Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
waar ik tegen aanloop...
Nu lijken we toch in een fase van rust en herstel te komen. Sommige dagen lukt het tot verbinding te komen. Andere dagen verzink ik in afstoten. Ik kan het afstoten afblokken als ik wil. Maar soms wil ik het niet afblokken en laat ik het me overspoelen.
Op de dagen dat het verbinden lukt, heb ik de neiging om mezelf niet toe te laten daarvan te genieten, of er helemaal in mee te gaan. Bewust. Ik kan dit niet zo goed omschrijven, ik hoop dat jullie het herkennen.
Ik sta mezelf dus niet toe om hierin volledig in op te gaan, te genieten van de momenten, terwijl ik denk dat ik er eigenlijk wel wil van genieten.
Ik lees bij velen dat jullie de wil hebben om hem terug te winnen, of de relatie te redden. Ergens voeren jullie een strijd om zijn liefde terug te winnen van Truus. Ik heb dat niet, die wil om hem terug te winnen, of de relatie te redden.
Misschien is dit omdat hier geen Truus is, omdat hij niet twijfelt, omdat hij zelf nooit de intentie had om een andere relatie op te bouwen met iemand... Ik denk dat dit daardoor komt. Ik moet niet vechten tegen een Truus, hij moet vechten tegen zijn verslaving. Het is zijn strijd.
Wat ik nodig heb van jullie is... Waarom sta ik mezelf niet toe of durf ik niet te genieten van die momenten?
Is het ok als ik van die momenten geniet?
Laat ik dit toe?
Of sta ik dit niet toe omdat ik onbewust niet wil voelen? Het feit dat ik denk dat ik van die momenten wil genieten, wil dit zeggen dat ik ook weer wil voelen?
Ben broos, en zeer breekbaar, ontzettend fragiel hier op dit forum. Val me niet aan.
Ben sterk, ijzersterk mentaal thuis. Echt heel sterk. Zegt mijn therapeut ook. Mentaal ijzersterk.
Maar hier durf ik vaak niets persoonlijk te posten omdat harde reacties heel erg binnenkomen. Is dit omdat we hier lotgenoten zijn, en onze diepste gevoelens en geheimen zeggen?
Mijn therapeut is uiteraard in een andere hoedanigheid en een professioneel. Die reageert ook niet aanvallend zoals dit op een forum wel gebeurt.
Ik hoop dat jullie herkennen wat ik bedoel omtrent het genieten. Wie weet helpen jullie me even een stapje verder in dit o zo moeilijk proces.
Ik herken je gevoel wel denk ik. Vooral van dat genieten. Dat had ik bijvoorbeeld ook met het verdriet hebben om het overlijden van mn pleegmoeder. Ik dwong mezelf bijna om verdrietig te blijven, omdat niet verdrietig zijn slecht voelde. Als verraad ofzo.
Bedoel je dat? Dat je in feite jezelf verraad als je geniet van de verbinding, omdat hij dat niet verdiend, en jij beter verdient?
Tuurlijk mag dat goede gevoel er zijn. Zeker als je verder wil, maar ook als je dat niet wil. als het fijn voelt voelt het fijn. Dat dat wisselt lijkt me normaal. Sowieso, maar zeker tijdens het verwerken van een vertrouwensbreuk en/of bedrog.
Een verslaving is eigenlijk ook een soort Truus. Het gevaar dat het terugkomt en of hij er wat mee doet ligt nog steeds op de loer. Er gaat net als bij vreemdgaan een hele lange tijd overheen voor je er vertrouwen in durft te hebben dat het niet meer gebeurd. Die tijd mag je nemen.
De soms felle reacties moet je niet als aanval zien. Niemand is hier om je aan te vallen of af te schieten. Iedereen wil helpen, op hun eigen manier. De een met begripvolle en steunende woorden, de ander wil je "wakker schudden" met een ongezoute harde mening.
Soms slaan ze de plank mis, ze kennen je immers niet en iedereen is anders. Maar ook die meningen kun je als waardevol beschouwen. Het zet je aan het denken en het kan zijn dat je constateert dat het niet klopt of jij er anders over denkt. Dat maakt het voor jouzelf helderder hoe je ergens instaat, en wat je kracht en je valkuil is . Alles is helpend.
