Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Hoi allen,
Ik kom even tussendoor met een tip voor iedere bedrogene en zelfs vreemdgangers en dat is om eens naar de site van juttu coaching te gaan. Hierbij de link: https://www.juttucoaching.nl/
Dit is een site gemaakt door een relatiecoach die zich omschrijft als de ontrouwexpert van Nederland. Vanuit haar ervaring als relatietherapeut en ook als zijnde ervaringsdeskundige (want ze is zelf meerdere keren vreemd gegaan). Diverse interessante podcasts over het onderwerp ontrouw, maar zeker ook over herstel van de relatie en hoe je daarna samen toch ook weer door kunt gaan.
Misschien de moeite waard om de site eens te bezoeken, om te lezen en te horen over diverse ervaringen, tips, adviezen, etc., of als je behoefte hebt aan (h)erkenning van je gevoelens en emoties. Ik vind het in ieder geval een aanrader.
Dit wordt waarschijnlijk een lange post. Maar soms loop ik zo vast in mijn gedachten dat ik besloten heb ze van me af te schrijven. En misschien hebben jullie vanuit ervaring nog tips voor mij.
Ik merk dat ik ontzettend bang ben dat het weer mis gaat en ik het niet in de gaten heb. Ik heb namelijk tijdens de affaire wel signalen opgepikt maar het nooit serieus genoeg genomen of mij laten geruststellen door mijn man. Ik word nu steeds meer achterdochtig en let steeds op het gedrag van mijn man. Ik wil hier eigenlijk echt wel weer vanaf en probeer mijzelf aan te praten dat ik vreemdgaan toch niet kan voorkomen. Maar ik ben zo bang om weer in een leugen te leven.
Ik ben heel benieuwd hoe deze eerste periode na het vreemdgaan er bij jullie uit zag? Hoe lukte het je om jezelf gerust te stellen en niet helemaal gek te worden van dit soort gedachten.
Ook vroeg ik me of jullie de diepere redenen van het vreemdgaan hebben kunnen ontdekken en hoe hieraan gewerkt is. Bij mijn man lijken depressieve klachten en een vermijdende hechtingsstoornis een groot deel van het probleem. Maar hoe vinden we hier de juiste hulp voor?
Als we hier niet serieus aan kunnen werken is de kans op herhaling denk ik groot..
Ik ben sind het uitkomen al 9 kilo afgevallen door alle stress. Ik ben sowieso slank maar zit nu echt niet meer lekker in mijn vel.. het maakt me zo verdrietig dat we in deze situatie zitten en de komende jaren misschien niet veel beter zijn 😭
Blauwgeel herkenbaar.
Zijn gedachten die ik zelfs nu soms nog heb. Wat ik dan doe op zo'n moment is terugdenken aan de afgelopen 2 .5 jaar en wat man allemaal doet en gedaan heeft om mijn vertrouwen weer terug te winnen. Hij had ook de makkelijkste weg kunnen kiezen en alleen verder zijn weg kunnen gaan. Net zoals ik dat had gekund.
Maar ik denk ook dat je dat de tijd moet geven . Het is niet meer dan logisch vooral omdat je zegt dat je niets doorgehad hebt of het gevoel wat je had niet serieus genomen hebt. Je gevoel van veiligheid en vertrouwen is weg. Dat moet weer opgebouwd worden en dat kost tijd en heel hard werken voor je man dat hij kan laten zien dat hij dat vertrouwen weer waard is.
Dat kost heeeel veel tijd.
Denk dat velen hier kunnen zeggen dat dat onvoorwaardelijke vertrouwen nooit meer terugkomt. Misschien komt het soms terug maar dan ook toch weer een stemmetje ergens achter in je hoofd wat je zegt..niet achterover leunen ofzo. Dat vind ik wel het allerergste denk aan wat dit met ons gedaan heeft. Dat onvoorwaardelijke vertrouwen..dat zal nooit meer vanzelfsprekend zijn. Denk ik nu. Vraag me het over 5 jaar en misschien sta ik er dan wel weer anders in.
