Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
dan kan dit ons allemaal, ook bedrogenen, vroeg of laat ook overkomen. De vreemdganger kan eens zo makkelijk hervallen, hij/zij kent immers de kneepjes van het vak. Of net niet, eens zo bewust zijnde wat hij/zij met bedrog kan riskeren, verlies van een partner, kids eventueel, duurzaam opgebouwde leven en toekomstvisie.
Maar zou de bedrogene ook niet vatbaar kunnen worden als de opportuniteit zich zou aanbieden zonder deze persé op te zoeken? Niet zozeer uit revenge maar eerder omwille van het feit dat een relatie of leven toch niet blijkt te zijn wat men voor ogen had of voelde, alles in dit leven onzeker blijkt te zijn - zelfs de aangepaste levenskoers bij doorstart, om eens te ervaren waar man/vrouwlief meemaakte.
Stoute opwerping misschien ..
Ik geloof absoluut dat het iedereen kan gebeuren. Niet een jarenlange affaire of meerdere personen. Dat is een bewuste keuze. Maar er zijn zoveel situaties waarbij mensen vast zitten (om tal van redenen) in een bestaande relatie. En als er van beide kanten dan geen mogelijkheid is om aan relatieproblemen te werken kan je open gaan staan voor iemand die de leegte wel kan opvullen. Ik praat het niet goed maar begrijp zeker wel hoe zoiets kan ontstaan.
Tel daarbij op dat ik geloof dat je van meerdere mensen tegelijk kan houden. Kijk naar meerdere kinderen of vrienden bijvoorbeeld. En dat er mensen zijn die liefde en lust heel goed kunnen scheiden. Dus oprecht houden van je partner maar de lust is gedeeltelijk of zelfs volledig verdwenen.
Ennei schreef op 30-08-2023 om 08:58:
dan kan dit ons allemaal, ook bedrogenen, vroeg of laat ook overkomen. De vreemdganger kan eens zo makkelijk hervallen, hij/zij kent immers de kneepjes van het vak. Of net niet, eens zo bewust zijnde wat hij/zij met bedrog kan riskeren, verlies van een partner, kids eventueel, duurzaam opgebouwde leven en toekomstvisie.
Maar zou de bedrogene ook niet vatbaar kunnen worden als de opportuniteit zich zou aanbieden zonder deze persé op te zoeken? Niet zozeer uit revenge maar eerder omwille van het feit dat een relatie of leven toch niet blijkt te zijn wat men voor ogen had of voelde, alles in dit leven onzeker blijkt te zijn - zelfs de aangepaste levenskoers bij doorstart, om eens te ervaren waar man/vrouwlief meemaakte.
Stoute opwerping misschien ..
Nee hoor: dit is alleen maar goedpraterij van of voor daders. Iedereen maakt zijn /haar eigen keuzes en iedere vreemdganger heeft een moment waarop hij/zij weet 'daar ging ik over de scheef'. je weet allemaal het moment dat vanaf een bepaald punt je partner niet mocht weten wat er precies gebeurde ook al ging je niet perse al vreemd. Precies wanneer je afsprak of het contact een wending nam waarvan je wist dat je vanaf dat punt nog moeilijk terug kon.
Ik denk dat mensen heel goed weten waar ze zitten, wat ze aan het doen zijn; behalve als je beneveld bent door e.e.a. En ja: DAT is ook een keus.
Izza schreef op 30-08-2023 om 09:53:
Tel daarbij op dat ik geloof dat je van meerdere mensen tegelijk kan houden. Kijk naar meerdere kinderen of vrienden bijvoorbeeld. En dat er mensen zijn die liefde en lust heel goed kunnen scheiden. Dus oprecht houden van je partner maar de lust is gedeeltelijk of zelfs volledig verdwenen.
Er zit ook een andere kant aan. Het kan zijn dat juist door het vreemdgaan de lust voor je partner kan verdwijnen.
