Verder na ontrouw - deel 8

GekkeHenkie100 schreef op 03-12-2024 om 16:32:

Holymoly… De ene na de andere mindf*ck. Wat een spoor aan vernieling laat ze achter. Grote vraag is waarom de relatie voorbij is: komt ze tot het inzicht dat ze een doodlopende weg gaat of andere reden? En tegelijk: niet langer jouw zaken. Inderdaad fijn als zo’n zakkenwasser weer uit beeld gaat en hopelijk ontstaat er ruimte tussen haar en jullie zoon. Nu misschien wachten tot zij weer aan de deur staat…? Sterkte en wijsheid maar weer.

Stond ze al. Die had ik wel verwacht ja, al was dit wat sneller dan ik verwacht had en stiekem ook gehoopt had. En natuurlijk het " ik mis mijn gezin, ik mis jou en ik wil er alles aan doen" verhaal. 

Uhm, volgens mij was het verhaal dat ze er wat bad vibes bij kreeg, hij begon steeds meer te pushen, stond al met een tas met kleren op de stoep bij haar nieuwe huis, terwijl ze dat niet zo zag zitten allemaal. Paar keer aangegeven dat ze wat rust wou om alles op orde te krijgen, ging die niet in mee en toen heeft ze het besluit genomen om haar spullen (of naja, onze spullen officieel nog) bij hem weg te halen. Maar goed, dat is haar verhaal. Ik ben er niet bij geweest en dat we weinig aan haar woorden kunnen hangen weten we volgens mij inmiddels ook wel. 

Anna Cara schreef op 03-12-2024 om 17:36:

Nou Elpisto, misschien toch kleine troost dat ze misschien ook ontdekt dat het gras niet groener is. Of zoiets. En idd jullie kinderen. Wel zie ik voor mij dat ze straks bij jou wil uithuilen? Arm om haar heen? Met jou toch verder wil? Dat jij hebt ervaren dat er ook leuke andere vrouwen bestaan, kan jou helpen in jouw proces en hier afstand van te houden. Of niet?

Veel wijsheid gewenst in ieder geval.

Xxx

Mwoah, het gras is groener waar je het water geeft. Vond ik wel een mooie. Maar idd, kleine troost. Ze huilt idd bij mij uit in die zin. Niet zozeer om hem, maar om ons en ons gezin. Ik heb die mogelijkheid aangepakt om wel echt een aantal dingen uit mijn systeem te gooien, zeker wat betreft de kinderen. Dat die eikel dag 1 alweer bij haar op de stoep stond en mijn zoon dan niet naar beneden wil komen omdat hij er is. En dat ik het echt idioot vindt. Naja, huilen natuurlijk. 

Uhm, ik denk niet dat dit me helpt nee. Dus ik heb die afstand wel direct weer ingebouwd. Omdat ik wel merk dat ik er last van heb. Dat niet zien en niet spreken hielp wel heel erg met de verwerking. En ik wil hier niet meer op die manier ingetrokken worden. Het doet direct weer wat met me en ik moet daar echt voor waken. 

Elpisto, ik zou daar echt, echt afstand van houden. Dus niet haar verhalen aanhoren en alles meteen afkappen. Met haar issues moet ze maar naar vrienden/familie, maar NIET naar jou. 
Je kunt haar zeggen dat je het allemaal niet wilt weten en dat je alleen met haar in gesprek gaat over zaken die rechtstreeks de kinderen betreffen. 
Vraag haar om jou verder met rust te laten.
Doet ze dat vervolgens niet, dan bewijst dat eens te meer dat ze geen enkel respect voor je heeft en ook geen enkele inleving in jouw gevoelens

Mugs schreef op 04-12-2024 om 10:35:

Elpisto, ik zou daar echt, echt afstand van houden. Dus niet haar verhalen aanhoren en alles meteen afkappen. Met haar issues moet ze maar naar vrienden/familie, maar NIET naar jou.
Je kunt haar zeggen dat je het allemaal niet wilt weten en dat je alleen met haar in gesprek gaat over zaken die rechtstreeks de kinderen betreffen.
Vraag haar om jou verder met rust te laten.
Doet ze dat vervolgens niet, dan bewijst dat eens te meer dat ze geen enkel respect voor je heeft en ook geen enkele inleving in jouw gevoelens

Ga ik ook doen hoor. Toen ze aangaf dat ze in de ziektewet zat, viel dat samen met een ziekenhuisbezoek van 1 van mijn dochters. Daar wou ze voor langs komen, dat was prima. Voor mij was dat even een moment om wat frustratie kwijt te raken over hoe ze met onze kinderen om gegaan is. 

