Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Wat de kinderen betreft… die voelen perfect aan dat er iets niet klopt. Dus niets zeggen is soms moeilijk. Onze oudste dochters had delen van de conversatie gezien op een Ipad in huis. Wat ik gedaan heb is haar direct gerustgesteld. Dat we de vaste wil hadden om er uit te komen. Nooit met modder gegooid. De kunst is om net genoeg te zeggen als het nodig is. Geen details. Geen modder. Maar ik was zodanig van slag dat helemaal verbergen gewoon een onmogelijke opdracht was. Ik heb twee keer een beetje uitleg gegeven, anders was het veel te stresserend voorhaar. Haar broers hadden de berichten niet gezien en hebben zich ook geen vragen gesteld. Soms zei ik dat ik een beetje ziek was op momenten dat ik echt niet functioneerde. Ben altijd voor hun welzijn blijven zorgen en hen nooit als toeverlaat en steun gebruikt. Eigenlijk lever je soms bovenmenselijke inspanningen omdat je zelf in puin ligt en dat moet verbergen voor hen, maar het is gelukt.
Ik schreef ergens dat de verliefde partner die een nieuw leven wil opbouwen met een ander voor een stuk blind en doof wordt voor de huidige partner en voor de kinderen. Ik kreeg toen tegenwind. Natuurlijk is dat niet altijd zo, maar de schrijnende voorbeelden hierboven tonen aan dat het wel degelijk gebeurt, en meer dan we denken. De achterblijvers mogen het oplossen terwijl ze zelf ondersteboven zijn.
Theekannetje schreef op 20-11-2023 om 10:24:
Ik schreef ergens dat de verliefde partner die een nieuw leven wil opbouwen met een ander voor een stuk blind en doof wordt voor de huidige partner en voor de kinderen. Ik kreeg toen tegenwind. Natuurlijk is dat niet altijd zo, maar de schrijnende voorbeelden hierboven tonen aan dat het wel degelijk gebeurt, en meer dan we denken. De achterblijvers mogen het oplossen terwijl ze zelf ondersteboven zijn.
Mee eens. Nooit zo over nagedacht. Ben wel benieuwd of diegene die vreemdgaat het nog een keer zou doen als die weet hoeveel pijn het doet. De pijn die het veroorzaakt bij de bedrogen partner. Ik zelf heb heel erg geprobeerd om het gezin en de relatie uit elkaar te houden maar in principe vergeet de vreemdganger alles om zich heen. Ook het gezin en wat voor impact het op hen heeft. Dus ook de kinderen.
Nu zit ik er zelf niet zo lekker in op het moment en merk dan meteen dat ik het allemaal zwaarder ervaar. Ik twijfel heel erg of ik het gesprek aan moet gaan. Ik merk bij mezelf alweer afstand naar man als ik in dit gevoel zit. En ik weet als dit langer gaat duren ik op een gegeven moment alles eruit gooi op een minder rustige manier. Maar wil ook de sfeer niet verpesten of vind het moment niet. Maar ik vind het wel een ding. Na 2.5 jaar verder weer dit gevoel. Terwijl het echt supergoed ging.
Peet, ik wil je niet verder jagen maar ik ontweek dat gevoel een tijdje. Later bleek het intuitie. En had hubby weer contact met Truus. Had het echt niet weer verwacht. Neem je gevoel serieus. Spreek het uit. Vraag naar hoe hij in de wedstrijd zit. En weer niet te goedgelovig zoals ik ...
Xxx
Peet52! schreef op 20-11-2023 om 10:47:
[..]
Mee eens. Nooit zo over nagedacht. Ben wel benieuwd of diegene die vreemdgaat het nog een keer zou doen als die weet hoeveel pijn het doet. De pijn die het veroorzaakt bij de bedrogen partner. Ik zelf heb heel erg geprobeerd om het gezin en de relatie uit elkaar te houden maar in principe vergeet de vreemdganger alles om zich heen. Ook het gezin en wat voor impact het op hen heeft. Dus ook de kinderen.
