Verder na ontrouw - deel 8

Spijt Anna heb ik niet van het verder gaan omdat ik weet dat ik altijd een vrije keus kan maken te stoppen... om welke reden dan ook.
Ik vind het wel veel ingewikkelder dan ik ooit had gedacht een relatie aan te gaan... in de jonge jaren voelde de oude dynamiek voor mij als " normaal " vanuit het ouderlijk huis. Dat is nu gevoelsmatig totaal veranderd en zie ik hoe ongezond het was. 

En jij? 

Anna Cara schreef op 15-01-2024 om 20:46:

Ik noem wat mijn man had met Truus een affaire. En dat was zeker niet kort. Nou ja het begon met paar weken bekennen. Het werd langer en langer. Toch is het voor mij een affaire en geen parallelle relatie. Misschien ook omdat mijn man en Truus het ook geen relatie noemden. Soms noemde ik het FWB omdat zij lange tijd in zijn én mijn leven rondhuppelde. Ach whats in a name. Klootzak. Lummel. Loser. Gigolo. Truus. Bijvrouw. Neukertje. Minnares. FWB. Alles is wel eens uitgebraakt door mij. En heel eerlijk, ook stevigere scheldwoorden. Hoe ik het ook noem. Hoe ik hem of haar noem. Het maakt de periode van vg niet anders. Niet korter. Niet langer. Niet anders.

Eens met jou Anna.

Het maakt niet uit hoe je het noemt alles buiten de vaste relatie om is vreemdgaan. Zoals ik al eerder zei elke situatie en persoonlijke beleving is anders. Die van mij betaalde ervoor juist omdat er dan geen strings atteched ontstonden. Is dat dan beter dan een echte vaste affaire? Ik kan hier eerlijk geen oordeel over vellen.

Wat ik wel zie is dat al onze pijn, boosheid en verdriet dezelfde vorm heeft en dat de moeilijkheden in het omgaan met liegen, bedrog, kleinmaken, bagatelliseren e.d. hetzelfde is.

MRI schreef op 15-01-2024 om 22:35:

[..]

Maar maakt het dan niet uit of iets voor één keer is of voor een paar jaar?

Haha als je het zo stelt; hier vele malen maar een keer maar wel jarenlang 😉

Nee, voor mij maakt het niks uit wel dat hij geen oog meer voor onze relatie/mij had en daar dus geen energie in meer stopte, loog en bedroog. Daar draait het om en dat lees ik hier van iedereen welke vorm (ONS, vaste affaire, p-bezoek en alle andere vormen) de bedrieger ook toepast het is allemaal een vlucht uit een relatie waarin zij denken iets te missen maar er zelf niet aan willen werken.

Irtje schreef op 15-01-2024 om 22:51:

[..]

Haha als je het zo stelt; hier vele malen maar een keer maar wel jarenlang 😉

Nee, voor mij maakt het niks uit wel dat hij geen oog meer voor onze relatie/mij had en daar dus geen energie in meer stopte, loog en bedroog. Daar draait het om en dat lees ik hier van iedereen welke vorm (ONS, vaste affaire, p-bezoek en alle andere vormen) de bedrieger ook toepast het is allemaal een vlucht uit een relatie waarin zij denken iets te missen maar er zelf niet aan willen werken

tja ik weet niet hoor, als iemand in een dronken bui de fout ingaat en dat opbiecht vind ik persoonlijk een ander verhaal dan jarenlang opzettelijk liegen en bedriegen. Maar goed, we weten nu elkaars standpunt en ieder moet het idd zelf weten. 

MRI schreef op 15-01-2024 om 22:35:

[..]

Maar maakt het dan niet uit of iets voor één keer is of voor een paar jaar?

Voor de verwerking maakt het zeker uit! 

MRI schreef op 15-01-2024 om 23:10:

[..]

tja ik weet niet hoor, als iemand in een dronken bui de fout ingaat en dat opbiecht vind ik persoonlijk een ander verhaal dan jarenlang opzettelijk liegen en bedriegen. Maar goed, we weten nu elkaars standpunt en ieder moet het idd zelf weten.

Daar heb je een punt. Maar ik vraag mij dan oprecht af of in de exacte situatie zoals je die hier schetst de ‘bedrogene’ dan ook  met dezelfde ‘trauma’ gevoelens zit zoals de meeste van ons hier ervaren.

Zoals het daar staat gaat iemand over de schreef in een dronken bui waarbij we er dan vanuit gaan dat er geen verder relatie problemen zijn. Als die er wel zijn wordt het verhaal alweer anders omdat je dan misschien al niet meer over een argeloos foutje met alcohol kunt spreken.

Maar goed iedereen heeft inderdaad zijn eigen standpunten en daar heb ik respect voor. 

Irtje schreef op 15-01-2024 om 23:19:

[..]

Daar heb je een punt. Maar ik vraag mij dan oprecht af of in de exacte situatie zoals je die hier schetst de ‘bedrogene’ dan ook met dezelfde ‘trauma’ gevoelens zit zoals de meeste van ons hier ervaren.

