Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
LifeEvent! schreef op 28-07-2024 om 23:03:
Wie herkent dat na vreemdgaan vriendschappen verloren zijn gegaan of familie weigert nog 1 woord te zeggen tegen je overspelige man of vrouw?
Ondanks pogingen tot contact vanuit de dader.....
Een tweede kans krijgt hij of zij helaas niet meer
Ook open over geweest. Je kan het ook zo zien dat die mensen jou een trouwe partner gunnen. Zij hoeven niet mee te gaan in jouw keuze en narratief van 'een tweede kans'. Heb je zelf nog wel contact met die mensen? Dan zou je eens een gesprek over jouw beweegredenen om door te gaan kunnen beginnen.
Krokus schreef op 29-07-2024 om 07:49:
[..]
Dat is voor mij de reden geweest om geen vrienden/familie op de hoogte te brengen van het overspel van mijn man. Het geeft een heel eenzaam gevoel om dit voor mezelf te moeten houden, maar ik hoef in ieder geval niet te dealen met de meningen van anderen in mijn/onze omgeving. Het lijkt me ontzettend vervelend dat je daar mee te maken krijgt! En met vriendschappen bedoel je dan vriendschappen die jullie samen hadden?
Was in ons geval lastig. Ik wilde dat hij per direct uit huis vertrok een jaar geleden en wist zeker dat ik wilde scheiden. Hij woont nog steeds ergens anders maar groeien weer steeds meer naar elkaar.
Het betreft gezamelijke vrienden.
Met alle gelovige en 2 ongelovige stellen is het kontakt hersteld en met mijn moeder. De rest wil nooit meer iets met hem te maken hebben en begrijpen niet dat ik hem niet bij het afval heb gezet. Eerst werd ik nog alleen uitgenodigd, inmiddels ook dat niet meer en zie of hoor ik via Insta leuke uitjes. Ze (vriendengroep) hebben ook een nieuwe whatsapp groep zonder mij aangemaakt.
MRI schreef op 29-07-2024 om 11:43:
[..]
Ook open over geweest. Je kan het ook zo zien dat die mensen jou een trouwe partner gunnen. Zij hoeven niet mee te gaan in jouw keuze en narratief van 'een tweede kans'. Heb je zelf nog wel contact met die mensen? Dan zou je eens een gesprek over jouw beweegredenen om door te gaan kunnen beginnen.
Zeker! Meerdere keren. Maar ze vinden idd dat ik beter verdien. En ze respecteren mijn keuze zeggen ze. Maar als ik uitleg dat dat niet zo voelt omdat het niet helpend is hoe zij er naar ons instaan zeggen ze dat zij het een klootzak vinden die ze niet meer als een normaal mens kunnen zien dus is het opeens een ding van hen naar hem toe geworden.
Gelovigen zien hem door de ogen van Jezus en weten dat God elke zonde vreselijk vindt. Ze zien ook oprecht berouw omdat ze hem zien en spreken. De vriendengroep wil hem niet zien of spreken en negeren zijn Apps of draaien hun hoofd om als ze hem zien.
Het betreffen vriendschappen van 20 en 30 jaar
Izza schreef op 29-07-2024 om 11:40:
[..]
Accepteren zoals het is. Jij hebt jouw keuze gemaakt en uiteindelijk draaien mensen op termijn vaak wel bij. In religieuze kringen is dat vaak wel anders weet ik. Jouw omgeving mag ook gewoon zijn mening hebben. Dat staat ze toch vrij? Ik zou het onvolwassen vinden maar geen reden om mijn eigen familie maar voor de gek te houden (want dat is wat je anders zou doen. Liegen tegen je eigen familie of dierbaren kan echt niet).
Waarmee zou ik mijn familie en vrienden voor de gek houden?
Ze mogen zeker hun mening hebben. Terecht dat ze hem een klootzak vinden en boos zijn. Dat zijn onze andere vrienden ook en hebben ze ook uitgesproken. Verschil is dat zij willen zien dat hij ontzettend veel spijt heeft en zeggen "oké ik geloof je, laat maar zien dat je veranderd bent"
Wij hebben dat aan haast niemand verteld. Mijn zus weet het en een goede vriendin, mensen op wie ik kan bouwen. Ik hoefde geen commentaar en “advies” van jan en alleman. Ik vond ook dat als ik mijn man een tweede kans wou geven ik hem niet voor een volkstribunaal moest brengen. Dat was en is iets tussen ons. Mijn zus heeft het zelfs niet aan haar eigen man verteld, net vanuit het oogpunt dat een tweede kans echt een tweede kans moet zijn, zonder dat allerlei rechters hun oordeel moeten uitspreken. Ikzelf ben immers de enige rechtmatige rechter in deze kwestie. En de veroordeelde heeft spijt betoond en zijn straf uitgezeten. Hij hoeft niet aan de publieke schandpaal. Bij een recidief zal mijn oordeel echter veel minder mild zijn. Dat is mijn idee. Dat heeft niets met liegen te maken, dat is gewoon iets tussen mij en mijn man. In België zeggen ze dat “je niet uit het bed moet klappen (= praten)”
LifeEvent! schreef op 29-07-2024 om 16:25:
[..]
