Verder na ontrouw - deel 8

Theekannetje schreef op 10-07-2023 om 09:04:

Gisteravond was het weer zo’n moment, mijn man merkte het, we hebben er wel over gebabbeld, maar hij wordt er wel wat moedeloos van en dan zie ik mezelf niet zo graag. Na een supergelukkig weekend een hele nacht wakker gelegen. Ik voel me echt niet goed.

Oh theekannetje, ik lees een paar keer dat jij jezelf verwijt dat je deze emoties hebt. Maar jij kan er niets aan doen! Je doet je best, probeert er iets van te  maken en te genieten met je man (ik bedoel, je blijft niet hangen in een slachtofferrol) maar dan overvalt je dit. Dat is gewoon een traumarespons: ooit was je ook gelukkig en in vertrouwen en toen gebeurde het hele nare. Diep in je is die associatie ontstaan. Je man kan moedeloos worden en dat is begrijpelijk van zijn kant maar hij zou waarschijnlijk hetzelfde gehad hebben mocht het andersom geweest zijn. Stop alsjeblieft jezelf iets te verwijten

Wat een verhalen allemaal. Ik wou dat ik dit forum eerder had ontdekt. Heb mij het voorbije jaar echt alleen gevoeld en zeer onbegrepen.
Ik wil mijn verhaal hier ook kwijt. Heb het nodig, want ik ben mezelf helemaal kwijt.

Ik ben van 2016 samen met mijn vriend en in januari 2018 hebben we ons huis gekocht en in september 2018 bevallen van ons eerste kindje.
In november 2021 ben ik te weten gekomen dat hij mij bedrogen heeft in 2018, 3 of 4 dagen nadat ik hem het nieuws gemeld had dat ik zwanger was. 3j heeft hij dit geheim gehouden. Ik ben er zelf achter gekomen en heb het uit hem moeten sleuren. Op een gegeven moment heeft hij mij zelfs recht in de ogen aangekeken en gezegd dat hij mij niet bedriegt en als ik zou vertrekken dan zou ik de persoon zijn die ons gezin kapot heeft gemaakt. Dag later had ik effectief bewijs, de volledige chatgeschiedenis tussen hem en die vrouw. Van januari 2018 tot juli 2018 waarin alles staat. Hij beweert maar 1 keer seks met haar te hebben gehad, maar de chathistoriek vertelt toch wat anders. Volgens hem is deze chathistoriek ook fake.
Deze vrouw was een flirt uit zijn verleden en nadat hij haar had 'gedumpt' heeft zij hem (volgens hem) overal liggen zwart maken: bij vrienden en familie. Dus begon hij met haar af te spreken om zijn kans te nemen om wraak te nemen, hij wou haar kwetsen voor de leugens die ze verspreidde. En daarom heeft hij seks met haar gehad. WTF?! Met deze uitleg moet ik het dus doen. Wat moet ik hiermee? Wat voor reden is dat om vreemd te gaan??!! Ik kan dat gewoon niet plaatsen

Ik kan hem niet geloven, want hij heeft zo hard en zo veel gelogen. Ik heb hem zo veel kansen gegeven om eerlijk te zijn. Soms hebben we goede dagen, maar dan is er dat duiveltje op mijn schouder dat zegt dat ik dom ben om te geloven dat hij volledig eerlijk is. Kan niet... Onmogelijk nadat je zo veel gelogen hebt.

In 2022 zijn we een paar keer naar de therapeut geweest: samen en afzonderlijk. Ik wil wel met hem verder, maar ik weet niet hoe.
Mijn grootste probleem is dat ik een gevoel blijf hebben dat ik niet alles weet en dat knaagt aan mij: iedere seconde, ieder uur, iedere dag...

Hij doet echt enorm hard zijn best, maar ik blijf die muur hebben. We zijn 1,5j verder en ik heb nog steeds het gevoel dat mijn leven stil staat. Hoe kan iemand die zegt dat ik de vrouw van zijn leven ben mij zo veel pijn doen?
Hij die altijd beweerde dat hij leugenaars haat en onmiddellijk uit zijn leven bant... Maar toch doet hij het zelf.

Ik kan niet plaatsen dat hij vreemd gegaan is omdat hij wraak wilde nemen en bovendien geloof ik niet dat hij de volledige waarheid spreekt. Maanden hebben ze liggen sturen en hij beweert maar 1 keer seks te hebben gehad terwijl je in de chatgeschiedenis duidelijk kan lezen dat hij vaak bij haar blijven slapen is...

