Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Mijn relatie gaat in stijgende lijn. Na jaren. Na ups en downs. Na zeer boze momenten. Dus spijt van verder gaan en het een kans geven heb ik niet. Maar mijn ego moppert vaak. Mijn hart huilt soms van wat niet meer is en nooit meer terugkomt. Zoals mijn onbevangenheid. Mijn volle vertrouwen in hubby. En ook mijn trotse gevoel over ons als stel. De pauw die ik er op was is er niet meer. Ik weet ondertussen ook dat ik niet alles kan vergeven. En zeker niet zal kunnen vergeten.
Een relatie is een keuze. Ik kies nog steeds voor samen verder gaan. Hij ook.
Xxx
Itsme1981 schreef op 06-10-2023 om 12:21:
Het idee dat je iemand onvoorwaardelijk kon vertrouwen en nu blijkt van niet vind ik ook erg lastig. Voor mij is dat toch wel 1 vd allerbelangrijkste dingen in een relatie, maar ja hoe krijg je weer vertrouwen in hem na alles wat er gebeurd is?
Ik persoonlijk vind ‘onvoorwaardelijk’ ook iets naïefs hebben inmiddels. Wie of wat is ‘onvoorwaardelijk’? Vetrouw je jezelf onvoorwaardelijk? Je kind? Je partner? Ik vind onvoorwaardelijk al heel wat jaren niet realistisch (meer) en kan me daar prima bij neerleggen en mee leven.
We zijn allemaal mensen en mensen maken nu eenmaal ook fouten, dat is een gegeven. Je maakt het jezelf (ik wel iig) een stuk makkelijker als je het leven realistisch neemt/bekijkt.
RoodVruchtje schreef op 06-10-2023 om 16:57:
[..]
Ik persoonlijk vind ‘onvoorwaardelijk’ ook iets naïefs hebben inmiddels. Wie of wat is ‘onvoorwaardelijk’? Vetrouw je jezelf onvoorwaardelijk? Je kind? Je partner? Ik vind onvoorwaardelijk al heel wat jaren niet realistisch (meer) en kan me daar prima bij neerleggen en mee leven.
We zijn allemaal mensen en mensen maken nu eenmaal ook fouten, dat is een gegeven. Je maakt het jezelf (ik wel iig) een stuk makkelijker als je het leven realistisch neemt/bekijkt.
Serieus?
Ik vind dat je juist je partner moet kunnen vertrouwen voor 100%, voor de afspraken die je samen maakt over serieuze onderwerpen.
Vreemdgaan is geen 'foutje'. Een dronken zoen kan je misschien een foutje noemen. Langdurig punikken en daarvoor bewust liegen en bedriegen niet. Niet alle mensen maken een vreemdgaan fout. Gelukkig niet.
Het eenzijdig opzeggen van deze serieuze afspraak en kiezen voor vreemdgaan is impactvol. Mijn man hoort nu bij de x% mannen die vreemd zijn gegaan. Vertrouw ik hem nu niet meer 100% wat vrouwen betreft? Vertrouw ik hem nu niet meer onvoorwaardelijk? Inderdaad. Door keuzes van mijn man. Kijk ik nu realistischer, nee. Ik heb nu geleerd dat mijn man niet te vertrouwen was. Dat zegt niets over alle andere relaties.
Ik heb het over het woord ‘onvoorwaardelijk’, dus niet gerelateerd tot……. Je geeft zelf al genuanceerde voorbeelden.
ik geloof dat niets of niemand voor 100% te vertrouwen is. Ik zeg nooit dat ik ‘nooit’ iets zal doen bijvoorbeeld.
je kinderen of vrienden vertrouwen is iets anders dan je partner vind ik.. kinderen liegen nu eenmaal of vertellen dingen gewoon niet, van vrienden hoef ik ook echt niet alles te weten zolang t maar gezellig is als we afspreken en er voor mekaar zijn maar dat vind ik iets totaal anders dan je partner die met een ander stiekem een relatie heeft.
@Titiv
grappig (maar eigenlijk ook weer niet) dat (ook) jij ‘vertrouwen’ categoriseert en dan ook, net als Ana, bekijkt vanuit vreemdgaan. Juist dát is hetgeen ik bedoelde te zeggen……ik had het niet over situaties, maar over mensen in het algemeen.
