Verder na ontrouw - deel 8

Titiv schreef op 19-09-2023 om 09:55:

[..]

Ik vroeg t izza idd omdat ze zeer makkelijk en best hard over alles spreekt maar nu snap ik dat ook want ze is niet meer met die man die bij haar vreemdging. Daar was ik dus benieuwd naar... natuurlijk heeft zij de ervaring alleen dit is een topic voor mensen die verder willen na vreemdgaan en haar posts maken t die mensen niet makkelijker. Het is voor izza al afgesloten, dus kan ik me voorstellen dat zij er uiteraard heel anders naar kijkt.maar daar heeft iemand die verder wil natuurlijk niets aan.

nou nee hoor, van oorsprong is het draadje 'verder na ontrouw' voor ieder die na het vreemdgaan verder moet, alleen of nog samen. Ik zelf (jaren geprobeerd maar toch afgehaakt omdat er nog meer speelde dan vreemdgaan) vind dat ook heel gezond. Anders loop je de kans dat het soms elkaar steunen in het doorgaan van eventueel toxische dynamiek wordt. ("ik blijf maar doorgaan, hoewel ik niet meer van hem hou, maar ik ben bang om alleen te zijn dus geef me redenen om hier in te blijven hangen en steun me bij mijn keuze waarvan ik diep van binnen weet dat het voor ons beiden niet goed is" ik chargeer even) Maar daarnaast, op een forum mag iedereen toch altijd reageren? Dat zag je ook op het zusterforum Via in het draadje over mensen die een minnaar hadden. Mensen reageerden daar ook vanuit de positie van trouwe echtgenoot.

Ik zie de draadjes niet als iets waarin doorgaan heilig is. De tijd die je nodig hebt om je pijn en je situatie te bevatten na een schokkende ontdekking dat je partner vreemd gaat en je verward je relatie op de kop ziet staan, die is heilig.

De meesten die hier gereageerd hebben, vonden het fijn ergens hun gevoel van zich af te kunnen schrijven en hun hart te luchten. Dat draagt bij aan het tot rust brengen in het hoofd zodat ieder overwogen de situatie aan kan kijken. In de praktijk is dat delen met anderen vaak het probleem want dan gaan schaamte en openheid een rol spelen. Of je familie wilt er niets van horen. Hier schrijven biedt je tijd tot overdenking.

Diverse geluiden zijn het probleem niet zo, als ze vrijblijvend aangeboden worden. Maar met stelligheid komen we niet ver.

Titiv schreef op 19-09-2023 om 09:00:

[..]

Ben nu wel heel benieuwd wat die mannen jou vertelde, waarom ze t deden?

Daar was ik zelf ook benieuwd naar. En eigenlijk waren het tal van redenen. Een deel van de mannen was eigenlijk al wel klaar met de relatie maar hadden andere motieven om te blijven (geld, huis, kinderen, aanzien etc). Maar een heel groot deel hield echt oprecht van hun partner. Die deden daar ook niet geheim over. Ze misten alleen bepaalde zaken. Heel vaak op het gebied van seksualiteit of intimiteit. Dan moet je denken aan bepaalde voorkeuren die niet bespreekbaar waren, partners met een (veel) lager libido, relaties waar intimiteit en/of seksualiteit volledig verdwenen waren etc. Die zagen dit als een soort hobby of voor erbij. Gingen er ook vanuit dat partner wel zou vergeven (dat praat ik wel weer recht, ze kan of gaat toch niet weg, ze heeft mij al eerder vergeven maar ook het is haar eigen schuld dan had ze maar dit of dat etc). Dubbele moralen kwamen ook vaak voorbij. Dit doen mannen nu eenmaal. Of eigenlijk een open relatie willen maar niet voor hun eigen vrouw. 

Eigenlijk gingen ze er allemaal van uit dat het onopgemerkt zou blijven. Kon ze de reactie van hun partner weinig schelen en kwam het vast wel weer goed uiteindelijk. En sommigen was het echt overkomen (dus niet op zoek maar toevallige ontmoeting in de kroeg of een collega). Anderen staan met al hun gegevens gewoon op de sites (dus bewust zoeken). Vaak in langdurige relaties en ook met kinderen. 