En houden van meerdere mensen kun je niet zomaar gelijk stellen aan het doen met meerdere mensen. Ik leef graag in een wereld waarin er mensen zijn (ook al is dat bij mij niet gelukt) die gaan voor herstel van een relatie ondanks het feit dat ze de lust op dat moment veel makkelijker ergens anders kunnen halen. Dat er zeg maar liefde bestaat die om het feit van die liefde keuzes maakt en niet om het feit van het eigen belang op zich.
Ruud1971! schreef op 30-08-2023 om 07:48:
[..]
Ik denk hetzelfde maar je kan echt hier nooit 100% garantie opgeven zolang je niet in zo'n situatie komt. Het kan ook groeien omdat je bijv. een fijne collega hebt waar je zo fijn mee praat. Het kan je echt "overkomen" daar geloof ik echt in. In onze maatschappij werken mannen en vrouwen samen. Wil je het voorkomen moet je misschien in Iran, Afghanistan gaan wonen en zelfs daar gebeurt het al is het veel minder.
De eerste keer kan het je “overkomen” omdat je niet voorbereid bent. Eigenlijk ben je dan een stuk naïef omdat je blijkbaar niet in staat bent de gevolgen te overzien en je je ook de pijn niet kunt inbeelden van de mensen die je bedriegt. Dat bedoel ik met “onvoorbereid “ zijn. Het “overkomt” je natuurlijk niet, je maakt keuzes. Daarom dat ik er één keer wil mee dealen, maar geen twee keer. Eén herkansing krijgt hij. Geen twee. Met het smoesje “dat het hem overkwam” moet hij niet meer afkomen. Als je verliefdheid of aantrekking voelt, DAN is het de moment om een keuze te maken. Niet als het kalf al verdronken is. Mijn man zegt wel van zichzelf dat hij als een klootzak gehandeld heeft, al besefte hij dat toen niet. Dus als je je wil aan de afspraken binnen de relatie houden, moet je gewoon direct afstand nemen als je je bovenmatig aangetrokken voelt tot een ander. En niet denken dat het “het lot” is. Het is een bewuste keuze. Je doet het of je doet het niet. Bewust. Zo simpel is het.
ik vind dat je altijd een keus hebt, die onzin het overkwam me kom op! Een paar weken nadat mijn man het vreemdgaan opbiechtte biechtte een collega van mij op dat hij mij meer dan leuk vond, leuke man, aantrekkelijk en ik was boos en voelde me eenzaam, toch koos ik ervoor hier niets mee te doen, ergens wilde ik het wel maar nee ik zou t nooit doen, t zit niet in me en ik maaktte de keus om t dus niet te doen, een keus maken is niet zo moeilijk.
Ennei schreef op 30-08-2023 om 08:58:
Maar zou de bedrogene ook niet vatbaar kunnen worden als de opportuniteit zich zou aanbieden zonder deze persé op te zoeken? Niet zozeer uit revenge maar eerder omwille van het feit dat een relatie of leven toch niet blijkt te zijn wat men voor ogen had of voelde, alles in dit leven onzeker blijkt te zijn - zelfs de aangepaste levenskoers bij doorstart, om eens te ervaren waar man/vrouwlief meemaakte.
Stoute opwerping misschien ..
Dat gevoel herken ik wel. Ik zou het zeker niet opzoeken uit revanche. Maar als ik nu een mooie kans zou krijgen om ook nog eens die hemelse spanning te voelen zou ik het misschien oneerlijk vinden dat hij dat wel gemogen heeft en ik niet. Ik vroeg hem eens wat zijn standpunt hierin is … zou hij me dat gunnen zoals hij het voor zichzelf “genomen “ heeft…
Zijn antwoord was dat hij heel kwaad zou zijn. Ik zag de kwaadheid zelfs al in zijn ogen alleen al opdat ik de vraag stelde. Dat vond ik een zeer vreemde reactie. Ik vroeg hem … waarom zou je kwaad zijn? Zijn antwoord was “omdat je nu weet hoeveel pijn dat doet”
Ik zei tegen hem: “Dat heb ik altijd geweten, maar jij blijkbaar niet”.
