Mijn man heeft een seksverslaving

Scriptos schreef op 06-12-2024 om 20:33:

[..]

Mijn punt is dat hij misschien wel helemaal niet wil veranderen omdat de situatie vanuit zijn perspectief zo wel prima is. Waarom is die gedachte den boze? Het is dan toch haar probleem uiteindelijk? Mijn vrouw wil ook regelmatig dat ik hulp ga zoeken maar ik pieker er niet over. Als zij wil scheiden over seks moet ze dat doen. Dat sentiment proef ik ook uit haar posts. Zij wil van alles en stuurt aan op therapie maar hij wil helemaal niet veranderen. Natuurlijk is dat niet leuk en zo maar aan een dood paard moet je niet blijven trekken.

Ik had al uitgelegd wat dat Madonna complex inhoudt en dat dat vervelend is voor de partner is evident maar ik vroeg aan TO of daar wellicht aspecten van herkende.

1. Nee dat is zo. Maar dan moeten hij en jij ook! daar eerlijk over zijn. En niet stiekem van twee walletjes willen eten. Dan kunnen zijn vrouw en jouw vrouw hun keuze maken. Als je er eerlijk over bent, begrijp ik persoonlijk niet wat je vrouw nog bij je doet. En ik vind het heel rot voor haar dat zij jou daar vaak om vraagt maar dat jij daar je schouders over ophaalt. Ik vind dat een voorbeeld van onverschilligheid over het psychisch welbevinden van je vrouw en het actief ondermijnen van wat een gezonde intieme relatie zou kunnen zijn. Egoïstisch is ook een woord wat opkomt.  

2. Volgens mij projecteer jij jouw onwillendheid op de man van ts. Hij is abstinent en gaat in therapie. Nergens blijkt dat hij niet wil veranderen. Jij wil niet veranderen. Ik persoonlijk begrijp dan niet wat jij dan nog voor huwelijk hebt. 

3. Jij hebt uitgelegd? Ja je kan hier wel als actieve verslaafde aan hetgeen dat veel vrouwen hier pijn en verdriet doet, komen mansplainen maar je doet het niet goed: je brengt het als  een dus een excuus voor een seksverslaving. Het is al veel eerder hier in het draadje gegaan over het MadonnaHoer complex, want zo heet het. Je hebt duidelijk het draadje niet gelezen.  Het is slechts een verklaring en geen excuus. Het is een afwijking in de psyche en het vrouwbeeld van de man die daar onder lijdt, en ja dat wordt overgedragen op de kinderen doordat zij zijn gedrag aanvoelen en gaan kopieren (en dan bedoel ik niet zozeer de seksverslaving an sich maar de gespletenheid tov vrouwen van de vader, heel naar voor dochters maar ook voor zonen en hun toekomstige vriendinnen. Dat iemand een gespletenheid heeft opgelopen is één ding, er expres niet aan willen werken maar gedrag vertonen dat die afwijking er dieper ingroeft, is een volwassen persoon wel degelijk aan te rekenen).

Izza schreef op 06-12-2024 om 20:56:

Wat mij betreft is chatten of porno ook geen vreemdgaan. En zolang een partner hier geen last (en wat is dan last) van heeft is het aan iemand zelf om dit te bepalen. En absoluut niet iedereen gaat van chatten standaard over op daadwerkelijk vreemdgaan.

Uiteindelijk bepaald ieder voor zich of hij in een relatie wil blijven.

Maar Izza een keertje porno kijken is oprecht heel wat anders dan een actieve pornoverslaving hoor. Vergelijk een wijntje drinken in het weekend met zwaar alcoholist zijn. De last voor de partner van de seksverslaafde is: de verslaafde desensibiliseert, kan in gewoon partnercontact geen erectie meer krijgen, gaat steeds hardere kicks opzoeken met gevaar voor in de praktijk uit acten, de intimiteit en zelfs seksualiteit verdwijnt uit de relatie. Iemand in verslaving is ook niet echt aanwezig in het gezinsleven want voor een groot deel van de dag aan het denken aan de volgende kick. En er is een grote invloed op het vrouwbeeld en niet ten gunste van een respectvol zielscontact zeg maar.

