Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Izza schreef op 19-01-2025 om 19:48:
[..]
Als eerste heeft dat heel veel tijd nodig. Dus echt jaren. In die periode
- Gaat hij uit zichzelf naar therapie EN heeft daar een actieve inzet (anders is het zinloos)
- past de therapie ook.actief toe na afronding. Een terugval komt heel veel voor. Dat moet iemand (uit zichzelf!) Met jou bespreken.
- partner zet jou en de kinderen als prioriteit op een.
- partner laat weten waar hij is. En bespreekt de plannen (dat is dus geen toestemming vragen! Volwassen mensen nemen zelf beslissingen).
- jullie ondernemen gezamenlijke activiteiten.
- jij werkt ook aan jezelf.
En verder is het een kwestie van loslaten. Niemand heeft garanties. Als jij kiest voor voortzetting van de relatie moet je het ook kunnen loslaten. Niet continu over het verleden of over Truus beginnen. Jij kiest ervoor door te gaan. Dan moet je kunnen vergeven. Kan of wil je dat niet (sommigen hier op het forum blijven jarenlang hangen in het verdriet of wantrouwen) dan moet je stoppen.
Het laatste advies is niet juist. Dat is iets wat je samen af spreekt nl.
Als het truusalarm in mijn hoofd zit bespreken we dat. Hij ziet en voelt het meteen, zelfs 's nachts. Hij checkt vaak hoe ik mij voel. Die ruimte moet er zijn. Hij heeft levenslang en heeft het er voor over , net als ik dat heb. Ik merk doordat ik erover praat met hem en we er samen om kunnen huilen, hij keer op keer antwoord geeft dat er steeds meer heelt.
Maar misschien werkt voor anderen het er niet meer over te hebben. Voor mij iig niet.. Ik ben sowieso een prater en ga vaak heel diep. Dat wist en weet hij.
Als de liefde blijft winnen dan komt het goed 🙏
LifeEvent! schreef op 20-01-2025 om 00:29:
[..]
Het laatste advies is niet juist. Dat is iets wat je samen af spreekt nl.
Als de liefde blijft winnen dan komt het goed 🙏
Je kan een relatie ook kapot praten. Op een gegeven moment moet je ook verder en het verleden laten rusten. Ben het met Izza eens. Als je er voor gaat laat het verleden met rust. Het is geweest.
Izza schreef op 19-01-2025 om 19:48:
[..]
Als eerste heeft dat heel veel tijd nodig. Dus echt jaren. In die periode
- Gaat hij uit zichzelf naar therapie EN heeft daar een actieve inzet (anders is het zinloos)
- past de therapie ook.actief toe na afronding. Een terugval komt heel veel voor. Dat moet iemand (uit zichzelf!) Met jou bespreken.
- partner zet jou en de kinderen als prioriteit op een.
- partner laat weten waar hij is. En bespreekt de plannen (dat is dus geen toestemming vragen! Volwassen mensen nemen zelf beslissingen).
- jullie ondernemen gezamenlijke activiteiten.
- jij werkt ook aan jezelf.
En verder is het een kwestie van loslaten. Niemand heeft garanties. Als jij kiest voor voortzetting van de relatie moet je het ook kunnen loslaten. Niet continu over het verleden of over Truus beginnen. Jij kiest ervoor door te gaan. Dan moet je kunnen vergeven. Kan of wil je dat niet (sommigen hier op het forum blijven jarenlang hangen in het verdriet of wantrouwen) dan moet je stoppen.
Dit zijn goede tips. Met uitzondering van het laatste over moeten vergeven. Je moet niks. Ik ben verder gegaan maar weet ondertussen dat sommige dingen onvergeeflijk zijn. Dit zijn diepe blauwe plekken die er nog zijn.
Ik ben nu jaren verder. Vertrouwen zal nooit meer terugkomen zoals daarvoor. Vooral niet door de terugval na uitkomen en beloftes van monogamie weer verbreken. En mijn man kan niets doen om dat gevoel weg te poetsen. Los van de tips hierboven. Vooral zeggen wat je doet én doen wat je zegt is belangrijk. En nooit meer onbetrouwbaar blijken (waaronder liegen over contact vrouwen)
Goed nieuws over niks voelen, been there na uitkomen terugval. Dat gaat voorbij. Het is inderdaad bescherming. Maar het kan 2 kanten op. Of je bent echt klaar want liefde én houden van is vernietigd. Of na tijd komt gevoel weer terug. Geef het tijd dan weet je het vanzelf...
