Verder na ontrouw - deel 8

Thera schreef op 18-10-2023 om 15:24:

Ontrouw is voor bijna iedereen die er het slachtoffer van is een trauma, of je doorgaat met partner of niet.
Als een trauma wordt behandeld, wordt bij mijn weten niet zozeer gezegd, je moet er niet meer aan denken, zo snel mogelijk loslaten.
Wel is de manier waarop je er aan denkt belangrijk.

Hier ga ik ook proberen iets mee te doen. 💡

Het probleem van traumageralateerde klachten is namelijk dat je lijf het aanvoelt alsof je nog steeds in de situatie zit van het net uitkomen van het bedrog en het uit elkaar vallen van je wereld.

Toevallig ben ik ook bij een fysiotherapeut in behandeling voor iets anders en die viel het op dat mijn hele lijf op spanning staat. Na wat gepraat kwamen we er op uit dat dat mijn lijf nog in alarmfase 1 staat. Hij adviseerde me ook mindfullness. Nog wat om te proberen. 

Vergelijkbaar met de werking van emdr zou het denk ik beter zijn om mensen advies te geven leuke of nuttige activiteiten te doen die ze lukken of gewoon je werk te doen en dan juist wel gedachten aan het ontrouw, de (ex)partner en het gezinsleven van vroeger voor het bedrog toe te laten. Juist dan kan de scherpte er langszaam aan af raken.
Ik denk zelf dat het mantra ‘loslaten’ niet zo absoluut uitgevoerd moet worden. Je kan het wel doen, maar ik heb het idee dat je dan een deel van je persoon afsplits. Als wordt bedoeld: probeer er niet altijd aan te denken is het anders natuurlijk.

Het besef dat je niet door er maar veel over na te denken de ramp terug kunt draaien is wel van belang. 💡

Wat ik vaak zie is dat er een behoorlijk verschil kan bestaan tussen gezamenlijke vrienden en eigen vrienden. Als je geluk hebt heb je beiden. Maar er zijn ook mensen die alleen gezamenlijke vrienden hebben. Of geen eigen vrienden en dan aanhaken bij de vriendengroep van hun partner. En wat ik helaas heel vaak zie gebeuren is dat gezamenlijke vrienden het erg lastig vinden. Die willen geen partij kiezen maar zitten er in de praktijk vaak wel tussenin. En als het erop aan komt kiezen vrienden over het algemeen voor de persoon die ze het langste kennen of waar ze het meeste mee hebben (en dat is in de praktijk vaak de persoon waarmee het grootste gezamenlijke verleden is). Veel partners zitten ook niet direct te wachten op een ex die nog met zijn of haar vrienden omgaat. En zit je zelf nog wel te wachten om je ex continu te treffen op gezamenlijke activiteiten en verjaardagen? Inclusief nieuwe partner (of nog erger de minnares). Als je wilt loskomen van iemand anders is een eigen sociaal leven toch wel heel erg fijn. 

Ik herken het wel hoor. Bij mij vielen ook veel gezamenlijke activiteiten weg met de schoonfamilie en gezamenlijke vrienden. Je hebt jaren deel uitgemaakt van elkaars leven en opeens stopt dat. Dat kan je ook zien als een rouwproces. Je neemt niet alleen afscheid van je partner maar ook van tal van mensen die aan hem verbonden zijn. 

Mensen gaan door met hun leven en verwachten dat jij dat op een gegeven moment ook doet. Dat is dus ook wat je moet doen. Hoe lastig ook. Investeer in je eigen sociale leven. Overleg met je familie en vrienden om wat te ondernemen of vraag of ze plannen hebben voor de feestdagen. Kijk of er een collega, moeder op school of buurvrouw is waarbij je aansluiting kunt krijgen. 

Via de app NMLK (nieuwe mensen leren kennen) kan jij in je eigen omgeving activiteiten ondernemen. Het is geen datingapp! Je moet denken aan wandelingen, etentjes, feestdagen of sportieve activiteiten. 

