Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Om kort te schetsen waar we nu voor staan is dat dat we na vorig jaar heftige gesprekken hebben gehad en zij aangaf helemaal voor mij te gaan, toen hebben we een beslissing genomen voor de toekomst waar we nu aan vast zitten, omdat we allebei dachten we maken schoon schip en gaan opnieuw beginnen. Nieuwe plek.
Door deze situatie is het gaan scheiden nog moeilijker en ook hierdoor had ik nooit meer verwacht om in deze situatie terecht te komen.
Soms maak je in je emoties te snel een beslissing en dat is deze zeker geweest.
maar juist dan begrijp ik helemaal niets van de actie om door te gaan met contacten, zo gaat de toekomst van onze hele gezin er aan.
En ja ik heb wraakgevoelens en enorme boosheid, doe er niks mee want zoals aangegeven hebben de kinderen al genoeg foute voorbeelden gezien en dit zou ook niet meehelpen
De psycholoog heeft mij ook voor gek gezet tijdens de gesprekken, op maandagen was mijn vrouw altijd heel laat terug van haar werk, dat kwam door die afspraakjes.
Nu dat voorbij is met die gast, bleef de maandagmiddag toch knagen aan mij, daar had ik moeite mee. Toen ik dat zei begon de psycholoog te lachen.
ps: ik had veel baat bij (tijdelijk) weggaan. Ik besefte dat ik een keuze had en heb. Jij ook. Je hoeft niet te accepteren als je partner anders wil leven. Bepaal vooral wat jij wil. En de relatie stopzetten of openbreken kan ook een keuze zijn.
Xxx
Eh nou ik zou gauw een andere psych zoeken!
Hoi Anna Cara
Ik word hier niet gelukkig van, het constante controleren of denken dat ze weer contact heeft vreet zoveel energie, mijn grens is bijna bereikt.
Mijn fout is ook dat ik teveel aan haar hang, teveel mezelf blijf vragen of ze wel met me door wilt, ze heeft in dat opzicht mss wel een soort machtspositie over mij. Dat besef ik ook wel maar zoiets verander je niet even, dat zit er in.
Ik heb ook teveel toegegeven al die jaren, ik was altijd de makkelijke van de 2, zei ook 100x sorry tegenover 1x en gaf mezelf vaak de schuld.
Ik heb bij mijn persoonlijk traject bij de psycholoog (zij is trouwens een andere dan die van de relatie therapie en wel een goede) aangegeven dat ik van het gevoel af wil dat ik afhankelijk ben, dat schrijf jij ook maar ik kom er niet. Lijkt wel een berg die ik over moet en tegen dat ik bij de top ben, struikel ik keer op keer en moet ik opnieuw beginnen.
De keuze om weg te gaan had ik wss vorig jaar moeten doen, en mijn reactie zal niet de juiste geweest zijn, maar je weet van tevoren nooit hoe je gaat reageren in een situatie waar je nooit hoopt in te komen
Er is geen foute keuze in dit soort trajecten. Je kiest en dat pad bewandel je. Niets houdt je tegen om een andere keuze nu te maken. Niets! Ik deed het ook voor het eerst. Nu zou ik dingen anders hebben gedaan. Maar ja...
Ik herken het vreselijke machteloze gevoel. En steeds ook weer iets ontdekken helpt niet mee. Kiezen voor blijven of kiezen voor weggaan, het mag.
Het meer afstand nemen is wel belangrijk.
Ik ben destijds aangespoord door mijn vrouw om hulp te gaan zoeken voor mijn jaloezie, ik geef toe ik ben wel wat jaloerser aangelegd maat toen had ik gelijk maar ben ik wel bijna "geholpen" voor dat gedrag.
Terwijl ik dit typ voel ik mezelf een ontzettende slappe zak.
