Verder na ontrouw - deel 8

Anna Cara schreef op 29-08-2023 om 16:13:

[..]

Sommige hebben vooroordeel ja. Sommigen ook niet. Ook minnaressen hebben ieder een eigen verhaal. Ik zie overigens ook veel aannames of oordeel over bedrogen vrouwen. Ook daarvan is elk verhaal anders. Ieder kijkt met zijn eigen bril. Jij ook.

Ik lees juist weinig zwart/wit en hokjesdenken bij Izza, wel hele realistische gedachten en beweringen, welke uiteraard niet erg fijn en best pijnlijk zijn om als bedrogen man/vrouw te lezen. En dit staat geheel los van door een eigen bril kijken, maar realistisch durven bekijken.

Ook ikzelf deel deze ervaring en maak daarin ook geen onderscheid tussen man/vrouw overigens, al denk ik wel dat het uitgangspunt van vreemdgaan man/vrouw ietwat anders zal liggen, niet het schuldgevoel/spijt.

GekkeHenkie100 schreef op 28-08-2023 om 15:59:

Ai, die donkere nachten... Ik heb er op dit moment geen last van. Hier zijn de beelden er nog wel, maar het is alsof ik het met meer afstand beleef. Wakker liggen is al een tijd geleden. Voor mij zijn een paar dingen helpend geweest:
Als eerste hoe mijn vrouw er zelf op terugkijkt. Op dat moment was het op een manier fijn. Maar nu kan ze zien dat het verkeerd, onecht en ongezond was. Datzelfde geldt voor degene met wie ze was. Ik heb haar eens gevraagd om op te schrijven wat ze tegen zichzelf zou zeggen als ze zichzelf tegenkwam met hem. En wat ze tegen hem zou zeggen. Haar antwoord heeft mij erg geholpen (en haar misschien ook wel). Maar: niet doen als je partner op een of andere manier de ander of de herinnering koestert. Wat mij geholpen heeft is dat het beeld zo achteraf vervormt. Het tweede is tegen mijzelf zeggen dat het niet was zoals in mijn film. Al blijft dat heel lastig. Ik heb best veel details opgevraagd. Ben ik blij mee en heb ik last van. Maar in 'mijn' film maak ik het romantischer, spannender dan het (waarschijnlijk) is geweest. Daarbij: zo diep als het in mijn voorstelling is gegrift, zo is dat niet voor mijn vrouw. Als ik beelden heb ben ik het aan het herbeleven. Terwijl de herinnering voor mijn vrouw ver weg en misschien wel vervaagd is.Als derde: het is wat het is. Ik wil verder met mijn vrouw en dan is de consequentie dat ik ook verder moet met deze pijn. Dat heeft zij nooit gewild en ik voel daarbij geen boosheid of verwijt. Wel pijn en verdriet. Op momenten doet het mij goed als mijn vrouw mij bedankt voor het dragen van deze pijn. Het blijven erkennen dat dit zo kl*te en zwaar is.
Jullie verhaal is natuurlijk weer anders en heb niet de illusie dat het een oplossing is. Maar misschien iets van houvast om het te verdragen. Sterkte!

Mooi verhaal gekke Henkie...vooral om te lezen hoe jullie dit zo samen bewust aan het verwerken zijn. Spreekt veel liefde uit ook voor je vrouw.

Natuurlijk kijkt iedereen door zijn eigen bril. En natuurlijk vertelt de vreemdganger niet alles, niet tegen zijn partner, maar ook niet tegen de minnares. Vreemd toch altijd dat daar van uitgegaan wordt, dat er wel tegen de bedrogene zou gelogen worden, maar niet tegen de minnares. Vreemde gedachtengang. Mijn man moet me niet vertellen wat ze allemaal gedaan hebben. Ik heb het immers ook meegemaakt, die fase dat hij dolverliefd was op mij. Ik weet hoe hij zich dan gedraagt. Dat is niet opeens een andere man he. 😄 Een vreemdganger vertelt gewoon aan alle partijen wat ze het liefste willen horen. Dat is zo logisch als iets. Want hij wil alle partijen behagen. De minnares wil zich speciaal voelen op een of andere manier. Hij doet zijn best om haar dat gevoel te geven. Zo ook naar de partner toe. Iedereen weet dat een verliefd persoon liegt in die zin dat ze enkel de schone kantjes tonen. Enkel de vreemdganger kent de volledige realiteit. En dat is fucked up. Ik hou van mijn man maar hij is in waarde gedaald hierdoor. 

