Verder na ontrouw - deel 8

blauwgeel schreef op 16-09-2023 om 23:04:

Ik lees al wat weken mee maar heb nog niet de moed gehad hier te reageren. Wel heb ik eerder een eigen topic geopend maar ivm de herkenbare situatie up ik dat liever niet meer. Ik waardeer wel alle reacties die ik heb gekregen! Het heeft mij erg veel geholpen om op verschillende manieren naar mijn situatie te kijken.

Een aantal weken geleden bleek het contact dat mijn man met een andere vrouw had, veel intiemer te zijn dan ik ooit vermoedde. Ik heb vaak wel mijn vraagtekens gehad bij het contact maar dit werd natuurlijk altijd weggewuifd en ontkend. Dat hij ook daadwerkelijk een aantal keer seks meer haar heeft gehad, had ik echter niet durven denken.

Inmiddels zijn we denk ik wel aanbeland in 'verder na ontrouw'. Ik heb nog geen stappen tot een scheiding gezet en relatietherapie is gestart. Het is echt een rollercoaster aan gevoelens. Ik voel me ook vooral zo verraden een vind het vreemdgaan (en al het liegen en bedriegen) zo ontzettend respectloos naar mij toe.
Het is 'fijn' om de herkenbaarheid hier te lezen maar ook zo verdrietig dat zovelen deze verschrikkelijke pijn moeten doorstaan.

Respectloos is het idd, ik voel dat ook enorm, want voor iemand waar je van houd heb je toch gewoon respect.... helaas beseffen die vreemdgangers dat niet helemaal, want het punt is dat ze op dat moment 0 respect hebben voor wie dan ook, want degene waar ze mee vreemdgaan word ook gewoon bedrogen dus voor haar of hem hebben ze ook 0 respect laatstaan voor zichzelf.

Er zit duidelijk iets dwars bij een vreemdganger, dus geef jezelf igg nooit de schuld en ik hoop dat therapie vragen beantwoord, en een beetje helpt, het is idd een achtbaan, en die kan lang duren...

Heeft hij het zelf opgebiecht of ben jij erachter gekomen en die vrouw, ken je haar of totaal niet?

De vrouw heb ik een paar jaar geleden  één keer ontmoet. Door een gezamenlijke connectie heb ik haar via WhatsApp ook een paar keer ergens advies over gegeven. Ze wist dus heel goed van mijn bestaan en ons gezin. 
Ik ben er zelf achter gekomen. Zelfs toen ik nog maar de helft wist bleef mijn man de rest ontkennen. Uiteindelijk heeft zij alles opgebiecht. Hij hoopte dat ik er nooit achter zo komen uit angst mij te verliezen..

Izza schreef op 17-09-2023 om 19:24:

Titiv ik denk dat het goed is om te beseffen dat mensen van meerdere personen tegelijk kunnen houden. Zowel gelijkwaardig als in verschillende gradaties. Vergelijk het met houden van vrienden of kinderen. Ze willen de partner absoluut geen pijn doen en houden van hem of haar en toch gaan ze vreemd. Dat lijkt heel vreemd maar kan dus wel degelijk. En als ze met je door willen gaan ze de schade natuurlijk zo beperkt mogelijk houden.

Wat bedoel je met dat de minnaar(es) ook wordt bedrogen? Wie zegt dat ze daar tegen liegen? Dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Genoeg mensen in een affaire die niet zitten te wachten op jouw partner als relatie hoor. Daar kunnen ze natuurlijk gewoon afspraken over maken.

Ik geloof wel dat je van meerdere mensen kunt houden maar het is onrespectvol tegen beiden waar ik meteen bij het beiden worden bedrogen kom... maar idd als die ander er weet van heeft en er geen problemen mee heeft tja nee dan word die idd niet bedrogen, maar vaak is dat niet zo... of hopen ze dat de vreemdganger zijn of haar partner voor hen verlaat... in mijn geval wist die ander wel van mijn bestaan maar mijn man maaktte haar wijs dat we gingen scheiden maar nog prima met mekaar konden samen wonen en ook op vakantie gingen, dat samenwonen kon ze nog wel geloven maar die vakantie niet, toen gingen bij haar ook bellen rinkelen, maar goed mijn man en zij hebben mekaar ook maar 4 keer ontmoet, dat is uiteraard geen houden van en geen jaren lange affaire. Ieder verhaal is daardoor anders maar dat t bedrog is, en onrespectvol daar blijf ik bij hoe de situatie ook is.