Nu zit ik er zelf niet zo lekker in op het moment en merk dan meteen dat ik het allemaal zwaarder ervaar. Ik twijfel heel erg of ik het gesprek aan moet gaan. Ik merk bij mezelf alweer afstand naar man als ik in dit gevoel zit. En ik weet als dit langer gaat duren ik op een gegeven moment alles eruit gooi op een minder rustige manier. Maar wil ook de sfeer niet verpesten of vind het moment niet. Maar ik vind het wel een ding. Na 2.5 jaar verder weer dit gevoel. Terwijl het echt supergoed ging.
Het kan altijd gebeuren. Ik steek voor niemand mijn hand in het vuur. En geloof ook geen mensen die zeggen "dat kan mij nooit gebeuren".
Wat maakt dat jij dit gevoel hebt. Ben je er zelf nog niet overheen? Of heeft man iets gedaan dat dit veroorzaakt. Wat mij betreft is kiezen om verder te gaan ook kiezen voor vergeving. Vergeten doe je het nooit. Maar vergeving maakt wel dat je er overheen moet stappen op een gegeven moment. Als er echter signalen zijn bij man zou ik dat benoemen (zonder beschuldiging).
Een gevoel is er of is er niet, dat is niet iets waar je overheen kunt stappen of beslissen om dat gevoel niet te hebben. Iemand vergeven betekent niet dat je niet meer mag voelen. Je kunt ervoor kiezen om dat gevoel bespreekbaar te maken en dat lukt zeker zonder in beschuldigingen te vervallen. Je kunt er ook voor kiezen om nog even af te wachten. Maar heel lange tijd blijven zwijgen zorgt ook voor verwijdering. Als je je gevoelens niet mag of kan bespreken met je partner, gaan die een eigen leven leiden en zijn mensen dan uiteindelijk “uit elkaar gegroeid” zoals dat zo mooi heet.
Liefs.
Theekannetje schreef op 21-11-2023 om 09:06:
Een gevoel is er of is er niet, dat is niet iets waar je overheen kunt stappen of beslissen om dat gevoel niet te hebben. Iemand vergeven betekent niet dat je niet meer mag voelen. Je kunt ervoor kiezen om dat gevoel bespreekbaar te maken en dat lukt zeker zonder in beschuldigingen te vervallen. Je kunt er ook voor kiezen om nog even af te wachten. Maar heel lange tijd blijven zwijgen zorgt ook voor verwijdering. Als je je gevoelens niet mag of kan bespreken met je partner, gaan die een eigen leven leiden en zijn mensen dan uiteindelijk “uit elkaar gegroeid” zoals dat zo mooi heet.
Liefs.
Ik ben met je eens dat je vergeving niet kunt forceren. Maar... een gevoel is er of niet...? Geldt dat ook niet voor de gevoelens van de vreemdganger voor de derde persoon?
MRI schreef op 21-11-2023 om 11:46:
[..]
Ik ben met je eens dat je vergeving niet kunt forceren. Maar... een gevoel is er of niet...? Geldt dat ook niet voor de gevoelens van de vreemdganger voor de derde persoon?
Natuurlijk.
Theekannetje schreef op 21-11-2023 om 12:21:
[..]
Natuurlijk. Ik denk niet dat ik dat ergens ontken toch?
Theekannetje schreef op 21-11-2023 om 12:23:
[..]
Nee maar dat heeft wel implicaties. Want zo als de vreemdganger gevraagd wordt niet te handelen naar dat gevoel (dus weer contact op te nemen met Truus) kan de trouwe partner ook gevraagd worden niet te handelen naar dat gevoel. Dus niet weer wantrouwend te zijn, te gaan zoeken naar bewijzen, kwaadheid, verdriet en depressie te laten blijken. En misschien bedoelt Izza dat als je dat niet kunt, (wat imo heel begrijpelijk is) dat je dan beter uit elkaar kan gaan.
En ja, dat gevoel bespreken kan ruimte geven voor de trouwe partner, maar mag de vreemdganger dan ook uitgebreid over zijn gevoelens voor Truus die hij nog heeft praten?
MRI schreef op 21-11-2023 om 12:42:
[..]
Nee maar dat heeft wel implicaties. Want zo als de vreemdganger gevraagd wordt niet te handelen naar dat gevoel (dus weer contact op te nemen met Truus) kan de trouwe partner ook gevraagd worden niet te handelen naar dat gevoel. Dus niet weer wantrouwend te zijn, te gaan zoeken naar bewijzen, kwaadheid, verdriet en depressie te laten blijken. En misschien bedoelt Izza dat als je dat niet kunt, (wat imo heel begrijpelijk is) dat je dan beter uit elkaar kan gaan.
