Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


MRI

MRI

15-07-2023 om 21:52

Alleen schreef op 15-07-2023 om 21:37:

[..]

bedankt , morgen stuur ik jou even een berichtje , want het is inderdaad iets helemaal anders dan een affaire hebben of een slippertje hebben. Je leest er ook veel minder van en dat vind ik nu net zo lastig

is goed neem je tijd

GekkeHenkie100 schreef op 14-07-2023 om 07:55:

[..]

Ergens heel eerlijk dat hij toegeeft dat hij het nooit verteld zou hebben. Maar denkt hij er nog steeds zo over? Zou hij het nu wel vertellen als hij de bocht uitvliegt? Snapt hij dat jij vanzelfsprekend dan denkt: wat heb je nog meer niet verteld? Erkent hij dat het ongezond en schadelijk is om niet (helemaal) eerlijk te zijn? Snapt hij wat hem weerhoudt/weerhield om eerlijk te zijn?

Voor mij waren de zwaarste momenten denk ik de momenten waarop ik mij afvroeg of ik alles wist wat ik wilde weten (heb veel details gevraagd, maar op geprobeerd bij sommige dingen weg te blijven). Eerlijkheid en openheid voelen als uiting dat de ander mij en mijn bestaan serieus neemt. En oneerlijkheid laat ruimte voor speculatie. Bij getriggerdheid gaat speculatie al snel de zware kant op. Gekmakend is het. Het riep in mij de rechercheur op en dat was voor mijn vrouw niet eenvoudig.

Ik lees dat hij alles voor je wil doen en dat jullie het ondanks de pijn ook goed hebben (gehad afgelopen jaren). Is hij ook bereid al jouw vragen te beantwoorden, over het verleden en het nu (waarbij jullie allebei grenzen kunnen stellen)? Daar kun je mogelijk samen veel heling in vinden. Hoe pijnlijk ook.

Wil je er alleen maar in bevestigen dat eerlijkheid de basis is onder vertrouwen en herstel. Daar hoef je geen concessies aan te doen.

Ik denk dat daar voor mij de angel zit. Man is niet meer bereid om vragen te beantwoorden.  En die heb ik juist zo nodig voor de heling. Het helen van de wond die er is. Het feit ligt er ook dat ik dan alles bij mezelf hou en als het er dan uitkomt er geen gesprek mogelijk is. Dan ben ik te boos en ga meteen in de aanval.

Zoals je schrijft..speculaties. terrecht of in mijn hoofd..het is gekmakend.


Peet, wat naar voor je. Roept herinneringen op waarin het letterlijk en figuurlijk donker was.
Het klinkt alsof jullie echt nog iets nodig hebben om samen toekomst te hebben. Alsof het niet gaat lukken als je die laatste sleutel niet gaat vinden.

Kun je hem aangeven welke vragen je echt nog beantwoord wilt hebben (en misschien ook helpend duidelijk te maken welke niet)? Snapt hij waarom het voor jou zo belangrijk is dat hij die beantwoordt? Kan hij uitleggen waarom hij niet meer wil vertellen? Is dat omdat hij opziet tegen jouw reactie (als ik je goed lees niet de eerste reactie, maar de uitbarsting die dan later komt)?
Als het knelpunt zit bij een sfeer van vertrouwen en veiligheid om deze moeilijke dingen te bespreken, dan is daar wellicht samen iets in te doen. Als hij simpelweg niet de bereidheid heeft om verdere stappen in herstel en openheid te brengen, dan sta je voor een heel lastige keuze. Alle sterkte!

Anna Cara

Anna Cara

16-07-2023 om 08:19 Topicstarter

Peet, de felle ruzies over vg hadden wij ook. Dat we moeten uit elkaar gevoel daarna trekt zoals je weet vaak wel weer weg, ook bij je partner. Ik merkte dat ik, juist na langere tijd, meer behoefte had om erover te praten. Hij juist niet. 

