Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Krokus schreef op 27-02-2024 om 13:32:
Ik ben het helemaal met jullie eens hoor. Heb hem ook meerdere keren gevraagd om hulp te zoeken voor zijn problemen. Maar hij is daar nog steeds "over aan het nadenken". En dat geeft mij dan het gevoel dat hij niet serieus zijn issues wil gaan aanpakken, en dat maakt me weer enorm onzeker. Hem dwingen om in therapie te gaan wil ik niet, want als het niet echt uit hemzelf komt heeft het mijn inziens weinig zin. Dus ik heb besloten om het nog wat tijd te geven, om te kijken hoe hij dit gaat aanpakken. Doet hij er niks mee, zegt dat mij eigenlijk wel genoeg. Hoe pijnlijk ook.
Hij wil met jou verder, zegt hij. Daar mag jij voorwaarden aan stellen hoor.
Hij stelt zelf de "diagnose" dat hij door trauma's in zijn eerdere relaties voor zichzelf "geluksmomentjes" creeert door vreemd te gaan als het tussen jullie te goed gaat en het benauwend voor hem wordt. Hoe wil hij die trauma's dan gaan aanpakken, als ie geen hulp daarbij zoekt?
Sann3 schreef op 24-02-2024 om 00:52:
Dag allen,
Vier jaar geleden biechtte mijn man eindelijk op dat hij wel een affaire gehad had. Ondanks alle keren dat ik hem vroeg naar zijn "verdachte" en bijzondere gedrag ontkende hij in alle toonaarden dat er een ander was. Inmiddels zijn we vier jaar verder, ik heb er voor gekozen om onze relatie een kans te geven. En in die vier jaar heeft hij echt zijn best gedaan en nog. Maar bij mij is er iets veranderd. Geen enkele dag is zijn ontrouw uit mijn gedachte, hoe graag ik dat ook zou willen. Het heeft mij onzeker gemaakt, over mijzelf, wie ik ben en wat ik wil. Het heeft ook gemaakt dat ik steeds minder verbinding voel met hem. Enerzijds denk ik van hem te houden, maar ik twijfel of dit is om dat we al zo lang samen zijn (30 jaar).. ik word er gek van. Ik vind het fijn om samen te zijn, een maatje te hebben, echter intimiteit (sex) heb ik steeds minder zin. Het houdt mij bezig....hou ik nog wel ECHT van hem, of is het omdat we al zo lang samen zijn, vanaf mijn 19e. Is dit hoe het hoor te zijn.... Ik vind het zo moeilijk en het maakt mij echt heel somber. Is dit herkenbaar voor jullie?
Herkenbaar ja. 1 vd weinige dingen die ik er echt aan over gehouden heb en waarmee ik worstel. Ik loop zelf ook al een tijdje met het idee dat ik daar iets mee moet gaan doen. Dat was ook niet direct zo, maar sloop er naar verloop van tijd in. Ik merk dat ik steeds meer smoesjes gebruik om maar zo weinig mogelijk wat te moeten in bed. En dat is best vreemd, het kon mij hiervoor niet vaak genoeg. Misschien toch een barrière die ik door moet breken op de een of andere manier.
Izza schreef op 27-02-2024 om 13:56:
Verder is praten met een ander natuurlijk geen affaire of vreemdgaan. Ik neem aan dat er ook andere zaken zijn voorgevallen (en laat je daarin niet naïef voorliegen).
Alles wat stiekem gaat, dus ook praten met je collega op een parkeerplaats, zeggen dat je ipv naar een kerstborrel naar haar gaat, is vreemdgaan. Kortom verzwijgen voor of liegen tegen je partner (en in krokus geval ook nog jaren lang) is vreemdgaan.
Als tip wil ik je meegeven om tijdelijk uit elkaar te gaan.
Wij wonen nu 8 maanden apart en hoewel hij het heel erg vind is het de meest logische oplossing. Je moet rust en ruimte hebben om te doorvoelen wat er gebeurd is. Sinds 2,5 maand praten we weer samen, daarvoor onder begeleiding van allebei onze psychologen ( Ik wilde geen relatietherapie maar dat hij aan de slag zou gaan met zijn "waarom heb ik dit gedaan" vraag en ik voor begeleiding in deze heftige emoties.
