Mijn man heeft een seksverslaving

Als ik jou zo lees...zoals je dingen omschrijft. Het uit elkaar gaan wat je toch lastig vind vooral vanwege alle praktische overwegingen. Kinderen etc. Is het niet mogelijk om af te spreken jullie relatie op dit moment vriendschappelijk te houden. Dan leg je er voor jezelf ook niet zoveel druk op. Vooral als ik lees dat je die knuffels etc weer wil geven maar dit niet goed kan.
Bij een vriendschap hoeft dit niet en kunnen jullie voorlopig ook gewoon alles door laten gaan. De praktische kant dan.

Je kunt in die tijd aan jezelf werken en hoeft op deze manier ook niet zo met je man bezig te zijn. En je hoeft niet zoveel inzet te gaan tonen om man dingen te laten zien. Dat je eraan werkt. Want zoals ik het lees wil je dat graag. Het komt voor mij heel codepent over. Geen oordeel.. ook ik ben daar ooit geweest. Maar in principe ben jij je man helemaal niets verschuldigd.
Ja jullie zijn getrouwd.
Ja jullie zijn ouders.
Maar nu voor jou echt de tijd om eens voor jezelf te gaan staan..echt..ik gun het je. Laat man even lekker in zijn sop gaar koken. Ga voor jezelf.

En ga daarna eens kijken of je dit allemaal nog wel wilt.

Geen excuses meer naar jezelf toe..ik weet..ik heb er ook veel gehad. Ja man is zo lief..ja man is zo zorgzaam. Ja..en noem maar op. Maar waar was ik. Waar was ik voor man tijdens dat bedrog. Dat is ook een stuk wat hij je gegund heeft. Ondanks alle omstandigheden waarom hij dit gedaan heeft. Tijd om jezelf op nummer 1 te zetten. Echt het gaat je helpen.

Izza schreef op 08-10-2024 om 10:45:

Uit al die zelfhulpboeken moet je die punten halen die op jou van toepassing zijn. Niet het volledig overnemen. Het is niet DE waarheid.

Daarnaast is mijn ervaring dat de mannelijke en vrouwelijke beleving van seksualiteit heel verschillend is. Vrouwen hebben verbinding nodig voor seks. Mannen kunnen verbinding krijgen na seks. Ze hebben het niet vooraf nodig. Dat maakt een verslaving ook zo lastig. Veel Mannen kunnen prima seks hebben zonder emotionele band. Of alleen uit lust. Terwijl het vrouwelijk perspectief totaal anders is. Die moeten absoluut niet denken aan zomaar seks met iemand.

Het is wel interessant wat je hier naar voren brengt, Breiertje: als de nadruk zo op seks ligt in die zelfhulpboeken over seksverslaving, helpt het natuurlijk niet als de verslaafde er op dezelfde anonieme, niet verbonden manier ingaat (no pun intended) als in zijn verslaving. Dan is het op een bepaalde manier een voortzetting van de verslaving maar ook een risico dat de partner meer codepedent gemaakt wordt: als hij maar genoeg seks heeft, blijft hij wel van zijn verslaving buiten de deur weg. Ik denk niet dat dat goed zou zijn, maar ik ken het werk van van Zessen niet genoeg. Ik denk eerder dat een pad van eerst verbinding zoeken, voor alles verbinding en dan pas seks en dan nog voorzichtig en afgestemd op het tempo van de langzaamste, goed zou zijn in zo'n situatie. In die zin denk ik dat het heel goed is, dat je binnen je grenzen blijft Breiertje. Dat pad van verbinding vind je niet bij het 12 stappen plan, maar dat kan wel aangevuld worden met tantra bijvoorbeeld. Ik weet nou niet of van Zessen zijn methode nou zo werkt als er voorheen een dynamiek van wat te lief zijn en alles voor de relatie over hebben was bij één van de partners, zoals ik jou heb horen zeggen ts. Ik zou in jouw situatie gaan voor me bezig houden met mijn eigen pad ('Als hij maar gelukkig is', lezen over codependentie bij vrouwen en te veel geven en jezelf weg zetten voor het gezin) en dan, als je het gevoel hebt dat jíj het wil, heel heel voorzichtig kleine stapjes van verbinding te maken. Dit icm als je man 'werkt' aan zijn eigen issues zou op den duur een opening voor moois tussen jullie kunnen zijn. Te snel dat mooie terugwillen hoe begrijpelijk ook, lijkt mij juist een valkuil voor oude patronen die opgepakt kunnen worden. 

