Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Izza schreef op 13-07-2023 om 23:16:
Het valt mij wel op dat veel mensen er hier bijna standaard vanuit gaan dat de partner ook tegen de minnaar(es) zou hebben gelogen. Of dat iedere minnaar(es) ook daadwerkelijk een leven met partner zou willen. Maar er zijn natuurlijk ook gevallen waarbij dat helemaal niet zo is. Minnaars die prima weten dat ze altijd nr.2 zullen blijven. Dat partner nooit zijn gezin zal verlaten of die dat ook niet eens willen. Vrouwen en mannen die bewust single blijven (met wat avontuurtjes ernaast) of die hun eigen gezin of partner willen behouden.
Ik denk dat men dat wel degelijk goed begrijpt, maar dat er wellicht hier minder situaties zijn waarin dit het geval geweest is. Als ik mijn partner overigens geloven moet, is het vooral hij die tegen haar gelogen heeft. Zij was in dat opzicht, wederom haar woorden, wel eerlijk tegen hem over het hoe en wat.
Ennei schreef op 13-07-2023 om 22:04:
[..]
[..]
Iemand die 10j, 2 jaar of 10maanden een affaire heeft gehad … liegt men dan niet even structureel? Op hoeveel weken, maanden, jaren trekt men dan de lijn?
ik ben nieuw op dit deel van het forum, en zoals jullie evenzeer gedupeerde ongewenste hoofdrolspeelster van een drama dat zo oud is als de straat.
Ik zit nu in maand 11,5 (oh ja, elke seconde van elke dag heb ik weten passeren) na dat de feiten bij me aan het licht kwamen, lees mee over jullie schouders, herken veel zaken.
Dat is natuurlijk lastig te zeggen, omdat iemand die beide mee maakt ( een korte en een hele lange affaire) niet veel voor komt. Ik heb het hier niet voor zien komen in elk geval, tot nu toe. Het is vaak of/of en niet en/en.
Maar voor mij gevoel, toen halverwege november het hoge woord er uit kwam dat ze daadwerkelijk vreemd was gegaan in juli, was ik echt ZO pissig over het feit dat ik er op dat moment achter kwam dat ze nog steeds contact met hem had, dan het daadwerkelijke feit dat ze vreemd gegaan was.
Dat maakte het voor mij allemaal 1 grote grap ofzo. We waren na de vakantie in augustus echt aan de slag gegaan en het ging echt met stappen vooruit hoe we samen in de relatie stonden, hoe we samen naar elkaar keken. En dat voelde voor mij echt super smerig en onecht, wetende dat daarnaast nog gewoon dat app-contact met hem was. Of dat dan wel oppervlakkig was( haar woorden) of niet oppervlakkig, doet daar niks aan af.
Dus in dat opzicht, persoonlijk, als bleek dat de afgelopen 5 jaar oid dit al aan de hand was, dan weet ik niet of ik me daar over heen had kunnen zetten. Maar goed, dat blijft bij denken.
GekkeHenkie100 schreef op 14-07-2023 om 07:55:
[..]
Ergens heel eerlijk dat hij toegeeft dat hij het nooit verteld zou hebben. Maar denkt hij er nog steeds zo over? Zou hij het nu wel vertellen als hij de bocht uitvliegt? Snapt hij dat jij vanzelfsprekend dan denkt: wat heb je nog meer niet verteld? Erkent hij dat het ongezond en schadelijk is om niet (helemaal) eerlijk te zijn? Snapt hij wat hem weerhoudt/weerhield om eerlijk te zijn?
Voor mij waren de zwaarste momenten denk ik de momenten waarop ik mij afvroeg of ik alles wist wat ik wilde weten (heb veel details gevraagd, maar op geprobeerd bij sommige dingen weg te blijven). Eerlijkheid en openheid voelen als uiting dat de ander mij en mijn bestaan serieus neemt. En oneerlijkheid laat ruimte voor speculatie. Bij getriggerdheid gaat speculatie al snel de zware kant op. Gekmakend is het. Het riep in mij de rechercheur op en dat was voor mijn vrouw niet eenvoudig.
