Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Stresskipje schreef op 04-02-2025 om 20:26:
[..]
Wat lief dat je aan me denkt! Ik moet ervan huilen. Het gaat helemaal niet goed met mij. Kan niet eens vertellen. Zoveel gebeurd in een week, Zoveel pijn en verdriet.
Bizar om die identieke verhalen zo onder elkaar te lezen van henkie en buitenspel. Die van mij kan er zo bij.
Ik had al zo'n gevoel dat het niet goed ging...
We zaten/zitten allemaal in hetzelfde schuitje lieverd.... Paar maand geleden hield het forum mij recht. En zie, 7,5 maand later kan ik het al opbrengen om jou een hart onder de riem te steken. Adem in, adem uit. Sommige dagen hielp die zin me vooruit. Dat was het enige dat ik kon. In- en uitademen. Rechtblijven.
Dikke dikke knuffel meid x
Stresskipje schreef op 04-02-2025 om 20:26:
[..]
Wat lief dat je aan me denkt! Ik moet ervan huilen. Het gaat helemaal niet goed met mij. Kan niet eens vertellen. Zoveel gebeurd in een week, Zoveel pijn en verdriet.
Bizar om die identieke verhalen zo onder elkaar te lezen van henkie en buitenspel. Die van mij kan er zo bij.
Het is zo verdrietig. Alles ligt ter grabbel en die mannen (bij ons) zien het niet of willen het niet zien. Ik vind het zo zonde.
Dikke knuffel
Stresskipje schreef op 04-02-2025 om 20:26:
[..]
Wat lief dat je aan me denkt! Ik moet ervan huilen. Het gaat helemaal niet goed met mij. Kan niet eens vertellen. Zoveel gebeurd in een week, Zoveel pijn en verdriet.
Bizar om die identieke verhalen zo onder elkaar te lezen van henkie en buitenspel. Die van mij kan er zo bij.
Ik ben zelf al ruim 3 jaar onderweg. Gaat allemaal goed maar als je verder gaat besef dat je partner een "Judas" is. Vertrouwen is voor altijd weg. Je geschiedenis is een Mindfuck geworden. Vertelde hij/zij wel de waarheid wat er allemaal is gebeurd. Al die leugens t/m van je bent de ware om samen oud worden enz enz. Zelfs na 3 jaar weet ik niet of ik verder wil. Ik weet soms niet eens of ik tranen zou hebben als mijn partner morgen dood zou zijn. Kortom door gaan na ontrouw of twijfel over gevoelens is killing voor je huwelijk. Daar kan je 20 relatietherapeuten op los laten maar je gevoel is leidend. Eigenlijk wat Izza zegt en men wil het niet horen. Stop ermee en je wordt niet elke dag met deze persoon die jou heeft verraden geconfronteerd. Maar ja en dan...
@Renate, je zegt het gaat goed, maar je berichtje vind ik eigenlijk heel verdrietig, alsof het helemaal niet zo goed met je gaat 
Renate46 schreef op 04-02-2025 om 22:51:
[..]
Ik ben zelf al ruim 3 jaar onderweg. Gaat allemaal goed maar als je verder gaat besef dat je partner een "Judas" is. Vertrouwen is voor altijd weg. Je geschiedenis is een Mindfuck geworden. Vertelde hij/zij wel de waarheid wat er allemaal is gebeurd. Al die leugens t/m van je bent de ware om samen oud worden enz enz. Zelfs na 3 jaar weet ik niet of ik verder wil. Ik weet soms niet eens of ik tranen zou hebben als mijn partner morgen dood zou zijn. Kortom door gaan na ontrouw of twijfel over gevoelens is killing voor je huwelijk. Daar kan je 20 relatietherapeuten op los laten maar je gevoel is leidend. Eigenlijk wat Izza zegt en men wil het niet horen. Stop ermee en je wordt niet elke dag met deze persoon die jou heeft verraden geconfronteerd. Maar ja en dan...