Izza schreef op 19-09-2023 om 12:04:

[..]

Daar was ik zelf ook benieuwd naar. En eigenlijk waren het tal van redenen. Een deel van de mannen was eigenlijk al wel klaar met de relatie maar hadden andere motieven om te blijven (geld, huis, kinderen, aanzien etc). Maar een heel groot deel hield echt oprecht van hun partner. Die deden daar ook niet geheim over. Ze misten alleen bepaalde zaken. Heel vaak op het gebied van seksualiteit of intimiteit. Dan moet je denken aan bepaalde voorkeuren die niet bespreekbaar waren, partners met een (veel) lager libido, relaties waar intimiteit en/of seksualiteit volledig verdwenen waren etc. Die zagen dit als een soort hobby of voor erbij. Gingen er ook vanuit dat partner wel zou vergeven (dat praat ik wel weer recht, ze kan of gaat toch niet weg, ze heeft mij al eerder vergeven maar ook het is haar eigen schuld dan had ze maar dit of dat etc). Dubbele moralen kwamen ook vaak voorbij. Dit doen mannen nu eenmaal. Of eigenlijk een open relatie willen maar niet voor hun eigen vrouw.

Eigenlijk gingen ze er allemaal van uit dat het onopgemerkt zou blijven. Kon ze de reactie van hun partner weinig schelen en kwam het vast wel weer goed uiteindelijk. En sommigen was het echt overkomen (dus niet op zoek maar toevallige ontmoeting in de kroeg of een collega). Anderen staan met al hun gegevens gewoon op de sites (dus bewust zoeken). Vaak in langdurige relaties en ook met kinderen.

Poeh heftig. Van dat geen intimiteit kan ik best nog begrijpen, niemand houd dat vol als er gwnweg geen sex is, maar zelfs dan... ga weg, ga de persoon waar je zogezegd van houd niet kwetsen. Ga eerst weg hoeveel pijn t ook kost en hoe erg je dan je partner ook verdriet doet, niemand verdiend bedrog, ook niet mensen die niet intiem willen zijn. Ik word daar zo kwaad van. Ik weet dat t helaas de realiteit is, ja nu wel, ik leefde echt in een sprookjeswereld voor dit alles, kwa sex zat t tussen ons ook gwn goed, hij en ik hadden enorm veel chemistry, hadden veel sex en zeker ook gewaagde dingen, toch dook hij op een ander om t maar even zo te zeggen, zo gek en zo bizar, ik heb hem vaak gevraagd waarom dan? Hij heeft nooit echt een antwoord, eik kreeg ik elke keer wel wat anders te horen. Maar t lag nooit aan mij.  

Flanagan schreef op 19-09-2023 om 11:37:

Ik zie de draadjes niet als iets waarin doorgaan heilig is. De tijd die je nodig hebt om je pijn en je situatie te bevatten na een schokkende ontdekking dat je partner vreemd gaat en je verward je relatie op de kop ziet staan, die is heilig.

De meesten die hier gereageerd hebben, vonden het fijn ergens hun gevoel van zich af te kunnen schrijven en hun hart te luchten. Dat draagt bij aan het tot rust brengen in het hoofd zodat ieder overwogen de situatie aan kan kijken. In de praktijk is dat delen met anderen vaak het probleem want dan gaan schaamte en openheid een rol spelen. Of je familie wilt er niets van horen. Hier schrijven biedt je tijd tot overdenking.

Diverse geluiden zijn het probleem niet zo, als ze vrijblijvend aangeboden worden. Maar met stelligheid komen we niet ver.

Flanagan niet dat het iets uitmaakt maar ik ben benieuwd of jij met je man bent doorgegaan na het uitkomen van het bedrog?

Titiv schreef op 19-09-2023 om 13:05:

[..]