En estinea is bijvoorbeeld een betrouwbare organisatie voor vakanties voor alleenstaande ouders. 

Creëer nieuwe tradities en uitstapjes met je kinderen. Vraag wat ze graag zouden willen doen en ga samen op stap. Die ervaringen geven jou ook weer zelfvertrouwen en het is goed voor jullie band. Je kunt ook de ouder van een vriendje vragen om mee te gaan. 

Daarnaast helpt een zelfstandig leven (met je kinderen) om los te komen van je ex. 

Even samenvatten of ik het allemaal op een rijtje heb. 🫣
- rouw (accepteer, het duurt zolang het duurt, compassie voor mezelf)
- het geadviseerde boek lezen (is binnen)
- denkpatroon proberen aan te pakken waarbij mening van ex man geen waarde meer heeft en hopelijk zo uiteindelijk de maalstroom beperken
- het filmpje van miss kijken en evt meer
- mindfulness proberen 
- leuke dingen doen voor mezelf (nog te ontdekken wat dat dan is.. waar haal ik energie uit?)
- nieuwe tradities/activiteiten met de kinderen (dat moet dan apart, want er is werkelijk niks wat ze beiden leuk vinden)
- steun vrágen: ja. (maar aan de juiste mensen en niet té veel..) 
- sociale leven anders inrichten (waaronder op zoek naar nieuwe contacten)

😩 Ik heb amper energie genoeg om de basisdingen voor kinderen en huis en werk te doen die moeten om maar ‘gewoon door te leven’. Als ik de moetjes heb gedaan wil ik alleen maar neerstorten en voor me uit staren.. 

Bir_F schreef op 19-10-2023 om 11:22:

Even samenvatten of ik het allemaal op een rijtje heb. 🫣
- rouw (accepteer, het duurt zolang het duurt, compassie voor mezelf)
- het geadviseerde boek lezen (is binnen)
- denkpatroon proberen aan te pakken waarbij mening van ex man geen waarde meer heeft en hopelijk zo uiteindelijk de maalstroom beperken
- het filmpje van miss kijken en evt meer
- mindfulness proberen
- leuke dingen doen voor mezelf (nog te ontdekken wat dat dan is.. waar haal ik energie uit?)
- nieuwe tradities/activiteiten met de kinderen (dat moet dan apart, want er is werkelijk niks wat ze beiden leuk vinden)
- steun vrágen: ja. (maar aan de juiste mensen en niet té veel..)
- sociale leven anders inrichten (waaronder op zoek naar nieuwe contacten)

😩 Ik heb amper energie genoeg om de basisdingen voor kinderen en huis en werk te doen die moeten om maar ‘gewoon door te leven’..

Eén ding tegelijk, Bir. Laat je niet opjagen. Die rouw duurt zo lang ze duurt. Tijd is de sleutel. 

Bir_F schreef op 19-10-2023 om 11:22:

Even samenvatten of ik het allemaal op een rijtje heb. 🫣
- rouw (accepteer, het duurt zolang het duurt, compassie voor mezelf)
- het geadviseerde boek lezen (is binnen)
- denkpatroon proberen aan te pakken waarbij mening van ex man geen waarde meer heeft en hopelijk zo uiteindelijk de maalstroom beperken
- het filmpje van miss kijken en evt meer
- mindfulness proberen
- leuke dingen doen voor mezelf (nog te ontdekken wat dat dan is.. waar haal ik energie uit?)
- nieuwe tradities/activiteiten met de kinderen (dat moet dan apart, want er is werkelijk niks wat ze beiden leuk vinden)
- steun vrágen: ja. (maar aan de juiste mensen en niet té veel..)
- sociale leven anders inrichten (waaronder op zoek naar nieuwe contacten)

😩 Ik heb amper energie genoeg om de basisdingen voor kinderen en huis en werk te doen die moeten om maar ‘gewoon door te leven’. Als ik de moetjes heb gedaan wil ik alleen maar neerstorten en voor me uit staren..