2
Breiertje schreef op 20-01-2025 om 15:25:
waar ik tegen aanloop...
Nu lijken we toch in een fase van rust en herstel te komen. Sommige dagen lukt het tot verbinding te komen. Andere dagen verzink ik in afstoten. Ik kan het afstoten afblokken als ik wil. Maar soms wil ik het niet afblokken en laat ik het me overspoelen.
Op de dagen dat het verbinden lukt, heb ik de neiging om mezelf niet toe te laten daarvan te genieten, of er helemaal in mee te gaan. Bewust. Ik kan dit niet zo goed omschrijven, ik hoop dat jullie het herkennen.
Ik sta mezelf dus niet toe om hierin volledig in op te gaan, te genieten van de momenten, terwijl ik denk dat ik er eigenlijk wel wil van genieten.
Ik lees bij velen dat jullie de wil hebben om hem terug te winnen, of de relatie te redden. Ergens voeren jullie een strijd om zijn liefde terug te winnen van Truus. Ik heb dat niet, die wil om hem terug te winnen, of de relatie te redden.
Misschien is dit omdat hier geen Truus is, omdat hij niet twijfelt, omdat hij zelf nooit de intentie had om een andere relatie op te bouwen met iemand... Ik denk dat dit daardoor komt. Ik moet niet vechten tegen een Truus, hij moet vechten tegen zijn verslaving. Het is zijn strijd.
Wat ik nodig heb van jullie is... Waarom sta ik mezelf niet toe of durf ik niet te genieten van die momenten?
Is het ok als ik van die momenten geniet?
Laat ik dit toe?
Of sta ik dit niet toe omdat ik onbewust niet wil voelen? Het feit dat ik denk dat ik van die momenten wil genieten, wil dit zeggen dat ik ook weer wil voelen?
Ben broos, en zeer breekbaar, ontzettend fragiel hier op dit forum. Val me niet aan.
Ben sterk, ijzersterk mentaal thuis. Echt heel sterk. Zegt mijn therapeut ook. Mentaal ijzersterk.
Maar hier durf ik vaak niets persoonlijk te posten omdat harde reacties heel erg binnenkomen. Is dit omdat we hier lotgenoten zijn, en onze diepste gevoelens en geheimen zeggen?
Mijn therapeut is uiteraard in een andere hoedanigheid en een professioneel. Die reageert ook niet aanvallend zoals dit op een forum wel gebeurt.
Ik hoop dat jullie herkennen wat ik bedoel omtrent het genieten. Wie weet helpen jullie me even een stapje verder in dit o zo moeilijk proces.
Zou het kunnen dat je jezelf niet wilt toestaan om te genieten omdat je bang bent dat als er een terugval is, je misschien harder gekwetst zou worden? Dat de klap dan harder aankomt als je er wat positiever in zou staan? Soort zelf bescherming?
Buitenspel2024 schreef op 20-01-2025 om 16:54:
[..]
Zou het kunnen dat je jezelf niet wilt toestaan om te genieten omdat je bang bent dat als er een terugval is, je misschien harder gekwetst zou worden? Dat de klap dan harder aankomt als je er wat positiever in zou staan? Soort zelf bescherming?
Dat kan. Maar dit is niet de eerste keer. De eerste keer was heftig. De tweede keer hoe erg dit ook was, was niet te vergelijken. Ik ging meteen op slot. Geen wanhoop, verdriet onnoemelijke onverdraagbare pijn zoals de eerste keer. Uiteraard deed dit wel pijn en verdriet. Maar onvergelijkbaar met de eerste keer. Heel raar hoor.
Qua gevoel was de tweede keer veel minder verwoestend. Therapeut bevestigde dit, dat een tweede keer minder hard binnenkomt.
Er is maar zoveel leed dat een mens kan dragen. Je vel wordt dikker.
Zelfbescherming misschien ja. Zijn therapeut benoemt het als angst voor herval.
Breiertje schreef op 20-01-2025 om 15:25:
waar ik tegen aanloop...
.....
Ik sta mezelf dus niet toe om hierin volledig in op te gaan, te genieten van de momenten, terwijl ik denk dat ik er eigenlijk wel wil van genieten.