En wat ik vooral heel erg vond was het steeds in twijfel trekken van alle woorden.. omdat het vertrouwen compleet weg was. Want wat klopte nog wel dan?
Wat was er dan wel waar? 
Ging man die andere keren dan wel echt sporten of was dat ook gelogen?
Allemaal vragen die mij echt heel erg lang achtervolgende. Want wanneer kon ik er dan weer op vertrouwen ?
Wanneer dit wel klopte?

Het maakte mij compleet crazy, die gedachtes. Dat af blijven vragen. Het geloof in de ander, dat vond ik het aller moeilijkste.
Tijdens dat proces realiseerde ik mij dat het tijd werd dat ik aan mijn eigen zelfvertrouwen ging werken en dat weer op te bouwen. Dat hielp mij omdat ik daarna niet meer " in angst" leefde of de woorden klopte of niet. Je gaat een andere antenne ontwikkelen en kijkt vanaf z'n moment heel anders.

Ik had er veel last van dat ik door het vreemdgaan van mijn man, het gevoel had dat ik hem helemaal niet goed kende. Daardoor ging ik ook twijfelen aan onze relatie van voor het vreemdgaan. Niet omdat we niet ook goede tijden hadden gehad, want dat hadden we wel, maar het was zo’n vervreemding. Ik twijfelde vooral heel erg aan mijzelf. Dat ik het niet door had gehad, geen signalen had gezien, dat ik dacht dat hij het zo druk had op zijn werk en me zorgen maakte om hem terwijl er heel iets anders aan de hand was. Ik voelde me zo dom en in mijn hemd staan. Ik twijfelde daardoor aan alles, ook of ik onze relatie voorafgaand aan het vreemdgaan wel goed had gezien en of ik de man zelf eigenlijk wel goed had gezien. Ik had het gevoel alsof ik ineens niet meer wist wie hij was.

miss1984 schreef op 18-09-2023 om 06:33:

En wat ik vooral heel erg vond was het steeds in twijfel trekken van alle woorden.. omdat het vertrouwen compleet weg was. Want wat klopte nog wel dan?
Wat was er dan wel waar?
Ging man die andere keren dan wel echt sporten of was dat ook gelogen?
Allemaal vragen die mij echt heel erg lang achtervolgende. Want wanneer kon ik er dan weer op vertrouwen ?
Wanneer dit wel klopte?

Het maakte mij compleet crazy, die gedachtes. Dat af blijven vragen. Het geloof in de ander, dat vond ik het aller moeilijkste.
Tijdens dat proces realiseerde ik mij dat het tijd werd dat ik aan mijn eigen zelfvertrouwen ging werken en dat weer op te bouwen. Dat hielp mij omdat ik daarna niet meer " in angst" leefde of de woorden klopte of niet. Je gaat een andere antenne ontwikkelen en kijkt vanaf z'n moment heel anders.

Idd..herkenning. was voor mij ook een reden om meteen uit elkaar te gaan. Ik had geen zin in een leven met/ vol wantrouwen.

Twijfelen aan alles. Niet meer ontspannen thuis zitten als man weg is.

Gelukkig hier toch wel weer behoorlijk wat vertrouwen opgebouwd. Maar het proces daarnaar toe vond / vind ik wel heftig. 

Soms kijk ik naar man en kan het me gewoon niet voorstellen dat het gebeurd is. Herkennen jullie dat ook?

S.ndra schreef op 18-09-2023 om 07:31:

Ik had er veel last van dat ik door het vreemdgaan van mijn man, het gevoel had dat ik hem helemaal niet goed kende. Daardoor ging ik ook twijfelen aan onze relatie van voor het vreemdgaan. Niet omdat we niet ook goede tijden hadden gehad, want dat hadden we wel, maar het was zo’n vervreemding. Ik twijfelde vooral heel erg aan mijzelf. Dat ik het niet door had gehad, geen signalen had gezien, dat ik dacht dat hij het zo druk had op zijn werk en me zorgen maakte om hem terwijl er heel iets anders aan de hand was. Ik voelde me zo dom en in mijn hemd staan. Ik twijfelde daardoor aan alles, ook of ik onze relatie voorafgaand aan het vreemdgaan wel goed had gezien en of ik de man zelf eigenlijk wel goed had gezien. Ik had het gevoel alsof ik ineens niet meer wist wie hij was.

Idd...ook veel herkenning. Inmiddels is dat weer meer in het perspectief.

Maar er is een periode geweest dat ik dacht dat alles slecht was. Keek ik naar foto's en dacht ik. Waar kijk ik eigenlijk naar. Wie zijn die mensen op die foto. Maar ook wie ben ik....

