Verder na ontrouw - deel 8

blauwgeel schreef op 20-09-2023 om 17:12:

[..]

Ik heb het gisteren ontdekt. De reis naar huis (vliegreis) voelde als een ware hel. Geen mogelijkheid om er met elkaar over te praten maar wel beide de wetenschap dat dit écht grote impact heeft op onze weg naar eventueel herstel.

Ik zal zsm weer een afspraak plannen voor relatietherapie..

Dit gaat zeker effect hebben. Jouw man blijkt onbetrouwbaar. Weer. Komt zijn afspraak met jou niet na. Ik heb hetzelfde meegemaakt en vooral dit, niet nakomen van afspraken, het verbreken van beloftes en er over liegen (in mijn geval vroeg ik mijn man om eerlijk te zijn: is er contact, wil je contact. Antwoord was nee) is funest voor herstel. Je weet nooit meer wat waar is. Ik hoor het mijzelf nog roepen. Hoe weet ik nu ooit nog wat de waarheid is. Hoe kan ik je ooit nog vertrouwen. Drie stappen terug. 

Hij moet goed onderzoeken wat het hem brengt. Dat contact. Of zij hem benadert maakt niet uit. Hij laat blijkbaar de deur op een kier. Wat is nodig om hem dichtvte dien. En houden? 

Peet52! schreef op 20-09-2023 om 23:08:

En ben blij met dit topic...vooral je verhaal van je afschrijven..herkenning lezen in gevoelens.

Snap ook heel goed dat er mensen zijn die denken wat doe je jezelf aan. Waar begin je aan.
Heb ik zeker zelf ook gedacht. Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik er vooraf te lichtzinnig over gedacht heb. Ik heb nog nooit zo diep gezeten met mijn gevoel. Maar het is alsnog mijn eigen keuze. Ik ben geen slachtoffer die MOET of die wordt gedwongen.
Zou ik het over doen...ik zeg nu verstandelijk misschien van...NEE...maar gevoelsmatig naar man toe zeg ik volmondig ja.
Want ja..hij heeft een fout gemaakt. Een hele grote. Hij is door voor het stof gegaan voor mij ..ik heb wel eens gezegd tegen hem...wat jij allemaal doet en gedaan hebt zou ik nooit gekund hebben. En ja misschien hebben we levenslang. Want ik merk dat aan man ook. Hij past zijn gedrag soms ook aan. En dat is heel jammer. Het onvoorwaardelijke vertrouwen is eraf ( hoewel dat aardig terug aan het komen is , maar ook dat kan morgen zo omslaan bij mij) maar wat hebben we ervoor terug gekregen.
We zien elkaar weer. En dat na 31 jaar. Maar ook echt al 2.5 jaar. Sinds we de keuze maakten om een poging te doen. Ik tegen man zei..
Doe maar een poging om mij terug te winnen. De bouwstenen weer op te bouwen.
Ik zie dit echt als een relatie 2.0.

Maar dat gaat soms niet zonder slag of stoot. Is dat erg..nee zeker niet. Denk dat we hier ook vaak de twijfels, onze boosheid, ons verdriet opschrijven om het te delen. Om advies of alleen een luisterend oor. De mooie momenten delen we misschien minder maar zijn er zeker ook.
Wij zijn nu eindelijk in een rustige fase aan beland. Ik had er ook zo genoeg van. Al die heftige emoties omdat ik vond dat ik me maar moest uiten. Niet alleen naar man maar naar alles en iedereen. Overal had ik een mening over. Mijn leerproces dat ik me moest uiten. Maar oh zo vermoeiend. Nu neem ik druppeltjes valeriaan om even mijn gedachten wat rustiger te houden. Het is wat meer ontspannen voor mezelf. Want 2.5 jaar hevige emoties beleven is ook best inspannend en stress vol. Zijn ook mooie emoties overigens niet alleen slechte

Fijne avond allemaal...

Het gaat zeker allemaal niet zonder slag of stoot. Maar we (de mensen die in hun relatie/huwelijk blijven na ontrouw) moeten natuurlijk ook niet vergeten dat elke relatie hobbels en bobbels kent. Wij zijn daar alleen hypergevoelig voor (geworden) en schrikken er steeds van. Waar we er vroeger waarschijnlijk echt niet wakker van gelegen zouden hebben. En inderdaad reageerde ik dan vaak heel heftig, dat werkte echt heel contraproductief.

