Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ik spreek over niemand een oordeel uit. Heb ik ook nooit gedaan. Maar ik erger me wel aan de zwart-witte opstelling van een aantal mensen hier. Zoals Izza hierboven. Alsof je alleen aan je zelf kunt werken, sterker worden, búiten een relatie. Dat is dus pertinent niet zo. Ik heb dat ook gedaan, ik heb mezelf opnieuw uitgevonden en man ook, allemaal bínnen onze relatie. Alleen mag ik dat geloof ik niet zeggen, want ik krijg keer op keer een reactie zoals hierboven, dat vergeven allemaal leuk en aardig is, maar grenzen stellen belangrijk is. Ik kan dat prima allebei tegelijk. En ik ben echt niet de enige. Maar jullie (Izza en Pippeltje met name) blijft maar verkondigen dat dat niet kan. Zonder erbij te vermelden dat dat haar eigen particuliere mening is en dus geen feit. Dáár ageer ik tegen, omdat ik meerdere mensen hier op het forum voorbij zie/heb zien komen in een situatie waarvan ik denk dat daar misschien met goede wil en inzet van beide partners best uit te komen is. Maar als je dan als partner-van hier steeds te horen krijgt dat dat dan per definitie ten koste zal gaan van je eigenwaarde, persoonlijke ontwikkeling en ook nog eens een slechte invloed heeft op de kinderen, dan ga je dat misschien ook wel geloven. Ik wil dus een tegengeluid laten horen.
Donna! schreef op 13-12-2023 om 08:29:
[..]
Gebruik je kinderen niet als een excuus om te rechtvaardigen waarom je niet vertrok. Angst om weer single te zijn? Misschien ben je ouder geworden en dacht je dat je niemand anders kon vinden? Is het vanwege de levensstijl, de valse gelukkige gezinsillusie en alles wat daarbij hoort? Kon je niet sterk in je schoenen staan en voor je kinderen zorgen zonder de extra paar handen? Angst voor de mening van anderen, beschaamd dat je man niet genoeg van je hield en je respecteerde om trouw te blijven, dus ben je bereid ermee te leven? Misschien was het voor jou onbegrijpelijk dat hij voor zijn minnares viel, of misschien zelfs van zijn minnares hield, dus je hield jezelf voor de gek door te geloven dat er een grote verleiding heeft plaatsgevonden, in plaats van onder ogen te zien dat een ander boven jou verkozen werd, keer op keer. Misschien heb je jezelf ervan overtuigd dat hij soort van slachtoffer is, zodat je voor jezelf kunt rechtvaardigen om bij hem te blijven.
Ik vind dit echt wel een ernstig geval van de pot en de ketel. Op alle vragen kan ik een heel luid en duidelijk NEE antwoorden. Ik heb hier al vaak genoeg uitgelegd waarom ik gebleven ben, en dat heeft HEEL goed uitgepakt bij ons, dank je.
Pennestreek schreef op 13-12-2023 om 19:57:
Zo, ik heb wel wat veroorzaakt met mijn post zeg. Ik wist van tevoren wel dat ik zulke reacties ik zou krijgen. Maar ik had toch gehoopt dat jullie het zouden lezen voor wat het is: advocaat van de duivel spelen. Ik vind niemand ‘fout’, maar ik wilde er maar mee aantonen dat je persoonlijke situatie je beeld nogal kleurt. Je kinderen het voorbeeld willen geven dat je eigenwaarde niet van een ander af moet hangen is natuurlijk prima. Maar ik wilde dus juist mijn kinderen het voorbeeld geven dat je iemand die de weg kwijt is juist de kans geeft om die weer terug te vinden. Dat je niet direct opgeeft als de weg wat hobbelig is. Dat mensen een tweede kans verdienen. En ik had beloofd in voor- en tegenspoed, nou, dit wás tegenspoed.
Kortom, er is geen goed en fout. Maar ik krijg heel erg het gevoel dat er hier een aantal mensen rondloopt dat nogal snel aanstuurt op uit elkaar, onder het motto dat dat beter zou zijn voor de kinderen. Dat trekken aan een dood paard geen zin heeft, terwijl ik in zo’n paard echt nog wel leven zie. Dat je je eigenwaarde niet moet verliezen. Niet moet blijven omdat je niet alleen durft te zijn. Ik kan jullie vertellen dat ik mijn eigenwaarde nooit kwijtgeraakt ben, integendeel. En ik kan prima alleen zijn. Ik ben ook economisch zelfstandig. Allemaal geen argumenten voor mij om te blijven. Ik bleef omdat ik zag wat er gebeurde. En ik zie dat in meer situaties die hier voorbij komen. Recent nog de gevallen Titiv en A.nne. Bij die twee is hier ook vaak geroepen dat ze het op moesten geven. Ik ben blij dat ze dat niet gedaan hebben en tegen de stroom in hun eigen gevoel gevolgd hebben.
