Verder na ontrouw - deel 8

GekkeHenkie100 schreef op 07-06-2024 om 12:20:

Ik voel en neem volledig verantwoordelijkheid voor de omstandigheden en dynamiek in de relatie waaronder de affaire heeft plaatsgevonden. Daarmee ook begrip dat mijn vrouw is vastgelopen, dat een andere man toegang tot haar gevoel kreeg en dat dit in stapjes en stappen verder is gegaan.

Ik voel geen verantwoordelijkheid voor het overschrijden van emotionele grenzen, seksuele grenzen, het breken van beloften en het liegen. Daar moet wat mij betreft degene die vreemdgaat verantwoordelijkheid voor nemen en een extra stap zetten in herstel.

Ik kan me voorstellen dat in jouw gedeelte je weer gaat werken aan genegenheid, etc. Dat is repeterend en langdurig. Maar wat verwacht je voor extra stap van haar, behalve beloven dat dit zich niet meer voor doet? Dat lijkt meer eenmalig.

Mooie vraag Sander. Het is denk ik allereerst een vraag die jij voor jezelf moet stellen: wat verwacht jij van haar? Wat heb jij van haar nodig? En is zij in staat jou dat te geven?

Voor mij was het: erkenning van de pijn die haar keuzes hebben veroorzaakt en daar geen excuses voor opbrengen. En daarin beschikbaar zijn voor mijn emoties. Onderzoeken wat maakt dat ze in staat was zo grenzen te overschrijden en te liegen. Mijn vrouw is in therapie gegaan, heeft relevante boeken gelezen, zich op allerlei manieren verdiept. En zo ontdekt wat de pijn en leegte waren die ze voelde maar zich niet van bewust was. En daardoor ging ze (en ik ook) beter snappen wat ze miste en wat maakte dat ze nu gevoelig was. Door dit proces is mijn vertrouwen langzaam gegroeid. Ze ziet dat de affaire haar niets heeft gebracht (de crisis daarentegen wel). Ze ziet dat ze op een andere manier in onze relatie aandacht moet vragen en ruimte moet nemen voor haar behoeften.

En ik ben op een manier meegelift in haar groeiproces. En hoe leuk aandacht van en intimiteit met anderen kan lijken, wij denken niet dat het mooier is dan wat wij samen hebben gebouwd na al die ellende. Daarmee is onze relatie allesbehalve perfect, simpelweg omdat wij onze gebreken hebben en houden. Maar juist dat geeft vertrouwen: we zijn twee mensjes die ons best doen, die veel te geven hebben, die geregeld tekortschieten. Die daarmee ook niet alles vinden in onze relatie. Maar dat hoeft ook niet. En ik geloof dat in de verbinding die we nu hebben er geen ruimte is voor leugens.

Irtje schreef op 07-06-2024 om 18:41:

[..]

Precies dat, ik ben erachter gekomen dat vriend dit patroon al gevormd had voor mij alleen was dat ‘even’ vergeten te vertellen in de introductie. Had ik dit toen geweten dan had ik vriendelijk bedankt en niet met hem verder gegaan!

Je bedoelt dat hij een seksverslaving heeft maar dat je dat niet wist? 

LifeEvent! schreef op 07-06-2024 om 19:26:

[..]

Je bedoelt dat hij een seksverslaving heeft maar dat je dat niet wist?

Uhhh, ja, niet iets wat iemand vertelt als je hem leert kennen en wat hij natuurlijk ook niet van plan was te vertellen totdat het uitkwam.

Irtje schreef op 07-06-2024 om 19:48:

[..]

Uhhh, ja, niet iets wat iemand vertelt als je hem leert kennen en wat hij natuurlijk ook niet van plan was te vertellen totdat het uitkwam.

Nu het uit is gekomen en hij vanuit het duister in het licht is gezet wil hij eraan werken? 

Hij werkt er hard aan en hoewel het een moeilijke en zwaar proces is, voor ons beiden, boeken we vooruitgang.

Wat goed! De oorzaak achterhalen is 1, daarna begint het proces. Hebben jullie een goede psycholoog gespecialiseerd in verslaving? Verslaving is iets afschuwelijks en destructief voor alle partijen. Ik wens jullie veel liefde en kracht! 