Ik lees dat hij alles voor je wil doen en dat jullie het ondanks de pijn ook goed hebben (gehad afgelopen jaren). Is hij ook bereid al jouw vragen te beantwoorden, over het verleden en het nu (waarbij jullie allebei grenzen kunnen stellen)? Daar kun je mogelijk samen veel heling in vinden. Hoe pijnlijk ook.
Wil je er alleen maar in bevestigen dat eerlijkheid de basis is onder vertrouwen en herstel. Daar hoef je geen concessies aan te doen.
Toch staat dit voor mij dus zo haaks op wat de meeste zeggen: “ga er vanuit dat het erger was dan in eerste instantie wordt verteld. Ga er vanuit dat er informatie wordt verzwegen.” En dat is voor mij ook best iets waar ik mee blijf strugglen. Ik snap dus het gevoel van Peet wel, maar wie zegt dat ze dat gevoel ook niet zou hebben op het moment dat hij ècht de waarheid spreekt. Op een gegeven moment geloof je toch niks meer. En dat is de pest.
Denk dat ik je snap. Met eerlijkheid bedoel ik bovenal de grondhouding: de bereidheid om alles te doen wat nodig is voor herstel. Ook als dat vraagt om dingen te vertellen waar angst of schaamte omheen hangt. De bereidheid om jezelf volledig bloot te geven.
Het is persoonlijk wat je wilt weten. Voor mij is eerlijkheid belangrijk ten aanzien van waar was ik in jouw gedachten, hoe heb je dit voor jezelf recht gepraat, hoe is dit begonnen, hoe lang heeft het geduurd, hoe vaak hebben jullie afgesproken en het gedaan en was dit de enige? Het gaat hier om een korte affaire die relatief kort na beëindigen is opgebiecht. Oftewel: het was vers. Dat zal heel anders zijn bij een jarenlange affaire (of een jarenlang geleden affaire) waarbij je niet eens meer terug kunt halen wat, waar, hoe. En we moeten ook niet alles willen weten. Eerlijkheid is daarmee ook relatief: dingen vervormen in ons brein en gevoel. We krijgen hooguit het persoonlijke perspectief. Daarom is de kern voor mij: is de partner bereid alles te doen wat nodig is voor herstel? Zichzelf helemaal open te stellen?
dag Iedereen
na al een jaar met jullie allemaal mee te lezen denk ik dat ik ook klaar ben om mijn verhaal te delen. In het forum ( die ik al van deel 1 terug heb gelezen) zocht ik naar personen die het zelfde hebben meegemaakt als ik. Er zijn wel een paar gelijke situatie's hier voorbij gekomen, maar niet helemaal.
Ik ben al 4 jaar getrouwd met mijn partner. Onze relatie zat voor lange tijd zeer goed. maar 2 jaar geleden ben ik ziek gevallen, door vroegere trauma's en niet te luisteren naar mijn eigen lichaam heb ik cvs en fibromyalgie gekregen. Mijn man heeft mij altijd gesteund. Verzorgde mij wanneer ik het even niet zelf kon, en deed alles in het huis houden.
al van in het begin van onze relatie deed hij geheimzinnig over zijn gsm. Ik mocht daar nooit in kijken, als ik iets wou opzoeken dan zette gij google al open zo dat ik niet iets anders zag. Hier hebben we veel ruzie over gemaakt maar zijn uitleg was altijd dat hij dit privé vond... ik kan dit op zich wel begrijpen maar ik had het er moeilijk mee omdat ik al meerdere slechte relatie's achter de rug heb.
Vorig jaar augustus is het mij dan toch gelukt om zijn gsm bij mij te hebben... ik ben toen geweten gekomen dat hij een speciaal snapchat account heeft om met allerlei meisjes te babbelen en foto's te vragen. Dit niet met zijn eigen naam of foto uiteraard.. dit account bestond toen al 4 jaar ! Dus langer dan dat wij samen waren !!