Waarmee zou ik mijn familie en vrienden voor de gek houden?
Ze mogen zeker hun mening hebben. Terecht dat ze hem een klootzak vinden en boos zijn. Dat zijn onze andere vrienden ook en hebben ze ook uitgesproken. Verschil is dat zij willen zien dat hij ontzettend veel spijt heeft en zeggen "oké ik geloof je, laat maar zien dat je veranderd bent"
Ik bedoelde mensen die zoiets belangrijks verzwijgen voor hun dierbaren die echt dichtbij staan. Ik zou het absoluut niet aan iedereen vertellen. Maar mensen die heel dichtbij staan daar deel ik bijna alles mee. Wij nemen elkaar in vertrouwen en daar hoort dit ook bij. Dus de buren zou ik niets zeggen maar hele goede vrienden of mijn ouders wel. Ik zou het (gezien de banden die ik heb) absoluut zien als liegen als ik zoiets belangrijks zou verzwijgen. En andersom ook.
Als mensen dat niet accepteren is dat hun keuze. Weet je ook direct wie je echte vrienden zijn. Maar ik ga geen toneel spelen voor mensen dichtbij. En zo ook niet voorliegen om mijn partner te beschermen. Dan maar wat vrienden minder. Liever echte vrienden waar iedereen zichzelf mag zijn dan zogenaamde vriendschappen met geheimen.
Alleen mijn vriendengroep weet het in principe en mijn ouders. Dat heb ik bewust zo gedaan, omdat ik dat kringetje zo klein mogelijk wou hebben. Niet omdat ik me er voor schaam ofzo, maar omdat ik niet zit te wachten op roddels bij school waar mijn kind last van heeft.
Schoonouders wisten het ook trouwens en die flipten compleet de pan uit en hebben zich zo misdragen, dat we die sindsdien nog 2 keer gezien hebben en daarna inmiddels al 2 jaar niet weer. Van de vriendengroep waren er 2 die wel direct aan gaven dat ze moeite hadden met mn partner, maar dat is in de omgang nooit te merken dus in dat opzicht is het wel: we vinden er wat van, maar het is jouw keuze en die respecteren we. Enigzins cru wel dat vorige maand uitgekomen is dat 1 van die 2 een soortgelijk akkefietje geflikt heeft.
LifeEvent! schreef op 29-07-2024 om 16:25:
[..]
Waarmee zou ik mijn familie en vrienden voor de gek houden?
Ze mogen zeker hun mening hebben. Terecht dat ze hem een klootzak vinden en boos zijn. Dat zijn onze andere vrienden ook en hebben ze ook uitgesproken. Verschil is dat zij willen zien dat hij ontzettend veel spijt heeft en zeggen "oké ik geloof je, laat maar zien dat je veranderd bent"
Mensen willen het plaatje simpeler dan het is. Ze willen het allemaal kunnen afwegen en kunnen snappen. Maar liefde is niet altijd van het afwegen. Niet dat jij niet zou afwegen, maar je doet waarschijnlijk meer dan dat. En daar moet je zelf maar blij om zijn dat je dat kunt.
Het is wel frustrerend. Omdat je pas steun van iemand kan ervaren als ze open staan voor jouw beleving ergens van. Maar het kan dan wel weer jou energie besparen als je bedenkt dat sommige mensen dus niet zozeer bezig zijn met voor jou open te staan maar meer met hun eigen plaatje ervan behapbaar te houden. Dan is aan jou de keus ze dan maar te laten of dat misschien bespreekbaar te maken.
Elpisto schreef op 29-07-2024 om 20:21:
Enigzins cru wel dat vorige maand uitgekomen is dat 1 van die 2 een soortgelijk akkefietje geflikt heeft.
Juist dit dacht ik bij de afwijzende houding van de vrienden van LifeEvent! Dat mensen vaak zo 2 gezichten hebben (of noem het hypocriet zijn) en deze het hardst (ver)oordelen.
Daarom zal er áltijd stiekem blijven vreemdgegaan!
Twee vriendinnen zie ik deze week 1 op 1.
Dan ga ik aangeven dat hun houding mij pijn doet en ik niet begrijp waarom ik dat verdien. 😢
Ze zullen vast zeggen dat dat helemaal niet hun bedoeling is en dat ze je willen beschermen. Wat zeg je dan?
Thera schreef op 29-07-2024 om 23:30:
Ze zullen vast zeggen dat dat helemaal niet hun bedoeling is en dat ze je willen beschermen. Wat zeg je dan?
Dat hebben ze al gezegd. Ze vinden dat ik beter verdien. Als ik daar op doorga dat ik na een jaar zie en voel dat hij oprecht berouw heeft (zoveel uren lang gesprekken therapieen tranen en dat ik van hem houd en 30 jaar relatie met 3 mooie kinderen niet wil beëindigen omdat ik geloof in het huwelijk en na een jaar van lezen lezen, luisteren van podcasts, psychologen die uitleggen hoe zijn affaire tot stand is gekomen en hoe er een verslavingsdynamiek ontstond maar bovendien dat ik echt weer hele fijne intense momenten met hem heb we dichter dan ooit bij God staan en weer toekomst zie, dan draaien ze en is het hun pijn en hoe ze zich bedrogen voelen. Ze willen hem niet zien of spreken, ze leven nog in het moment van een jaar geleden toen ik zijn overspel met mijn "vriendin" ontdekte.....
