Relatie net ‘geopend’, maar durf ik wel?
Ik zal me even voorstellen, ik ben een man van eind veertig met al 11 jaar een relatie. We hebben een kind van 8.
Tot zover alles normaal. Maar ik ben nooit verliefd geweest op mijn vriendin, al heb ik haar altijd graag als maatje gehad. Ik tolereerde haar liefde, al voelde ik me altijd ongemakkelijk als ze te verliefd naar me keek. Desondanks hebben we veel gedeeld, in het begin ook in enige mate onze seksualiteit. Echt voltooid hebben we de daad slechts 1 keer, en prompt was ze zwanger.
Weer een groot dilemma, want ze wilde geen abortus en ik wilde haar ook niet met baby in de steek laten. Uiteindelijk is ons kind er toch gekomen, en ik heb me leren schikken in de vaderrol, die natuurlijk ook vaak leuk was.
Maar in de jaren die volgden liep de spanning wel eens op omdat ik nooit de liefde kon beantwoorden zoals mijn partner zich dat gewenst had. Ik begon ook steeds meer de intimiteit te missen met een vrouw, en sliep ook al sinds de geboorte van ons kind alleen, en zij met kind in bed.
Nadat de innerlijke kou en woestenij me teveel werd afgelopen jaar heb ik mezelf zover gekregen dat ik bespreekbaar maakte dat we beiden een ander zouden kunnen zoeken om lichamelijk plezier bij te vinden. Daarin hadden we onszelf feitelijk jaren in gijzeling gehouden: we hebben geen fysiek contact meer met elkaar maar mogen het ook niet elders zoeken. Een onhoudbare situatie. Althans voor mij; partner zweert voor haar kind te leven, en geen behoefte aan een man te hebben. Daarnaast heeft ze een veeleisende baan waarmee ze de afgelopen jaren ook de kostwinner was.
Nu het ijs dan eindelijk gebroken lijkt en ze me (hoewel met pijn) toestaat om buiten de deur te vrijen, staat de deur die zo lang dicht was opeens voor me open. Spannend, bevrijdend, maar ook best eng. Ga ik me niet toch schuldig voelen als ik straks met een ander in bed heb gelegen en misschien de hele dag aan die vrouw denk? Ik wil mijn taken als vader gewoon blijven vervullen, want ons kind heeft niet om deze toestand gevraagd en onze band begint net voelbaar sterker te worden.
Maar wat me al die jaren bij mijn vriendin heeft gehouden, is (behalve ons kind) dat ze oerbetrouwbaar is, een stabiele factor en een goede moeder.
Ik kán niet zonder liefde verder leven dus er móést iets veranderen, maar het idee dat ik met een ander lig te ******* terwijl zij hard aan het werk is, tja, dat wekt schuldgevoel op. En kan ik daarmee dealen, vraag ik mezelf nu af?
Er gebeuren veel goede dingen in mijn leven de laatste tijd, en de nieuwe vrijheid lijkt daar ook één van, maar ja…
Schipperaar schreef op 10-02-2023 om 22:37:
[..]
Ik ga dan ook bij mijn kind weg, snap jij dat? Zonder kind waren zij en ik allang uit elkaar!
Er ingeluisd, je bedoelt haar gebruikt voor je huidhonger en toen te slap om het daarbij te laten.
Dat klinkt idd als een lulletje maar dan zonder -letje.
En voordat je bovenstaande zegt terwijl je degene niet kent, zeg ik je alvast dat ik gescheiden ben en 2 kinderen heb, dus waar je voorstaat heb ik al achter de rug. En ik had net zo'n droeftoeter die me trouwde zonder van me te houden.
Schipperaar schreef op 10-02-2023 om 22:37:
[..]
Ik ga dan ook bij mijn kind weg, snap jij dat? Zonder kind waren zij en ik allang uit elkaar!
Hoezo ga je dan ook bij je kind weg?
Er is toch zoiets als co-ouderschap? Of zit het in je hoofd dat je je kind na de scheiding helemaal niet meer gaat of wil zien?
Schipperaar schreef op 10-02-2023 om 22:20:
[..]
Na 35 jaar bijna alleen maar masturberen (en niet eens overmatig) is dat voortzetten voor mij geen enkele oplossing. Ik wil nu eindelijk eens wél wat meemaken (wat van twee kanten komt), dat mag best een avontuurtje of wat zijn maar uiteindelijk is wederzijdse liefde natuurlijk mijn droom. Ik verwar sex niet met liefde, al lijkt dat misschien zo in mijn eerste bericht.
