Verder na ontrouw - deel 8

Stresskipje schreef op 01-04-2025 om 12:41:

[..]

Hoho, Zo was het niet voor de break up he.

En hij heeft geen scharrels, hij is verliefd geworden ,voor de eerste keer in 20 jaar.
. Dom ,naief en lullig; ja. maar hij is geen schuinmarcheerder.

Ja ik doe het nu alleen, we zijn toch uit elkaar. Dan heb je dat he ,duh

En als nou blijkt dat hij niet meer van me houdt, dat mag he? Dat is geen misdaad ofzo.

Ik vind dat je echt lullig doet nu, en dat maakt me heel verdrietig. Ik hoop voor je dat jij je goed voelt na het uitspreken van je wijze woorden. Heeft toch nog iemand er wat aan.

Ik constateer slechts dat hoe hij jou behandeld niet ok is. En dat is het al enige tijd niet gezien jouw berichten. En hoe je het noemen wilt mag je zelf weten. Maar die parallelle relatie met een ander is naar jou toe ook niet netjes gegaan. Dat is niet lullig bedoeld maar slechts hoe ik het lees. Daarnaast vroeg ik mij af of het nu definitief klaar was en dat jullie echt gaan scheiden met alles wat daarbij komt. Misschien overheen gelezen maar dat was niet duidelijk. 

MRI schreef op 01-04-2025 om 12:42:

[..]

oe, Elpisto dit klinkt helemaal niet goed. Inderdaad gedragingen van iemand op het cluster b spectrum. (narcisme, borderline etc) Dan hoeft ze idd geen Nps te hebben maar haar gedrag is volkomen inconsistent, manipulatief, leugenachtig, aantrekken afstoten, gespeend van empathie etc. Allemaal trekken die daar wel bij horen. Ik zeg niet dat ze narcist of borderliner is, ik kijk naar haar gedrag. En je kan nog zo denken dat je het doorhebt, als je met zo iemand samenwoont, een relatie mee hebt gehad, kinderen mee hebt etc, dan wordt je toch als het ware geinfecteerd met die onbalans in het wezen van de ander. Je kan haar nog zo doorzien, haar inconsistentie etc kruipt onder je huid, beinvloedt je gevoel etc. Zo rot dat je door omstandigheden niet meer afstand kunt nemen want dan zou wel goed voor je zijn. Ik lees dat je toch vaak in gaat op haar emotionele getrouwtrek (heel logisch). Mijn insteek: doe dat niet. Verdiep je in grey rock gaan: alleen maar in algemeenheden reageren op haar 'aanvallen'. Misschien herken je iets van hoe deze dame zaken beschrijft.

https://www.youtube.com/watch?v=P_UxSswrBbk

Ik heb het heel goed voor de bril hoor dat dit is wat er aan de hand is. Het Borderline iets heb ik al in een heel vroeg stadium hier een keer aangegeven. Het is een hele gevaarlijke combi in die zin, want ze is zelf ook nog eens zo beïnvloedbaar als de pest. 

Inderdaad, het is reageren in algemeenheden, geen tegengas meer geven en het een beetje op zijn beloop laten. Tuurlijk kruipt het onder je huid, ik herken dat zelf ook wel. En zolang je nog wat van iemand wil, probeer je er een klein beetje "sense" in te praten ofzo. Maar zeker die laatste keer, dat ze zo ineens waar veranderde in " zie het ineens allemaal aan jou liggen" was voor mij wel een gevoelsdingetje dat ik echt voelde: Oke, het leven met haar wat ik ken, gaat nooit meer terug komen. Ik ben namelijk, voor mijn verwerking, die accountability nodig. En die gaat ze, is mijn overtuiging, nooit krijgen. 

Izza schreef op 01-04-2025 om 13:09:

Elpisto wat een narigheid. Je wilt van elkaar af en zit dan nog noodgedwongen samen op de bank. Heb jij iets laten vastleggen dat ze uiteindelijk wel moet vertrekken? Jij blijft wonen toch? Ik zou gezien haar gedrag duidelijke grenzen aangegeven. Geen knuffels of dat je haar mist etc. Puur zakelijk communiceren geeft het meeste rust. En zeker niet in een bed. Zij wil en moet weg. Dus wellicht een logeerbed op zolder of ergens.