Addendum:ik heb je berichten teruggelezen. Jullie zijn bij van Zessen in therapie. Dat is idd een gespecialiseerde therapeut. 

Heftig om te lezen, zoveel jaar en dan ook zelf alles moeten uitzoeken als een Sherlock holmes. Bij mijn man trad acuut geheugenverlies op. Ik had echter papieren agendas bewaard van een aantal jaar (kan moeilijk weggooien) en we hadden een digitale agenda tot 2016 terug te kijken. Hij is zelf alles op papier gaan zetten wanneer de afspraakjes waren geweest adh app conversaties van die data met anderen en bankrekeningen en foto's kijken  (wat gedaan op die dagen) . Hij had de dag van het uitkomen van zijn overspel met mijn vriendin haar contact verwijderd dus die kon hij niet meer gebruiken . Hij is weken bezig geweest om zijn geheugen op die manier aan de praat te krijgen. Zelfs 's nachts tot een vriend zei dat hij in paniek raakte en aan het doordraaien omdat hij het gevoel had dat hij dan alleen een kans zou maken bij mij als hij alles kon terughalen. Het scheelde dat er die shitcovid tussen zat dat scheelde weer een aantal maanden van geen contact want haar man werkte thuis. Het is daarom 3 x in ons huis geweest. Tot ik op een punt kwam dat ik het los kon laten. Tot het weer oplaaide als ik discrepantie in zijn verhaal ontdekte of er toch data niet klopte. Hij heeft uit zichzelf gevraagd of hij jaargangen foto's waar zij op stond moest verwijderen. Dat was ook confronterend. 

We zijn nu bijna een jaar verder. Hij woont nog steeds in een ander huis en werken aan de relatie door contact uit te bouwen met elkaar het gezin en met de vrienden en familie die we "over hebben". Ook hebben we ironisch genoeg vrienden over gehouden aan een stel die contact zochten met ons nadat het overspel bekend was geworden omdat hen precies hetzelfde met haar overkomen was (dat wisten we niet omdat zij het stil gehouden hadden).. Truusje had mij uiteraard een ander verhaal verteld waarom de vriendschap opeens was verbroken. 

Lang verhaal geworden. Maar door jouw verhaal te lezen kwam dit opeens terug. 

LifeEvent! schreef op 07-06-2024 om 21:03:

Wat goed! De oorzaak achterhalen is 1, daarna begint het proces. Hebben jullie een goede psycholoog gespecialiseerd in verslaving? Verslaving is iets afschuwelijks en destructief voor alle partijen. Ik wens jullie veel liefde en kracht!

Addendum:ik heb je berichten teruggelezen. Jullie zijn bij van Zessen in therapie. Dat is idd een gespecialiseerde therapeut.

Heftig om te lezen, zoveel jaar en dan ook zelf alles moeten uitzoeken als een Sherlock holmes. Bij mijn man trad acuut geheugenverlies op. Ik had echter papieren agendas bewaard van een aantal jaar (kan moeilijk weggooien) en we hadden een digitale agenda tot 2016 terug te kijken. Hij is zelf alles op papier gaan zetten wanneer de afspraakjes waren geweest adh app conversaties van die data met anderen en bankrekeningen en foto's kijken (wat gedaan op die dagen) . Hij had de dag van het uitkomen van zijn overspel met mijn vriendin haar contact verwijderd dus die kon hij niet meer gebruiken . Hij is weken bezig geweest om zijn geheugen op die manier aan de praat te krijgen. Zelfs 's nachts tot een vriend zei dat hij in paniek raakte en aan het doordraaien omdat hij het gevoel had dat hij dan alleen een kans zou maken bij mij als hij alles kon terughalen. Het scheelde dat er die shitcovid tussen zat dat scheelde weer een aantal maanden van geen contact want haar man werkte thuis. Het is daarom 3 x in ons huis geweest. Tot ik op een punt kwam dat ik het los kon laten. Tot het weer oplaaide als ik discrepantie in zijn verhaal ontdekte of er toch data niet klopte. Hij heeft uit zichzelf gevraagd of hij jaargangen foto's waar zij op stond moest verwijderen. Dat was ook confronterend.

