Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
*verheven
Theekannetje schreef op 15-09-2023 om 17:43:
[..]
Izza en Roodvruchtje, jullie schrijven vanuit jullie standpunt, spellen mij de les, zeggen dat ik verkeerd lees, maar jullie doen nooit aan zelfreflectie. Jullie doen denigrerend naar de bedrogen vrouwen, zo komt dat echt over, zonder dat jullie het beseffen, omdat jullie ooit een andere keus hebben gemaakt. Jullie zeggen het zelf … je begrijpt niet waarom mensen ondanks het verdriet toch nog voor elkaar kiezen. Inderdaad, jullie begrijpen dat niet.
Serieus, zou je nu eens willen stoppen mijn woorden te verdraaien en uit zn verband te rukken? Waarom richt je je gequote post van Izza ook opeens richting mij en ‘jullie’?
Echt, lees mijn posts nu eerst eens goed en begrijpend voordat je zo ontiegelijk op de man reageert? Ik vraag het je nogmaals, WAAR in mijn laatste posts heb ik jou veroordeeld, want ik vroeg dat al eerder namelijk? Ten 2e, waar haal jij uit mijn posts dat ik niet begrijp dat mensen ervoor kiezen wél in hun relatie te blijven?
Lees al mijn posts maar eens terug, want je gaat dat nergens vinden. Dat ik soms kritische reacties geef staat, bij mijn weten, nog steeds niet gelijk aan niet begrijpen, dat maak jij er geheel zelf van. Om over jouw laatste zeer denigrerende reactie richting mij maar niet te spreken, zwaar op de man en onder de gordel! Daar lig ik absoluut niet wakker van, dus je doet maar als het jou oplucht, maar steeds mijn woorden zo uit zn verband trekken ben ik wel klaar mee. Je kunt me ook onder de negeer zetten, scheelt je een hoop ergernis als ik het zo lees.
Theekannetje schreef op 15-09-2023 om 17:43:
[..]
Izza en Roodvruchtje, jullie schrijven vanuit jullie standpunt, spellen mij de les, zeggen dat ik verkeerd lees, maar jullie doen nooit aan zelfreflectie. Jullie doen denigrerend naar de bedrogen vrouwen, zo komt dat echt over, zonder dat jullie het beseffen, omdat jullie ooit een andere keus hebben gemaakt. Jullie zeggen het zelf … je begrijpt niet waarom mensen ondanks het verdriet toch nog voor elkaar kiezen. Inderdaad, jullie begrijpen dat niet. Dat er iets gebroken is, natuurlijk. Dat de bedrieger misschien het gevoel heeft dat hij zich altijd moet blijven bewijzen … dat doet hij alleen als hij daar zelf voor kiest. Ik vraag dat niet. Ik vraag enkel om niet meer te liegen. Dat mag toch nog wel, hoop ik? En voel ik me vergeven boven de minnares … neen … ik zeg dat de vreemdganger ook liegt tegen haar. Dat is de logica zelve. Ook zij hoort wat ze graag wil horen. Ook veel minnaressen voelen zich superieur aan de bedrogen echtgenoten. Ik begrijp dan weer niet dat je als vrouw zulke spelletjes meespeelt. Waarom komen jullie hier alsmaar zout in de wonden strooien eigenlijk? Zeggen van “Maar nee, natuurlijk zullen julie jullie partner nooit kennen, die blijft gegarandeerd liegen. En natuurlijk was hij anders (lees “opener”) naar de minnares”. De minaressen weten het beter. Het spijt me, maar dat is maar gedeeltelijk waar. Ook zij weten maar een deel. Nogmaals… van mij mag alles met iedereen, maar bedot je geliefde niet. Noch de partner, noch de minnares. Of minnaar. Het is soms verdomd moeilijk om met schrijfsels in een kort bericht iets duidelijk te maken. En ik ben inderdaad soms nogal hevig in mijn schrijven. In het echt zouden jullie horen en zien dat dat nogal meevalt.