In het scheidingsconvenant staat dat ik de woning over neem inderdaad. Dus in principe kan ze niks. Echter, en dat is mij niet opgevallen, stond daar in dat dat binnen 1 maand geregeld moest worden. Snap ook niet zo goed waarom de advocaat dat er in gezet heeft, maar dat zal vast een wens van de ex geweest zijn omdat ze z.s.m. met die minnaar wou kopen.

Toen ging dat allemaal niet door en was het allemaal geen probleem, want ze wou niks lievers dan mij en oud worden met mij. Tot aan 2 week geleden, nu is het natuurlijk weer een probleem.

Maar zoals gezegd: Ik ben vrij makkelijk. Als ze hierom oorlog blijft maken, gaat er een bord in de tuin en word ik wel weer gelukkig op een ander plekkie. Voor de kids zou ik dat vervelend vinden, maar ik heb er alles aan gedaan om het voor hun zo goed mogelijk te regelen. 

Ach Elpisto wat een verdrietige toestand. Het is aantrekken en afstoten. Ze heeft een gigantisch probleem. Wat een geduld heb je. Ik lees liefde erdoor heen (onder de boosheid natuurlijk)
Wat kunnen mensen toch een puinhoop van hun leven en dat van anderen maken. 😢Wat vinden de Kids van dit alles ? Hopen die op herstel? 

Elpisto schreef op 01-04-2025 om 13:22:

[..]

In het scheidingsconvenant staat dat ik de woning over neem inderdaad. Dus in principe kan ze niks. Echter, en dat is mij niet opgevallen, stond daar in dat dat binnen 1 maand geregeld moest worden. Snap ook niet zo goed waarom de advocaat dat er in gezet heeft, maar dat zal vast een wens van de ex geweest zijn omdat ze z.s.m. met die minnaar wou kopen.

Toen ging dat allemaal niet door en was het allemaal geen probleem, want ze wou niks lievers dan mij en oud worden met mij. Tot aan 2 week geleden, nu is het natuurlijk weer een probleem.

Maar zoals gezegd: Ik ben vrij makkelijk. Als ze hierom oorlog blijft maken, gaat er een bord in de tuin en word ik wel weer gelukkig op een ander plekkie. Voor de kids zou ik dat vervelend vinden, maar ik heb er alles aan gedaan om het voor hun zo goed mogelijk te regelen.

Lees ik het goed. Hebben jullie toch weer een poging gedaan om verder te gaan met jullie relatie. Of lees ik dit verkeerd. Of was dit meer de wens van je ex? Dat ze samen oud wilde worden met jou

LifeEvent! schreef op 01-04-2025 om 17:39:

Ach Elpisto wat een verdrietige toestand. Het is aantrekken en afstoten. Ze heeft een gigantisch probleem. Wat een geduld heb je. Ik lees liefde erdoor heen (onder de boosheid natuurlijk)
Wat kunnen mensen toch een puinhoop van hun leven en dat van anderen maken. 😢Wat vinden de Kids van dit alles ? Hopen die op herstel?

En juist dat stukje boosheid snapt zij niks van. Of ja, soms wel, soms niet. Gekmakend was het soms. Want na de laatste keer sloeg er echt wel een gat in mijn gevoel. Nu ging het sowieso al een stuk beter met me hoor, ik had die eerste 2/3 maanden wel al echt achter me gelaten. 

Peet52! schreef op 01-04-2025 om 22:19:

[..]

Lees ik het goed. Hebben jullie toch weer een poging gedaan om verder te gaan met jullie relatie. Of lees ik dit verkeerd. Of was dit meer de wens van je ex? Dat ze samen oud wilde worden met jou

Nee, want om het een poging te noemen, zou er van beide kanten die inzet moeten zijn geweest. Ik weet nog dat ze tegen een vriendin van mijn kameraad zij dat dit wel de druppel was ( dat ik boos ben geworden) en dat ze zich de afgelopen maanden zo 100% ingezet had. 

Nou, ik denk dat ik daar nog niet 10% van gezien heb. Die gedachtegang van haar is zo krom he. Alles aan elkaar liegen, elke keer dat ik iets kon factchecken en dan toch gek vinden dat ik haar niet meer vertrouw. 

Maar Peet, als de woning volgens de papieren van jou is waarom kan je dat dan niet juridisch regelen. Haar uitkopen en vervolgens eruit zetten als ze zich niet gedraagt. Uiteindelijk willen jullie niet verder en zijn gescheiden toch. Gezien haar gedrag zou ik niet meer met zo iemand samen willen wonen. En daarnaast kom je zo nooit los van elkaar. 

