Mijn man heeft een seksverslaving

MRI schreef op 07-12-2024 om 20:14:

[..]

Nee je hoeft echt niet seksverslaafd te zijn als je een keer per dag masturbeert. Maar: Jij hebt geen seks met je vrouw en je vrouw vraagt je herhaaldelijk of je er iets aan wilt doen. 1+1=2. Maar jij vindt het stiekem wel best zo...

Niet constant.Ze heeft het wel eens geopperd zo'n twee keer per jaar komt het ter sprake. In de trend van zouden we niet eens in therapie moeten gaan maar dat lach ik weg of zeg ja misschien wel.

Er zit ook geen haat of disrespect bij wij hebben al zolang geen seks meer gehad dat ik haar gewoon niet meer als een seksueel wezen zie. Daar is jarenlang afwijzing van haar kant aan vooraf gegaan. Stoppen met masturbatie zou dat niet in eens veranderen.  Zoals velen regelmatig masturberen in hun relatie terwijl ze ook gewoon seks hebben met hun partner. Masturbatie en seks met een partner zijn twee totaal verschillende dingen die compleet os van elkaar staan.

Situatie van TO is wezenlijk anders, haar partner is vreemd gegaan en zelfs prostituees bezocht. Kun je therapie volgen tot je een ons weegt maar hoe je dat ooit kunt vergeven ?? Geen idee.. Bijzonder als je dat kan. Vraag me ook af of mocht hij onverhoopt weer masturberen zij dat zou accepteren, want op zich is er niks mis mee.

MRI schreef op 07-12-2024 om 20:14:

[..]

Nee je hoeft echt niet seksverslaafd te zijn als je een keer per dag masturbeert. Maar: Jij hebt geen seks met je vrouw en je vrouw vraagt je herhaaldelijk of je er iets aan wilt doen. 1+1=2. Maar jij vindt het stiekem wel best zo...

Die vrouw kiest er zelf voor in een seksloos huwelijk te blijven. En samen te zijn met een man die niet naar haar wil luisteren. En dat al jarenlang. Niemand verplicht haar iets. Zij weet intussen ook wel dat hij het niet ziet als probleem en er niet aan wil werken. Dan kan je eindeloos zeuren en klagen. Of je eigen keuzes maken.

.  

Izza schreef op 07-12-2024 om 22:40:

[..]

Die vrouw kiest er zelf voor in een seksloos huwelijk te blijven. En samen te zijn met een man die niet naar haar wil luisteren. En dat al jarenlang. Niemand verplicht haar iets. Zij weet intussen ook wel dat hij het niet ziet als probleem en er niet aan wil werken. Dan kan je eindeloos zeuren en klagen. Of je eigen keuzes maken.

.

Maar ik had het niet over die vrouw. Het ging over hem die het allemaal geen probleem vindt.  

Scriptos schreef op 07-12-2024 om 21:33:

[..]

Niet constant.Ze heeft het wel eens geopperd zo'n twee keer per jaar komt het ter sprake. In de trend van zouden we niet eens in therapie moeten gaan maar dat lach ik weg of zeg ja misschien wel.

Er zit ook geen haat of disrespect bij wij hebben al zolang geen seks meer gehad dat ik haar gewoon niet meer als een seksueel wezen zie. Daar is jarenlang afwijzing van haar kant aan vooraf gegaan. Stoppen met masturbatie zou dat niet in eens veranderen. Zoals velen regelmatig masturberen in hun relatie terwijl ze ook gewoon seks hebben met hun partner. Masturbatie en seks met een partner zijn twee totaal verschillende dingen die compleet os van elkaar staan.

Situatie van TO is wezenlijk anders, haar partner is vreemd gegaan en zelfs prostituees bezocht. Kun je therapie volgen tot je een ons weegt maar hoe je dat ooit kunt vergeven ?? Geen idee.. Bijzonder als je dat kan. Vraag me ook af of mocht hij onverhoopt weer masturberen zij dat zou accepteren, want op zich is er niks mis mee

Nee okay, misschien ben jij niet seksverslaafd en in die zin kan je dan misschien ook de situatie van toman niet echt inschatten. Maar het zou zo maar eens zo kunnen zijn dat iemand die wel seksverslaafd is en er veel dieper inzit, veel meer te halen heeft bij therapie en abstinentie. Zijn leven wordt immers veel meer gekaapt door de verslaving. 

MRI schreef op 07-12-2024 om 23:09:

[..]