S.ndra schreef op 18-09-2023 om 07:31:

Ik had er veel last van dat ik door het vreemdgaan van mijn man, het gevoel had dat ik hem helemaal niet goed kende. Daardoor ging ik ook twijfelen aan onze relatie van voor het vreemdgaan. Niet omdat we niet ook goede tijden hadden gehad, want dat hadden we wel, maar het was zo’n vervreemding. Ik twijfelde vooral heel erg aan mijzelf. Dat ik het niet door had gehad, geen signalen had gezien, dat ik dacht dat hij het zo druk had op zijn werk en me zorgen maakte om hem terwijl er heel iets anders aan de hand was. Ik voelde me zo dom en in mijn hemd staan. Ik twijfelde daardoor aan alles, ook of ik onze relatie voorafgaand aan het vreemdgaan wel goed had gezien en of ik de man zelf eigenlijk wel goed had gezien. Ik had het gevoel alsof ik ineens niet meer wist wie hij was.

Zeeeeeeeeeeeeer herkenbaar.

Mijn ex-man en ik zijn 21 jaar bij elkaar geweest, waarvan hij de laatste (ongeveer) 2 jaar een affaire had. Die 19 jaar daarvoor waren helemaal geen beroerde jaren, sterker nog: er waren prachtige tijden met veel liefde en vriendschap.

Na het uitkomen van zijn affaire voelde ik me EXACT zoals jij omschrijft. Ik maakte me zorgen om hem omdat hij zo afwezig was, maar als ik hem vroeg wat er aan de hand was, zei hij: "met mij is er niks, maar er is zeker iets met jou, dat je je zo'n zorgen loopt te maken terwijl er niks aan de hand is - zou je niet eens wat beter voor jezelf gaan zorgen?". Ik voelde me dom omdat ik geen signalen had gezien, voelde me voor schut staan tegenover degenen die op de hoogte waren van de affaire, en begreep niets van de enorm publieke liefdesverklaring die hij mij letterlijk 2 weken voor het uitkomen van zijn affaire deed. Ik ging echt heel erg twijfelen aan mijn eigen beoordelingsvermogen en vroeg me inderdaad, net als jij, af of ik de man eigenlijk wel echt gekend had.

DAT vond ik het ergste aan zijn bedrog. 

blauwgeel schreef op 16-09-2023 om 23:04:

Ik lees al wat weken mee maar heb nog niet de moed gehad hier te reageren. Wel heb ik eerder een eigen topic geopend maar ivm de herkenbare situatie up ik dat liever niet meer. Ik waardeer wel alle reacties die ik heb gekregen! Het heeft mij erg veel geholpen om op verschillende manieren naar mijn situatie te kijken.

Een aantal weken geleden bleek het contact dat mijn man met een andere vrouw had, veel intiemer te zijn dan ik ooit vermoedde. Ik heb vaak wel mijn vraagtekens gehad bij het contact maar dit werd natuurlijk altijd weggewuifd en ontkend. Dat hij ook daadwerkelijk een aantal keer seks meer haar heeft gehad, had ik echter niet durven denken.

Inmiddels zijn we denk ik wel aanbeland in 'verder na ontrouw'. Ik heb nog geen stappen tot een scheiding gezet en relatietherapie is gestart. Het is echt een rollercoaster aan gevoelens. Ik voel me ook vooral zo verraden een vind het vreemdgaan (en al het liegen en bedriegen) zo ontzettend respectloos naar mij toe.
Het is 'fijn' om de herkenbaarheid hier te lezen maar ook zo verdrietig dat zovelen deze verschrikkelijke pijn moeten doorstaan.

Lieve Blauwgeel.

Je staat nog aan het begin en er komt een hoop op je af. Ik hoop dat je hier je zorgen/ twijfels etc etc kan spuien. Heeft mij soms wel geholpen. Vooral na ongeveer een jaar en je niet iedereen wilt lastig vallen. Tenslotte heb je er zelf voor gekozen om verder te gaan .

Maar ik heb me zelf wel vergist dat het zo moeilijk was en zo heftig is om dit te verwerken en achter je te laten. Het is verdomd moeilijk en vergt veel inspanning van beide partijen.

Hier veel herkenning  dat het soms bijna eng is. Maar helpt je vaak wel om het te verwerken.

