Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Thera schreef op 09-10-2023 om 21:38:
Aan de ander kant, bedenk ik mij na Titivs woorden, als je zo duidelijk van het tegenovergestelde van monogamie uitgaat, dan is het misschien niet boeiend om je met het thema 'verder na ontrouw' bezig te houden. Dan is het misschien wel een non issue. Zo van: kan gebeuren, hoort erbij. Ik zou liever hebben dat er dan een apart topic komt over hoe je er ook in zou kunnen staan en dan kunnen mensen die dat interessant vinden daar reageren. Nu vraagt het steeds zoveel energie als de discussie elke keer weer neigt naar het feit van wel of geen monogamie op zich.
Naja dat is het punt wat ik hier al een aantal keren gemaakt heb: Het is totaal onzinnig om dat constant aan te halen, want per definitie is die hele discussie er niet eentje die past bij "ontrouw". Immers hebben we met elkaar monogamie afgesproken, ik en mijn vrouw, en is ze niet vreemd gegaan "omdat ze niet geloofd in monogamie" maar omdat ze verliefd werd. En het mooiste daaraan is nog dat ik überhaupt zelf niet geloof in hokjes: Ik zou zelf, wanneer een toekomstige partner daar mee zou komen, het idee van monogamie best kunnen loslaten.
Thera schreef op 09-10-2023 om 21:38:
Aan de ander kant, bedenk ik mij na Titivs woorden, als je zo duidelijk van het tegenovergestelde van monogamie uitgaat, dan is het misschien niet boeiend om je met het thema 'verder na ontrouw' bezig te houden. Dan is het misschien wel een non issue. Zo van: kan gebeuren, hoort erbij. Ik zou liever hebben dat er dan een apart topic komt over hoe je er ook in zou kunnen staan en dan kunnen mensen die dat interessant vinden daar reageren. Nu vraagt het steeds zoveel energie als de discussie elke keer weer neigt naar het feit van wel of geen monogamie op zich.
Dit is een openbaar forum en ik of wie dan ook zou zich niet moeten laten voorschrijven waar we het wel of niet over mogen hebben. Dat bepalen mensen toch echt zelf wel. Zoiets geeft volgens mij ook totaal geen diepgang of zelfinzicht. Bijzonder simpel en eenzijdig draadje krijg je dan van slechts een paar mensen (zo groot en actief is het hier niet) die het met elkaar eens zijn en meehuilen. Daar heb je weinig aan. Ik denk dat het goed is ook over dit onderwerp verschillende geluiden te laten horen. Uit uitgangspunt (ontrouw) is hetzelfde. Maar de uitkomst en reis daarnaartoe is voor iedereen anders. Mensen wegzetten als verbitterd etc is wat mij betreft een zwaktebod wat weinig niveau laat zien. Ik herken mij daar in ieder geval totaal niet in. En voel mij juist erg gelukkig. En vele malen beter dan de ellende van destijds (en voorbeelden daarvan lees ik hier regelmatig net als tal van angsten en redenen om maar te blijven). Ik vindoverigens ook niet dat iedereen maar uit elkaar zou moeten gaan of dat een open relatie (wat iets heel anders is dan poly zijn!) iets voor iedereen is. Dat laatste is zeker niet het geval.
En met ‘meehuilen’ zet jij degenen die blijven/gebleven zijn en die niet zoveel kunnen met polyamory of open relaties weer weg als zielige gevallen. Jij doet dus eigenlijk precies hetzelfde.
Ik ben helemaal vóór het belichten van een onderwerp vanuit zoveel mogelijk invalshoeken. Ik heb hier destijds ook veel gehad aan bijdragen die ik in eerste instantie pijnlijk vond om te lezen. Maar de meeste mensen in dit draadje willen weten wat ze kunnen doen om de relatie toch te laten voortleven, als het even kan zelfs verbeteren. Die hebben gewoon niet zoveel aan jouw observatie dat polyamory bestaat en dat monogamie niet zaligmakend is. Die willen weten hoe ze hun partner weer kunnen leren vertrouwen. Of dat ooit weer kan. Hoe ze om moeten gaan met een partner die het niet meer over dat vreemdgaan wil hebben.
En hoe goed je het ook bedoelt, mensen kunnen echt alleen maar zelf bepalen hoe lang ze willen en kunnen vechten. De paar keren dat ik hier de adviezen van het forum volgde om man de deur uit te zetten oid, terwijl dat voor mij niet goed voelde, pakte dat erg slecht uit en was ik boos op mezelf omdat ik niet mijn eigen pad gevolgd had. Daarbij landden alle goede raad en tips heus wel, maar ik haalde eruit wat paste, op het moment dat het paste.
