Verder na ontrouw - deel 8

Anna, exact omschreven wat mij betreft 😘

Anna Cara schreef op 06-09-2023 om 06:29:

Ik geloofde in onze afspraken over monogamie. Ik geloofde dat wij speciaal en exclusief waren samen. Mijn man stapte echter volledig bewust die hotelkamer met haar in. Hij had echt bewust besloten om sex te gaan hebben. Ze wilden het beiden. Beiden getrouwd. Kinderen. Draaiden al tijden om elkaar heen. Geilden elkaar op. Lust. Hij voelde zich erna schuldig maar de sex was lekker. Het werd een soort gewoonte. Friend With Benefits. Hij was wel bang voor mijn verdriet bij uitkomen. Dat onze dochters het zouden kunnen ontdekken dacht hij nooit aan. Dat hij het zijn moeder moest gaan uitleggen. Dat het vriendschapoen zou veranderen. Ik zou vertrekken. Hij dacht daar niet aan. Hij dacht alleen aan sex. En dat geheim houden.

Dat ik vervolgens zo intens verdrietig was en niets meer van hem geloofde, het met terugwerkende kracht een enorm effect had op mijn beeld van hem én ik zo enorm boos was - en zo lang - had hij niet bedacht. Dat zelfs houden van hem een vraagteken werd. Wel dat ik hem lang niet meer zou vertrouwen. Maar dat ik ook veranderde qua persoonlijkheid had hij echt nooit kunnen bedenken. Hij mist de oude Anna. Ik ook.

We kunnen niet meer terug. Hij kan niets ongedaan maken. En de veranderingen in mij zijn onomkeerbaar. En deels nog niet eens uitgekristalliseerd. Onze prachtige unieke vaas is kapot gevallen. De scherven lijmen is een pittige klus. Hetgeheel wordt nooit meer als voorheen.

En dát had hij ook nooit bedacht.

In Japan hebben ze daar een mooie techniek voor, Kintsugi. Misschien kan je 't op die manier benaderen. Bij sommigen hier lijkt dat ook zo te zijn, die geven aan dat ze er eigenlijk beter/sterker uitkomen. 

GekkeHenkie, bij een langdurige of herhaalde affaire is gewoon sprake van een bewuste keuze. Dat overkomt je niet. Maar beide partijen zoeken en vinden iets bij elkaar wat ze elders missen. Natuurlijk weet iemand best dat jij er ook nog bent en is men zich absoluut bewust van de gevolgen (ik geloof niet in naïviteit op dit vlak). Maar eigen behoeftes gaan voor). 

Daarnaast kunnen mensen ook gewoon van meerdere mensen houden (in verschillende gradaties). Die zien letterlijk het probleem niet van niet exclusief zijn (denk aan swingers, open relaties, poly of het buitenland met hun buitenvrouw). 

Het ging hier om een korte affaire. Ook in zo’n korte tijd was het inderdaad een bewuste keuze. Of meerdere bewuste keuzes. Zoals ik het begrijp: wel bewust maar niet weloverwogen. En dat is het stuk wat ik geloof, maar ik kan me niet indenken hoe dat gaat. En ben benieuwd hoe anderen dat verwerken.

Verder: zijn er reacties van jou waarin je er niet op wijst dat mensen van meerdere mensen kunnen houden?

Henk, ergens tref je het nog; er bestaan ook partners die bij zulke pijnlijke vragen de bal terug kaatsen en roepen dat het juist door de bedrogene komt, want als…
De v

oeps, per ongeluk de rode blok reactie plaatsen aangetikt.
Vervolg

De vraagsteller heeft dan spijt van het stellen de vraag omdat de tijd toch niet terug te draaien is en het antwoord nooit zaligmakend kan zijn, maar de vraagsteller ondertussen het weer kan doen met nog een teleurstelling.

Op de vraag ‘hoeverre je hiermee kan inleven’ ligt het antwoord in lijn van in hoeverre je haar hebt vergeven en je het achter je wilt laten, want jullie hebben nog een toekomst.