En tantra: misschien met een andere vrouw. En ‘weer helemaal verliefd worden op elkaar’ is onmogelijk als ik het om te beginnen al nooit geweest ben. Een stel dat die staat van zijn ooit gekend heeft kan daar nog naar terug.
En jullie denken dat je goed bezig bent vdk (voor de kinderen)?
Vreemd verhaal, hoewel sommige mensen geen intrinsieke behoefte voelen tot seks en prima zonder kunnen leven. Toch denk ik wel dat jullie kind best beseft dat de relatie tussen zijn/haar ouders niet normaal is. Jullie slapen al jaren apart omdat het kind bij je vrouw slaapt. Het is niet alsof dat heel normaal is. Genoeg kinderen die regelmatig bij hun ouders kruipen, maar dan erbij, niet in plaats van.
Je vrouw heeft geen behoefte aan een man, dus eigenlijk ook niet aan jou. Ze heeft je echter wel ooit verleid. Dat is ook gek, dat je iemand verleid, zwanger raakt en dan zegt dat je geen behoefte hebt aan een man. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn man zo aan de kant zou zetten, zo van 'je bent nu vervangen door je eigen kind'. Sowieso heb ik met mijn man een hele andere relatie dan met mijn kind. Die twee zijn niet vervangbaar voor elkaar.
Het lijkt me vooral goed dat jullie bij jezelf gaan onderzoeken wat de behoeftes zijn en wat jullie van elkaar verwachten. Ja, je blijft samen ouders. Of je nu uit elkaar gaat of niet. Maar deze relatie klinkt in alle opzichten ongezond en afhankelijk.
Courage schreef op 10-02-2023 om 22:49:
[..]
Hoezo ga je dan ook bij je kind weg?
Er is toch zoiets als co-ouderschap? Of zit het in je hoofd dat je je kind na de scheiding helemaal niet meer gaat of wil zien?
Nee, dat is absoluut niet mijn idee! Maar mijn kind zal op z’n zachtst gezegd niet blij worden van dat ik afstand ga nemen. Dat moet dan wel in goede banen geleid worden. En dat velen mij in vergelijkbare situaties zijn voorgegaan weet ik, dus het moet goed kunnen gaan. Een ervaren therapeut erbij lijkt me dan wel geen overbodige luxe.
Schipperaar schreef op 10-02-2023 om 22:37:
[..]
Ik ga dan ook bij mijn kind weg, snap jij dat? Zonder kind waren zij en ik allang uit elkaar!
Des te meer redenen om eens die beslissing te nemen! Want de situatie zoals die nu is kan onmogelijk gezond zijn voor je kind. Spanningen, geen liefde. Dan kun je wel zeggen dat je dat bij je kind weg houd, maar uit ervaring weet ik dat dat bullshit is.
Dus ja, groei een paar ballen en neem de juiste stap. Zo wil je toch niet leven? Ik heb een oom en tante die puur voor de kinderen bij elkaar gebleven zijn en ik kan je vertellen dat dat voor de kinderen absoluut niet goed geweest is.
Elpisto schreef op 11-02-2023 om 07:47:
[..]
Des te meer redenen om eens die beslissing te nemen! Want de situatie zoals die nu is kan onmogelijk gezond zijn voor je kind. Spanningen, geen liefde. Dan kun je wel zeggen dat je dat bij je kind weg houd, maar uit ervaring weet ik dat dat bullshit is.
Dus ja, groei een paar ballen en neem de juiste stap. Zo wil je toch niet leven? Ik heb een oom en tante die puur voor de kinderen bij elkaar gebleven zijn en ik kan je vertellen dat dat voor de kinderen absoluut niet goed geweest is.
Ik snap je reactie, maar ik moet weerleggen dat het hier alsmaar ijzig koud is. We delen evengoed nog humor en elf jaar van ons leven. De sfeer kan best OK zijn. Als we onze redelijkheid gebruiken kunnen we het huishouden goed draaiende houden en de zorg voor ons kind goed regelen. Nou ja, dat zal ook wel kunnen als ik hier niet meer woon. Dat ik een studio heb op loopafstand maakt het in principe makkelijk om te verkassen, maar daarmee zit ik ook gauw weer hier. :x
Dus je hebt al een eigen studio? Voor mij klink je als een man die excuses zoekt om een andere relatie te starten, maar wel getrouwd te blijven. Blijf je bij haar voor het geld? Omdat zij meer verdient dan jij? Verdien jij voldoende om je eigen broek op te houden?