Misschien komt dat omdat je een hele rare post gemaakt hebt? Begrijp me niet verkeerd, ik kan de meeste bijdrages van jou altijd goed hebben, maar ik vind persoonlijk wel dat je de plank gigantisch mis slaat.
Als ik voor Persephone mag spreken, of hoe ik haar post geïnterpreteerd heb, is hetgeen haar het zwaarst/meest tegen viel het feit dat man het risico gelopen heeft om er voor zijn kinderen een gigantische onwerkbare situatie van te maken. Niet in de eerste plaats omdat er een scheiding komt, maar in de tweede plaats omdat het nogal wat vergt van iemand om de emotie om zon affaire naar de achterkant te verdrijven. In dat opzicht: Had man dan inderdaad gewoon beter kunnen zeggen: We stoppen er mee. Dat is ook verdrietig, maar dan hoef je niet te worstelen met de emoties die komen kijken bij ontrouw.
In dat licht snap ik echt niks van je opmerking.
Wow, Donna, wat een valse reactie.
En dat krijgt nog twee likes op de koop toe.
Geen kip meer die hier durft te mee te schrijven terwijl het wel ergens zijn ei kwijt wilt.
Weer duidelijk geworden waarom ik gestopt was met deze topic.
Pennestreek schreef op 14-12-2023 om 12:57:
Ik spreek over niemand een oordeel uit. Heb ik ook nooit gedaan.
Niet? Dit is letterlijk wat je schreef:
"Uiteraard zette hij met zijn vreemdgaan de veilige haven van de kinderen op het spel. Maar uiteindelijk heb jij dat ook gedaan. Jij bent degene geweest die daarmee niet kon/wilde leven. Jouw behoefte om niet verder te gaan met hem boven het belang van je kinderen stelde. "
Dat is geen oordeel? Houd je je nou expres van de domme, of zie je echt niet in dat je naar mij toe een buitengewoon veroordelende toon aansloeg? Of valt dit ook weer onder die noemer "advocaat van de duivel"? En waarom precies zijn jouw veroordelende zinsnedes "advocatuur van de duivel", maar zijn postings van bijvoorbeeld Donna! dat in jouw ogen niet, want dan is het "pot verwijt ketel"?
Donna! schreef op 13-12-2023 om 08:29:
[..]
Gebruik je kinderen niet als een excuus om te rechtvaardigen waarom je niet vertrok. Angst om weer single te zijn? Misschien ben je ouder geworden en dacht je dat je niemand anders kon vinden?
Knip
Vadertje48 schreef op 14-12-2023 om 15:16:
[..]
[Quote verwijderd]
Ah ik dacht al waar blijft die. Maar de jaren 50 zijn weer terug.
Volgens mij leeft pen in 2023 en is ze meer dan een afhankelijk huisvrouwtje dat niet verder komt dan de keuken. Zo komt ze op mij echt niet over namelijk.
En volgens mij is de bedrieger hier de wegloper. Die ging er immers met een ander vandoor.
Vadertje48 schreef op 14-12-2023 om 15:16:
[..]
[Quote verwijderd]
Fijn dat je het voor me opneemt hoor Vadertje, maar mijn bedoeling was dus om aan te geven dat dat 'verantwoordelijkheid nemen' er niet altijd hetzelfde uitziet. Ik heb dat op mijn manier gedaan, anderen doen dat op hun manier. Wat ik duidelijk probeer te maken is dat niet het een goed en het ander fout is, maar dat dat afhangt van heel veel factoren. En ik heb nooit bedoeld te zeggen dat iemand die besluit te gaan scheiden een slechte moeder zou zijn, al wordt wat ik heb geschreven wel zo gelezen.
Dat kinderen achteraf zeggen blij te zijn met het een of ander vind ik ook niet zo veelzeggend. Toen wij zo ongeveer de handtekeningen gingen zetten onder het convenant vonden ze het fijn dat er eindelijk duidelijkheid kwam, nu zijn ze blij dat we nog bij elkaar zijn. Het is zoals het is, kinderen hebben het uiteindelijk toch gewoon te doen met wat hun ouders besluiten. En daar maken ze dan hopelijk het beste van.
Maar Pennestreek zie je dan niet dat doordat je zonodig elke keer een tegengeluid moet laten horen je in feite de boel weer polariseert?
Want op een geluid uit het midden ga je dan niet in. Hierop bijvoorbeeld:
Jij:
Toch nog een vraag: als iemand bijvoorbeeld een ongeluk heeft gehad, of beroofd is, vind je dan dat er een einddatum moet zitten aan triggers, flashbacks, emotionele problemen? Of vind je dat iets anders? En zo ja, waarom dan?
