Mijn man heeft een seksverslaving

Breiertje schreef op 09-10-2024 om 14:12:

hij was mijn alles... Ja dat is waar dat heb ik geschreven. En dat was ook zo. Hij liep heel slecht. Ik dacht aan een burn out/depressie. Had het zwaar op zijn werk, problemen met familie waar hij niets kon aan doen maar het wel moest oplossen. Hij was op. Liep op de toppen van zijn tenen. Was overbevraagd, probeerde alle ballen in de lucht te houden. Op dat moment dat hij zo liep heb ik hem inderdaad ontlast. Omdat ik dacht dat hij een depressie ontwikkelde, omdat hij door mijn ziekte alles alleen moest doen, en ik weinig kon. Dus belastte ik hem niet met het mijne, om hem wat te onlasten. Had het alleen een depressie geweest, dan was deze reactie van mij de juiste.

Toen uitkwam dat er een verslaving aan de hand was, ja... Dan had ik achteraf gezien zo niet mogen reageren.
Maar in het oogpunt dat hij opgebrand, overbevraagd depressief was, was hem ontlasten toch normaal...
Had ik geweten dat er een andere oorzaak was, mijn God, ik ging het zeker zo niet hebben aangepakt hebben.
Als een vrouw depressief is, en de man heeft zin, en hij dringt aan, is dat niet ok. Is hij liefdvol, begripvol, en knuffelt haar om te zeggen, ik ben er, tis ok. Dan is dit goed. Wel zo zag ik het dat moment.
Het was geen depressie, neen. Maar hij zat heel diep. Was een schim van zichzelf.
Wil me niet verdedigen, maar op dat moment was het wat ik zag. En altijd, altijd waren we liefdevol naar elkaar. Altijd. ( Maar ik nu niet meer)

Ja maar lieve Breier, je hoeft je niet te verdedigen. Dat is het jammere wat er nu ontstaat hier: dan wordt het toch iets van blaming the victim en dat is het laatste wat ik wil bewerkstelligen. Juist jouw geduld en liefheid en kracht is misbruikt. Als er sprake is van codependency, dan bij jij daar ahw in gedrongen. Dat doet verslaving in een systeem. Ik bedoel niet te zeggen dat je beter had kunnen doen, juist niet. Ik bedoel te zeggen dat je van nu af aan die valkuil van co-d waar de verslaving van de partner je in laat vallen, kan vermijden met behoud van relatie. Het moet nu over jou gaan.

Waarom mag niemand dit weten? Ik begrijp dat je het niet aan iedereen gaat vertellen. Maar hopelijk heb je toch wel wat mensen in je directe kring. Eigenlijk ben je nu mensen aan het voorliegen (dat alles goed zou gaan met jullie). Terwijl ze je ook kunnen steunen of als uitlaatklep dienen. Ook als ze dingen zeggen die minder leuk zijn om te horen. 

Het komt op mij over dat jij radeloos zoekt naar houwvast om het maar te kunnen begrijpen. Hij heeft het zo moeilijk en zo zwaar om tal van redenen. Maar is hij zoveel anders dan de gewone gemiddelde vreemdganger? Het effect is hetzelfde. En de uitkomst ook. Jij moet hem kunnen vergeven. De vraag voor het komende jaar is kan je dat? Of blijf je samen om praktische redenen. Dat mag natuurlijk ook. 

MRI schreef op 09-10-2024 om 14:02:

Nou ik doe ook even een Theratje (een citaat eruit pakken); "Felle vrouwen en introverte mannen ziet 'van Zessen' vaak in zijn behandelstoel. Herkenbaar dus." Ja soms heb ik het idee dat via porno en seksverslavingen sommige mannen hun 'macht' terugpakken waar zij thuis niet genoeg weerwoord hebben. Mijn ex gaf dat zelfs toe, alsmede het feit dat ik te sensueel was en hij dat eng vond, hij wilde een vrouw die geen seksuele gevoelens had en waar hij dus alles kon bepalen, hij wilde wraak op mijn sensuele energie (zijn woorden). bah! (sorry even persoonlijke frustratie). neemt niet weg dat ik ook vergevingsgezind was en zag dat hoeveel pijn hij had door allerlei gebeurtenissen en daarom geduld had. Heel sterk eigenlijk. Maar mijn geduld werd zijn macht om het weer te doen.

Dag MRI,

Brrr, bijna eng (mijn situatie) hoe goed je dit omschrijft, was bij ons was het net zo, deze dynamiek en gevoelens vanuit hem naar mij!

Irtje schreef op 09-10-2024 om 16:18:

[..]

