Verder na ontrouw - deel 8

GekkeHenkie100 schreef op 01-03-2025 om 09:24:

[..]

Dat hangt denk ik heel erg af van het gesprek dat jullie voeren. Het feit dat je steeds dezelfde vragen hebt laat zien dat het gewoon nog niet klaar is. En dat is heel begrijpelijk. Iemand zei: gevoel los alleen op door te voelen (en niet in je hoofd en met rationele argumenten).

Dus als je de pijn voelt en vragen hebt: allereerst lief voor jezelf zijn. Je doet niets verkeerd, er is jou onrecht aangedaan en daarin mag je jezelf ruimte geven. Bijvoorbeeld door jezelf te erkennen in hoe naar dit is. Ik kon het ook goed voelen bij muziek. Heel veel verschillende nummers, maar Grijs en Ooit komt nooit weer van Jaap Reesema brachten mij geregeld bij tranen die de druk er wat vanaf haalden.

Het volgende is de reactie van de partner. Is hij/zij steeds opnieuw bereid je vast te houden en te erkennen? Dat is niet steeds opnieuw spijt betuigen, maar meer erkennen hoe moeilijk en verdrietig het voor jou is. Je steeds opnieuw gerust stellen dat hij/zij er alles aan doet om te herstellen en dit never nooit meer te doen. Elke keer dat dit lukt is een stap voorwaarts en elke keer dat het niet lukt 2 stappen terug.

En vond de tip van LifeEvent nog een heel belangrijke: maak nieuwe herinneringen en een nieuwe film. Wij zijn van alles gaan doen. En soms hielp het als mijn vrouw dan op een slecht moment zei: zullen we naar beelden gaan van dingen die wij hebben gedaan? Misschien vermijdend, maar zolang je niet wegloopt voor wat er is kan vermijding een heel welkom onderdeel van je proces zijn. Je kunt namelijk er soort van in verstrikt raken dat je je nu altijd boos en verdrietig moet voelen en genieten niet mag.

Sterkte hoor. Er zijn geen makkelijke oplossingen. Het is denk ik de kunst om wat er gebeurt over langere periode te beoordelen en niet in het hier en nu. Het hier en nu gaat zeker het eerste jaar zo enorm heen en weer. Ik heb na 1,5 gevoeld dat ik klaar was om het te vergeven. Dat hebben wij met een soort van ritueel gedaan. Daarmee was de pijn niet weg, maar ik kon het wel met meer rust benaderen.

Het is elke keer zo mooi om te lezen hoe jullie dit hebben doorstaan en er sterker uit zijn gekomen. (Dat geldt voor meer hier natuurlijk)

Zou zo graag willen dat mijn man een tiende deed van hoe jouw vrouw het doet en heeft gedaan. 

Misschien moet ik iets meer doen ook nog maar ik heb het gewoon even niet in me om weer wat op te brengen en een deksel op mijn neus te krijgen voor de zoveelste keer.. 

Buitenspel2024 schreef op 01-03-2025 om 09:36:

[..]

Het is elke keer zo mooi om te lezen hoe jullie dit hebben doorstaan en er sterker uit zijn gekomen. (Dat geldt voor meer hier natuurlijk)

Zou zo graag willen dat mijn man een tiende deed van hoe jouw vrouw het doet en heeft gedaan.

Misschien moet ik iets meer doen ook nog maar ik heb het gewoon even niet in me om weer wat op te brengen en een deksel op mijn neus te krijgen voor de zoveelste keer..

Ah, ik voel dan even hoe naar en uitzichtloos het is als degene die is vreemdgegaan niet zijn/haar verantwoordelijkheid neemt. Je kunt nergens houvast in vinden. En meer doen? Je kunt gewoonweg niet zijn deel doen. Het enige dat je niet genoeg kunt doen is jezelf zien en jezelf geven wat je van hem nu niet krijgt. Boks!

lees al lang af en toe mee. Maar alle verhalen en berichten en 437 pagina's doorlezen is erg veel.