Ik weet niet wat ik meer kan zeggen dan dat hoe zij zich naar mij opstellen, mij pijn doet!
LifeEvent! schreef op 30-07-2024 om 07:39:
[..]
Dat hebben ze al gezegd. Ze vinden dat ik beter verdien. Als ik daar op doorga dat ik na een jaar zie en voel dat hij oprecht berouw heeft (zoveel uren lang gesprekken therapieen tranen en dat ik van hem houd en 30 jaar relatie met 3 mooie kinderen niet wil beëindigen omdat ik geloof in het huwelijk en na een jaar van lezen lezen, luisteren van podcasts, psychologen die uitleggen hoe zijn affaire tot stand is gekomen en hoe er een verslavingsdynamiek ontstond maar bovendien dat ik echt weer hele fijne intense momenten met hem heb we dichter dan ooit bij God staan en weer toekomst zie, dan draaien ze en is het hun pijn en hoe ze zich bedrogen voelen. Ze willen hem niet zien of spreken, ze leven nog in het moment van een jaar geleden toen ik zijn overspel met mijn "vriendin" ontdekte.....
Ik weet niet wat ik meer kan zeggen dan dat hoe zij zich naar mij opstellen, mij pijn doet!
Net hierom is het soms beter het niet aan iedereen te vertellen, ook niet aan je beste vrienden. Zij maken niet het proces door dat jij doormaakt en blijven steken in hun eigen (voor)oordelen. Je kan hen dat niet kwalijk nemen, maar het helpt jou ook niet vooruit. Natuurlijk, op het moment van de crisis denkt een mens daar niet zo goed over na en waar het hart van vol is, loopt de mond van over. Toch ben ik achteraf blij dat ik het maar aan 3 mensen heb verteld, mijn zus, een goede vriendin en de huisarts. Het was die laatste die me het advies gaf, “bazuin het niet meteen rond”. Dat kan je later nog altijd doen moest je relatie alsnog op de klippen lopen. Je zit echt niet te wachten op tientallen verschillende reacties van iedereen uit je omgeving. Die mensen menen dat goed, maar nogmaals, die maken niet door wat jij doormaakt. Daarnaast ben ik het er ook mee eens dat sommigen heftig negatief reageren omdat ze zelf boter op hun hoofd hebben en dan komt de onthulling bij een bevriend koppel veel te dicht bij hun eigen situatie en dus reageren ze heel veroordelend. Hypocrisie, inderdaad. Dat komt ook voor.
Ik zou me in jouw plaats, LifeEvent, afvragen of die 2 vriendinnen dan wel echte vriendinnen zijn. Het is niet aan hen om te oordelen; ze mogen een mening hebben en ze mogen zorgen hebben om/voor jou, maar aan het eind van de dag is het wel jouw beslissing en niet die van hen. Als zij deze positie blijven houden omdat " het raakt aan hun eigen pijn", dan kun je je afvragen of die vriendschappen het waard zijn om te behouden.
Ik zou het heel erg vinden als mijn beste vriendin me niets zou vertellen over iets wat voor haar zo ingrijpend is. Ik zou vinden dat ze daarmee de vriendschap ongelijkwaardig heeft gemaakt en het zou mijn beoordeling van die vriendschap op scherp zetten. Ik ben dus zeker voor team-vertellen. Maar als een vriendin mij dit verhaal zou vertellen en daarna zou besluiten met haar man verder te gaan, zou ik me wel gewoon normaal gedragen tegen haar man. Omwille van haar, omwille van mijn vriendschap met haar.
Nou, zo simpel vind ik het niet. Vreemdgaan verandert je beeld. Van iemand. Van vreemdgaander. Van de bedrogene. Maar ook van vrienden of vriendinnen. En vriendschappen. Ik vind dat iemand een mening mag hebben en als je zelf hard was met ik ga scheiden en hoe erg je man was tja dat raakt ook normen en waarden van de omringenden. En ik snap dat pijn van vg ook bij anderen iets doet. Mijn ouders bijvoorbeeld. Of de vriendin die lang voor start met Truus al iets heeft gezien en mij bewust niet informeerde. De vrienden die het wisten. Soms zelfs elkaars excuus waren. Mijn vriendin die dus járen Truus bleek. Mijn beeld van hen is veranderd. Ik kan niet meer onbevangen zijn naar hen. Bij hen. Terwijl ik wel met mijn man verder ben gegaan.
Deze vriendschappen veranderen. Ik zou zeggen laat het los. Kijk welke vorm deze vriendschappen wel of niet in jouw leven mogen innemen. Maar verwachten dat alle mensen om je heen vergeven of vergeten of terug naar ooit kunnen, nee dat is niet altijd mogelijk. Zelf bij mij en man niet.