Poeh heftig. Van dat geen intimiteit kan ik best nog begrijpen, niemand houd dat vol als er gwnweg geen sex is, maar zelfs dan... ga weg, ga de persoon waar je zogezegd van houd niet kwetsen. Ga eerst weg hoeveel pijn t ook kost en hoe erg je dan je partner ook verdriet doet, niemand verdiend bedrog, ook niet mensen die niet intiem willen zijn. Ik word daar zo kwaad van. Ik weet dat t helaas de realiteit is, ja nu wel, ik leefde echt in een spr.

Allereerst, ik begrijp wat je zegt vwb het bedrog en daarbij behorende pijn in zo’n situatie, maar……… je kunt het ook omdraaien natuurlijk.

Waarom neemt de partner die op geen enkele manier nog intimiteit wil niet de beslissing uit het huwelijk/relatie te stappen, waarom zou die ander dat moeten doen? Je relatie éénzijdig veranderen en daarmee automatisch ook je partner een leven zonder intimiteit opleggen is ook heel kwetsend en pijnlijk. Net zoals je partner steeds afwijzen bij een knuffel en/of intiem moment, ook dat is beschadigend en zeer kwetsend op den duur. 

Dan is het makkelijk gezegd om maar uit de relatie te stappen, zeker als er nog wel heel veel liefde voor hem/haar is, er kinderen zijn etc. 

Ook in situaties waarbij nog wel sprake is van goede seks of intimiteit kan vreemdgaan ontstaan. Maar bij het gedeeltelijk of volledig ontbreken of zeer uiteenlopende voorkeuren is de kans wel vele malen groter (denk ik). Dat is nu eenmaal iets waar zeer lastig een middenweg in te vinden is. Erover praten is vaak een taboe, gevoelens van schaamte of druk. Alsmede vele misverstanden op dit gebied (waaronder je eigen of elkaars lichaam niet goed kennen). En zeg maar eens dat je partner maar zin moet maken of eigenlijk niet goed is in bed. Erg pijnlijk (zelfs in de beste relatie). Met je eigen partner staat er veel op het spel. Met een derde natuurlijk niet. Daarbij komt daar niet snel sleur en zie je elkaar minder waardoor er spanning blijft. Ik las in het topic over flirten op dit forum hoeveel mensen daarmee ophouden zodra de buit binnen is. Bij een affaire zal dat minder snel gebeuren. Je blijft moeite doen (want er is je weet niet wanneer het stopt). 

Ik vind dat je in die gevallen het gesprek moet aangaan waarbij ook het openen van de relatie onderwerp zou moeten zijn. Nu ontzeg je iemand eenzijdig een basisbehoefte. Of maakt iemand even zin (ik ken een situatie waarbij hij 1x per week mag en het door haar ondergaan wordt. Of dat het na het krijgen van kinderen gewoon verdwijnt. Vreselijk). Maar vaak is dat zo'n enorm taboe dat het absoluut niet besproken kan worden. Dit alles is geen excuus voor vreemdgaan! Maar ik ben het is sommige gevallen beter gaan begrijpen hoe het is ontstaan. 

Bolmieke schreef op 19-09-2023 om 13:35:

[..]

Flanagan niet dat het iets uitmaakt maar ik ben benieuwd of jij met je man bent doorgegaan na het uitkomen van het bedrog?

Ja, man en ik zijn doorgegaan mede omdat ik de 30 goede jaren ervoor niet zomaar in de wc wilde doorspoelen en de kinderen een stabiele puberteit mee wilde geven waarin ze meekregen dat vergeven iets is wat in elke relatie, ook later in hun relaties, een band kan breken of helen. Maar ook hoe belangrijk eerlijkheid en openheid binnen een gezin of familie is.

Ik heb hem voorafgaande aan conflict met zijn moeder, gezien als iemand  in midlifecrisis, afgunstig naar collega’s die met de leuke banen wegliepen. Ik wist aan hand van eerdere versies van deze draad dat mannen met mlf  kwetsbaar zijn voor ontrouw. Later heeft hij mij verteld daar ook tijdens de conflict jaren aan gedacht te hebben. Ik heb hem gezegd dat ik in dat geval het wel prettig zou hebben gevonden als hij het fatsoen had mij dit op dat moment ook op te biechten. Hij gaf aan dat het puur een gedachtegoed was en er dus niets medegedeeld hoefde te worden. Natuurlijk komt de mededeling van gedachte aan seks met een ander ook hard binnen. Ontrouw hoeft niet alleen fysiek te zijn. Als je partner je de rug toekeert, komt dat mes met eenzelfde pijn hard binnen.

