Verder na ontrouw - deel 8

RoodVruchtje schreef op 16-02-2022 om 14:25:

[..]

De liefde en het respect voor mezelf! Ik was en ben de enige die deze grens kan stellen en gaat iemand daar meer dan eens overheen dan is het klaar, hoe pijnlijk ook. Liever de korte dan de lange etterende pijn.

Zo is het voor jou, maar iedereen heeft een eigen grens. Ik zal het nooit nog een keer door kunnen maken. Mijn grens is bereikt. Zou mijn man daar nu nog eens overheen gaan, dan is het klaar. Voor anderen is die grens weer anders, die kunnen meer aan wellicht.

Voor mij zou een scheiding destijds ook een lange etterende pijn veroorzaakt hebben want ik wilde mijn man helemaal niet kwijt, zelfs niet nadat de affaire aan het licht kwam. Het is iets wat altijd pijnlijk zal zijn, maar ik durf wel te zeggen dat we op dit moment weer veel meer verbonden zijn en enorm veel geleerd hebben over onszelf en elkaar waardoor die pijn steeds minder etterend aanvoelt. 

Lentebloem schreef op 16-02-2022 om 14:29:

 Ze had van hem af moeten blijven, ze wist immers dat hij getrouwd was. 

Maar toch, zij is niet verantwoordelijk voor jouw huwelijk, dat is je man. Het is niet slim om iets met een getrouwde man aan te gaan, maar dat is omdat het eigenlijk geen leuke man kan zijn als hij dat doet. 

Oei, de discussie Truus. Ik heb beide Trusen gesproken. Truus 1 heb ik opgezocht via messenger. Ik wilde weten of het verhaal van mijn man klopte. Ik wilde dus wel alle vieze details weten. Had zo lang geduurd als hij zei? Mijn man wilde bijvoorbeeld niet vertellen waar ze afspraken, ik moest het weten. Truus 2 heb ik echt de huid volgescholden, zwart gemaakt bij iedereen die het wilde horen en geen gelegenheid onbenut gelaten om haar naam te noemen als reden van onze scheiding. Truus 2 was een vriendin, ik was zo gekwetst. En heb ik er spijt van? Geen seconde. Was het slim? Neuh haha.

RoodVruchtje schreef op 16-02-2022 om 20:14:

[..]

Met vetgedrukte ben ik het eens.

En of het wel of niet een leuke man (of vrouw) is staat er eigenlijk ook los van, want dat zou dan dus betekenen dat alle bedrogen vrouwen (of mannen) die ervoor kiezen tóch verder met hun man/vrouw te gaan bewust kiezen voor een niet leuk persoon?! Zijn (of haar) actie is ‘niet leuk’, maar staat imo los van de persoon zelf 😉

Maar als het los ervan staat, waarom mag jij dan wel door met de  bedrieger en zij niet? 

Ik zou niet iets met een getrouwde man beginnen, niet omdat ik me verantwoordelijk acht voor zijn huwelijk maar omdat hij zich niet verantwoordelijk acht voor zijn huwelijk. En waar ik het me voor kan stellen dat je toch door gaat met de vreemdganger (heb ik zelf als bedrogen partij ook lang geprobeerd) omdat je nu eenmaal een band hebt en misschien kinderen etc vind ik inderdaad dat het nou niet bepaald karma punten geeft als iemand je bedriegt. 

Ik zie met lede ogen aan hoe in deze draadjes vrouwen jarenlang lijden onder het vreemdgaan, soms wat vooruitgang binnen hun relatie bespeuren maar altijd degene zijn die er emotioneel zoveel meer energie insteekt dan degene die vreemdging.

Zeg ik daarmee dat je meteen maar moet scheiden? Nee dat hangt van de omstandigheden af. Maar je pijlen van kwaadheid op truus richten doet de zaak geen goed imho. Je hebt meer kans om tegen elkaar uitgespeeld te worden. 

Het is ook weer begrijpelijk als je met de man in kwestie verder wilt. Maar ik vind het niet helemaal fair. 

