Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 08:21:
[..]
Nog steeds voelde ik, na de boosheid wederom, dat er nog steeds heel veel liefde zit. En daar ga ik wel echt hulp voor zoeken, want ik denk dat het niet helemaal een lekkere reactie is dat je er maar voor zou kiezen om toch door te gaan.
Ik snap dat niet zo heel erg van mezelf. Maar misschien ben ik te veel aan haar gehecht in die zin. Ik moet loskomen.
Is het niet helemaal lekker? Of is het juist heel gezond en zelfs mooi (en pijnlijk) dat je kan blijven zien dat de ander niet alleen die bedrieger en vreemdganger is? Misschien is na jarenlange vriendschap/liefde/huwelijk inees geen gevoelens van gehechtheid meer hebben en alleen maar kwaad zijn veel ongezonder. Dat is het hele wrange van vreemdgaan natuurlijk: je houdt niet ineens niet meer van die ander door het vreemdgaan. En dat het pijnlijk is dat los moeten komen een grotendeels verstandelijke beslissing is staat buiten kijf. Maar ik weet niet of jij nou een ongezonde reactie hebt en daar aan moet gaan sleutelen hoor.
Wat vreselijk voor jullie! Juist omdat je nog pogingen doet om er keihard aan te werken.
Voor mij is eigenlijk al lange tijd duidelijk dat een affaire of parallelle relatie een teken is dat de relatie niet goed zit. Of dat er problemen in de persoon zelf zitten. In een goede relatie is geen ruimte voor een derde partij. En verliefdheid kan gebeuren. Of onvrede over je relatie maar dan bespreek je dat met je partner en gaat er niet naar handelen. Iemand die in staat is daadwerkelijk een langdurige relatie erbij te hebben (wat verder gaat dan een keer vreemdgaan of zoenen). Dat zegt wat over karakter en persoonlijkheid. Dan kan je dus liegen en bedriegen en er gewoon langdurig een 2e leven naast houden. Ik geloof absoluut in herstel of therapie. Maar blijvende verandering van een volwassen persoon is heel erg lastig. Vaak zie je toch terugval in het eigen en vertrouwde gedrag. Mij gaf het enorm veel rust om niet langer alle tijd en energie te steken in de ander en zijn problemen. Maar in mijzelf en mijn leven en de kinderen. Uiteindelijk ben ik er enorm door gegroeid en zoveel beter uitgekomen. En dat gun ik iedereen!
MRI schreef op 04-09-2024 om 10:38:
[..]
Is het niet helemaal lekker? Of is het juist heel gezond en zelfs mooi (en pijnlijk) dat je kan blijven zien dat de ander niet alleen die bedrieger en vreemdganger is? Misschien is na jarenlange vriendschap/liefde/huwelijk inees geen gevoelens van gehechtheid meer hebben en alleen maar kwaad zijn veel ongezonder. Dat is het hele wrange van vreemdgaan natuurlijk: je houdt niet ineens niet meer van die ander door het vreemdgaan. En dat het pijnlijk is dat los moeten komen een grotendeels verstandelijke beslissing is staat buiten kijf. Maar ik weet niet of jij nou een ongezonde reactie hebt en daar aan moet gaan sleutelen hoor.
Het voelt voor mij eigenlijk ongezond. Mijn eerste reactie deze keer weer, was juist om het weer klein te houden en niet vrienden op de hoogte te brengen, zodat dat een eventueel herstel van de relatie niet in de weg zou staan.
Die reactie raakte ik wel snel kwijt, maar ik schrik er zelf wel van. Het kan toch niet waar zijn dat je zoveel houd van een persoon die zo veel problemen heeft.
Dat die gevoelens van liefde niet ineens weg zijn is natuurlijk wel vrij logisch. Waar ik meer van baal is dat ik mijn maatje kwijt ben. We hebben altijd geroepen: Mochten we ooit uit elkaar gaan, dan hebben we in elk geval elkaar nog in die zin. En de realisatie dat ik daar nu niet meer aan mee kan werken, is lastig. Overigens staat zij daar nog zo in: Ze blijft dingen zeggen als: Ik zal altijd voor je blijven klaar staan en zorgen, ik wil altijd wel voor je koken. Alsof ik niet een volwassen man ben die dat prima allemaal zelf kan. Jeetje.