Zoals het daar staat gaat iemand over de schreef in een dronken bui waarbij we er dan vanuit gaan dat er geen verder relatie problemen zijn. Als die er wel zijn wordt het verhaal alweer anders omdat je dan misschien al niet meer over een argeloos foutje met alcohol kunt spreken.

Maar goed iedereen heeft inderdaad zijn eigen standpunten en daar heb ik respect voor.

Ja maar daar gaat het toch juist om? Mensen gaan soms jarenlang door met enorme trauma's naar aanleiding van het vreemdgaan van de partner, doordat het bedrog zo lang duurde, dat is mijn punt. Dus dan is het toch niet vreemd dat mensen makkelijker kunnen vergeven bij een dronken ONS? En dat buitenstaanders soms niet begrijpen dat je zo getraumatiseerd als je bent, door kan gaan nadat iemand je jarenlang heeft bedrogen?

Houd me ten goede: ik ben zelf heel lang doorgegaan hoor, dus ik begrijp volkomen als mensen het blijven proberen. 

En soms ligt het niet aan relatieproblemen maar gewoon aan het karakter van de vreemdganger, of aan het feit dat hij of zij een persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik noem maar wat. Mensen gaan er maar vanuit dat als er vreemdgegaan wordt de relatie niet goed was. En daar mag je ook best naar kijken. Maar je hoeft niet te blijven therapeuteren aan je zelf en elkaar als één van de twee gewoon het wel lekker vindt om van meerdere walletjes te eten imho.

Ja situaties zijn veelal verschillend. Maar soms vertonen ze ook enorme gelijkenissen

MRI schreef op 15-01-2024 om 23:40:

[..]

Ja maar daar gaat het toch juist om? Mensen gaan soms jarenlang door met enorme trauma's naar aanleiding van het vreemdgaan van de partner, doordat het bedrog zo lang duurde, dat is mijn punt. Dus dan is het toch niet vreemd dat mensen makkelijker kunnen vergeven bij een dronken ONS? En dat buitenstaanders soms niet begrijpen dat je zo getraumatiseerd als je bent, door kan gaan nadat iemand je jarenlang heeft bedrogen?

Houd me ten goede: ik ben zelf heel lang doorgegaan hoor, dus ik begrijp volkomen als mensen het blijven proberen.

En soms ligt het niet aan relatieproblemen maar gewoon aan het karakter van de vreemdganger, of aan het feit dat hij of zij een persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik noem maar wat. Mensen gaan er maar vanuit dat als er vreemdgegaan wordt de relatie niet goed was. En daar mag je ook best naar kijken. Maar je hoeft niet te blijven therapeuteren aan je zelf en elkaar als één van de twee gewoon het wel lekker vindt om van meerdere walletjes te eten imho.

Ja situaties zijn veelal verschillend. Maar soms vertonen ze ook enorme gelijkenissen

Hmm, point taken😉

Het trauma is er toch sowieso of je nu wel of niet doorgaat? Ik kan mij best voorstellen dat juist als dat trauma ontstaat na het uitkomen van (langdurig) vreemdgaan van een partner, dat juist het verdergaan met de partner een vorm van verwerken kan inhouden. In de situatie dan wel alleen dat de partner aanspreekbaar is op zijn gedrag en schuldbesef heeft en zelf het gezin en zijn partner niet wil opgeven en ook wil veranderen. Want trauma heeft ook vooral een element in zich van in nood er hulpeloos helemaal alleen voor staan. Juist degene die het dichtste bij je zou moeten staan heeft je verraden. Zo is de heel sterke drang om de vreemdgaande partner de kans te geven zich alsnog te laten kijken naar dat verraad en daar iets mee te doen ook te zien als een poging niet meer helemaal alleen in de afgrond te kijken, maar tot op zekere hoogte dat ook samen kunnen doen. Ik vind dat eigenlijk ook iets moois hebben. Het heeft iets heel krachtigs. En dit vind ik ook echt iets anders dan het beeld wat wel eens wordt geschetst van het maar gelaten in de relatie blijven omdat je het anders ook niet weet. 

Een ander verhaal is het inderdaad als de partner helemaal niet in staat is tot reflectie of tot schuldbesef. Dan is het verhaal over het trauma ook anders. Het trauma is dan juist ook het besef dat je bij een partner met een persoonlijkheidsstoornis eigenlijk altijd ten diepste alleen geweest bent. Dat de relatie die er volgens jou was, er eigenlijk nooit geweest is. In dat geval is verder gaan ook een vergroten van het trauma. 