Hoe ik het ervaar is dat je als trouwe partner voor life hebt gekregen. De impact van verraad is groot. Verloren vertrouwen doet wat met ons hoofd. Mijn man maakte de fout door op mijn vraag naar openheid en eerlijkheid (Ik smeekte er zelfs om) te blijven ontkennen, klein houden of liegen. Of wilde er, net als jouw man, niets meer over zeggen. Dat deed hij uit angst mij te verliezen. Hij wilde het achter zich laten en denkt sterk dat het ook beter voor mij is, om het dood te zwijgen.  

Zijn behoefte is anders dan mijn behoefte. Dan jouw behoefte. 

Zouden jullie weer in therapie kunnen gaan? Om zonder die felle boosheid te kunnen praten? Ik las hier ooit de tip om gepland 1x per x tijd een gesprek over vg te plannen. Bijv 1x per maand. Zou dat optie zijn? 

Besef in ieder geval dat het meemaken van een trauma (zo noemen psychologen het) langdurig impact kan hebben op jouw psyche. 

Xxx

Niet onaardig bedoeld. Maar als je dit ziet en blijft zien als een trauma (en dat is volkomen logisch begrijp mij niet verkeerd). Waarom wil je dan toch bij zo iemand blijven? Wat hij ook doet hij zal je altijd blijven herinneren aan die gebeurtenis. Zelfs 2 of 3 (of meer) jaar later hebben sommigen hier er nog behoorlijk tot veel last van. En ik denk dat het echte vertrouwen ook niet meer hetzelfde zal zijn. Zou voor mij reden zijn om mij af te vragen waarom ik zou blijven of ben gebleven. Is al die pijn en het verdriet dat echt waard? Zo veel mensen zien het als sterk en doorzetten als je maar blijft. Maar kiezen voor jezelf is dat ook (en net zo'n heftige keuze). 

MRI

MRI

16-07-2023 om 13:01

Izza schreef op 16-07-2023 om 12:33:

Niet onaardig bedoeld. Maar als je dit ziet en blijft zien als een trauma (en dat is volkomen logisch begrijp mij niet verkeerd). Waarom wil je dan toch bij zo iemand blijven? Wat hij ook doet hij zal je altijd blijven herinneren aan die gebeurtenis. Zelfs 2 of 3 (of meer) jaar later hebben sommigen hier er nog behoorlijk tot veel last van. En ik denk dat het echte vertrouwen ook niet meer hetzelfde zal zijn. Zou voor mij reden zijn om mij af te vragen waarom ik zou blijven of ben gebleven. Is al die pijn en het verdriet dat echt waard? Zo veel mensen zien het als sterk en doorzetten als je maar blijft. Maar kiezen voor jezelf is dat ook (en net zo'n heftige keuze).

Izza, heb je zelf wel eens vreemdgaan van je partner meegemaakt?

ja..gekke Henkie. Je omschrijft het mooi. De laatste sleutel. Waar ik nu over blijf nadenken.  Wanneer is voor mij die laatste sleutel. Welke informatie gaat mij die rust brengen. Ik heb werkelijk geen flauw idee. Ik ben nu echt even zoekende voor mezelf. Hoe nu verder. En misschien wel tot de conclusie komen dat het niet gaat lukken. We zijn op dit moment zover verwijderd van elkaar.

Ja Anna cara. Het is idd een trauma. Althans zo heb ik het wel ervaren. Het plotseling opbiechten omdat hij niet anders kon, dat we uit elkaar waren, maar ook weer bij elkaar kwamen, verliefdheid en ja we gingen het anders doen. Het ging ook daadwerkelijk goed tussen ons. Er was meer verbinding. We hadden het leuker. Ik ben met veel dingen aan de slag gegaan om te groeien. Voor mezelf.
Alleen het vreemdgaan en praten hierover. De vragen die ik nog had en wilde bespreken die vermeed ik op een gegeven moment. Ik heb het vermeden en dat is funest als het een trauma voor je was. Ik heb het naar de achtergrond laten gaan omdat ik de sfeer niet wilde verpesten.
Maar weet ook zeker dat het voor man een trauma is geweest maar hij denkt anders. Wil vooruit dacht er na 2 jaar vanaf te zijn.
Maar als ik hoor wat hij deze afgelopen dagen zegt dan denk ik ook bij mezelf. Dat is echt niet gezond. Hij kan niet alleen voor mij leven, 24 uur per dag aan mij denken en met alles nadenken hoe het op mij zou overkomen. 

