Mijn man heeft een seksverslaving
Ik ben 26 jaar gehuwd.
Mijn man heeft een liefdesloze jeugd gekend met heel veel miserie.
In zijn jeugd enkele liefje gehad van een maand.
1 relatie van 3 jaar. Ze was reeds moeder van 2 kids, hij 20. Ze leerden elkaar kennen, hadden seks en ze was zwanger. Hij nam zijn verantwoordelijkheid en gingen samenwonen. Het liep niet goed. Kort na hun 2e kind ging ze ervandoor met terug een andere man. Hij bleef alleen achter en ging terug thuiswonen. Hij had 2 a 3 vriendinnen, duurde max 4 weken. Bleef 5 jaar alleen.
Hij is een hele introverte man.
Hij leerde mij kennen. Ik piepjong, 20, en we werden beste vrienden. Na een jaar werden we verliefd en we begonnen een relatie, samenwonen. Alles ging heel goed. We waren 2 handen op 1 buik, deden alles samen.
Zijn sex drive was laag. Ik jong, ik wist van niet beter.
2 kinderen, huisje, boompje beestje...
Sex bleef op laag pitje
Ik betrapte hem op masturberen, ik zocht hulp, maar volgens hem waren er een problemen. Hij was moe van te werken....
Jaren gingen voorbij. Ik had me erbij neergelegd, we waren gelukkig.
18 jaar samen, ik betrapte hem op datingsites voor sex dates. Wou afspreken met hen, maar het leek scam. Ze draaiden rond de pot kwamen niet opdagen, er is niets fysiek gebeurd.
Ik heb dit alles nagelezen in zijn chats, en zijn verhaal lijkt te kloppen. Ik ging door een hel, mijn zeepbel doorspat.
We gingen in therapie bij huisarts, overwonnen dit en werden sterker dan ooit. In het begin wat meer sex, dan weer niets.
Hij is een brave, goede huisvader, geen slecht woord kan ik zeggen.
8 jaar later...
Betrapte ik hem op prostitutiebezoekjes.
Wat af hij geleerd? Datingsites voor seks leveren geen sex op, prostitutie ben ik zeker van mijn geld.
Wat blijkt....
Sinds jeugd masturbatieverslaving. Masturbeerde dagelijks waardoor sex met mij niet prikkelde.
Pornoverslaving met komst internet, waardoor sex met mij niet prikkelde.
Na al die tijd porno, raakt je seksverslaafd en is prostitutie volgende stap.....
Een breuk lijkt onvermijdelijk. Dit is te groot.
Hulp gezocht bij seksuoloog.
Ik ga niet mee op therapie, het is zijn probleem.
Ze zegt dat ik nog niet mag beslissen tot uit elkaar gaan omdat ik in crisis zit.
Hij volgt therapie. Hij wil hiervan af. Hij trok boetekleed aan, schaamt zich, kruipt voor me. Het is een drang dat hij niet kon bedwingen.
masturberen en porno leidt tot seksverslaving. Er komt een tsunami op ons(artsen en seksuologen) af zegt de arts en seksuoloog, met al die beschikbare porno op internet. Ze horen niets anders dan seksverslaving en in hun praktijk. De seksindustrie verdient miljarden en spelen gretig op mannen in.
Door porno kijken verandert je brein.
Momenteel zijn we 2,5 maand ver.
Ik zie herstel niet mogelijk.
Mijn man is, los van het feit dat het een grote dwaze kloot is, een hele brave mens. Gaat nergens, we hadden veel lol, waren soulmates, deden alles samen. Maar dit deed hij alleen.
Zijn er hier lotgenoten die dit meemaakten? En er als koppel uitkwamen? Een goede afloop als koppel? Lijkt mij onmogelijk.
Ik benadruk, al wat je wil zeggen, jarenlange leugens, bedrog, dat klopt allemaal. Maar het is een hele goede brave mens. Los van dit.seksuoloog opperde dat hij als kind zo verwaarloosd werd zoveel meemaakte dat dit een hechtingsproblematiek is. Veel seksverslaafden hebben dit als kern.
Vind ik psychologische bullshit. Heeft al 26 jaar liefde van mij.... Maar kom, ik ben geen professional, ik mag de diagnoses als leek niet betwisten.
Graag wat positieve feedback. Negativiteit liever niet, ik heb die al 24/24 in mijn hoofd.... Kan ze er echt niet bijnemen.
Graag had ik gehoord van koppels hoe ze dit overleefden, samen.