Theekannetje,
Ik zit denk ik een beetje tussen jou en Izza in: ik heb jarenlang geprobeerd na het vreemdgaan er toch wat van te maken en begrijp dus heel heel goed waarom men blijft als je van iemand houdt en zeker als je kinderen hebt. Ik heb die jaren tussen hoop en vrees geleefd: hoop dat ik ooit niet meer de pijn zou voelen en vrees dat het niet zou lukken of dat het weer zou gebeuren.
Maar nu ik al weer een aantal jaren alleen ben, begrijp ik dus ook de kant van mensen die lezen over ons, die bleven maar nog steeds met golven bang zijn, af en toe weer terug vallen in de pijn en de boosheid. Ook al is die terecht, zij zien wellicht wat ik meemaakte ook bij de blijvers: dat het zo'n landurige slepende kwestie kan worden zonder uitzicht. Kan, want er zijn ook gunstige uitzonderingen hier in het draadje. (Pennestreek, wier man ook echt een ommezwaai maakte)
Dus ik begrijp beide kanten en weet dat het voor iedereen die bedrogen is, heel pijnlijk en zwaar is.
Bold: ja dat is nou juist het rotte: twee mensen worden tegen elkaar uitgespeeld, al dan niet bewust, omdat zowel de minnares als de bedrogen vrouw elkaar niet spreken of in de ogen zien, wordt de ander altijd een karikatuur van wat ze is. Ook weer heel pijnlijk
sterkte
Iedereen hier schrijft vanuit zijn eigen standpunt. Dat je bedrogen bent wil niet betekenen dat je dus automatisch hetzelfde standpunt inneemt. Ik denk dat het goed is dat je ook andere geluiden hoort dan dat alles altijd goedkomt. Ik leer juist van ieder verhaal. Maar door mijn eigen ervaring, die van anderen in mijn directe omgeving en gesprekken met vreemdgangers online heb ik mijn mening kunnen vormen.
Ook ik heb het echt eerst nog een tijd geprobeerd. Maar als ik daar achteraf op terugkijk. Echt zo zonde van alle tijd en energie. Dat is wat ik hier ook regelmatig lees. Een affaire is maanden of jaren geleden en nog steeds al dat verdriet, ongelijke relaties, twijfels, slecht slapen etc. Volkomen logisch. Maar voor mij is het dan echt zo jammer om daar zo in te blijven hangen. Je kiest ervoor door te gaan. Maar feitelijk blijft het je altijd achtervolgen. Als je verder gaat moet het op een gegeven moment klaar zijn (wat mij betreft).
Stoppen kost energie. Maar die kan je dan volledig in jezelf en je eigen leven Stoppen ipv iedere keer in die ander. Iedere keer als het over de ander gaat kan je die tijd en energie niet in andere zaken stoppen. En dagelijks met iets geconfronteerd worden wat sommigen zelfs omschrijven als een trauma. Echt waarom?
theekannetje, ik snap je punt wel, het laatste wat je wil horen zijn dingen als wrm blijf je in dit verdriet zitten, wrm blijf je, hij is slecht etc etc maar dat word hier niet gezegd, iedereen is zoiezo anders in reageren, denken en doen dus hier word gewoonweg alles gestort want we kennen mekaar niet, geen gezicht erbij, niets. Je moet t niet persoonlijk nemen, uiteindelijk beslis jij en niemand anders en enkel jij kent jouw echte situatie.
Neem nu mijn situatie, mijn man komt hier wss over als iemand die gwn bij me blijft voor de kids of zo... en dat is me hier ook best vaak gewoon gezegd maar ik weet natuurlijk wel dat dat niet zo is, hij doet ook moeite, is soms emotioneel, heeft t moeilijk, doet nog steeds alles voor me, gwn niet alles op de juiste manier maar als ik echt niks meer voor hem zou zijn zou hij denk ik niet eens naar me omkijken. Dit heet niet voor niets verder gaan na vreemdgaan, het heet niet ik ben zo verliefd, geliefd en happy. Dus tis met name t negatieve dat we hier neerpennen.