Ik was razend ! We hebben ruzie gemaakt , ik heb hem uit huis gezet, we hebben nadien veel gepraat en ik gaf aan dat hij nu eerlijk moest zijn. Hij zei dat ik alles wist en dat hij er graag mee wou stoppen maar niet wist hoe.
Na een bepaalde tijd ben ik dan toch nog teweten gekomen dat hij zich ook eens op een account op onlyfans heeft geabonneerd...
Dat alles heeft mij veel pijn gedaan , en het leek alsof ons leven samen 1 grote leugen was.
Hij is meteen gestart met therapie , en gaat eigenlijk met alles akkoord wat ik vraag. Maar iets knaagt er in mij, hoe kan ik hem ooit nog vertrouwen na alles wat hij al heel de relatie heeft gedaan? Ik weet dat het niet altijd aan ons ligt maar je begint dan toch te denken waarom ben ik niet goed genoeg? Doe ik hem iets tekort ?
Ik wil er nog even bij vermelden dat ons seksleven denk ik wel oké is. In de periode dat ik juist mijn diagnose had was het wat minder maar anders is het toch wel meerdere keren per maand... dus ik snap het niet goed.
wanneer gaan deze gevoelens slijten ? We zijn nu een jaar verder en toch kan ik het niet los laten
Heel eerlijk? Ik denk dat sommige mensen gewoon die behoeftes hebben. Het is niet persoonlijk of dat jij niet genoeg bent. Voor sommigen is er gewoon de behoefte aan meer, anders, afwisseling of bepaalde zaken die 1 partner niet of niet meer kan bieden. Met therapie kan je dat onderdrukken (of mee leren omgaan). Maar heel veel mannen kijken porno of doen aan chatten. Heeft hij die vrouwen ook ontmoet of is het alleen digitaal. Dat is natuurlijk een enorm verschil. Wellicht ook een idee om eens open proberen te praten en is het een optie bepaalde zaken wel toe te laten? Waar ligt de grens?
Alleen schreef op 15-07-2023 om 13:39:
dag Iedereen
na al een jaar met jullie allemaal mee te lezen denk ik dat ik ook klaar ben om mijn verhaal te delen. In het forum ( die ik al van deel 1 terug heb gelezen) zocht ik naar personen die het zelfde hebben meegemaakt als ik. Er zijn wel een paar gelijke situatie's hier voorbij gekomen, maar niet helemaal.
Ik ben al 4 jaar getrouwd met mijn partner. Onze relatie zat voor lange tijd zeer goed. maar 2 jaar geleden ben ik ziek gevallen, door vroegere trauma's en niet te luisteren naar mijn eigen lichaam heb ik cvs en fibromyalgie gekregen. Mijn man heeft mij altijd gesteund. Verzorgde mij wanneer ik het even niet zelf kon, en deed alles in het huis houden.
al van in het begin van onze relatie deed hij geheimzinnig over zijn gsm. Ik mocht daar nooit in kijken, als ik iets wou opzoeken dan zette gij google al open zo dat ik niet iets anders zag. Hier hebben we veel ruzie over gemaakt maar zijn uitleg was altijd dat hij dit privé vond... ik kan dit op zich wel begrijpen maar ik had het er moeilijk mee omdat ik al meerdere slechte relatie's achter de rug heb.
Vorig jaar augustus is het mij dan toch gelukt om zijn gsm bij mij te hebben... ik ben toen geweten gekomen dat hij een speciaal snapchat account heeft om met allerlei meisjes te babbelen en foto's te vragen. Dit niet met zijn eigen naam of foto uiteraard.. dit account bestond toen al 4 jaar ! Dus langer dan dat wij samen waren !!
Ik was razend ! We hebben ruzie gemaakt , ik heb hem uit huis gezet, we hebben nadien veel gepraat en ik gaf aan dat hij nu eerlijk moest zijn. Hij zei dat ik alles wist en dat hij er graag mee wou stoppen maar niet wist hoe.
