Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Anna Cara schreef op 03-10-2023 om 23:44:
[..]
Oh meid, wat naar. De fases die je doorgaat zijn herkenbaar. Vreemdgaan door je partner is zo impactvol. Ook ik werd onzeker over van alles, maar ook mijzelf. Blijf jezelf goed voor ogen houden dat vreemdgaan niets zegt over jou als trouwe partner. Maar over jouw man. Dat hij weer behoefte had om intiem te worden met een ander, is funest.
Blijkbaar wilde jouw man jou niet kwijt en heb je besloten om verder met hem te willen na het uitkomen. Maar ook dus nadat jullie in therapie gingen en je ontdekte dat hij met een collega punikte.
Waar wil je precies tips over?
Xxx
Ik zou zo graag jullie ervaringen horen over bijvoorbeeld hoe kun je het een plekje geven, hoe leer je weer vertrouwen. Ik raak bij alles gelijk in paniek, vertrouwen is 0,0. En vooral hoe leer ik weer mijn zelfvertrouwen terug te krijgen. Ik vind jullie allemaal superstoer, want ik weet hoe hard het knokken is!
Itsme1981 schreef op 03-10-2023 om 23:56:
[..]
Ik zou zo graag jullie ervaringen horen over bijvoorbeeld hoe kun je het een plekje geven, hoe leer je weer vertrouwen. Ik raak bij alles gelijk in paniek, vertrouwen is 0,0. En vooral hoe leer ik weer mijn zelfvertrouwen terug te krijgen. Ik vind jullie allemaal superstoer, want ik weet hoe hard het knokken is!
Daar ligt een hele belangrijke taak voor diegene die dit veroorzaakt heeft en als ik het zo lees, dan vind je partner het maar vooral gedoe en wil hij het er niet over hebben. Zo werkt dat niet!!! Zeker niet als het na uitkomen weer gebeurd is met een ander. Je moet je grenzen stellen en bewaken. Fijn voor je dat je hem een kans wil geven, maar dan moet hij wel aan de slag met deze kans! En eerlijk, zo klinkt het niet.
Itsme, als jullie in herstel zaten en hij gaat toch vreemd tijdens dat proces dan is hij totaal niet te vertrouwen dus herstel lukt dan uiteraard niet. En hij wilde t niet maar iets triggerde hem? Dan zijn excuses die eigenlijk gewoon leugens zijn. Als je iets niet wil doe je t ook niet!
Hoe sta jij er zelf nu in?
Ik weet als geen ander hoe t voeld als iemand terug liegt na beloofd te hebben niet meer te liegen...
Alsof diegene je met opzet wil kwetsen maar tegelijk zegt van je te houden.
Wat mega verwarrend is.
Wil jij echt nog verder met hem? En zoja, hoe zie jij dat voor je? En hoe ziet hij t voor zich? Ergens moeten jullie een middenweg vinden als jullie samen willen blijven.
Ik sprak gister iemand en die zei me, laat komen wat komt en laat gaan wat gaat en zie wat blijft.
Zo sta ik er momenteel in maar ik snap dat jij nog volledig in die achtbaan zit met vragen en hartzeer maar hoe ik t zie is dat als iemand zich niet aan beloftes houd, geen respect voor je grenzen heeft en hervald in slechte gewoontes dan moet je die ruimte geven.
Itsme1981 schreef op 03-10-2023 om 23:56:
[..]
Ik zou zo graag jullie ervaringen horen over bijvoorbeeld hoe kun je het een plekje geven, hoe leer je weer vertrouwen. Ik raak bij alles gelijk in paniek, vertrouwen is 0,0. En vooral hoe leer ik weer mijn zelfvertrouwen terug te krijgen. Ik vind jullie allemaal superstoer, want ik weet hoe hard het knokken is!
Ik stuur je een privé bericht.
Belangrijk om te weten, je kan pas gaan werken aan plek geven en vertrouwen als je je veilig voelt in je relatie. Wat daar zeker voor nodig is, is dat je partner betrouwbaar is en blijft.
Dat jouw man niet verder komt dan ik bezweek voor de verleiding (maar wilde eigenlijk niet maar deed het toch) kun je niets mee.
Ik denk dat jullie therapeut niet zo goed was, als deze de drijfveren niet boven kreeg? En jullie daar geen gespreksopening konden vinden.
Ik zou wel strenger worden op jouw behoefte voor in gesprek gaan. En je angst voor herhaling.
Xxx
Itsme1981 schreef op 03-10-2023 om 23:53:
[..]