Izza schreef op 02-04-2025 om 08:36:

Maar Peet, als de woning volgens de papieren van jou is waarom kan je dat dan niet juridisch regelen. Haar uitkopen en vervolgens eruit zetten als ze zich niet gedraagt. Uiteindelijk willen jullie niet verder en zijn gescheiden toch. Gezien haar gedrag zou ik niet meer met zo iemand samen willen wonen. En daarnaast kom je zo nooit los van elkaar.

Omdat ik haar uitkoop nog niet rond krijg. We zitten redelijk in een spagaat. Situatie is als volgt:

Ik heb een leaseauto. Of naja, we hebben beide een leaseauto. Die staat op ons beide namen ( Gemeenschap van goederen). Die auto moet van naam af, voordat we wat kunnen. Voor ons allebei. Die zou overgenomen worden door mijn werkgever, omdat ik pas vanaf eind dit jaar mede-eigenaar wordt. 

Daar zit een kink in de kabel. Doordat dat over de jaarwisseling getrokken werd, moesten we cijfers van 2024 aanleveren. Daar zijn we halverwege februari, wegens drukte, mee begonnen. Echter, dit moet door een onafhankelijke instantie getoetst worden, omdat wij onze eigen cijfers maken. 

Dat kan 8-12 weken duren. Daarna is het nog wachten hoe snel de BKR van naam af gaat en hoe snel de aanvraag gaat. 

Dan kan ik nu wel stellen: Er uit! Maar dat gaat de verdere band helemaal geen goed doen. Nog los van het feit dat het juridisch zo is dat ik haar er helemaal niet kan uit zetten, omdat ze mede-eigenaar is nog steeds. 

Dat is een beetje de spagaat die we hebben op dit moment. Er zijn andere opties, maar die opties kosten geld. Zoals het afkopen van de lease. Maar dat kost dermate veel geld, dat ik dat niet ga doen.

Elpisto schreef op 02-04-2025 om 10:04:

[..]

Omdat ik haar uitkoop nog niet rond krijg. We zitten redelijk in een spagaat. Situatie is als volgt:

Ik heb een leaseauto. Of naja, we hebben beide een leaseauto. Die staat op ons beide namen ( Gemeenschap van goederen). Die auto moet van naam af, voordat we wat kunnen. Voor ons allebei. Die zou overgenomen worden door mijn werkgever, omdat ik pas vanaf eind dit jaar mede-eigenaar wordt.

Daar zit een kink in de kabel. Doordat dat over de jaarwisseling getrokken werd, moesten we cijfers van 2024 aanleveren. Daar zijn we halverwege februari, wegens drukte, mee begonnen. Echter, dit moet door een onafhankelijke instantie getoetst worden, omdat wij onze eigen cijfers maken.

Dat kan 8-12 weken duren. Daarna is het nog wachten hoe snel de BKR van naam af gaat en hoe snel de aanvraag gaat.

Dan kan ik nu wel stellen: Er uit! Maar dat gaat de verdere band helemaal geen goed doen. Nog los van het feit dat het juridisch zo is dat ik haar er helemaal niet kan uit zetten, omdat ze mede-eigenaar is nog steeds.

Dat is een beetje de spagaat die we hebben op dit moment. Er zijn andere opties, maar die opties kosten geld. Zoals het afkopen van de lease. Maar dat kost dermate veel geld, dat ik dat niet ga doen.

Ik lees hierin dat je haar wel weer een kans wou geven maar dat zij het voor de miljoenste keer verbrod heeft? Kan het verkeerd gelezen hebben hoor. En heb je haar weer binnen gelaten en zit je er nu mee? Naar mijn gevoel ben jij nog lang niet “los” van haar, alhoewel je zelf denkt van wel. Met alle respect hoor. Niemand moet jou komen vertellen wat je niet en wat je wel moet voelen.
Je bent naar mijn gevoel echt niet doortastend genoeg naar haar toe om te beweren dat je los bent van haar, als ik alles juist lees, tenminste. Die blijft met je sollen en voor een stuk laat je dat ook toe. Iedere keer weer hopen of denken dat ze tot inzicht zal komen en iedere keer moeten vaststellen dat dat nooit, maar dan ook nooit, zal gebeuren. Het huis en de auto worden erbij gesleurd, en toegegeven, dat zijn obstakels, maar niet van die orde dat je je op je kop moet laten zitten en je laten gijzelen. Enfin, vind ik van verre, en ik kan er ook helemaal naast zitten.