Hoe is dat bij gelukt om toch meer afstand te nemen, ik probeer dat ook wel eens en ik merk dat als de afstand wat meer lukt het beter gaat om ook afstand van mijn aanhankelijkheid te nemen, en dat voelt dan prettiger
to even een belangrijk punt. In een relatie moet niemand iets! Zij wil niet scheiden maar een ander leven en dat moet jij accepteren. Jij moet niets! Dat is nog altijd een vrije keuze. En jij staat daar niet achter. Dat mag gewoon. Ik heb zelf een periode een open relatie gehad. Maar daar stonden we beiden achter en dat was een gezamenlijke wens en stabiele relatie. Zoiets werkt alleen op die manier. Jij hebt alle recht om dat niet te willen. Jij wilt de vrouw van vroeger terug. Die is er niet meer en komt niet meer terug. Tijd om dat te accepteren.
Verder moet jouw vrouw niet in therapie. Zinloos zonder haar eigen motivatie. Zij is blijkbaar tevreden met haar leven en trekt zich weinig van jou aan. En jij laat dat gewoon gebeuren en over je heenlopen. Dat is een keuze. Tijd om zelf sterker te worden en je eigen keuzes te maken. Deze relatie maakt jou ongelukkig. Dat zien en merken kinderen ook.
Bedenk: je kunt een ander alleen accepteren niet veranderen!
Izza schreef op 10-06-2024 om 10:56:
to even een belangrijk punt. In een relatie moet niemand iets! Zij wil niet scheiden maar een ander leven en dat moet jij accepteren. Jij moet niets! Dat is nog altijd een vrije keuze. En jij staat daar niet achter. Dat mag gewoon. Ik heb zelf een periode een open relatie gehad. Maar daar stonden we beiden achter en dat was een gezamenlijke wens en stabiele relatie. Zoiets werkt alleen op die manier. Jij hebt alle recht om dat niet te willen. Jij wilt de vrouw van vroeger terug. Die is er niet meer en komt niet meer terug. Tijd om dat te accepteren.
Verder moet jouw vrouw niet in therapie. Zinloos zonder haar eigen motivatie. Zij is blijkbaar tevreden met haar leven en trekt zich weinig van jou aan. En jij laat dat gewoon gebeuren en over je heenlopen. Dat is een keuze. Tijd om zelf sterker te worden en je eigen keuzes te maken. Deze relatie maakt jou ongelukkig. Dat zien en merken kinderen ook.
Bedenk: je kunt een ander alleen accepteren niet veranderen!
Het laten gebeuren is een feit idd, alleen wil ik dat niet meer.
En dat is juist het moeilijke, ik heb dit ook met een aantal vrienden besproken en die zeggen gelijk, "wat is er moeilijk, gewoon stoppen en voor jezelf kiezen"
na zoveel jaar en de manier van leven waar ik zelf voor gekozen heb ik dat niet zo makkelijk.
Tuurlijk heb je altijd je eigen keuzes maar niet altijd zijn die te maken zoals je zou willen
Ik merk ook dat als ik sporadisch eens aandacht krijg van een andere vrouw, mijn vrouw juist degene is die compleet jaloers gedrag gaat vertonen en me daar dan ook aan blijft herinneren.
Brand schreef op 10-06-2024 om 11:36:
Ik merk ook dat als ik sporadisch eens aandacht krijg van een andere vrouw, mijn vrouw juist degene is die compleet jaloers gedrag gaat vertonen en me daar dan ook aan blijft herinneren.
Niet zo gek toch. Ze wil haar comfortabele leven met jou niet kwijt. Daarnaast zal ze op haar manier echt nog wel gek op jou zijn. Of ziet ze jou als een goede of vertrouwde vriend.
Waar het om gaat is dat de manier waarop jullie de relatie zien niet meer overeenkomt met elkaar. Jii blijft vasthouden aan het oude vertrouwde en durft geen stappen te zetten. Bang om alleen te zijn of voor het onbekende. Hoop dat ze nog zal veranderen. Tal van redenen die heel begrijpelijk zijn maar jou niet verder brengen. Maak voor jezelf de keuze. Blijven is accepteren. En dan ook niet meer verder klagen maar je leven met haar uitzitten. Misschien komt er ooit verandering. Misschien wel niet.
Je vrienden kennen jou toch? En staan aan jou kant. Misschien goed om daar naar te luisteren. Zij gebruikt jou als voetveeg. Ben je niet meer waard dan dat??