@Henkie...ik begrijp precies wat je bedoelt. Ook ik vraag vaak aan mijn man..wat was ik in die tijd voor jou, hoe zag je mij? Zag je me überhaupt wel? Of was ik alleen diegene die je kon appen dat je na het werk meteen naar de sportschool ging en wel zou eten als je daarvan terug kwam...
Zijn antwoord is dat hij nergens aan gedacht heeft, alleen aan zichzelf. Hij heeft met niemand rekening gehouden, niet met mij en niet met zijn zonen. Hij heeft zich nooit gerealiseerd wat zijn affaire met ons zou doen. Hoe het beeld wat de jongens van hem hebben voorgoed verandert is en  hoe hij ons huwelijk op het spel zette. Hij heeft wel eens gedacht....wat als het uitkomt...maar verder dan dat gingen zijn gedachtes dan niet. Dat is iets wat ik ongelofelijk vind. Zo niet bij hem passen, de man met een groot verantwoordelijkheids gevoel en altijd de voors en tegens tegen elkaar afwegen heeft toen nergens aan gedacht...alleen aan zichzelf...
Hij heeft nooit gedacht dat het goed was wat hij deed, zoveel besef had hij wel. Ook niet dat het hem iets bracht. Hij heeft nooit een toekomst met haar voor ogen gehad, het was vooral lust en heeeeeeel veeeel app contact ze bombardeerden elkaar iedere dag met tig berichten. Echt over de top. Nadat het uitgekomen was zei hij ook dat hij een enorme rust ervaarde, hij hoefde niet meer steeds zijn telefoon bij zich te houden om te reageren op appjes. 
Ik vind het nog steeds moeilijk om te weten dat er ineens iemand anders het belanrijkst in zijn leven was. Hij kan daar ook geen antwoord op geven want hij weet dat zelf ook niet. Hij zegt wel dat ik steeds meer gegeven heb en dat hij steeds meer genomen heeft en als je een tijd lang meer neemt dan geeft dan wordt je steeds egoïstischer.
Ik geloof zijn uitleg wel maar vind dat wel enorm moeilijk. Ik merk nu dat ik veel bevestiging nodig heb van hem om weer helemaal te vertrouwen dat hij nu weer helemaal voor mij gaat en voor ons gezin. Het is op dit moment best hard werken voor ons allebei. Een tijdje geleden schreef ik dat we in bubbel zaten en dat is nog steeds zo. Ik vind dat voor nu wel fijn, laat ons nog maar even zitten.

@Izza... Jij begint heel vaak met... Bij een langdurige affaire of meerdere affaires...waarom herhaal jij dat steeds? Vind jij dat erger? Of is dat misschien iets wat jou zelf is overkomen?
Misschien bedoel je hier niets mee maar het valt me gewoon op.
Ik zit op dit moment nog in een gevoelig hoekje en op mij komt het over dat het pas echt erg is als er sprake is van langdurige of meerdere affaires. Ik vind dit een beetje pijnlijk. Maar misschien bedoel je heel iets anders vandaar mijn vraag. 

Boogschutter schreef op 10-09-2023 om 20:02:

@Izza... Jij begint heel vaak met... Bij een langdurige affaire of meerdere affaires...waarom herhaal jij dat steeds? Vind jij dat erger? Of is dat misschien iets wat jou zelf is overkomen?
Misschien bedoel je hier niets mee maar het valt me gewoon op.
Ik zit op dit moment nog in een gevoelig hoekje en op mij komt het over dat het pas echt erg is als er sprake is van langdurige of meerdere affaires. Ik vind dit een beetje pijnlijk. Maar misschien bedoel je heel iets anders vandaar mijn vraag.

Voor mij bestaat er inderdaad een groot verschil tussen een korte affaire, one night stand of in een dronken bui zoenen op een feestje. Dat is erg maar daarvan is herstel wat mij betreft mogelijk. Het is dom en wellicht naïef maar niet direct reden om je gezin omver te gooien. 

Maar iemand die jarenlang vreemdgaat (een dubbelleven dus) of meerdere partners/affaires dat is voor mij echt van een andere orde. Dan heeft iemand blijkbaar andere behoeftes die in de bestaande of een monogame relatie niet vervult kunnen worden. Ik zou daar ook altijd twijfel behouden bij een doorstart. 