De gevoelstoestand waar ik nu in zit is wat Izza ook benoemt. Heb ik dit er nog voor over. Het was 4 maanden geleden dat ik een uitbarsting had en ogenschijnlijk ging het goed maar is dat daadwerkelijk zo.
Ik weet niet of jullie dit stukje herkennen. Er lijkt altijd iets bij je te zijn ergens op de achtergrond een gevoel. Het is sluimerend aanwezig en je laat het niet toe. Je verdringt het omdat je het niet wilt. Je wilt vooruit. Je wilt verder.
Nou ja het is erg ingewikkeld.

Het is bij mij op dit moment zo erg dat ik echt twijfel aan alles . Is dit wel de enige keer geweest. Misschien is hij wel een notoire vreemdganger. Heeft hij dit al zo vaak gedaan. Echt mijn gedachten gaan met me aan de haal. Gisteren en vandaag telefoon  gecontroleerd. Maar ik ben echt zo'n slechte rechercheur.  
En ja wat wil je vinden. Alles kan verwijderd worden. Voel me er ook zo slecht bij. En dan zie ik de mail en kan ik mijn zoekresultaten niet verwijderen en denk ik...gatver...hij komt er nog achter ook dat ik het gedaan heb. Zo slecht ben ik dus in het stiekem doen van dingen.

Lees ik toevallig ook nog mijn horoscoop en daar staat in dat ik een hekel heb aan liegen en dat ik zo door smoesjes heen prik. En dat als ik iemand op een leugen betrap er geen 2e kans is. Pffff echt hoe kan dit. Ben altijd heel geïnteresseerd in astrologie en dit is toch wel heel toevallig.

Vroeger heb ik wel eens wat gedacht...zou hij....maar altijd de gedachte verdrongen. 
Maar gezien mijn horoscoop en het feit dat ik gedroomd heb dat hij vreemdging( en hem daar niet mee geconfronteerd heb)  zal ik nu toch echt mijn gevoel en intuïtie serieus moeten nemen. Ik kan niet meer wegkomen voor mezelf. Het zal toch niet...
Maar denk dat iedereen hier wel de ervaring heeft dat liegen en verzwijgen dus wel kan.

Over een week zouden we op vakantie gaan. Zoals het er nu naar uitziet ga ik alleen 3 weken. Denk ook dat het goed is. Even helemaal alleen en voelen wat ik wil. Wil ik wel zo verder altijd dat gevoel van wantrouwen wat de kop opsteekt. Ik wist gezien mijn verleden dat het niet makkelijk zou zijn. Wat mij wel sterkt is dat ik nooit meer terug wil naar de persoon die ik was. Mijn ogen sloot, mijn woorden en gedachten alleen in mezelf uitsprak. Ik was gevoelsdood en dat nooit meer.

Bedankt weer voor jullie reacties😘

MRI schreef op 16-07-2023 om 13:01:

[..]

Izza, heb je zelf wel eens vreemdgaan van je partner meegemaakt?

Ja of wat? Mag je alleen reageren als je iets zelf heb mee gemaakt?

MRI

MRI

16-07-2023 om 14:43

Pippeltje schreef op 16-07-2023 om 14:30:

[..]

Ja of wat? Mag je alleen reageren als je iets zelf heb mee gemaakt?