Maar goed. Ik weet heel goed dat ik hier door heen moet en niet constant bezig moet zijn met wat als en hoe het was. Ze heeft haar echte Ik nu 2 keer laten zien en daar zijn conclusies uit te trekken. Ik ben er ook van overtuigd dat ik over een maand of wat blij ben dat we losgekomen zijn. Maar voor nu is het allemaal nog een beetje wispelturig qua gevoel, laten we maar zeggen. En een heeeeeeel klein beetje bang dat ze er alsnog 1 groot gezeik van gaat maken.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 08:51:
[..]
Ook jij heel veel sterkte. Als je in dit proces af en toe samen wat delen wil, mag je altijd een PB sturen. Het klinkt een beetje als eenzelfde proces als bij mij, zelfs de tijd die er tussen zit.
Dank je wel Elpisto,
Ik zal daar zeker eens gebruik van willen maken😊
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 10:49:
[..]
Het voelt voor mij eigenlijk ongezond. Mijn eerste reactie deze keer weer, was juist om het weer klein te houden en niet vrienden op de hoogte te brengen, zodat dat een eventueel herstel van de relatie niet in de weg zou staan.
Die reactie raakte ik wel snel kwijt, maar ik schrik er zelf wel van. Het kan toch niet waar zijn dat je zoveel houd van een persoon die zo veel problemen heeft.
Dat die gevoelens van liefde niet ineens weg zijn is natuurlijk wel vrij logisch. Waar ik meer van baal is dat ik mijn maatje kwijt ben. We hebben altijd geroepen: Mochten we ooit uit elkaar gaan, dan hebben we in elk geval elkaar nog in die zin. En de realisatie dat ik daar nu niet meer aan mee kan werken, is lastig. Overigens staat zij daar nog zo in: Ze blijft dingen zeggen als: Ik zal altijd voor je blijven klaar staan en zorgen, ik wil altijd wel voor je koken. Alsof ik niet een volwassen man ben die dat prima allemaal zelf kan. Jeetje.
Maar goed. Ik weet heel goed dat ik hier door heen moet en niet constant bezig moet zijn met wat als en hoe het was. Ze heeft haar echte Ik nu 2 keer laten zien en daar zijn conclusies uit te trekken. Ik ben er ook van overtuigd dat ik over een maand of wat blij ben dat we losgekomen zijn. Maar voor nu is het allemaal nog een beetje wispelturig qua gevoel, laten we maar zeggen. En een heeeeeeel klein beetje bang dat ze er alsnog 1 groot gezeik van gaat maken.
Dit is zo herkenbaar! Ik maak een keuze omdat ik voor mijn gevoel aan het vastlopen ben wat ten koste gaat van mijzelf en diegenen die ik dierbaar heb.
Maar de liefde is niet zomaar weg en ook voel mij wispelturig; doe ik er goed aan, is het niet mogelijk dat, hoe gaat het met de kinderen enzo? Soms wil ik deze trein stoppen maar dan ben ik bang/weet ik dat we over een tijdje weer bij hetzelfde punt zijn aangekomen en dat elke keer weer jezelf en/samen met de ander weer bij elkaar rapen kost teveel energie. Ik merk dat ik gewoon moe ben.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 10:49:
[..]
Ze blijft dingen zeggen als: Ik zal altijd voor je blijven klaar staan en zorgen, ik wil altijd wel voor je koken. Alsof ik niet een volwassen man ben die dat prima allemaal zelf kan. Jeetje.
Herkenbaar omdat ze het zielig voor je vindt. Ze is wederom verder in het proces ondanks dat je dacht dat je was "ingelopen". Je mag boos zijn zelfs kwaad. Heb je ook een beetje nodig hoor om los te komen. Laat haar woorden niet meer binnendringen. Blijf kijken naar de feiten. Het is 1 grote leugenaar al 2 a 3 jaar lang. Ik snap je angst overigens wel dat ze gaat veranderen als het om geld gaat. Gaat ook gebeuren als het te lang duurt en de relatie met haar lover serieus wordt. Deze gast gaat er ook mee bemoeien. Regel het echt snel en denk alleen aan jezelf(en je kinderen).
Renate46 schreef op 04-09-2024 om 12:52:
[..]