Ik bedoel maar … dit is toch hilarisch.
Theekannetje schreef op 30-08-2023 om 11:18:
[..]
Dat gevoel herken ik wel. Ik zou het zeker niet opzoeken uit revanche. Maar als ik nu een mooie kans zou krijgen om ook nog eens die hemelse spanning te voelen zou ik het misschien oneerlijk vinden dat hij dat wel gemogen heeft en ik niet. Ik vroeg hem eens wat zijn standpunt hierin is … zou hij me dat gunnen zoals hij het voor zichzelf “genomen “ heeft…
Zijn antwoord was dat hij heel kwaad zou zijn. Ik zag de kwaadheid zelfs al in zijn ogen alleen al opdat ik de vraag stelde. Dat vond ik een zeer vreemde reactie. Ik vroeg hem … waarom zou je kwaad zijn? Zijn antwoord was “omdat je nu weet hoeveel pijn dat doet”
Ik zei tegen hem: “Dat heb ik altijd geweten, maar jij blijkbaar niet”.
Ik bedoel maar … dit is toch hilarisch.
Nou hilarisch... ik vind het nogal met twee maten meten van hem. En dan ook bij de vraag al kwaad worden? Klinkt lekker entitled zeg. Wat als jij hem een kaakslag zou geven maar zegt "nee je mag niet terugslaan want je weet nu hoeveel pijn het doet" grmbl
Theekannetje schreef op 30-08-2023 om 11:08:
[..]
De eerste keer kan het je “overkomen” omdat je niet voorbereid bent. Eigenlijk ben je dan een stuk naïef omdat je blijkbaar niet in staat bent de gevolgen te overzien en je je ook de pijn niet kunt inbeelden van de mensen die je bedriegt. Dat bedoel ik met “onvoorbereid “ zijn. Het “overkomt” je natuurlijk niet, je maakt keuzes. Daarom dat ik er één keer wil mee dealen, maar geen twee keer. Eén herkansing krijgt hij. Geen twee. Met het smoesje “dat het hem overkwam” moet hij niet meer afkomen. Als je verliefdheid of aantrekking voelt, DAN is het de moment om een keuze te maken. Niet als het kalf al verdronken is. Mijn man zegt wel van zichzelf dat hij als een klootzak gehandeld heeft, al besefte hij dat toen niet. Dus als je je wil aan de afspraken binnen de relatie houden, moet je gewoon direct afstand nemen als je je bovenmatig aangetrokken voelt tot een ander. En niet denken dat het “het lot” is. Het is een bewuste keuze. Je doet het of je doet het niet. Bewust. Zo simpel is het.
Sorry maar daar geloof ik dus niet in. Een affaire (dus geen dronken zoen in de kroeg) overkomt je niet. Daar heeft de eerste of 5e keer niets mee te maken. Als normaal functionerende volwassene ben je prima in staat de gevolgen te overzien. Anders zou er immers geen reden zijn om het stiekem te doen. Je weet de regels van je eigen relatie prima. Je maakt ook de 1e keer bewust de keuze bij ieder contact opnieuw. Die gevolgen en het verdriet voor het thuisfront weet je best maar je kiest ervoor dat te verdringen of schuift het gewoon opzij omdat je voor je eigen geluk gaat.
Izza schreef op 30-08-2023 om 11:25:
[..]
Sorry maar daar geloof ik dus niet in. Een affaire (dus geen dronken zoen in de kroeg) overkomt je niet. Daar heeft de eerste of 5e keer niets mee te maken. Als normaal functionerende volwassene ben je prima in staat de gevolgen te overzien. Anders zou er immers geen reden zijn om het stiekem te doen. Je weet de regels van je eigen relatie prima. Je maakt ook de 1e keer bewust de keuze bij ieder contact opnieuw. Die gevolgen en het verdriet voor het thuisfront weet je best maar je kiest ervoor dat te verdringen of schuift het gewoon opzij omdat je voor je eigen geluk gaat.