Verder bouw ik inderdaad de afstand weer in, hoe moeilijk dat ook is. 

Elpisto schreef op 04-12-2024 om 10:33:

[..]

Dubbel. Ik ben heel erg blij dat mijn kids wat rust krijgen nu om in hun ritme te komen en dat zoon hopelijk weer op plek 1 staat bij haar. Hij is wel echt een soort van aan de kant gezet door haar en genegeerd en ik vind dat echt een dingetje. En dat die sukkel uit beeld is. Once again, geen idee of ex de waarheid spreekt, maar de helft van de dingen die die gedaan en gezegd heeft tegen anderen, zoals ineens bij de school van mijn kinderen staan en elk vrij moment langskomen, daar wist ze van te voren niet vanaf. Aan de andere kant: Ze is ook volwassen en moeder en ze had daar prima in kunnen grijpen.

Aan de andere kant trekt dit weer wat open wat ik de afgelopen tijd heel erg heb kunnen wegstoppen. Ze zoekt contact, ze zegt hoeveel ze van me houd, dat ik de liefde van haar leven ben. Noem het allemaal maar op. En ik merk dat ik dat wel heel erg lastig vindt, want ik reageer er niet op. Omdat ik weet dat we dan weer in een discussie verzanden. Want als dat zo is, doe je dit niet 2 keer. En zeker niet op deze manier, de 2e keer. Maar die discussie wil ik gewoon niet aan gaan, maar het is wel lastig.

Ja het meest nare aan het verhaal vind ik misschien niet eens het vreemdgaan maar het weer zo met jouw gevoelens spelen. Want natuurlijk word je geraakt als je verse ex en de moeder van je kinderen zulke dingen zegt. Het is heel moeilijk er niet weer in te trappen. Om haar voor als nog op een afstand te houden zou je bijvoorbeeld in ieder geval een jaar proefscheiding kunnen voorstellen. Er is nogal niet wat gebeurd zeg. Want ze rent weer naar jou terug omdat ze het ook niet meer weet nu vriendje tegenvalt. Ik heb zo het gevoel dat met een jaar proefscheiding (als je uberhaupt nog iets voor haar zou voelen hoor) haar ware aard zich toont. Mocht ze na een jaar zich 'gedragen' nog steeds in je gevoelsleven zijn, dan kan je altijd nog dingen weer opstarten. Maar mèn het is me wel een type zeg. Therapie zou geen overbodige luxe zijn.

edit: postings gekruist

Nav van weer de bizarre episode bij Elpisto: ik heb veel geworsteld met de vraag: wat is gezonde en wat is ongezonde liefde. Of überhaupt: wat is liefde? Omdat er aan de ene kant verlangen/aantrekkingskracht/hechting is. En aan de andere kant soms zoveel afstand/eenzaamheid/pijn kan zijn in diezelfde relatie. Ben er inmiddels een stukje verder in: we zijn allemaal gebrekkig. Maar soms is gedrag niet alleen gebrekkig, maar ook toxisch. Dat is: geen bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen en/of geen bereidheid temperen en groeien. Als iets toxisch is kan dat natuurlijk veranderen, maar tot die dag kun je je alleen beschermen en begrenzen. Omdat ik zag dat wij allebei wel verantwoordelijkheid namen en wilden groeien zag ik basis om door te gaan, ondanks dat we nog steeds soms heel veel afstand kunnen voelen.

Mocht je twijfelen over partnerkeuze dan zijn de podcasts van Amber Stinissen (via spotify) ook interessant. Bv nr:

- 65 (partnerkeuze is een afspiegeling van je jeugd)
- 66 (soulmates of traumabinding)
- 67 (onveilige hechting en aanpassingsgedrag)
- 68 (je (ex-) partner niet kunnen loslaten
- 69 (gezonde VS ongezonde liefde)
- 70 (verslaafd aan drama)
- 75 (is uit elkaar gaan de goede oplossing)
- 79 (vreemdgaan of bedrogen worden)

MRI schreef op 04-12-2024 om 10:58:

[..]