Ik maak, als het op vertrouwen aankomt, geen verschil tussen vrienden of partner. Waarom hecht je minder waarde aan vertrouwen van vrienden? Dat vertrouwen is, voor mij net zo belangrijk, zo niet nóg belangrijker misschien zelfs. De meeste vrienden zijn al ruim 30+ jaar in mijn leven, zij hebben (ex) partners van mij zien komen en gaan. Hun trouw is niet minder belangrijk voor mij dan van een partner.
RoodVruchtje schreef op 06-10-2023 om 16:57:
[..]
Ik persoonlijk vind ‘onvoorwaardelijk’ ook iets naïefs hebben inmiddels. Wie of wat is ‘onvoorwaardelijk’? Vetrouw je jezelf onvoorwaardelijk? Je kind? Je partner? Ik vind onvoorwaardelijk al heel wat jaren niet realistisch (meer) en kan me daar prima bij neerleggen en mee leven.
We zijn allemaal mensen en mensen maken nu eenmaal ook fouten, dat is een gegeven. Je maakt het jezelf (ik wel iig) een stuk makkelijker als je het leven realistisch neemt/bekijkt.
In het verlengde daarvan: wat is vertrouwen? Dat is toch überhaupt maar een maakbaar iets? Misschien vetrouwt de buurman zijn vrouw onterecht, wat is dan vertrouwen?
RoodVruchtje schreef op 06-10-2023 om 18:56:
@Titiv
grappig (maar eigenlijk ook weer niet) dat (ook) jij ‘vertrouwen’ categoriseert en dan ook, net als Ana, bekijkt vanuit vreemdgaan. Juist dát is hetgeen ik bedoelde te zeggen……ik had het niet over situaties, maar over mensen in het algemeen.
Ik maak, als het op vertrouwen aankomt, geen verschil tussen vrienden of partner. Waarom hecht je minder waarde aan vertrouwen van vrienden? Dat vertrouwen is, voor mij net zo belangrijk, zo niet nóg belangrijker misschien zelfs. De meeste vrienden zijn al ruim 30+ jaar in mijn leven, zij hebben (ex) partners van mij zien komen en gaan. Hun trouw is niet minder belangrijk voor mij dan van een partner.
Ah je verduidelijkt zelf al wat ik net zeg en denk daar hetzelfde over. Mijn vrienden ken ik al vanaf mijn 3e levensjaar. Die vertrouwensband is zo sterk, daar kan geen partner ooit aan tippen.
RoodVruchtje schreef op 06-10-2023 om 18:56:
@Titiv
grappig (maar eigenlijk ook weer niet) dat (ook) jij ‘vertrouwen’ categoriseert en dan ook, net als Ana, bekijkt vanuit vreemdgaan. Juist dát is hetgeen ik bedoelde te zeggen……ik had het niet over situaties, maar over mensen in het algemeen.
Ik maak, als het op vertrouwen aankomt, geen verschil tussen vrienden of partner. Waarom hecht je minder waarde aan vertrouwen van vrienden? Dat vertrouwen is, voor mij net zo belangrijk, zo niet nóg belangrijker misschien zelfs. De meeste vrienden zijn al ruim 30+ jaar in mijn leven, zij hebben (ex) partners van mij zien komen en gaan. Hun trouw is niet minder belangrijk voor mij dan van een partner.
Dit topic gaat over vreemdgaan van onze partners. Niet over vertrouwen in mensen in het algemeen. Dus logisch om hier zo te hebben over onvoorwaardelijk. En vertrouwen.
Elpisto schreef op 06-10-2023 om 20:01:
[..]
Ah je verduidelijkt zelf al wat ik net zeg en denk daar hetzelfde over. Mijn vrienden ken ik al vanaf mijn 3e levensjaar. Die vertrouwensband is zo sterk, daar kan geen partner ooit aan tippen.
Toch kan je daar ook geen 100% vertrouwen in hebben. Hoe vaak lees je niet beste vriend gaat achter mijn rug vreemd met mijn vrouw. Tsja en wat @Roodvruchtje zegt is appels met peren vergelijken.
Izza schreef op 06-10-2023 om 13:18:
[..]
Maar
Ik ken tal van mensen die zoveel gelukkiger zijn in hun 2e of zelfs 4e lange relatie. En zelfs een weduwnaar die nu stukken gelukkiger is dan hij in jaren met zijn intussen overleden vrouw was. Die dingen gebeuren nu eenmaal.