Herkenbaar omdat ze het zielig voor je vindt. Ze is wederom verder in het proces ondanks dat je dacht dat je was "ingelopen". Je mag boos zijn zelfs kwaad. Heb je ook een beetje nodig hoor om los te komen. Laat haar woorden niet meer binnendringen. Blijf kijken naar de feiten. Het is 1 grote leugenaar al 2 a 3 jaar lang. Ik snap je angst overigens wel dat ze gaat veranderen als het om geld gaat. Gaat ook gebeuren als het te lang duurt en de relatie met haar lover serieus wordt. Deze gast gaat er ook mee bemoeien. Regel het echt snel en denk alleen aan jezelf(en je kinderen).
Dat heeft daar wat mij betreft niet zoveel mee te maken, want ze krijgt gewoon waar ze recht op heeft en daar ga ik geen seconde moeilijk over doen. Inboedel, spullen. Neem allemaal maar mee. Er zit een dermate grote overwaarde in de woning, dat we er allebei prima warmpjes bij komen te zitten.
Het is haar 2 gezichten die ik heel erg vrees. Dat kwam de vorige keer wel heel erg naar boven. Je weet niet zo heel goed met welke van de 2 persoonlijkheden je te maken hebt en dat maakt haar gevaarlijk.
Gisteren was het allemaal vrij koud in die zin en lijkt ze er prima mee om te gaan en is ze vastberaden om het netjes af te sluiten ( voor zover dat nog kan) en vanmorgen was het weer: Sorry voor alles en merk je aan haar dat ze ergens mee zit, want het is allemaal heel timide en rustig.
Niet dat dat nog langer mijn probleem is hoor, maar het is een kwestie van tijd voor ook boosheid weer onderdeel is bij haar. Ofwel omdat ik iets niet goed doe, ofwel omdat de verhalen inmiddels rond gaan en dat dan weer mijn schuld is. Het komt wel. En daar kan ik me alvast maar beter op voorbereiden. Vandaar dat ik ook gewoon wel echt onder 1 dak weg wil. Ik wil mijn kinderen daar in elk geval voor behoeden.
Ik denk dat ikzelf vroeger nodig had dat ik om te kunnen scheiden niet nodig heb dat ik de ander niet meer liefheb. En ook dat je het gedrag van de ander en het verraad kunt haten zonder dat je de persoon haat. Liefhebben lijkt moeilijk te verantwoorden voor jezelf, maar het kan liefhebben zijn in de vorm van het liefhebben van de persoon zoals dat vroeger kon en ook van het liefhebben van de persoon zoals je weet/vermoed dat die zou kùnnen zijn. Dat is wat anders denk ik als het fantasiebeeld dat je in je hoofd hebt gemaakt van die persoon, wat natuurlijk ook kan. Dan is het een extra ingewikkeld proces van loslaten omdat je dan uiteindelijk meer een idee in je hoofd moet loslaten.
In mijn omgeving merkte ik dat er wel eens ongemakkelijk werd gereageerd als je liet merken dat je nog wel van je ex hield.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 10:49:
[..]
Het voelt voor mij eigenlijk ongezond. Mijn eerste reactie deze keer weer, was juist om het weer klein te houden en niet vrienden op de hoogte te brengen, zodat dat een eventueel herstel van de relatie niet in de weg zou staan.
Die reactie raakte ik wel snel kwijt, maar ik schrik er zelf wel van. Het kan toch niet waar zijn dat je zoveel houd van een persoon die zo veel problemen heeft.
Ja, kan dus wel. Wat ook mee kan spelen is dat dit soort mensen vanwege hun soort problemen een soort medelijden oproepen. Iets wat een heel sterk beroep op de partner kan doen, een hulproep zoals kleine kinderen dat naar hun moeder doen. Dat is vaak ook het probleem van de binding bij juist vrouwen met een problematische partner. Maar misschien dat het bij jou ook een rol speelt?
Renate46 schreef op 03-09-2024 om 13:42:
[..]
Je hoeft niet boos te zijn. Waarom omdat je nog in je huwelijk geloofde en ook het voor de kinderen deed. Vele hadden toen gelijk de stekker eruit gedaan.
