Verder na ontrouw - deel 8

MRI schreef op 17-02-2022 om 17:30:

[..]

Ik denk dat het een functie heeft de truus de schuld te geven (ja ik weet je geeft de man ook de schuld) namelijk een bliksemafleider die een deel van de kwaadheid die eigenlijk jegens je man zou moeten gelden, buiten je huwelijk houdt zodat jij door kan.

Dat is ook een keuze natuurlijk, maar ik denk ook dat het goed is dat te beseffen want je legt daar mee de kracht buiten je huwelijk.

Want als hij niet geheel verantwoordelijk wordt gehouden, kan het op een zwak moment altijd opnieuw gebeuren immers, want hij is niet voor 100% verantwoordelijk voor zijn vorige vreemdgaan.

Ik denk dat je daarmee de angst voor opnieuw vreemdgaan binnen jezelf dus vergroot: als er weer een vrouw komt die er ´werk van maakt´ dan zou het weer kunnen gebeuren.

Zo ontzettend met jou eens! En eigenlijk ook best begrijpelijk dat er zo gedacht wordt, want hoe zou je het anders voor jezelf (als bedrogene) kunnen verantwoorden door te gaan met een partner die je zo heeft bedrogen……het is immers veel ‘makkelijker’ deze schuld (die gewoon 100% bij je partner ligt) deels te verleggen op die ander. 

Het ligt helemaal niet aan die ander, want als je partner trouw blijft dan kunnen nog geen 100 vrouwen hem verleiden, hoe hard ze het ook proberen.

Mri, ik beantwoord wel waarom ik het haar ook kwalijk neem. Ga mezelf niet steeds herhalen. Ook als het mij niet persoonlijk was overkomen, had ik er zo ingestaan. Kan me totaal niet vinden in wat jij en rood vruchtje schrijven in jullie laatste posts, dus daar laat ik het verder bij. Jullie hebben hierover een eigen mening en ik ook, alleen niet dezelfde en dat mag. 

Er zijn altijd en overal Truzen. (verleidingen) (voor hem en haar natuurlijk) 
En iedereen heeft goede en slechte periodes. De truc blijft natuurlijk je ook in slechte periodes te weren tegen verleidingen. Dat lukt niet iedereen altijd. 
Persoonlijk had ik ook geen hard feelings na de Truus in mijn leven. Maar misschien zit er iets in Flanagan in wat je zegt: bij mij eindigde de relatie ook op dat moment. 
Overigens is de trouwring als verdedigingssymbool wel erg achterhaald: heel veel vaste stellen zijn niet getrouwd. 

Ring als hulpmiddel.
Mijn man draagt tijdens het werk liefs geen ring; op momenten dat je met gereedschap werkt, kan een ring alleen maar beschadigen. Maar als hij op zakenreis was, deed hij zijn ring om. Hij gaf aan dat de  bar van menig hotels in het buitenland voorzien zijn van wulpse dames die om mannen draaiden. De mannen met een trouwring werden minder lastig gevallen. Gewoon een soort muur, met dank aan dat gele bandje. 
En de mannen rond de bar, zien echt wel wie door zijn knieën gaat. Dat geeft allemaal praatjes. Sommige collega’s stonden bekend als vrouwendief. 

Door deze jaren heen heb ik het voor mezelf wel heel duidelijk gekregen, de truzen zijn niet verantwoordelijk voor de daden, dat is mijn man. Hij is met mij getrouwd. 
Maar op het moment van uitkomst en de eerste 2 a 3 jaar daarna ben je boos op iedereen. 
En ik denk ook omdat dat komt omdat je vertrouwen in iedereen is beschadigt. 
Ik was boos op de hele wereld, op Marco Borsato haha, op de buurvrouw waarom ze me nooit had gezegd dat ze een onbekende griet in had zien stappen. Dat kan zover gaan, dat hulken mechanisme.
Maar dat slijt echt. Of je samen blijft of weg gaat. Het levert aan alle kanten veel verdriet op omdat je het niet verwacht, je hebt het fijne Disney beeld in je hoofd. Want we leefde nog lang en gelukkig en daar kwam cruella..... Grrrrr 😊

Maar ik denk dat iedere zijn tijd daar voor nodig heeft! 