Ja okay, dat is mooi en misschien een goede basis. Maar het 'systeem' van de seksuele component in de relatie was wel gebaseerd op dat jij snakte naar intimiteit en seks en hij dat buiten de deur zocht. Ik vind het lastig dat te zeggen want ik snap heel goed hoeveel pijn dat doet, heb het zelf ook ondervonden en ja dat doet echt veel pijn. Maar kijk, een madonna of een moederfiguur, mag ook fel en streng zijn als iemand een madonna-hoer complex heeft, hè? Maar dan wordt seks daarmee hebben lastiger. Bij pornomodellen of sekswerkers mag de klant het bepalen en heeft op die manier de macht die hij in zijn relatie geeft aan de ander. Voor mij hoeft felheid nog niets te zeggen over dat het systeem niet codependent is/ was. Ik bedoel, je dacht ook niet: okay, jij geeft me geen intimiteit, dan zoek ik het ergens anders of stel een grens. Je bleef geduldig (herken ik ook hoor). En juist dat van jezelf weggaan zal je nu zo kwaad maken lijkt me
Werken aan zelfwaardering lijkt me heel goed. Alles waardoor we binnen het systeem de ander als een geheel van tegenstrijdige kwaliteiten kunnen zien, zal helpen imho. Dus je man kan lief zijn maar ook iets kwaads in zich hebben, jij kan geduldig zijn maar ook je grenzen stellen. Enfin verslavingen kunnen mooi uitpakken uiteindelijk. Ik heb daarvoor veel gehad aan de podcasts van Rene van Collem. Je kunt ze vinden op youtube

Breiertje schreef op 08-10-2024 om 14:31:

@mri

Ja dat is waar, wat je zegt. Ik had na lang vechten mezelf neergelegd bij het geen seks en intimiteit hebben. En nu ben ik daar inderdaad heel kwaad om omdat die verloren 26 jaar niet meer inhalen. Seks als twintigjarige, dertigjarige, veertigjarige, komt niet meer terug.
Volgens arts komen hij en ik hieruit. Seksuoloog is ook positief over zijn evolutie.
En ik weet het zelf niet. Iemand anders zal ook een rugzak hebben, misschien nog kinderen die ik zal mee helpen opvoeden, en daar heb ik geen zin in. Wie weet bedriegt hij mij ook. Dat weet je niet, of een nieuwe partner te vertrouwen is.
En van hem weet ik het wel dat ik steeds op mijn hoede moet zijn. En hij weet bij herval, direct buiten en ik hang het aan de grote klok. Als hij hiertegen niet kan vechten, weet hij dat hij niet
goed is voor mij, en dat graag zien dan laten gaan is.
Hij beseft dat hij moet doen wat goed is voor mij. Nu, en in de toekomst. En als hij zich niet kan bedwingen, dan moet hij voor mij kiezen door me los te laten. Ik heb hem nu al losgelaten. Maakt me helemaal niets meer uit. Staat al met 1 voet buiten. Vertrekt hij, dan zwaai ik hem uit. Komt er nog wat gevoel. Dan is dit goed. Komt het niet, dan is het ook goed. We komen overeen en de boel draait. En ben ik het beu of komt er iets beter op mijn pad. Dan is dat pech voor hem. Ik ben los van hem.
ik merk dat we weer plezier krijgen, we plagen elkaar. We zorgen voor de kids en genieten van ons gezin. Hij geniet van het tijd maken en doorbrengen met de kids, samen iets doen. En ik zit nog steeds veilig achter slot en grendel.