Beetje onsamenhangend, maar begrijpelijk, verhaal in een notendop. Heel verdrietig ook, zijn verleden, maar ieder mens heeft een grens. Jouw grens is heel menselijk en mag er ook zijn, want niet alle ellende valt onder de noemer “slechte jeugd” te scharen als soort van ‘excuus’.
Soms is het ‘gewoon op’ en mag iemand voor zichzelf kiezen en zo te lezen is dit op jou van toepassing. Alleen liefde is soms helaas niet genoeg…… 
Rare is dat ik hem doodgraag zag. Hij was mijn alles. Dan ontdek je dit, eerste moment denk je, wij doorstaan dit. En dan komen de lijken en leugens uit de kast. Het dringt door... En nu voel ik niets meer. Ik ben gevoelloos voor alles. Geen plezier, ik lijk verdoofd voor alles en iedereen. Is dit de schok? Komen de gevoelens terug of is dit definitief verdwenen? Kan dit zomaar, van de ene op andere dag geen gevoelens meer hebben voor je partner?
Ik ben enkel lijfelijk aanwezig. Als een meubelstuk. Mijn geest is er niet meer bij.
Breiertje schreef op 15-09-2024 om 18:42:
Rare is dat ik hem doodgraag zag. Hij was mijn alles. Dan ontdek je dit, eerste moment denk je, wij doorstaan dit. En dan komen de lijken en leugens uit de kast. Het dringt door... En nu voel ik niets meer. Ik ben gevoelloos voor alles. Geen plezier, ik lijk verdoofd voor alles en iedereen. Is dit de schok? Komen de gevoelens terug of is dit definitief verdwenen? Kan dit zomaar, van de ene op andere dag geen gevoelens meer hebben voor je partner?
Ik ben enkel lijfelijk aanwezig. Als een meubelstuk. Mijn geest is er niet meer bij.
Allereerst, wat een akelige situatie voor je. Ik snap dat je wereld ingestort is.
Als dit al 2,5 maand speelt, is dit niet meer de eerste schok.
Als iemand zegt nergens meer plezier in te hebben en verdoofd te zijn, dan denk ik meteen aan een depressie. Heb jij al hulp voor jezelf? Zo nee, dan kun je misschien morgen een afspraak bij de huisarts maken en vragen wat die ervan vindt dat je nergens meer plezier in hebt.
IMI-x2 schreef op 15-09-2024 om 18:48:
[..]
Allereerst, wat een akelige situatie voor je. Ik snap dat je wereld ingestort is.
Als dit al 2,5 maand speelt, is dit niet meer de eerste schok.
Als iemand zegt nergens meer plezier in te hebben en verdoofd te zijn, dan denk ik metern aan een depressie. Heb jij al hulp voor jezelf? Zo nee, dan kun je misschien morgen een afspraak bij de huisarts maken en vragen wat die ervan vindt dat je nergens meer plezier in hebt.
Ik word zeer goed opgevolgd door mijn huisarts. Ze ziet me wekelijks, we mailen meerdere keren per week.
Ze zorgt heel erg goed voor mij. Mijn man zorgt ook goed voor me.
Volgens mij kun je hieruit als koppel toch niet uitklauteren.
De angst dat hij zou hervallen is te groot.
En ik zeg het nog eens het is ee' brave man. De seksuoloog en huisarts zegt dat vaak hele brave mannen in die val van verslaving lopen. Door de veelvuldige porno veranderen de verbindingen in hun brein. Is wetenschap.
Tjah. Wat moet je daar mee?
Hij deed het toch maar.
Ongelooflijk hoe ze een dubbel leven kunnen leiden en je niets door hebt. Je moet het maar kunnen ten opzichte van je partner.
Blijkbaar kunnen ze dit volgens de wetenschap perfect scheiden.
Ik leefde in een bubbel. Dacht dat ik gelukkig was.
Ik walg ervan.
Fijn Breiertje, de hulp die jij krijgt vanuit je huisarts, maar dat maakt de situatie ansich voor jouw eventuele te maken keuzes niet altijd even makkelijker.
Een vreemdgaande man maakt iemand nog geen klootzak, maar soms moet je ook tot het besef komen dat iemands verleden niet ten koste van een ander (jou) hoeven te gaan. Zoals ik al schreef: soms is alleen liefde niet genoeg…….
Hoi, heel rot voor je. Ja ik heb ook meegemaakt, hier wat eerste dingen:
Hij kan het beste dit boek lezen: (ik hoop dat hij Engels leest)
Hierin staat hoe de verslaving werkt, ook fysiek. Het maakt veel duidelijk, ook verhalen van mannen die ervan af gekomen zijn.