Bir F allereerst heel veel sterkte. Is niet niks wat je allemaal mee gemaakt hebt. Ben het eens me theekannetje dat niet alles meteen hoeft. De lijst is wel erg lang en volgens mij overzie je het dan ook niet meer. Althans zo zou het voor mij werken. Je kunt er dingen uitpakken die voor jou op dit moment het relvanstste zijn.

Waar ik vooral mee bezig was toen man en ik uit elkaar waren is steun ervaren van goede vriendinnen en leuke dingen doen. Mezelf verwennen. Leuke kleding kopen. Lekker eten met de kinderen. Maar ook heel veel lezen. Lezen over vreemdgaan. 

Ik ervaarde wel dat het heel lastig was om mijn man los te laten. Nu had ik wel contact met hem via app/ telefoon en mail. Maar dat het lastig was om hem meteen los te laten merkte ik wel. Het lijkt mij dan ook ontzettend moeilijk als die ruimte er niet is. Geen ruimte om vragen te stellen. Het goed af te sluiten.

Na 2 weken moest ik weer aan het werk. Ik dacht nog...maar dat kan ik toch nog helemaal niet. Maar mijn beste vriendin zei. Je bent goed in je werk. Dat kan jij. En idd ik ging . Vaak wel op de automatische piloot maar had wel afleiding. Anders zou ik toch de hele dag appen..boos zijn...verdrietig zijn..dat kwam wel weer als ik thuis was. Wat ik wel ervaarde dat ik meteen duidelijk kon aangeven wat ik wel en niet wilde ten aanzien van werk. Vroeg ook meteen om een andere plek. Waar ik zat door corona had ik het niet naar mijn zin. Dat gaf eigenlijk ook wel meteen een goed gevoel dus er was eigenlijk al meteen een winst die ik ervaarde. 

Wat ik ook ervaarde was de vrijheid die ik voelde om te doen en laten wat ik wilde. Ik kon zeggen wat ik wilde. Niemand die over mijn schouder mee keek of oordeelde. Er waren dus ook fijne dingen aan het uit elkaar zijn. Je beschrijft ook dat jullie relatie de laatste tijd niet zo heel goed meer was. Je op eieren liep. Dat gevoel had ik ook de laatste maanden voordat het vreemdgaan uitkwam. Het voelde zooooo fijn dat dat gevoel weg was. Ik kon mezelf zijn ondanks mijn verdriet en boosheid.

En zo heb ik de afgelopen 2.5 jaar wel meerdere dingen waar ik in gegroeid ben. Veranderd ben. Hier ben ik dan ook heel bewust mee bezig en probeer dit ook bewust te voelen. 

Wij zijn dan wel verder gegaan dus zit niet in dezelfde situatie als jij nu zit. Maar herken nog wel dat je schrijft het meteen in je emotie zitten. Bij mij was het op een gegeven moment ook boosheid. Want als je boos bent dan voel je je krachtig. 

Kun je uit deze situatie waar je nu inzit ook positieve dingen halen? Ik vond dat zelf altijd heel fijn. Positieve dingen die er op mijn pad gekomen waren. Dus waren er dingen die voor jou positief geweest zijn het afgelopen jaar.

Het is fijn dat je hier steun en begrip ervaart.

qua vrienden. Denk dat het sowieso belangrijk is dat je je eigen sociale netwerk hebt.
Ik heb dat persoonlijk altijd heel belangrijk gevonden. Activiteiten ondernemen zonder partner met eigen vriendinnen. 
Hier heb ik ook heel veel steun aan gehad toen dit gebeurde in mijn leven .
Maar nu nog steeds. Ik merk dat ik dat ook echt nodig heb. Die ruimte voor mezelf met mensen los van mijn partner. 