Het gaat hier toch om "verder na ontrouw"?
Ontrouw komt in vele vormen. Als ik me niet vergis schrijft Flanagan hier al tijden mee, en is haar man haar nooit seksueel ontrouw geweest, maar zit haar gevoel van ontrouw in het feit dat haar man niet loyaal aan haar was in een conflict met de schoonfamilie.
Izza gaat dan misschien niet per se van monogamie uit, maar ontrouw kan ook in polyamoureuze relaties voorkomen, en zelfs in open relaties.
En dan zijn er nog mensen (waaronder ik), die wel uitgaan van monogamie, maar niet kozen voor het redden van hun relatie toen de ontrouw van hun partner uitkwam.
Allemaal schrijven we over de vraag: hoe verder na ontrouw. Het lijkt me juist zinnig om meerdere kanten van dezelfde medaille te belichten.
Fijn Persephone, dat je het nodig vindt mij te gebruiken om je punt te maken.
Maar door een opmerking van mijn man, vorig jaar, weet ik niet eens zeker of mijn man mij in die tijd of er na, niet seksueel ontrouw is geweest. Eigenlijk heeft geen mens die midden in huwelijksproblemen zit, dergelijke zekerheid. De zijn opmerking over seks eventueel bij een ander halen, verbaasde mij niet eens aangezien in de draadjes vaker dergelijke voorvallen voorbij zijn gekomen. Meestal bij mannen in een midlifecrisis. Dus fijn als je mijn verhaal wenst te gebruiken als tegengewicht op de kritische noot naar Izza.
Nu is mijn persoonlijke ontwikkeling en geloof in mijzelf door het lezen van bepaalde boeken en het doen van een cursus gedurende de jaren dat deze draadjes lopen, zo gesterkt, dat ik besloot zijn probleem op zijn bord te laten liggen. Hij mocht zelf dealen met een zeurend schuldgevoel die mogelijk verder ging dan alleen gebrek aan loyaliteit aan mij in een conflict met zijn familie, daar hij besloot pas vijf jaar later mij erover te vertellen. Omdat ik ten tijde van de mededeling, mijn handen vol aan andere zaken binnen mijn eigen familie, vond ik de mededeling extra lomp. Later heb ik er nog over gesproken maar dan komt dat bekende ‘ik wil er niet meer over praten’ of ‘we hadden toch afgesproken het los te laten, daar zijn moeder overleden was’ voorbij; typisch geval van manipulatie. De zoektocht naar herstel is dus nog gaande, lijkt.
Wat ik door de tijden heen hier geleerd heb, is jezelf niet wegcijferen, waken voor vanzelfsprekendheid en man duidelijk maken dat ik ook een eigenwaarde heb waar hij wel degelijk rekening heeft te houden vanuit het feit dat we toendertijd samen een verbond zijn aangegaan en er geen ruimte is voor egoïsme.
Persephone schreef op 10-10-2023 om 14:27:
Het gaat hier toch om "verder na ontrouw"?
Ontrouw komt in vele vormen. Als ik me niet vergis schrijft Flanagan hier al tijden mee, en is haar man haar nooit seksueel ontrouw geweest, maar zit haar gevoel van ontrouw in het feit dat haar man niet loyaal aan haar was in een conflict met de schoonfamilie.
Izza gaat dan misschien niet per se van monogamie uit, maar ontrouw kan ook in polyamoureuze relaties voorkomen, en zelfs in open relaties.
En dan zijn er nog mensen (waaronder ik), die wel uitgaan van monogamie, maar niet kozen voor het redden van hun relatie toen de ontrouw van hun partner uitkwam.
Allemaal schrijven we over de vraag: hoe verder na ontrouw. Het lijkt me juist zinnig om meerdere kanten van dezelfde medaille te belichten.
Uiteraard, vandaar dat het "verder na ontrouw" heet. Verder kan ook alleen zijn. Of in een andere vorm dan voorheen. Ik zie alleen het nut van de opmerkingen van Izza niet zo in. En dat legt Pennestreek, zoals wel vaker, haarfijn uit. Nog los van het feit dat de opmerkingen van Izza beweringen zijn op basis van haar persoonlijke ervaringen en haar omgeving. Ik zie niet zo in wat die beweringen voor plek hebben in een topic waarin er over en weer gesproken wordt over hoe je verder gaat na een redelijk ingrijpende gebeurtenis. Dat er dan iemand constant komt lopen roepen dat monogamie achterhaalt is en we daar niet voor gemaakt zijn en noem het maar op, is buitenom het feit dat het niet waar is, ook nog eens weinig verhelderend en voegt niet heel veel toe.