Daarbovenop speelde nog het conflict tussen mij en zijn moeder, die door hem het hand boven het hoofd werd gehouden, ongeacht dat elk gezinslid moeite had met de rot sfeer in huis. Hij wist dat zijn moeder negatief over mij sprak maar had niet de lef haar daarop aan te spreken uit angst haar te verliezen en wimpelde het af. In de nare jaren heb ik heel wat ware gezichten gezien. 

Ik heb in die jaren ook een eigen ontwikkeling doorgemaakt. Een mindfulness training en de boeken van Brené Brown hielpen mij de kwetsbare kanten van mijn man en van mij te zien en te begrijpen/ accepteren. Maar ik hecht veel waarde aan eerlijkheid en kan dit vasthouden als een pitbull, tot groot irritatie van mijn man, die hoopte dat ik eens ook zijn moeder zou vergeven. Dat was ook mogelijk geweest als ze haar aandeel niet bleef ontkennen. 

 Een andere  ontwikkeling betrof ook de groei op geloofsgebied. Steeds als ik mij afvroeg of mijn man eerlijk antwoord gaf, wist ik dat God mijn getuige was. Niet alleen mijn steun en getuige, maar ook de getuige van mijn man. Ik heb mij vaak afgevraagd wanneer bij mijn man de oogkleppen open gaan en ging inzien hoe onterecht hij tegen mij deed. Het geloof heeft mij erdoor heen getrokken.

Zijn moeder is ondertussen overleden en we durven weer samen plannen voor de toekomst te maken. En stapje voor stapje laten we die herinneringen achter ons. Ik ben niet zo ver gekomen dat ik hem de deur uit  schopte omdat ik geloofde in een nieuwe tijd waarin zij geen invloed meer had. Minpunt is wel dat zijn familie intussen mij ook de rug heeft toegekeerd en dat voelt soms wel heel eenzaam omdat we  30 jaar ervoor wel prettig met elkaar omgingen. En dat door een simpel telefoontje dat ik toendertijd opnam, wat de start was van een jaren durend conflict. Was ik die ochtend maar niet thuis geweest. Dat had mij heel wat ware gezichten bespaard gebleven.

De mlf had ik, denk ik nog wel kunnen keren. Maar de aanval van zijn moeder niet. Ik begrijp loyaliteit naar de moeder,  maar loyaliteit naar je vrouw en je gezin heeft m.i. meer gewicht. Ik geloof wel dat er liefde tussen ons is. In een korte vakantie vorige maand, zonder bemoeienissen van buiten, voelde het goed en vertrouwd en waren we een team die elkaar konden lezen en schrijven.

miss1984 schreef op 16-09-2023 om 16:46:

Yessie, was het met één en dezelfde de 16 jaar?
Wat deed jou het meeste pijn en verdriet?

Ja, met 1 zelfde. Wel van lage kwaliteit. Dus geen/weinig diepgang. Vluchtige ontmoetingen, altijd haast. Geen leuke etentjes of uitjes. Geen verliefde gevoelens. Truus was iemand met wie hij geen relatie zou willen. Ze was gewoon beschikbaar en gaf veel aandacht. Was bij man een aandachtverslaving, met sex component. Bij stress en tegenslag was het een coping strategie. Gaf alleen nog meer stress en een nog lager zelfbeeld. Was een visuele cirkel waar hij alleen met hulp van buiten uit kon komen. Heel triest eigenlijk.

Had ook een verslaving met alcohol en drugs kunnen zijn. Zo kijk ik er naar. 

Volgens mij schreef Anna een keer: zie haar als een ex, die hij niet meer wil. Dat vond ik een hele goede tip. Dit helpt mij. En in het nu zijn. Bij afdwalen naar slechte gedachtes in verleden mindfullness oefeningen. Ik groei elke dag.