Ik lees bij velen dat jullie de wil hebben om hem terug te winnen, of de relatie te redden. Ergens voeren jullie een strijd om zijn liefde terug te winnen van Truus. Ik heb dat niet, die wil om hem terug te winnen, of de relatie te redden.
Misschien is dit omdat hier geen Truus is, omdat hij niet twijfelt, omdat hij zelf nooit de intentie had om een andere relatie op te bouwen met iemand... Ik denk dat dit daardoor komt. Ik moet niet vechten tegen een Truus, hij moet vechten tegen zijn verslaving. Het is zijn strijd.
Wat ik nodig heb van jullie is... Waarom sta ik mezelf niet toe of durf ik niet te genieten van die momenten?
Is het ok als ik van die momenten geniet?
Laat ik dit toe?
Ik lees vaak bij jou dat je seksverslaving en liefde voor een truus anders ziet.
Maar in veel gevallen is het vergelijkbaar.
Er is nl ook een truusverslaving. Niet iedere vreemdganger is verliefd op een truus maar is truus ook als een hoer, goed voor de aandacht, bewondering voor je als persoon (je ziet jezelf door de ogen van truus, begeerlijk en een soort god wat heel fijn is in een midlife crisis en ouder wordend lichaam maar ook voor vermaak en voor de seks, verder niets! Een goedkope nog wel, want hij of zij kost geen geld.
De gemene deler is dat zowel bij zo'n truus als bij een seksverslaving er een geheim is. Het geheim veroorzaakt spanning, spanning wordt lust. Als het geheim eraf is, is er van de lust niets meer over. Die komt weer zodra er weer een geheim ontstaat waardoor weer verslaving.
Zonder geheim is er "niets aan". Stel je voor dat je zegt tegen hem, "joh als je terug bent na je seksdate met die hoer wil je dan nog ff langs de Albert heijn voor een pak suiker"
Nou de lust is dan ver te zoeken bij hem.
Wat betreft je vraag over genieten. Dat herken ik. Het is een bewuste keuze er wel van te genieten door te bedenken dat er nog genoeg momenten komen waarin je je rot voelt. Sta jezelf dat toe want het zorgt voor verbinding.
En de angst voor herhaling? Ik bent super gefocust op hem. Niet alleen wat betreft stiekem doen maar op alles, ook wat hem dwars zit, wat hem bezighoudt, bij elkaar checken hoe het gaat, bij onenigheid het niet "laten gaan" maar uitspreken, daarmee komt vertrouwen. Maar vooral... Vertrouw je intuïtie. Achteraf zie ik dat ik dat niet heb gedaan, heb veel red flags genegeerd En mijzelf steeds tot de orde geroepen van "wat erg dat je dat denkt en als ik het wel vroeg was hik boos dat ik dat kon denken" maar toch bleef dat wantrouwgevoel naar hem en haar. Nou dat gaat mij nooit meer gebeuren, ik blijf nergens meer mee rondlopen!
LifeEvent! schreef op 20-01-2025 om 17:19:
[..]
Ik lees dat je vaak de vergelijking maakt seksverslaving en liefde voor een truus.
Er is ook een truus verslaving. Niet iedere vreemdganger is verliefd op een truus maar is truus ook als hoer, goed voor aandacht vermaak en de seks, verder niets! Een goedkope nog wel, want hij of zij kost geen geld.
De gemene deler is dat zowel bij zo'n truus als bij een seksverslaving er een geheim is. Het geheim veroorzaakt spanning, spanning wordt lust. Als het geheim eraf is, is er van de lust niets meer over. Die komt weer zodra er weer een geheim ontstaat waardoor weer verslaving.
Zonder geheim is er "niets aan". Stel je voor dat je zegt tegen hem, "joh als je terug bent na je seksdate met die hoer wil je dan nog ff langs de Albert heijn voor een pak suiker"
Nou de lust is dan ver te zoeken bij hem.
Wat betreft je vraag over genieten. Dat herken ik. Het is een bewuste keuze er wel van te genieten door te bedenken dat er nog genoeg momenten komen waarin je je rot voelt. Sta jezelf dat toe want het zorgt voor verbinding.