Binnenkort ga ik weer terug naar de therapeut sinds lang, want het lukt mij niet om met hem te communiceren zonder woede. Het verpest alle sfeer. Ik ben zo razend op hem. Hij was niet dronken, niet onder invloed en toch was ik het niet waard voor hem om zich in te houden...

MRI schreef op 10-07-2023 om 11:23:

[..]

Oh theekannetje, ik lees een paar keer dat jij jezelf verwijt dat je deze emoties hebt. Maar jij kan er niets aan doen! Je doet je best, probeert er iets van te maken en te genieten met je man (ik bedoel, je blijft niet hangen in een slachtofferrol) maar dan overvalt je dit. Dat is gewoon een traumarespons: ooit was je ook gelukkig en in vertrouwen en toen gebeurde het hele nare. Diep in je is die associatie ontstaan. Je man kan moedeloos worden en dat is begrijpelijk van zijn kant maar hij zou waarschijnlijk hetzelfde gehad hebben mocht het andersom geweest zijn. Stop alsjeblieft jezelf iets te verwijten

Dankjewel MRI. Soms moet ik dat eens lezen precies. Want ik doe er natuurlijk niet om. Ik voel wat ik voel. Maar soms denk ik dat het beter is om dat niet uiten, al vroeg hij zelf wat er scheelde. Want het gaat dan ook weer over vanzelf. Mijn hersenen zijn inderdaad zo geslepen door het trauma, wat het dus echt was, een trauma. Het heeft er diep in gesleten en ik kan dat verdriet dikwijls wel, maar soms ook niet, beheersen. Bedankt voor je steunende woorden.

Pinhana schreef op 10-07-2023 om 11:23:

Wat een verhalen allemaal. Ik wou dat ik dit forum eerder had ontdekt. Heb mij het voorbije jaar echt alleen gevoeld en zeer onbegrepen.
Ik wil mijn verhaal hier ook kwijt. Heb het nodig, want ik ben mezelf helemaal kwijt.

Ik ben van 2016 samen met mijn vriend en in januari 2018 hebben we ons huis gekocht en in september 2018 bevallen van ons eerste kindje.
In november 2021 ben ik te weten gekomen dat hij mij bedrogen heeft in 2018, 3 of 4 dagen nadat ik hem het nieuws gemeld had dat ik zwanger was. 3j heeft hij dit geheim gehouden. Ik ben er zelf achter gekomen en heb het uit hem moeten sleuren. Op een gegeven moment heeft hij mij zelfs recht in de ogen aangekeken en gezegd dat hij mij niet bedriegt en als ik zou vertrekken dan zou ik de persoon zijn die ons gezin kapot heeft gemaakt. Dag later had ik effectief bewijs, de volledige chatgeschiedenis tussen hem en die vrouw. Van januari 2018 tot juli 2018 waarin alles staat. Hij beweert maar 1 keer seks met haar te hebben gehad, maar de chathistoriek vertelt toch wat anders. Volgens hem is deze chathistoriek ook fake.
Deze vrouw was een flirt uit zijn verleden en nadat hij haar had 'gedumpt' heeft zij hem (volgens hem) overal liggen zwart maken: bij vrienden en familie. Dus begon hij met haar af te spreken om zijn kans te nemen om wraak te nemen, hij wou haar kwetsen voor de leugens die ze verspreidde. En daarom heeft hij seks met haar gehad. WTF?! Met deze uitleg moet ik het dus doen. Wat moet ik hiermee? Wat voor reden is dat om vreemd te gaan??!! Ik kan dat gewoon niet plaatsen

Ik kan hem niet geloven, want hij heeft zo hard en zo veel gelogen. Ik heb hem zo veel kansen gegeven om eerlijk te zijn. Soms hebben we goede dagen, maar dan is er dat duiveltje op mijn schouder dat zegt dat ik dom ben om te geloven dat hij volledig eerlijk is. Kan niet... Onmogelijk nadat je zo veel gelogen hebt.

In 2022 zijn we een paar keer naar de therapeut geweest: samen en afzonderlijk. Ik wil wel met hem verder, maar ik weet niet hoe.
Mijn grootste probleem is dat ik een gevoel blijf hebben dat ik niet alles weet en dat knaagt aan mij: iedere seconde, ieder uur, iedere dag...