Ik lees dat toch echt anders. Ik lees dat het huis gewoon van Elpisto en zijn ex samen is, en dan kan je op je kop gaan staan, maar als je de hypotheek niet op je eigen naam kunt krijgen om wat voor reden dan ook, dan is het huis gewoon gemeenschappelijk bezit. Ik zie dus niet zozeer dat Elpisto geen grens trekt, ik zie vooral dat hij in een behoorlijke spagaat zit.

Ik denk Elpisto dat je wel los komt van haar. Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten. Tenminste deels kom je los van haar omdat je de moed hebt om te zien wat er aan de hand is. Om echt te kijken naar wie zij is. Ik denk dat het het beste is wat je kunt doen zien dat zij een enorm tragisch beperkt brokken makend terwijl ze niet anders lijkt te kunnen, mens is. En dat er niet meer in zit wil er niet een enorm wonder gebeuren. 

En de tragiek daarvan dragen heb je nodig om je los te kunnen maken. Als zij deze zware beperking niet had, pasten jullie waarschijnlijk heel goed bij elkaar. En je hoeft helemaal niet eerst te zorgen dat je niet meer van haar houdt is mijn ervaring om je los te kunnen maken. Of beter gezegd, ik heb me er zelf vaak mee bezig gehouden hoe je nu van zo iemand (vergelijkbaar met mijn ex) kunt houden. Iemand schreef ergens: het kan zijn dat je in staat bent om te zien wie zou iemand zou kùnnen zijn zonder die beperking, soms in een flits. En daar hou je van. Maar helaas is zo iemand niet in staat om dat te zijn. 

Lang geleden deelde ik mijn verhaal hier. En ik herken veel van jouw ex daarin. Vooral het stuk dat het wel als het erop aan komt aan jou moet liggen en niet aan haar. En daar zijn bizarre leugens en verdraaiingen voor nodig. Die vaak gelukkig te bizar zijn om erin te geloven. Wat ik ook nu weet, is dat schuldgevoel door zo'n persoon die niet gevoeld mag worden een barrière is om echt terug te keren. Mijn ex werd onverwachts getroffen door een enorme crisis waardoor hij nu aan het einde van zijn leven staat. En ineens breekt hij door die barrière heen dat iets nooit zijn fout zou kunnen zijn. En vertelt hij ook hoe het in zijn hoofd werkte. En zijn we weer bij elkaar. Tussendoor heeft hij ook eens geprobeerd om de relatie te herstellen maar dat kon gewoon niet, want hij zocht een construct waarbij ik dan toch de slechterik zou moeten zijn en dat stond hem dan ook zelf in de weg. Ik denk dat persoonlijkheidsstoornissen echt het meest tragische op de wereld zijn.

Theekannetje schreef op 02-04-2025 om 14:01:

[..]

Ik lees hierin dat je haar wel weer een kans wou geven maar dat zij het voor de miljoenste keer verbrod heeft? Kan het verkeerd gelezen hebben hoor. En heb je haar weer binnen gelaten en zit je er nu mee? Naar mijn gevoel ben jij nog lang niet “los” van haar, alhoewel je zelf denkt van wel. Met alle respect hoor. Niemand moet jou komen vertellen wat je niet en wat je wel moet voelen.
Je bent naar mijn gevoel echt niet doortastend genoeg naar haar toe om te beweren dat je los bent van haar, als ik alles juist lees, tenminste. Die blijft met je sollen en voor een stuk laat je dat ook toe. Iedere keer weer hopen of denken dat ze tot inzicht zal komen en iedere keer moeten vaststellen dat dat nooit, maar dan ook nooit, zal gebeuren. Het huis en de auto worden erbij gesleurd, en toegegeven, dat zijn obstakels, maar niet van die orde dat je je op je kop moet laten zitten en je laten gijzelen. Enfin, vind ik van verre, en ik kan er ook helemaal naast zitten.

Heel eerlijk toegeven ben ik het in de kern wel eens met jouw bevindingen, maar wil daar ook een paar kleine nuances aan toevoegen.

Elpisto, jouw liefde voor haar was duidelijk in elke post die je plaatste, maar daarnaast ook steeds de gekwetstheid keer op keer, wat overigens heel begrijpelijk was hoor!