Zijn hier ook stellen die daadwerkelijk langere tijd uitelkaar zijn geweest en het daarna besloten toch verder te gaan?

Wij zijn nu een jaar uitelkaar (relatie bijna 19jaar). Heel veel gebeurd. Maar toch willen we onderzoeken of dit de juiste beslissing is geweest. Hoe pak je dit aan? We zijn opzoek naar een relatietherapeut, maar merken dat er maar weinig zijn die ervaring hebben met stellen die het na een lange periode toch willen proberen. We willen niet in dezelfde patronen stappen en terug naar t oude. 
Wie heeft tips?

Sneeuwklokjes schreef op 02-03-2025 om 11:26:

Wie heeft tips?

Hier een half jaar uit elkaar geweest na 25 jaar en nu alweer 5 jaar samen. Laat de pijnpunten in het verleden waar ze horen. Ook niet meer opnoemen. Relatietherapie is echt onzin. Jullie weten wat jullie ongelukkig heeft gemaakt en ook niet meer willen. Grenzen duidelijk aangeven en echt communiceren met elkaar. Schrijf het allebei op wat je niet meer wil dat er gaat gebeuren. Wat willen jullie nog individueel en samen dit leven?. Open kaart net als een nieuwe relatie. Respect voor elkaar hebben is een vereiste. Ga eerst gewoon eens latten en blijf tijd (ook na jaren) vrij maken voor elkaar en dus blijven investeren in je relatie. Dat laatste gaat vaak mis na vele jaren samen. 

Sneeuwklokjes schreef op 02-03-2025 om 11:26:

lees al lang af en toe mee. Maar alle verhalen en berichten en 437 pagina's doorlezen is erg veel.

Zijn hier ook stellen die daadwerkelijk langere tijd uitelkaar zijn geweest en het daarna besloten toch verder te gaan?

Wij zijn nu een jaar uitelkaar (relatie bijna 19jaar). Heel veel gebeurd. Maar toch willen we onderzoeken of dit de juiste beslissing is geweest. Hoe pak je dit aan? We zijn opzoek naar een relatietherapeut, maar merken dat er maar weinig zijn die ervaring hebben met stellen die het na een lange periode toch willen proberen. We willen niet in dezelfde patronen stappen en terug naar t oude.
Wie heeft tips?

Ik heb je verhaal teruggelezen, en ik snap wel dat je ruggesteun wil adv therapie. 
maar je hebt toch niet persé een therapeut nodig die ervaring heeft met specifiek jullie situatie?

Waar het om gaat is dat jullie opnieuw een relatie aan willen gaan, zonder oude valkuilen. Hoe je dat doet is hetzelfde voor koppels die langere tijd uit elkaar geweest zijn, als voor koppels die enkele weken na bedrog besluiten het een kans te geven. 

Jij hebt denk ik wel duidelijk wat je niet meer wil, en wat wel. Nu dat nog vasthouden. 

Toont hij nu ook inzet? Dat lijkt me het belangrijkste. Dan begin je in feite zoals je een nieuwe relatie zou aanvliegen. Aftasten, leuke dingen doen, kunnen praten over wat je wel en niet prettig vindt. Zonder oude koeien inderdaad. 

Rustig aan, en op tijd op de rem voor een oude valkuil. Daar werk ik nu aan in individuele therapie, en dat helpt me wel. Gewoon omdat ik een goede klik heb met mn therapeut, en haar aanpak. Daar moet je een therapeut op uitkiezen, niet op haar ervaring met andere cliënten. Soortgelijke situaties verschillen ook weer van die van jullie, en andere casussen hebben weer overeenkomsten. 

Tot slot zou ik je toch aanraden die 436 bladzijdes door te lezen. Dat heeft mij veel steun gegeven. 

