Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
miss1984 schreef op 08-10-2023 om 10:19:
[..]
Dankjewel mri, zonder jou fijne, wijze woorden was ik nooit tot inzicht gekomen, jij zorgde ervoor dat ik verder ging kijken dan dat ik deed. Daar zal ik jou altijd dankbaar voor blijven ♥️
Aw, dat weet ik Miss maar het is ook weer te veel eer. Je hebt al het werk zelf gedaan.
Blauwgeel, mijn man nam ook meermaals weer contact op met zijn Truus. De laatste keer betrapte ik hem na maanden geen contact. Ik snapte het niet. We houden van elkaar. Mijn grens was nul contact. Zijn eigen beloftes verbrak hij. Voor contact wens. Geen sex meer. Maar wel bellen. Voor hem geen vreemdgaan zei hij.
Ik besloot (even) weg te gaan. Want wat heeft het voor zin om afspraken te maken als hij zich er niet aan wilde of kon houden?
Mijn man deed nooit de deur echt dicht naar haar toe. Dat vertelde ik hem. Dat het voor mij klaar was. Ik hou van hem maar wil een betrouwbare man die zijn afspraken nakomt. Als hij dat niet wil of kan, kunnen wij geen stel zijn.
Dat weggaan schudde hem wakker. Hij had schuldgevoel. Wilde dat het goed ging met Truus. Zij was ook een lotgenoot dus dat praatte zo fijn. Zonder oordeel. Ook hij had onbedwingbare neiging om contact weer te zoeken. Zij ook overigens.
Therapie kan je man helpen. Je kunt dat eisen. Hij moet inzicht krijgen in waarom hij weer contact zoekt. Wetende dat hij jou en jullie mooie gezin, kwijtraakt. Jouw man is verslaafd aan contact, het brengt hem iets. Maar hij verliest jou. Maak het hem heel duidelijk. Ga ook paar dagen weg. Nu meteen. Laat hem nadenken. Wil hij contact hou je het toch niet tegen. Maak liever jezelf sterker.
Mijn man heeft in de dagen inzicht gekregen in waarom hij steeds contact zocht en daardoor eindelijk de keuze gemaakt en de deur echt dichtgedaan. Hij moet zelf een proces door.
Sterkte.
hier ook man gesteund in liefdesverdriet hoe moeilijk ik dat ook vond.. we hadden de afspraak dat hij af en toe een uurtje voor zichzelf nodig had zonder de drukte van ons gezin om het een plaats te geven, hij ging dan gamen of zijn auto ( gewoon thuis ) wassen... was blij dat hij met die dingen kwam want als hij weggegaan was op die momenten had ik.zeker de angst gehad dat hij naar haar gegaan zou zijn...
Hier heeft opzeker de relatietherapie ons erdoorheen geholpen... in deze 3 jaar verschillende therapeuten gehad ook ivm verhuizing... nu dus hier niet zo lekker in mijn vel en dan trek ik ook gelijk aan de bel en wil er weer even wat hulp bij!
Izza schreef op 07-10-2023 om 18:00:
[..]
Echt totale onzin om je eigen normen en waarden (en angsten) op mij of anderen te projecteren. Echt wat een ouderwetse en bekrompen gedachtengang. Mijn wereld is gelukkig een stuk groter dan dit. Altijd geweest ook voor die ene relatie die anders liep.
"Dat willen toch de meeste mensen" etc praat voor jezelf. Dat is wat Jij wilt! En dat is prima. Maar ga niet invullen voor een ander. Dus mensen die bewust single zijn, latten, gescheiden of ervoor kiezen geen standaard en tradioneel leven te leiden zijn minder dan jij? En ongelukkig etc.
Daarbij is van stabiliteit en een pure verbinding geen sprake meer na vreemdgaan.
Ik ben het vaak, maar heus niet altijd eens met jou, maar met deze reactie zeer zeker wel. Waarschijnlijk ook omdat Ruud ook nog niet zo lang geleden mij betichtte van ‘beschadigd’ te zijn, enkel omdat ik het niet eens was met zijn denkwijzen. Kan men wel denken ‘ach, laat gaan’, maar waarom zou men? Iedereen schrijft hier toch vanuit hun eigen ervaringen, incl alle issues en strubbelingen uit het verleden?
Het is een zeer nare manier van forummen en discussiëren als een andere denkwijze en/of leefwijze uiteindelijk wordt bekritiseerd als ‘je bent ongelukkig en/of beschadigd’. Dat is mi een giga zwaktebod en nogal op de man het te framen vanuit je eigen bekrompen tunnelvisie en conservatieve ideeën.