Weet je waarom ik niet vreemd ga? Niet omdat er geen aantrekkelijke mannen zijn waarmee het klikt. Ben warmbloedig genoeg. Maar omdat ik mijn man geen leugens wil vertellen. Niet het vrijen met een ander maakt alles kapot, wel het liegen tegen de partner die van je houdt en je vertrouwt. En zo moeten er toch nog mensen zijn? Het is een kwestie van keuzes maken. Bedrog is voor mij een zwaktebod. Natuurlijk is de seks plezant. En gewild zijn. Maar de vertrouwensbreuk … ik heb daar geen woorden voor. Zoveel verdriet veroorzaken omdat je achter je jeweetwel aanloopt. Wees dan eerlijk. Dit is mijn bril. 

Boogschutter...ja echt dat gevoel dat je verraden bent. Heftig hé  je partner al zoveel jaren. Je steun en toeverlaat. Het is een lastige om dat een plekje te geven. Heeft hier ook wel even geduurd. Maar ook dat slijt. Ik weet dat mijn man mij nooit kwijt wilde. Hij was als het ware altijd gekker van mij als ik van hem. En ik was al aardig gek van hem. Dit was zo gegroeid door de jaren heen omdat ik een grote muur om me heen had. Het was vaak aantrekken en afstoten. Totdat er weinig nog was. Weinig verbinding. Maar dat neemt niet weg dat we niet gek van elkaar waren.

Gisteren waren we 27 jaar getrouwd en over 2 weken 31 jaar samen. En nee...het is geen reden om samen te blijven. Maar ben wel trots dat wij na zoveel jaar elkaar nog zoveel te vertellen hebben, nog zoveel intimiteit hebben samen. Dat we nog groeien na zoveel jaar. En nee...dat is niet altijd even makkelijk en kan tot heftige botsingen leiden. Vooral omdat ik zoveel directer ben geworden naar man toe.

Ik schreef hier laatst iets. Het laatste stuk wat ik moet verwerken. Kan ik mijn partner geheel weer vrijlaten zoals voor het vreemdgaan. Kreeg veel reacties. 
Het ging mij erom dat ik alles wil doorleven. Elke gevoel wil doorleven zodat ik het juist goed achter me kan laten. En ja..zelfs na 2 5 jaar nog. En sommige denken dat ik er nog dagelijks de gehele dag mee rondloop. Man de gehele dag van alles verwijt. Dat is niet het geval. Ik kan hier wel heel klef alles opschrijven wat er allemaal goed gaat maar vind het fijn om te delen waar ik nog tegen aan loop met mensen die in dezelfde situatie zitten en hetzelfde doormaken en voelen. Misschien is het een utopie om dit nog te kunnen bereiken maar misschien heeft het gewoon nog tijd nodig.

Zo lees ik bijvoorbeeld bij verschillende verhalen dat ze in een soort van bubbel leven met hun partner.  Ook zo herkenbaar. Die bubbel waar je inzit met je partner. De bubbel waar je samen alles probeert te verwerken en een plekje probeert te geven geven. Wij leven zelfs nu nog in een soort van bubbel. 

Ik ben er inmiddels over gaan nadenken dat ik het niet meer als trauma kan benoemen. Dat was het wel voor mij 2.5 jaar geleden maar heb het inmiddels dusdanig verwerkt dat het geen trauma meer is maar zoals iemand opperde een gebeurtenis met herinneringen..de pijn en de scherpe randen zijn er vanaf. 