Mee eens ook 'verliefdheid overkomt je' gaat er bij mij niet in. Je maakt op een gegeven moment de keuze er aan toe te geven. Het kan dat er mensen zijn die zich minder bewust zijn van die keuze, want die keuze kan subtiel zijn, het begint met wat geflirt en voor je het weet sta je te zoenen in de meterkast. Maar dan zijn er al een heleboel kleinere keuzes gemaakt waarbij je niet gekozen hebt voor het thuisfront
Izza schreef op 30-08-2023 om 11:25:
[..]
Sorry maar daar geloof ik dus niet in. Een affaire (dus geen dronken zoen in de kroeg) overkomt je niet. Daar heeft de eerste of 5e keer niets mee te maken. Als normaal functionerende volwassene ben je prima in staat de gevolgen te overzien. Anders zou er immers geen reden zijn om het stiekem te doen. Je weet de regels van je eigen relatie prima. Je maakt ook de 1e keer bewust de keuze bij ieder contact opnieuw. Die gevolgen en het verdriet voor het thuisfront weet je best maar je kiest ervoor dat te verdringen of schuift het gewoon opzij omdat je voor je eigen geluk gaat.
Een jarenlange affaire begint natuurlijk niet als een jarenlange affaire. Kan ook beginnen met “wat niet weet, niet deert” , een zogenaamde eenmalige misstap, maar dat is jezelf overschatten als mens. Je denkt dat je dat zelf in de hand hebt of controle over hebt. Al meerdere malen proberen uitleggen. Als je daaraan toegeeft bestaat de kans dat je erin meegezogen wordt. Het werkt verslavend. Je hecht je ook. Je wordt er ingedraaid. Je houdt jezelf voor de gek, de grenzen schuiven ongemerkt op. Je bent letterlijk “onder invloed” van de stoffen die vrijkomen in je brein. Ik begrijp je wel, want de duur van de affaire van mijn man was en is het grootste struikelblok in onze relatie. Ik heb er dus al veel over gesproken en nagedacht en ik ben niet van de naïefste, ik ben bereid om diep te gaan, weg te gaan bij hem … Maar tegen dat hij goed en wel besefte waar hij mee bezig was en wat hij op het spel zette, was hij al verloren. Enerzijds verslaafd aan de aandacht en de spannende seks, anderzijds de angst om zijn leven kwijt te raken. Blijven liegen was in zijn gedachtengang de enige optie. En dat is ook het punt dat hij bijna evenveel loog tegen haar als tegen mij. Een onhoudbare spreidstand voor hem. Hij liet sporen na die ik wel MOEST ontdekken. Zo ten einde raad was hij. Ik geloof oprecht dat mijn man veel over zichzelf heeft geleerd. De grootste les is wel dat niks je “overkomt” maar dat je zelf kiest. En dat moet je doen vooraleer je je op een ander stort. Ook een eenmalige misstap is niet onschuldig. Als je echt van je partner houdt, moet je je bewust inhouden tegen alle biologische wetten in aks de verleiding opdoemt. Je kop erbij houden. Als mijn man in herhaling valt, dan weet ik het zeker… monogamie is niets voor hem, al gelooft hijzelf heilig dat het wel zo is.