Nee man je mag trots op jezelf zijn. Meen ik. Jouw kinderen zullen later hun eigen mening hebben. Nou garandeer je hun moeder valt van hun voetstuk. Overigens (vaak) zullen nog heel wat partners de revue passeren bij haar met de onrust die daar bij hoort. Zeker omdat ze in een identiteitscrisis zit. Maar goed dat is haar probleem.Zorg voor een veilige haven voor je kinderen en je hebt niks meer met haar te maken. Eerst los komen.
Prima dat jij het huis wil delen maar eis dat haar nieuwe lover niet in jullie huis komt en al helemaal niet als de kinderen er zijn.
Renate, jij bent blijkbaar haar psychiater dat je over haar zegt dat ze in een identiteitscrisis zit. Dan is het niet netjes dat je die informatie hier deelt. (en weer uit dat sarcasme)
Altijd in je achterhoofd houden dat we het verhaal van één kant horen. Ik begrijp ook wel uit de verhalen van Elpisto dat ze geen lot uit de loterij is, maar jij kan als lezer niet bepalen of ze een identiteitscrisis heeft.
Izza schreef op 04-09-2024 om 10:44:
Wat vreselijk voor jullie! Juist omdat je nog pogingen doet om er keihard aan te werken.
Voor mij is eigenlijk al lange tijd duidelijk dat een affaire of parallelle relatie een teken is dat de relatie niet goed zit. Of dat er problemen in de persoon zelf zitten. In een goede relatie is geen ruimte voor een derde partij. En verliefdheid kan gebeuren. Of onvrede over je relatie maar dan bespreek je dat met je partner en gaat er niet naar handelen. Iemand die in staat is daadwerkelijk een langdurige relatie erbij te hebben (wat verder gaat dan een keer vreemdgaan of zoenen). Dat zegt wat over karakter en persoonlijkheid. Dan kan je dus liegen en bedriegen en er gewoon langdurig een 2e leven naast houden. Ik geloof absoluut in herstel of therapie. Maar blijvende verandering van een volwassen persoon is heel erg lastig. Vaak zie je toch terugval in het eigen en vertrouwde gedrag. Mij gaf het enorm veel rust om niet langer alle tijd en energie te steken in de ander en zijn problemen. Maar in mijzelf en mijn leven en de kinderen. Uiteindelijk ben ik er enorm door gegroeid en zoveel beter uitgekomen. En dat gun ik iedereen!
Waarom deze stelligheid als algemene regel voor vormen van bedrog ?
Elk verhaal is persoonlijk namelijk.
Als iemand een langdurige affaire heeft gehad is niet per definitie iemand moeilijk in staat om te veranderen en valt vaak terug in oud bekend gedrag zoals jij stelt.
Als je in therapie en herstel gelooft zou het ook zo moeten zijn dat jouw ervaring niet 1 op 1 te plakken valt dan zouden psychologen en therapeuten er niet aan moeten beginnen volgens jou als iemand die langdurig is vreemdgegaan met een hulpvraag komt.
LifeEvent! schreef op 04-09-2024 om 18:36:
[..]
Waarom deze stelligheid als algemene regel voor vormen van bedrog ?
Elk verhaal is persoonlijk namelijk.
Als iemand een langdurige affaire heeft gehad is niet per definitie iemand moeilijk in staat om te veranderen en valt vaak terug in oud bekend gedrag zoals jij stelt.
Als je in therapie en herstel gelooft zou het ook zo moeten zijn dat jouw ervaring niet 1 op 1 te plakken valt dan zouden psychologen en therapeuten er niet aan moeten beginnen volgens jou als iemand die langdurig is vreemdgegaan met een hulpvraag komt.
Ik geloof dat verandering altijd moeilijk is. En dat blijvende verandering het lastigste is. Volwassen mensen zijn nu eenmaal gevormd. Dat krijg je er niet zomaar meer uit. En ik vind ook dat iemand binnen een relatie zichzelf zou moeten kunnen zijn. Een affaire is voor mij een teken dat er iets niet goed zit. Anders doe je dat niet. Ik zeg nergens dat het onmogelijk is. Er zijn zeker uitzonderingen.
Verder is natuurlijk zeer bepalend of iemand vanuit zijn volledige eigen motivatie wil veranderen. En echt zelf ziet dat hij of zij een probleem heeft. Of dat je in therapie gaat om "andere redenen". Namelijk behouden van de relatie, je bestaande leven niet willen opgeven etc.