We zijn nu bijna een jaar verder. Hij woont nog steeds in een ander huis en werken aan de relatie door contact uit te bouwen met elkaar het gezin en met de vrienden en familie die we "over hebben". Ook hebben we ironisch genoeg vrienden over gehouden aan een stel die contact zochten met ons nadat het overspel bekend was geworden omdat hen precies hetzelfde met haar overkomen was (dat wisten we niet omdat zij het stil gehouden hadden).. Truusje had mij uiteraard een ander verhaal verteld waarom de vriendschap opeens was verbroken.

Lang verhaal geworden. Maar door jouw verhaal te lezen kwam dit opeens terug.

Dag LiveEvent!

Dank voor je verhaal. Ik herken zo wat je zegt met dat oplaaien als er weer discrepanties naar voren komen. Ik probeer dat nu zo goed als mogelijk te plaatsen maar dat lukt niet altijd en levert vaak knallende ruzies op, details maken op geheel eigenlijk niet meer uit. Maar ja gevoel versus ratio…..

Maar stapje voor stapje kom ik hierin verder.

Ja gevoel vs ratio. Dat hij het niet meer weet/zegt te weten. En dan bij bewijs zegt "ja dat moet dan wel zo gegaan/gezegd zijn" 
Volgens de psychologen is een brein ook in staat om te blokkeren (wat je niet meer weet is bestaat niet) soms jaren later kunnen er dan toch die herinneringen zijn en dus soms antwoorden.. Maar ook zei 1 van de psychologen "je moet je afvragen of je die misselijkmakende details wel wil horen" 
💔
Ook bestaat het gevaar dat hij om antwoord te willen geven omdat ik dat eis, hij dingen gaat verzinnen. Dus dan zorg ik er zelf voor dat hij gaat liegen volgens de psycholoog. 
Uiteindelijk hopen we samen op ❤️‍🩹

Ik ben een man van 43, 11 jaar getrouwd en 19 jaar samen met mijn vrouw we hebben 3 kinderen.

Ik kende de zin ook wel van rond de 40 beginnen de midlife crisissen.
Maar hoe moet ik omgaan met een vrouw van begin 40 die al 4 jaar lang ineens aan het veranderen is, liegt over contact met andere mannen, afspraakjes heeft met andere mannen, zelfs intiem contact met iemand die veel jonger is (wat ze zelf ontkent overigens maar bewijzen zijn er) waar ons gezin ineens voor kwam te staan en een diepe relatie crisis heeft veroorzaakt ruim een jaar geleden.
Op dit moment geeft ze aan dat ze wilt leven zoals zij het wilt omdat ze zich al jaren aan mij aangepast heeft wat ze nooit eerder heeft aangegeven in al die tijd.
Daarnaast krijgt iedereen de schuld van wat er gebeurd is behalve zij zelf.
Ik had moeten zien dat het niet goed ging, ik was te naïef en zo heb ik haar in de handen van een ander gedreven.
Ik zoek wel eens op termen die me te binnen schieten hoe onze relatie verloopt en iedere keer komt ik uit bij gaslightning.
ze zegt ook dat ik maar eens na moet denken en als ik er niet met kan leven er maar een punt achter moet zetten.
Wat moet ik doen ?
We hebben samen relatietherapie gehad en allebei een apart traject. Dat aparte traject loop bij mij nu een jaar, mijn vrouw heeft na 4x gezegd dat ze het wel goed vind en zelf oplost.
Vorige week kwam ik erachter dat ze opnieuw stiekem app contact heeft met een andere man. Ik ben radeloos, zeker tegenover de kinderen. Dit verdienen zij niet.

Brand, voor een succesvolle doorstart van jullie relatie zijn een aantal zaken nodig:
- motivatie van beiden
- zelfinzicht (wat kan ik doen, wat heb ik gedaan)
- volledige eerlijkheid tegenover elkaar
- berouw over wat er verkeerd is gegaan (de affaires in dit geval)

Bij jullie is geen sprake van deze zaken. Jouw vrouw schuift alles op jou, is aan het liegen en gaat gewoon vrolijk door met dat wat ze doet. Wees realistisch. Ze is niet meer gelukkig met jou en in jullie relatie. En jij waarschijnlijk ook niet meer maar jij durft de stekker er niet uit te trekken omdat je vast blijft houden aan jullie verleden (toen ze nog wel leuk was). Die vrouw wil jij terug maar is verdwenen. Dus neem je genoegen met wat er nu nog is. En geeft daarmee ook geen goed voorbeeld voor de kinderen (dit is hun beeld van een normale relatie en omgaan met elkaar). 