Boogschutter schreef op 10-09-2023 om 20:02:

@Izza... Jij begint heel vaak met... Bij een langdurige affaire of meerdere affaires...waarom herhaal jij dat steeds? Vind jij dat erger? Of is dat misschien iets wat jou zelf is overkomen?
Misschien bedoel je hier niets mee maar het valt me gewoon op.
Ik zit op dit moment nog in een gevoelig hoekje en op mij komt het over dat het pas echt erg is als er sprake is van langdurige of meerdere affaires. Ik vind dit een beetje pijnlijk. Maar misschien bedoel je heel iets anders vandaar mijn vraag.

Voelt ook zo aan bij mij maar in de andere richting.  Vandaar mijn eerdere vraag paar blz terug ‘waar trek je  de grens’? Ik ben 10,5 j bedrogen geweest. Voelt aan in de discussies dat een herstel in mijn situatie zonder pardon verloren is. Omdat ‘het niet kort was’. 

Gelukkig kan ik reacties op dit forum wel ergens plaatsen. Het is haar perceptie. Net zoals jij en ik er hebben.

Niemand weet hier hoe het is om 10,5j bedrogen te zijn geweest. Enkel ik.

"Niemand weet hier hoe het is om 10,5j bedrogen te zijn geweest. Enkel ik."

Ennei en ik, en nog veel meer lotgenoten hier hoor.. ik ongeveer 15 jaar in totaal... oké niet aan een stuk maar wel jaren waarin man vreemdging keer op keer, zonder dat ik het wist. Ik schrijf al jaren mee...
Dus ja ik weet echt oprecht wat je doormaakt en waar je mee struggelt... het sloeg in als een bom. Ik kreeg er onder andere ptss klachten van.. 
Natuurlijk ben ik niet jou en jij mij niet. Maar ik weet wel dat het giga veel pijn doet... en het veel tijd kost. 

Het herstel kan echt komen maar het vergt heel veel geduld .. Ben lief voor jezelf.. 

Dank je Boogschutter voor het inkijkje. Doet me realiseren dat zo levendig als het voor mij kan zijn, zo ver staat het weg voor mij vrouw. Dat helpt weer een beetje om op afstand te komen van het gebeurde.

En inderdaad Ennei. Niemand weet hoe het is om in jouw schoenen te staan. Niemand hier kent jouw partner. En alleen jij kunt daarom kiezen.

(Zie dat mijn reactie de begrijpelijke reactie van miss doorkruiste)

ik ben t ook eens dat een one night stand of paar maanden anders is dan een paar jaar of 10 jaar maar de pijn blijft hetzelfde volgens mij en bedrog blijft bedrog. Je bent bedrogen, hoelang maakt de pijn niet minder of meer. Het doet gwn pijn. Ik denk dat je zoiezo pas meer weet over een jaar of 2... nu is alles nog vers en is je man ook nog in een het spijt me fase maar dat stopt, dan wil hij geen sorry meer zeggen en gewoon verder met t leven met jou maar jij gaat nog lang met vragen en verdriet lopen wat uiteindelijk gaat botsen en ik denk dat je dan pas de keuze kan maken of t nog te redden is of niet, ook weet je nu nog niet of hij t niet gewoon weer zal doen, nu zal hij wel uitkijken maar ja na die t spijt me fase, wat dan... 
Ik zou dus nu niet gaan tobben over of t nog te redden valt, dat ga je met de tijd wel weten. Nu zou ik vooral goed voor jezelf zorgen ennei ❤️‍🩹

