Verder na ontrouw - deel 8

Anna Cara schreef op 26-08-2024 om 12:56:

[..]

Wat is dat toch met partners en vaag blijven. Het is wel fijn dat onze ervaring(en) maken dat we sterker zijn in onze reactie. Of misschien niet sterker maar wel anders. Maar wat als je vrouw straks zegt ik wil (toch) niet uit elkaar? Ben jij nu echt klip en klaar ?

Xxx

Ik ben wel klip en klaar ja. Dat zou voor mij geen verschil meer maken. De vorige keer kwam het als een schok, paniek, wat gebeurd hier. Ik ben toen heel ver gegaan in haar faciliteren en uitzoeken wat hier aan de hand was. Voor mezelf heb ik altijd geweten dat die reactie eenmalig was. 

Er zijn 2 partijen nodig om verder te gaan na ontrouw. Ik heb destijds bij het uitkomen, toen ze me smeekte niet bij der weg te gaan, al aangegeven dat ik niet dacht dat ze het in zich had om zich daar aan te verbinden. 

En eerlijk: ik zelf heb daar ook een aandeel in gehad. Er zijn ter zijner tijd toch wat dingen aan de oppervlakte gekomen waar ik last van had en ik ben er niet in geslaagd om dat bespreekbaar te maken. Enerzijds omdat ik voelde dat het niet bespreekbaar was en omdat ik bang was dat het bepaalde gevolgen zou hebben. Aan de andere kant: dat heeft er wel voor gezorgd dat ik een bepaalde.afstand gecreëerd heb tussen ons. 

Dus in dat opzicht ook zelfreflectie van mijn kant: ik denk dat ik me er uiteindelijk misschien toch niet ECHT overeen heb kunnen zetten. Wellicht was het verstandig geweest om destijds direct relatietherapie in te gaan, want uiteindelijk zijn het toch weer een beetje dezelfde fouten waar we in vervallen zijn. 

Dus ja, ik kan wel zeggen dat ik er klaar voor ben. Ik hoop in elk geval dat het zonder al teveel gedoe gaat, maar eerlijk gezegd ben ik bang dat er nog wel wat gedoe gaat komen als ik haar zo hoor over hoe ze de tijd met de kinderen verdelen wil. Volgens mij zag ze het vooral zitten om de kinderen in elk geval op haar vrije dagen te hebben, maar dat is elke vrijdag en woensdagmiddag. Ik ben daar eerst maar niet op in gegaan en hoop dat ze zelf in ziet dat dat niet in het belang van de kinderen is om over dagen te praten, maar het gewoon week om week te doen. 

Misschien kunnen jullie eerst proberen eens 3 maanden uit elkaar te gaan. Zomer is bijna teneinde en misschien een chalet o.i.d. gaan huren om te voelen/ ervaren hoe het echt is om te scheiden. Alleen noodzakelijk contact mbt kinderen. Zo kom je misschien "los" wat zij jou heeft aangedaan of heeft ze weer een ander??

Renate46 schreef op 26-08-2024 om 14:54:

Misschien kunnen jullie eerst proberen eens 3 maanden uit elkaar te gaan. Zomer is bijna teneinde en misschien een chalet o.i.d. gaan huren om te voelen/ ervaren hoe het echt is om te scheiden. Alleen noodzakelijk contact mbt kinderen. Zo kom je misschien "los" wat zij jou heeft aangedaan of heeft ze weer een ander??

Dit is al een tweede kans he? Die smet blijft altijd. En vergeving na ontrouw is eenmalig (de meeste mensen zijn er meteen klaar mee). Dus jouw reactie is logisch als dit de eerste keer zou zijn. Maar je gaat niet nogmaals door zo'n toestand heen. Ik geloof gewoon echt dat er iets in een relatie niet goed zit. Anders doe je dit niet. Dan kan er niemand tussenkomen en ga je niet verder na een verliefdheid etc. 

En iemand heeft nu eenmaal laten zien dat hij het kan (vreemdgaan, keihard liegen). 

Izza schreef op 26-08-2024 om 23:25:

[..]

Dit is al een tweede kans he? Die smet blijft altijd. En vergeving na ontrouw is eenmalig (de meeste mensen zijn er meteen klaar mee). Dus jouw reactie is logisch als dit de eerste keer zou zijn. Maar je gaat niet nogmaals door zo'n toestand heen. Ik geloof gewoon echt dat er iets in een relatie niet goed zit. Anders doe je dit niet. Dan kan er niemand tussenkomen en ga je niet verder na een verliefdheid etc.

En iemand heeft nu eenmaal laten zien dat hij het kan (vreemdgaan, keihard liegen).