Wat mij betreft zijn ze allebei fout. Beiden schuldig. Maar omdat jouw man je trouw beloofd heeft, is hij dubbel kwalijk 
Ik begrijp het als je jong, dom en naïef en nog egoïstisch bent, maar in ons geval was het een vrouw van onze leeftijd met twee kinderen. Dan weet je dus wat je veroorzaakt aan ellende. En dan toch hup, seksen maar....ik vergeef het haar nooit.

Puinhoop schreef op 16-02-2022 om 23:07:

Wat mij betreft zijn ze allebei fout. Beiden schuldig. Maar omdat jouw man je trouw beloofd heeft, is hij dubbel kwalijk
Ik begrijp het als je jong, dom en naïef en nog egoïstisch bent, maar in ons geval was het een vrouw van onze leeftijd met twee kinderen. Dan weet je dus wat je veroorzaakt aan ellende. En dan toch hup, seksen maar....ik vergeef het haar nooit.

maar waarom moet zij verantwoordelijk zijn voor jullie relatie? het wordt ook altijd veel meer van  vrouwen gevraagd dan van mannelijke truzen. 

Dat je het de Truus niet kwalijk mag nemen vind ik echt hypocriete onzin. Die van mijn man wist héél goed wat ze deed. Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid van ons huwelijk bij hem, maar zij is net zo goed verantwoordelijk voor die affaire als hij. Ik neem het hem echt wel meer kwalijk, maar ben net zo goed boos op haar. Van wat mijn man verteld heeft en dat was meteen op de dag dat ik erachter kwam en hij is daar dus echt eerlijk over geweest (hij begon later pas met dingen verdraaien, weghouden en zogenaamd niet meer weten), weet ik ook dat die boosheid naar haar toe reëel is. Ik zal echter geen contact met haar opnemen omdat precies zoals jij schrijft MRI, zij ons alleen maar tegen elkaar zou willen uitspelen en daar pas ik voor. 

Mijn man was in die periode ook echt geen leuke man. Hij was verschrikkelijk. Ik heb me heel vaak afgevraagd waar míj́n man gebleven was en hoe hij zo veranderd kon zijn. Daardoor wist ik ook dat er iets heel erg mis moest zijn en dat hij daar iets mee moest doen. Er kwam geen scheiding voor hij bij een therapeut geweest was. Ergens heeft hij aangevoeld dat er inderdaad iets niet klopte, want hoewel hij destijds aangaf zich prima te voelen, ging hij wel. Ik heb gevraagd of hij geen masker op wilde zetten, de therapeut niet voor de gek wilde houden en open en eerlijk wilde zijn. Hij kreeg er de kans ook niet voor want ze prikte er zo doorheen en hij is echt met zijn billen bloot gegaan bij haar. Figuurlijk dan haha! In wezen is het echt wel een hele leuke, lieve en zorgzame man waar ik enorm mee kan lachen. Die  zie ik nu weer terug. We hebben aan één blik of één woord genoeg om van elkaar te weten wat we denken. Dit is de man waar ik zo hard voor gevochten heb, maar de wetenschap dat hij in een mindere periode dus ook heel anders kan zijn vergeet ik niet. Hij ook niet, hij vindt het verschrikkelijk. Dus waken we ervoor en volgt hij na 1,5 jaar nog altijd therapie. Niet meer zo veel, maar het helemaal afsluiten doet hij nog niet omdat hij er nog altijd niet helemaal is en zijn valkuilen kent. 

Of het waar is dat het hem gemakkelijker afgaat en het hem minder energie kost, weet ik niet. Hij moet leven met wat hij gedaan heeft en vindt dat nog altijd verschrikkelijk. Haat zichzelf erom en leeft nog altijd met de angst dat ik het niet meer trek en hij mij kwijtraakt. Ik begrijp je punt wel, want wanneer het even niet zo lekker met me gaat kan ik ook wel zo denken. 