En ja, dat gevoel bespreken kan ruimte geven voor de trouwe partner, maar mag de vreemdganger dan ook uitgebreid over zijn gevoelens voor Truus die hij nog heeft praten?
Ik denk dat je bij vergeving inderdaad op een gegeven moment zelf met die gevoelens om moet kunnen gaan. Anders blijf je erin hangen en maak je jezelf kapot. Je kiest ervoor te blijven en dan is dit ook een consequentie. Niemand kan het meer ongedaan maken.
En de kans bestaat natuurlijk dat de vreemdganger inderdaad gevoelens heeft. Misschien wel heel erg verliefd is of is geweest. Je kunt ook houden van 2 personen tegelijkertijd natuurlijk. Hij moet dat opeens wegstoppen en mag er niets meer mee doen terwijl dat natuurlijk niet zo werkt. Logisch dat hij aan haar denkt of jullie vergelijkt. Of zelfs weer contact zoekt of beantwoord. Jij hebt een probleem met haar maar hij waarschijnlijk niet (integendeel zelfs in sommige gevallen).
MRI schreef op 21-11-2023 om 12:42:
[..]
Nee maar dat heeft wel implicaties. Want zo als de vreemdganger gevraagd wordt niet te handelen naar dat gevoel (dus weer contact op te nemen met Truus) kan de trouwe partner ook gevraagd worden niet te handelen naar dat gevoel. Dus niet weer wantrouwend te zijn, te gaan zoeken naar bewijzen, kwaadheid, verdriet en depressie te laten blijken. En misschien bedoelt Izza dat als je dat niet kunt, (wat imo heel begrijpelijk is) dat je dan beter uit elkaar kan gaan.
En ja, dat gevoel bespreken kan ruimte geven voor de trouwe partner, maar mag de vreemdganger dan ook uitgebreid over zijn gevoelens voor Truus die hij nog heeft praten?
Natuurlijk mag hij dat, ik vraag niets liever. Maar de meesten zwijgen of liegen erover. En er is een groot verschil tussen een gevoel aankaarten of wantrouwend op zoek gaan naar bewijzen, ruzie maken en beschuldigingen uiten. Zoals er ook een groot verschil is tussen gevoelens hebben voor iemand of dan maar meteen de boel bedonderen.
Als ik over mijn situatie spreek… ik zou nog altijd graag, echt heel graag, zijn volledige verhaal horen, uit diepe interesse in wat er toen in hem omging en misschien nog omgaat. Ik wacht daar nog altijd op. Hij zwijgt gewoon en dat ligt echt niet aan mij. Nu, dat zwijgen respecteer ik ook. Maar ik zou er veel deugd van hebben om zijn verhaal eens volledig te horen. Alleen komt het er niet uit.
En Peet52 lijkt me nu ook niet een vrouw die geen gevoel kan aankaarten zonder hysterisch te worden.
Waarom altijd toch dat vervallen in uitersten. Dat zwart/wit denken?
Ik begrijp dat niet.
Het probleem zijn de leugens. Niet de gevoelens die er al of niet waren/zijn voor een ander. Het is de vreemdganger die daarover gelogen heeft en daardoor het wantrouwen heeft binnengelaten in een relatie. Niet andersom. Daarom is het beter om bij twijfel dat gewoon open te gooien. In alle rust. Zonder aan te vallen. Dat is heel goed mogelijk. Dat kan.
Izza schreef op 21-11-2023 om 13:10:
[..]
Ik denk dat je bij vergeving inderdaad op een gegeven moment zelf met die gevoelens om moet kunnen gaan. Anders blijf je erin hangen en maak je jezelf kapot. Je kiest ervoor te blijven en dan is dit ook een consequentie. Niemand kan het meer ongedaan maken.
En de kans bestaat natuurlijk dat de vreemdganger inderdaad gevoelens heeft. Misschien wel heel erg verliefd is of is geweest. Je kunt ook houden van 2 personen tegelijkertijd natuurlijk. Hij moet dat opeens wegstoppen en mag er niets meer mee doen terwijl dat natuurlijk niet zo werkt. Logisch dat hij aan haar denkt of jullie vergelijkt. Of zelfs weer contact zoekt of beantwoord. Jij hebt een probleem met haar maar hij waarschijnlijk niet (integendeel zelfs in sommige gevallen).