Ja sorry hoor maar een arts is een generalist op fysiek gebied, wat kan hij/zij nou voorspellen over het verloop een seksverslaving? (misschien een kwartier aangestipt in een college over verslavingen op de uni) Tenzij hij/ zij het zelf heeft meegemaakt of een minor of een bijscholingscursus heeft gedaan in psychologie die gericht is op verslavingsproblematiek, zou ik de uitspraken van zo iemand niet echt serieus nemen. Een seksuoloog, zeker als men terdege is onderwezen in het onderwerp (in mijn tijd, tien jaar terug was dat dus nog totaal niet) is een ander verhaal. Heel goed dat je bij je eigen gevoel blijft, ik hoop dat je snel aan de beurt bent bij de therapeut. Je lijkt nu in een freeze te zitten, als je je hart weer opent, kan het in mijn ervaring niet anders dan dat je ook de pijn weer gaat voelen. 

Daar zijn ze inderdaad op het hbo/uni heel goed in, theorietjes erop loslaten die niks of weinig met praktijk te maken hebben, eens met mri. Wat bezielt die beste man z'n uitspraak te doen.. 
Het is aan jou, aan jullie of er een weg naar gezonde verbinding is.

Ik zit in de leesstand hoor breiertje, ik voel je en neem de adviezen van vele hier (vooral die van mri) ter harte. Denk als eerste aan je eigen herstel, ben lief voor jezelf en soms is het niet weten of het goed komt ook goed. Leef in het nu en kijk stapje voor stapje wat de dag je brengt.
Ik heb het boek van de Zessen niet gelezen. Wel zoals benoemd Robin Norwood en toch herken ook ik je "houding" zoals mri zei in de systemische dynamiek van codependent. Ik was ook een onafhankelijke vrouw in mijn optiek, had mijn eigen zaak, eigen inkomen en ik deed alles heeeel knap alleen en toch was ik mentaal compleet afhankelijk van man, vragen zoals hoe zit hij erbij, wat zou hij willen eten, constant een mentale aanpassing. Het hield me achteraf 24/ 7 bezig zonder dat ik het door had... 
Stof tot nadenken. Maar goed ik ken je natuurlijk niet, het is meer in wat ik lees dat ik het vermoed. 

Gun jezelf de verbinding met jezelf en ik vind echt dat je heel goed bezig bent. Liefs

Ik zit na te denken over die codependentie dat jullie MRI en Miss dat er in zien bij Breiertje terwijl ze dat zelf niet ziet. Kan het zijn dat alleen wanneer je je niets zou aantrekken van hoe het nou zit me je man na zo'n ontdekking dat je dan niet voor codepent wordt aangezien? Een beetje cru gezegd, vat het op als een oprechte vraag. Hoe haal je het uit elkaar dat iemand niet codepent is maar wel bezig is met de vraag hoe het nou zit met jou en de ander (en eigenlijk is Breiertje toch meer bezig hoe het met met haarzelf zit?) en iemand die dat doet vanuit het codepent zijn?

Thera schreef op 08-10-2024 om 22:42:

Ik zit na te denken over die codependentie dat jullie MRI en Miss dat er in zien bij Breiertje terwijl ze dat zelf niet ziet. Kan het zijn dat alleen wanneer je je niets zou aantrekken van hoe het nou zit me je man na zo'n ontdekking dat je dan niet voor codepent wordt aangezien? Een beetje cru gezegd, vat het op als een oprechte vraag. Hoe haal je het uit elkaar dat iemand niet codepent is maar wel bezig is met de vraag hoe het nou zit met jou en de ander (en eigenlijk is Breiertje toch meer bezig hoe het met met haarzelf zit?) en iemand die dat doet vanuit het codepent zijn?

Een heel begrijpelijke vraag Thera. En codependency is ook best moeilijk te pinpointen. Vanuit de psychologie van familiesystemen, is een verslaafde nooit helemaal alleen in zijn verslaving, de verslaving is op den duur vaak 'het organiserend principe' van het systeem van de relatie geworden.