Thera schreef op 16-01-2024 om 00:22:

foutje

Voor mij was het vertrek juist een mooie afsluiting van iets. Jaren therapie om iets te repareren wat kapot is. Misschien is het nog te maken maar het blijft een afgekeurd product zeg maar. Werkt nog wel maar je weet niet voor hoelang en het heeft niet dezelfde kwaliteit als voorheen. En uiteindelijk zit het ook in de persoon waar wat mee is. Of het nu een stoornis of moeilijke jeugd of gewoon verveling is geweest. Als jij een ander jarenlang kunt voorliegen en bedriegen ben je wat mij betreft niet in orde (daar zit voor mij het verschil tussen korte affaires en parallelle relaties). Dat zegt mij veel meer over iemands karakter dan alle spijt of (aangeleerde) verandering die daarna komt. Die basis van vertrouwen is weg. En ook de gelijkwaardigheid. Want een ander komt opeens in een soort onderdanige positie als 2e kans. Het heeft mij vele malen sterker gemaakt om daar alleen te staan dan samen met iemand die geen volwaardige persoon meer is binnen de relatie. Geen triggers meer en de herinnering blijft maar de persoon is verdwenen door iemand waarmee dit trauma er niet is. Daarmee is voor mij de situatie voorbij en heb ik het echt kunnen afsluiten. Vaak lees ik hier mensen die jarenlang blijven hangen in het bedrog en herstel. Dat vind ik oprecht vervelend 

Dan kan het zijn dat het voor jou juist niet fijn is om die verhalen te lezen dat mensen wel verder gaan. Omdat jij het zo duidelijk voor jezelf hebt afgesloten. Zou daar de neiging uit voorkomen om het te framen en weg te zetten als 'blijven hangen', vlak nadat ik het juist duid als iets wat ook iets actiefs kan hebben? 
Jouw weg is ook ok en het kan ook zijn dat jij ook te maken had met iemand die toch niet voldoende zou gaan reflecteren. Maar laat dan ook andere wegen staan zonder steeds zo te framen.

Thera schreef op 16-01-2024 om 11:01:

Dan kan het zijn dat het voor jou juist niet fijn is om die verhalen te lezen dat mensen wel verder gaan. Omdat jij het zo duidelijk voor jezelf hebt afgesloten. Zou daar de neiging uit voorkomen om het te framen en weg te zetten als 'blijven hangen', vlak nadat ik het juist duid als iets wat ook iets actiefs kan hebben?
Jouw weg is ook ok en het kan ook zijn dat jij ook te maken had met iemand die toch niet voldoende zou gaan reflecteren. Maar laat dan ook andere wegen staan zonder steeds zo te framen.

Ja of het is juist een bevestiging voor Izza dat haar keuze om het af te sluiten een juiste was? Het beeld dat naar voren komt uit de verhalen van mensen die blijven, is er toch ook vaak een van struggle, hoop en wanhoop, getriggerd worden, hard werken aan de relatie, blijvend wantrouwen, frustratie, boosheid, verdriet. 

Ik begrijp best dat dat slechts onderdelen van de relatie zijn die juist in een draadje als dit naar voren komen omdat men hier medestanders heeft. Maar ik kan van Izza begrijpen dat ze al die pijn de ander niet gunt en er dan voor pleit knopen door te hakken.

Het heeft voor haar gewerkt. En voor mij ook in de zin dat ik door maar te blijven proberen in een toxisch patroon terecht kwam waar geen hoop op verbetering was. En nu, na de breuk voel ik me toch beter en steviger bij mijzelf, ook al heeft de breuk pijn gekost.  Als ik vermoed dat blijven hangen in zo'n traumabonding bij iemand hier ook het geval is, zal ik dat ook opperen. Maar ik besef ook dat zaken bij andere relaties anders kunnen liggen en daardoor hoop geven. 

Hoewel wat eenzijdig vind ik Izza's bijdrages best nuttig. Het is best goed om te horen dat je als bedrogen partner wellicht aangeschoten wild blijft. Dan is het nog niet gezegd dat het zo is. Dat mag men voor zichzelf invoelen en er eventueel een conclusie uit trekken. Ik vermoed alleen dat het ook een grote angst van mensen is en daarom niet graag ontvangen wordt. En dat er daardoor juist een ander effect bereikt wordt dan wat Izza wellicht beoogt: men gaat de eigen keuzes verdedigen en haar af spiegelen als een niet begrijpende tegenpartij. Maar als je zeker weet van je zelf dat het vreemdgaan binnen je relatie te helen is, kan je het ook makkelijk naast je neerleggen, toch?

Als ik het moeilijk heb met het vreemdgaan ben ik hier wat vaker. Omdat ik dan een plekje zoek waar ik herkenning vind en er überhaupt over gepraat kan worden. Daarom krijg je natuurlijk meer van de struggles te zien. Maar dat is ook selectief.
Wat er ook is: tranen als we elkaar in dankbaarheid aankijken en beseffen dat we elkaar niet kwijt zijn, dromen over een toekomst om het anders te doen dan wat we het hebben gedaan, geweldige seks, gesprekken die zoveel eerlijker zijn, zoveel vaker het gevoel dat we elkaar begrijpen en er (ook emotioneel) voor elkaar zijn. Een diepte die denk ik niet vanzelfsprekend is in relaties. Het voelt wat ongepast om dat hier te benadrukken. Maar dat is waarom ik op de koop toeneem dat er ook donkere momenten en dagen zijn.