En de angst voor herhaling? Ik bent super gefocust op hem. Niet alleen wat betreft stiekem doen maar op alles, ook wat hem dwars zit, wat hem bezighoudt, bij elkaar checken hoe het gaat, bij onenigheid het niet "laten gaan" maar uitspreken, daarmee komt vertrouwen. Maar vooral... Vertrouw je intuïtie. Achteraf zie ik dat ik dat niet heb gedaan, heb veel red flags genegeerd En mijzelf steeds tot de orde geroepen van "wat erg dat je dat denkt en als ik het wel vroeg was hik boos dat ik dat kon denken" maar toch bleef dat wantrouwgevoel naar hem en haar. Nou dat gaat mij nooit meer gebeuren, ik blijf nergens meer mee rondlopen!
Ik vind p bezoek anders dan een Truus. Ik zie een Truus niet als hoer maar als mens met een keuze. Er is bij een Truus, zelfs zonder verliefdheid wel menselijk contact, communicatie.
Een prostituee is niet altijd vrijwillig. En er is minder menselijk contact. Minder connectie. Je maakt afspraak, hebt de sex die jij wil, en weg.
Bij een Truus zal de sex wel ergens zijn wat je beiden wil.
Dat er verslaving bij een Truus kan zijn, en enkel sex om de sex, dat klopt.
Ik maak de vergelijking vaak, dat klopt. Maar als er verliefdheid is, ergens is dit menselijk. Verliefd worden kan gebeuren. Wat je ermee doet, dat is een keuze. Je kan ertegen vechten, of eraan toegeven. Dit van hem vind ik moeilijker te begrijpen. Hij had niets tekort. Om dit op zo'n manier te zoeken... Integendeel, hij deed mij tekort.
Eens de verliefdheid van een Truus wegvalt is dat ook een stap vooruit. Een verslaving is levenslang. 1 trigger, een moeilijke periode in zijn leven kan leiden tot herval en vluchtgedrag. Het is beide ontrouw maar ik vind er toch verschil in. Ik kan verkeerd zijn hoor, dat is mijn ervaring/perceptie.
Wat je zegt over genieten vind ik voor mezelf heel waardevol. Hier kan ik iets mee, bedankt.
Grappige is dat hij na een p bezoek inderdaad een pak suiker voor mij ging halen bij de ah.. hoe kon jij dit weten? Hahaha.
re Breiertje: eens er zijn grote verschillen tussen vreemdgaan met een ander die dat uit vrije wil en aantrekkingskracht doet aan de ene kant en seks 'kopen' aan de andere kant. De vreemdganger zelf kan natuurlijk wel doen alsof het niks meer voor hem betekende. Ik persoonlijk vind dat moeilijk te geloven.
Voor jou weer alle sterkte natuurlijk.
Voor wat het waard is: ik vind "sorry", "vergeven" en accepteren waardeloos holle woorden.
Net zoals: "vergeven doe je voor jezelf."
De tijd zal leren waar het heen zal gaan en zolang je daar allebei vrede mee hebt, is elke keuze prima.
En verder vind ik dat als je blijft je niet moet piepen over een ander die wel ging scheiden en omgekeerd.
Als je verdergaan nu eens niet zag als vergeven, vergeten en accepteren, maar als een relatie 2.0, dan kan dat al een boel verlichten, want wie weet kom je wel nooit tot vergeven.
Soms kun je ook verder zonder vergeven en soms weet je meteen dat je het niet accepteert en alles er tussenin. Er zijn geen spelregels of foute keuzes.
LifeEvent! schreef op 20-01-2025 om 17:19:
[..]
En de angst voor herhaling? Ik bent super gefocust op hem. Niet alleen wat betreft stiekem doen maar op alles, ook wat hem dwars zit, wat hem bezighoudt, bij elkaar checken hoe het gaat, bij onenigheid het niet "laten gaan" maar uitspreken, daarmee komt vertrouwen. Maar vooral... Vertrouw je intuïtie. Achteraf zie ik dat ik dat niet heb gedaan, heb veel red flags genegeerd En mijzelf steeds tot de orde geroepen van "wat erg dat je dat denkt en als ik het wel vroeg was hik boos dat ik dat kon denken" maar toch bleef dat wantrouwgevoel naar hem en haar. Nou dat gaat mij nooit meer gebeuren, ik blijf nergens meer mee rondlopen!