En gezamenlijke vrienden. Misschien zijn er een aantal waar je het goed mee kunt vinden. Die kunnen toch in je leven blijven maar dan in een andere vorm misschien. Als de vriendschap wederzijds is dan kun je dat onderzoeken. Er zijn toch altijd mensen waar je meer een klik mee hebt. Vaak heb je dat toch niet met iedereen

Zo ben ik nog steeds bevriend met een vriendin van 30 jaar geleden. Zij was de 1e ex van beste vriend van man. Wij hebben wel eens mee gemaakt op een verjaardag dat er 2 exen waren en vriend met zijn nieuwe partner. Ja was even ongemakkelijk, vooral voor die vriend,  maar mensen bleven altijd in ons leven als het nog klikte. Man zei wel altijd. Ik ga geen partij kiezen het is wel mijn beste vriend. Vriendschap kwam alleen in een andere vorm en soms wat verwachtingen bijstellen. Maar meestal wijst zich dat vanzelf.

Bir f, hmmmm dat alcohol gebruik triggert mij wel, las ik het toch goed in je diverse posten die ik van je las dat het aardig dichtbij het gedrag komt in hoe je soms denkt en handelt.

Codependentie werkt hetzelfde als middelen verslaving... je zult misschien niet alles herkennen maar er zijn vele podcasts( Spotify op eigen koers Codependentie 2.0 bijv) en vele you tube filmpjes met tips en herkenning.

Het komt zoveel meer voor dan dat mensen denken, de relatie verslaving, de afhankelijkheid, het verstrengeld zich in je leven.. zonder dat je je er van bewust bent.

Ik zag het zelf pas in na de uitkomst en omdat ik letterlijke afkickverschijnselen van man had. 

Ook door mensen op het forum begon ik mijn gedrag in te zien en omdat ik zelf ging speuren, ik begreep niet wat er met mij aan de hand was. 

Waarom was ik dag en nacht met hem bezig terwijl hij mij z'n pijn had gedaan? Waarom had ik de drang alles te begrijpen, terwijl dat onmogelijk was, waarom liet ik mezelf zo weg cijferen binnen de relatie, ik was er tot 5 jaar geleden dag en nacht mee bezig. Ik deed er alles aan om hem toen der tijd op een troon te zetten. 

Daar heeft hij veel gebruik en misbruik van gemaakt. Het patroon is nu volledig doorbroken alleen moet ik nog steeds oppassen met nieuwe mensen in mijn omgeving die antennes hebben voor mijn zeer empathische vermogen.

Mijn moeder is alcohol verslaafd. Het patroon zit diep gebakken en dat je nu zegt dat hij ook veel dronk, hmmm het zet mij echt aan het denken. Ik ben benieuwd hoe je er over een paar weken naar kijkt nu je deze tip van mij hebt gehad.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt en op eigen tempo en koers gaat kijken naar wat jij nodig hebt en helpend is.

En wat betreft je vrienden, heel herkenbaar. Ik heb met bijna iedereen gebroken, op 1 goede vriendin na die niet op de hoogte was, verder ben ik gaan investeren in nieuwe sociale contacten. Zodra daar ruimte voor is komt dat vast en zoals ik het zelf ervaren heb is dat ik heel kritisch heb gekeken wie ik nog wil behouden in mijn leven. Dat blijft een les en dat proces is nog steeds actief in mijn leven. Dat zal altijd zo blijven..

Sterkte!! 

Peet52! schreef op 19-10-2023 om 12:08:

[..]

Bir F allereerst heel veel sterkte. Is niet niks wat je allemaal mee gemaakt hebt. Ben het eens me theekannetje dat niet alles meteen hoeft. De lijst is wel erg lang en volgens mij overzie je het dan ook niet meer. Althans zo zou het voor mij werken. Je kunt er dingen uitpakken die voor jou op dit moment het relvanstste zijn.