Hij geeft aan dat hij het niet wilde maar iets in hem het triggerde om het wel te doen, ik kan daar dus echt helemaal niks mee. Nu wil hij het onderwerp het liefst vermijden, terwijl ik juist wel de behoefte heb om het erover te hebben, zodat we kunnen proberen te voorkomen dat het weer mis gaat. Bij relatietherapie zeiden ze dit soort dingen kunnen gebeuren en horen bij het leven 🙄 uiteindelijk zijn we daar gestopt, want erover praten samen lukt niet en hij raakt er enorm geirriteerd over
Nee joh… klinkt als hele slappe hap van zowel jouw man als de therapeut. Natuurlijk doen we allemaal dingen waarvan we achteraf zeggen: hoe heb ik dat kunnen doen? Maar: als het al eerder is gebeurd, hij jouw pijn heeft gezien en je een jaar lang aan herstel werkt? Vervolgens klinkt hij alsof hij er ook niet veel aan kan doen, jij niet zo moeilijk moet doen en dat wordt nota bene bevestigd door de therapeut.
Ja, het gebeurt (blijkbaar). Maar het mag niet gebeuren! Het begint met schuldbesef en erkenning van hem dat het gevolg is dat jij een tik op je snuit krijgt. Dat jij ruimte krijgt om dit te verwerken en hij laat zien dat hij bereid is om te doen wat daarvoor nodig is. Al is het 100x (per dag 😁) aanhoren wat jij zo moeilijk vindt. En waar moet jij nu houvast vinden als hij er zelf niet zoveel aan kan doen? Met zijn lulverhaal kan het morgen weer gebeuren. Hij is de enige die hierin kan zorgen voor verandering. De oplossing is niet dat jij maar moet accepteren dat ‘dit soort dingen gebeuren’. Wat een slecht verhaal zeg. Ga even tot 10 tellen (had ik misschien eerst moeten doen)…
Itsme1981 schreef op 03-10-2023 om 23:53:
[..]
Hij geeft aan dat hij het niet wilde maar iets in hem het triggerde om het wel te doen, ik kan daar dus echt helemaal niks mee. Nu wil hij het onderwerp het liefst vermijden, terwijl ik juist wel de behoefte heb om het erover te hebben, zodat we kunnen proberen te voorkomen dat het weer mis gaat. Bij relatietherapie zeiden ze dit soort dingen kunnen gebeuren en horen bij het leven 🙄 uiteindelijk zijn we daar gestopt, want erover praten samen lukt niet en hij raakt er enorm geirriteerd over
Dus hij heeft langdurig (2,5 jaar is niet niks) affairs met diverse vrouwen. Jij (niet hij) doet enorm je best in therapie om aan jullie te werken. Hij gaat opnieuw vreemd. Wil het vervolgens niet meer over het vervelende onderwerp hebben maar gewoon gezellig doorgaan waar jullie gebleven waren. Je hebt hem eerder meerdere malen vergeven dus waarom zou je dat nu ook niet doen (in zijn beleving).
Ik zou mijzelf afvragen waarom laat ik mij zo behandelen? Keer op keer bedonderen? Ben ik niets meer waard dan dit, dan zo'n man? Wat maakt dat jij zo afhankelijk bent van hem? Je schrijft dat je gewoon jezelf niet meer bent (heel logisch). En zijn bedrag komt kwetsend over ipv helpend. Natuurlijk kan je nog weer eindeloos in therapie gaan, jezelf inhouden en je gevoel negeren alleen om alles weer in orde te krijgen. Maar die onzekerheid zal bij deze man waarschijnlijk niet verdwijnen. Hij klinkt gewoon niet ok. Wellicht is individuele therapie voor jou alleen om sterker te worden en minder afhankelijk en onzeker een betere optie.
Ook ik vind de opmerking van een therapeut zijnde: dingen gebeuren en horen bij het leven, echt om zum kotzzzschen. Dan snap deze persoon niet dat vreemdgaan traumatisch kan zijn. Een mindfuck. Een rouwproces start.
Maar vanuit het perspectief dat iemand niets meer ongedaan kan maken, en dat daarom iets heftigs ook achtergelaten moet worden, is het beter te plaatsen.
De drijfveren ontdekken was voor hubby en mij zeer relevant. Bleek. Want sexuele aandacht krijgen blijkt/ bleek erg verslavend. Het lijkt erop dat jouw man geen nee kan zeggen. Of blijven zeggen. Dus valt hij terug. En wellicht straks weer. Verleidingen weerstaan, hoe doet hij dat dan vanaf nu? Wat maakte dat hij toch met die collega is gaan punniken?