Ik had ook vooral in de beginperiode nadat wij weer samen waren dat ik idd overal op lette. Vroeg door over dingen.
Weet nog wel dat we op vakantie waren en ik ook helemaal vastliep en een stuk ging fietsen. Wilde niet bij hem in de buurt zijn. Toen dacht ik ook dat gevoel van wantrouwen is zo'n verschrikkelijk gevoel. Het is ook gewoon vergif.
Mijn man maakt nog steeds foto's. Als hij bijv naar een vriend gaat. Hij laat ze niet zien aan mij en het wordt ook minder vertelde hij laatst. Maar voor de zekerheid zodat hij kan laten zien dat hij ergens is waar hij zegt dat hij is. Maar ja dat is een schijnveiligheid want zijn Truus was een collega..ja en waar is man het meeste..op zijn werk.
Achterliggende reden / diepere redenen. Ik denk soms ook dat de gelegenheid zich gewoon voordoet. Aandacht , je gezien voelen, spanning noem maar op. Ligt denk ik ook aan de affaire die je man heeft gehad.
Kunnen jullie er samen goed over praten?
Van je af schrijven . Heel goed. Merk dat het mij ook helpt. Doet mij fysiek bijna geen pijn meer. Merk dat nu na 2.5 jaar de stress in mijn lichaam ook weg is...was ook afgevallen..maar dat zit er gewoon weer aan..😊
blauwgeel schreef op 05-10-2023 om 20:42:
Dit wordt waarschijnlijk een lange post. Maar soms loop ik zo vast in mijn gedachten dat ik besloten heb ze van me af te schrijven. En misschien hebben jullie vanuit ervaring nog tips voor mij.
Ik merk dat ik ontzettend bang ben dat het weer mis gaat en ik het niet in de gaten heb. Ik heb namelijk tijdens de affaire wel signalen opgepikt maar het nooit serieus genoeg genomen of mij laten geruststellen door mijn man. Ik word nu steeds meer achterdochtig en let steeds op het gedrag van mijn man. Ik wil hier eigenlijk echt wel weer vanaf en probeer mijzelf aan te praten dat ik vreemdgaan toch niet kan voorkomen. Maar ik ben zo bang om weer in een leugen te leven.
Ik ben heel benieuwd hoe deze eerste periode na het vreemdgaan er bij jullie uit zag? Hoe lukte het je om jezelf gerust te stellen en niet helemaal gek te worden van dit soort gedachten.
Ook vroeg ik me of jullie de diepere redenen van het vreemdgaan hebben kunnen ontdekken en hoe hieraan gewerkt is. Bij mijn man lijken depressieve klachten en een vermijdende hechtingsstoornis een groot deel van het probleem. Maar hoe vinden we hier de juiste hulp voor?
Als we hier niet serieus aan kunnen werken is de kans op herhaling denk ik groot..
Ik ben sind het uitkomen al 9 kilo afgevallen door alle stress. Ik ben sowieso slank maar zit nu echt niet meer lekker in mijn vel.. het maakt me zo verdrietig dat we in deze situatie zitten en de komende jaren misschien niet veel beter zijn 😭
Ik herken dat heel erg, wantrouw nu alles wat hij doet, het is al eerder nog een x mis gegaan tijdens het herstel dus waarom zou hij het niet weer doen. De onzekerheid is verschrikkelijk en jij valt af en ik ben juist een emotie eter. Ik wil ook af van dat onzekere, maar hoe? Dus ik lees met alle verhalen mee.