Het meeste pijn en verdriet heb ik van de gedachte dat hij niet open kon zijn naar mij. Dat hij zijn zorgen wanhoop en gevoelens niet kon delen. Dat hij zijn kwetsbare onzekere kant niet durfde te laten zien aan mij. Dat ik nu zo anders naar het verleden kijk. Wordt wel beter met de tijd. In begin was het alsof er een emmer pek over het hele verleden gegaan was. Dat niets meer was zoals ik dacht dat het was. 

Dat deed zo verschrikkelijk pijn. Dat sex met iemand anders aantrekkelijk en spannend kan zijn dat snap ik wel. Maar praat erover en stop de energie in je eigen huwelijk. Door een spannende date, samen nieuwe dingen uitproberen. Dat doen we nu en voelt zo fijn. 

Hij is door de jarenlange roofbouw op zijn lichaam (kost echt heel veel om dit te verbergen), stress in lichaam wordt steeds groter. Hij is zelf zo teleurgesteld in zichzelf, moet weer van zichzelf leren houden. Hij blijft gelukkig niet in depressieve gevoel hangen. Hij heeft therapie en dat helpt hem om in het nu te zijn en de verandering door te zetten en vast te houden. Hij wil nooit meer terug, nu hij van die ellendige rugzak af is. 

En heb veel steun aan dit forum

Dank je wel allemaal voor jullie inbreng.

xxx

Flanagan schreef op 19-09-2023 om 15:24:

[..

De mlf had ik, denk ik nog wel kunnen keren. Maar de aanval van zijn moeder niet. Ik begrijp loyaliteit naar de moeder, maar loyaliteit naar je vrouw en je gezin heeft m.i. meer gewicht. Ik geloof wel dat er liefde tussen ons is. In een korte vakantie vorige maand, zonder bemoeienissen van buiten, voelde het goed en vertrouwd en waren we een team die elkaar konden lezen en schrijven.

Ik vroeg mij af of je partner dat nu anders ziet mbt zijn moeder. Ik denk dat het voor veel mensen heel lastig kan zijn om voor het blok gezet te worden en te moeten kiezen tussen partner en ouders/familie. Dat legt natuurlijk veel druk. Waarom keurde zijn familie jou af? En waarom denk je dat er liefde is tussen jullie? Weet je het niet zeker. 

Izza schreef op 19-09-2023 om 18:21:

[..]

Ik vroeg mij af of je partner dat nu anders ziet mbt zijn moeder. Ik denk dat het voor veel mensen heel lastig kan zijn om voor het blok gezet te worden en te moeten kiezen tussen partner en ouders/familie. Dat legt natuurlijk veel druk. Waarom keurde zijn familie jou af? En waarom denk je dat er liefde is tussen jullie? Weet je het niet zeker.

Omdat ze geen ruzie met haar wilden, dat heet hiërarchie binnen een familie waarbij de moeder als de matriarch fungeert.

Er is liefde tussen mijn man en mij, dat mag je gerust van mij aannemen. Val mij niet op mijn woordkeuze.

Verder heb ik geen behoefte verder over mijzelf uit te wijden want de vragen van Bolmieke en Izza dragen  m.i. niet bij aan de topic. Eerder gehalte gewroet.

Ik ben er tijdens onze laatste dag op vakantie achter gekomen dat hij app contact met haar heeft. Heel toevallig dat ik net nu besloot zijn telefoon te controleren, want volgens hem heeft zij hem vandaag berichten gestuurd en was er eerder geen contact. Wat er allemaal gezegd is weet ik niet want de chat was leeg op één bericht na van haar. Nu moet ik hem eigenlijk echt de deur wijzen vind ik zelf...
Wat het probleem nou precies is weet ik niet... verslaving, verliefdheid, karakter.. maar op deze manier blijft het natuurlijk een bom onder ons huwelijk.
Ik voel me zo gebroken 😭  

Hebben jullie partners op een later moment nog eens contact met hun minnaar/minnaars gehad en hoe gingen jullie daarmee om?