Iets in een relatie niet goed of is er iets in de persoon niet goed! 

Ik lees dat Elpisto schrijft dat met terugwerkende kracht het wel verstandig was geweest relatie therapie te starten en dat er nu weer dezelfde fouten ingeslopen zijn dus er is nog winst te behalen denk ik dan. Eens met Renate om tijdelijk uit elkaar te gaan om te ervaren hoe het voelt zonder elkaar. En 3 - 4 maanden wordt ook vaak geadviseerd door mediators en psychologen. Een rode vlag vind ik dat ze alleen de vrijdag en woensdagmiddag door de week wil. Een ouder wil toch zijn/haar kinderen zo veel mogelijk bij zich? Alleen als je kop op hol gaat door een ander komen de kinderen tijdelijk op een 2e plaats. Daarover lees ik wel eens verhalen dat moeders en vaders hun kinderen in de steek laten door totale verstandsverbijstering. Dan denk ik "er lijkt wel een ander in haar hoofd (lijf) te zijn. 

LifeEvent! schreef op 27-08-2024 om 10:14:

[..]

Iets in een relatie niet goed of is er iets in de persoon niet goed!

Ik lees dat Elpisto schrijft dat met terugwerkende kracht het wel verstandig was geweest relatie therapie te starten en dat er nu weer dezelfde fouten ingeslopen zijn dus er is nog winst te behalen denk ik dan. Eens met Renate om tijdelijk uit elkaar te gaan om te ervaren hoe het voelt zonder elkaar. En 3 - 4 maanden wordt ook vaak geadviseerd door mediators en psychologen. Een rode vlag vind ik dat ze alleen de vrijdag en woensdagmiddag door de week wil. Een ouder wil toch zijn/haar kinderen zo veel mogelijk bij zich? Alleen als je kop op hol gaat door een ander komen de kinderen tijdelijk op een 2e plaats. Daarover lees ik wel eens verhalen dat moeders en vaders hun kinderen in de steek laten door totale verstandsverbijstering. Dan denk ik "er lijkt wel een ander in haar hoofd (lijf) te zijn.

Dat is niet wat hij schrijft hoor:

Volgens mij zag ze het vooral zitten om de kinderen in elk geval op haar vrije dagen te hebben, maar dat is elke vrijdag en woensdagmiddag.

Ik denk dat Elpisto bedoelt dat hij dat teveel gewissel vindt en zelf zou willen kiezen voor een week-op-week-af-regeling.

LifeEvent! schreef op 27-08-2024 om 10:14:

[..]

Iets in een relatie niet goed of is er iets in de persoon niet goed!

Ik lees dat Elpisto schrijft dat met terugwerkende kracht het wel verstandig was geweest relatie therapie te starten en dat er nu weer dezelfde fouten ingeslopen zijn dus er is nog winst te behalen denk ik dan. Eens met Renate om tijdelijk uit elkaar te gaan om te ervaren hoe het voelt zonder elkaar. En 3 - 4 maanden wordt ook vaak geadviseerd door mediators en psychologen. Een rode vlag vind ik dat ze alleen de vrijdag en woensdagmiddag door de week wil. Een ouder wil toch zijn/haar kinderen zo veel mogelijk bij zich? Alleen als je kop op hol gaat door een ander komen de kinderen tijdelijk op een 2e plaats. Daarover lees ik wel eens verhalen dat moeders en vaders hun kinderen in de steek laten door totale verstandsverbijstering. Dan denk ik "er lijkt wel een ander in haar hoofd (lijf) te zijn.

Ik denk dat er uiteindelijk gewoon teveel gebeurd is, waardoor de zin of noodzaak om echt veranderingen aan te brengen, misschien niet aanwezig zijn. 

Ik heb daar wel veel moeite in gestoken, qua meer tijd voor elkaar maken, keer vaker een avondje weg, maar dat werd nooit zo heel erg goed ontvangen. 

Nog los van het feit dat ik wel echt weer wat rode vlaggetjes zie die overeenkomen met de vorige keer. En zoals gezegd: dat is voor mij altijd een grens geweest. Dus vandaar nu mijn keuze. 

Overigens wou ze niet alleen die dagen, maar in elk geval die dagen. En dat lijkt me in het geval van co ouderschap wat lastig. Maar dat komt nog wel. 

@Elpisto

Ook ik schrok best van hetgeen je hier schreef over jullie situatie nu en dat wederom op jullie vakantieadres, pijnlijk!