Flanagan schreef op 17-02-2022 om 22:23:

@MRI, begrijp ik dat je jij partner na de confrontatie verlaten hebt?
Als dat zo is, dan is het toch veel gemakkelijker om Truus achter je te laten omdat je je partner ook achter je laat.

Nou nee hoor we zijn nog 5 jaar daarna samen geweest.

Pinokkio schreef op 17-02-2022 om 22:54:

Er zijn altijd en overal Truzen. (verleidingen) (voor hem en haar natuurlijk)
En iedereen heeft goede en slechte periodes. De truc blijft natuurlijk je ook in slechte periodes te weren tegen verleidingen. Dat lukt niet iedereen altijd.
Persoonlijk had ik ook geen hard feelings na de Truus in mijn leven. Maar misschien zit er iets in Flanagan in wat je zegt: bij mij eindigde de relatie ook op dat moment.
Overigens is de trouwring als verdedigingssymbool wel erg achterhaald: heel veel vaste stellen zijn niet getrouwd.

Maar bij mij kwam er geen eind vlak na het vreemdgaan dus. Maar wat Flanagan zegt, bevestigt dus wel het idee dat als je door wil met je man, je de truus meer gaat blamen. Ik wilde én door én ik wilde de truus niet blamen maar hem verantwoordelijk houden.  

En toch ben ook ik van mening, dat zo'n Truus ook iets aan te rekenen is. Zij heeft het wel mogelijk gemaakt dat de hele affaire heeft kunnen plaatsvinden. 

Nu waren in het geval van onze situatie, beide minnaars aan het vreemdgaan. Zowel mijn man als zij waren dus getrouwd en hadden een gezin, een huwelijk,  een heel leven met een vaste partner. Dus andersom heeft mijn man het óók voor haar mogelijk gemaakt om vreemd te gaan. Zij niet alleen voor hem, maar hij dus ook voor haar. En dat is waarom ik het haar ook aanreken. Omdat ik het mijn man ook aanreken. Ik weet verder niet wat haar ontrouw met haar man heeft gedaan en wellicht heeft hij er misschien niet precies dezelfde gevoelens en gedachtes bij als ik, maar ik stel me zo voor dat hij ook boos is (geweest) op mijn man...

Maar wat maakt nou dat het ene stel wel ervoor kiest om uit elkaar te gaan en het andere juist niet? Het is gewoon niet exact duidelijk hoe dat komt. Over het algemeen denken mensen vóór ontrouw vaak dat zij in zo’n situatie de relatie zouden beëindigen.

Op het moment dat er dan daadwerkelijk sprake van is, willen mensen hun relatie in veel gevallen toch nog een kans geven. Vooral als er kinderen in het spel zijn, wat een goede aanleiding kan zijn voor een herstelpoging, mits het niet de enige reden is.

Maar de vraag of je in zo'n situatie wel of niet uit elkaar moet gaan, kun je natuurlijk dan ook eens proberen om te draaien: waarom zou je uit elkaar gaan als dit gebeurt? Er zijn zoveel andere dingen die moeilijk zijn in een relatie, en bovendien vaak minstens zo destructief als ontrouw. Toch is de algemene overtuiging in onze maatschappij dat we bij ontrouw de streep horen te trekken en bij andere destructieve patronen in onze relatie niet. Dat is eigenlijk best jammer, omdat er vaak meer te herstellen valt dan mensen denken.

Het is uiteraard niet zo dat ik vind dat je bij elkaar móét blijven, maar ik denk wel dat het goed is om het een kans te geven als er een goede basis is. Als er geen goede basis is en de relatie nooit echt fijn of goed is geweest, dan wordt herstel een stuk lastiger.