Xxx
Renate46 schreef op 20-01-2025 om 07:31:
[..]
Je kan een relatie ook kapot praten. Op een gegeven moment moet je ook verder en het verleden laten rusten. Ben het met Izza eens. Als je er voor gaat laat het verleden met rust. Het is geweest.
Het verleden is een onderdeel van het heden. Je kan ook samen verder gaan, geleerd van en gevormd door het verleden. Dat is iets anders als wat hij heeft gedaan gebruiken om mijn zin te krijgen (omdat hij vol schuldgevoel zit) of hem het voor de voeten te gooien tijdens een ruzie.
Vergeving betekent niet dat je het er nooit meer over mag hebben. Hoe je dat doet, op een goede manier erover praten, leer je tijdens therapie.
Anna Cara schreef op 20-01-2025 om 08:56:
[..]
Dit zijn goede tips. Met uitzondering van het laatste over moeten vergeven. Je moet niks. Ik ben verder gegaan maar weet ondertussen dat sommige dingen onvergeeflijk zijn. Dit zijn diepe blauwe plekken die er nog zijn.
Ik ben nu jaren verder. Vertrouwen zal nooit meer terugkomen zoals daarvoor. Vooral niet door de terugval na uitkomen en beloftes van monogamie weer verbreken. En mijn man kan niets doen om dat gevoel weg te poetsen. Los van de tips hierboven. Vooral zeggen wat je doet én doen wat je zegt is belangrijk. En nooit meer onbetrouwbaar blijken (waaronder liegen over contact vrouwen)
Goed nieuws over niks voelen, been there na uitkomen terugval. Dat gaat voorbij. Het is inderdaad bescherming. Maar het kan 2 kanten op. Of je bent echt klaar want liefde én houden van is vernietigd. Of na tijd komt gevoel weer terug. Geef het tijd dan weet je het vanzelf...
Xxx
Ja, mijn gevoel voor hem was vernietigd, dacht ik maar het lag begraven onder een dikke laag woede en walging. Dat heeft mij in de eerste fase ook overeind gehouden. Boosheid op en van hem en truus walgen, is beter te hanteren dan diep verdriet en pijn te voelen. Maar ik wilde na een paar maanden geen bittere vrouw zijn en worden en voor mijn kinderen ouders zijn die met elkaar kunnen praten en elkaar zien ipv op een afgesproken plek de kinderen van de ene in de andere auto over laten stappen. Dus ben ik onder begeleiding van mijn en zijn psycholoog met hem af en toe een sessie in gesprek gegaan. Er kwam langzaam een gevoel van missen. Dat missen was de vertaling van liefde voor mij. Ik heb mijzelf niets opgelegd en ook naar hem en de kinderen uitgesproken dat we op reis zijn naar elkaar in de hoop dat we elkaar ergens kunnen vinden, wat niet betekent dat we samen verder reizen als geliefden maar wel als ouders. Dat gaf rust. Voor mijn man's gevoel bleef de deur daardoor op een kier waardoor hij hoop hield. Hij verzorgde ondertussen mijn wonden en we leerden heel veel over onszelf. Na ruim een jaar wist ik steeds sterker dat ik hem niet kwijt wilde, veel van hem hield hem enorm miste in het dagelijks leven en durfde ik de stap naar samenwonen weer aan. Voor een ander is dat proces sneller of anders maar ik denk dat tijd wel een hele belangrijke is.
Nu we weer samen wonen betekent het niet dat er een streep onder moet staan zoals Izza zegt maar zijn we nu samen op reis als geliefden gericht op de toekomst. De littekens zijn niet weg te poetsen er is nog steeds pijn en verdriet op sommige momenten. Dat dat er mag zijn voor allebei maakt, dat we samen verder kunnen.
En vergeven is een proces!