Ook de woorden als ‘een relatie is toch wat de meesten willen’ is nogal een loos statement, daarover is hier volgens mij al meer dan genoeg gediscussieerd nietwaar?
blauwgeel schreef op 08-10-2023 om 08:13:
Ja ik weet zeker dat er een band is tussen hen. Het is begonnen met een vriendschap, leuke dingen doen samen en uiteindelijk een aantal keer seks. Tussendoor heeft zij ook relaties gehad, dat heeft hen niet tegen gehouden.
Ik kan echter niet verder als dit niet afgesloten wordt. We gaan naar therapie, pakken echt dingen op die tussen ons in stonden. Maar zij blijft altijd in beeld als een plan 'B'? Zo voelt dat in ieder geval voor mij en het maakt mij ontzettend bang. Dat als het even niet gezellig, leuk, sexy genoeg zal zijn tussen ons, hij altijd nog een back up heeft.
Toen ik gisteren aan mijn man vroeg met wie hij aan het sms'en was merkte ik direct de paniek. Trillen, stotteren. Ik geloof ook echt dat hij zijn leven met mij wil delen. Maar hoe is dat op deze manier ooit mogelijk...
Bedankt voor al jullie steunende reacties. Zo ontzettend fijn.🌹
Heftig Blauwgeel, dat hij wederom jullie afspraken aan zijn laars lapt. Komt dit alles ook op tafel leeftijd tijdens jullie relatietherapie? Benieuwd hoe hierop dan wordt gereageerd vanuit de therapeut.
Hebben jullie de mogelijkheid even tijdelijk uit elkaar te wonen?
Alysa schreef op 08-10-2023 om 11:28:
Blauwgeel, mijn man nam ook meermaals weer contact op met zijn Truus. De laatste keer betrapte ik hem na maanden geen contact. Ik snapte het niet. We houden van elkaar. Mijn grens was nul contact. Zijn eigen beloftes verbrak hij. Voor contact wens. Geen sex meer. Maar wel bellen. Voor hem geen vreemdgaan zei hij.
Ik besloot (even) weg te gaan. Want wat heeft het voor zin om afspraken te maken als hij zich er niet aan wilde of kon houden?
Mijn man deed nooit de deur echt dicht naar haar toe. Dat vertelde ik hem. Dat het voor mij klaar was. Ik hou van hem maar wil een betrouwbare man die zijn afspraken nakomt. Als hij dat niet wil of kan, kunnen wij geen stel zijn.
Dat weggaan schudde hem wakker. Hij had schuldgevoel. Wilde dat het goed ging met Truus. Zij was ook een lotgenoot dus dat praatte zo fijn. Zonder oordeel. Ook hij had onbedwingbare neiging om contact weer te zoeken. Zij ook overigens.
Therapie kan je man helpen. Je kunt dat eisen. Hij moet inzicht krijgen in waarom hij weer contact zoekt. Wetende dat hij jou en jullie mooie gezin, kwijtraakt. Jouw man is verslaafd aan contact, het brengt hem iets. Maar hij verliest jou. Maak het hem heel duidelijk. Ga ook paar dagen weg. Nu meteen. Laat hem nadenken. Wil hij contact hou je het toch niet tegen. Maak liever jezelf sterker.
Mijn man heeft in de dagen inzicht gekregen in waarom hij steeds contact zocht en daardoor eindelijk de keuze gemaakt en de deur echt dichtgedaan. Hij moet zelf een proces door.
Sterkte.
ontzettend eens met vetgedrukte en vooral laatste zin!
Mag ik vragen wat zijn inzicht hem bracht? Wat was voor hem de reden steeds die behoefte aan contact te hebben? (Als je dit al wilt delen hoor, voel je niet verplicht)
Ook de boeken van Brene Brown ; de kracht van de kwetsbaarheid en de moed van de imperfectie zijn aanraders. Niet zo zeer om de onbalans in je relatie te begrijpen maar meer om jezelf te zien en stil te staan bij het waarom iets belangrijk voor je is.
De auteur schrijft over de betekenis van een `bezield leven : leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent.
En dat dat ze op een grappige wijze zodat het , itt sommige psychologische boeken, niet zo zwaar wordt om te lezen.
Juist de bewustwording dat je de moeite waard bent draagt bij aan versterking van je eigenwaarde in moeilijke situaties.
Flanagan schreef op 08-10-2023 om 15:07:
Juist de bewustwording dat je de moeite waard bent draagt bij aan versterking van je eigenwaarde in moeilijke situaties.