IK: Interessante vraag dank je. Ja dat vind ik wat anders omdat dan er geen emotionele directe band met de veroorzaker van de triggers is. Ik vind er dan ook geen einddatum aan zitten. Dat vind ik ook niet bij triggers bij vreemdgaan. Waar ik een einddatum aan vind zitten, of althans een punt waar men moet gaan kijken of je dit nog zo wilt, is of je dan bij de trigger gever moet blijven.
Een vergelijking die een beetje mank gaat maar toch: als iemand een bepaalde hobby heeft waarbij ze een ongeluk heeft gehad, bergbeklimmen of motorrijden en ze wil dat blijven doen maar komt elke keer emotioneel zwaar getriggerd van de berg of de motor af, dan zeg je na drie jaar ook: maar lieverd, zou je niet eens gaan kijken of je dat maar een tijdje niet moet doen? Het eerste jaar (pin me niet vast op de tijdspanne) kan het nog helend zijn als een vorm van exposure en er doorheen werken, maar na drie of vijf jaar steeds weer volkomen de kluts kwijt zijn, gaat menige dierbaren toch denken: "maar Ria, waarom nog, je raakt er zo van ondersteboven?" (einde citaat)
Kijk en dan kan je ook zeggen: doordat je altijd maar blijft hameren op dat er nog kansen zijn met die partner loop je het gevaar dat mensen die niet zo'n meewerkende partner hebben als jij en in een toxische traumabonding zijn terecht gekomen, maar blijven hangen en in een cirkeltje rond draaien. En jij blijft hun hoop maar voeden want ja bij jullie is het ook goed gekomen. Maar in feite voedt je dan een toxische dynamiek...
Ja, er zijn stellen waar nog heling te halen valt, én er zijn stellen waarbij één van de partners zodanig langdurig gewond is geraakt en waarbij het vertrouwen niet hersteld kan worden door nalatigheid van de vreemdganger, waarbij je op een gegeven moment zo sterk moet zijn om afscheid te nemen. En alle schakeringen er tussen.
Nare toon hier. Bah.
Engeltje schreef op 14-12-2023 om 17:36:
[..]
Ok, je had een punt, ik heb mijn wat scherpe laatste alinea geschrapt maar de rest vind ik puur inhoudelijk. Maar misschien bedoelde je mij helemaal niet hoor 
Vadertje48 schreef op 14-12-2023 om 15:16:
[..]
[Quote verwijderd]
1e bericht, schaduwaccount? Ga je het nu weer even overdoen, even in wat rondmeppen? Vooral veel invullen zo te horen.
Hallo,
Ik lees al een behoorlijk tijdje mee en heb intussen heel veel aan dit forum gehad. Je kunt je zo alleen voelen in deze situatie en dan helpt het om mee te lezen hoe anderen ermee omgegaan zijn, zowel kort na het uitkomen als (heel) lang daarna.
En iedere situatie is anders en ieders keuze is anders.
Ik vind het erg jammer dat nu al enige dagen diverse verhitte discussies worden gevoerd over wiens post, hoe bedoeld was en hoe geinterpreteerd wordt of zou moeten worden.
Ik zou heel graag weer wat respect voor elkaar terug zien komen.
Ik hoop dat we dit kunnen stoppen en elkaar weer kunnen gaan helpen.
Ik worstel nog enorm met het gaan maken van de voor mij juiste keuzes en heb daarbij veel aan de gedachten van anderen en was van plan eindelijk mijn moed bij elkaar te rapen en mijn situatie te beschrijven.
A om het van me af te schrijven en B om ook anderen een hart onder de riem te steken dat ze niet alleen zijn (zoals ook mij dat hielp).
Maar als de toon en inhoud hier zo blijft ga ik verder op zoek naar een andere forum.
Jammer.
Volgens mij hebben we voldoende sores met de situatie waarin we zitten (of zaten) en is het onnodig daarbij elkaar nog eens verder de grond in te trappen. Echt niet nodig hoor, dat heeft de overspelige bedriegende partner al meer dan voldoende gedaan.......
Welkom in de club jahoor-jijook! Fijn dat je er al veel aan hebt gehad en hoop dat anderen ook weer iets gaan hebben aan jouw bijdragen. Benieuwd waar je staat in jouw proces - wacht wel af of je de stap zet om mee te schrijven. Sowieso: sterkte!
Afijn, iets wat mij bezig houdt vandaag: ik word net geconfronteerd met een foto van Truus. Op social media. Van een dancing waar ik ook regelmatig kom. Ben blij dat ik er niet was die avond dacht ik meteen. Vervolgens was ik blij dat ze er onflatteus er uit zag. Duf? Of herkenbaar?