Ik begrijp heel goed dat het voor jou nu klaar is, dit vertrouwen is totaal kapot en beschadigd, zéker nu je vrouw ook zo vaag blijft. Je zou denken, nu totaal open kaart spelen, kapot is het toch al, maar helaas werkt dat niet bij iedereen zo.

Ik hoop dat jullie uiteindelijk een goede regeling vwb de kinderen kunnen overeenkomen en wens jou heel veel sterkte in deze K**situatie! 

Renate46 schreef op 26-08-2024 om 14:54:

Misschien kunnen jullie eerst proberen eens 3 maanden uit elkaar te gaan. Zomer is bijna teneinde en misschien een chalet o.i.d. gaan huren om te voelen/ ervaren hoe het echt is om te scheiden. Alleen noodzakelijk contact mbt kinderen. Zo kom je misschien "los" wat zij jou heeft aangedaan of heeft ze weer een ander??

Drie maanden apart wonen zie ik enkel als ‘de pleister er langzaam aftrekken’, want al helpt het misschien in sommige andere situaties, het is totaal niet vergelijkbaar met definitief uit elkaar gaan. 

In de situatie van Elpisto zou ook ik voor ‘de pleister er meteen aftrekken’ gaan. Genoeg is genoeg, lijkt mij!

LifeEvent! schreef op 27-08-2024 om 10:14:

[..]

Iets in een relatie niet goed of is er iets in de persoon niet goed!

Ik lees dat Elpisto schrijft dat met terugwerkende kracht het wel verstandig was geweest relatie therapie te starten en dat er nu weer dezelfde fouten ingeslopen zijn dus er is nog winst te behalen denk ik dan. Eens met Renate om tijdelijk uit elkaar te gaan om te ervaren hoe het voelt zonder elkaar. En 3 - 4 maanden wordt ook vaak geadviseerd door mediators en psychologen. Een rode vlag vind ik dat ze alleen de vrijdag en woensdagmiddag door de week wil. Een ouder wil toch zijn/haar kinderen zo veel mogelijk bij zich? Alleen als je kop op hol gaat door een ander komen de kinderen tijdelijk op een 2e plaats. Daarover lees ik wel eens verhalen dat moeders en vaders hun kinderen in de steek laten door totale verstandsverbijstering. Dan denk ik "er lijkt wel een ander in haar hoofd (lijf) te zijn.

De vraag is of je altijd bij elkaar moet blijven. Voor sommige mensen is het gewoon klaar. En dat mag ook. Er is hier al sprake van een tweede kans. Dan weet je beiden dat de zaken er anders voorstaan dan bij stellen waar er geen ontrouw is geweest. 

Ik had bijvoorbeeld echt geen tijdelijk apart wonen nodig om iets echt te beseffen. Ik ken mijzelf en mijn partner. Weet wat mijn grens is en therapie of goede bedoelingen maken dat niet anders. 

Uiteindelijk moet iemand zichzelf kunnen zijn in een relatie. En op een gegeven moment is verandering ook bijna onmogelijk. Iemand is zoals die is. En dat is prima. De vraag is of je van iemand kunt houden ipv hem aan te passen aan jouw wensen en standaarden. 

Beetje zelfrespect ook. Ga je echt nog een 3e kans geven? Of een 4e? Er zijn ook leuke partners waar al die toestand niet nodig is. En single blijven is ook prima. 

Izza schreef op 27-08-2024 om 13:29:

[..]

De vraag is of je altijd bij elkaar moet blijven. Voor sommige mensen is het gewoon klaar. En dat mag ook. Er is hier al sprake van een tweede kans. Dan weet je beiden dat de zaken er anders voorstaan dan bij stellen waar er geen ontrouw is geweest.

Beetje zelfrespect ook. Ga je echt nog een 3e kans geven? Of een 4e? Er zijn ook leuke partners waar al die toestand niet nodig is. En single blijven is ook prima.

Precies dit! Zelfrespect, je eigen grenzen bewaken en vooral jezelf niet verloochenen om maar samen te ‘moeten’ blijven. Ik heb nog altijd méér respect voor zo’n persoon dan voor iemand die zich zijn/haar leven lang in allerlei bochten wringt om maar in de relatie te blijven.

Waarom mensen willen veranderen, omdat er ooit getrouwd is? Het ‘tot de dood ons scheidt’ is ook ooit maar een soort van verzonnen, dat blijkt inmiddels wel mag ik hopen? Het nastreven, prima en mooi uitgangspunt, maar niet ten koste van alles en vooral iemands autonomie!

RoodVruchtje schreef op 27-08-2024 om 12:17:

[..]