Klopt Flanagan, met je eens. En sowieso draagt zelfliefde en eigenwaarde in zoveel meer dingen bij in het leven, niet enkel in relaties.
Vooral het niet afhankelijk zijn van anderen om gelukkig te zijn, zo ontzettend belangrijk en wat ik iedereen toewens.
RoodVruchtje schreef op 08-10-2023 om 15:35:
[..]
Klopt Flanagan, met je eens. En sowieso draagt zelfliefde en eigenwaarde in zoveel meer dingen bij in het leven, niet enkel in relaties.
Vooral het niet afhankelijk zijn van anderen om gelukkig te zijn, zo ontzettend belangrijk en wat ik iedereen toewens.
Maar soms ben je wel ‘afhankelijk’; wanneer je partner de kostwinner is of je te weinig werkt omdat qua running van gezin dit niet anders gaat. Ook dan is eigenwaarde in een relatie de kern tot gelukkig leven, of iets wat daar naar toe gaat…
De term ‘gelukkig leven’ is voor iedereen anders. Als je je maar niet onderdrukt voelt.
Flanagan schreef op 08-10-2023 om 16:20:
[..]
Maar soms ben je wel ‘afhankelijk’; wanneer je partner de kostwinner is of je te weinig werkt omdat qua running van gezin dit niet anders gaat. Ook dan is eigenwaarde in een relatie de kern tot gelukkig leven, of iets wat daar naar toe gaat…
De term ‘gelukkig leven’ is voor iedereen anders. Als je je maar niet onderdrukt voelt.
Maar als iemand op financieel vlak afhankelijk is, noem ik dat een andere manier van afhankelijkheid. Daarin zijn nl oplossingen te vinden. Want financieel afhankelijk zijn zorgt er juist vaak ook voor dat je meer pikt van iemand dan goed voor je is, iemand zich als het ware gevangen voelt binnen een relatie, doordat zij/hij financieel afhankelijk is en dus daardoor ook automatisch onderdrukt.
Ik bedoel dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor zijn/haar geluk, op welk vlak dan ook. Zo had ik ooit een relatie waarin het financiële totaal geen rol speelde, maar het was een gevangenis, ik leefde letterlijk in een gouden kooitje (zoals mijn vader ooit heeft gezegd). Toen ik daar uit stapte en ik het financieel veel zwaarder kreeg, bleek ik uiteindelijk 1000x gelukkiger. Zelfs geld maakt uiteindelijk niet gelukkig, dus zorg ook daar zelf voor al is dat niet altijd even gemakkelijk.
Een ieder is altijd zelf verantwoordelijk voor zijn/haar geluk. Fijn als je dat mss met iemand kunt delen, maar maak een ander niet verantwoordelijk voor jouw geluk. Ook als alleenstaande kun je ontzettend gelukkig zijn.
Flanagan schreef op 08-10-2023 om 16:20:
[..]
Maar soms ben je wel ‘afhankelijk’; wanneer je partner de kostwinner is of je te weinig werkt omdat qua running van gezin dit niet anders gaat. Ook dan is eigenwaarde in een relatie de kern tot gelukkig leven, of iets wat daar naar toe gaat…
De term ‘gelukkig leven’ is voor iedereen anders. Als je je maar niet onderdrukt voelt.
En daarom is financiële onafhankelijk zo vreselijk belangrijk. Jezelf kunnen redden los van een ander. En echt in een relatie blijven omdat je dat echt zelf wilt. Niet omdat er eigenlijk heel andere redenen zijn. Ik zou overigens ook nooit willen dat een ander afhankelijk zou worden van mij. Je ziet helaas (tegenwoordig iets minder maar vroeger veelvuldig) dat mensen gewoon moesten blijven omdat ze de mogelijkheden niet hadden om weg te gaan. Gelukkig (met name voor vrouwen) zijn de tijden nu langzaam anders.
Izza schreef op 08-10-2023 om 22:50:
[..]
En daarom is financiële onafhankelijk zo vreselijk belangrijk. Jezelf kunnen redden los van een ander. En echt in een relatie blijven omdat je dat echt zelf wilt. Niet omdat er eigenlijk heel andere redenen zijn. Ik zou overigens ook nooit willen dat een ander afhankelijk zou worden van mij. Je ziet helaas (tegenwoordig iets minder maar vroeger veelvuldig) dat mensen gewoon moesten blijven omdat ze de mogelijkheden niet hadden om weg te gaan. Gelukkig (met name voor vrouwen) zijn de tijden nu langzaam anders.