Dag MRI,

Brrr, bijna eng (mijn situatie) hoe goed je dit omschrijft, was bij ons was het net zo, deze dynamiek en gevoelens vanuit hem naar mij!

ot: Ja dat zijn gevaarlijke mensen/ situaties! Temeer omdat het bij mij ook om een heel gevoelige man ging met een naar verleden. Een vat vol tegenstrijdigheden. Bijna niemand is totaal slecht en juist dat maakt het gevaarlijk. Vooral als je iemand bent die naar de goede kanten van de ander blijft kijken.

Breiertje fijn te lezen dat je veel steun aan het forum hebt. Dat gelde voor mij toen der tijd ook zo. 

Wat betreft de co-d. Het hoeft niet zo te zijn maar het is inderdaad een blik uit ervaring wat ik (en mri) met me mee draag. Het onbewuste in het systeem van de dynamiek in de relatie. Een verslaafde heeft altijd iemand nodig die het een soort van "draagt" en dat nogmaals heel vaak niet door heeft.

Laat ik het zo zeggen: ik deed alles voor mijn man, jaren lang, je zegt ik zou nooit iets doen wat ik niet wilde doen, nee dat deed ik ook niet. Ik was ondanks man zijn vreemdgaan ( ik stopte het weg en volgende mijn onderbuik niet meer, ik dacht dat ik hier de gek was op die momenten dat ik iets voelde) onafhankelijk. Ik had een eigen zaak. Ik was een vrouw die alles voor elkaar had. Dat staat los van de co-d in mijn ogen. Het ging om de dynamiek met mijn man. Wanneer hij iets nodig had ( een afspraak verzetten en hij niet bij de baby kon blijven toen der tijd, miss die deed het) ging ik met 100 km per uur zorgen dat er gebeurde wat hij nodig had. En onder het mom, ach dat vind ik helemaal niet erg ( ik was graag thuis, kon ik lekker op de bank blijven en hij de hort op) praten ik alles goed voor mezelf.

Nogmaals ik geef je geen stempel. Net als mri..we delen dit om inzicht te geven in een patroon, wat ontstaan KAN zijn.

Bovenstaand een heel ervaren vrouw die co was, lars faber heeft meerdere filmpjes. Ik heb er veel aan gehad. Daarom deel ik het met je.

En je ziet het pas wanneer je het ziet. Zo is het gewoon. Neem het je zelf niet kwalijk. Ik was 15 jaar bij mijn man toen het pas uit kwam.

Breiertje schreef op 09-10-2024 om 18:36:

ik lees, ik leer bij, ik krijg inzichten bij jullie meningen.
Maar hoe ik ook probeer en kijk, en weet wat hij deed fout was, hoe erg ik ook probeer die donker slechte kant van hem op de voorgrond te zetten, kom ik steeds bij hetzelfde uit, en dit vind ik niet fijn aan mezelf. Ik wil hem zien zoals jullie hem zien.
Maar ik ken hem, mensen kennen hem, en echt het is een doodbrave sul. Niet meer, niet minder. Hij nam een verkeerd spoor. Hij probeert die fout recht te zetten, maar dit is gebeurd, je kan het niet ongedaan maken. Maar echt, ik weet dat jullie dit niet geloven, maar het is een brave loebas.
Waar die verborgen zijde van hem zat, geen idee.
Ik weet dat ik hem zo niet mag zien. Hij deed erge dingen tov mij. Maar het is een brave sul.
De toegang tot porno is een business, dat zo'n sullen meetrekt. Een popup hier en daar klik erop... En de sul is vertrokken. Dacht denk ik dat ze echt op hem zaten wachten... De dwazerik.
Is dit nu excuses zoeken voor zijn gedrag? Misschien in jullie ogen wel. En dat wil ik niet. Dat bedoel ik niet. Ik vind hem een echte loser. Zo dwaas dat hij niet inziet dat die strategieën van de pornomachines zo werken. Meer en meer, kassa kassa. Dat hij daar in liep. Ik zag hem vroeger als de man, nu zie ik hem als loser.

Een affaire beginnen dat deed hij niet. Dat interesseert hem ook niet. Hij ziet mij graag. Was niet op zoek naar een andere partner. Flirten, dat zit niet in hem. Dat contact zocht hij niet. Een pornolijf. Dat zocht hij.
Nogmaals, ik verdedig hem niet. Dit zijn de dingen die uit de therapie komen die ik nu zeg.
Ik zie dus niet het slechte in hem. Nee, ik kan de loser zien. Een zielige vent die zoiets doet. En ergens is dit erger. Je partner zien als een zielige, dwaze loser.