Nee tuurlijk mag iedereen reageren maar als als mensen het zelf hebben meegemaakt weten ze eerder dat je liefde voor die persoon nog niet voorbij is en dat je in een verwarring terecht komt. Ik zei ook altijd: "bij een keer vreemdgaan ben ik weg" maar dat bleek toch niet op te gaan. Ik begrijp waarom mensen zeggen " waarom blijven hangen na al dat trauma?" en het werd het ook tegen mij gezegd.  Maar toch heb ik nog lang geprobeerd te vergeven er over heen te komen etc. En ja ik wou dat ik bij de eerste ontdekking weg had kunnen gaan, maar kon het niet. Er was nog te veel liefde. Daarom begrijp ik heel goed dat mensen proberen de relatie te herstellen ook al zie ik vaak met lede ogen aan hoe mensen jarenlang met triggers, verdriet en wantrouwen struggelen. Maar ik begrijp het dus wel. Vandaar mijn vraag

Hoe was dat voor jou? Kon jij meteen weggaan?

(oh mijn antwoord was aan Izza omdat ik dacht dat ik haar/hem antwoordde. Maar jij dan Pippeltje?)

MRI schreef op 16-07-2023 om 13:01:

[..]

Izza, heb je zelf wel eens vreemdgaan van je partner meegemaakt?

Helaas wel, maar ook als dat niet het geval is dan mag je toch reageren? 

Izza schreef op 16-07-2023 om 12:33:

Niet onaardig bedoeld. Maar als je dit ziet en blijft zien als een trauma (en dat is volkomen logisch begrijp mij niet verkeerd). Waarom wil je dan toch bij zo iemand blijven? Wat hij ook doet hij zal je altijd blijven herinneren aan die gebeurtenis. Zelfs 2 of 3 (of meer) jaar later hebben sommigen hier er nog behoorlijk tot veel last van. En ik denk dat het echte vertrouwen ook niet meer hetzelfde zal zijn. Zou voor mij reden zijn om mij af te vragen waarom ik zou blijven of ben gebleven. Is al die pijn en het verdriet dat echt waard? Zo veel mensen zien het als sterk en doorzetten als je maar blijft. Maar kiezen voor jezelf is dat ook (en net zo'n heftige keuze).

Weggaan is geen oplossing voor het trauma. Het trauma is het feit dat je bedrogen bent. Dat blijft ook een feit als je weggaat. 

Pippeltje schreef op 16-07-2023 om 14:30:

[..]

Ja of wat? Mag je alleen reageren als je iets zelf heb mee gemaakt?

Doe toch eens kalm joh. 

Om even een klein inzicht te geven: gemiddeld genomen gaan vrouwen die zwaar mishandeld worden, afgeslagen zijn en alle hoeken van de kamer gezien hebben zes keer bij hun partner terug. 
Ik vergelijk mezelf vaak met een vrouw die dit doet. Dat klinkt misschien hard maar dat voel ik intern zo. Geestelijke mishandeling daar vergelijk ik het mee.

Omdat mijn man alles aangegrepen heeft en echt laat zien een familie man te willen zijn is er heel veel hersteld maar zonder dat was het nooit meer goed gekomen.

Het heeft zeer zeker te maken met liefde zoals mri zegt. Gezonde of ongezonde liefde! Dat is wat het voor iedereen zo persoonlijk maakt en of je het een plek kunt gaan geven.

En als ik kijk vanuit mijn eigen perspectief ik was niet anders gewend bij mij thuis om zo behandeld te worden. Peet ik vind het knap. Lijkt mij een goede beslissing om voor nu even tot rust te gaan komen en te gaan onderzoeken wat voor jou nog haalbaar is.  
Ik lees wel dat je heel erg hard bent voor jezelf, hopelijk kun je tegen je man zeggen dat je dat liever niet had willen doen maar dit er op dit moment is. Die openheid geeft weer verbinding ook al vind je dat misschien moeilijk.

MRI

MRI

16-07-2023 om 17:29

Izza schreef op 16-07-2023 om 14:44:

[..]

Helaas wel, maar ook als dat niet het geval is dan mag je toch reageren?

Niemand zegt toch dat je niet mag reageren. 