maar een wat niet weet wat niet deerd is al de keus naar iets fouts doen, want dan besef je toch al dat je fout bezig bent en er voor open staat. Een leuke babbel met een klik ok maar daar moet t stoppen, ik heb best vaak een leuke babbel en dan denk ik jeetje wat een leuke man, maar daar stopt t ook, ik sta er namelijk niet voor open. Mijn man gaf ook gwn toe dat hij er toen voor open stond, in zijn hoofd had hij besloten van mij te scheiden.. en dan was zij er opeens, maar naarmate hij tijd met haar doorbracht wilde hij niet meer scheiden van mij, achteraf herinner ik me dat hij mij toen een paar keer vroeg om te gaan zitten want hij moest iets vertellen, en dan kwamen er idd woorden als ik weet t niet meer of ik verder wil met jou etc etc maar dan vroeg hij me elke keer om hem tijd te geven om na te denken, ondertussen had hij contact met haar, ik had t dus vrij snel door, ik wist dat er iets gaande was maar vreemdgaan had ik nooit gedacht. Voor hem was t dus kijken of hij nog genoeg voor mij voelde en zijn keus was om als test met een ander te zijn zoals die show the ultimatum op netflix , ja ik kijk dat en hij grapte een keer zie je dat doen mensen dus en dat deed ik ook en ik besefte dat ik enkel jou wilde. Tja, ik vind dat dus lulkoek, je kon ook gewoon zeggen ik wil ff uit mekaar dan was t geen vreemdgaan geweest. Of was gwn van me gescheiden. Wrm heb je een ander nodig om te beseffen wat je hebt! Als je een sterk en oprecht persoon bent kun je dat ook beseffen zonder met iemand anders in bed te duiken. T overkomt je dus echt niet, het is een keus en die keus bevestigd dat je hart er voor open staat en dus zit je hart niet op de juiste plaats want je weet heel goed dat je fout bezig bent, je weet heel goed dat je bezet bent punt uit.
Titiv schreef op 30-08-2023 om 13:15:
Mijn man gaf ook gwn toe dat hij er toen voor open stond, in zijn hoofd had hij besloten van mij te scheiden.. en dan was zij er opeens,.
Eigenlijk, als ik het dus goed lees, stond hij al met 1 been buiten de relatie? Dan begrijp ik nu ook beter waarom een doorstart haast gedoemd was te mislukken. En je hebt absoluut gelijk dat hij destijds gewoon de ballen moest hebben gehad een einde aan het huwelijk te maken, de stekker er definitief uit had moeten trekken, dan was jou een hoop verdriet en leed bespaard gebleven.
RoodVruchtje schreef op 30-08-2023 om 13:34:
[..]
Eigenlijk, als ik het dus goed lees, stond hij al met 1 been buiten de relatie? Dan begrijp ik nu ook beter waarom een doorstart haast gedoemd was te mislukken. En je hebt absoluut gelijk dat hij destijds gewoon de ballen moest hebben gehad een einde aan het huwelijk te maken, de stekker er definitief uit had moeten trekken, dan was jou een hoop verdriet en leed bespaard gebleven.
Idd! Maar ja als iemand dan toch besluit niet te willen scheiden van mij en nog een kans wil, wat doe je dan? En kan iemand zich bedenken? Zoveel vragen die ook altijd onbeantwoord blijven want hij leek wel echt nog verder te willen met mij, hij huilde en smeekte, maar uiteindelijk vind ik dat hij totaal geen rekening heeft gehouden met mijn trauma en verdriet, ik moest zsm door had ik t gevoel en hij bleef liegen om kleine dingen, maaktte beloftes die hij niet nakwam. Ik moest hem dan maar tijd geven want hij was aan t veranderen zei hij. Dus vreemdgaan was niet genoeg om weer helemaal jezelf te zijn bij mij en eerlijk te zijn over alles?? Geloof me ik ben enorm in de war geraakt door hem. Nu wonen we apart en gaat t beter met me maar hij blijft nog steeds volhouden dat hij van me houd en verder wil met mij. Heel frustrerend omdat ik echt wel inzie dat hij niet echt meer van mij houd.
Titiv zo zie je maar dat je nooit echt weet wat ze denken. En dat er een verschil zit tussen woorden en werkelijkheid. Bedenk dat wat hij doet of wil niet ter zake doet. Jouw eigen leven en wil heeft prioriteit.
En wie zegt dat hij jou als persoon terug wil hebben? Er kunnen tal van andere motieven zijn. Niet alleen kunnen zijn, schaamte voor de omgeving, vanwege huis, kinderen, status als gezin of getrouwde man, omdat minnares is vertrokken of hem niet meer wil etc etc. Jij zult die redenen nooit weten.