Ja het meest nare aan het verhaal vind ik misschien niet eens het vreemdgaan maar het weer zo met jouw gevoelens spelen. Want natuurlijk word je geraakt als je verse ex en de moeder van je kinderen zulke dingen zegt. Het is heel moeilijk er niet weer in te trappen. Om haar voor als nog op een afstand te houden zou je bijvoorbeeld in ieder geval een jaar proefscheiding kunnen voorstellen. Er is nogal niet wat gebeurd zeg. Want ze rent weer naar jou terug omdat ze het ook niet meer weet nu vriendje tegenvalt. Ik heb zo het gevoel dat met een jaar proefscheiding (als je uberhaupt nog iets voor haar zou voelen hoor) haar ware aard zich toont. Mocht ze na een jaar zich 'gedragen' nog steeds in je gevoelsleven zijn, dan kan je altijd nog dingen weer opstarten. Maar mèn het is me wel een type zeg. Therapie zou geen overbodige luxe zijn.

edit: postings gekruist

Ze stelde ook voor, of er niets was wat we nog aan deze scheiding konden doen. Daar heb ik direct een stokje voor gestoken. Ik ga dit niet meer terugdraaien, de scheiding kan elk moment uitgesproken worden en daarna kunnen we de woning regelen. En ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik dat ook absoluut ga door zetten. 

Therapie is ze inderdaad inmiddels achteraan geweest. Ze gaat naar de maatschappelijk werker op haar werk en heeft weer een afspraak gemaakt voor halverwege december bij de POH. Maar eerlijk: Dat moet ze voor zichzelf doen en niet voor mij. Het was namelijk ook mijn 1e reactie op alle leuke en lieve dingen die ze nu zei: Los van al het andere, wat nou als nummer 3 straks wel leuk genoeg is om bij te blijven? Je staat hier weer omdat je 2 keer een sukkel uitzoekt. Niet omdat ik zo veel beteken. Naja, toe maar. Ik ga in elk geval niks terugdraaien meer. Ze wil zelf graag dat we mediation/relatietherapie gaan nemen. HA! Dat had ze 2 jaar geleden moeten accepteren. 

Elpisto schreef op 04-12-2024 om 12:05:

[..]

Ze stelde ook voor, of er niets was wat we nog aan deze scheiding konden doen. Daar heb ik direct een stokje voor gestoken. Ik ga dit niet meer terugdraaien, de scheiding kan elk moment uitgesproken worden en daarna kunnen we de woning regelen. En ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik dat ook absoluut ga door zetten.

Okay, goed om te horen joh. Hoe ze zich nu gedraagt is eens te meer reden om voor jezelf en de kinderen te gaan. Want inderdaad, voor de kinderen is het ook vreselijk als er straks nr 3 op het toneel komt. Een scheiding is natuurlijk heel naar voor ze maar het zou top zijn als jij binnen dat kader de rustige doorzetter bent. Sterkte!

MRI schreef op 04-12-2024 om 12:40:

[..]

Okay, goed om te horen joh. Hoe ze zich nu gedraagt is eens te meer reden om voor jezelf en de kinderen te gaan. Want inderdaad, voor de kinderen is het ook vreselijk als er straks nr 3 op het toneel komt. Een scheiding is natuurlijk heel naar voor ze maar het zou top zijn als jij binnen dat kader de rustige doorzetter bent. Sterkte!

Nou ik merk dat ik er direct weer van van slag ben zeg maar. En direct dat verlangen weer terug ervaar. En ik weet dat dat gewoon niet kan. We hebben het de vorige keer op die manier gedaan, door gaan met af en toe een gesprek en naar mijn mening ging dat heel erg goed. Als dat dan blijkbaar niet goed gaat volgens haar mening en ik daar buiten gelaten wordt, tot het moment dat ze er vandoor gaat. Wat moet ik daar dan nog mee?