Ik raad ook aan dat hij naar de SLAA gaat, de Sex and Love addicts anonymous, een soort AA maar dan voor seksverslaving dus. Daar zal hij begrip vinden en steun in het abstinent blijven. https://www.slaa-nederland.nl/nl/contact-en-bijeenkomsten
Samen video's van deze deskundige kijken, kan enorm ondersteunend zijn:
https://www.youtube.com/watch?v=QLnrfURNPeE
https://www.youtube.com/watch?v=Bw_Q9XVNi-8 https://www.youtube.com/watch?v=lBZsxk7Pb8c
sterkte, ik denk dat er veel meer mensen seksverslaafd zijn dan we denken. Het is nog een soort taboe, ook bij deskundigen. Je mag me ook een pb sturen als je daar behoefte aan hebt.
We hebben al heel veel boeken lezen. 'Het pornobrein' (denk dat dit het vertaalde boek is van your brain on porno), alle boeken van 'Van Zessen' Esther Perel, Rika Ponet....
Alles wordt in de literatuur en filmpjes mooi uitgelegd. Maar de realiteit is bikkelhard als partner. Het is een verslaving waar hij heel zijn leven zal moeten tegen vechten.
Al 82 dagen clean. Zonder moeite of last. Volgt therapie uit eigen wil. Wil die levenslang volgen want hij wil hiervan af. Mooi mooi mooi. Maar ja. Wat moet ik nu?
Doet alles wat moet volgens het boekje. 's een mooi en braaf mens, echt waar. Maar ja. Hij deed het toch maar. Hoe kan je verder als partner met dit jarenlang bedrog.
Ik bekijk zeker de filmpjes. Dank u wel!
Heel heftig!
Breiertje, wat zou je graag willen horen als advies?
Deze vraag, omdat je al zo lang zo ontzettend begripvol bent geweest en nog steeds.
Waar liggen jouw angsten en/of uitdagingen met hem verder te gaan?
Breiertje schreef op 15-09-2024 om 20:03:
[..]
Al 82 dagen clean. Zonder moeite of last. Volgt therapie uit eigen wil. Wil die levenslang volgen want hij wil hiervan af. Mooi mooi mooi. Maar ja. Wat moet ik nu?
Je moet niets. Je mag er een punt achter zetten, je mag het nog een kans geven, en je mag ook even helemaal niets doen. Laat je niet pushen, jij beslist over jouw leven, in jouw tempo. En als je het nu niet weet, dan belsis je dus nog niks.
Als je het idee hebt dat je niet verder komt met de hulp van de huisarts, kun je ook kijken of je bij iemand anders (een psycholoog) terecht kunt. Weer: dat mag, het moet niet. Jij beslist.
Nou dat is echt iets waar ik ook mee gezeten heb: als iemand eetverslaafd is, of gok/alcohol/cocaïne verslaafd en ga zo maar door, is dat echt waardeloos voor de omgeving maar seksverslaving... ik vind dat veel meer direct ingrijpen in jouw emotionele welbevinden: het is immers ook jouw bedgenoot die of heel afwezig en anoniem met je vrijt, of je seksueel verwaarloost. En er is oha weinig hulp voor partners van seksverslaafden, tenminste in mijn tijd was er niets nakkes nada. Sterker nog je kon nog eens extra getraumatiseerd worden doordat therapeuten het allemaal ontkenden, ook zelfs als de verslaafde het zelf toegaf... Maar goed dat was toen. Jij zou nu eens testen op codependentie kunnen voor jezelf. En als je daar op scoort, daar aan gaan werken.
eerst en vooral dankjewel dat jullie niet vinger wijzen, oordelen... Daar heb ik echt geen zin in. Het doet goed dat jullie dit niet doen.
Wat ik wil/moet, geen idee. Vandaar dat seksuoloog zegt, je bent in crisis, je mag nu niets beslissen.
Toen ze dit zei ervaarde ik rust.
Ik mocht stoppen met zijn problemen op te lossen. Dat was haar taak, en de zijne.
Zelfzorg, dat is mijn taak.
En dat doe ik ook. Ik verwen mezelf.
@roodvruchtje: om op je vraag te antwoorden...
Ik zou graag verhalen horen, tools aangereikt krijgen van koppels die dit overwonnen.
Van mannen de hu' verslaving overwonnen.
Ik denk dat hij dit kan. Met therapie. En dat volgt hij uit eigen wil.