Izza schreef op 10-06-2024 om 11:55:
[..]
Niet zo gek toch. Ze wil haar comfortabele leven met jou niet kwijt. Daarnaast zal ze op haar manier echt nog wel gek op jou zijn. Of ziet ze jou als een goede of vertrouwde vriend.
Waar het om gaat is dat de manier waarop jullie de relatie zien niet meer overeenkomt met elkaar. Jii blijft vasthouden aan het oude vertrouwde en durft geen stappen te zetten. Bang om alleen te zijn of voor het onbekende. Hoop dat ze nog zal veranderen. Tal van redenen die heel begrijpelijk zijn maar jou niet verder brengen. Maak voor jezelf de keuze. Blijven is accepteren. En dan ook niet meer verder klagen maar je leven met haar uitzitten. Misschien komt er ooit verandering. Misschien wel niet.
Je vrienden kennen jou toch? En staan aan jou kant. Misschien goed om daar naar te luisteren. Zij gebruikt jou als voetveeg. Ben je niet meer waard dan dat??
Klopt ik blijf vast houden aan het vertrouwde. Ik was vroeger niet een hele populaire jongen bij de meiden en mijn vrouw is dan ook de enige vrouw waar ik een relatie mee heb gehad (al klinkt dit nu vreemd).
Mss is dat het wel, ik ken niet anders.
Mijn hoofd en min hart zeggen 2 verschillende dingen.
En ik ben een denker, de vraag die iedere dag door mijn hoofd gaat is "Waarom?"
Heel herkenbaar Brand.
Ik zou het advies van Anna Cara overnemen.. Maar niet jij maar zij zal dan even een onderkomen elders moeten zoeken.
Een vriend van mij heeft zijn vrouw en zichzelf ook rust gegeven en haar om uit te vinden "hoe nu verder" en woont nu na een paar maanden nog steeds in een schuur bij een vriend en zij woont prinsheerlijk met haar kinderen en nieuwe lover in hun huis wat hij zelf heeft gebouwd.
Zij had in die schuur moeten gaan zitten!
Maar afstand is hoe dan ook in deze fase heel belangrijk. Mijn man was 3 dagen nadat ik het ontdekt had het huis uit met kampeermiddel en ging vanuit daar op zoek naar een ander huis. Die eerste 3 dagen was ik bij een vriendin maar dat vond hij de omgekeerde wereld. Ik verdiende om thuis te wonen en hij bij wijze van op straat
We zijn nu allebei van mening dat dat de juiste beslissing was op dat moment!
Brand schreef op 10-06-2024 om 08:18:
Ik ben een man van 43, 11 jaar getrouwd en 19 jaar samen met mijn vrouw we hebben 3 kinderen.
Ik kende de zin ook wel van rond de 40 beginnen de midlife crisissen.
Maar hoe moet ik omgaan met een vrouw van begin 40 die al 4 jaar lang ineens aan het veranderen is, liegt over contact met andere mannen, afspraakjes heeft met andere mannen, zelfs intiem contact met iemand die veel jonger is (wat ze zelf ontkent overigens maar bewijzen zijn er) waar ons gezin ineens voor kwam te staan en een diepe relatie crisis heeft veroorzaakt ruim een jaar geleden.
Op dit moment geeft ze aan dat ze wilt leven zoals zij het wilt omdat ze zich al jaren aan mij aangepast heeft wat ze nooit eerder heeft aangegeven in al die tijd.
Daarnaast krijgt iedereen de schuld van wat er gebeurd is behalve zij zelf.
Ik had moeten zien dat het niet goed ging, ik was te naïef en zo heb ik haar in de handen van een ander gedreven.
Ik zoek wel eens op termen die me te binnen schieten hoe onze relatie verloopt en iedere keer komt ik uit bij gaslightning.
ze zegt ook dat ik maar eens na moet denken en als ik er niet met kan leven er maar een punt achter moet zetten.
Wat moet ik doen ?
We hebben samen relatietherapie gehad en allebei een apart traject. Dat aparte traject loop bij mij nu een jaar, mijn vrouw heeft na 4x gezegd dat ze het wel goed vind en zelf oplost.