Ik schreef al eerder (aan Pippeltje maar was voor jou bedoeld) 

Nee tuurlijk mag iedereen reageren maar als als mensen het zelf hebben meegemaakt weten ze eerder dat je liefde voor die persoon nog niet voorbij is en dat je in een verwarring terecht komt. Ik zei ook altijd: "bij een keer vreemdgaan ben ik weg" maar dat bleek toch niet op te gaan. Ik begrijp waarom mensen zeggen " waarom blijven hangen na al dat trauma?" en het werd het ook tegen mij gezegd. Maar toch heb ik nog lang geprobeerd te vergeven er over heen te komen etc. En ja ik wou dat ik bij de eerste ontdekking weg had kunnen gaan, maar kon het niet. Er was nog te veel liefde. Daarom begrijp ik heel goed dat mensen proberen de relatie te herstellen ook al zie ik vaak met lede ogen aan hoe mensen jarenlang met triggers, verdriet en wantrouwen struggelen. Maar ik begrijp het dus wel. Vandaar mijn vraag

Hoe was dat voor jou? Kon jij meteen weggaan?

Of kon jij er overheen stappen en het niet als een trauma zien?

miss1984 schreef op 16-07-2023 om 15:48:

Om even een klein inzicht te geven: gemiddeld genomen gaan vrouwen die zwaar mishandeld worden, afgeslagen zijn en alle hoeken van de kamer gezien hebben zes keer bij hun partner terug.
Ik vergelijk mezelf vaak met een vrouw die dit doet. Dat klinkt misschien hard maar dat voel ik intern zo. Geestelijke mishandeling daar vergelijk ik het mee.

Omdat mijn man alles aangegrepen heeft en echt laat zien een familie man te willen zijn is er heel veel hersteld maar zonder dat was het nooit meer goed gekomen.

Het heeft zeer zeker te maken met liefde zoals mri zegt. Gezonde of ongezonde liefde! Dat is wat het voor iedereen zo persoonlijk maakt en of je het een plek kunt gaan geven.

En als ik kijk vanuit mijn eigen perspectief ik was niet anders gewend bij mij thuis om zo behandeld te worden. Peet ik vind het knap. Lijkt mij een goede beslissing om voor nu even tot rust te gaan komen en te gaan onderzoeken wat voor jou nog haalbaar is.
Ik lees wel dat je heel erg hard bent voor jezelf, hopelijk kun je tegen je man zeggen dat je dat liever niet had willen doen maar dit er op dit moment is. Die openheid geeft weer verbinding ook al vind je dat misschien moeilijk.

Waarin vind je precies dat ik te hard ben voor mezelf?

De hardheid voor mezelf zit verweven in mezelf. Ik zou soms wel eens wat liever voor mezelf mogen zijn. Heeft iets te maken met mijn jeugd en dat ik er altijd moest zijn. Ben een geparentificeerd kind dus moest altijd sterk zijn. Sterk zijn voor anderen tot ik helemaal niets meer voelde. Vandaar mijn reactie dat ik daar nooit meer naar terug wil. 

Maar denk dat het fijn en goed is als ik even alleen weg ga. 

We hebben het geluk dat we een sta caravan hebben. Helemal verbouwd zodat het voor mij voelt als een tweede huis. Dus denk dat ik daar in alle rust alles kan overdenken maar ook kan voelen en even alleen mezelf. En hopelijk kan ik van daaruit verder.

Ben het met je eens dat in veel relaties grenzen worden overschreden. Ik zie het bij een vriendin waarvan haar man alcoholist is. Is ook heel heftig en toch gaat ze niet weg. Dan denk ik ook..jeetje wanneer is het genoeg . Maar wie ben ik om dat te zeggen daarover te oordelen. Dan kan alleen zij zelf.

En ook ik had vroeger oordelen over vreemdgaan. Niet zozeer bij anderen. Ik ken genoeg mensen die het gedaan hebben. Ik had ook een vriendin die het structureel deed. Voor mezelf was dit eigenlijk wel een harde grens in mijn relatie.

Eigenlijk voel ok me heel erg in de steek gelaten door mijn man omdat hij zo stellig is in het niet beantwoorden van vragen.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.