Hij doet echt enorm hard zijn best, maar ik blijf die muur hebben. We zijn 1,5j verder en ik heb nog steeds het gevoel dat mijn leven stil staat. Hoe kan iemand die zegt dat ik de vrouw van zijn leven ben mij zo veel pijn doen?
Hij die altijd beweerde dat hij leugenaars haat en onmiddellijk uit zijn leven bant... Maar toch doet hij het zelf.

Ik kan niet plaatsen dat hij vreemd gegaan is omdat hij wraak wilde nemen en bovendien geloof ik niet dat hij de volledige waarheid spreekt. Maanden hebben ze liggen sturen en hij beweert maar 1 keer seks te hebben gehad terwijl je in de chatgeschiedenis duidelijk kan lezen dat hij vaak bij haar blijven slapen is...

Binnenkort ga ik weer terug naar de therapeut sinds lang, want het lukt mij niet om met hem te communiceren zonder woede. Het verpest alle sfeer. Ik ben zo razend op hem. Hij was niet dronken, niet onder invloed en toch was ik het niet waard voor hem om zich in te houden...

Inderdaad , dat blijven liegen is de doodsteek. Echt heel moeilijk om mee om te gaan. Ik begrijp je.

Pennestreek schreef op 10-07-2023 om 09:40:

[..]

Theekannetje, als je vastloopt op een bepaald punt is het misschien verstandig daar hulp bij te zoeken. Begin eens bij de POH, misschien kan die je al net het goede zetje geven. Maar een leuke coach kan ook.

Heel herkenbaar trouwens, ik betrap mezelf er ook op. En ook dat ik soms niet weet of ik dingen doe omdat ik ze zelf leuk vind of om interessant te blijven voor man. Die vond mij teveel een grijze muis. Soms denk ik wel eens dat ik in mijn schulp blijf zitten om te kijken hoe lang hij het volhoudt. Ben er dus voor mezelf ook niet helemaal uit. En ben ook wel bang voor ‘over-psychologiseren’. Ik zit wel redelijk veel in mijn hoofd, ipv echt te voelen. Daar wil ik (weer) mee aan de slag. Dat ging tijdenlang veel beter.

Ook speelt bij mij de overgang mee. In hoeverre zijn mijn emoties ‘echt’ en in hoeverre het gevolg van hormonen? Die bepalen nogal hoe ik de wereld ervaar zeg maar. Ook lastig…

Ik ben ook in de overgang en inderdaad, dat maakt het soms lastiger. Voor dat vastlopen heb ik inderdaad al overwogen om op gesprek te gaan, maar ik was altijd zo evenwichtig en dat maakt me wel een beetje kwaad, dat ik nu in therapie moet en Truus en man vrolijk verder door het leven huppelen. Het lijkt me een beetje onrechtvaardig maar misschien doe ik het alsnog toch …

Peet52! schreef op 10-07-2023 om 11:24:

[..]

Is het ook niet zo dat als je altijd maar in je gevoel zit dat soms heel veel energie kost. Zomaar een gedachte.

Soms is de automatische piloot ook wel eens gewoon lekker zonder dat je teveel hoeft na te denken.

En gewoon het gevoel hebben dat je goed bent zoals je bent.

Klopt ook. Soms wil je gewoon eens stoppen met dubben en gewoon leven. Lukt gelukkig meestal wel. Maar soms eens niet …

Vanalles doen om te behagen is nu eerder minder dan ervoor. Nu zeg ik meer “foert” Ik ben te nemen of te laten en volgens mijn bescheiden mening niets grijs aan. Mijn man heeft me nooit iets in de schoenen geschoven of gezegd dat hij iets miste bij mij, wat ook moeilijk is omdat je dan denkt “wat had je dan verdomme elders te zoeken!!!” Ik stel nu eerder meer grenzen en doe meer mijn eigen zin. 

Theekannetje schreef op 10-07-2023 om 12:05:

[..]

Inderdaad , dat blijven liegen is de doodsteek. Echt heel moeilijk om mee om te gaan. Ik begrijp je.

Ja, hoe meer er in het begin gelogen wordt, hoe moeilijker om achteraf nog iets voor waar aan te nemen...

Ik hoor dan bij wijze van spreke een stemmetje in mijn hoofd dat zegt "ga je nu echt zo naïef zijn om dat te geloven?" Terwijl hij miss echt wel de waarheid spreekt. Het is zo dubbel, want ik merk wel langs de ene kant dat hij heel hard zijn best doet om met alles rekening te houden met mij en mij speciaal te doen voelen... Maar toch knaagt er iets aan mij dat zegt dat hij niet 100% eerlijk is. Als ik hem dat zeg dan zegt hij: "waarom zou ik nu nog liegen? Erger dan dit kan het niet worden, dus waarom zou ik nog dingen achterhouden?"