Dank je. Dat klopt. Zo ben ik wel een beetje met alles: van stilstaan en het probleem analyseren naar en nu dé oplossing die ik tot in de puntjes ga uitvoeren. 🫣 Gaat me hiermee niet zomaar lukken, maar ik heb in ieder geval lang genoeg stil gestaan. 

Waar ik vooral mee bezig was toen man en ik uit elkaar waren is steun ervaren van goede vriendinnen en leuke dingen doen. Mezelf verwennen. Leuke kleding kopen. Lekker eten met de kinderen. Maar ook heel veel lezen. Lezen over vreemdgaan.

Ik heb ook veel gelezen, maar ik denk nu dat ik me maar meer op mezelf moet gaan richten. 

Ik ervaarde wel dat het heel lastig was om mijn man los te laten. Nu had ik wel contact met hem via app/ telefoon en mail. Maar dat het lastig was om hem meteen los te laten merkte ik wel. Het lijkt mij dan ook ontzettend moeilijk als die ruimte er niet is. Geen ruimte om vragen te stellen. Het goed af te sluiten.

Na 2 weken moest ik weer aan het werk. Ik dacht nog...maar dat kan ik toch nog helemaal niet. Maar mijn beste vriendin zei. Je bent goed in je werk. Dat kan jij. En idd ik ging . Vaak wel op de automatische piloot maar had wel afleiding. Anders zou ik toch de hele dag appen..boos zijn...verdrietig zijn..dat kwam wel weer als ik thuis was. Wat ik wel ervaarde dat ik meteen duidelijk kon aangeven wat ik wel en niet wilde ten aanzien van werk. Vroeg ook meteen om een andere plek. Waar ik zat door corona had ik het niet naar mijn zin. Dat gaf eigenlijk ook wel meteen een goed gevoel dus er was eigenlijk al meteen een winst die ik ervaarde.

Wat ik ook ervaarde was de vrijheid die ik voelde om te doen en laten wat ik wilde. Ik kon zeggen wat ik wilde. Niemand die over mijn schouder mee keek of oordeelde.

Aan de ene kant zit hij nog op mijn schouder te oordelen en op mijn andere schouder zit ik zelf te oordelen. 😵‍💫 Die 2 moeten ook maar een poosje hun mond gaan houden.

Er waren dus ook fijne dingen aan het uit elkaar zijn. Je beschrijft ook dat jullie relatie de laatste tijd niet zo heel goed meer was. Je op eieren liep. Dat gevoel had ik ook de laatste maanden voordat het vreemdgaan uitkwam. Het voelde zooooo fijn dat dat gevoel weg was. Ik kon mezelf zijn ondanks mijn verdriet en boosheid.

En zo heb ik de afgelopen 2.5 jaar wel meerdere dingen waar ik in gegroeid ben. Veranderd ben. Hier ben ik dan ook heel bewust mee bezig en probeer dit ook bewust te voelen.

Wij zijn dan wel verder gegaan dus zit niet in dezelfde situatie als jij nu zit. Maar herken nog wel dat je schrijft het meteen in je emotie zitten. Bij mij was het op een gegeven moment ook boosheid. Want als je boos bent dan voel je je krachtig.

Ik denk dat ik nog niet door de boosheid heen ben of er zelfs maar echt ben. Ik reageerde wel boos, vúúr, maar het was mijn pijn die ik wilde dat hij ook zou voelen. Niet fraai.   

Kun je uit deze situatie waar je nu inzit ook positieve dingen halen? Ik vond dat zelf altijd heel fijn. Positieve dingen die er op mijn pad gekomen waren. Dus waren er dingen die voor jou positief geweest zijn het afgelopen jaar.

Dat is natuurlijk goed om naar te kijken. Even denken.. 