Nee okay, misschien ben jij niet seksverslaafd en in die zin kan je dan misschien ook de situatie van toman niet echt inschatten. Maar het zou zo maar eens zo kunnen zijn dat iemand die wel seksverslaafd is en er veel dieper inzit, veel meer te halen heeft bij therapie en abstinentie. Zijn leven wordt immers veel meer gekaapt door de verslaving.

Niet alleen zijn leven maar inmiddels is ook haar leven gekaapt en dat is ontzettend naar. Wellicht de focus leggen op de vraag in hoeverre zij die emotionele connectie er nog is en werken aan een exit strategie. Wat ik lees van haar heeft het heel veel weg van een ouder-kind relatie (of patiënt - verzorger), er is totaal geen sprake meer van gelijkwaardigheid of veiligheid voor HAAR door al zijn kunsten. Elk moment kan zich nieuw drama aan dienen blind vertrouwen is al helemaal uit den boze.

Een relatie waar de een constant voor de ander moet zorgen en oppassen heeft geen toekomst helemaal als je constant op je hoede moet zijn. Net zo min waar je voor elkaar blijft voor de kinderen of het praktische en financiële plaatje. Het is een uitputtingsslag .Zonder uitzondering lopen die slecht af.

Breiertje, het kan ook een overweging zijn om even een tijdje hier niet te lezen en te posten. En misschien zelfs ook niet op internet te zoeken naar succes- of faalverhalen. Het slaat je steeds zo uit het lood. Als je iets hoopvols hoort gaat het goed met je, lees je iets als van Scriptos (die er zelf nogal onverschillig en wellicht verslaafd in staat) dan ben je helemaal weg. Dat is kenmerkend voor hoe het stormt in je, maar al die verhalen helpen niet. De ene kant op niet, maar de andere kant ook niet. Want er is niets te voorspellen nu. Het kan zowel de ene als de andere kant uitvallen. Ik begrijp je wil zekerheid, maar dat is er niet en je krijgt ze niet uit verhalen. Misschien is even rust creëren en gewoon binnen jullie gezin functioneren en alleen met je therapeut praten wel heel goed voor je. Sterkte!

Wat naar dat je van slag bent geraakt door mijn berichten, dat was zeker niet de bedoeling. 
Maar ik laat me tegelijkertijd ook weer niet guildtrippen voor jullie issues. Dat is een flinke stap te ver. Laat dat duidelijk zijn.
Als een eenvoudige observatie van een vreemde op internet je al zo van je stuk doet brengen dan is het fundament van jouw relatie fragiel dan wel niet bestaand. Dan zal je daar eerst mee aan de slag moeten doen en anders je issues prive houden tot je meningen op een openbaar forum wel fatsoenlijk kunt verdragen. 

Scriptos schreef op 09-12-2024 om 01:29:

Wat naar dat je van slag bent geraakt door mijn berichten, dat was zeker niet de bedoeling.
Maar ik laat me tegelijkertijd ook weer niet guildtrippen voor jullie issues. Dat is een flinke stap te ver. Laat dat duidelijk zijn.
Als een eenvoudige observatie van een vreemde op internet je al zo van je stuk doet brengen dan is het fundament van jouw relatie fragiel dan wel niet bestaand. Dan zal je daar eerst mee aan de slag moeten doen en anders je issues prive houden tot je meningen op een openbaar forum wel fatsoenlijk kunt verdragen.

Laat ik ook even duidelijk zijn voor het geval je met jullie ook mij aanspreekt: dit is niet een issue van mij. Dit waren issues in het verleden van partners van mij, niet van mij. Zo ook heeft de partner van TS heel wat meer issues dan zij. Dat jij iemand gaat zitten browbeaten (daar zal je mee aan de slag moeten, fatsoenlijk kunnen verdragen, wmb nogal belerend geformuleerd) ipv het draadje te lezen en door haar positie te kennen empathie op kan brengen voor het feit dat zij het geduld heeft is voor mij typerend voor je onverschilligheid. Empathie kunnen opbrengen en je inleven in de situatie van een ander is iets fundamenteel anders dat guiltrippen. Dat jij het zo opvat is typerend voor iemand met een uitdaging op empatisch gebied: als ik me indenk en invoel hoe mijn gedrag voor een ander (bijvoorbeeld mijn geliefde) kan zijn, laat ik me beinvloeden en dat wil ik niet, want ik wil mijn ding doen. 