Vorige week kwam ik erachter dat ze opnieuw stiekem app contact heeft met een andere man. Ik ben radeloos, zeker tegenover de kinderen. Dit verdienen zij niet.
Hi Brand,
Wat een vervelende situatie. Ik herken veel van wat je schrijf in mijn situatie. Het intieme contact van de partner met een jonger persoon, partner in mid-life crisis rond de 40 jaar, naief zijn en denken dat zaken wel overwaaien door mijzelf, afhankelijkheid, goed willen doen / pleasen. Deze twee karakters maakt het risicovol.
Zelf zit ik in de fase waar jij vorig jaar zat. Samen er voor willen gaan en het een kans geven. Voor mijzelf heb ik wel besloten om er definitief een punt achter te zetten als het nogmaals voorkomt. Daarvoor heb ik teveel zelf-respect. Jouw post zet mij wel aan het denken, wellicht heb ik dezelfde situatie volgend jaar...
In veel gevallen zou ik het advies geven er voor te gaan, maar jij bent er al eens voor gegaan en hebt al zoveel geaccepteerd buiten je grenzen dat het mij zwaar lijkt om samen te blijven. Het controlerende, geen vertrouwen, etc. breekt toch op.
Als je partner dan ook nog 'verslaafd' blijft aan contact met anderen en er niet aan wilt werken wordt het mijns inziens een heel lastig huwelijk.
Brand schreef op 10-06-2024 om 12:11:
[..]
Klopt ik blijf vast houden aan het vertrouwde. Ik was vroeger niet een hele populaire jongen bij de meiden en mijn vrouw is dan ook de enige vrouw waar ik een relatie mee heb gehad (al klinkt dit nu vreemd).
Mss is dat het wel, ik ken niet anders.
Mijn hoofd en min hart zeggen 2 verschillende dingen.
En ik ben een denker, de vraag die iedere dag door mijn hoofd gaat is "Waarom?"
Heel begrijpelijk hoor. Je komt ook behoorlijk onzeker over. En dat weet je partner natuurlijk ook. Die kan haar gedrag in stand houden omdat jij dat toestaat.
Ik had zelf ook veel waarom vragen. Met hulp heb ik geleerd die piekervragen los te laten. Jij zult nooit alle antwoorden krijgen. En al krijg je die wel. Wat heb je dan aan de antwoorden? Je komt er niet verder mee. Daarnaast heb ik geleerd uit te gaan van daden niet van woorden. Jij bent misschien ook geneigd om vast te houden aan haar mooie woorden. Maar die zeggen niets. Het gaat om wat ze in haar gedrag en acties laat zien.
Bespreek alles met je eigen therapeut en wees duidelijk naar haar. Een proefscheiding kan een prima middel zijn. Afgebakende periode in een vakantiehuis of tijdelijke plek bij of via je netwerk en om en om in jullie huis met de kinderen. Hoe bevalt jullie beiden dat?
Wil ze dit alles niet dan is het jouw keuze. Haar accepteren of voor jezelf kiezen. Absoluut niet makkelijk maar zoveel beter voor je eigen groei en ontwikkeling (en zelfrespect want waar is dat gebleven nu)?
@LifeEvent! ik had vorig jaar zeker afstand moeten nemen en niet zo naief moeten zijn. Want op het moment dat de vriendin van die gast bij ons huilend aan de deur stond en zei dat hij alles verteld had ontkende ze het in eerste instantie zelfs nog. dat had voor mij genoeg moeten zijn. De afstand is is wel nodig want op dit moment is alles wat ik doe fout.
Sander2k24
Ik had achteraf gewoon de knoop moeten door hakken, als je zoveel gelieg en bedrog over hebt voor een ander dan is die keuze ook al snel gemaakt en is de kans om sneller opnieuw de fout in te gaan zeer groot.
En als je hulp gaat zoeken, doe dat dan bij een betrouwbare en gespecialiseerde psycholoog. Dat is ook een enorme fout van ons geweest om de 1ste de beste te pakken die in ons dorp beschikbaar was. Dat heeft ons geen goed gedaan.