MRI schreef op 06-12-2024 om 21:09:

[..]

Maar Izza een keertje porno kijken is oprecht heel wat anders dan een actieve pornoverslaving hoor. Vergelijk een wijntje drinken in het weekend met zwaar alcoholist zijn. De last voor de partner van de seksverslaafde is: de verslaafde desensibiliseert, kan in gewoon partnercontact geen erectie meer krijgen, gaat steeds hardere kicks opzoeken met gevaar voor in de praktijk uit acten, de intimiteit en zelfs seksualiteit verdwijnt uit de relatie. Iemand in verslaving is ook niet echt aanwezig in het gezinsleven want voor een groot deel van de dag aan het denken aan de volgende kick. En er is een grote invloed op het vrouwbeeld en niet ten gunste van een respectvol zielscontact zeg maar.

Zolang ik als partner geen last heb van zo'n verslaving zou ik er geen probleem mee hebben. Nu zie ik seksualiteit ook niet alleen als iets gezamenlijks maar ook als iets individueels. En wat is last? Dat is zeer persoonlijk natuurlijk. Voor mij zou het verdwijnen van seksualiteit uit de relatie een probleem zijn. Voor heel veel anderen niet. Genoeg mensen die die behoefte niet of niet meer hebben. En dat mag natuurlijk ook. Daarnaast hangt mijn beleving van seksualiteit niet volledig vast aan een andere persoon. De basis is de partner (en daar verwacht ik dus wel wat van). Maar er is ook ruimte voor anderen. Ik kan mij voorstellen dat als je seksualiteit volledig gericht is op een persoon en die het laat afweten dat je dan een probleem hebt. Maar dan heb jij als partner de keuze om bij iemand te blijven. 

Je kunt je partner vragen wat te doen aan een verslaving. Hij kan en mag dat weigeren. En het staat jou volledig vrij dan je eigen keuzes te maken. Zo simpel is het wat mij betreft. Ik ga niet lopen trekken aan een relatie waarin ik niet gelukkig ben. 

Scriptos schreef op 06-12-2024 om 23:59:

[..]

Deze kwesties spelen toch al 25+ jaar, wanneer mogen we volgens jou een keer gaan spreken van onwillendheid? Na 50 jaar? 75 jaar?

Nee als antwoord is tenminste eerlijk, beter dan doen alsof je zaken wilt aanpakken en in therapie gaan maar vervolgens contant weer terugvallen in je oude slechte gedrag. Kinderen die dingen aanvoelen en gaan nadoen is erg ver gezocht hoor, daar is geen enkele wetenschappelijke consensus over. Daarbij als je denkt dat je kinderen er schade van ondervinden waarom blijft je dan hangen bij zo een kerel?

Vind dat jullie het hier ook wel heel dramatisch aanvliegen, als je verder een lieve partner bent en goed voor de kinderen dan is daar toch ook wat voor te zeggen? Nu is seks toch een ontzettend overschatte bezigheid, mijn vrouw heeft een vrijbrief om met anderen te vrijen maar dat wil ze zelf niet. Misschien is dat voor TO ook iets om te overwegen en de realiteit gewoon te nemen zoals die kennelijk is met hem. Het zou inmiddels na 25 jaar wel duidelijk moeten zijn dat er niets fundamenteels gaat veranderen van zijn kant.

Ja als je eerlijk tegen je vrouw bent, (eerst zei je 'stiekem') vind ik het een andere kwestie. Maar ik vind het zielig, voor haar, voor de kinderen (wetenschappelijk bewezen? wat zegt dat nou? Het is nog maar sinds kort dat impact op de verslaafde zelf is bewezen. Maar je kan het op je vingers natellen natuurlijk, hun ouders hebben geen intieme band meer, dat heeft impact hoe dan ook.)  Maar ik vind jou ook zielig, als jij voldoet aan het profiel van de seksverslaafde van Gary Wilson (Your brain on porn) heb je beperkte neurale paden gevormd rond seksualiteit, ben je eenzaam in je verslaving, komen gezondere zaken niet aan bod omdat je een obsessie hebt, is er een tekort aan intimiteit in je leven en niet in de laatste plaats: je bent gedesensibiliseerd. Je onverschilligheid tov de pijn van ts en je vrouw hier maakt daar al ruimschoots gewag van. 