Ten eerste toen ik in reactie op irtje sprak over dat het gevaarlijk is als je altijd de goede kanten in iemand blijft zien, doelde ik niet op jou hoor. Ik doelde op mijzelf: ik blijf altijd van iemand houden. Van mijn ex houd ik ook nog steeds en zie ook nog steeds bijna alleen maar de mooie en goede kanten van mijn ex. En zijn gewondheid. Ik moet echt een document met al zijn daden erbij halen om te kijken hoe het ook al weer kon zijn met hem: heel naar en vervelend. Anders dan bij jullie dus want jullie hebben gezelligheid en samenwerking e.d. 
Maar ik weet voor mijzelf dat alleen maar de goede dingen van die ander zien, en de zieligheid, voor mij persoonlijk een co-d eigenschap is: ik ben veel te vergevingsgezind. En blijf maar geduldig. Anderen zetten veel makkelijker een streep onder een relatie na fout gedrag. Ik heb die relatie puur op wilskracht en verstand en doorzettingsvermogen af moeten stoten omdat ik er aan onder door ging. Ik weet ook wat de oorsprong van deze trek van mijzelf is, die ligt in mijn jeugd. 
En dit is mijn ervaring dus, het hoeft voor jou niet te gelden, maar altijd maar alleen het goede in die ander blijven zien kán dus een teken van co-d zijn imho.

Breiertje schreef op 09-10-2024 om 18:53:

ik herken in die codependentie nu net helemaal mijn man... Ik vind hem erg codependent. Hij cijfert zich voor iedereen weg en doet alles voor iedereen. Ik spreek er hem vaak op aan dat hij zich zo niet mag laten doen. Op zijn werk, door de kids... Ik herken er hem heel erg in. Hij zou 3 verschillende dingen op tafel toveren zodat de kids allemaal iets hebben dat ze lekker vinden. Als ik ook, is het te eten wat de pot schaft bv. Hij voert ze overal naartoe, terwijl hij zichzelf belooft eens aan zijn hobby te werken, waardoor hij nooit kon ontspannen met hobby. Altijd een ander voorop stellen. Dat deed hij. Nu moet hij aan zijn hobby werken. Verplicht. Zelfzorg. Zo ontsnappen aan stress. En dat brengt rust bij hem.
Codependentie leidt vaak ook tot verslaving van de codependentr persoon.
Maar ik ga me erin verdiepen. Het interessert me echt. Nu eerst even 'Van Zessen' uitlezen.

En dat kan heel goed he? Hij kan ook co-d zijn en zijn seksverslaving kan dan een gebied zijn waar hij nu eens bepaalt. Een tegenhanger voor dat gedrag. En omdat dat bepalen gepaard ging met genot, vormde dat al snel neurologische paden die om meer vroegen. Sterkte maar weer. 

MRI schreef op 09-10-2024 om 20:09:

[..]

Ten eerste toen ik in reactie op irtje sprak over dat het gevaarlijk is als je altijd de goede kanten in iemand blijft zien, doelde ik niet op jou hoor. Ik doelde op mijzelf: ik blijf altijd van iemand houden. Van mijn ex houd ik ook nog steeds en zie ook nog steeds bijna alleen maar de mooie en goede kanten van mijn ex. En zijn gewondheid. Ik moet echt een document met al zijn daden erbij halen om te kijken hoe het ook al weer kon zijn met hem: heel naar en vervelend. Anders dan bij jullie dus want jullie hebben gezelligheid en samenwerking e.d.
Maar ik weet voor mijzelf dat alleen maar de goede dingen van die ander zien, en de zieligheid, voor mij persoonlijk een co-d eigenschap is: ik ben veel te vergevingsgezind. En blijf maar geduldig. Anderen zetten veel makkelijker een streep onder een relatie na fout gedrag. Ik heb die relatie puur op wilskracht en verstand en doorzettingsvermogen af moeten stoten omdat ik er aan onder door ging. Ik weet ook wat de oorsprong van deze trek van mijzelf is, die ligt in mijn jeugd.
En dit is mijn ervaring dus, het hoeft voor jou niet te gelden, maar altijd maar alleen het goede in die ander blijven zien kán dus een teken van co-d zijn imho.

Dat geldt voor mij precies zo. Ik ben ook co-d en moet ook echt moeite doen om afstand te nemen.

Het heeft mij twee jaar gekost om op dit punt te komen, heb veel geduld gehad kijken naar zijn goede kanten, de leuke vader die hij geworden is maar ik kan niet mijzelf zijn in deze relatie. Na de uitkomst was ik in shock, er is zoveel gebeurd dat moest ik verwerken en dat koste heel veel moeite omdat hij heel lang àlles ontkend heeft, en nog steeds wat ik niet kan bewijzen, en niet aan zichzelf wilde werken. Hij plakte pleisters maar de echte wond raakte hij niet aan.

Ik denk dat de verslaving hem beheerst en hij niet de verslaving al ziet hij dit precies andersom.