Intussen is het wel weg bij ons, maar de eerste jaren werd ik vreselijk nerveus van elke aanvaring, verschil van mening, vermoeden van problemen. En zocht ik overal wat achter. Elk gesprek over een voorval werd emotioneel. Toen hebben we de afspraak gemaakt eens in de week tijd in te ruimen voor een gesprek. Dingen waar we tegenaan waren gelopen schreven we op om op die avond te bespreken. Zo konden de emoties zakken over die dingen. En vaak bleek het allemaal niks voor te stellen en/of hadden we van alles in zitten vullen voor elkaar. Doordat we de emoties beter konden parkeren gingen die gesprekken echt de diepte in. Dat heeft ons heel erg geholpen.

Het klopt ook dat we hier vooral de ellende en het verdriet delen. Dus hier ontstaat al gauw een vertekend beeld van hoe het binnen onze relaties in het dagelijks leven gaat. Ik denk dat bijvoorbeeld Izza zich daarom vergist in hoeveel mensen accepteren, hun best doen, worstelen. En dus zichzelf eerder zal afvragen of het dat allemaal wel waard is. In mijn geval werd die vraag ook vaak gesteld. En ik had het gevoel dat ik me moest verdedigen voor het feit dat ik vol bleef houden. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat je je eigen gevoel moet volgen. Hier sparren is heel fijn, ik heb er (heel) veel van geleerd. Im durf zelfs te stellen dat zonder het forum wij niet meer bij elkaar zouden zijn. Maar een ander kan nooit in jouw schoenen staan en kan dus ook nooit voor jou bepalen wat je moet doen. Je doet alles op je eigen tempo.

Zoals ik eerder al schreef lees ik nu al een hele tijd mee en het heeft me ontzettend veel gebracht. Door te lezen kan ik mijn gedachten afwegen en heb ik óók gezien dat een affaire niet altijd het einde van een relatie hoeft te betekenen. De discussie over wel of niet verder na ontrouw vind ik dan ook niet helpend of nodig om te lezen. Mijn eerste reactie was namelijk om er meteen een einde aan te maken. Waarom ik dat (nog) niet gedaan heb? Omdat er oprecht heel veel mooie kanten aan mij man zitten. Hij is de beste vader die mijn kinderen zich konden wensen (daar krijgen we vaak complimenten over), het is een hele harde werker, hij is erg sociaal en behulpzaam en zo kan ik nog wel doorgaan. Als ik van buitenaf naar ons kijk kan ik me voorstellen dat men niet begrijpt dat ik hem en ons nog een kans geef. Maar ik zie ook deze mooie kanten, mijn man is niet alleen maar een vreemdganger. Ik veroordeel dat gedrag wel, dat hij zo met problemen omgaat en liegt en bedriegt. Het is aan hem om daaraan te werken en mij te laten zien dat hij ervoor kiest om een trouwe partner te zijn. 

Het kan natuurlijk dat ik er over een paar maanden of jaren terug kijk en alsnog niet begrijp waarom ik het een kans heb gegeven. Maar het is ook een proces dat wij allemaal op onze eigen manier doorlopen.

blauwgeel dat is hier ook t geval. Mijn kids hebben echt een super papa en hij werkt ook echt heel hard zolang ik hem ken. Dat hij ook een duistere kant kon hebben kwam dus mss nog harder aan, ook omdat hij me never nooit slecht behandeld heeft, zou alles voor me doen.... ik heb een vriendin die haar man dreigde van hem te scheiden omdat hij maar geen goede baan kon behouden en volgens haar vond ze hem daardoor slecht voor haar, zo zie je maar dat er overal wel een probleem is en dat iedereen aan alles heel zwaar tilt. Ik maakte me voor dit druk als man het vuil niet buiten had gezet of omdat er kruimels op tafel lagen om maar even een klein stom voorbeeld te geven, nu zal me dat echt een worst wezen door dit alles.  
En idd nu wil je dit redden, morgen mss niet en volg jaar ook niet, het is echt een gevecht met je eigen hart heb ik ervaren.