Ik begrijp mezelf een klein beetje beter. Ik begrijp mijn oudste dochter wat beter door een hulpverleningstraject, hoewel we nog wat zoekende zijn. Ik ben 18 kilo afgevallen en het blijft vooralsnog weg. Ik draag kleding en schoenen die ik wil en ik bepaal zelf wel of ik mascara op wil doen of niet. Ik voel me op mijn werk nu veel meer gewaardeerd dan de jaren ervoor. Ook al ben ik er nog niet helemaal, ik kan daar nu wel weer mijn ‘werkpet’ opzetten. Contacten met collega’s worden ook beter. Contact met mijn eigen familie is verdiept. De buren aan beide zijden zijn er ook voor me als ik het zou vragen. Ik leer hulp te vragen, schijnt een goede eigenschap te zijn. 

Het is fijn dat je hier steun en begrip ervaart.

Zeker! Bedankt voor het delen van jouw verhaal en het meedenken.

Peet52! schreef op 19-10-2023 om 12:23:

qua vrienden. Denk dat het sowieso belangrijk is dat je je eigen sociale netwerk hebt.

Ja, dat blijkt achteraf wel ja.. Maar in het moment had ik het niet in de gaten. Die vriendschappen waren voor mij ruim voldoende. Ik zit denk ik aan de introverte kant. En het zit dus in mij dat ik ongemerkt altijd de kinderen/bij de kinderen zijn/ex-man/gezin/‘moetjes’ voorrang gaf. Nu ga ik het zien, maar toen echt niet hoor. 

Ik heb dat persoonlijk altijd heel belangrijk gevonden. Activiteiten ondernemen zonder partner met eigen vriendinnen.
Hier heb ik ook heel veel steun aan gehad toen dit gebeurde in mijn leven .
Maar nu nog steeds. Ik merk dat ik dat ook echt nodig heb. Die ruimte voor mezelf met mensen los van mijn partner.

En gezamenlijke vrienden. Misschien zijn er een aantal waar je het goed mee kunt vinden. Die kunnen toch in je leven blijven maar dan in een andere vorm misschien. Als de vriendschap wederzijds is dan kun je dat onderzoeken. Er zijn toch altijd mensen waar je meer een klik mee hebt. Vaak heb je dat toch niet met iedereen

Ik heb ze nog niet afgeschreven, maar ik weet echt ook niet hoe het moet. Zoals ik al zei: toen ik niet meer meedeed met de groep en gezelligheid waren ze niet echt bereid om een beetje aan te passen naar 1 op 1 met mij. Ze zeiden het wel, maar het gebeurde niet. Daar heb ik in mijn huwelijk ook genoeg van gekregen en ben er dus nogal allergisch voor.  

Zo ben ik nog steeds bevriend met een vriendin van 30 jaar geleden. Zij was de 1e ex van beste vriend van man. Wij hebben wel eens mee gemaakt op een verjaardag dat er 2 exen waren en vriend met zijn nieuwe partner. Ja was even ongemakkelijk, vooral voor die vriend, maar mensen bleven altijd in ons leven als het nog klikte. Man zei wel altijd. Ik ga geen partij kiezen het is wel mijn beste vriend. Vriendschap kwam alleen in een andere vorm en soms wat verwachtingen bijstellen. Maar meestal wijst zich dat vanzelf.

miss1984 schreef op 19-10-2023 om 14:08:

Bir f, hmmmm dat alcohol gebruik triggert mij wel, las ik het toch goed in je diverse posten die ik van je las dat het aardig dichtbij het gedrag komt in hoe je soms denkt en handelt.

Codependentie werkt hetzelfde als middelen verslaving... je zult misschien niet alles herkennen maar er zijn vele podcasts( Spotify op eigen koers Codependentie 2.0 bijv) en vele you tube filmpjes met tips en herkenning.

Het komt zoveel meer voor dan dat mensen denken, de relatie verslaving, de afhankelijkheid, het verstrengeld zich in je leven.. zonder dat je je er van bewust bent.