Ga met haar om tafel en geef aan dat jouw grens bereikt is. Ze is niet meer te vertrouwen. Wil ze scheiden? Of samen verder? Dan mag je daaraan voorwaarden verbinden (therapie, eerlijkheid, inzet etc). Maar voorwaarden hebben alleen zin als jij bij overtreding ook doorzet en uit elkaar gaat als ze niet meewerkt. Anders zijn jouw woorden zinloos. 

Een andere optie is dat jullie bespreken samen te blijven maar ieder een eigen leven te hebben. Ruimte voor beiden om andere contacten aan te gaan. 

Hoi Izza,

Dank voor je reactie en wat je schrijft klopt helemaal.
Na wat er gebeurd is hadden wss 8 van de 10 partners de scheiding aangevraagd denk ik. Ik hou vast aan het verleden en aan het geen pijn doen van de kinderen.
Die hebben de laatste jaren al heel veel vervelende dingen meegemaakt (niet over onze relatie trouwens)

We hebben al zo vaak gepraat en besproken waar de grenzen liggen, ik had na vorig jaar al nooit meer verwacht dat ik ooit nog voor zoiets zou kunnen komen te staan.
Scheiden wilt ze niet, alleen anders leven en dat moet ik accepteren. maar waarom dan ineens na zoveel jaar, je bent 40+ en moeder van 3 kinderen, wat wil je dan ?

Onze psycholoog voor relatietherapie zei vanaf afspraak 1 recht in mijn gezicht dat dit een leerproces voor mijn vrouw is geweest en dat ze dit nu nooit meer zou doen. Kijk waar we nu staan ?

Ze heeft echt hulp nodig en ik begrijp ook dat er nu maar 1 kant van het verhaal verteld wordt maar dit is mijn beleving. Ik ben niet iets aangegaan met een ander.
De waarheid is soms enorm pijnlijk maar deze pijn is niet vergelijken met de onmacht en onzekerheid wat liegen en bedriegen met zich mee brengt. Ik ga er echt aan onderdoor, maar kies voor mijn kinderen

Brand schreef op 10-06-2024 om 09:39:

Hoi Izza,

Dank voor je reactie en wat je schrijft klopt helemaal.
Na wat er gebeurd is hadden wss 8 van de 10 partners de scheiding aangevraagd denk ik. Ik hou vast aan het verleden en aan het geen pijn doen van de kinderen.
Die hebben de laatste jaren al heel veel vervelende dingen meegemaakt (niet over onze relatie trouwens)

We hebben al zo vaak gepraat en besproken waar de grenzen liggen, ik had na vorig jaar al nooit meer verwacht dat ik ooit nog voor zoiets zou kunnen komen te staan.
Scheiden wilt ze niet, alleen anders leven en dat moet ik accepteren. maar waarom dan ineens na zoveel jaar, je bent 40+ en moeder van 3 kinderen, wat wil je dan ?

Onze psycholoog voor relatietherapie zei vanaf afspraak 1 recht in mijn gezicht dat dit een leerproces voor mijn vrouw is geweest en dat ze dit nu nooit meer zou doen. Kijk waar we nu staan ?

Ze heeft echt hulp nodig en ik begrijp ook dat er nu maar 1 kant van het verhaal verteld wordt maar dit is mijn beleving. Ik ben niet iets aangegaan met een ander.
De waarheid is soms enorm pijnlijk maar deze pijn is niet vergelijken met de onmacht en onzekerheid wat liegen en bedriegen met zich mee brengt. Ik ga er echt aan onderdoor, maar kies voor mijn kinderen

Maar jij kan toch scheiden? Waarom pik je dit? Ja voor de kinderen zeg je. Maar als je alles pikt tbv de kinderen plaats je jezelf in een machteloze positie. Ik weet niet of dit nu zo ideaal is voor de kinderen. 
Als zij blijft vreemdgaan, jij daar pijn van hebt en haar daarom veracht, lijkt  me heel naar voor de kinderen. Zo te horen gaat ze niet veranderen van standpunt dus ik zou maar eens goed voelen of je dit zo wilt. 

vreemd dat een psycholoog zoiets zegt, niet heel proffessioneel.