Mamame, voor mij was dat ook de reden dat ik contact met haar wilde opnemen. Klopte het wel wat hij mij vertelde? Nu sta ik daar anders in, ik weet genoeg en nog meer details doen er niet meer toe. Duurde het langer, korter, is het geëindigd zoals hij het verteld heeft? Geen idee. Zij zou echter ook kunnen liegen omdat ze hem heel graag kapot wil maken (dit heeft ze tegen hem gezegd). Wat ik inmiddels over haar weet is dat ze heel naar en manipulatief is en zoals ik hierboven al schreef, zij er alles aan zou doen om ons alsnog tegen elkaar uit te spelen. Zou ik haar persoonlijk gekend hebben, dan had ik waarschijnlijk hetzelfde als jij gedaan. Dan maar niet netjes, ik kan me goed voorstellen dat je er wat voldoening uitgehaald hebt! 

Lentebloem schreef op 17-02-2022 om 10:54:

Dat je het de Truus niet kwalijk mag nemen vind ik echt hypocriete onzin. Die van mijn man wist héél goed wat ze deed. Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid van ons huwelijk bij hem, maar zij is net zo goed verantwoordelijk voor die affaire als hij. Ik neem het hem echt wel meer kwalijk, maar ben net zo goed boos op haar.

Maar dan ben je dus als vrouw afhankelijk van een andere vrouw haar daden. 
Niks hypocriet aan hoor, ik ga niet iets aan met een getrouwde man. Maar ik geef ook niet de truus de schuld. Want als je haar verantwoordelijk houdt, want waarom? En waar is de grens? Ben je nog niet moreel abject als je iets krijgt met een gebonden man die niet getrouwd is en dat je allebei 21 bent? Een uitzondering vind ik het als truus een zus of vriendin is. Dan heeft zij ook verantwoordelijkeid voor haar relatie met jou.

Ik vind gewoon dat vrouwen elkaar niet af moeten vallen en uit laten spelen. Daarom zou ik niet iets met een gebonden man willen. En daarom heb ik de truus ook opgezocht, gezegd dat ik het haar niet kwalijk nam en hebben we samen de man in kwestie geconfronteerd met zijn leugens e.d. 

Maar mri, ik denk ook dat het met je eigen ik te maken heeft en normen en waarden.
Laatst waren we ergens waar wij lekker zaten te relaxen, het was bizar. Binnen een paar minuten zat er een vrouw langs mijn man. En bleef hem aankijken. Mijn man stond op en keek weg. 
We hebben er thuis over gepraat. Het was bizar, het is soms net of vrouwen het aanvoelen en natuurlijk heeft hij zijn looks mee, maar het werkte magnetisch.

Mijn man zag het zelf ook nu... en zo gaat dat dan.. je zit ergens en opeens is daar de " verleiding ".
En zoiets zou ik dus nooit doen, omdat ik die persoon niet ben. Bijna bij een man op schoot gaan zitten.
Ik denk dat het ook met je conditionering te maken heeft. 

Nou heb ik nooit veel om me heen gekeken met verleidelijke ogen haha. Misschien dat dat ook schilt. En daar ligt dan ook je " morele waarden" ofzo 🙂

miss1984 schreef op 17-02-2022 om 12:25:

Maar mri, ik denk ook dat het met je eigen ik te maken heeft en normen en waarden.
Laatst waren we ergens waar wij lekker zaten te relaxen, het was bizar. Binnen een paar minuten zat er een vrouw langs mijn man. En bleef hem aankijken. Mijn man stond op en keek weg.
We hebben er thuis over gepraat. Het was bizar, het is soms net of vrouwen het aanvoelen en natuurlijk heeft hij zijn looks mee, maar het werkte magnetisch.
 🙂

Maar dat bedoel ik: hier vind ik dat jouw man edel handelde: hij laat de vrouw merken dat jíj zijn koningin bent en dat zij niets hoeft te proberen. Ik zou dat andersom ook doen als ik met mijn verkering ergens zat en een man probeerde mij te versieren: laten zien waar je prioriteit ligt. 