Immers, als er geen monogamie afgesproken was, dan hadden we hier niet geschreven.
Izza schreef op 10-10-2023 om 14:04:
[..]
Dit is een openbaar forum en ik of wie dan ook zou zich niet moeten laten voorschrijven waar we het wel of niet over mogen hebben. Dat bepalen mensen toch echt zelf wel. Zoiets geeft volgens mij ook totaal geen diepgang of zelfinzicht. Bijzonder simpel en eenzijdig draadje krijg je dan van slechts een paar mensen (zo groot en actief is het hier niet) die het met elkaar eens zijn en meehuilen. Daar heb je weinig aan. Ik denk dat het goed is ook over dit onderwerp verschillende geluiden te laten horen. Uit uitgangspunt (ontrouw) is hetzelfde. Maar de uitkomst en reis daarnaartoe is voor iedereen anders. Mensen wegzetten als verbitterd etc is wat mij betreft een zwaktebod wat weinig niveau laat zien. Ik herken mij daar in ieder geval totaal niet in. En voel mij juist erg gelukkig. En vele malen beter dan de ellende van destijds (en voorbeelden daarvan lees ik hier regelmatig net als tal van angsten en redenen om maar te blijven). Ik vindoverigens ook niet dat iedereen maar uit elkaar zou moeten gaan of dat een open relatie (wat iets heel anders is dan poly zijn!) iets voor iedereen is. Dat laatste is zeker niet het geval.
Ik struikel ook wel over het woord " meehuilen". Vind het zeer denigrerend overkomen.
Ik denk dat mensen toch hun eigen pad volgen. Ik bedoel uiteindelijk zijn dit slechts een paar anonieme personen op een forum. Jij kent je eigen situatie het beste en hebt hopelijk mensen in je directe omgeving waar je terecht kunt. Van adviezen op internet neem je dat over wat bij je past en de rest leg je naast je neer. Net als in het echte leven eigenlijk. Uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en leven.
Wellicht is het voor sommige mensen die maar blijven hopen en vechten moeilijk om de andere kant te lezen. Maar die is er natuurlijk ook gewoon. En gelukkig maar want die laat zien dat je ook gelukkig (en in sommige gevallen nog gelukkiger) kunt worden als je voor jezelf kiest ipv voor een bedrieger. Daarnaast zijn er genoeg verhalen van mensen die weer gelukkig zijn met hun bedrieger. Dus prima om beide perspectieven te zien.
Peet52! schreef op 10-10-2023 om 15:31:
[..]
Ik struikel ook wel over het woord " meehuilen". Vind het zeer denigrerend overkomen.
Kom op, ik lees nu voor de 2e keer dat men valt over het woord ‘meehuilen’, maar het is echt toch gewoon een vaak gebruikte omschrijving/uitdrukking hoor. Was je er ook zo over gevallen als men het woord ‘meepraters’ had gebruikt? Gaan we hier nu ook al vallen over een zeer vaak gebruikte algemene uitdrukking?
Izza schreef op 10-10-2023 om 16:08:
Ik denk dat mensen toch hun eigen pad volgen. Ik bedoel uiteindelijk zijn dit slechts een paar anonieme personen op een forum. Jij kent je eigen situatie het beste en hebt hopelijk mensen in je directe omgeving waar je terecht kunt. Van adviezen op internet neem je dat over wat bij je past en de rest leg je naast je neer. Net als in het echte leven eigenlijk. Uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en leven.
Wellicht is het voor sommige mensen die maar blijven hopen en vechten moeilijk om de andere kant te lezen. Maar die is er natuurlijk ook gewoon. En gelukkig maar want die laat zien dat je ook gelukkig (en in sommige gevallen nog gelukkiger) kunt worden als je voor jezelf kiest ipv voor een bedrieger. Daarnaast zijn er genoeg verhalen van mensen die weer gelukkig zijn met hun bedrieger. Dus prima om beide perspectieven te zien.
Vetgedrukte vind ik dan ook weer niet nodig, al begrijp ik de boodschap die je brengt. Eens een bedrieger is namelijk heus niet altijd een bedrieger, dus waarom dan deze woordkeuze? Kun je ook anders omschrijven en dezelfde boodschap brengen.
izza de manier hoe je weer af komt met mensen die gelukkig zijn met hun bedrieger..... serieus? Vind jij dat zelf niet verbitterd klinken?