Er zijn mensen die zeggen 'nou dan ga je toch weg, als het je niet bevalt'. Ja dat kan. Maar er zijn anderen die veel uit liefde op kunnen brengen. En meer dan eens komen die mensen samen in een huwelijk en leunt de eerst soort op het geduld van de ander maar kijkt  op zijn neus als de tweede soort er inderdaad ineens genoeg van heeft. 

Blijft dat TS zich zowel de positieve als negatieve berichten heel erg aantrekt. Dat zei ik ook al eerder. Voor mij is dat een teken van de enorm dubbele positie waarin zij zich bevindt: een sterke vrouw die jaren bedrogen is daardoor veel verdriet en boosheid kent (naast hoop) maar ook veel van man en kinderen houdt en daarnaast ook nog eens ernstig ziek is en geen recht heeft op zelfstandig inkomen (ander land). Te makkelijk om dan te zeggen: nou dan ga je toch weg joh.   

En als ik ook belerendwil zijn, zeg ik: ga jij nou eens een half jaar of een jaar geen porno kijken. Als je dat makkelijk kan ben je idd niet verslaafd. Als het antwoord is "dat kan ik best maar dat wil ik gewoon niet", dan kun je aansluiten in het rijtje alcohol cocaine ghb verslaafden die allemaal zeggen, "ik kan makkelijk stoppen alleen nu nog even niet". 

To uiteindelijk doen al die verhalen er toch niet toe? Jij wilt en moet verder met deze man. Wij niet. Het is jouw leven en verantwoordelijkheid. De ervaringen van anderen zijn hun ervaringen. Er zullen ook positieve verhalen zijn. Maar dat zegt toch niets over jou? 

Zoals eerder gezegd stop met dingen willen begrijpen en verklaren. Piekervragen maken jou gek. Jij kunt alleen verder als je dat naast je neer kunt leggen. Jij gaat geen antwoorden krijgen alleen nieuwe vragen. 

MRI schreef op 09-12-2024 om 09:47:

[..]

Laat ik ook even duidelijk zijn voor het geval je met jullie ook mij aanspreekt: dit is niet een issue van mij. Dit waren issues in het verleden van partners van mij, niet van mij. Zo ook heeft de partner van TS heel wat meer issues dan zij. Dat jij iemand gaat zitten browbeaten (daar zal je mee aan de slag moeten, fatsoenlijk kunnen verdragen, wmb nogal belerend geformuleerd) ipv het draadje te lezen en door haar positie te kennen empathie op kan brengen voor het feit dat zij het geduld heeft is voor mij typerend voor je onverschilligheid. Empathie kunnen opbrengen en je inleven in de situatie van een ander is iets fundamenteel anders dat guiltrippen. Dat jij het zo opvat is typerend voor iemand met een uitdaging op empatisch gebied: als ik me indenk en invoel hoe mijn gedrag voor een ander (bijvoorbeeld mijn geliefde) kan zijn, laat ik me beinvloeden en dat wil ik niet, want ik wil mijn ding doen.

Er zijn mensen die zeggen 'nou dan ga je toch weg, als het je niet bevalt'. Ja dat kan. Maar er zijn anderen die veel uit liefde op kunnen brengen. En meer dan eens komen die mensen samen in een huwelijk en leunt de eerst soort op het geduld van de ander maar kijkt op zijn neus als de tweede soort er inderdaad ineens genoeg van heeft.

Blijft dat TS zich zowel de positieve als negatieve berichten heel erg aantrekt. Dat zei ik ook al eerder. Voor mij is dat een teken van de enorm dubbele positie waarin zij zich bevindt: een sterke vrouw die jaren bedrogen is daardoor veel verdriet en boosheid kent (naast hoop) maar ook veel van man en kinderen houdt en daarnaast ook nog eens ernstig ziek is en geen recht heeft op zelfstandig inkomen (ander land). Te makkelijk om dan te zeggen: nou dan ga je toch weg joh.

Dat mag jij belerend vinden maar ik ga er verder geen doekjes om winden, zachte heelmeesters maken tenslotte stinkende wonden. Empathie is een ontzettend nobel goed maar je koopt er niks voor in geval van hardnekkige verslaving. Het eerste dat je leert in verslavingsprogramma's (Verslaafd, Ewout etc) is dat er tijdens zo'n interventie hard spel gespeeld dient te worden vanuit de betrokken familie en geliefden. Of jij blijft van de drank/drugs af of wij stoppen de omgang en onze steun aan jou/beëindigen de relatie. Aangezien TO financieel en of qua huisvesting afhankelijk is van deze persoon kan daar al geen sprake van zijn en mis je al dat hele basisprincipe om iemand echt voor het blok te zetten. Daar zit het echte probleem, zij kan zoveel willen maar uiteindelijk kan zij nergens heen. Aangezien je een ander uiteindelijk niet kunt veranderen maar jezelf wel zal zij moeten kijken om daar een oplossing voor te vinden.