Echt allemaal onzin en een momentopname. Een mens vergeet snel. Ik ben het soms echt met je eens Izza maar denk dat je diep in je hart ongelukkig bent. Je praat recht wat zo krom is. Ook jij had liever bij je partner gebleven en een fijn gezin opgebouwd. Rust en vertrouwen. Dat willen toch de meeste mensen dat er iemand op je wacht zonder gezeik en die jou kent, die jou lief heeft en waar je een pure verbinding mee hebt. Het merendeel wil niet om 2 jaar een nieuwe neukertje en daarna weer gezeik. Stabiliteit dat vinden mensen fijn.
Ruud1971! schreef op 06-10-2023 om 22:56:
[..]
Echt allemaal onzin en een momentopname. Een mens vergeet snel. Ik ben het soms echt met je eens Izza maar denk dat je diep in je hart ongelukkig bent. Je praat recht wat zo krom is. Ook jij had liever bij je partner gebleven en een fijn gezin opgebouwd. Rust en vertrouwen. Dat willen toch de meeste mensen dat er iemand op je wacht zonder gezeik en die jou kent, die jou lief heeft en waar je een pure verbinding mee hebt. Het merendeel wil niet om 2 jaar een nieuwe neukertje en daarna weer gezeik. Stabiliteit dat vinden mensen fijn.
Echt totale onzin om je eigen normen en waarden (en angsten) op mij of anderen te projecteren. Echt wat een ouderwetse en bekrompen gedachtengang. Mijn wereld is gelukkig een stuk groter dan dit. Altijd geweest ook voor die ene relatie die anders liep.
"Dat willen toch de meeste mensen" etc praat voor jezelf. Dat is wat Jij wilt! En dat is prima. Maar ga niet invullen voor een ander. Dus mensen die bewust single zijn, latten, gescheiden of ervoor kiezen geen standaard en tradioneel leven te leiden zijn minder dan jij? En ongelukkig etc.
Daarbij is van stabiliteit en een pure verbinding geen sprake meer na vreemdgaan.
Izza schreef op 06-10-2023 om 09:32:
Het lastige is dat je het onvoorwaardelijke vertrouwen nooit meer geheel terug zult krijgen. Jullie zijn beiden veranderd. En jullie relatie is niet meer hetzelfde. Je begint opnieuw. En weet dat de kans dat het opnieuw zal gebeuren ook gewoon groter is (daar is zelfs onderzoek naar gedaan). Hij is nu eenmaal de drempel over gegaan. Dat zul je moeten accepteren als je verder wilt. Opnieuw beginnen kan alleen als je partner ook samen met jou volledig door het proces is gegaan. Er volledig voor jou is geweest ongeacht alle moeilijke momenten, jullie hulp hebben gezocht en hij volledig openheid en schuld op zich heeft genomen. Dat je samen naar de onderliggende problemen in jullie relatie hebben gekeken (want iets heeft dit laten gebeuren wees daar niet blind voor).
Het is echt geen kwestie van opstaan en doorgaan. Er niet meer over hebben en we doen alsof het niet heeft bestaan. Reken maar dat als jij bejaard bent je dit nog weet. Een blijvende smet op de relatie. Die relatie kan herstellen maar niet door het gebeuren te verzwijgen en vrolijk verder te gaan. Dat merk je zelf ook.
Izza, waarom reageer je zo op Ruud terwijl je zelf ook voor anderen invult onder mom van onderzoek. Je vult ook in dat de bedrogene erop kan rekenen dat die er wanneer hij of zij bejaard is, het nog weet. Je bijdragen zijn m.i. als zout in de wonden. En het erge is dat je het maar blijft doen. Daar heeft een forummer in dit draadje toch bar weinig aan, lijkt mij.
ohhh ik voel me zo ontzettend klote. Ik kwam er net achter dat mijn man vandaag wéér via SMS contact met haar heeft gezocht. Hij zegt niet te weten waarom. Hij had lang niets gehoord... wilde weten of ze aan hem dacht ofzo?
Ik ben erachter gekomen door mijn intuïtie te volgen. Toch bizar hoe dat werkt.
Ik ben zo boos geworden. Heb gezegd dat het nu klaar is. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Het lijkt echt een verslaving? En nu ben ik zo verdrietig. Ik wil gewoon niet dat dit echt is, dat het nu klaar is. Ben bang dat ik hem in haar armen drijf. Maar ik voel me ook zo hopeloos. Ik denk dat er niks meer is dat ik kan doen om dit te stoppen. Dus de enige optie is om nu echt voor mezelf te kiezen. Wat een verschrikkelijke nachtmerrie.
