Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 08:21:
[..]
Nog steeds voelde ik, na de boosheid wederom, dat er nog steeds heel veel liefde zit. En daar ga ik wel echt hulp voor zoeken, want ik denk dat het niet helemaal een lekkere reactie is dat je er maar voor zou kiezen om toch door te gaan.
Ik snap dat niet zo heel erg van mezelf. Maar misschien ben ik te veel aan haar gehecht in die zin. Ik moet loskomen.
Is het niet helemaal lekker? Of is het juist heel gezond en zelfs mooi (en pijnlijk) dat je kan blijven zien dat de ander niet alleen die bedrieger en vreemdganger is? Misschien is na jarenlange vriendschap/liefde/huwelijk inees geen gevoelens van gehechtheid meer hebben en alleen maar kwaad zijn veel ongezonder. Dat is het hele wrange van vreemdgaan natuurlijk: je houdt niet ineens niet meer van die ander door het vreemdgaan. En dat het pijnlijk is dat los moeten komen een grotendeels verstandelijke beslissing is staat buiten kijf. Maar ik weet niet of jij nou een ongezonde reactie hebt en daar aan moet gaan sleutelen hoor.
Wat vreselijk voor jullie! Juist omdat je nog pogingen doet om er keihard aan te werken.
Voor mij is eigenlijk al lange tijd duidelijk dat een affaire of parallelle relatie een teken is dat de relatie niet goed zit. Of dat er problemen in de persoon zelf zitten. In een goede relatie is geen ruimte voor een derde partij. En verliefdheid kan gebeuren. Of onvrede over je relatie maar dan bespreek je dat met je partner en gaat er niet naar handelen. Iemand die in staat is daadwerkelijk een langdurige relatie erbij te hebben (wat verder gaat dan een keer vreemdgaan of zoenen). Dat zegt wat over karakter en persoonlijkheid. Dan kan je dus liegen en bedriegen en er gewoon langdurig een 2e leven naast houden. Ik geloof absoluut in herstel of therapie. Maar blijvende verandering van een volwassen persoon is heel erg lastig. Vaak zie je toch terugval in het eigen en vertrouwde gedrag. Mij gaf het enorm veel rust om niet langer alle tijd en energie te steken in de ander en zijn problemen. Maar in mijzelf en mijn leven en de kinderen. Uiteindelijk ben ik er enorm door gegroeid en zoveel beter uitgekomen. En dat gun ik iedereen!
MRI schreef op 04-09-2024 om 10:38:
[..]
Is het niet helemaal lekker? Of is het juist heel gezond en zelfs mooi (en pijnlijk) dat je kan blijven zien dat de ander niet alleen die bedrieger en vreemdganger is? Misschien is na jarenlange vriendschap/liefde/huwelijk inees geen gevoelens van gehechtheid meer hebben en alleen maar kwaad zijn veel ongezonder. Dat is het hele wrange van vreemdgaan natuurlijk: je houdt niet ineens niet meer van die ander door het vreemdgaan. En dat het pijnlijk is dat los moeten komen een grotendeels verstandelijke beslissing is staat buiten kijf. Maar ik weet niet of jij nou een ongezonde reactie hebt en daar aan moet gaan sleutelen hoor.
Het voelt voor mij eigenlijk ongezond. Mijn eerste reactie deze keer weer, was juist om het weer klein te houden en niet vrienden op de hoogte te brengen, zodat dat een eventueel herstel van de relatie niet in de weg zou staan.
Die reactie raakte ik wel snel kwijt, maar ik schrik er zelf wel van. Het kan toch niet waar zijn dat je zoveel houd van een persoon die zo veel problemen heeft.
Dat die gevoelens van liefde niet ineens weg zijn is natuurlijk wel vrij logisch. Waar ik meer van baal is dat ik mijn maatje kwijt ben. We hebben altijd geroepen: Mochten we ooit uit elkaar gaan, dan hebben we in elk geval elkaar nog in die zin. En de realisatie dat ik daar nu niet meer aan mee kan werken, is lastig. Overigens staat zij daar nog zo in: Ze blijft dingen zeggen als: Ik zal altijd voor je blijven klaar staan en zorgen, ik wil altijd wel voor je koken. Alsof ik niet een volwassen man ben die dat prima allemaal zelf kan. Jeetje.
Maar goed. Ik weet heel goed dat ik hier door heen moet en niet constant bezig moet zijn met wat als en hoe het was. Ze heeft haar echte Ik nu 2 keer laten zien en daar zijn conclusies uit te trekken. Ik ben er ook van overtuigd dat ik over een maand of wat blij ben dat we losgekomen zijn. Maar voor nu is het allemaal nog een beetje wispelturig qua gevoel, laten we maar zeggen. En een heeeeeeel klein beetje bang dat ze er alsnog 1 groot gezeik van gaat maken.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 08:51:
[..]
Ook jij heel veel sterkte. Als je in dit proces af en toe samen wat delen wil, mag je altijd een PB sturen. Het klinkt een beetje als eenzelfde proces als bij mij, zelfs de tijd die er tussen zit.
Dank je wel Elpisto,
Ik zal daar zeker eens gebruik van willen maken😊
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 10:49:
[..]