Hij mag dat allemaal voelen en hij mag ook contact zoeken, hij mag er alleen niet over liegen. Is dat nu zo moeilijk om te begrijpen?
En als je weet wat er in je partner omgaat, waar hij mee zit of waar hij mee bezig is, dan kan je zelf ook keuzes maken. Het is extreem oneerlijk om daar niet open over te zijn. Ik begrijp die omkering echt niet. Echt niet. Het is diegene die liegt, die verantwoordelijk is voor de misverstanden. Niet omgekeerd.
Theekannetje schreef op 21-11-2023 om 13:42:
[..]
Natuurlijk mag hij dat, ik vraag niets liever. Maar de meesten zwijgen of liegen erover. En er is een groot verschil tussen een gevoel aankaarten of wantrouwend op zoek gaan naar bewijzen, ruzie maken en beschuldigingen uiten. Zoals er ook een groot verschil is tussen gevoelens hebben voor iemand of dan maar meteen de boel bedonderen.
Als ik over mijn situatie spreek… ik zou nog altijd graag, echt heel graag, zijn volledige verhaal horen, uit diepe interesse in wat er toen in hem omging en misschien nog omgaat. Ik wacht daar nog altijd op. Hij zwijgt gewoon en dat ligt echt niet aan mij. Nu, dat zwijgen respecteer ik ook. Maar ik zou er veel deugd van hebben om zijn verhaal eens volledig te horen. Alleen komt het er niet uit.
En Peet52 lijkt me nu ook niet een vrouw die geen gevoel kan aankaarten zonder hysterisch te worden.
Waarom altijd toch dat vervallen in uitersten. Dat zwart/wit denken?
Ik begrijp dat niet.Het probleem zijn de leugens. Niet de gevoelens die er al of niet waren/zijn voor een ander. Het is de vreemdganger die daarover gelogen heeft en daardoor het wantrouwen heeft binnengelaten in een relatie. Niet andersom. Daarom is het beter om bij twijfel dat gewoon open te gooien. In alle rust. Zonder aan te vallen. Dat is heel goed mogelijk. Dat kan.
Ik begrijp je hoor. Natuurlijk wil je het hele verhaal horen. Maar, en dat is ook menselijk, waarom we dat willen horen is voor ons zelf, omdat we chocola willen maken van iets wat onbegrijpelijk is. Het wordt een ander verhaal als de vreemdganger met tranen in zijn ogen en met veel emotie zou gaan vertellen hoe hij de dame/heer in kwestie mist. En misschien omdat hij weet dat hij die gevoelens heeft, zwijgt hij er liever over.
Overigens weet ik ook niet of je je jaren moet gaan lopen inhouden en in alle rust en weloverwogen en niet hysterisch dingen moet bepraten. (iets wat ik wel deed maar dat leidde ook nergens toe, hij kon nauwelijks antwoorden geven en ik bleef gefrustreerd)
Misschien is het wel effectiever om razend, pislink en volkomen kwaad te reageren aanvankelijk. Je bent bedrogen door iemand die je ten diepste vertrouwde. En als die woede er mag zijn tot hij uitgewoed is, kan je misschien wel oprechter tot vergeving komen.
Kijk, als ik mijn partner laat weten dat ik een monogame relatie wil, dan verwacht ik een eerlijk antwoord. Als hij zegt dat ook te willen zonder dat hij het meent, word ik bedonderd. Het is mijn goed recht om dat te willen. Als hij dat niet kan bieden, moet hij mij vrij laten. En niet staan liegen omdat hij mij wil vasthouden. Ik vraag niet “lieg tegen me”. Ik vraag een eerlijk antwoord. Het is godverdomme mijn goed recht om geen driehoeksverhouding te willen. Door al dat bedrog verhindert hij dat ik vertrek. Dus ja, ik ben belangrijk voor hem. Dat weet ik. Hij wil van twee walletjes eten. Maar ik wil dat niet. Dus vertel me geen leugens. Ik laat hem graag vrij, om zonder door mij gehinderd te worden, elke relatie aan te gaan die hij maar wil. Alleen … ik wist godverdomme van niks. Echt fraai.