Na een bepaalde tijd ben ik dan toch nog teweten gekomen dat hij zich ook eens op een account op onlyfans heeft geabonneerd...
Dat alles heeft mij veel pijn gedaan , en het leek alsof ons leven samen 1 grote leugen was.
Hij is meteen gestart met therapie , en gaat eigenlijk met alles akkoord wat ik vraag. Maar iets knaagt er in mij, hoe kan ik hem ooit nog vertrouwen na alles wat hij al heel de relatie heeft gedaan? Ik weet dat het niet altijd aan ons ligt maar je begint dan toch te denken waarom ben ik niet goed genoeg? Doe ik hem iets tekort ?
Ik wil er nog even bij vermelden dat ons seksleven denk ik wel oké is. In de periode dat ik juist mijn diagnose had was het wat minder maar anders is het toch wel meerdere keren per maand... dus ik snap het niet goed.
wanneer gaan deze gevoelens slijten ? We zijn nu een jaar verder en toch kan ik het niet los laten
Ik denk ook dat dit niets met jullie relatie te maken heeft eigenlijk. Dat hij het bij iedere andere relatie ook gedaan zou hebben. Het heeft iets te maken met een basisinstelling: de een vindt dat je in de relatie alles moet vinden waar je behoefte aan hebt. Veel anderen vinden het fijn om gezelligheid en een maatje thuis te hebben maar ook rond te blijven kijken in de wereld en ervan te genieten. Daarmee praat ik het niet goed hoor, het kan een vorm van van twee walletjes eten zijn. Zeker als de laatste persoon raar op zijn neus zou kijken als zijn partner dit ook zou doen en meestal heimelijk doet over dat 'rondkijken in de wereld'.
Het gaat er maar om dat die twee invullingen van de relatie dus niet gelijk op lopen.
Je zegt dat hij meteen in therapie is gegaan. Wat voor therapie? En wat voor probleem vindt hij dan zelf dat hij heeft en waar hij aan wil werken?
Neen nooit ontmoet, hij vroeg wel aan 1 persoon om af te spreken, maar zij hield meestal de boot af. Toen ik hem vroeg wat er gebeurd zou zijn moest ze wel 'ja' hebben gezegd? Zijn antwoord was dat hij het niet zou gedaan hebben..
Nu ik ben zeker geen bekrompen iemand en we hebben hier zeer open gesprekken over gehad ( ook vroeger al ) porno kijken heb ik geen probleem mee, ook dingen samen ontdekken is geen probleem.
Wat mij vooral heeft gekwetst is bepaalde situatie's zoals: valentijn vorig jaar, ik had zo een pijn en zo een slechte dag. Hij had ook helemaal niets gepland of gedaan... later ben ik er dan wel achter gekomen dat hij met een meisje op snapchat aan het sturen was..
Hij zegt dat het iets apart van ons was. Dat hij dit kan loskoppelen. Ik snap dit dus niet. Als ik oo sommige dagen van de pijn vroeg ga slapen en hij dan op snapchat zit te sturen snap ik niet hoe je dit kan loskoppelen? En dat doet me veel pijn.
@mri : hij is therapie gegaan om te stoppen met snapchat te doen en minder prono te kijken. Hij vertelde zelf dat hij een probleem had.. deed het soms 10 keer per dag...
Hij weet dat ik veel toesta en zeker niet bekrompen ben maar nu snapchatten met andere vrouwen gaat mij toch een grote stap te ver
Alleen schreef op 15-07-2023 om 20:36:
@mri : hij is therapie gegaan om te stoppen met snapchat te doen en minder prono te kijken. Hij vertelde zelf dat hij een probleem had.. deed het soms 10 keer per dag...
Hij weet dat ik veel toesta en zeker niet bekrompen ben maar nu snapchatten met andere vrouwen gaat mij toch een grote stap te ver
Goed dat hij in therapie gaat. En idd je grenzen aangeven wat betreft contact met andere vrouwen via snapshat. Wat vind hij daarvan dat jij er zo over denkt?
Gedoe schreef op 14-07-2023 om 15:26:
[..]