Ik zag het zelf pas in na de uitkomst en omdat ik letterlijke afkickverschijnselen van man had.

Ook door mensen op het forum begon ik mijn gedrag in te zien en omdat ik zelf ging speuren, ik begreep niet wat er met mij aan de hand was.

Waarom was ik dag en nacht met hem bezig terwijl hij mij z'n pijn had gedaan? Waarom had ik de drang alles te begrijpen, terwijl dat onmogelijk was, waarom liet ik mezelf zo weg cijferen binnen de relatie, ik was er tot 5 jaar geleden dag en nacht mee bezig. Ik deed er alles aan om hem toen der tijd op een troon te zetten.

Daar heeft hij veel gebruik en misbruik van gemaakt. Het patroon is nu volledig doorbroken alleen moet ik nog steeds oppassen met nieuwe mensen in mijn omgeving die antennes hebben voor mijn zeer empathische vermogen.

Mijn moeder is alcohol verslaafd. Het patroon zit diep gebakken en dat je nu zegt dat hij ook veel dronk, hmmm het zet mij echt aan het denken. Ik ben benieuwd hoe je er over een paar weken naar kijkt nu je deze tip van mij hebt gehad.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt en op eigen tempo en koers gaat kijken naar wat jij nodig hebt en helpend is.

En wat betreft je vrienden, heel herkenbaar. Ik heb met bijna iedereen gebroken, op 1 goede vriendin na die niet op de hoogte was, verder ben ik gaan investeren in nieuwe sociale contacten. Zodra daar ruimte voor is komt dat vast en zoals ik het zelf ervaren heb is dat ik heel kritisch heb gekeken wie ik nog wil behouden in mijn leven. Dat blijft een les en dat proces is nog steeds actief in mijn leven. Dat zal altijd zo blijven..

Sterkte!!

Ik ga hier zeker wat meer naar kijken. Ik herken die dingen die ik al aankaartte. Ik denk alleen niet dat mensen mij als empatisch zouden omschrijven.

In het filmpje hadden ze het ook over je innerlijke kind. Mijn innerlijke kind heeft me het afgelopen jaar wel wat duidelijk gemaakt. Want ik kan me nog goed herinneren dat ik in het begin echt dacht: ik wil gewoon een mama die me troost en helpt. (En dan niet mijn eigen moeder, daar kan ik ook nog boeken over schrijven, maar een echte lieve die voor me zorgt. Ze is overleden toen we net getrouwd waren, maar was al heel lang ziek en verstandelijk niet in orde.)

En ik zie mezelf bij de kinderen zo mijn best doen, maar toch in die stomme patronen vervallen die ik helemaal niet wil. Soms denk ik: nu klink ik als mijn moeder en dat wil ik helemaal niet. Want waar ik zelf aangeef behoefte te hebben aan begrip en meedenken, zie ik nu dat ik zelf dat ook oversla en schiet ik in 1 grote stap naar: hier is een oplossing of ik doe het voor je en ik neem alles op me. (Niet dat mijn moeder dat deed. Daar was geen begrip en geen hulp. Dus misschien is er vooruitgang in deze generatie.) 

En dat deed ik ook voor ex-man. Ik riep wel steeds (en denk dat nu vooral): waarom neem je zelf geen verantwoording voor *vul maar in. Je bent een volwassen man met een volwassen verstand. Maar ik nam het wel als vanzelf op me, als hij het niet deed. 

Iemand schreef hier een keer over een rugzak vol stenen. Dat vond ik toen zo treffend. Die heb ik ook, maar hij was nooit te zwaar. Ik kon altijd alles met me mee dragen, maar nu niet meer. Er moeten echt stenen uit om verder te kunnen. 

bir f, wat heftig allemaal he, hij gaat vreemd, gaat weg en toont dan ook nog s geen medeleven. Mensen kunnen opeens net monsters zijn en dat mensen veranderen snap ik best, maar waarom hard zijn en geen medeleven meer voor je partner? Dat begrijp ik niet en kan me niet voorstellen dat ik zelf ooit zo zou zijn. 