Hoe meer ik erover lees en hoor, hoe vaker ik ook zie dat er eigenlijk  best veel mensen bij elkaar blijven na ontrouw. Het resulteert er dan vaak zelfs in dat de relatie gelijkwaardiger, fijner en volwassener wordt.

Je gunt het natuurlijk niemand, maar door ontrouw kan er ook een hoop verbeteren aan je relatie, het is een kans om de al aanwezige relatieproblemen aan te pakken.

Het is hier ook al vaker door anderen benoemd, maar voor het herstel van de relatie is het dan wel belangrijk dat alles in één keer eerlijk wordt verteld, zodat er later in het herstelproces niet nogmaals dingen aan het licht komen. Een tweede punt is dat het ook echt noodzakelijk is om het contact met die derde partij te verbreken.

Op deze manier wordt voor de ander duidelijk dat je echt kiest voor de relatie. Daarbij is het belangrijk dat de partner die is vreemdgegaan voorop loopt in het proces. Een mooie metafoor is die van een berg beklimmen:

Binnen het herstel wil je samen de berg beklimmen en proberen erbovenop te komen, maar de partner die is vreemdgegaan moet voorop lopen en het pad vrijmaken van stenen en takken en net dat stapje extra zetten. Dat is nodig om de balans in de relatie te herstellen.

Dat het herstellen van een relatie tijd kost en het dus belangrijk is om daar ook de tijd voor te nemen, is gewoon de realiteit en niet anders. Het gaat uiteindelijk zo snel als de langzaamste partner gaat, gun elkaar dus ook die tijd.

Daarnaast is het fijn als je één of twee mensen in vertrouwen kunt nemen. In die eerste periode kun je je namelijk erg kwetsbaar voelen en dan heb je mensen nodig die je steunen, niet oordelen en niet teveel negatief praten.

Ook is het belangrijk om te beseffen dat er hulp is in diverse vormen: van een online trainingen tot aan boeken en gesprekken met een (relatie)therapeut. Het is gemakkelijker om het herstelproces te doorlopen wanneer je steun en houvast hebt.

En een laatste, niet onbelangrijk punt dat ik mee wil geven is, als je dan toch energie steekt in het herstel van je relatie, om het meteen goed aan te pakken. Pak ook de negatieve relatiepatronen aan, zo versterk je echt je band en kom je er samen sterker uit.

Het is maar net waar je intrinsieke motivatie je toe aanzet om voor te kiezen denk ik. Die is nu eenmaal niet voor iedereen hetzelfde en dat mag ook zo zijn. Kies voor waar je jezelf goed bij voelt, voor wat je zelf mogelijk acht. Als je dicht bij jezelf blijft en echt je hart gaat volgen, stappen op een nieuwe weg durft te zetten, dan kom je uiteindelijk toch weer verder. Verder dan je misschien ooit had gedacht.

MRI schreef op 18-02-2022 om 08:24:

[..]

Maar bij mij kwam er geen eind vlak na het vreemdgaan dus. Maar wat Flanagan zegt, bevestigt dus wel het idee dat als je door wil met je man, je de truus meer gaat blamen. Ik wilde én door én ik wilde de truus niet blamen maar hem verantwoordelijk houden.

Dat is niet wat ik zeg. Wie door wilt, hoeft Truus niet meer te gaan blamen om zo haar man te ontzien van blaam. Maar Truus bedanken? , dacht het niet..

Flanagan schreef op 18-02-2022 om 10:32:

[..]

Dat is niet wat ik zeg. Wie door wilt, hoeft Truus niet meer te gaan blamen om zo haar man te ontzien van blaam. Maar Truus bedanken? , dacht het niet..

Maar je zei toch dat het bij mij anders was omdat ik niet doorging met de vreemdgaande man? Impliceer je dan niet dat  als je wel door wilt zou het logischer is dat je truus blamet. ?
Nee je hebt gelijk, bedanken hoeft nou ook weer natuurlijk. 