Izza heeft daar zeker een punt. En jij hebt ook gelijk. Verbroken vertrouwen is impactvol. En ons verleden samen is niet meer echt voor mij. Het voelde als falen in het begin om de relatie stop te zetten. Terwijl dat het totaal niet is. Zelfs heel sterk zou zijn vind ik terugkijkend.
Mijn therapeut zei dat rationeel je er vaak bij twijfel niet uitkomt en dat je gevoel op termijn de doorslag kan geven. Ik heb meermaals gedacht aan beëindigen van dit huwelijk. En wat als hij overlijdt. Alleen weet ik ondertussen dat ik mijzelf ook meeneem. Ik ben een monogaam type. Verder zal nooit meer een man vertrouwen zoals ik voorheen deed. Ook vriendinnen zijn nu niet meer heilig want hij deed het jarenlang met een vriendin die over de vloer kwam, waar we ook mee op vakantie gingen. Onze kinderen speelden samen. Maar ik koos voor verdergaan en vind hem een verrijking van mijn leven. Tijd maakte ook eea zachter. Toch zeg ook ik nooit meer dat dit voor de rest van mijn leven is.
Jammer hoe vreemdgaan zoveel kapot maakt en nooit ongedaan gemaakt kan worden.
Xxx
Renate46 schreef op 04-02-2025 om 22:51:
[..]
Ik ben zelf al ruim 3 jaar onderweg. Gaat allemaal goed maar als je verder gaat besef dat je partner een "Judas" is. Vertrouwen is voor altijd weg. Je geschiedenis is een Mindfuck geworden. Vertelde hij/zij wel de waarheid wat er allemaal is gebeurd. Al die leugens t/m van je bent de ware om samen oud worden enz enz. Zelfs na 3 jaar weet ik niet of ik verder wil. Ik weet soms niet eens of ik tranen zou hebben als mijn partner morgen dood zou zijn. Kortom door gaan na ontrouw of twijfel over gevoelens is killing voor je huwelijk. Daar kan je 20 relatietherapeuten op los laten maar je gevoel is leidend. Eigenlijk wat Izza zegt en men wil het niet horen. Stop ermee en je wordt niet elke dag met deze persoon die jou heeft verraden geconfronteerd. Maar ja en dan...
En dan ga je verder, laat je de problemen waar ze liggen en komt er een volgend hoofdstuk. Zodra bij mij het partnerstuk eraf was, kon ik weer ademhalen, ik was niet meer gekooid, mijn eigen ik kwam weer boven en ik werd energieker dan al die jaren ervoor en kon hem weer enigzins zien als menselijk.
en dan zakt de moed wij weer in de schoenen als ik dit lees...
Anna Cara schreef op 05-02-2025 om 12:12:
[..]
Mijn therapeut zei dat rationeel je er vaak bij twijfel niet uitkomt en dat je gevoel op termijn de doorslag kan geven. Ik heb meermaals gedacht aan beëindigen van dit huwelijk. En wat als hij overlijdt. Alleen weet ik ondertussen dat ik mijzelf ook meeneem. Ik ben een monogaam type. Verder zal nooit meer een man vertrouwen zoals ik voorheen deed. Ook vriendinnen zijn nu niet meer heilig want hij deed het jarenlang met een vriendin die over de vloer kwam, waar we ook mee op vakantie gingen. Onze kinderen speelden samen. Maar ik koos voor verdergaan en vind hem een verrijking van mijn leven. Tijd maakte ook eea zachter. Toch zeg ook ik nooit meer dat dit voor de rest van mijn leven is.Jammer hoe vreemdgaan zoveel kapot maakt en nooit ongedaan gemaakt kan worden.
Xxx
Ook voor de vreemdganger die blijft in de relatie zal het nooit meer hetzelfde worden. Ze zullen de rest van hun leven moeten leven met hun verraad en diegene(n) elke dag in de ogen moeten kijken die ze beschadigd hebben.