We hebben het geluk en zijn erg dankbaar voor de bemiddeling van onze werkgever hierin. Onze sessies (22) zijn allemaal vergoed door hen. Ik zou zeker navraag doen want er kan meer dan je denkt.
We zijn nu zo ver dat ik met hem meega naar zijn psycholoog en we ook een weekend gaan praten met mensen die gelovig zijn en gespecialiseerd zijn in trauma opvang en relatiebemiddeling.
@krokus Ik wens je heel veel sterkte, er gaat nog veel op je af komen!
Oh Krokus, wat een ellende. Stuur mij gerust hier een pb.
Ik herken veel in het gedrag van je man. En van jou. Jouw man wil bepalen hoecen wat zo leest het? Ik vrees dat je op deze manier niet gaat kunnen helen.
Goed om zelf in gesprek te gaan met een coach, maar wat vooral helpt is toch een goede vreemdgaan therapeut samen bezoeken. Zijn drijfveren laten onderzoeken door een onafhankelijke iemand. Ze helpt ook met praten. Hem. Jou. En jullie samen.
Je staat aan het begin van een nare tijd. Kijk vooral hier naar de tips wat to do or not. Want een goed begin nu is cruciaal. Je denkt misschien dat wat jij eist hij nakomt (echt eerlijkheid, geen gedoe meer met Truus). Dat is helaas vrijwel altijd gebakken lucht. Houdt rekening met nu ook leugens. Bagatelliseren. Haar toch spreken. Het is niet zo simpel voor vreemdgaanders om te stoppen. Zoek goede hulp én wordt wel streng en steviger in wat goed gaat zijn voor jou. Sterkte.
Dikke knuffels!
Xxx
"Hoe beter het tussen ons gaat, hoe banger hij wordt om alles te verliezen".
"Hij praat er niet graag over en begint dus zelf ook niet het gesprek".
Ha Krokus,
Ik heb er even bewust twee zinnen uit gepakt omdat deze mij triggerde, hij en hij.
Hoezo hij?
Het gaat hierom jou, hij mag jou juist gaan betrekken bij dit ontzettend verdrietige proces wat hij geactiveerd heeft en zal hier echt mee aan de slag mogen gaan. Dus in die zin ben ik het eens met andere forum schrijvers. Jij mag voor jezelf opkomen en het door laten sudderen (uit eigen ervaring) werd hier een explosie aan boosheid. Met alle gevolgen van dien en liep ik met ptss klachten rond.
Op moelijke momenten in mijn leven komen deze vergelijkbare gevoelens nog wel eens de hoek om. Helemaal kom ik er dus nóóit meer vanaf.
Goed dat je hulp hebt gezocht, deel je verdriet wellicht met een dierbare want sudderen heeft echt geen zin.
Doordat je man er niet over wil praten draag je het on-bewust alleen en dat zorgt voor uitstel van het proces.
Hier bovenop komen kost veel tijd. Ik wil hiermee ook niet zeggen dat je hem/jullie niet de tijd mag geven maar praten is echt essentieel. Ik denk in deze dat jij dit mag eisen om aan herstel te kunnen werken.
Mijn man is verslaafd aan aandacht en dan zeg ik het heel netjes en ik herken je gedrag in hoe ik mezelf de eerste 4 maanden na het uitkomen opstelde.
Zorg goed voor jezelf. Nogmaals neem iemand in vertrouwen en doe dit boven alles niet alleen. Het zorgde bij mij alleen maar voor nog meer woede en frustratie.
Je mag mij altijd een prive berichtje sturen hier op het forum als je daar behoefte aan hebt.
Liefs en troost knuffel
LifeEvent! schreef op 27-02-2024 om 16:30:
[..]