Dat zeg je goed...hoe levendig het voor ons is...
Gelukkig voor mij...nu 2.5 jaar verder een stuk minder levendig.
Mijn man wist heel goed dat hij iets deed wat niet kon. Maar ja..zij begon te zoenen na een bedrijfsfeest met veel drank. Ja en toen waren ze aan het zoenen en dacht hij...ik ben toch al fout en dan is het toch wel erg spannend allemaal. Hij was de grens toch al over.
Volgende dag accepteerde zij niet dat hij het een fout noemde.want ja...zij was verliefd maar dat wist hij niet. Daarna online via Skype...zij stuurde naaktfoto's... dus ja dat zal ook wel heel spannend geweest zijn...pfff zo nooit gedacht van hem..maar ja...denk dat spanning toch wel een goed gevoel geeft...en dat snap ik vooral als je zolang samen bent,  maar wees dan eerlijk naar de andere partner. Neem de consequenties van je gedrag. Daarna was het voor mijn man lastig om de boel weer te stoppen want ja je zit in zo'n geheim leven en hij wilde niet dat het uitkwam. Ook wel eens gevraagd hoe was dat dan...ja vol stress....vooral toen haar man erachter kwam en iedereen het wist behalve ik. Mijn man zei dat hij nooit gestopt is met van mij te houden en nooit bij me weg wilde. Hij vertelde dat hij blij was van het uitkomen omdat hij nu ook van haar af was. Zij had hem als het ware in haar macht omdat ik nog van niets wist en zij hem als het ware in bescherming had genomen bij haar man. Dat die het niet aan mij zou vertellen. Maar zelfs toen haar man erachter was gekomen wilde ze nog gewoon als vrienden berichten blijven sturen.  Ik heb hem nooit betrapt op veel gebruik van zijn telefoon.
Vraag me ook wel af hoe je zo'n dubbelleven kunt leiden..maar ik heb het voor nu geaccepteerd. Mijn fantasie draaide overuren. Vooral omdat ze elkaar tijdens het werk dagelijks zagen. Wat zullen ze daar om elkaar heen gedraaid hebben. Daar ben ik echt niet naïef in. Maar ik geloof echt dat hij nooit gestopt is van mij te houden. Het was iets wat hij ernaast had. Maar geloof niet dat het hem heel veel plezier heeft gebracht hem kennende. Misschien in het begin.
De aandacht vond hij fijn...dat ze hem geweldig vond..maar dat was een moment opname. Denk dat hij ook heel veel stress heeft gehad omdat zij best moeilijk deed omdat zij verliefd was en hij niet...hij niet wilde dat het uitkwam. En de nacht in het hotel...nou daar heb ik geen enkele illusies bij met zoveel drank als hij altijd op had tijdens zo'n feest. En ...als hij verliefd op haar was geweest had hij het niet gestopt. Het kwam een jaar later pas uit..maar dat was omdat zij mijn man niet uit haar hoofd kon zetten en hem niet los kon laten.

Maar voor nu denk ik echt aan alles wat we bereikt hebben. Onze verandering die we doorgemaakt hebben ten goede in onze relatie.  Denk wel dat alle stappen verwerkt moeten worden om vooruit te kunnen kijken. Het is soms zo onwerkelijk dat je zoiets door moet maken. Want ja...dat is nog een stuk wat ik nooit zal begrijpen maar wel heb geaccepteerd. Ze willen jou niet kwijt dus vandaar dat bedrog. 
Mijn man denkt vaak aan een dag.  Wij waren 6 weken uit elkaar. Toen een afspraak om alles door te nemen hoe verder. Hij had alles geblokt. Hij had het opgebiecht en was meteen vertrokken en had daarna zijn gevoel uitgeschakeld. Hij was naar een vriend en ja...was alles kwijt...was mij kwijt....de dag dat wij elkaar weer zagen...ja toen kwam zijn gevoel dubbel en dwars naar boven. En vooral het gevoel wat het hem deed om mij daadwerkelijk kwijt te zijn. Daarvoor was hij alleen aan het overleven.
Hij zei laatst....dat die dag...dat gevoel hem voor de rest van zijn leven bij blijft. Dat was verschrikkelijk zei hij...en vandaar zijn harde werken om mij terug te winnen en keer op keer hard te werken..10 stappen vooruit en dan weer 5 terug.En dat nu al 2.5 jaar. En ik was echt in alle staten soms. Maar hij bleef voor me vechten. Maar zou me ook loslaten als ik dat aan zou geven. Als ik dat zou willen.
ik ben nu zover dat ik hier naar kan kijken. Kijken wat hij voor onze relatie doet. Voor mij doet. Wat we bereikt hebben..
Maar het is keihard werken geweest. 

Ennei. Het is hard werken om het achter je te laten. Weet niet hoe lang het geleden is en hoe lang jullie bezig zijn. Lijkt mij wel heel moeilijk maar geen oordeel...dat heb ik wel geleerd van dit alles. Je kunt nog zo een mening hebben maar pas als je zelf zoiets meemaakt weet je pas hoe je reageert. Dikke knuffel.

Boogschutter...het is  idd keihard werken..maken jullie vooruitgang. En idd die bubbel...daar zitten wij nu nog steeds in
...heel af en toe even eruit...maar het is wel heel fijn in die bubbel.