Makkelijker is het om weg te rennen en hun schuld en schaamte niet onder ogen te hoeven zien en een nieuw leven te beginnen.
Maar het zal net als voor de bedrogene een afweging zijn of de relatie het waard is om voor te vechten en ook als de bedrogen partner niet met verraad kan leven en wil scheiden, hen in liefde los te laten ipv boos te worden en terug te slaan en de scheiding tegen te werken (om hun vreemdgaan te verdedigen) wat ik helaas ook zie gebeuren om mij heen en op dit forum. Als je in liefde los gelaten wordt omdat het niet lukt de partner ook anders te zien dan alleen maar de verrader, kan je als ouders ex- partners alsnog een goede relatie onderhouden.
Mijn man zei keer op keer dat hij zou begrijpen als ik hem niet meer als huwelijkspartner zou kunnen zien en bij hem weg wilde. Dat hij niet tegen zou werken maar mij en de kinderen alles zou geven wat we nodig hadden maar als hij een strohalmpje hoop zou krijgen, zou wachten op mij, al zou het jaren duren. Dat gaf mij wel de rust om uit te zoeken wat ik wilde/voelde etc
Max88 schreef op 05-02-2025 om 12:39:
[..]
En dan ga je verder, laat je de problemen waar ze liggen en komt er een volgend hoofdstuk. Zodra bij mij het partnerstuk eraf was, kon ik weer ademhalen, ik was niet meer gekooid, mijn eigen ik kwam weer boven en ik werd energieker dan al die jaren ervoor en kon hem weer enigzins zien als menselijk.
Oh ja, ik heb precies dezelfde ervaring, voor de breuk was ik zoveel bezig met het vreemdgaan, het wantrouwen wat ik probeerde niet te hebben, de pijn die toch weer boven kwam bij intimiteit, de band die ik probeerde te herstellen, als ook de focus op hem of er signalen waren, en hem accountable houden of hij wel aan zijn proces werkte, al het nutteloze therapeutenbezoek, al die gesprekken... pff ik verloor mijzelf er in. Hoewel de breuk moeilijk was, en nog, omdat ik toch van hem houd, mijn eigen ik is weer terug en ik heb oprecht spijt van al die jaren dat ik er veel te veel energie heb gestoken.
Breiertje schreef op 05-02-2025 om 12:56:
en dan zakt de moed wij weer in de schoenen als ik dit lees...
Door mijn post bedoel je of iets anders?
Mocht het door mij zijn: ik ben altijd eerlijk en houd niet van mezelf voor de gek houden om de waarheid niet te hoeven zien. Alles wat ik wil meegeven is dat je een keus hebt, hoe je er ook aan toe bent. Dat er ook leven en licht is aan andere kant. Dat die niet altijd zo dramatisch hoeft te zijn als waar iemand voor vreest.
Ik had alleen mijn kinderen en ouders maar in m'n leven, financiële krapte, baan kwijt, levensbedreigende ziektes, chronische aandoeningen enz, maar ik heb altijd kansen gezien en gegrepen. Gewoon door iets te doen en de gevolgen van m'n keuzes te accepteren.
Na bedrog heb je 4 keuzes:
-je gaat
-je blijft
-je blijft en gaat later alsnog weg
-je gaat en komt later terug.
Alles mag en kan, je kunt jaren over je keuze doen, er zijn geen regels voor. Maar wees voorzichtig dat je niet alleen vraagt om/wil lezen wat je wilt horen; daar zijn de mensen hier niet verantwoordelijk voor. Je pikt gewoon overal het beste uit en niemand dwingt je ergens toe.
Max88 schreef op 05-02-2025 om 15:10:
[..]
Door mijn post bedoel je of iets anders?