Mijn hubby vond al snel dat 'we' het snel moesten vergeven en vergeten en doorrrrr. Niet meer over hebben leek hem een heel goed idee. Want we moesten gelijkwaardig zijn. Erover praten hielp ons niets vond hij. Dus duwde hij ruw de bal onder water. En die kwam als een vulkaan later omhoog.
Dus niet meer over hebben gaat jouw angst niet wegnemen. Jouw vertrouwen niet laten groeien. Beloftes hebben geen zin zo.
Itsme,
Volgens mij is het in dit geval een illusie te denken dat het niet weer zal gebeuren, met welke therapie dan ook. Ik begrijp ook niet waarom je hem zo graag weer wilt vertrouwen. Want eigenlijk houd je jezelf daarmee voor de gek, toch?
Als je voor jezelf geen streep wil / kan zetten onder deze relatie, zou je het dan misschien niet beter kunnen accepteren dat je man doet wat hij doet?
Itsme1981 schreef op 03-10-2023 om 23:53:
[..]
Hij geeft aan dat hij het niet wilde maar iets in hem het triggerde om het wel te doen, ik kan daar dus echt helemaal niks mee. Nu wil hij het onderwerp het liefst vermijden, terwijl ik juist wel de behoefte heb om het erover te hebben, zodat we kunnen proberen te voorkomen dat het weer mis gaat. Bij relatietherapie zeiden ze dit soort dingen kunnen gebeuren en horen bij het leven 🙄 uiteindelijk zijn we daar gestopt, want erover praten samen lukt niet en hij raakt er enorm geirriteerd over
Ja ik blijf vermoeden dat seksverslavingen bij hem speelt door wat je hierboven zegt. Ook denk ik dat mensen in het algemeen vaak een te hoge pet op hebben van therapeuten: ik ken therapeuten die zelf zwaar seks- of relatieverslaafd zijn. Het lijkt me vrij moeilijk voor hen om cliënten hier op te wijzen. Daarnaast zijn er zaken die nogal achterlopen in het curriculum van de psychologen opleiding. Dan moet je het naar eigen inzicht oplossen (en er zijn natuurlijk ook goede therapeuten maar dit klinkt niet fijn).
Ik hoop dat Miss ook reageert op je post want het gedrag van je man doet me denken aan de hare, een aantal jaren geleden
Verschrikkelijk verhaal ook weer. We mogen dan stoer lijken, had je mij 5 jaar geleden gezien… dat was allesbehalve stoer. Er schoot niets van me over, ik verdronk in verdriet, en ook mijn vertrouwen was totaal weggeslagen. En dat heeft maanden geduurd, dat ik volledig verward en verdwaald was. Niets was nog wat het altijd geleken had. Totale ontreddering. Maar langzaam kom je weer tot jezelf en zie je wat een ongelooflijke rotstreek je geleverd is. Je wordt woedend. En daar put je kracht uit. Wil je partner nog met je verder, dan zal hij MOETEN bewegen, vertellen, je tegemoet komen, echte spijt betuigen, je troosten en opvangen, kortom, samen met jou een proces doorlopen. Jullie hebben een kut-therapeut getroffen. Ongelooflijk slecht advies. Je man moet beseffen dat het nooit nog wordt zoals het was. Ziet hij dat niet, dan vrees ik dat de relatie geen toekomst heeft. Dan zal jij er uiteindelijk, kan na lange tijd zijn, een punt achter zetten. Of jezelf volledig wegcijferen en nooit nog echt gelukkig zijn. Voortdurend onzeker zijn en in angst zitten. Hij moet je vertrouwen terugwinnen als hij met je verder wil en dat kan hij alleen door ook naar zichzelf te kijken. Hij klinkt nu als een echte klootzak. Het spijt me.
Theekannetje schreef op 03-10-2023 om 20:18:
ook mijn man laat soms blijken dat hij bang is dat ik ook ontrouw zou zijn. Wat zeer onnozel is, want hij heeft daar absoluut geen reden voor, behalve dat hij het zelf gedaan heeft. Echt zot.
Ik weet niet of dat zot is. Wat nou als jij verliefd wordt? Verliefdheid houd je niet tegen. Ik denk toch dat je nu eerder overstag gaat als de verliefdheid wederzijds is. Ja en daar zijn vreemdgaanders die doorgaan in hun huwelijk bang voor. Bang voor karma.
Ruud1971! schreef op 04-10-2023 om 22:42:
[..]