En als ik ook belerendwil zijn, zeg ik: ga jij nou eens een half jaar of een jaar geen porno kijken. Als je dat makkelijk kan ben je idd niet verslaafd. Als het antwoord is "dat kan ik best maar dat wil ik gewoon niet", dan kun je aansluiten in het rijtje alcohol cocaine ghb verslaafden die allemaal zeggen, "ik kan makkelijk stoppen alleen nu nog even niet".

Je doet wederom aan framing. Ten eerste ben ik niet verslaafd aan porno en ten tweede heeft mijn vrouw het feit dat ik haar niet meer als seksueel wezen zie grotendeels over haarzelf afgeroepen door jarenlange afwijzing. Zij zou hier (in theorie) ook een dergelijk verhaal als TO kunnen ophangen en door het nodige aan informatie en achtergronden weg te laten zou ze ongetwijfeld kunnen doen voorkomen alsof alleen de partner (ik in dit geval) debet zou zijn met mijn vermeende pornoverslaving. 

Het ding met masturbatie is dat het veilig is. Je hoeft er niet intiem voor te zijn met je partner. Er kunnen triggers zijn binnen de relatie die je doen besluiten niet meer intiem met deze persoon te willen of zelfs kunnen zijn. Dat wil echter niet zeggen dat je libido compleet afsterft. Je wordt dan als het ware LL4U en niet perse LL. Dat je dan je heil ergens anders zoekt is evident. TO pretendeert hier louter een slachtoffer te zijn maar zo zwart-wit zijn dit soort problemen vanuit een psychologisch oogpunt toch zelden. 

En zelfs als het wel 100% aan hem ligt is het haar fout dat ze bij zo iemand blijft. Ze benoemt steeds de abusieve aspecten en het feit dat de kinderen er schade van ondervinden, dan moet je daar als zichzelf respecterende individu en zeker als moeder toch veel meer werk van maken dan achterover leunen en hopen dat de therapie nu eindelijk wel een keertje effectief is. 

Bedoel als mijn vrouw morgen zegt dat ze bij me weg gaat als we niet in therapie moeten zal ik er toch ook echt aan moeten geloven. Zet meer druk op die vent. En los daarvan zorg je dat je uit die toxische relatie kunt ontkomen. Het leven is kort.   

Scriptos schreef op 09-12-2024 om 13:36:

[..]

Dat mag jij belerend vinden maar ik ga er verder geen doekjes om winden, zachte heelmeesters maken tenslotte stinkende wonden. Empathie is een ontzettend nobel goed maar je koopt er niks voor in geval van hardnekkige verslaving. Het eerste dat je leert in verslavingsprogramma's (Verslaafd, Ewout etc) is dat er tijdens zo'n interventie hard spel gespeeld dient te worden vanuit de betrokken familie en geliefden. Of jij blijft van de drank/drugs af of wij stoppen de omgang en onze steun aan jou/beëindigen de relatie. Aangezien TO financieel en of qua huisvesting afhankelijk is van deze persoon kan daar al geen sprake van zijn en mis je al dat hele basisprincipe om iemand echt voor het blok te zetten. Daar zit het echte probleem, zij kan zoveel willen maar uiteindelijk kan zij nergens heen. Aangezien je een ander uiteindelijk niet kunt veranderen maar jezelf wel zal zij moeten kijken om daar een oplossing voor te vinden.

En als ik ook belerendwil zijn, zeg ik: ga jij nou eens een half jaar of een jaar geen porno kijken. Als je dat makkelijk kan ben je idd niet verslaafd. Als het antwoord is "dat kan ik best maar dat wil ik gewoon niet", dan kun je aansluiten in het rijtje alcohol cocaine ghb verslaafden die allemaal zeggen, "ik kan makkelijk stoppen alleen nu nog even niet".

Je doet wederom aan framing. Ten eerste ben ik niet verslaafd aan porno en ten tweede heeft mijn vrouw het feit dat ik haar niet meer als seksueel wezen zie grotendeels over haarzelf afgeroepen door jarenlange afwijzing. Zij zou hier (in theorie) ook een dergelijk verhaal als TO kunnen ophangen en door het nodige aan informatie en achtergronden weg te laten zou ze ongetwijfeld kunnen doen voorkomen alsof alleen de partner (ik in dit geval) debet zou zijn met mijn vermeende pornoverslaving.