Mocht het door mij zijn: ik ben altijd eerlijk en houd niet van mezelf voor de gek houden om de waarheid niet te hoeven zien. Alles wat ik wil meegeven is dat je een keus hebt, hoe je er ook aan toe bent. Dat er ook leven en licht is aan andere kant. Dat die niet altijd zo dramatisch hoeft te zijn als waar iemand voor vreest.
Ik had alleen mijn kinderen en ouders maar in m'n leven, financiële krapte, baan kwijt, levensbedreigende ziektes, chronische aandoeningen enz, maar ik heb altijd kansen gezien en gegrepen. Gewoon door iets te doen en de gevolgen van m'n keuzes te accepteren.
Na bedrog heb je 4 keuzes:
-je gaat
-je blijft
-je blijft en gaat later alsnog weg
-je gaat en komt later terug.
Alles mag en kan, je kunt jaren over je keuze doen, er zijn geen regels voor. Maar wees voorzichtig dat je niet alleen vraagt om/wil lezen wat je wilt horen; daar zijn de mensen hier niet verantwoordelijk voor. Je pikt gewoon overal het beste uit en niemand dwingt je ergens toe.
Niet door jouw post hoor. Gewoon, ik weet dat jullie gelijk hebben. Ik besef dat. Ik zou mijn vriendin ook zeggen te gaan... Ik besef dat, weet dat. Ik vind blijven en opnieuw proberen echt een hele opgave. Ik lees of wil niet enkel horen wat ik wil horen hoor. Wat jullie zeggen is wat ik weet. Het is moeilijk. Het zal altijd zware dobber zijn. Ik denk dat herstel niet realistisch is. Ik geloof niet in 'niet hervallen'. Hij wel.
Ik apprecieer elke mening. En ik neem uit alles iets mee.
Ik moet gaan, of herstel toelaten, durven. Maar zover ben ik niet.
Ik ben moe. Heel moe.
Breiertje schreef op 05-02-2025 om 15:49:
[..]
Ik moet gaan, of herstel toelaten, durven. Maar zover ben ik niet.
Ik ben moe. Heel moe.
Ik kwam eerder bot over naar je maar dat komt omdat ik soms mensen wil behoeden/waarschuwen dat de pijn blijft. Verzacht kan maar gaat nooit weg. Ik denk wel eens terug ook door wat @Anna vanochtend zei had ik moeten scheiden. Gewoon omdat de persoon mijn grens over gegaan was. Geen respect naar mij toe. Had ik maar toen meer zelfliefde gehad.
Een vraag aan jou Breiertje.
Als jij gezond zou zijn en een bak zelfliefde had jij dan ook gebleven zeker ook omdat dit voor jou de 2e keer is.
Breiertje schreef op 05-02-2025 om 15:49:
[..]
Niet door jouw post hoor. Gewoon, ik weet dat jullie gelijk hebben. Ik besef dat. Ik zou mijn vriendin ook zeggen te gaan... Ik besef dat, weet dat. Ik vind blijven en opnieuw proberen echt een hele opgave. Ik lees of wil niet enkel horen wat ik wil horen hoor. Wat jullie zeggen is wat ik weet. Het is moeilijk. Het zal altijd zware dobber zijn. Ik denk dat herstel niet realistisch is. Ik geloof niet in 'niet hervallen'. Hij wel.
Ik apprecieer elke mening. En ik neem uit alles iets mee.
Ik moet gaan, of herstel toelaten, durven. Maar zover ben ik niet.
Ik ben moe. Heel moe.
Ik stel mezelf ook deze vraag, maar vooral, wat zou ik tegen mijn dochter zeggen als ze met mijn verhaal thuiskwam...
Renate46 schreef op 05-02-2025 om 16:14:
[..]
Ik kwam eerder bot over naar je maar dat komt omdat ik soms mensen wil behoeden/waarschuwen dat de pijn blijft. Verzacht kan maar gaat nooit weg. Ik denk wel eens terug ook door wat @Anna vanochtend zei had ik moeten scheiden. Gewoon omdat de persoon mijn grens over gegaan was. Geen respect naar mij toe. Had ik maar toen meer zelfliefde gehad.