Alles wat stiekem gaat, dus ook praten met je collega op een parkeerplaats, zeggen dat je ipv naar een kerstborrel naar haar gaat, is vreemdgaan. Kortom verzwijgen voor of liegen tegen je partner (en in krokus geval ook nog jaren lang) is vreemdgaan.
Dat ben ik niet met je eens. Ik heb goede vrienden en collega's waar ik regelmatig of af en toe goed contact of zelfs diepgaande gesprekken mee heb. Daar weet mijn partner zeker niet altijd van. Of hij weet alleen dat ik ga lunchen met iemand maar niet wat we dan precies bespreken. Zowel mijn partner als ik hebben ook een eigen leven los van elkaar. Hij heeft bijvoorbeeld ook vrienden of collega's die ik niet ken. En met goede vrienden kan je een zeer diepgaande of emotionele band hebben (sommige ken ik al veel langer dan partner bijvoorbeeld).
Dus wat vreemdgaan precies is. Is voor iedereen anders. Voor mij gaat het om het krijgen van daadwerkelijke gevoelens voor een ander en daar vervolgens wat mee doen in fysiek opzicht.
Izza schreef op 28-02-2024 om 09:51:
[..]
Dat ben ik niet met je eens. Ik heb goede vrienden en collega's waar ik regelmatig of af en toe goed contact of zelfs diepgaande gesprekken mee heb.
Wat is emotionele ontrouw? Emotionele ontrouw is het delen van je diepste gedachtes en gevoelens met een ander en dit verborgen houden omdat je weet dat je partner dit niet zou goedkeuren. De persoon met wie de geheimen wel gedeeld worden, wordt zo emotioneel steeds belangrijker.
Ik sluit me helaas aan bij deze groep.
Zit al meer dan één jaar in een rotsituatie, man die twijfelt (waarom kon hij me nooit duidelijk vertellen). Hij vertelde laatst dat hij wilde scheiden. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Hoe kon hij deze keus nou maken? We hebben een jong gezin en we hadden het altijd zo goed.
WAAROM?
En nu.. vallen langzaam de puzzelstukjes op de plek. Er was al die tijd een andere vrouw in zijn leven. Ik heb hem 2x betrapt dat hij bij haar was, en dan vertelde hij uiteindelijk dat dat klopte maar dat ze alleen hebben gepraat. En ik geloofde hem weer, want zijn verhaal was geloofwaardig.
Maar nu ik er meer met een afstand naar kijk, en nog eens de maanden naloop in m'n gedachten. Ik weet het zeker, zij is er al heel lang geweest.. en of zij ook de reden is van zijn twijfel weet ik niet, of dat ze vlak daarna in beeld is gekomen. Maar het scheelt niet veel als ik terug reken in tijd....
Hij weet nog niet, dat ik het nu zo zeker weet dat hij is vreemdgegaan. Want de keren dat ik hem ernaar vroeg ontkende hij, en gingen we weer 'verder'.
Nu liggen we in scheiding, en het contact is goed. Waardoor ik zelfs dacht (voordat ik de waarheid wist) ik snap niet waarom je wilt scheiden.
Maargoed, nog samen onder één dak door de huidige woningkrapte, nog samen in één bed (zijn matras ligt vanavond ergens anders!!), ik ben nog degene die het hele huishouden runt, samen de zorg voor de kinderen.
En ik merk dat het nu echt aan me vreet.. en ik de hele dag door denk.
Waarom heeft hij me dit aan gedaan?
Waarom heeft hij keer op keer gelogen?
Waarom is hij niet eerlijk geweest? Dan was het al veel eerder klaar tussen ons en was de schade wellicht nog wat te beperken. Maar nu door dit alles voel ik me vies, want de laatste maanden had hij seks met zowel haar als mij. Ik voel me bedrogen, verraden. Ik ben kapot, ik ben mezelf kwijt.
Waarom?
Wat bezielt hem?
En vanavond als hij thuiskomt is het weer een toneelstukje. Hoi, hoe was je dag? Hoe is het met de kinderen gegaan etc.