MRI schreef op 17-02-2022 om 11:05:

[..]

Maar dan ben je dus als vrouw afhankelijk van een andere vrouw haar daden.
Niks hypocriet aan hoor, ik ga niet iets aan met een getrouwde man. Maar ik geef ook niet de truus de schuld. Want als je haar verantwoordelijk houdt, want waarom? En waar is de grens? Ben je nog niet moreel abject als je iets krijgt met een gebonden man die niet getrouwd is en dat je allebei 21 bent? Een uitzondering vind ik het als truus een zus of vriendin is. Dan heeft zij ook verantwoordelijkeid voor haar relatie met jou.

Ik vind gewoon dat vrouwen elkaar niet af moeten vallen en uit laten spelen. Daarom zou ik niet iets met een gebonden man willen. En daarom heb ik de truus ook opgezocht, gezegd dat ik het haar niet kwalijk nam en hebben we samen de man in kwestie geconfronteerd met zijn leugens e.d.

Deze post komt over alsof alleen de Truus geblamed wordt (en dus de man er niets aan kon doen). Met de zin:’ vrouwen elkaar niet af vallen’ lijk je te willen aangeven dat het niet eerlijk is dat met name Truus de zwarte Piet kaart krijgt. Ik heb nergens gelezen dat iemand dat ook doet. De vreemdganger is net zo fout, maar ‘it takes two to Tango’. Zonder Truus ook geen Tango. Had Truus maar iemand uitgezocht die wel vrijgezel was, dan had Stuk Ontevreden thuis met zijn vrouw kunnen praten.

Flanagan schreef op 18-02-2022 om 14:09:

[..]

Deze post komt over alsof alleen de Truus geblamed wordt (en dus de man er niets aan kon doen). Met de zin:’ vrouwen elkaar niet af vallen’ lijk je te willen aangeven dat het niet eerlijk is dat met name Truus de zwarte Piet kaart krijgt. Ik heb nergens gelezen dat iemand dat ook doet. De vreemdganger is net zo fout, maar ‘it takes two to Tango’. Zonder Truus ook geen Tango. Had Truus maar iemand uitgezocht die wel vrijgezel was, dan had Stuk Ontevreden thuis met zijn vrouw kunnen praten.

Ik zeg ook niet dat de man niet de schuld krijgt, ik zeg dat truus de schuld geven een manier is om de man niet 100% verantwoordelijk te houden. Want dat is hij. 100% verantwoordelijk.  Zij niet. Je blamet de slijter ook niet dat er alcoholisten zijn. Je blamet prostituees ook niet dat mannen naar de hoeren gaan. Waarom moet een loslopende vrouw zich verantwoordelijk voelen voor jouw gele bandje? Hij is verantwoordelijk voor zijn relatie. Ik heb trouwens de indruk dat als een vrouw vreemd gaat, het haar wordt verweten, niet de minnaar. een enkele uitzondering daargelaten. 

Maar afgezien daarvan; ik denk dat het niet slim is als bedrogen vrouw de verantwoordelijkheid voor je relatie voor een deel buiten je relatie te leggen. Zo ook met elkaar afvallen: juist doordat vrouwen die andere vrouw niet als mens zien maar of als slet of als saaie huismus, ze tegen elkaar uitgespeeld kunnen worden. 

En nog eens ten overvloede: ik zou niet iets aangaan met een gebonden man. 

Hahahaha! 

Jah Anna bij die Mister Blue Eyes van me zul ook jij omkijken 

Hoe zeiden ze dat vruuger ook al weer, Zo één heb je nóóit alleen?
Kijken mag want je ogen heb je gekregen om mee te kijken, een neus om mee te ruiken  maar niet teveel snuffelen.
Daar blijft het wel bij anders ontstaat er een catfight 😅 

Passen jullie goed op, brrrr. Wat een wind!