Het ding met masturbatie is dat het veilig is. Je hoeft er niet intiem voor te zijn met je partner. Er kunnen triggers zijn binnen de relatie die je doen besluiten niet meer intiem met deze persoon te willen of zelfs kunnen zijn. Dat wil echter niet zeggen dat je libido compleet afsterft. Je wordt dan als het ware LL4U en niet perse LL. Dat je dan je heil ergens anders zoekt is evident. TO pretendeert hier louter een slachtoffer te zijn maar zo zwart-wit zijn dit soort problemen vanuit een psychologisch oogpunt toch zelden.

En zelfs als het wel 100% aan hem ligt is het haar fout dat ze bij zo iemand blijft. Ze benoemt steeds de abusieve aspecten en het feit dat de kinderen er schade van ondervinden, dan moet je daar als zichzelf respecterende individu en zeker als moeder toch veel meer werk van maken dan achterover leunen en hopen dat de therapie nu eindelijk wel een keertje effectief is.

Bedoel als mijn vrouw morgen zegt dat ze bij me weg gaat als we niet in therapie moeten zal ik er toch ook echt aan moeten geloven. Zet meer druk op die vent. En los daarvan zorg je dat je uit die toxische relatie kunt ontkomen. Het leven is kort.

1./2.  Ik had het over (de afwezigheid van) jouw empathie tov ts en je vrouw. 

3. Dus je gebruikt geen porno? Ja als je alleen maar masturbeert noem ik je niet seksverslaafd. Niks mis mee hoor, behalve dat je het als vervanging van echte seks met je vrouw gebruikt terwijl zij dat wel zou willen. In die zin had zij idd ook er iets aan moeten doen toen zij nooit met jou wilde vrijen. Als je wel porno gebruikt:  stop  eens een half jaar als je kan. En ga samen aan jullie seksleven werken, doe het voor je vrouw als je van haar houdt. 

4. a. Heb je nou niet door dat ts man al lang in therapie is? b. Wat vind ik dit een nare uitspraak tegenover je vrouw: je gaat dus wel in therapie als er een 'straf' aan vast zit? Pff zij is je moeder niet he? Gedraag je niet als een klein kind. (zolang mama het pikt vind ik het stiekem wel best, oh nu gaat ze weg, dan kan ik er ineens wel wat aan doen) Je kan ook iets doen uit jezelf voor jullie als koppel. Zo egocentrisch!

Ik merk dat jij zo'n ander denkframe hebt, waarbij het ontbreken van invoelingsvermogen voor een andere partij (ts, je vrouw) er toe leidt dat de een Arabisch lijkt te praten en de ander Chinees. Inderdaad is het beste in zo'n geval aan je stutlatten te trekken. Je er niet meer mee bezig te houden zoals jij dat ts en je vrouw aanraadt. Dat zou ik ook doen als ik je vrouw was want zoals je een ding doet, doe je (iha) alles. En die houding kan en zal niet beperkt blijven tot seks denk ik zo. 

Ik ga het niet meer aan je uitleggen maar kies er voor niet meer met je te communiceren. 

Breiertje, aangezien Scriptos niet kan accepteren dat jouw man anders is dan hijzelf en zich hierin zo vastbijt en al het mogelijke doet om je te ontmoedigen, zegt meer over hem dan over jou en je man. Laat je niet van de wijs brengen. 
Jouw man is namelijk wel in staat tot empathie, ziet zelf af van het feit dat hij niet tot echte verbinding kan (kon) komen en heeft spijt. Ik begrijp je verdriet omdat je belogen bent. Al die verloren tijd. Je hebt zelf niet echt veel keuze gehad. Maar je bent wel gehecht aan je man,  natuurlijk, na al die jaren, en dus zomaar zeggen, “awel, laat hem zitten” … dat kan altijd nog. Maar dat gaat toch niet van vandaag op morgen. Die redenering van Scriptos, “ik doe mijn goesting en als het mijn partner niet aanstaat moet die maar vertrekken” … de meeste mensen denken totaal niet op die manier. Als hij en zijn vrouw daar gelukkig mee zijn moeten ze dat vooral doen, maar voor de meeste mensen werkt dit niet. Volg je eigen gevoel.