Krokus schreef op 27-02-2024 om 13:32:
Ik ben het helemaal met jullie eens hoor. Heb hem ook meerdere keren gevraagd om hulp te zoeken voor zijn problemen. Maar hij is daar nog steeds "over aan het nadenken". En dat geeft mij dan het gevoel dat hij niet serieus zijn issues wil gaan aanpakken, en dat maakt me weer enorm onzeker. Hem dwingen om in therapie te gaan wil ik niet, want als het niet echt uit hemzelf komt heeft het mijn inziens weinig zin. Dus ik heb besloten om het nog wat tijd te geven, om te kijken hoe hij dit gaat aanpakken. Doet hij er niks mee, zegt dat mij eigenlijk wel genoeg. Hoe pijnlijk ook.
Het is goed om zeker de eerste tijd de rust te bewaren en het even tijd te geven. Het is heel herkenbaar dat gedrag van jouw man. Hij is het voor zichzelf vermoedelijk ook aan het bagatelliseren. Om het voor zichzelf soort van goed te praten/ verantwoorden. Je eigen brein voor de gek houden.
Vaak is echt de spiegel van een goede therapeut nodig om te kunnen zien wat de patronen zijn en deze te doorbreken en echt te veranderen. Dit is niet makkelijk, zeker niet als het gedrag/patroon er al jaren is.
Vereist ook veel moed om stap naar de therapeut te maken en echt naar jezelf en je gedrag te gaan kijken. Hier duurde dat ook aantal maanden.
Veel sterkte voor jou Krokus!
Ik heb een vreselijke nacht gehad. Krijg het niet uit m'n kop...
Ik denk erover, en ik zie het voor me hoe hij seks met haar heeft gehad terwijl wij nog samen waren.
Hoe doen jullie dit?
Ik merk echt dat het me dag en nacht bezig houdt.
Mooie spreuk vandaag: "Innerlijke rust is het resultaat van je gedachten. Train je geest om het heden te zien zoals het is in plaats van hoe jij denkt dat het zou moeten zijn."
Ik vind dit zelf nog steeds niet makkelijk. Jullie?
Xxx
Mariieke schreef op 29-02-2024 om 07:30:
Ik heb een vreselijke nacht gehad. Krijg het niet uit m'n kop...
Ik denk erover, en ik zie het voor me hoe hij seks met haar heeft gehad terwijl wij nog samen waren.
Hoe doen jullie dit?
Ik merk echt dat het me dag en nacht bezig houdt.
Lieverd, been there done that. Je gaat een heel proces in en door. Het begint nu eigenlijk pas. Ik heb maanden niet kunnen slapen. De hele nacht beelden en gedachtes in mijn hoofd. Nu ken ik de Truus in kwestie dus zag ik het echt voor mij. Een hele nare en vermoeiende periode. Wat mij geholpen om te slapen is terugtellen. Van 1200 jaar 0. Van 999 naar nul. Van 400 naar nul. En elke keer als mijn hoofd daarin weer gedachte had opnieuw beginnen. Overigens ook therapie voor mijzelf gestart bij prakrijkondersteuner van huisarts. Dat is volledig vergoed.
Gedachtes zijn niet per se de werkelijkheid. Besef dat goed. Ik maakte het blijkbaar ook nog romantischer dan het was. Vreemdgaan is namelijk niet zo roze. Zeker na uitkomen niet. Ik dacht dat veel weten rust zou brengen. Niet dus.
Maar los daarvan. Je zal dit ook overdag gaan hebben vrees ik. Het hek is opengezet. Het gaat nu misschien pas doordringen? Ik besefte dat mijn beeld van hem en van ons niet klopte. Ik leefde in een luchtkasteel. En hij, mijn prins, was van zijn paard geflikkerd. Met terugwerkende kracht waren vakanties, uitstapjes, foto's en liefdeswoorden van hem in die tijd niet meer waar. Mijn hoofd maakte overuren. Ik ging ook graven. Werd een heuse detective. Loslaten blijkt de oplossing. Het heeft nul zin om detailscte willen weten. Nul zin om aan te denken.