Maar... Ik denk... Wat heeft dit voor waarde. Ik dacht ook dat hij na zijn misstap van 8 jaar zijn les was geleerd. Ik vertrouwde hem weer, ondanks dat mij dit al eens overkwam met hem. Ik kan dus mijn eigen intuïtie niet vertrouwen. Hoe kon ik dit niet zien?
En ik controleerde af en toe wel nog eens. Maar hij wiste alle sporen goed.
Nu doet hij alles wat hij zou moeten doen in zo'n situatie.
En ik doe lelijk. Ik verwijt hem voor het vuil van de straat. Ik mag dit niet doen. Ik weet het. Dat is ook niet wie ik ben. Ik ben beschaafd, pragmatisch. Maar oooh wat doet het goed als ik hem de huid vol scheld. En hij laa het toe, geeft me gelijk. Trekt zijn boetekleed aan. Toont spijt, schaamte, weet dat hij fout was, wat hij heeft aangericht.
Dank je om me niet terecht te wijzen moest ik hem toch nog een kans geven. Ik laat alle opties open.
Kijk vooral samen het laatste filmpje wat ik stuurde: hier nog een keer:
https://www.youtube.com/watch?v=lBZsxk7Pb8cHij is heel begrijpend en raad ook dingen aan die jij kunt doen en ook aan je man.
Eén ding: ik weet nou niet of zijn zich heel schuldig voelen nou de zaak helpt. Met schuldig voelen, ga je je namelijk slecht over jezelf voelen. Als je je slecht over jezelf gaat voelen, ligt verslaving op de loer. Spijt hebben en positieve acties ondernemen als wekelijks naar de SLAA gaan waar je ook positief ondersteund wordt, zijn volgens mij veel zinniger in het proces. Maar... jij mag kwaad zijn hoor, dat geeft die deskundige ook aan in het filmpje. Maar ga niet hem controleren of zijn hoeder in dit proces zijn. Geef echter wel een grens aan: als dit weer gebeurt ben ik (een tijd) weg bijvoorbeeld.
En even nog dit. Momenteel ben ik heel afstandelijk, al 2,5 maand, terwijl ik net een grote knuffelaar ben. Hij ziet ervan af. En ik geniet dat hij ervan af ziet dus hou ik vol. Hoe langer ik dit doe, hoe groter de afstand wordt tussen ons. Dat boezemt me angst in. Hoe makkelijk je afstand bewust creëert. Wat als ik de afstand te groot laat worden?
Soms wil ik eens knuffelen, maar ik doe het niet. Omdat ik niet weet 'mag dit wel, kan dit wel, is dit niet te snel dat ik toegeef'....
Hij mag wel zweten en wat afzien. Ik wil niet snel toegeven. Alhoewel een knuffel geven niet wel zeggen... 'zand erover'.
Het lijkt alsof ik toestemming nodig heb van een arts of therapeut die zegt, dat mag. Want zelf weet ik niet of ik dit mag toelaten, voor mezelf dan. Raar. Ik durf niet spontaan zijn. Begrijp je wat ik bedoel? Ik kan het moeilijk uitleggen. Mijn gedachten schieten alle kanten op. Ene moment zus, andere moment zo.
Wat een puinhoop heeft hij ervan gemaakt!
Ik zal het zeker bekijken met hem! Dank je wel. Hij gaat wekelijks naar de seksuoloog op therapie voor zijn verslaving. En ook naar de huisarts. En we praten, praten, praten.
SLAA zochten we al op. Maar seksuoloog zet dit even on hold omdat ze eerst individueel aan de slag wil let hem. Kort op de bal.
Hij doet nu veel klusjes in huis. Alles bleef liggen, hij was altijd moe. Hij werkt aan het huis, op die manier aan onze thuis. Als je het zo bekijkt.
Breiertje schreef op 15-09-2024 om 20:54:
[..]
Ik zal het zeker bekijken met hem! Dank je wel. Hij gaat wekelijks naar de seksuoloog op therapie voor zijn verslaving. En ook naar de huisarts. En we praten, praten, praten.
SLAA zochten we al op. Maar seksuoloog zet dit even on hold omdat ze eerst individueel aan de slag wil let hem. Kort op de bal.
Hij doet nu veel klusjes in huis. Alles bleef liggen, hij was altijd moe. Hij werkt aan het huis, op die manier aan onze thuis. Als je het zo bekijkt.
Ja ik heb zelf slechte ervaringen met seksuologen en seksverslaving, maar goed dat is tien jaar terug. Ik begrijp niet waarom een seksuoloog de SLAA zou afraden, het is alleen maar ondersteunend, net als de AA naast alcohol rehab. Nou ja, sterkte