Voor mij is het heel helpend geweest dat er online ruimte was voor iets waar in het fysieke leven (bij mij) zo weinig ruimte voor was. Ik heb heel veel gehad aan:
- mensen die (kwetsbaar) over hun ervaring vertelden, daar voelde ik iets van verbondenheid in
- mensen die vertelden over hun weg en lessen, hier kon ik uit filteren wat mij hielp
- begripvolle en steunende reacties, omdat ik daar iets van erkenning voelde die in het echte leven niet kon (even de boosheid lucht geven)
- vragen die mensen stelden waardoor verschillende perspectieven plek kregen (hoe kijk je naar Truus, hoe kijk je naar je partner, hoe kijk je naar je eigen rol)
Ik heb geen zak gehad aan reacties om:
- gelijk te halen
- eigen pijn te projecteren
- erop te wijzen dat mensen verkeerde keuzes maken
- off topic onderwerpen als ‘niet iedereen is van de monogamie’
Voor mij zit het verschil tussen een prettige en onprettige bijdrage niet zozeer in wat iemand zegt/ vindt, maar hoe je iets formuleert (en misschien ook met welke intentie).
Een mooi moment om even te zeggen: bedankt voor al jullie fijne, mooie, grappige bijdragen!
Flanagan schreef op 10-10-2023 om 14:43:
Fijn Persephone, dat je het nodig vindt mij te gebruiken om je punt te maken.
Maar door een opmerking van mijn man, vorig jaar, weet ik niet eens zeker of mijn man mij in die tijd of er na, niet seksueel ontrouw is geweest. Eigenlijk heeft geen mens die midden in huwelijksproblemen zit, dergelijke zekerheid. De zijn opmerking over seks eventueel bij een ander halen, verbaasde mij niet eens aangezien in de draadjes vaker dergelijke voorvallen voorbij zijn gekomen. Meestal bij mannen in een midlifecrisis. Dus fijn als je mijn verhaal wenst te gebruiken als tegengewicht op de kritische noot naar Izza.
Geen reden om zo aangebrand te doen, hoor. Ik vertelde slechts dat er meerdere manieren zijn van ontrouw. Ook gaf ik geen tegenwicht op een kritische noot naar Izza; ik gaf slechts aan dat mensen vanuit verschillende achtergronden hier schrijven in hun reis naar "verder na ontrouw". Ik gaf jou als voorbeeld, maar ook Izza en mijzelf.
Ik verbond aan die voorbeelden geen enkel waarde-oordeel aan, dus dat jij dat daarin leest is opmerkelijk.
Titiv schreef op 10-10-2023 om 16:42:
izza de manier hoe je weer af komt met mensen die gelukkig zijn met hun bedrieger..... serieus? Vind jij dat zelf niet verbitterd klinken?
Ik vind dat niet onder de noemer verbitterd vallen eerlijk gezegd, maar eerder provocerend in deze context. Het is gewoon niet passend, welke draai je er ook aan geeft. Een persoon bombarderen tot eeuwige ‘bedrieger’ door 1 misstap is niet realistisch (vind ik).
Alhoewel het ook kan zijn (besef ik me tijdens typen) dat zij hiermee de personen bedoelde die 2/3/etc keer zijn vreemdgegaan met meerdere vrouwen/mannen. Maar dan nog kun je dat dan duidelijker benoemen dan dit.
Persephone schreef op 10-10-2023 om 17:07:
[..]
Geen reden om zo aangebrand te doen, hoor. Ik vertelde slechts dat er meerdere manieren zijn van ontrouw. Ook gaf ik geen tegenwicht op een kritische noot naar Izza; ik gaf slechts aan dat mensen vanuit verschillende achtergronden hier schrijven in hun reis naar "verder na ontrouw". Ik gaf jou als voorbeeld, maar ook Izza en mijzelf.
Ik verbond aan die voorbeelden geen enkel waarde-oordeel aan, dus dat jij dat daarin leest is opmerkelijk.
—————
Mijn historie aanhalen was niet nodig; zo in detail was je ook niet over die van jou of anderen. Dus ja, dat stoort. Iemand mag over zichzelf schrijven maar een ander heeft voorzichtiger om te gaan met de details van een medeforummer. Ik heb je details, die in mijn ogen overbodig waren, namelijk gelezen als ‘ joh, wat zeur je; je man is niet eens vreemd gegaan.’