Klopt, Anna Cara. Het idee dat er iemand in je leven zat te peuteren en dat die binnengelaten werd zonder je medeweten, letterlijk en figuurlijk, is een heel vies gevoel. Een daad van agressie. Een heel lelijke act, van beiden. En ja, helaas onomkeerbaar. Velen zouden het ongedaan maken moesten ze kunnen. 
Maar mijn spontaniteit en zelfvertrouwen is terug. Ik denk dan, laat me maar van mijn man, ons leven en onze kinderen genieten. Wil hij het nog eens om zeep helpen, dan is dat helemaal aan hem. Ik denk niet dat de kans op dit moment zeer groot is. Daarvoor voelt het nu te goed. Ik zie dat ook hij geniet, hij zegt me dat ook, maar ik vertrouw eerder op wat ik zie en voel. En het verlangen is groot. Als hij nog eens liegt en bedriegt , zal het in elk geval niet aan mij liggen. En kan hij zijn plan trekken. 😄
Liefs. 

Fijn om te lezen hoe het na aantal jaren is, de zee is bij ons nog heel erg wild en de golven hoog. Soms vliegen we samen heel hoog en voelt het alsof ik zweef en paar uur later kan ik helemaal weer down zijn als ik denk aan wat er allemaal heeft afgespeeld in de schaduw van ons huwelijk. Hij zegt dat de liefde altijd thuisgebleven is en dat hij mij nooit pijn wilde doen. Dat voel ik ook wel zo, heb me altijd heel erg geliefd gevoeld door hem. Had soms wel soort angstige gedachten. Heb ook een keer heel realistisch gedroomd, hij ging vreemd voor mijn ogen. Daar ben ik de hele dag ziek van geweest. Heb dit denk ik ook gedeeld met hem. Is te lang geleden, niet alles is helder.

We zijn nu in de fase beland dat hij het minstens zo erg vind wat hij deed als mij. Hij zou het zo graag terugdraaien. Heeft het gevoel alsof hij zijn en ons leven verpest heeft. Gelukkig blijft hij niet hangen in dit gevoel en is vaak wel optimistisch. Blij dat het voorbij is, blij dat hij uit die giftige kolk ontsnapt is.

Las een keer ergens dat je een steeds slechter zelfbeeld krijgt en daardoor de aandacht van de affaire nodig hebt om je weer beetje beter te voelen. Helpt alleen tijdelijk...

Ik heb heel veel steun aan jullie verhalen, Peet, Miss, Pennestreek, Theekannetje, Anna, en nog een paar andere. Jullie zijn al stuk verder in het verwerken, de 1 nog wat verder dan de ander. En ook de keuzes van degene die niet gebleven zijn kan ik wel begrijpen en van te leren. Elke situatie is uniek. Onze relatie is het waard om opnieuw vorm te geven. Beide groeien naar een betere zelf, voor hem 10 stappen voor mij een paar stapjes.

Gisteren goede therapie sessie gehad, helpt wel als iemand van buiten de vissenkom naar je situatie kijkt. Zelf blijf ik soms dezelfde rondjes zwemmen.
Dank je wel allemaal en een fijne liefdevolle dag!

wat mij t meeste blijft triggeren en achtervolgen zijn details van die periode.
Ik ben even benieuwd of jullie daar ook last van blijven houden?
Ik noem gewoon even een voorbeeld...

Ik vond een factuur van een hotel, lag gewoon op ons bureau, het was van een wknd wat maar 2 weken geleden was op t moment dat ik t vond. Het was voor werk, dat wist ik, hij was idd dat wknd weg. Maar hij sliep zogezegd in een ander hotel. Het was gewoon in ons land maar in een verre stad. Ik herinner me dat hij me die avonden tijdens dat wknd nog berichten stuurde met ik mis je en welterusten ed. Ook een foto van zichzelf tijdens dat hij daar aan t werk was. Achteraf bleek dat zij naar hier was overgevlogen (voor degene die t niet (meer) weten, hij leerde haar kennen in een ander land waar hij vaak is voor werk) om dus met hem in een hotel te zitten terwijl hij aan t werk was. Ik vroeg hem ernaar en kreeg een verhaal over dat hij niet daar had geslapen maar zijn broer en dat hij zijn kaart had gebruikt vandaar dat de factuur bij ons lag voor de administratie. Enfin, lulkoek dus. Ik krijg soms zon flashback van dat moment en dan overvalt me dat. Zelfs de sfeer en de geuren van toen ervaar ik dan. Ik kan het niet anders uitleggen maar dit heb ik met meer details. Hebben jullie dit ook?