Als je dan in zo’n situatie komt dat je soort van gedwongen onder 1 dak moet blijven wonen, dan probeer je er voor iedereen (en vooral voor de kinderen) een zo gemoedelijke periode van te maken, ondanks alle pijn die daaraan vooraf is gegaan. Ik begrijp ook, itt Izza, dat je de moeder van je kinderen niet zomaar op straat zet als zij onbehoorlijk gedrag laat zien. De liefde, of wat er nog van over is, is niet meteen verdwenen bij vreemdgaan, was het maar zo makkelijk! 

Jullie zitten nu in een behoorlijke impasse, terwijl zij nog steeds deels eigenaar is vd woning, dus je kunt haar zelfs niet zomaar buitenschoppen al zou je willen. Dit alles, icm het nog beetje bestaande liefde, maakt het voor jou (Elpisto) wel heel erg moeilijk, dus ik begrijp ook heel goed dat je het mss nogmaals hebt willen proberen. 

Wel zie ik, net als Theekannetje, dat je jezelf een soort van “overschreeuwt”, alsof je jezelf van iets probeert te overtuigen. Dat gevecht tussen ratio en gevoel, doodvermoeiend, zeker als je ook nog eens noodgedwongen moet samenwonen! 

Mijn tip/advies: probeer het vanaf nu puur zakelijk te houden. Dus op zo’n vraag van haar ‘heb je mij gemist’, antwoord dan enkel dat je het een zeer ongepaste vraag vindt en dat zij daarmee moet stoppen! Spreek met haar af dat jullie nog enkel communiceren als het om de kinderen gaat, ook via Whatsapp.

Het gaat haar domweg niets meer aan hoe het bij/met jou gaat als jij een zondag doorbrengt met een kameraad en de kinderen. Als er iets met de kinderen is, dan hoort zij dat vanzelf! Hier ligt volgens mij jouw opdracht, haar duidelijk maken waar de grenzen liggen en zijn gesteld!

Dat het voor haar zeer duidelijk is dat zij nog bij jullie woont uit pure noodzaak, niets meer en niets minder! Dus ook geen herhalende whatsappjes van ‘hallo?’ als je niet snel genoeg reageert vlgs haar maatstaven. 

Hoop dat er snel een oplossing gevonden wordt, zodat jullie beiden verder kunnen, want hier ligt het gevaar dat jullie elkaar het leven enkel zuurder gaan maken.

Theekannetje schreef op 02-04-2025 om 14:01:

[..]

Ik lees hierin dat je haar wel weer een kans wou geven maar dat zij het voor de miljoenste keer verbrod heeft? Kan het verkeerd gelezen hebben hoor. En heb je haar weer binnen gelaten en zit je er nu mee? Naar mijn gevoel ben jij nog lang niet “los” van haar, alhoewel je zelf denkt van wel. Met alle respect hoor. Niemand moet jou komen vertellen wat je niet en wat je wel moet voelen.
Je bent naar mijn gevoel echt niet doortastend genoeg naar haar toe om te beweren dat je los bent van haar, als ik alles juist lees, tenminste. Die blijft met je sollen en voor een stuk laat je dat ook toe. Iedere keer weer hopen of denken dat ze tot inzicht zal komen en iedere keer moeten vaststellen dat dat nooit, maar dan ook nooit, zal gebeuren. Het huis en de auto worden erbij gesleurd, en toegegeven, dat zijn obstakels, maar niet van die orde dat je je op je kop moet laten zitten en je laten gijzelen. Enfin, vind ik van verre, en ik kan er ook helemaal naast zitten.

Dat lees je dan niet goed. Ik heb haar binnen gelaten, omdat er niet echt een andere keuze was. Dat kun je namelijk op 2 manieren doen: Of ik sta het toe, of ik sta het niet toe en dan kan ze het gewoon afdwingen conform het feit dat ze mede-eigenaar is. Optie 1 lijkt me dan, hoewel de uitkomst hetzelfde is, wat vredelievender.