Heel veel sterkte

hier ook herkenning, ik keek ook naar fotos met de vraag wie is dit? Ook al duurde zijn affaire maar 4 maanden, in die maanden zijn we nog een weekendje samen weggeweest en gingen we op een lange vakantie met de kids wat gewoon een mooie reis was waar hij zelfs een keer zei dat hij opnieuw verliefd op me was geworden om vervolgens naar haar af te reizen een week nadat we thuis kwamen van onze reis. Achteraf bleek dat hij t toen heeft geeindigd met haar en t mij opbiechtte. Door haar was hij opnieuw verliefd geworden op mij....
Maar nu 2 jaar later verbergd hij nog steeds wie hij is, liegt over waar hij is ed... voor zover ik weet is hij niet meer vreemdgegaan maar dit gedrag doet mij nog steeds twijfelen over wie hij echt is.
En wat waar is en wat niet.
En wetend dat hij al ruim 3 jaar struggled met zichzelf en zijn gevoelens doet me al helemaal afvragen of hij eik zelf wel weet wie hij is. Ik denk dat veel mensen rondlopen met dark secrets en bepaalde verlangens maar doe er dan wat aan, ga t leven leven wat je zo graag wilt maar ja er is toch dat houden van en je leeftijd, je hebt kids, je hebt een bepaalde status, noem maar op. Ik ga dat nooit begrijpen. Zelf ben ik namelijk iemand die echt doet wat ik zelf wil en mezelf ben, vind iemand iets wat ik doe raar dan so be it. Daarom twijfel ik nu ook aan mezelf want nu heb ik tijd en liefde gestopt in iets wat ik zo ontzettend afkeur, nooit zou ik voor wie dan ook mn eigen geluk opzij zetten en toch heb ik t nu gedaan...

Exact S.ndra, jou post was bij mij fase 2 zeg maar van het proces 
Mijn post fase 1... en zo ging het over en weer. Een complete aanslag op hoe ik dingen zag en het beeld van mijn leven.
Maar inderdaad ook de bezorgdheid. In de tijd dat man het moeilijk had jaaaaren geleden, had ik hem een hele liefdevolle brief geschreven. Wohw. Dat kwam als een aanslag binnen. Later bleek hij met hele andere dingen te hebben gezetten maar nóóit deelde omdat hij mij geen verdriet wilde doen.. tjah.. een bescherming die nergens over ging, achteraf.

In veel situaties is de relatie gewoon lange tijd goed geweest. Daar hoef je echt geen twijfel over te hebben. Alleen ontstaat op een bepaald moment toch problemen, sleur of bepaalde verlangens die de eigen partner niet of niet meer kan vervullen. In een druk gezinsleven is het ook logisch dat de relatie veranderd over tijd. 

Vervolgens heb je partners die gaan praten maar er komt geen oplossing. Of partners die niet kunnen praten (vaak omdat ze dat gewoon echt niet kunnen of nooit geleerd hebben). 

En dan kan je zeggen dan moet je er wat aan doen. Maar er zijn tal van situaties waarbij dat niet kan. En het verlies van een partner (waarvan je nog steeds kunt houden), huis, kinderen, aanzien en financiën zijn zeer zwaarwegende redenen om te blijven. 

Izza schreef op 18-09-2023 om 11:18:

In veel situaties is de relatie gewoon lange tijd goed geweest. Daar hoef je echt geen twijfel over te hebben. 

Weet ik niet. Ik had, zoals gezegd, dus wel degelijk achteraf twijfels of alles wel zo lang zo goed en fijn was geweest als ik dacht. Dat is nou juist het punt: door zijn bedrog twijfelde ik ineens aan alles. Ik dacht namelijk altijd dat wij zo open en eerlijk naar elkaar waren, dat zag ik echt als 1 van de beste kanten aan ons huwelijk. Ik dacht dat wij over alles konden praten. Ook over de zin en onzin van monogamie.

Door zijn bedrog bleek dat "over alles kunnen praten" dus gewoon niet waar. En aangezien dat voor mij wel 1 van de kernwaardes van ons huwelijk was, twijfelde ik er dus inderdaad aan of ons huwelijk eigenlijk wel zo goed was.

Dat is voor mij ook het verschil tussen een langdurige affaire of meerdere affaires en iets dat kort/dronken/eenmalig/alleen zoenen etc is. 

Het liegen en bedriegen gaat onderdeel zijn van iemand. Het zit in het karakter en zegt iets over de persoonlijkheid. Want het is nogal wat om een dubbelleven te kunen willen lijden. Om je partner zich zorgen te laten maken over jou terwijl er feitelijk iets heel anders is. Om tal van zeer persoonlijke zaken met een ander te bespreken maar niet met je eigen partner (dus ook een emotionele band aangaan met een ander). En je kunt daarna nooit meer echt zeker zijn. Dat onvoorwaardelijke is weg. Natuurlijk stap je daar overheen als je verder wilt. Je wilt de mooie verhalen en veranderingen geloven en de ander moet enorm zijn best doen en blijven doen (waardoor je ook een zekere mate van ongelijkwaardigheid krijgt).