vandaag is trouwens DE datum dat hij alles opbiechtte. (2 jaar geleden)
Moeilijke dag

@ Titiv...je vroeg naar de details....pffff dat heb ik precies hetzelfde. Ik weet nog dat hij naar beneden kwam en zei...dat weekendje met de oud collega's waar ik je over verteld heb dat is volgend weekend, dan hebben wij toch niks hè? Misschien had hij toen al het hotel geboekt of in ieder geval het hotel uitgezocht. Alleen nog even naar beneden gaan en mijn vrouw "vragen" of het goed is...bah.
Of van die appjes...ik zal snel sporten dan ben ik tenminste op een redelijke tijd thuis (als hij niet met haar naar een parkeerplaats was gereden dan was hij anderhalf uur eerder thuis geweest) 
Ik kan verschrikkelijk goed onthouden, dat is een zegen en een vloek. Ik weet van heel veel dingen nog welke kleren ik droeg of zo. En ook welke kleren hij droeg toen ik hem uitzwaaide op zijn weekendje weg. ( die kleren vlogen dus als eerste de kliko in)
Om de paar dagen heb ik een verschrikkelijke dag, ik heb dan het gevoel dat ik een paar dagen heel erg op mijn tenen heb gelopen. Ik probeer echt vanalles om er maar niet de hele tijd aan te denken....ik tel van 600 terug..ik denk zij is maar een ex die hij niet meer wil..ik zet het hele gebeuren op een wolk en laat die wegdrijven...ik zet muziek op en zing keihard mee...maar dan opeens is het alsof er van achter een deken over me heen wordt gegooid en dan ben ik helemaal klaar. Gisteren was weer zo'n dag. Vandaag gaat het weer redelijk, man is heel erg begripvol dus we houden de moed er maar in..

Ik snap dat je vandaag een vreselijke dag hebt je zult waarschijnlijk weer alles opnieuw beleven. Ik zie ook erg tegen die "uitkom dag" op, dat was half december...twee dagen voor mijn verjaardag.

Heel veel sterkte vandaag, ik denk aan je.

Xx

Hebben jullie geen moeite met trouwdagen? Trouwdagen zijn juist de dagen die staan voor het voor elkaar kiezen, ook na nare tijden.
En toch gaat er steeds weer een raar sausje over heen; totaal niet mijn voorkeur boeket of gezeur over de bediening in een restaurant of geen cadeau bij de 25 jaar zodat ik besloot voor mijzelf een mooie ring te kopen.
Het is zo simpel om juist op een trouwdag je best te doen. Een warme trouwdag kan een ‘uitkom-dag’ in de schaduw duwen.

Sterkte Titiv. Dat blijft een beladen dag kan ik je vertellen. Bij mij is het morgen inmiddels 7 jaar geleden dat man vertelde dat hij al jaren twijfelde en toneel speelde en dat niet meer kon. Niet te bevatten. Hij weet de datum niet meer, ik wel. We gaan een weekend weg, samen mooiere en betere herinneringen maken. Ik twijfel nog of ik het ter sprake moet brengen. Ben bang dat ik dan een mooi weekend verpest. Aan de andere kant denk ik er wel aan, dat bepaalt ook mijn gevoel en dus mijn gedrag. Lastige afweging altijd weer.

@flanagan...vorig jaar 30 jaar getrouwd. Ik had dineetje geregeld samen met de jongens. Hij had helemaal niks gedaan, maar ja..hij was natuurlijk nog steeds herstellende van zijn operatie (zijn excuus...pfff) 
Dit jaar had hij zich helemaal uitgestukt. Hij had de hele dag gepland, met treinreis, lunch, boottochtje en 's avond diner met de kinderen. Ik voelde me heel speciaal. Dat was heel erg fijn. 

Goh Pennestreek...7 jaar ...ik snap dat jij precies de datum nog weet. Maar ik neem aan dat het toevallig is dat de uitkom datum net in dit weekend valt? Ik zou vooral heel erg genieten van jullie weekend. Wat fijn dat jullie nog steeds bij elkaar zijn, dat geeft mij hoop.
Heel veel plezier gewenst !
Xx