Het is echt zo een mindfuck... Soms denk ik echt dat ik droom... We waren verloofd, hij had mij ten huwelijk gevraagd op de Eiffeltoren... Maar na alles heb ik de ring gewoon uitgedaan. Die heeft voor mij geen waarde meer...

@Pinhana,

Ik heb al vele smoezen mbt vreemdgaan voorbij zien komen, maar die van jouw partner hoort daar niet bij! Serieus, wat een kul!

zelfs met alle bewijzen die jij zwart op wit hebt neemt hij nog steeds geen verantwoordelijkheid voor zijn daden, dat zou voor mij serieus een doorslaggevende overweging zijn de relatie te verbreken. Het is zeer lastig aan een relatie werken, waarvan 1 partner blijft liegen.

Er is een klein kind bij betrokken, dus nogal makkelijk praten vanuit mijn kant, maar zolang hij geen verantwoordelijkheid neemt voor hetgeen hij heeft gedaan, blijft het wantrouwen sudderen en dat is volkomen begrijpelijk.

Vraag: je schrijft dat je het gevoel hebt dat je niet alles weet, wat is hetgeen je bijv nog zou willen weten? En denk je dat deze kennis jou écht gaat helpen bij het verwerken, soms is het beter niet alles te willen weten, omdat het bij jouw verwerkingsproces niet zozeer zou helpen. Dit is per persoon verschillend natuurlijk. 
Heeft hij destijds bij de therapie vastgehouden aan het verhaal hij jou heeft verteld, ging de therapeut hier niet verder op in dan? 
Sterkte!

Pinhana schreef op 10-07-2023 om 13:33:

[..]

Ja, hoe meer er in het begin gelogen wordt, hoe moeilijker om achteraf nog iets voor waar aan te nemen...

Maar toch knaagt er iets aan mij dat zegt dat hij niet 100% eerlijk is. Als ik hem dat zeg dan zegt hij: "waarom zou ik nu nog liegen? Erger dan dit kan het niet worden, dus waarom zou ik nog dingen achterhouden?"

Nou……omdat zijn hele verhaal mbt het vreemdgaan natuurlijk aan alle kanten rammelt. Ik zou me werkelijk zwaar beledigd voelen als mijn partner zou denken dat ik zo’n verklaring voor zoete koek zou aannemen, zware onderschatting van mijn intelligentie! En nóg erger, hij denkt er nog mee weg te komen ook met uitspraken als vetgedrukt. 

Ik persoonlijk zou er eerder ook achterdochtiger van worden denk ik.

RoodVruchtje schreef op 10-07-2023 om 13:41:

@Pinhana,

Ik heb al vele smoezen mbt vreemdgaan voorbij zien komen, maar die van jouw partner hoort daar niet bij! Serieus, wat een kul!

zelfs met alle bewijzen die jij zwart op wit hebt neemt hij nog steeds geen verantwoordelijkheid voor zijn daden, dat zou voor mij serieus een doorslaggevende overweging zijn de relatie te verbreken. Het is zeer lastig aan een relatie werken, waarvan 1 partner blijft liegen.

Er is een klein kind bij betrokken, dus nogal makkelijk praten vanuit mijn kant, maar zolang hij geen verantwoordelijkheid neemt voor hetgeen hij heeft gedaan, blijft het wantrouwen sudderen en dat is volkomen begrijpelijk.

Vraag: je schrijft dat je het gevoel hebt dat je niet alles weet, wat is hetgeen je bijv nog zou willen weten? En denk je dat deze kennis jou écht gaat helpen bij het verwerken, soms is het beter niet alles te willen weten, omdat het bij jouw verwerkingsproces niet zozeer zou helpen. Dit is per persoon verschillend natuurlijk.
Heeft hij destijds bij de therapie vastgehouden aan het verhaal hij jou heeft verteld, ging de therapeut hier niet verder op in dan?
Sterkte!

We hebben 2 kinderen ondertussen. Tweede kindje is in 2020 geboren. Had ik van zijn bedrog geweten dan had ik zeker geen tweede kind in deze miserie binnengebracht.