Izza schreef op 15-09-2023 om 20:00:
Iedereen hier schrijft vanuit zijn eigen standpunt. Dat je bedrogen bent wil niet betekenen dat je dus automatisch hetzelfde standpunt inneemt. Ik denk dat het goed is dat je ook andere geluiden hoort dan dat alles altijd goedkomt. Ik leer juist van ieder verhaal. Maar door mijn eigen ervaring, die van anderen in mijn directe omgeving en gesprekken met vreemdgangers online heb ik mijn mening kunnen vormen.
Ook ik heb het echt eerst nog een tijd geprobeerd. Maar als ik daar achteraf op terugkijk. Echt zo zonde van alle tijd en energie. Dat is wat ik hier ook regelmatig lees. Een affaire is maanden of jaren geleden en nog steeds al dat verdriet, ongelijke relaties, twijfels, slecht slapen etc. Volkomen logisch. Maar voor mij is het dan echt zo jammer om daar zo in te blijven hangen. Je kiest ervoor door te gaan. Maar feitelijk blijft het je altijd achtervolgen. Als je verder gaat moet het op een gegeven moment klaar zijn (wat mij betreft).
Stoppen kost energie. Maar die kan je dan volledig in jezelf en je eigen leven Stoppen ipv iedere keer in die ander. Iedere keer als het over de ander gaat kan je die tijd en energie niet in andere zaken stoppen. En dagelijks met iets geconfronteerd worden wat sommigen zelfs omschrijven als een trauma. Echt waarom?
Ja wij delen dus die ervaring. En ik heb hetzelfde als jij als ik mensen zie die nog zoveel pijn hebben na zoveel tijd. Maar er waren ook mensen die tegen mij zeiden: kappen joh, dat wordt nooit meer zoals het was, je zal hem nooit meer vertrouwen. En toch ging ik door. Gewoon ook omdat ik die tijd nodig had, ook al had ik terugkijkend gewild dat het jaren korter geduurd had. Ik denk achteraf ook wat zonde van mijn tijd en energie. En ik denk dat ook als ik sommige verhalen hier lees, en ik weet hoe ik me gevoeld heb terwijl ik het nog probeerde en eigenlijk wil je daar mensen voor behoeden.
En ja, achteraf voel ik net zo als jij dat de energie die eerst in de relatie ging en naar de pijn ging, nu naar mijzelf gaat. En dat voelt beter en rustiger.
Maar iedereen heeft toch zijn of haar tijd nodig. En er zijn dus koppels die het wel redden dus ik begrijp ook dat mensen hun hoop daar op vestigen.
MRI schreef op 15-09-2023 om 22:06:
[..]
Ja wij delen dus die ervaring. En ik heb hetzelfde als jij als ik mensen zie die nog zoveel pijn hebben na zoveel tijd. Maar er waren ook mensen die tegen mij zeiden: kappen joh, dat wordt nooit meer zoals het was, je zal hem nooit meer vertrouwen. En toch ging ik door. Gewoon ook omdat ik die tijd nodig had, ook al had ik terugkijkend gewild dat het jaren korter geduurd had. Ik denk achteraf ook wat zonde van mijn tijd en energie. En ik denk dat ook als ik sommige verhalen hier lees, en ik weet hoe ik me gevoeld heb terwijl ik het nog probeerde en eigenlijk wil je daar mensen voor behoeden.
En ja, achteraf voel ik net zo als jij dat de energie die eerst in de relatie ging en naar de pijn ging, nu naar mijzelf gaat. En dat voelt beter en rustiger.
Maar iedereen heeft toch zijn of haar tijd nodig. En er zijn dus koppels die het wel redden dus ik begrijp ook dat mensen hun hoop daar op vestigen.