@Stresskipje

Ik denk dat ik jouw situatie niet meer helemaal helder heb… Enige tijd geleden schreef je dat het nu definitief over was, maar als ik jouw laatste bijdragen lees, klinkt het weer anders. Wat is jullie status nu? Heeft hij tóch gebroken met Truus en gaat hij voor jou/jullie?

Sneeuwklokjes schreef op 02-03-2025 om 11:26:

Zijn hier ook stellen die daadwerkelijk langere tijd uitelkaar zijn geweest en het daarna besloten toch verder te gaan?

Wie heeft tips?

1 belangrijke tip: je KUNT nooit ‘verder gaan’, maar begin opnieuw!

Tip 2: zijn de valkuilen, waarop het de vorige keer fout liep, daadwerkelijk (h)erkend en opgelost? 

En dan bedoel ik niet, mocht er zijn vreemdgegaan, of Truus uit zicht is, maar juist de diepliggende oorzaak daarvan. Soms kom je er ook gewoon achter dat de zgn koek op is en dat jullie geen match (meer) zijn.

Dat het dan nog steeds, na een aantal maanden/jaren, vertrouwd voelt, dat is niet gek. Toch wil dit niet automatisch zeggen dat een herstart een goed idee is, dus probeer daarvoor te waken, zéker als er (kleine) kinderen betrokken zijn!

RoodVruchtje schreef op 02-03-2025 om 18:07:

@Stresskipje

Ik denk dat ik jouw situatie niet meer helemaal helder heb… Enige tijd geleden schreef je dat het nu definitief over was, maar als ik jouw laatste bijdragen lees, klinkt het weer anders. Wat is jullie status nu? Heeft hij tóch gebroken met Truus en gaat hij voor jou/jullie?

As we speak is hij met Truus op vakantie, voor de 2e keer deze maand. dus nee, helaas... 

Stresskipje schreef op 02-03-2025 om 18:20:

[..]

As we speak is hij met Truus op vakantie, voor de 2e keer deze maand. dus nee, helaas...

Jeetje zeg, wat heftig! En jij zit nog steeds thuis met de kinderen te hopen? Dit is toch superzwaar en verdrietig voor jou/jullie?

Renate46 schreef op 02-03-2025 om 15:38:

[..]

Hier een half jaar uit elkaar geweest na 25 jaar en nu alweer 5 jaar samen. Laat de pijnpunten in het verleden waar ze horen. Ook niet meer opnoemen. Relatietherapie is echt onzin. Jullie weten wat jullie ongelukkig heeft gemaakt en ook niet meer willen. Grenzen duidelijk aangeven en echt communiceren met elkaar. Schrijf het allebei op wat je niet meer wil dat er gaat gebeuren. Wat willen jullie nog individueel en samen dit leven?. Open kaart net als een nieuwe relatie. Respect voor elkaar hebben is een vereiste. Ga eerst gewoon eens latten en blijf tijd (ook na jaren) vrij maken voor elkaar en dus blijven investeren in je relatie. Dat laatste gaat vaak mis na vele jaren samen.

Dat laatste is geen garantie voor een goed gelukkig en monogaam huwelijk. Mijn man bleef tijdens de affaire van 5,5 jaar mij verrassen met uitjes nachtjes en weekenden samen weg nam bloemen en cadeautjes mee op onverwachte momenten, stuurde liedjes waarbij hij aan ons moest denken en ik deed dat andersom ook. Het gaf idd onze relatie een boost. Ook konden we uren praten over wat er bij ons leefde waar we mee zaten (dacht ik) we hadden ook 2.5 jaar relatietherapie omdat hij bang was mij kwijt te raken doordat we andere meningen hadden over de Covid oorlog waarin we lijnrecht tegenover elkaar stonden en ruzie maakten. Dat vonden we niet oké voor onze kinderen. Ook dat, zag hij gescheiden van zijn bezoekjes aan de truus. 

Hij had dus de truus gescheiden van zijn leven met mij en onze kinderen. En als er wel eens schuldgevoel kwam verzon hij voor zichzelf onzin om het te verzachten. Ongelofelijk en pijnlijk confronterend vindt hij het nu achteraf. Hij schaamt zich kapot en begrijpt niet hoe hij dit heeft kunnen doen. 