Dus eigenlijk is het wel zoals Anna Cara zegt. En ik ben heel veel geholpen rondom deze scheiding ook, vooral door werkgever en haar partner. Ik ga dit niet meer terugdraaien, alles is al geregeld. De uitspraak van de rechter zou op 25 november komen en i kid u not: Dat was ook de dag dat ze aan mijn deur stond en we 2 uur later allebei het bericht kregen dat er in het roljournaal te lezen was dat de beschikking verwacht wordt op 23 december. Zij vond dat een teken aan de wand om de scheiding af te blazen, ik vond dat een teken aan de wand om de advocaat te bellen of ze me wat aan het flikken was, maar dat bleek niet zo te zijn. Louter toeval dus.

Maar goed, alles is verder geregeld. De verhuizingen, alle financiële zaken op de woning na, aanvragen van verschillende toeslagen. Dus ik ga dat echt niet terugdraaien, enkel en alleen omdat mevrouw roept " dat ik de liefde van haar leven ben". 

Anna Cara schreef op 04-12-2024 om 13:29:

Elpisto, ik geef je groot gelijk. En vanuit een nieuwe situatie als gescheiden stel kunnen jullie altijd nog/weer/toch/misschien kijken naar ofver toch liefde is om te kiezen voor een relatie. Als jij dat wil.

Ik vind het nu echt een vreselijk zwakke bedoening van haar om jou weer terug te willen alsof er niets gebeurd is.

Keep us posted. Wij leren hier ook van.

Xxx

Ja ik heb haar ook echt duidelijk gemaakt dat ze me nu los moet gaan laten omdat ik er gewoon last van heb. Ik heb echt last gehad van dat gevoel dat je niet goed genoeg bent ofzo. Je ontwikkelt een soort van minderwaardigheidscomplex ofzo. Tenminste, zo heb ik dat wel heel erg gevoeld. Dus, de sportschool in elke dag, 3x per week voetbal. Juist om dat een beetje kwijt te raken. En dat gevoel komt weer heeeeelemaal terug. En ik vind dat niet eerlijk richting mee. En dan krijg ik van haar de opmerking: Goh, je moet ook niet dunner worden hoor. Waarom zit je zoveel in de sportschool? 

En inderdaad, who knows wat er met de tijd gebeurd. Voor mij betekende ze de wereld. Stiekem nog steeds wel, dat vertel ik haar natuurlijk niet. Maar ik ga dit absoluut niet terugdraaien. Ik zou niet eens weten wat daar de basis voor zou moeten zijn op dit moment. Een aantal lieve woordjes? No way. 

Natuurlijk ga je de scheiding niet meer terugdraaien. Deze vrouw laat dermate verstoord gedrag zien. Daar wil je toch geen onderdeel meer van zijn. Ook niet in het belang van de kinderen. Geeft alleen maar hoop en een boel verwarring. En daarnaast je bent toch niet totaal wanhopig dat je niet alleen kunt zijn. Zelfrespect is erg belangrijk. 

@elpisto. Wat een verwarring zaait ze en hoe ongelukkig is ze!
Er wordt hier geroepen, trouwen kan altijd nog. Ik denk dan "scheiden kan altijd nog" 
Ik lees, 2 mensen die van elkaar houden waarvan 1 ziek gedrag vertoont wat ergens vandaan komt. 
Daarmee moet ze hard aan de slag. Een POH heeft niet de juiste kennis en tools hiervoor. Ze zou een psycholoog moeten zoeken die gespecialiseerd is in codependency 
Na een tijd voorzichtig als het mogelijk is bij diegene (die haar dan al goed kent) relatietherapie
Waarom niet apart blijven wonen? En vandaaruit handelen.
Ook voor de kinderen. Zij staan machteloos aan de zijlijn. 
Scheiden maakt zoveel in hun leventjes stuk.
Ze mogen ook zien dat 2 ouders die van elkaar houden de ander toch pijn kan doen door heel erg ziek gedrag. Maar dat er ook berouw, herstel en vergeving kan zijn. 
Als ik zie hoe blij onze kinderen zijn dat papa en mama na 15 maanden weer bij elkaar zijn en dat onze oudste en zijn vriendin zeggen zoveel van ons geleerd te hebben en bewondering heeft hoe we nu met elkaar verder gaan stemt tot heel veel dankbaarheid. 

Ik moet aan een aflevering denken die ik pas gezien heb. Lijkt best wel op jullie verhaal.
Ik ga deze voor je opzoeken. 
Sterkte! 

Deze is het Elpisto. 

Zij ging meerdere keren vreemd.