Ik zit nu in uit mekaar maar nog "hoop", ergens weet ik dat t gewoonweg over en uit is, maar ook ergens voel ik nog zoveel en durf ik t (nog) niet af te sluiten. Mss wacht ik tot de volg "fout", mss wacht ik op een mega verandering of een wonder, ik weet t ook niet. Heb nu al t gevoel dat de afg 2 jaar weggegooide jaren waren... en wie weet word dat 3 of 4 jaar... het is een heftig proces want soms denk ik weet je wat doeiiii ik vind wel een ander of ben happy alleen maar een uur erna word ik overmand met gevoelens die geen afscheid kunnen nemen van iemand die eerlijk gezegd al is uitgecheckt voor een groot deel toen die die stap zette om vreemd te gaan. Want dat is de harde waarheid.
Ruud1971! schreef op 15-09-2023 om 10:30:
[..]
Wilde dit al eerder typen maar dan had ik hier wat reacties had gekregen van vrouw onvriendelijk enz enz. Het werkt vaak wel zo. Man zoekt weer een vrouw die spannend is en de vrouw leert iemand kennen waarbij ze meer gaat doen dan liggen. En wat lees je dan o de seks was zo fijn. Nog nooit zo lekker gehad.
Tijdschriften staan er vol mee.
Dat is denk ik inderdaad ook vaak geval vrees ik. Als ik soms verhalen om me heen hoor van andere stellen die lang samen zijn.
Maar er kan ook nog iets anders aan de hand zijn. Ik ben erg open en maakte weleens een opmerking /commentaar over man tijdens of na sex. Wat ik niet in de gaten had was dat hij dit interpreteerde als: ik doe het niet goed. Hij uitte dit echter niet. Was van mijn kant meer positieve feedback, maar hij zag het als kritiek. Er was dus een communicatie probleem, hij begon te denken dat ik het niet lekker vond (ten onrechte). De frequentie werd ook lager. Met soms een fijne mooie opleving. Ik werd beetje opgeslokt door werk, kinderen en dacht altijd: het zit er wel, komt wel weer. Nu even te druk, te veel zorgen, enz, enz.
En als je dan iemand tegenkomt die alleen maar positieve feedback geeft, dan geeft dat een boost aan je zelfvertrouwen. Dat begrijp ik wel.
Daarbij komt nog dat ik voelde dat hij mij beetje voor lief nam in die tijd. Daardoor ging ik hem claimen en proberen vast te houden. Dat gaf hem een beklemmend gevoel. Ik zie het nu heel helder. Heel spijtig dat we nu pas de gesprekken hebben die we jaren geleden hadden moeten voeren.
Uiteindelijk is het voor hem zelf heel negatief geweest, het vreemdgaan. Hij ging steeds negatiever over zichzelf denken. Werd steeds negatiever en zijn humor was bijna helemaal weg. Het lukte hem niet meer om uit dit negatieve patroon te komen. Drijfzand.
Hij heeft echt een goede therapeut nodig gehad om het licht te zien. Nu gaat het stuk beter met hem. Enorme last van zijn schouders. Hij ziet onze toekomst zonnig in. Is alleen heel bang dat hij mij te veel beschadigd heeft en dat ik nooit meer zo van hem kan houden als ik voor het uitkwam deed.
Ik moet nog alles verwerken en op de een of andere manier een plek zien te geven. Het is echt heel ingewikkeld en er zitten zoveel invalshoeken aan. Mijn brein maakt overuren. En al die pieken en dalen, de achtbaan. Vaak binnen 1 dag superblij met de verandering en heel positief en paar uur later verdrietig en boos om alles wat er is voorgevallen.
Elke affaire is anders. Je kan er wel heel veel van leren. En zelf ook er iets positiefs uit halen (uit iets wat heel negatief en zwart is), door ook naar jezelf te kijken en zelf nieuwe stappen te maken. Of je er nu voor kiest om te blijven of om te gaan.
Mijn of beter gezegd onze sex is nu beter ooit (zelfs beter dan in verkeringstijd toen het ook heel heftig was). Ik heb ook nooit geweten dat sex de band versterkt. (onder een steen gelegen al die jaren denk ik) Waarom vertellen ze dat niet met de voorlichting op school. Van mijn ouders moest ik het niet hebben, die praatte er nooit over.