Wij zijn na een jaar en 3 maanden weer samen gaan wonen, daarvoor zijn we na het eerste half jaar (waarin ik hem niet wilde zien behalve bij de mediator en onze psychologen) weer gaan daten. 

We hebben elkaar opnieuw ontdekt..en hij heeft mij nu opnieuw ten huwelijk gevraagd. En ja we hebben nog steeds af en toe samen sessies bij een psycholoog als we het nodig vinden. 

Geef het tijd, als het kan financieel, ga eerst latten. Je voelt vanzelf wanneer de tijd daar is voor weer samen verder. 

RoodVruchtje schreef op 02-03-2025 om 18:22:

[..]

Jeetje zeg, wat heftig! En jij zit nog steeds thuis met de kinderen te hopen? Dit is toch superzwaar en verdrietig voor jou/jullie?

Te hopen niet. Voor mij hoeft het zolangzamerhand ook niet meer. Ik probeer vrede te hebben met hoe het is. Zo is hij tenminste nog enigszins betrokken bij de kinderen, sta ik niet alleen voor het huishouden, heb ik af en toe nog iets van aanspraak, kan ik een beroep op hem doen, wordt ons leven en financiële situatie niet overhoop getrokken... 

Wat ik schrijf over hoe de therapie me helpt bij niet in oude valkuilen te vallen betreft bij mij het niet terugvallen in hoop als hij iets attents doet of zegt, in de situatie blijven zoals hij is, niet invullen en doordenken wat hij ermee bedoeld. Op mezelf blijven staan (onafhankelijk). En emotioneel afstand houden en mn eigen leven leiden. Met hem als mede-ouder en huisgenoot, niet als partner. Niet meer alles goed praten

Ja, dat is heel zwaar. Maar scheiden is dat ook, dus dat is om het even. 

https://open.spotify.com/episode/3l2O3VIrR1pbgtgvkWyOb4?si=W-Hks85EQaiqgvuDn6t4eA

Hoe om te gaan met triggers. Een podcast van de ontrouw specialist 

Winnie86 schreef op 28-02-2025 om 23:49:

[..]

Maar hoe kan hij dat met woord en gedrag? Ik merk zelf ook dat wat hij nu doet niet genoeg is. Maar ik weet zelf niet goed wat dan wel nodig is. En hijzelf heeft het daar ook lastig mee. Hij denkt dat hij heel veel doet volgens mij, en het is al veel beter dan vroeger. Maar ik denk dat hij door zijn ASS niet helemaal kan voelen wat nodig is. En ik kan het ook niet zeggen.

Geef dan aan wat jij nodig hebt. Wat moet hij dan wel doen. Dat moet je wel kenbaar maken want hij kan met zijn beperking niet zelf bedenken wat hij nodig hebt. 

En daarnaast is het stukje verwerking ook iets dat bij jou ligt natuurlijk. Hij kan nog zoveel goede dingen doen. Uiteindelijk moet jij het afsluiten en verder gaan. Er niet in blijven hangen want je kiest samen verder te gaan. Dus na verloop van tijd het af te sluiten. 

@winnie86
Waarom kun jij niet zeggen wat je nodig hebt? Weet je je gevoel niet onder woorden te brengen? Weet je niet wat er concreet achter je gevoel zit?
Ik moet ook letterlijk tegen mn man zeggen wat ik wil, of hoe ik iets bedoel. anders heeft hij ook geen idee of vat het anders op (vermoedelijk ook ass). Na jaren van communiceren heeft hij ook geleerd te vragen wat ik van hem verwacht of hoe ik iets bedoel. Onempathische mensen zijn misschien niet empathisch, maar wel leerbaar. Ookal is hij beperkt in zich inleven, dan hoeft het nog geen eenrichtingsverkeer te zijn.