Beiertje, ik vind het trouwens niet gezond als kinderen (zeker volwassen kinderen) hun ouders op zo'n voetstuk hebben staan. Ouders zijn uiteindelijk mensen en geen god. En uiteindelijk maak jij als volwassen kind of tiener zelf keuzes. Jij bent niet je ouders. En de fouten die je ouders maken zijn hun fouten. Zeker aangezien het niet op hun gericht is. Het seksleven van je ouders staat echt los van jou. Jij hecht behoorlijk veel waarde aan acties van ouders en de verwoestende invloed op hun kinderen. Daarnaast gebeuren er in tal van gezinnen vreselijke of vervelende dingen. Dat is helaas het leven. En daar moeten kinderen mee leren omgaan. 

Izza schreef op 07-12-2024 om 10:49:

[..]

Zolang ik als partner geen last heb van zo'n verslaving zou ik er geen probleem mee hebben. Nu zie ik seksualiteit ook niet alleen als iets gezamenlijks maar ook als iets individueels. En wat is last? Dat is zeer persoonlijk natuurlijk. Voor mij zou het verdwijnen van seksualiteit uit de relatie een probleem zijn. Voor heel veel anderen niet. Genoeg mensen die die behoefte niet of niet meer hebben. En dat mag natuurlijk ook. Daarnaast hangt mijn beleving van seksualiteit niet volledig vast aan een andere persoon. De basis is de partner (en daar verwacht ik dus wel wat van). Maar er is ook ruimte voor anderen. Ik kan mij voorstellen dat als je seksualiteit volledig gericht is op een persoon en die het laat afweten dat je dan een probleem hebt. Maar dan heb jij als partner de keuze om bij iemand te blijven.

Je kunt je partner vragen wat te doen aan een verslaving. Hij kan en mag dat weigeren. En het staat jou volledig vrij dan je eigen keuzes te maken. Zo simpel is het wat mij betreft. Ik ga niet lopen trekken aan een relatie waarin ik niet gelukkig ben.

Je hebt het in het eerste gedeelte over seksualiteit en hoe je daar in staat. Ik heb het over verslaving want daar gaat het over. Dat is een totaal andere dynamiek dan iemand die zijn eigen fantasieën heeft en hem of haar dat gunnen. Seks is bij een seksverslaafde slechts zijn 'drug of choice' daar liggen veel problematischer issues dan een bepaalde seksuele voorkeur achter. Een verslaving heeft grote implicaties voor het gezinsleven. Niet voor niets zeggen deskundigen 'het hele systeem is verslaafd'. 

Bold: ja dat ben ik met je eens met de kanttekening: ik hoor je eigenlijk niet anders zeggen in elke situatie: "nou dan ga je toch weg". En ik vind ook dat als iemand een hopeloos geval lijkt zoals bij Scriptos en je hebt er zelf als vrouw veel last van (zij vraagt niet voor niets vaak of hij er iets aan wil doen) dat je dan je conclusies moet trekken. Laat onverlet dat ik zeker coulance op wil brengen voor het feit dat er wel nog veel liefde tussen de partners kan zijn en dat als iemand zich inzet zoals bij tsman je toch geduld op brengt als partner. Dingen liggen niet altijd zwartwit. 