Maar kan alleen bereikt worden als de bedrieger echt zijn patronen doorbreekt en je samen goed onderzoekt waar het mis ging en waarom. Kost voor beide veel inzet. Maar je krijgt er iets heel moois voor terug.
Ik lees in alle verhaallijnen ook terug welke bedriegers nog steeds in dit patroon zitten of nog niet voldoende beseffen wat ze aangericht hebben. En welke tot inkeer en inzicht zijn gekomen. Dat is echt een heel groot verschil.
Verklaart ook verschil tussen hoe de bedrogenen schrijven en er soms meningsverschillen zijn op het forum. Het blijft voor iedereen zijn persoonlijke gevoel en keuzes. Niemand anders kan die keuze voor je maken.
Dus volkomen normaal dat degene waar het niet lukt om samen verder te gaan, er anders in staan dan degene die daar wel voor kiezen.
Ik denk dat je ook niet kunt zeggen dat je niet samen verder kunt als de affaire langer heeft geduurd. Daar ben ik het bewijs van. Ben nog geen affaire tegen gekomen die zo lang duurde (16 jaar). Tuurlijk had ik het ook makkelijker gevonden en minder pijnlijk als het korter was. Maar het gaat om het zien van de oorzaak en de wil om patronen te doorbreken. Bij mijn man waren de patronen er al toen hij 15 jaar was (lang voor ik hem leerde kennen). Ik zie het ook als zijn gedrag, als een daad. Hij is niet zijn gedrag. Onder deze laag zat een goede ziel, die nooit kon ontwikkelen.
Helemaal met je eens, Yessie2000. Mooi verwoord!
Veel sterkte en kracht gewenst in jouw/jullie proces❣️
Mooi beschreven Yessie. En ik herken zeker wel delen van wat je beschrijft. Voor mij zou zoiets alleen niet werken. Ik zou veel te veel in de hulpverlenersmodus komen. En in een jarenlang proces op weg naar herstel voor hem vanwege alles wat ooit verkeerd is gegaan zou ik persoonlijk geen trek hebben. Dit komt naast je eigen proces van herstel van de affaire. Persoonlijk zou ik ook niet zoveel vertrouwen hebben in een blijvende volledige verandering. Mensen zijn nu eenmaal wie ze zijn. Je kunt daarmee leren omgaan en wellicht wat bijschaven maar niet volledig veranderen. Op een bepaalde leeftijd ben je nu eenmaal gevormd als mens. En een affaire van 16 jaar vormt je ook absoluut (hoewel er heel begrijpelijke redenen voor het ontstaan kunnen zijn).
Izza schreef op 16-09-2023 om 12:23:
Mooi beschreven Yessie. En ik herken zeker wel delen van wat je beschrijft. Voor mij zou zoiets alleen niet werken. Ik zou veel te veel in de hulpverlenersmodus komen. En in een jarenlang proces op weg naar herstel voor hem vanwege alles wat ooit verkeerd is gegaan zou ik persoonlijk geen trek hebben. Dit komt naast je eigen proces van herstel van de affaire. Persoonlijk zou ik ook niet zoveel vertrouwen hebben in een blijvende volledige verandering. Mensen zijn nu eenmaal wie ze zijn. Je kunt daarmee leren omgaan en wellicht wat bijschaven maar niet volledig veranderen. Op een bepaalde leeftijd ben je nu eenmaal gevormd als mens. En een affaire van 16 jaar vormt je ook absoluut (hoewel er heel begrijpelijke redenen voor het ontstaan kunnen zijn).
Ja, is een bewuste keuze. Ben de helft van mijn leven samen met hem. En ook hele mooie herinneringen samen, ook in die 16 jaar. Veel lief en leed samen gedeeld. Misschien ben ik inderdaad ook wel type dat graag voor iemand zorgt. Zorg nu ook heel goed voor mezelf. Eerst voor mezelf en dan voor hem, dat heb ik nu wel geleerd.
Eerste half jaar na onthulling dacht hij dat hij veranderd was, maar was dat nog niet. Ik voel heel duidelijk het verschil. Hij heeft nu ook veel meer rust in zijn lijf en hoofd. Is veel meer open over zijn gevoel. Ook over andere zaken. Je brein is een heel bijzonder onderdeel. Heel flexibel ook, als je maar weet hoe het werkt.