Het voelt voor mij eigenlijk ongezond. Mijn eerste reactie deze keer weer, was juist om het weer klein te houden en niet vrienden op de hoogte te brengen, zodat dat een eventueel herstel van de relatie niet in de weg zou staan.
Die reactie raakte ik wel snel kwijt, maar ik schrik er zelf wel van. Het kan toch niet waar zijn dat je zoveel houd van een persoon die zo veel problemen heeft.
Dat die gevoelens van liefde niet ineens weg zijn is natuurlijk wel vrij logisch. Waar ik meer van baal is dat ik mijn maatje kwijt ben. We hebben altijd geroepen: Mochten we ooit uit elkaar gaan, dan hebben we in elk geval elkaar nog in die zin. En de realisatie dat ik daar nu niet meer aan mee kan werken, is lastig. Overigens staat zij daar nog zo in: Ze blijft dingen zeggen als: Ik zal altijd voor je blijven klaar staan en zorgen, ik wil altijd wel voor je koken. Alsof ik niet een volwassen man ben die dat prima allemaal zelf kan. Jeetje.
Maar goed. Ik weet heel goed dat ik hier door heen moet en niet constant bezig moet zijn met wat als en hoe het was. Ze heeft haar echte Ik nu 2 keer laten zien en daar zijn conclusies uit te trekken. Ik ben er ook van overtuigd dat ik over een maand of wat blij ben dat we losgekomen zijn. Maar voor nu is het allemaal nog een beetje wispelturig qua gevoel, laten we maar zeggen. En een heeeeeeel klein beetje bang dat ze er alsnog 1 groot gezeik van gaat maken.
Dit is zo herkenbaar! Ik maak een keuze omdat ik voor mijn gevoel aan het vastlopen ben wat ten koste gaat van mijzelf en diegenen die ik dierbaar heb.
Maar de liefde is niet zomaar weg en ook voel mij wispelturig; doe ik er goed aan, is het niet mogelijk dat, hoe gaat het met de kinderen enzo? Soms wil ik deze trein stoppen maar dan ben ik bang/weet ik dat we over een tijdje weer bij hetzelfde punt zijn aangekomen en dat elke keer weer jezelf en/samen met de ander weer bij elkaar rapen kost teveel energie. Ik merk dat ik gewoon moe ben.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 10:49:
[..]
Ze blijft dingen zeggen als: Ik zal altijd voor je blijven klaar staan en zorgen, ik wil altijd wel voor je koken. Alsof ik niet een volwassen man ben die dat prima allemaal zelf kan. Jeetje.
Herkenbaar omdat ze het zielig voor je vindt. Ze is wederom verder in het proces ondanks dat je dacht dat je was "ingelopen". Je mag boos zijn zelfs kwaad. Heb je ook een beetje nodig hoor om los te komen. Laat haar woorden niet meer binnendringen. Blijf kijken naar de feiten. Het is 1 grote leugenaar al 2 a 3 jaar lang. Ik snap je angst overigens wel dat ze gaat veranderen als het om geld gaat. Gaat ook gebeuren als het te lang duurt en de relatie met haar lover serieus wordt. Deze gast gaat er ook mee bemoeien. Regel het echt snel en denk alleen aan jezelf(en je kinderen).
Renate46 schreef op 04-09-2024 om 12:52:
[..]
Herkenbaar omdat ze het zielig voor je vindt. Ze is wederom verder in het proces ondanks dat je dacht dat je was "ingelopen". Je mag boos zijn zelfs kwaad. Heb je ook een beetje nodig hoor om los te komen. Laat haar woorden niet meer binnendringen. Blijf kijken naar de feiten. Het is 1 grote leugenaar al 2 a 3 jaar lang. Ik snap je angst overigens wel dat ze gaat veranderen als het om geld gaat. Gaat ook gebeuren als het te lang duurt en de relatie met haar lover serieus wordt. Deze gast gaat er ook mee bemoeien. Regel het echt snel en denk alleen aan jezelf(en je kinderen).
Dat heeft daar wat mij betreft niet zoveel mee te maken, want ze krijgt gewoon waar ze recht op heeft en daar ga ik geen seconde moeilijk over doen. Inboedel, spullen. Neem allemaal maar mee. Er zit een dermate grote overwaarde in de woning, dat we er allebei prima warmpjes bij komen te zitten.
Het is haar 2 gezichten die ik heel erg vrees. Dat kwam de vorige keer wel heel erg naar boven. Je weet niet zo heel goed met welke van de 2 persoonlijkheden je te maken hebt en dat maakt haar gevaarlijk.
Gisteren was het allemaal vrij koud in die zin en lijkt ze er prima mee om te gaan en is ze vastberaden om het netjes af te sluiten ( voor zover dat nog kan) en vanmorgen was het weer: Sorry voor alles en merk je aan haar dat ze ergens mee zit, want het is allemaal heel timide en rustig.
Niet dat dat nog langer mijn probleem is hoor, maar het is een kwestie van tijd voor ook boosheid weer onderdeel is bij haar. Ofwel omdat ik iets niet goed doe, ofwel omdat de verhalen inmiddels rond gaan en dat dan weer mijn schuld is. Het komt wel. En daar kan ik me alvast maar beter op voorbereiden. Vandaar dat ik ook gewoon wel echt onder 1 dak weg wil. Ik wil mijn kinderen daar in elk geval voor behoeden.