Mijn partner wil het er absoluut niet meer over hebben, want we moeten door zegt hij. Wat zegt jouw partner erover?
de mijne wil het er ook niet meer over hebben... wat bij mij niet goed valt. Wij zijn nu ruim 3 jaar verder na het uitkomen en merk dat ik blij ben dat we nog bij elkaar zijn maar ik zelf helemaal in de knoop zit! Ben aangekomen, heb hierdoor een nog slechter zelfbeeld en als ik nog wel eens op truus haar insta kijk snap ik bijna niet waarom hij niet voor haar gekozen heeft. Bleegh zoals jullie lezen hier dus even een behoorlijke terugval. Hierdoor wel gelijk aan de bel getrokken en hij stelde wel zelf gelijk voor weer contact op te nemen met de relatietherapeut... zelf gister ook naar huisarts geweest om alles te bespreken en ook zelf doorverwezen naar psycholoog gewoon om nu toch weer alles een plekje te kunnen geven. Herkent iemand dit: ik houd van hem maar snap niet waarom hij zegt van mij te houden? Dat komt bij mij puur doordat ik anders van hem ben gaan houden door wat hij gedaan heeft, hij moet dat dan toch ook voelen lijkt mij? Test van mezelf was dat ik eigelijk met alles wat met zijn werk te maken heeft ik niet trots op hem kan zijn ( omdat hij punnikte met collega ) maar laatst heeft hij zelf in huis een muur gestuct ( voor het eerst van zn leven ) en toen voelde ik toch dat ik trots op hem was... was voor mij een opluchting omdat ik me voor mijn gevoel aan het afsluiten was voor hem... ben en blijf er gewoon zo boos over vooral het feit dat er niet meer over gesproken.word en iedereen doet alsof het nooit gebeurd is ( vooral zijn kant van de familie )
Het lastige is dat je het onvoorwaardelijke vertrouwen nooit meer geheel terug zult krijgen. Jullie zijn beiden veranderd. En jullie relatie is niet meer hetzelfde. Je begint opnieuw. En weet dat de kans dat het opnieuw zal gebeuren ook gewoon groter is (daar is zelfs onderzoek naar gedaan). Hij is nu eenmaal de drempel over gegaan. Dat zul je moeten accepteren als je verder wilt. Opnieuw beginnen kan alleen als je partner ook samen met jou volledig door het proces is gegaan. Er volledig voor jou is geweest ongeacht alle moeilijke momenten, jullie hulp hebben gezocht en hij volledig openheid en schuld op zich heeft genomen. Dat je samen naar de onderliggende problemen in jullie relatie hebben gekeken (want iets heeft dit laten gebeuren wees daar niet blind voor).
Het is echt geen kwestie van opstaan en doorgaan. Er niet meer over hebben en we doen alsof het niet heeft bestaan. Reken maar dat als jij bejaard bent je dit nog weet. Een blijvende smet op de relatie. Die relatie kan herstellen maar niet door het gebeuren te verzwijgen en vrolijk verder te gaan. Dat merk je zelf ook.
dat doen alsof er niets gebeurd is is idd heel pijnlijk. Ook hier een probleem dat tussen ons in blijft staan. Ik zou kunnen huilen voor zijn gezicht en hij kan dan gewoon weglopen. Enorm pijnlijk. Maar ik weet door veel gesprekken met mijn man dat dit toch wel knaagd hoor, stel je eens voor dat jij iets ergs gedaan hebt en die persoon die je pijn hebt gedaan begint erover, je wil er zsm niets meer over horen zodat je t gevoel hebt oke alles is in orde. Zolang je t voor zijn voeten gooit denkt hij dat alles niet in orde is waardoor hij ook angst krijgt dat jij hem verlaat of ook vreemdgaat ofzo. En daarom willen ze er niet over praten.
Ook een soort van zelfbescherming. Daarom is t idd altijd een smet die blijft bestaan. En dat is heel zwaar om daar mee te leven. Als je uit mekaar gaat is die smet er ook maar dan kun je zeggen hij deed mij dit aan en hij koos daarmee voor een breuk. Dan kun je t achter je laten en hem loslaten. Want loslaten en samen blijven is echt moeilijk dat heb ik wel ervaren.
wat betrefd je slecht voelen over je uiterlijk, niet doen! Ik heb ook wel ff gedacht oh ok dus ik ben niet knap genoeg? Maar ik heb gelukkig dat deel snel kunnen loslaten omdat er zijn zoveel mooie vrouwen op de wereld, dik en dun, kort en lang, en kijk naar beyonce en shakira, zij werden ook bedrogen terwijl je zou denken dat een man hen nooit zou bedriegen toch?! Want ze zijn zo mooi! Het heeft dus echt niets met looks te maken, mijn man zei dit ook echt meteen, t lag totaal niet aan mijn looks. En dat geloof ik ook zeker wel.