Mijn man ging vreemd en sindsdien is hij een ander mens. We zijn even uit mekaar geweest, deed ons goed en nu weer samen maar ik heb geaccepteerd dat hij een ander mens is en blijft en de vragen die ik heb nooit echt beantwoord worden. Nu ik dat geaccepteerd heb en hij mij ook wat meer medeleven toont heb ik meer rust in mn hoofd. Kijk jij bent niet meer samen met hem en dat blijft ook zo neem ik aan? Geef toe aan je verdriet, je gebroken hart, en geef t tijd, ik voelde letterlijk pijn in mijn hart, maar met de tijd werd dit steeds minder. Tijd is echt t enige wat wonden verzacht weet ik nu. En dat je zin in dingen die je leuk vond nu weg is wat maakt t uit toch? Geef t tijd. En uiteindelijk vind je jezelf terug en mss ben jij ook een ander mens nu, ik ben ook niet meer wie ik was, mss juist een betere versie van wie ik was, maar echt ga jezelf niet forceren, al lig je een jaar elke avond in bed met chocola, jij hoeft je bij niemand te verantwoorden. Veel sterkte ❤️

Titiv schreef op 19-10-2023 om 19:19:

bir f, wat heftig allemaal he, hij gaat vreemd, gaat weg en toont dan ook nog s geen medeleven. Mensen kunnen opeens net monsters zijn en dat mensen veranderen snap ik best, maar waarom hard zijn en geen medeleven meer voor je partner? Dat begrijp ik niet en kan me niet voorstellen dat ik zelf ooit zo zou zijn.

Mijn man ging vreemd en sindsdien is hij een ander mens. We zijn even uit mekaar geweest, deed ons goed en nu weer samen maar ik heb geaccepteerd dat hij een ander mens is en blijft en de vragen die ik heb nooit echt beantwoord worden. Nu ik dat geaccepteerd heb en hij mij ook wat meer medeleven toont heb ik meer rust in mn hoofd. Kijk jij bent niet meer samen met hem en dat blijft ook zo neem ik aan?
Ja, ik zie geen toekomst meer met hem. Ik zit alleen nog maar in mijn hoofd terug te draaien wat er zo fout ging.

Geef toe aan je verdriet, je gebroken hart, en geef t tijd, ik voelde letterlijk pijn in mijn hart, 

Dit dus ook, hè.. Je voelt de pijn van het mes in je hart en dat het in duizend stukjes ligt. Ik heb nooit eerder liefdesverdriet gevoeld. Hij was mijn eerste liefde. We waren samen vanaf dat ik 17 was. 

maar met de tijd werd dit steeds minder. Tijd is echt t enige wat wonden verzacht weet ik nu. En dat je zin in dingen die je leuk vond nu weg is wat maakt t uit toch? Geef t tijd. En uiteindelijk vind je jezelf terug en mss ben jij ook een ander mens nu, ik ben ook niet meer wie ik was, mss juist een betere versie van wie ik was, maar echt ga jezelf niet forceren, al lig je een jaar elke avond in bed met chocola, jij hoeft je bij niemand te verantwoorden. Veel sterkte ❤️

Ik heb iets van 4 pagina’s van dit draadje overgenomen met mijn verhaal, maar er moet natuurlijk ook ruimte zijn voor anderen die iets kwijt willen. 🫣 
Ik heb echt veel aan jullie woorden voor mij! ❤️ Met anderen praten/schrijven die (gedeeltelijk) weten waar je het over hebt, hoe ik me soms voel, wat ik denk, helpt.
Is het stom als ik zeg dat ik me vandaag een piepklein beetje lichter voelde?