Izza schreef op 04-09-2024 om 10:44:
Wat vreselijk voor jullie! Juist omdat je nog pogingen doet om er keihard aan te werken.
Voor mij is eigenlijk al lange tijd duidelijk dat een affaire of parallelle relatie een teken is dat de relatie niet goed zit. Of dat er problemen in de persoon zelf zitten. In een goede relatie is geen ruimte voor een derde partij. En verliefdheid kan gebeuren. Of onvrede over je relatie maar dan bespreek je dat met je partner en gaat er niet naar handelen. Iemand die in staat is daadwerkelijk een langdurige relatie erbij te hebben (wat verder gaat dan een keer vreemdgaan of zoenen). Dat zegt wat over karakter en persoonlijkheid. Dan kan je dus liegen en bedriegen en er gewoon langdurig een 2e leven naast houden. Ik geloof absoluut in herstel of therapie. Maar blijvende verandering van een volwassen persoon is heel erg lastig. Vaak zie je toch terugval in het eigen en vertrouwde gedrag. Mij gaf het enorm veel rust om niet langer alle tijd en energie te steken in de ander en zijn problemen. Maar in mijzelf en mijn leven en de kinderen. Uiteindelijk ben ik er enorm door gegroeid en zoveel beter uitgekomen. En dat gun ik iedereen!
Dat is dus je stelligheid wat ik bedoel! Het is volgens jou "of verliefd" of "onvrede over de relatie"! Volgens psychologen, vele artikelen en podcasts is dat niet zo zwart/wit. Er kan sprake zijn van een langdurige affaire zonder verliefdheid en diepe liefde voelen voor zijn/haar partner en is er een verslavingsdynamiek aan de hand. En natuurlijk zijn er mensen die er weerstand aan kunnen bieden net als aan drank drugs of sigaretten. Als iemand daaraan verslaafd is, is er ook niet per defenitie een probleem in de relatie maar met de persoon zelf. En net als bij clean worden, moeten er voorwaarden worden gesteld zoals bv geen druppel drank of geen 1 op 1 contacten met vrouwen meer. En ja, dat moet uit de persoon zelf een wens zijn om nooit meer die zwarte periode te willen en zijn/haar geliefden zo'n pijn te doen. En dan is het aan de bedrogene of hij/zij die vergeving en kans wil en kan geven. En dat is heel persoonlijk en begrijpelijk als dat niet lukt.
wij gaan in elk geval per zondag beginnen met de week op/af. Ik zal eerst naar mijn ouders vertrekken en de week er op vertrekt mijn ex-vrouw naar haar nieuwe vriend. Of zoals ze het zelf noemt: gewoon vriendschappelijk.
Elpisto, fijn dat het zo snel al kan starten en dat je bij je ouders terecht kan. Wisten zij al eerder van jullie 'gedoe'?
Ook fijn dat zij ook ergens terecht kan. Hoe zij dat noemt mag ze zelf weten, als zij maar week op week af uit huis is.
Ik wens en gun je alle rust toe om jullie scheiding rap te regelen. En om een frisse nieuwe start te maken waarin je jezelf weer helemaal terugvindt en goed voelt.
Xxx
Anna Cara schreef op 05-09-2024 om 08:04:
Elpisto, fijn dat het zo snel al kan starten en dat je bij je ouders terecht kan. Wisten zij al eerder van jullie 'gedoe'?
Ook fijn dat zij ook ergens terecht kan. Hoe zij dat noemt mag ze zelf weten, als zij maar week op week af uit huis is.
Ik wens en gun je alle rust toe om jullie scheiding rap te regelen. En om een frisse nieuwe start te maken waarin je jezelf weer helemaal terugvindt en goed voelt.
Xxx
Ja, ik heb ze de vorige keer ook op de hoogte gebracht van wat er gebeurd was. Toevallig was ik destijds net bij hun met Sint maarten, toen ik een mailtje krijg van de vrouw van die gozer.
Ja precies, het maakt mij ook niet uit. Op deze manier kost het me in elk geval geen geld.
Gaat helemaal goedkomen hoor. Ben ik van overtuigd. Het is loskomen en loslaten en dan weet ik zeker dat ik nog een leuk leven voor me heb.
Iedereen bedankt voor alle steun, wederom.