Titiv schreef op 06-10-2023 om 10:06:
Want loslaten en samen blijven is echt moeilijk dat heb ik wel ervaren.
Nou draai het eens om. Stel je gaat scheiden en leert een leuke gescheiden man kennen die weg is gegaan bij zijn vrouw. Ook hij heeft ooit een belofte(s) (mss wel meerdere keren) gedaan van eeuwig trouw aan iemand en deze belofte verbroken. Als hij tegen je zegt ik blijf je trouw tot de dood dan geloof je hem wel maar als je huidige man dit zegt geloof je hem nu niet meer. Waarom kan je dit niet loslaten. Je karakter, trots of onzekerheid. Liefde is ook elkaar vergeven. Is er nog liefde Titiv of is het een gewoonte?
Ruud1971! schreef op 06-10-2023 om 10:32:
[..]
Nou draai het eens om. Stel je gaat scheiden en leert een leuke gescheiden man kennen die weg is gegaan bij zijn vrouw. Ook hij heeft ooit een belofte(s) (mss wel meerdere keren) gedaan van eeuwig trouw aan iemand en deze belofte verbroken. Als hij tegen je zegt ik blijf je trouw tot de dood dan geloof je hem wel maar als je huidige man dit zegt geloof je hem nu niet meer. Waarom kan je dit niet loslaten. Je karakter, trots of onzekerheid. Liefde is ook elkaar vergeven. Is er nog liefde Titiv of is het een gewoonte?
Je hebt zeker een punt en ik vraag me dit heel vaak af maar t ding is, ik was op de goede weg... tot hij besloot te liegen over waar hij was en dat heeft mij zo teleurgesteld.
ToSweet1989 schreef op 06-10-2023 om 08:11:
de mijne wil het er ook niet meer over hebben... wat bij mij niet goed valt. Wij zijn nu ruim 3 jaar verder na het uitkomen en merk dat ik blij ben dat we nog bij elkaar zijn maar ik zelf helemaal in de knoop zit! Ben aangekomen, heb hierdoor een nog slechter zelfbeeld en als ik nog wel eens op truus haar insta kijk snap ik bijna niet waarom hij niet voor haar gekozen heeft. Bleegh zoals jullie lezen hier dus even een behoorlijke terugval. Hierdoor wel gelijk aan de bel getrokken en hij stelde wel zelf gelijk voor weer contact op te nemen met de relatietherapeut... zelf gister ook naar huisarts geweest om alles te bespreken en ook zelf doorverwezen naar psycholoog gewoon om nu toch weer alles een plekje te kunnen geven. Herkent iemand dit: ik houd van hem maar snap niet waarom hij zegt van mij te houden? Dat komt bij mij puur doordat ik anders van hem ben gaan houden door wat hij gedaan heeft, hij moet dat dan toch ook voelen lijkt mij? Test van mezelf was dat ik eigelijk met alles wat met zijn werk te maken heeft ik niet trots op hem kan zijn ( omdat hij punnikte met collega ) maar laatst heeft hij zelf in huis een muur gestuct ( voor het eerst van zn leven ) en toen voelde ik toch dat ik trots op hem was... was voor mij een opluchting omdat ik me voor mijn gevoel aan het afsluiten was voor hem... ben en blijf er gewoon zo boos over vooral het feit dat er niet meer over gesproken.word en iedereen doet alsof het nooit gebeurd is ( vooral zijn kant van de familie )
Jij beschrijft het precies zoals ik het ook voel op dit moment!