Ik vind dit wel lastig. Ik heb zeker 3/4 jaar alle rode vlaggen benoemd, geprobeerd te bespreken, afspraken over gemaakt, relatietherapie ingezet etc etc. Dus reageren op rode vlaggen, is niet per se de oplossing voor mijn gevoel..
Ik ben daar nog lang niet hoor, qua herstel, daarvoor is de inzet van man helaas te minimaal nu, dus weet niet of ik daar ooit kom, maar is wel iets waar ik me toch ergens ook wel wat zorgen over kan maken al.. wat doe ik nu/straks met rode vlaggen..
Breiertje schreef op 20-01-2025 om 17:40:
[..]
Ik vind p bezoek anders dan een Truus. Ik zie een Truus niet als hoer maar als mens met een keuze. Er is bij een Truus, zelfs zonder verliefdheid wel menselijk contact, communicatie.
Een prostituee is niet altijd vrijwillig. En er is minder menselijk contact. Minder connectie. Je maakt afspraak, hebt de sex die jij wil, en weg.
Bij een Truus zal de sex wel ergens zijn wat je beiden wil.
Dat er verslaving bij een Truus kan zijn, en enkel sex om de sex, dat klopt.
Ik maak de vergelijking vaak, dat klopt. Maar als er verliefdheid is, ergens is dit menselijk. Verliefd worden kan gebeuren. Wat je ermee doet, dat is een keuze. Je kan ertegen vechten, of eraan toegeven. Dit van hem vind ik moeilijker te begrijpen. Hij had niets tekort. Om dit op zo'n manier te zoeken... Integendeel, hij deed mij tekort.
Eens de verliefdheid van een Truus wegvalt is dat ook een stap vooruit. Een verslaving is levenslang. 1 trigger, een moeilijke periode in zijn leven kan leiden tot herval en vluchtgedrag. Het is beide ontrouw maar ik vind er toch verschil in. Ik kan verkeerd zijn hoor, dat is mijn ervaring/perceptie.
Wat je zegt over genieten vind ik voor mezelf heel waardevol. Hier kan ik iets mee, bedankt.
Grappige is dat hij na een p bezoek inderdaad een pak suiker voor mij ging halen bij de ah.. hoe kon jij dit weten? Hahaha.
Bedoel je dat je man die meiden uitbuitte omdat het niet vrijwillig was? Tuurlijk is dat een groot verschil. Mijn truus deed het geheel vrijwillig. Ze vond haar huwelijk dodelijk saai en werkte niet, kinderen op school dus tijd over. Mijn man was een fijn tijdverdrijf.
Het principe werkte overigens wel hetzelfde. Man levert het kwakje af (gelukkig in het condoom) en voor de penetratie plaats vond (een periode geweest omdat man vond dat penetratie een stap te ver was) het kwakje over haar heen en ging meteen weer weg. En ja zij wilde ook aan haar trekken komen en wilde worden gebeft, dat was door de geilheid van haar ook zo gepiept.
Mijn man kwam ook niets tekort zei hij, dat was ook wat hij aan een vriend had gestuurd, die het mij liet lezen . "hoe kon ik? Ik had alles wat mijn hart begeerde en toch vond ik het nodig om seks te hebben met een ander en heb ik alles op het spel gezet, ik walg van mijzelf"
Dat kon ik niet weten van die suiker maar is wel frappant, het kwam zomaar in mij op.
LifeEvent! schreef op 20-01-2025 om 18:57:
[..]
Bedoel je dat je man die meiden uitbuitte omdat het niet vrijwillig was? Tuurlijk is dat een groot verschil. Mijn truus deed het geheel vrijwillig. Ze vond haar huwelijk dodelijk saai en werkte niet, kinderen op school dus tijd over. Mijn man was een fijn tijdverdrijf.
Het principe werkte overigens wel hetzelfde. Man levert het kwakje af (gelukkig in het condoom) en voor de penetratie plaats vond (een periode geweest omdat man vond dat penetratie een stap te ver was) het kwakje over haar heen en ging meteen weer weg. En ja zij wilde ook aan haar trekken komen en wilde worden gebeft, dat was door de geilheid van haar ook zo gepiept.