Een vraag aan jou Breiertje.
Als jij gezond zou zijn en een bak zelfliefde had jij dan ook gebleven zeker ook omdat dit voor jou de 2e keer is.
Moeilijke vraag.
Als mijn man zonder verslaving is wie hij nu is, dan is hij hoe ik dacht dat hij was. Dan zou ik ms blijven
Als het geen verslaving was, waar kans op herval zo groot is... Geen verslaving, dan misschien ook.
Steeds in het geval waar hij ook spijt, berouw en herstel wil zoals nu.
Ik blijf erbij het is echt geen slechte man.
Was ik niet ongeneeslijk ziek geweest, en had ik nog mijn mooie carrière en inkomen. Dan zou ik vertrekken. Dan zou hij een vogel voor de kat zijn.
Ik denk dat vertrekken makkelijker is dan blijven. Vertrekken zou naar mijn gevoel het voordeel geven dat ik kan loslaten. Of ik nu alles weet of niet. Is hij daar, of niet. Deed hij dit of niet.... Daar zou ik vanaf zijn.
Gevoelsmatig heb ik hem losgelaten. Het is nu kijken of ik terug iets voor hem kan voelen.
Maar mijn situatie is nu zo dat deze optie voor mij er niet is. Dus hoop ik dat we de brokken kunnen lijmen.
Het wordt nooit meer zoals het was. Ik word ook niet meer wie ik was.
Soms lees ik dat relaties na ontrouw sterker worden. Volgens therapeuten. Kan me dat niet voorstellen.
Het maakt me harder. Hij zal me nooit meer raken. Ik kan niet meer knuffelen, teder zijn. Ik ben definitief veranderd
Renate46 schreef op 04-02-2025 om 22:51:
[..]
Ik ben zelf al ruim 3 jaar onderweg. Gaat allemaal goed maar als je verder gaat besef dat je partner een "Judas" is. Vertrouwen is voor altijd weg. Je geschiedenis is een Mindfuck geworden. Vertelde hij/zij wel de waarheid wat er allemaal is gebeurd. Al die leugens t/m van je bent de ware om samen oud worden enz enz. Zelfs na 3 jaar weet ik niet of ik verder wil. Ik weet soms niet eens of ik tranen zou hebben als mijn partner morgen dood zou zijn. Kortom door gaan na ontrouw of twijfel over gevoelens is killing voor je huwelijk. Daar kan je 20 relatietherapeuten op los laten maar je gevoel is leidend. Eigenlijk wat Izza zegt en men wil het niet horen. Stop ermee en je wordt niet elke dag met deze persoon die jou heeft verraden geconfronteerd. Maar ja en dan...
En dan bouw je zelfstandig aan een nieuw leven. Met of zonder relatie. Dat maakt mij eigenlijk niet eens zoveel uit. Ik ben nu zelf de basis van mijn geluk (en mijn kinderen). Een partner is een fijne toevoeging. Maar ik ben ook gelukkig als single. De scheiding heeft mij veel zelfstandiger en onafhankelijker gemaakt. Ik kijk positief terug op mijn huwelijk. Zie dat absoluut niet als mislukt. Maar als een afgesloten periode in mijn leven. Een fase en nu zit ik weer in een andere fase. Ik geloof bij niemand meer in onvoorwaardelijke liefde. Misschien jammer maar ook realistisch. Het leven is kort. En ik besluit om daarvan te genieten. Dat is een bewuste keuze. Nieuwe partners kunnen daar een fijn onderdeel van zijn. Maar ik kom nooit meer in een situatie van afhankelijkheid (emotioneel dan) als het niet goed voelt of niet goed voor mij is. Ik zag en zie single zijn ook niet als een probleem maar een keuze. En ben daar tevreden mee.