Vraag jezelf wat gaat jou rust geven?
Xxx
Izza schreef op 28-02-2024 om 09:51:
[..]
Dat ben ik niet met je eens. Ik heb goede vrienden en collega's waar ik regelmatig of af en toe goed contact of zelfs diepgaande gesprekken mee heb. Daar weet mijn partner zeker niet altijd van. Of hij weet alleen dat ik ga lunchen met iemand maar niet wat we dan precies bespreken. Zowel mijn partner als ik hebben ook een eigen leven los van elkaar. Hij heeft bijvoorbeeld ook vrienden of collega's die ik niet ken. En met goede vrienden kan je een zeer diepgaande of emotionele band hebben (sommige ken ik al veel langer dan partner bijvoorbeeld).
Dus wat vreemdgaan precies is. Is voor iedereen anders. Voor mij gaat het om het krijgen van daadwerkelijke gevoelens voor een ander en daar vervolgens wat mee doen in fysiek opzicht.
Even ter verduidelijking.. ze hebben ongeveer 4 of 5 keer afgesproken op een afgelegen parkeerplaats en hebben daar gezoend in de auto. Van het diepgaande contact tussen hun wist ik niks. Het waren zelfs stiekeme mailtjes op oudjaarsavond, dat hij haar mailde dat hij niet kon wachten om haar weer te zien op kantoor. Plus dus nog een keer samen stiekem wat gedronken in een hotelbar terwijl hij tegen mij zei dat hij naar een kerstborrel van het werk moest. Dat vind ik wel echt vreemdgaan hoor.
Bedankt voor jullie lieve berichtjes en steun allemaal! Ik ga zeker weten wat harder proberen te zijn richting hem, dat zit niet in mijn aard (ben nogal conflict vermijdend). Maar ik moet voor mezelf opkomen en ik mag inderdaad wel eisen stellen aan hoe ik wil dat het vanaf nu verdergaat.
Mariieke schreef op 29-02-2024 om 07:30:
Ik heb een vreselijke nacht gehad. Krijg het niet uit m'n kop...
Ik denk erover, en ik zie het voor me hoe hij seks met haar heeft gehad terwijl wij nog samen waren.
Hoe doen jullie dit?
Ik merk echt dat het me dag en nacht bezig houdt.
Jeetje, wat een vreselijke situatie zeg! Ik zit er momenteel ook nog middenin.
Om die beelden uit je hoofd te krijgen moet je jezelf echt dwingen om aan iets anders te denken. Als ik, bijvoorbeeld midden in de nacht, die beelden en gedachtes in mijn hoofd krijg, speel ik een simpel spelletje op mijn telefoon. Het slaat misschien nergens op, maar op die manier lukt het me wel om er even niet aan te denken en dan de slaap weer te vatten. Ik ben nu een paar weken verder nadat ik het bedrog heb ontdekt, en ik moet zeggen dat het nu al wel wat beter gaat met slapen. Hou vol meid!!
In het begin zullen die beelden er echt nog een behoorlijke tijd zijn. En vergeten doe je het niet. Maar de tijd doet hierin veel! Accepteer dat het nu eenmaal zo is. Daarnaast is het helpend om veel buiten te zijn, te wandelen, werken, sporten of hobby's te doen. Ook zijn er meditatie oefeningen en podcast of slaapmuziek op Spotify. Wat mij verder hielp was de gedachte "maar hij slaapt nu toch ook prima en ligt nu of toen toch ook niet aan mij te denken? Waarom maak ik mij dan zo druk over hem?" Het was het begin naar de stap om leven op mijzelf te gaan richten ipv op iemand anders en zijn problemen.
En de POH heeft ooit gezegd niet langer de waarom vraag te stellen. Ik wilde ook alles weten. Terwijl dat alleen zorgt voor zinloos piekeren. Jij zult nooit precies weten waarom zaken zo zijn gegaan. En zelfs als je die antwoorden wel weet wat kan je er dan mee? Niets! Dus zinloos om over te blijven nadenken en wakker liggen.