En dat er vrouwen zijn die zich zo gedragen: ja die zijn er. En het is aan hen te zijn wie ze willen zijn. Inderdaad een kwestie van eigen waarden. Maar als de man in kwestie vol voor jou gaat, kan je dus je schouders over zo´n vrouw ophalen. Dan hoef je er niet razend op te zijn. 

Of hebben we stiekem iets dat geen enkele man bestand zal zijn tegen een vrouw die hem verleid en moeten vrouwen dus het menselijk moreel hoog houden?

Maar daar zijn de trouwringen toch voor...
Als iemand met je denkt te kunnen flirten, of je nu een man of een vrouw bent, je laat met een subtiel gebaar zien dat je een trouwring draagt. Als de ander die ring negeert, kan je of je partner botweg vragen of diegene soms blind is. Dan taaien ze meteen af.

Ik denk echt dat jij daar een uitzondering in bent MRI en dat bedoel ik positief want als je dat kan vind ik dat een hele positieve eigenschap. Ik zou zeer zeker hypocriet zijn als ik zeg dat ik Truus niets kwalijk neem. Dat doe ik namelijk wel. Precies om wat Miss schrijft. Natuurlijk had mijn man aan haar moeten vragen of ze gek geworden was toen ze hem zoende en toen hij haar in 1e instantie afwees had hij voet bij stuk moeten houden. Maar die affaire hadden ze met zijn tweeën en die neem ik hen samen kwalijk. Dat zal met mijn eigen morele normen en waarden te maken hebben. Ik zou het niet eens kùnnen. Zo voelt het voor mij, alleen maar mooi dat jij dit niet zo voelde en dat stukje boosheid niet hebt mee hoeven dragen. 

Ik denk dat er vrouwen (en mannen net zo goed) zijn die er bewust op azen. Die er een kick van krijgen. 18 jaar lang was mijn man daar tegen bestand, maar toen het heel slecht met hem ging niet meer. Sommige vrouwen hebben daar een neus voor. Ik ben net als Miss, zo heb ik andere mannen nooit bekeken. Van een getrouwde man/vrouw blijf je af, zo dacht ik er al over voor dit hele gebeuren en zo zal ik er altijd over denken. Ik denk over het algemeen niet zo zwart-wit, maar hierover wel.

Lentebloem schreef op 17-02-2022 om 16:26:

Ik denk dat er vrouwen (en mannen net zo goed) zijn die er bewust op azen. Die er een kick van krijgen. 18 jaar lang was mijn man daar tegen bestand, maar toen het heel slecht met hem ging niet meer. Sommige vrouwen hebben daar een neus voor. Ik ben net als Miss, zo heb ik andere mannen nooit bekeken. Van een getrouwde man/vrouw blijf je af, zo dacht ik er al over voor dit hele gebeuren en zo zal ik er altijd over denken. Ik denk over het algemeen niet zo zwart-wit, maar hierover wel.

Maar ik ben dus ook net als Miss en als jij, ik zou ook nooit een gebonden man willen verleiden. Maar dat je het de truus kwalijk neemt en boos op haar bent is een keuze die je zelf maakt,terwijl jullie niet het argument beantwoorden dat het je man is die verantwoordelijk is voor de relatie, niet iemand buiten die relatie. 

Ik denk dat het een functie heeft de truus de schuld te geven (ja ik weet je geeft de man ook de schuld) namelijk een bliksemafleider die een deel van de kwaadheid die eigenlijk jegens je man zou moeten gelden, buiten je huwelijk houdt zodat jij door kan. 

Dat is ook een keuze natuurlijk, maar ik denk ook dat het goed is dat te beseffen want je legt daar mee de kracht buiten je huwelijk. 

Want als hij niet geheel verantwoordelijk wordt gehouden, kan het op een zwak moment altijd opnieuw gebeuren immers, want hij is niet voor 100% verantwoordelijk voor zijn vorige vreemdgaan. 

Ik denk dat je daarmee de angst voor opnieuw vreemdgaan binnen jezelf dus vergroot: als er weer een vrouw komt die er ´werk van maakt´ dan zou het weer kunnen gebeuren.