Izza schreef op 07-12-2024 om 13:29:

Beiertje, ik vind het trouwens niet gezond als kinderen (zeker volwassen kinderen) hun ouders op zo'n voetstuk hebben staan. Ouders zijn uiteindelijk mensen en geen god. En uiteindelijk maak jij als volwassen kind of tiener zelf keuzes. Jij bent niet je ouders. En de fouten die je ouders maken zijn hun fouten. Zeker aangezien het niet op hun gericht is. Het seksleven van je ouders staat echt los van jou. Jij hecht behoorlijk veel waarde aan acties van ouders en de verwoestende invloed op hun kinderen. Daarnaast gebeuren er in tal van gezinnen vreselijke of vervelende dingen. Dat is helaas het leven. En daar moeten kinderen mee leren omgaan

- Nou als een vader veel seksistische, vrouwonvriendelijke of geweldadige porno (en het meeste is niet vrouwvriendelijk maar op zijn minst objectiverend) kijkt heeft dat wel degelijk invloed. Vorige week werden nog 150 mannen door de politie thuis bezocht met het verzoek te stoppen met kinderporno omdat dat vaak tot misbruik leidt. (UIt onderzoek gebleken) Nou hebben we het hier niet over kindermisbruik* maar wat ik wil zeggen is dat de invloed van porno op het reële leven van de man en zijn omgeving heus niet op zal houden als het porno van boven de 18 betreft. 
- Dat er in veel gezinnen ernstige dingen gebeuren vind ik totaal nonsens argument. Je maakt als ouders altijd fouten maar imho is het je taak het zo goed mogelijk te doen. Dus als je bewust bent van een kwalijke invloed is het mijns inziens abject om dan te gaan zeggen 'oh ja maar die en die doen veel ergere dingen dus ik ga er lekker mee door'. Zou verdorie een mooie boel worden

* Overigens lijkt de groep seksverslaafde mannen wel eerder geneigd tot het bekijken van kinderporno (en dieren- en gay- ook al is men hetero) gewoon omdat men een steeds heftiger kick nodig heeft om nog opgewonden te raken. Dat kan de richting uit gaan van uitactien in real life, dus naar de hoeren gaan, maar ook in het bijvoorbeeld zoeken van gewelddadiger porno. En dan lijkt het zo onschuldig 'hij kijkt alleen maar porno' maar de vraag is echt of dat zo is.

MRI schreef op 07-12-2024 om 10:51:

[..]

Ja als je eerlijk tegen je vrouw bent, (eerst zei je 'stiekem') vind ik het een andere kwestie. Maar ik vind het zielig, voor haar, voor de kinderen (wetenschappelijk bewezen? wat zegt dat nou? Het is nog maar sinds kort dat impact op de verslaafde zelf is bewezen. Maar je kan het op je vingers natellen natuurlijk, hun ouders hebben geen intieme band meer, dat heeft impact hoe dan ook.) Maar ik vind jou ook zielig, als jij voldoet aan het profiel van de seksverslaafde van Gary Wilson (Your brain on porn) heb je beperkte neurale paden gevormd rond seksualiteit, ben je eenzaam in je verslaving, komen gezondere zaken niet aan bod omdat je een obsessie hebt, is er een tekort aan intimiteit in je leven en niet in de laatste plaats: je bent gedesensibiliseerd. Je onverschilligheid tov de pijn van ts en je vrouw hier maakt daar al ruimschoots gewag van.

Je kan masturbatie toch boven seks verkiezen ? Of heb je dan in jouw wereld gelijk een probleem/verslaving? Ook als je een keer per dag masturbeert? Als je die lijn door trekt hebben stellen die elke dag seksen een seksverslaving? Pertinente onzin natuurlijk!

Toegegeven in geval van TO is het wel anders omdat haar partner met andere vrouwen contact zoekt (wat gewoon vreemdgaan is) en ook kosten maakt. Dat is wel degelijk problematisch gedrag, vooral als hij het stiekem doet. 

Jij bent abuis want je gooit jij geen seks direct op een hoop met intimiteit. Dat is veel te kort door de bocht. Je kunt prima intiem zijn zonder seks op andere manieren bijvoorbeeld door te knuffelen.  Dat de kinderen hieraan een slecht voorbeeld zouden hebben slaat nergens op. Dat verzin je gewoon 

Zat huwelijken (ik meen 1 op de 5) zijn seksloos om wat voor reden dan ook. Als de partner hier niet mee kan leven is het aan hem of haar om een scheiding te initiëren.