Het idee dat je iemand onvoorwaardelijk kon vertrouwen en nu blijkt van niet vind ik ook erg lastig. Voor mij is dat toch wel 1 vd allerbelangrijkste dingen in een relatie, maar ja hoe krijg je weer vertrouwen in hem na alles wat er gebeurd is?
Ruud1971! schreef op 06-10-2023 om 10:32:
[..]
Nou draai het eens om. Stel je gaat scheiden en leert een leuke gescheiden man kennen die weg is gegaan bij zijn vrouw. Ook hij heeft ooit een belofte(s) (mss wel meerdere keren) gedaan van eeuwig trouw aan iemand en deze belofte verbroken. Als hij tegen je zegt ik blijf je trouw tot de dood dan geloof je hem wel maar als je huidige man dit zegt geloof je hem nu niet meer. Waarom kan je dit niet loslaten. Je karakter, trots of onzekerheid. Liefde is ook elkaar vergeven. Is er nog liefde Titiv of is het een gewoonte?
Maar wie heeft het hier over beloftes van eeuwige trouw? Situaties en mensen kunnen nu eenmaal veranderen. En relaties daarmee ook.
Het lijkt wel alof in dit topic alleen uitgegaan kan worden van 1 grote ware liefde voor eeuwig en altijd. En dat het hoogst haalbare ideaal in het leven is om voor altijd samen te blijven ongeacht de omstandigheden. Dat is misschien een van vroeger (grotendeels opgelegde en religieuze norm). Maar dit is absoluut niet het ideaal zoals iedereen in een relatie staat.
De helft van alle relaties wordt ooit beëindigd (1 op de 3 huwelijken maar bij ongehuwd samenwonen, latten, samengesteld etc nog veel meer). En de meeste mensen hebben zeer waarschijnlijk voor hun huidige relatie ook andere partners gehad. Daar is niets verkeerds aan. Relaties kunnen nu eenmaal stoppen. Ongeacht wat iemand zegt of beloofd. En soms pas je beter bij iemand anders omdat jezelf veranderd bent als mens.
Ik ken tal van mensen die zoveel gelukkiger zijn in hun 2e of zelfs 4e lange relatie. En zelfs een weduwnaar die nu stukken gelukkiger is dan hij in jaren met zijn intussen overleden vrouw was. Die dingen gebeuren nu eenmaal.
het stomme is dat ik hem wel vertrouw ( zal nooit meer mn handen in het vuur steken ) maar ik geloof echt dat als hij het terug kon draaien hij het zou doen en heb dus niet de angst dat hij weer vreemd zal gaan... wel heb ik de angst dat hij weg kan gaan bij ons. En dat brengt me dus aan het wankelen want ik probeer in het nu te leven en niet in het toen... alleen heb ik me het eerste jaar na ons doorgaan zo in het nu geleefd dat het nu lijkt of ik een terugval heb naar het toen. Het voelt gewoon anders als we samen zijn... ik voel dat we van elkaar houden maar het voelt voor mij niet dat hij trots is of misschien extra zijn best doet... en in principe hoeft dat ook niet ik wil ook 50/50 in een relatie staan maar soms zou het verwerken het voor mij makkelijker maken als hij zoiets zegt van : ben zo blij dat we die kuttijd overwonnen hebben, of gewoon zoiets van ben zo blij dat je ondanks alles bij me bent gebleven... gewoon iets om mij te laten voelen dat het het allemaal waard is
Itsme1981 schreef op 06-10-2023 om 12:21:
Het idee dat je iemand onvoorwaardelijk kon vertrouwen en nu blijkt van niet vind ik ook erg lastig. Voor mij is dat toch wel 1 vd allerbelangrijkste dingen in een relatie, maar ja hoe krijg je weer vertrouwen in hem na alles wat er gebeurd is?
Dat vertrouwen krijgt iemand, wanneer die het verdient lijkt me. Vertrouwen kan pas weer groeien als de ander er alles aan doet om dit mogelijk maken. Maar dan nog telt een gewaarschuwd mens voor 2.