Ik put heel veel uit de verhalen van jullie. Jullie ervaringen en zoveel herkenbaarheid en  dat ik niet alleen sta. Dus dank daarvoor.😘

Theekannetje schreef op 29-08-2023 om 21:44:

Weet je waarom ik niet vreemd ga? Niet omdat er geen aantrekkelijke mannen zijn waarmee het klikt. Ben warmbloedig genoeg. Maar omdat ik mijn man geen leugens wil vertellen. Niet het vrijen met een ander maakt alles kapot, wel het liegen tegen de partner die van je houdt en je vertrouwt. En zo moeten er toch nog mensen zijn? Het is een kwestie van keuzes maken. Bedrog is voor mij een zwaktebod. Natuurlijk is de seks plezant. En gewild zijn. Maar de vertrouwensbreuk … ik heb daar geen woorden voor. Zoveel verdriet veroorzaken omdat je achter je jeweetwel aanloopt. Wees dan eerlijk. Dit is mijn bril.

Helemaal mee eens. Ik vind ook...wees eerlijk.

Gebeurd er iets. Ga je een grens over. Waarom niet opbiechten. 

Omdat ze de relatie die ze hebben niet kwijt willen. Ze weten echt wel dat het fout is anders ben je er open over.

Dat stukje zal ik nooit kunnen begrijpen. Neem je consequentie als je een grens bent over gegaan. Dat stukje heb ik heel lang mee geworsteld. Dat ik anderhalf jaar van mijn leven geen eigen keus heb gehad.

RoodVruchtje schreef op 29-08-2023 om 18:00:

[..]

Ik begrijp dat dit mss voor jou geldt, maar zoals ik al vaker hier schreef, ben ik het daar niet mee eens. Het vreemdgaan zegt niet alles over iemands hart en maakt die iemand niet per definitie slecht of harteloos. Dan zou niemand namelijk een 2e kans verdienen of krijgen, toch?

Ik vind vreemdgaan harteloos. Dan kun je idd erna best veranderen, dus t nooit meer doen maar je hebt t wel gedaan!! Iemand die echt zijn of haar hart op de juiste plaats heeft doet t gewoon niet. En dat geld ook voor dieren mishandelen of wat dan ook wat gewoonweg te evil is. Ik zou nooit kunnen vreemdgaan ook al zou ik t willen, ik zou t gwn niet doen. Zo zou ik zoiezo niemand bewust kwetsen. Fouten maken we allemaal, ook ik, maar liegen en bedriegen (bewust) vind ik geen foutje meer.

om het ff kort door de bocht te zeggen dan ben je voor mij gewoon een slecht mens. Je hebt dan vast ook goede kwaliteiten hoor en je doet ook vast goede dingen maar die grens, een hart breken van iemand waar je zogezegd van houd, trouw beloofde, kids mee hebt, daar teken je iemand mee voorgoed terwijl die persoon je niets aangedaan heeft. Precies de reden wrm ik t niet kan vergeven ook al is dat zogezegd de verlossing blabla, ik kan t niet. Drm wonen hij en ik natuurlijk ook apart nu.... en heb ik nog steeds verdriet, niet eens meer om t vreemdgaan zelf maar omdat ik hield van een persoon die mij zoiets aan kon doen.

Nou Titiv; nu doe je alsof dat vreemdgaan op zich reden was om uit elkaar te gaan, want nu is hij dus een slecht mens... Maar wow wat heb jij er nog een energie in gestoken om toch nog voortgang in de relatie te krijgen.

Pippeltje schreef op 29-08-2023 om 22:37:

Nou Titiv; nu doe je alsof dat vreemdgaan op zich reden was om uit elkaar te gaan, want nu is hij dus een slecht mens... Maar wow wat heb jij er nog een energie in gestoken om toch nog voortgang in de relatie te krijgen.