Eerste boek wat hij las tijdens zijn omslag periode was "Overprikkeld brein", er ging een wereld voor hem open.
Yessie2000 schreef op 16-09-2023 om 12:48:
[..]
Ja, is een bewuste keuze. Ben de helft van mijn leven samen met hem. En ook hele mooie herinneringen samen, ook in die 16 jaar. Veel lief en leed samen gedeeld.
Allereerst, wat schrijf je helder en realistisch Yessie, complimenten daarvoor!
Ik heb een klein stukje uit jouw post gequote waarmee ik het erg eens ben. Vaak zie en hoor ik mensen schrijven/zeggen, nadat een jarenlange affaire is uitgekomen, dat hun HELE relatie dus nep is geweest en niets heeft voorgesteld. Daar heb ik vaak op gereageerd dat ze dat zo niet moesten zien, want ze waren toch ook gelukkig met hun partner/relatie VOORDAT de affaire uitkwam?
Ook daarop kreeg ik dan vaak de wind van voren, want ik begreep het zogenaamd weer eens niet (mij niet geheel onbekend, dit verwijt 😉), dus heel verhelderend dit nu van jou te lezen!
Ook in een relatie, waarin vreemdgegaan wordt, kan men seks/lust buiten de deur hebben, zónder dat dit ten kostte gaat van de relatie. En ja, dan blijft het liegen en bedriegen over, iets dat nooit goed te praten valt. Toch kon/kan ik die scheidslijn altijd blijven zien, net zoals ik het dus vaak met Izza eens ben en ook bewust ben vh feit dat een persoon van meerdere personen kan houden om hele verschillende redenen.
Mooi (en verhelderend vooral) om jouw proces te lezen Yessie!
Belladonna, wat een mooi gebaar wat je vertelde over het hart. Vorig jaar had je dit al verteld maar nu met deze uitgebreide aanvulling uitgelegd. Ik vind het echt heel mooi en had nog nooit van deze benaming gehoord! Elledoris.
Maar het spreekt mij ook erg aan en ga het onthouden. Wie weet gaat dit mensen in mijn omgeving nog helpen.
Fijn dat we dit hier met elkaar kunnen delen en van elkaar kunnen " leren om te gaan met hoe verder en het herstel "! Wohw heb echt wat aan deze tip!
Hoi Yessie, Hoi Kim 
ik hoop dat jullie veel hebben aan het forum. Mij heeft het erg geholpen en ik lees nog af en toe mee.
Yessie, was het met één en dezelfde de 16 jaar?
Wat deed jou het meeste pijn en verdriet?
Sterkte allemaal
Ik lees al wat weken mee maar heb nog niet de moed gehad hier te reageren. Wel heb ik eerder een eigen topic geopend maar ivm de herkenbare situatie up ik dat liever niet meer. Ik waardeer wel alle reacties die ik heb gekregen! Het heeft mij erg veel geholpen om op verschillende manieren naar mijn situatie te kijken.
Een aantal weken geleden bleek het contact dat mijn man met een andere vrouw had, veel intiemer te zijn dan ik ooit vermoedde. Ik heb vaak wel mijn vraagtekens gehad bij het contact maar dit werd natuurlijk altijd weggewuifd en ontkend. Dat hij ook daadwerkelijk een aantal keer seks meer haar heeft gehad, had ik echter niet durven denken.
Inmiddels zijn we denk ik wel aanbeland in 'verder na ontrouw'. Ik heb nog geen stappen tot een scheiding gezet en relatietherapie is gestart. Het is echt een rollercoaster aan gevoelens. Ik voel me ook vooral zo verraden een vind het vreemdgaan (en al het liegen en bedriegen) zo ontzettend respectloos naar mij toe.
Het is 'fijn' om de herkenbaarheid hier te lezen maar ook zo verdrietig dat zovelen deze verschrikkelijke pijn moeten doorstaan.