Dat was dus mijn vraag aan TO waarom ga je in eindeloos mee door, tegen beter weten in als het je zo frustreert. Kan zij niet de realiteit accepteren en op basis daarvan keuzes maken/knopen doorhakken?

Breiertje schreef op 07-12-2024 om 18:43:

Masturbatie in een relatie wordt als probleem gezien als de partner hier problemen van ondervindt. Aangezien jouw partner wil dat je hulp vraagt, kan dit dus wel als een probleem gezien worden.
In ons geval is de verslaving een vlucht van. Een problematische jeugd, hechtingstoornis wat leidde tot geen intimiteit kennen, kunnen geven en vluchten uit de werkelijkheid.
Nu leert hij wat intimiteit is, en hij geniet hiervan. Het was onbekend terrein. Fysiek geweld als kind heeft hem doen vluchten in masturbatie en zich afsluiten. Zo ging hij in overlevingsstand.
Dus als je verslaafd bent, heeft dit geen gevolgen voor je kids? Papa onbereikbaar, enkel fysiek aanwezig, niet mentaal. Je Niet horen als je iets verteld, altijd slapen omdat je verslavingsgedrag je nachten opeist. Dan nog denken dat dit geen gevolgen heeft voor je kinderen? Ik verzin dit niet. Mijn kinderen benoemen wat hun mentaal afwezige vader met hen deed.
Kort lontje, Boos, altijd moe, omdat je ganse nachten niet slaapt... Allez moet ik er een tekeningetje bij maken?
Lees eens het volledige draadje, dan kun je je misschien een beter beeld vormen van mijn situatie, want de keuze is voor mij niet evident.
Hij vecht om te redden wat er te redden valt, hij werkt hard aan zichzelf.

K zou toch zeer sceptisch zijn aangezien jullie dit al eerder overwonnen hadden waarna hij vrij snel weer terug viel in zijn oude gedrag en zelfs prostituees bezocht.
In welk aspect van zijn problematiek is hij hard aan het werk en waaruit blijkt dat concreet?

K weet niet hoe dat zit met porno maar met drank/drugs is het na 25 jaar bijna niet te doen om er af te komen omdat het brein een totale metamorfose heeft ondergaan.

Scriptos schreef op 07-12-2024 om 17:54:

[..]

Je kan masturbatie toch boven seks verkiezen ? Of heb je dan in jouw wereld gelijk een probleem/verslaving? Ook als je een keer per dag masturbeert? Als je die lijn door trekt hebben stellen die elke dag seksen een seksverslaving? Pertinente onzin natuurlijk!

Toegegeven in geval van TO is het wel anders omdat haar partner met andere vrouwen contact zoekt (wat gewoon vreemdgaan is) en ook kosten maakt. Dat is wel degelijk problematisch gedrag, vooral als hij het stiekem doet.

Jij bent abuis want je gooit jij geen seks direct op een hoop met intimiteit. Dat is veel te kort door de bocht. Je kunt prima intiem zijn zonder seks op andere manieren bijvoorbeeld door te knuffelen. Dat de kinderen hieraan een slecht voorbeeld zouden hebben slaat nergens op. Dat verzin je gewoon

Zat huwelijken (ik meen 1 op de 5) zijn seksloos om wat voor reden dan ook. Als de partner hier niet mee kan leven is het aan hem of haar om een scheiding te initiëren.

Dat was dus mijn vraag aan TO waarom ga je in eindeloos mee door, tegen beter weten in als het je zo frustreert. Kan zij niet de realiteit accepteren en op basis daarvan keuzes maken/knopen doorhakken?

Nee je hoeft echt niet seksverslaafd te zijn als je een keer per dag masturbeert. Maar: Jij hebt geen seks met je vrouw en je vrouw vraagt je herhaaldelijk of je er iets aan wilt doen. 1+1=2. Maar jij vindt het stiekem wel best zo...