Drie maanden apart wonen zie ik enkel als ‘de pleister er langzaam aftrekken’, want al helpt het misschien in sommige andere situaties, het is totaal niet vergelijkbaar met definitief uit elkaar gaan.

In de situatie van Elpisto zou ook ik voor ‘de pleister er meteen aftrekken’ gaan. Genoeg is genoeg, lijkt mij!

Ik heb daar ook helemaal geen belang bij, omdat ik niet verder wil. We zullen echt nog wel een tijdje samenwonen omdat ook hier de woningmarkt redelijk lastig is en zoals we ons nu tegen elkaar gedragen gaat dat prima. Wat dat betreft geen ruzie of gedoe. Hebben we uberhaupt niet meer gehad sinds de affaire uit kwam hoor. 

Uiteindelijk komt het er gewoon op neer, dat verder gaan na ontrouw een bepaalde mate van inzet eist aan beide kanten. Ik merkte dat die inzet van haar kant steeds minder werd. Dat zijn misschien geen hele grote dingen, maar om eens een voorbeeld te noemen: ik weet al 2 maand lang dat ze naar een feest gaat met de vrouwen van mijn vriendengroep. Dat weet ik echter, omdat ik dat van 1 van mijn maten gehoord heb. Van haar zelf nog niks. Nou is dat op zichzelf staand niet zon probleem, maar dat was voor ons een afspraak: tuurlijk zullen de eerste keren dat je zonder mij op pad gaat moeilijk zijn, maar wees er open en eerlijk over dan kan ik me er in elk geval op voorbereiden. 

En het is in die zin ook allemaal wat onredelijk: mijn vrouw heeft verder niemand. Famillie ziet ze niet meer, de vriendinnen die ze heeft heeft ze via mijn vriendengroep. En die ene vriendin, die dresstijds overal bij betrokken was, spreekt ze niet meer. Dat is een soort van doodgebloed. Zij vond dat het vooral van haar kant kwam het contact en toen ze besloot een tijdje niks te sturen, hoorde ze niks, dus was er geen contact meer. Ik heb destijds gezegd: ik ga je niet verbieden met iemand om te gaan, maar het moge wel duidelijk zijn dat ik niet zo veel zin heb om haar op verjaardagen ed uit te nodigen. Dat was prima en vond ze wel oke. 

Nu krijg ik dan als een soort verwijt dat ik die vriendschap verboden heb. Tsja. 

RoodVruchtje schreef op 27-08-2024 om 13:53:

[..]

Precies dit! Zelfrespect, je eigen grenzen bewaken en vooral jezelf niet verloochenen om maar samen te ‘moeten’ blijven. Ik heb nog altijd méér respect voor zo’n persoon dan voor iemand die zich zijn/haar leven lang in allerlei bochten wringt om maar in de relatie te blijven.

Waarom mensen willen veranderen, omdat er ooit getrouwd is? Het ‘tot de dood ons scheidt’ is ook ooit maar een soort van verzonnen, dat blijkt inmiddels wel mag ik hopen? Het nastreven, prima en mooi uitgangspunt, maar niet ten koste van alles en vooral iemands autonomie!

Wij willen elkaar ook niet veranderen. In die zin zijn we altijd wel een goed stel geweest, dezelfde interesses, dezelfde humor, dezelfde ideeën. Het veranderen voor elkaar is ook absoluut nooit nodig geweest. 

Maar uiteindelijk moet je wel tot een besluit komen in het belang van de kinderen: 2 keer een verminderd gevoel in 1,5 jaar tijd is te veel en te snel. En nu we zo goed met elkaar om gaan, is het verstandiger om dit punt aan te grijpen. Ik heb 3 prachtige kids die de wereld voor mij betekenen en die gun ik zoveel meer dan een ruzieende papa en mama. 

Dan kunnen we er later in elk geval op terug kijken en zeggen dat we misschien dan nog niet helemaal klaar waren, maar de kinderen er geen gedoe over gehad hebben. Dat is me heel veel waard. 

Ik denk dat het heel belangrijk is dat jullie nu nog goed met elkaar omgaan. Wachten tot er ruzie komt of je elkaar volledig zat bent is absoluut geen goed uitgangspunt. Juist vanwege de kinderen is die goede verstandhouding zo belangrijk. En je moet nog samen die scheiding door. Te lang blijven proberen heeft ook zijn risico's. 

Sommige mensen zijn beter als vrienden dan als partners. Je kunt goed contact hebben met een ex. Om elkaar geven. Maar gewoon niet meer werken als partners.

mijn posts waren geen aanval op jouw persoontje hoor Elpisto, ik begrijp jouw gedachtengang en beweegredenen nl volledig!