In het begin wilde ik weg. Ik kon hem zelfs niet aankijken... Maar dan keek ik naar onze 2 kinderen, die hebben niet gevraagd om in een gebroken gezin te zitten. Hij is eerst in therapie gegaan omdat ik weigerde. Na 3 keer heeft hij mij gesmeekt mee te gaan en zijn we samen gegaan.

Heb ik bewijs dat hij liegt? Ik heb enkel die chathistoriek van 7 maanden lang waarvan hij beweert dat die niet 100% echt is. Dat zij die bewerkt moet hebben.

Hij zegt dat hij maar 1 keer seks met haar heeft gehad. Ze hebben 7 maanden liggen sturen, meerdere malen afgesproken. Ik heb haar ook gesproken en zij heeft ook leugens verteld, maar je kan mij toch echt niet wijsmaken dat die chathistoriek gedeeltelijk nep is?! Waarom geeft hij dat niet gewoon toe? Ik wil gewoon voor 1 keer eens het gevoel hebben dat hij over IETS de waarheid zegt. Dat gaat niet alles beter maken, maar dan heeft hij wel al over iets de waarheid gezegd. In die chatgeschiedenis zag ik ook dat hij na 2018 - nadat zij het had afgebroken omdat ze te weten was gekomen dat hij een zwangere vriendin had - nog 2 keer contact met haar heeft proberen zoeken. Zelfs dat is niet waar, zegt hij. Moest hij die feiten gewoon al toegeven, zou ik meer rust vinden.

Mijn buikgevoel ligt overhoop en zegt mij dat hij niet eerlijk is, dat hij bepaalde dingen niet meer durft zeggen uit schrik voor mijn reactie. Ik heb dat in therapie ook uitgesproken. Bij de therapeut gaf hij al zijn fouten toe en hij hield daar sterk vast aan het 'wraak'gebeuren. Waarop de therapeut wel zei van: "je kan niet verwachten dat zij jouw bedrog met deze reden kan verwerken of een plaats geven. Ofwel geef je toe dat er iets niet goed zat in jullie relatie ofwel had je gewoon zin om op een ander te zitten, maar dit is geen reden". Hij was dan sprakeloos, maar blijft volhouden bij zijn reden. De therapie is kort daarna even gestopt doordat hij veel in het buitenland zat voor zijn werk - wat onze relatie niet vooruit hielp. En na de zoveelste discussie heb ik dit weekend besloten terug in therapie te gaan. Ik word gek en ik kan op de duur ook niet meer genieten van de kindertijd, ze zijn nog zo jong: 4j en 2j.

Pinhana, eigenlijk kan je maar 2 dingen doen. Of je gelooft zijn rammelende verhaal en gaat met hem verder. Of je kiest voor jezelf en vertrekt. Op dit moment maak jij jezelf gek met vragen waar je nooit een eerlijk antwoord op zult krijgen. Hij heeft zijn versie van de waarheid. Jij blijft daar maar over doorgaan en jouw leven staat stil. Heel begrijpelijk maar waarom zou hij jou nu nog vertellen hoe het echt zit? Hij weet toch wel dat jij blijft en meer details maken het alleen maar slechter. 

Vraag jezelf ook af of en waarom een scheiding zo slecht is voor de kinderen. Wil je echt alleen daarom bij elkaar blijven? Deze man heeft laten zien niet betrouwbaar te zijn. Zelfs jouw huidige mentale problemen doen hem weinig. Wil je werkelijk met zo iemand samen blijven? Het gevaar is ook nog eens dat hij zich daaraan gaat ergeren en als er dan weer wat leuks voorbij komt... Heb het zelf ook zien gebeuren in mijn omgeving. Partner was na 2 jaar het "gezeur" wel zat. Toen kwam er op het werk een leuk jong ding voorbij dat geen moeilijke vragen stelde en die wel die hoge seksdrive had en hij was zo om. Ze zijn eenmaal over de grens gegaan en dan is de stap daarna toch makkelijker lijkt het. 

Hoe pijnlijk confronterend de post van Izza mss ook is, ben ik het wel met haar eens.

Je gunt jouw kinderen het opgroeien in een gezin, maar daarvoor heb je ook wel een eerlijke en betrouwbare partner nodig. Je kinderen hebben immers ook niets aan een moeder die er aan onderdoor gaat door de oneerlijkheid van papa. Met 4 en 2 jaar duurt het nog vreselijk lang voordat zij enigszins zelfstandig zijn, kun je je voorstellen nog zo lang samen door te gaan ten koste van jezelf? 

Staat hij ervoor open eventueel weer samen in therapie te gaan?