Ik weet niet of dat zot is. Wat nou als jij verliefd wordt? Verliefdheid houd je niet tegen. Ik denk toch dat je nu eerder overstag gaat als de verliefdheid wederzijds is. Ja en daar zijn vreemdgaanders die doorgaan in hun huwelijk bang voor. Bang voor karma.
Vreemd gaan is een keuze en ik wil en zal daar niet voor kiezen, verliefd of niet. Geen zin om weer door al die misère te gaan, de vernieuwde relatie met mijn man weer op het spel te zetten, hem pijn te doen. Ik heb trouwens ook geen grote pet op van doldwaze verliefdheden. Het is meestal een zinsbegoocheling waarop nogal dikwijls een koude douche volgt. Niemand is perfect. De prins op het witte paard bestaat niet. Verliefdheid is in mijn ogen niet meer dan een hoop op hol geslagen hormonen. Wat leuk is als je op zoek bent, maar misère als je al in een mooie en goede relatie zit. Alles op zijn tijd, zeg ik altijd. 😊 Ik geloof ook niet zo in oog om oog, tand om tand. Waar ben je dan mee bezig? De nieuwe kans die mijn man kreeg, moet wel een echte kans zijn. Hij verdient hetzelfde respect als ik van hem verlang.
Heel af en toe bekruipt mij het gevoel van wat als hij het weer doet? Dan ga ik echt voor mezelf kiezen en mijn kids. Ik ben de afgelopen tijd al ver over mijn eigen grenzen gegaan. Heb altijd geroepen als mijn vriend vreemd gaat, dan ga ik bij hem weg. Totdat ik erachter kwam en weer en weer. Geen enkele keer de ballen gehad om het zelf op te biechten, nog blijven liegen terwijl ik het bewijs in handen had. En het ergste, het initiatief kwam veelal vanuit hem. Verslaafd aan aandacht noem ik het, maar kom je daar ooit vanaf? Ik bedoel iedereen vindt aandacht fijn, maar wat doe je ermee? Ik vind het fijn om ervaringen te delen met jullie. Moet even kijken hoe alles hier werkt, maar probeer wel alles te lezen
Ruud1971! schreef op 04-10-2023 om 22:42:
[..]
Ik weet niet of dat zot is. Wat nou als jij verliefd wordt? Verliefdheid houd je niet tegen. Ik denk toch dat je nu eerder overstag gaat als de verliefdheid wederzijds is. Ja en daar zijn vreemdgaanders die doorgaan in hun huwelijk bang voor. Bang voor karma.
Maar verliefdheid en vreemdgaan zijn niet gelijk aan elkaar: je kunt verliefd zijn zonder vreemd te gaan, je kunt vreemd gaan zonder verliefd te zijn. Als ik verliefd zou worden op een ander, dan zou mijn partner de derde persoon wezen die dat weet. Na mezelf en diegene waar ik verliefd op ben.
hier was dat ook een ding vlak nadat zijn bedrog uitkwam, opeens dacht hij dat ik naar iedere man keek noem maar op... tja, denk dat dat de angst is van oke en nu komt er wraak... maar niet iedereen is wraakzuchtig, ik niet igg, ik heb hem wel echt gehaat maar t blijft de vader van mijn kinderen en uiteraard wens ik hem geen vreselijke dingen toe.
Stel ik zou vallen voor een ander dan zou ik al meteen scheiden omdat dat voor mij een teken is dat ik open sta voor een ander dus een teken dat ik mijn hart heb gesloten voor mijn man.
Op dit moment merk ik dat ik mijn hart aan t sluiten ben trouwens, sta niet open voor andere totaal niet maar heb niet meer echt de behoefte om mijn man aandacht te geven, ik merk dat ik afstand neem en niet eens bewust. Het begint bij mij te dagen dat hij mij echt veel heeft gekwetst, waar hij geen recht toe had. Ik had t vreemdgaan kunnen vergeven en vergeten maar dat hij bleef liegen en zo ontzettend hard is eigenlijk, dat heeft mij diep teleurgesteld. Ik geef t nog een paar maanden maar ik denk dat we het nu gwn aan t afsluiten zijn, langzaam aan zullen we uit mekaar groeien nu en uiteindelijk in vrede mekaar loslaten denk ik. Hij heeft duidelijk een midlife crisis en ik weet zeker dat hij over een paar jaar mss terug bij zijn zinnen komt maar ja dan is het te laat en is hij zijn gezin kwijt. Heel dom. Echt heel dom.