Ik laat me ook niet gijzelen, zeker niet. Maar zolang DAT niet geregeld is, heb ik niks te willen in die zin. Dan kan ik er voor kiezen om nu elke dag oorlog te maken, of gewoon mijn ding doen zoals ik het deed voordat ze er in kwam ( en dan blijft het voor de kids allemaal goed te hanteren). Het is niet alsof we als gezin lekker op pad gaan, of lekker uit eten gaan of dingen samen doen. In tegendeel zelfs. Dus misschien ben ik niet duidelijk, dat je daarom denkt dat ik met me laat sollen, maar het is gewoon heel simpel: Je bent beide mede-eigenaar van de woning en daardoor kun je qua woonsituatie gewoon niks weigeren. Zo makkelijk is het. Dat heeft niks met " er bij halen te maken" maar is gewoon de keiharde (juridische) waarheid. 

RoodVruchtje schreef op 02-04-2025 om 14:47:

[..]

Heel eerlijk toegeven ben ik het in de kern wel eens met jouw bevindingen, maar wil daar ook een paar kleine nuances aan toevoegen.

Elpisto, jouw liefde voor haar was duidelijk in elke post die je plaatste, maar daarnaast ook steeds de gekwetstheid keer op keer, wat overigens heel begrijpelijk was hoor!

Als je dan in zo’n situatie komt dat je soort van gedwongen onder 1 dak moet blijven wonen, dan probeer je er voor iedereen (en vooral voor de kinderen) een zo gemoedelijke periode van te maken, ondanks alle pijn die daaraan vooraf is gegaan. Ik begrijp ook, itt Izza, dat je de moeder van je kinderen niet zomaar op straat zet als zij onbehoorlijk gedrag laat zien. De liefde, of wat er nog van over is, is niet meteen verdwenen bij vreemdgaan, was het maar zo makkelijk!

Jullie zitten nu in een behoorlijke impasse, terwijl zij nog steeds deels eigenaar is vd woning, dus je kunt haar zelfs niet zomaar buitenschoppen al zou je willen. Dit alles, icm het nog beetje bestaande liefde, maakt het voor jou (Elpisto) wel heel erg moeilijk, dus ik begrijp ook heel goed dat je het mss nogmaals hebt willen proberen.

Wel zie ik, net als Theekannetje, dat je jezelf een soort van “overschreeuwt”, alsof je jezelf van iets probeert te overtuigen. Dat gevecht tussen ratio en gevoel, doodvermoeiend, zeker als je ook nog eens noodgedwongen moet samenwonen!

Mijn tip/advies: probeer het vanaf nu puur zakelijk te houden. Dus op zo’n vraag van haar ‘heb je mij gemist’, antwoord dan enkel dat je het een zeer ongepaste vraag vindt en dat zij daarmee moet stoppen! Spreek met haar af dat jullie nog enkel communiceren als het om de kinderen gaat, ook via Whatsapp.

Het gaat haar domweg niets meer aan hoe het bij/met jou gaat als jij een zondag doorbrengt met een kameraad en de kinderen. Als er iets met de kinderen is, dan hoort zij dat vanzelf! Hier ligt volgens mij jouw opdracht, haar duidelijk maken waar de grenzen liggen en zijn gesteld!

Dat het voor haar zeer duidelijk is dat zij nog bij jullie woont uit pure noodzaak, niets meer en niets minder! Dus ook geen herhalende whatsappjes van ‘hallo?’ als je niet snel genoeg reageert vlgs haar maatstaven.

Hoop dat er snel een oplossing gevonden wordt, zodat jullie beiden verder kunnen, want hier ligt het gevaar dat jullie elkaar het leven enkel zuurder gaan maken.

Ja dat valt dus best wel mee. Zoals gezegd, op het moment dat ze aan de deur stond, had ik voor mezelf al een veel betere mentale staat dan 3 maand eerder. Ik kon daarom heel makkelijk grenzen stellen voor mezelf. Geloof me, als het aan haar gelegen had hadden we op dat moment direct de scheiding stop gezet en direct de woning aanvraag stop gezet. Het feit dat ik in beide gevallen niet mee ben gegaan, geeft toch wel mijn intenties weer.

Dat staat overigens los van de liefde die ik nog voor haar voel en de verantwoordelijkheid die ik voel voor mijn kinderen. Maar, zoals Thera eigenlijk heel treffend verwoord, kan ik dat stukje van "haar" wel goed loslaten. De acceptatie dat ze inderdaad, zodra het haar uit komt, alles aan elkaar kan liegen en verdraaien, zorgt er voor dat ik het heel helder voor de bril heb en dat stukje waar ik verliefd op ben geworden, kan loslaten. Dat stukje bestaat namelijk voor mij niet meer.