Toch staat dit voor mij dus zo haaks op wat de meeste zeggen: “ga er vanuit dat het erger was dan in eerste instantie wordt verteld. Ga er vanuit dat er informatie wordt verzwegen.” En dat is voor mij ook best iets waar ik mee blijf strugglen. Ik snap dus het gevoel van Peet wel, maar wie zegt dat ze dat gevoel ook niet zou hebben op het moment dat hij ècht de waarheid spreekt. Op een gegeven moment geloof je toch niks meer. En dat is de pest.
Ja dit stukje zit mij ook dwars. Stel man vertelt de waarheid. Maar hoe weet je dat het de waarheid is..herken ik me helemaal in. Je gelooft helemaal niets meer. Je weet dat iemand anderhalf jaar zijn mond gehouden hebt. Ik weet hoe het werkt. Mondjes maat iets vertellen want de 'echte waarheid' kan pijn doen en is misschien veel erger. Of niet. Dat is juist het moeilijke aan verdergaan na ontrouw denk ik.
Peet52! schreef op 15-07-2023 om 20:45:
[..]
Goed dat hij in therapie gaat. En idd je grenzen aangeven wat betreft contact met andere vrouwen via snapshat. Wat vind hij daarvan dat jij er zo over denkt?
hij snapt mij helemaal, en vind het ook verschrikkelijk dat hij dat gedaan heeft. Maar hij laat het weinig merken dat hij ermee bezig is. Terwijl het in mijn proces van mensen opnieuw vertrouwen wel heel veel stappen achteruit heeft gezet
Ik vroeg hem ook of hij het zou toestaan bij mij? En zijn antwoord was steenvast neen..
Alleen schreef op 15-07-2023 om 20:36:
@mri : hij is therapie gegaan om te stoppen met snapchat te doen en minder prono te kijken. Hij vertelde zelf dat hij een probleem had.. deed het soms 10 keer per dag...
Hij weet dat ik veel toesta en zeker niet bekrompen ben maar nu snapchatten met andere vrouwen gaat mij toch een grote stap te ver
Okay, klinkt porno verslaafd. Elders las ik de tip om deze dingen te lezen:
Lees: https://www.bol.com/nl/nl/f/your-brain-on-porn/9200000038720847/
of
Doug Weiss: Intimacy Anorexia
Het eerste boek heb ik ook gelezen. Is heel goed, juist voor degene die het probleem heeft. Hij zal er dingen in herkennen. Tweede boek ken ik niet maar de schrijver is een deskundige op het gebied van seksverslaving. Ik ken hem uit documentaires. Kan ook inzicht geven. sterkte
Alleen schreef op 15-07-2023 om 20:59:
[..]
hij snapt mij helemaal, en vind het ook verschrikkelijk dat hij dat gedaan heeft. Maar hij laat het weinig merken dat hij ermee bezig is. Terwijl het in mijn proces van mensen opnieuw vertrouwen wel heel veel stappen achteruit heeft gezet
Ik vroeg hem ook of hij het zou toestaan bij mij? En zijn antwoord was steenvast neen..
Dat hij het verschrikkelijk vindt, zegt nog niets over over hoe commited hij is aan zijn proces van heling. Ik heb veel ervaring met een partner met seksverslaving, als je wil, kun je me een persoonlijk bericht sturen. Het is een andere dynamiek dan iemand die 'gewoon' vreemd gaat namelijk
MRI schreef op 15-07-2023 om 21:22:
[..]
Dat hij het verschrikkelijk vindt, zegt nog niets over over hoe commited hij is aan zijn proces van heling. Ik heb veel ervaring met een partner met seksverslaving, als je wil, kun je me een persoonlijk bericht sturen. Het is een andere dynamiek dan iemand die 'gewoon' vreemd gaat namelijk
bedankt , morgen stuur ik jou even een berichtje , want het is inderdaad iets helemaal anders dan een affaire hebben of een slippertje hebben. Je leest er ook veel minder van en dat vind ik nu net zo lastig