Pief schreef op 11-02-2023 om 08:39:
Dus je hebt al een eigen studio? Voor mij klink je als een man die excuses zoekt om een andere relatie te starten, maar wel getrouwd te blijven. Blijf je bij haar voor het geld? Omdat zij meer verdient dan jij? Verdien jij voldoende om je eigen broek op te houden?
Ik blijf bij haar OMDAT ZIJ DAT WIL. Sorry maar ik word hier nu door meerderen als lul en profiteur weggezet, daar krijg ik wat van.
En die studio heb ik al 25 jaar.
Als je seks wil, kun je ook naar een prostituee. En dat hoeft geen verslaafde junk te zijn. Kun je thuis gezin spelen en ook seksueel aan je trekken komen.
Rhonda schreef op 11-02-2023 om 09:33:
Als je seks wil, kun je ook naar een prostituee. En dat hoeft geen verslaafde junk te zijn. Kun je thuis gezin spelen en ook seksueel aan je trekken komen.
Dat is inderdaad een optie. Kost wel behoorlijk wat …
Blijven omdat zij het wil is natuurlijk onzin als je zelf anders voelt. Blijven voor het kind is ook niet valide omdat het misschien juist geen goed voorbeeld is voor het kind als de ouders koste wat kost om hem/haar/hen bij elkaar blijven. Daarmee leggen jullie een enorme druk op de schouders van het kind. Want reken maar dat een kind dat voelt en met zich meedraagt.
Ik zou lekker in die studio gaan wonen (waarom heb je die anders?) en co-ouderschap doen. Heb je allebei je vrijheid en kun je zuivere tijd met je kind doorbrengen. Dan kan je evengoed nog een of twee keer per week met zijn allen eten en kun jij daarnaast een sekswerker of minnares uitnodigen bij je thuis.
Schipperaar schreef op 11-02-2023 om 09:32:
[..]
Ik blijf bij haar OMDAT ZIJ DAT WIL. Sorry maar ik word hier nu door meerderen als lul en profiteur weggezet, daar krijg ik wat van.
En die studio heb ik al 25 jaar.
Nu maak je van jezelf een willoos slachtoffer en daarmee sla je de discussie dood. Meerdere mensen hebben gezegd dat jouw oplossing niet de handigste is en dat je liefde niet moet verwarren met seks. Jij wilt de kans om te proberen binnen de veilige grenzen van de huidige relatie. Dat is nooit een slimme zet met oog op het toekomstig contact met je kind ( denk aan een vrouw die ineens jaloers is en tussen jou en het kind gaat staan) en daarbij: wat voor voorbeeld geef je je kind daarmee?
Dat is dus het advies na het lezen van jouw overpeinzingen, alleen dat bevalt je niet. Maar zelf doe ik niet aan liegen.
Je hoeft niets met die adviezen te doen uiteraard.
Schipperaar schreef op 11-02-2023 om 09:37:
[..]
Dat is inderdaad een optie. Kost wel behoorlijk wat …
eh ja natuurlijk, wil je aan de ene kant seks hebben en aan de andere kant een fijn gezinnetje dan zul je er iets voor over moeten hebben. Want minnaressen die het alleen maar doen voor de geile seks zijn ook niet wijdverspreid. Die willen dan weer aandacht en binding, contact. Dus als het je puur om de seks te doen is, is een sekswerker geen verkeerd alternatief. En ik hoop dat je ze goed betaalt dan.
Elpisto schreef op 11-02-2023 om 07:47:
[..]
Des te meer redenen om eens die beslissing te nemen! Want de situatie zoals die nu is kan onmogelijk gezond zijn voor je kind. Spanningen, geen liefde. Dan kun je wel zeggen dat je dat bij je kind weg houd, maar uit ervaring weet ik dat dat bullshit is.
Dus ja, groei een paar ballen en neem de juiste stap. Zo wil je toch niet leven? Ik heb een oom en tante die puur voor de kinderen bij elkaar gebleven zijn en ik kan je vertellen dat dat voor de kinderen absoluut niet goed geweest is.
eens hoor maar 'groei een paar ballen'? Even off topic: je kan beter een vagina of baarmoeder groeien, die zijn sterk en gespierd, kunnen tegen een stootje (pun intended) en kunnen kinderen voortbrengen. Ballen zijn kwetsbaar en snel pijnlijk.