We hadden t kunnen redden, want idd, ik wilde t redden, ik heb echt alles gegeven, maar deze man blijft een leugenaar, en mss drm vind ik hem ook een slecht mens, omdat hij totaal niet verbeterde, toch blijf ik bij mijn mening, dat iemand die kan vreemdgaan echt niet de puurste en liefste is, mss een betere woordspeling want "slecht" valt blijkbaar altijd slecht 😉

Thera schreef op 29-08-2023 om 14:56:

Maar jullie (Izza, RoodVruchtje en MRI) zeggen dus dat in ieder geval een deel van de vreemdgaande mannen, misschien ook wel een groot deel, geen oprechte spijt heeft. En voor het andere deel benadrukken jullie dat het nog maar de vraag is. Vinden jullie dit inherent aan man zijn?
Denken jullie dat jezelf als je vreemdgegaan zou zijn, wel oprechte spijt naar je man toe en naar jezelf kunt hebben? En zo ja, maakt het dat makkelijker om meer ruimte te geven aan de mogelijkheid dat een aantal vrouwen hier zich niet vergissen als ze denken te weten dat hun man oprechte spijt heeft?
Erkennen dat je het ook fijn vond hoeft volgens mij niet tegen te spreken dat je spijt hebt, dat je het niet had willen doen. Zou ook wat zijn als je spijt alleen echt was als je zou zeggen, nou zo fijn was het niet hoor (alsof je dan eigenlijk zegt, als het wel fijn geweest was, zou ik nu niet voor jou gekozen hebben).

Ik vind het niet inherent aan man zijn, ik vind het inherent aan dader zijn denk ik. Iedereen vindt zichzelf onschuldig en is dat in zijn eigen wereld ook. Dat maakt het moeilijk oprecht spijt te hebben. Jezelf oprecht een pure klootzak vinden om wat je gedaan hebt is nou eenmaal niet menselijk en imho ook niet wenselijk.

Als je empathie had gehad voor de pijn die je je partner aan zou doen, zou je niet vreemdgegaan zijn. Het ontbreken van die empathie tav het vreemdgaan verandert niet ineens als het ontdekt wordt. Misschien dat het wat meer opgewekt wordt als ze de schade en het verdriet zien bij de ander, maar dat zou er ook niet geweest zijn als het niet ontdekt werd dus is weer de consequentie van dat het uitkwam en niet de daad zelf. 

Ja ik denk dat veel vreemdgangers minder spijt zouden hebben mocht het niet ontdekt geweest zijn. Maar zoals gezegd daar komt wel bij dat ook het verdriet en de pijn die door die ontdekking bij de partner veroorzaakt wordt kan leiden tot het (onbewuste) gevoel dat het beter was geweest als het niet ontdekt was. Zo van 'wat niet weet wat niet deert'

Men wil denk ik niet dat de partner lijdt, maar had niet gedacht dat het zo'n big deal zou zijn.

MRI schreef op 29-08-2023 om 23:04:

[..]

Ik vind het niet inherent aan man zijn, ik vind het inherent aan dader zijn denk ik. Iedereen vindt zichzelf onschuldig en is dat in zijn eigen wereld ook. 

Klopt dat het inherent aan de dader is. Je leest hier ook van dat vrouwen vreemdgaan en de schuld nog bij hun partner proberen te leggen. Gebruiken zelfs detailwoorden die ze gebruiken zodat ze geen schuldgevoel hoeven te hebben. Zie bijv. de topic van Michel73.

Titiv schreef op 29-08-2023 om 22:10:

[..]

Ik vind vreemdgaan harteloos. Ik zou nooit kunnen vreemdgaan ook al zou ik t willen, ik zou t gwn niet doen. Zo zou ik zoiezo niemand bewust kwetsen. Fouten maken we allemaal, ook ik, maar liegen en bedriegen (bewust) vind ik geen foutje meer.

Ik denk hetzelfde maar je kan echt hier nooit 100% garantie opgeven zolang je niet in zo'n situatie komt. Het kan ook groeien omdat je bijv. een fijne collega hebt waar je zo fijn mee praat. Het kan je echt "overkomen" daar geloof ik echt in. In onze maatschappij werken mannen en vrouwen samen. Wil je het voorkomen moet je misschien in Iran, Afghanistan gaan wonen en zelfs daar gebeurt het al is het veel minder.