Mijn man kwam ook niets tekort zei hij, dat was ook wat hij aan een vriend had gestuurd, die het mij liet lezen . "hoe kon ik? Ik had alles wat mijn hart begeerde en toch vond ik het nodig om seks te hebben met een ander en heb ik alles op het spel gezet, ik walg van mijzelf"
Dat kon ik niet weten van die suiker maar is wel frappant, het kwam zomaar in mij op.
Jouw beschrijvingen van de minnares van je man gaan me hoe langer hoe meer tegen staan. Er zit zoveel dedain en haat in.
Buitenspel2024 schreef op 20-01-2025 om 18:39:
[..]
Ik vind dit wel lastig. Ik heb zeker 3/4 jaar alle rode vlaggen benoemd, geprobeerd te bespreken, afspraken over gemaakt, relatietherapie ingezet etc etc. Dus reageren op rode vlaggen, is niet per se de oplossing voor mijn gevoel..
Ik ben daar nog lang niet hoor, qua herstel, daarvoor is de inzet van man helaas te minimaal nu, dus weet niet of ik daar ooit kom, maar is wel iets waar ik me toch ergens ook wel wat zorgen over kan maken al.. wat doe ik nu/straks met rode vlaggen..
Begrijp je zorg. Ik heb ook red flags benoemd, in therapie gegaan omdat ik dacht dat het aan mij lag, we hebben 1, 5 jaar relatie therapie op zijn verzoek gehad omdat hij mij niet kwijt wilde zei hij maar onrust en wantrouwen bleef de kop opsteken, dacht dat DAT aan mij lag. Niet dus en dat bedoel ik! Mijn intuïtie klopte wel degelijk. En als ik daar weer in kom laat ik het niet meer los. Ik ben mijzelf kwijtgeraakt door hem en die heb ik weer gevonden.
MRI schreef op 20-01-2025 om 19:18:
[..]
Jouw beschrijvingen van de minnares van je man gaan me hoe langer hoe meer tegen staan. Er zit zoveel dedain en haat in.
Wilde het net schrijven totdat ik jouw reactie las. De agressie spat zowat van het scherm.
LifeEvent! schreef op 20-01-2025 om 18:57:
[..]
Bedoel je dat je man die meiden uitbuitte omdat het niet vrijwillig was? Tuurlijk is dat een groot verschil. Mijn truus deed het geheel vrijwillig. Ze vond haar huwelijk dodelijk saai en werkte niet, kinderen op school dus tijd over. Mijn man was een fijn tijdverdrijf.
Het principe werkte overigens wel hetzelfde. Man levert het kwakje af (gelukkig in het condoom) en voor de penetratie plaats vond (een periode geweest omdat man vond dat penetratie een stap te ver was) het kwakje over haar heen en ging meteen weer weg. En ja zij wilde ook aan haar trekken komen en wilde worden gebeft, dat was door de geilheid van haar ook zo gepiept.
Mijn man kwam ook niets tekort zei hij, dat was ook wat hij aan een vriend had gestuurd, die het mij liet lezen . "hoe kon ik? Ik had alles wat mijn hart begeerde en toch vond ik het nodig om seks te hebben met een ander en heb ik alles op het spel gezet, ik walg van mijzelf"
Dat kon ik niet weten van die suiker maar is wel frappant, het kwam zomaar in mij op.
Ik zie dit niet als uitbuiten. Hij betaalde voor een transactie. Was bezig met lust, niet met de persoon. Maar prostitutie is heel vaak onvrijwillig toch? Dat hij daar niet bij stilstond, hij heeft niet meer verstand. Maar ik vermoed (ben het eigenlijk zeker) dat deze p's niet vrijwillig in het vak zaten.
MRI schreef op 20-01-2025 om 19:18:
[..]
Jouw beschrijvingen van de minnares van je man gaan me hoe langer hoe meer tegen staan. Er zit zoveel dedain en haat in.
Dat kan dat het je tegen staat. Maar zoals jij eerder ook al eens schreef als men het niet met je eens was, dit is een openbaar forum dus iedereen mag daarop zijn of haar verhaal kwijt. En je hoeft het niet te lezen hè. En je kan mij ook negeren.