Je wilt het niet snappen en gaat maar door voor je eigen parochie, alsof iedereen, financieel zo onafhankelijk kan zijn dat samenwonen niet meer nodig is.
De eerste draadjes van verder na ontrouw, toen heetten ze trouwens nog anders, maar ging om dezelfde problematiek; gezin en huwelijk op de kop nadat er geen vertrouwen was of met elkaar gecommuniceerd kon worden als de ene de ander bedroog en dit geheim hield. In die draadjes werd de bedrogenen ook geadviseerd om eerst te zorgen dat ze financieel minder afhankelijk werden om zo hun eigen pad te kunnen kiezen voor geval bleek dat er een dood paard in de gang lag. Maar zo simpel is dat niet; ook als je een goede opleiding heb genoten en al meer dan tien jaar als huisvrouw een gezin runt, kom je alleen aan de slag als je onregelmatige diensten gaat draaien terwijl je zelf maar mag oplossen hoe je thuissituatie hierdoor kan verbeteren. Er wordt te gemakkelijk gesproken over meer dagen gaan werken.
Je kan ook werken aan een balans binnen een gezin waarin je partner je minder als vanzelfsprekend leert te zien. Dat proces gaat ook met hobbels en pijnlijke gesprekken gepaard. Dat proces duurt ook veel langer dan je lief is, omdat pijn kan verhinderen dat je progressie ervaart.
En ja, het klopt dat je een ware gezicht van je partner tegen bent gekomen, die je liever nooit was tegen gekomen. En het klopt dat de ene net wat hardleerser is dan de ander. Maar als het lukt omdat de nare periode wel te buigen tot een werkbaar geheel, is er weer ruimte voor liefde dat altijd aanwezig is geweest maar al die tijd naar de achtergrond was gesluimerd.
ja ik vind eik ook dat je er teveel op hamerd izza dat onafhankelijk zijn, dat monogamie niet meer van deze tijd is blabla etc. Ik begrijp wel dat iedereen anders is en anders denkt maar je komt verbitterd over. Vreemdgaan gebeurd al sinds de mens bestaat, en bij iemand blijven voor geld, de kids, wat dan ook, gebeurd ook al sinds de mens bestaat.
Uiteindelijk gaat t om een gebroken hart, en t helpt dan echt niet om te wijzen op de dingen die er op dat moment niet toe doen, liefde is nu eenmaal aanwezig en niemand gooit dat zomaar ff weg. Vroeger niet en nu niet, nooit niet.
Nou ik vind eigenlijk dat Izza best mag blijven zeggen wat ze vindt hoor. Ja het is steeds hetzelfde. Maar dat is nu eenmaal haar standpunt. Anderen herhalen zich ook maar dan met een andere inhoud: "ja ik heb het nu met hem gehad en stop ermee, nee ik geef hem nog een kans, oh ik vind bepaalde data zo moeilijk, oh wat heb ik een hekel aan Truus, (ja natuurlijk ben ik ook boos op mijn man)"
En dat mag er allemaal zijn. Dat geldt ook voor Izza en haar opvatting.
Mensen die doorgaan met de partner zijn ook een eigen parochie die soms (zelfs toxische) dynamiek van elkaar ondersteunt. We hebben allemaal vreemdgaan meegemaakt en proberen daar onze weg in te vinden. Dat haar mening soms steekt, kan ik begrijpen. Vooral omdat die juist de twijfelgebieden adresseert waar mensen die doorgaan met de partner het moeilijk mee hebben. Maar ik vind het heel gezond dat een tegengeluid er ook mag zijn. Op een bepaalde manier hebben we allemaal een beetje een tunnelvisie die herhaald wordt en minder vaak bijgesteld. Een forum, en dit draadje, is er toch niet om alleen maar je eigen mening bevestigd te zien?
Mooi geschreven MRI en met je eens.
En wat ik nog het meest irritant vind is dat áls je een tegengeluid geeft er ook meteen het label ‘verbitterd’ ‘ongelukkig’ ‘beschadigd’ op iemand wordt geplakt. Vanwaar toch deze behoefte, ik ben daar oprecht benieuwd naar?
Izza (en ikzelf) strooien toch ook niet met dit soort labeltjes zoals bijv ‘zwakkeling’ of ‘dommerd’ bij het zoveelste bericht zoals MRI deze opsomde? Ik vind dit serieus een hele nare manier van discussiëren en dat alles om een andere mening én ervaring.