Mijn (voorlopige) observatie over eventuele codependentie bij ts baseer ik niet zozeer op het feit dat zij zaken wil weten over het proces van herstel van de verslaafde. Natuurlijk wil je weten hoe het zit als blijkt dat je partner verslaafd is. De mate waarin is een ander verhaal. Het bijhouden van het aantal dagen, het vaak benoemen hoe goed hij het doet, dat het zo'n lieve man is, kortom het best nogal gericht zijn op zijn proces, zegt misschien wel iets. Het wordt een soort werkproject waar zij met alle macht en middelen, (deskundigen, boeken, dit forum) aan gaat staan. Dat geeft veel herkenning bij mijzelf. Maar daarnaast komt er een beeld naar voren van een hele lieve vrouw die niets te veel is/ was voor man en kinderen. En die intussen zelf snakte naar intimiteit maar haar eigen behoefte daar naar opzij schoof ten bate van het huwelijk en daar geen daad in stelde als 'ga naar een seksuoloog' of 'wat vind je ervan als ik een minnaar neem'. Houd me ten goede: nooit is iemand die codependent is verantwoordelijk voor het gedrag van de verslaafde. Codependency is iets wat je als het ware overkomt in een relatie met een verslaafde, sluipenderwijs, vaak nog uit de goedheid van je hart ook: je hebt in de loop van je leven een houding aangenomen van veel geven, je eigen behoeftes wat minder belangrijk vinden, door het vuur gaan voor je geliefde. Dat dat 'afgestraft' wordt doordat jij dan voor hem de heilige madonna in de relatie bent (een rol die je zelf niet koos), waarvan de verslaafde afhankelijk is voor zijn veilige thuisgevoel maar dat hij daarnaast zich moet uitleven op een manier die ook jou schade berokkent, is meer dan wrang te noemen.  

MRI schreef op 09-10-2024 om 11:30:

[..]

Maar daarnaast komt er een beeld naar voren van een hele lieve vrouw die niets te veel is/ was voor man en kinderen. 

Ik neem even alleen dit, ik weet dat je veel meer hebt gezegd. Maar het beeld van Breiertje als een hele lieve vrouw, daarover zegt ze zelf dit: 

"Moet wel zeggen, ik ben een felle, en zeg mijn gedacht altijd, ik heb me nog nooit ingehouden. Ik doe nooit iets voor hem wat ik niet zou willen. Ben assertief en mondig. Al mijn hele leven. Dus in dat kader past die codependentie niet bij mij. Niemand die me kent zou dit bij me plaatsen. Ik heb daar al veel over gedacht.
Ja ik deed graag dingen voor hem, met liefde, maar dat deed hij ook. Hij was ook heel liefdevol naar mij.
Felle vrouwen en introverte mannen ziet 'van Zessen' vaak in zijn behandelstoel. Herkenbaar dus.
Wij waren voor de uitkomst zeer liefdevol. Altijd. Teder.
Dat we dan graag dingen voor elkaar deden zie ik niet als codependentie maar als elkaar graag zien en aanvullen. Want hij deed ook heel veel voor mij. Met mij ziekte bv was hij echt heel begripvol en lief, en deed alles. Ik wil hem niet goedpraten. Ik wil gewoon de waarheid schetsen zoals hij was. (Maar ik minimaliseer totaal niet wat hij deed. Ben en blijf boos!)"

Ik bedoel zelf niet dat Breiertje zelf niet lief is, maar ik zie nergens dat ze 'lievig' is. Ik ben een beetje bang dat dat haar aangepraat wordt. Blijft over wat je verder zegt en ik ben benieuwd hoe Breiertje daar zelf over denkt.

Thera schreef op 09-10-2024 om 13:11:

[..]

Ik neem even alleen dit, ik weet dat je veel meer hebt gezegd. Maar het beeld van Breiertje als een hele lieve vrouw, daarover zegt ze zelf dit:

"Moet wel zeggen, ik ben een felle, en zeg mijn gedacht altijd, ik heb me nog nooit ingehouden. Ik doe nooit iets voor hem wat ik niet zou willen. Ben assertief en mondig. Al mijn hele leven. Dus in dat kader past die codependentie niet bij mij. Niemand die me kent zou dit bij me plaatsen. Ik heb daar al veel over gedacht.
Ja ik deed graag dingen voor hem, met liefde, maar dat deed hij ook. Hij was ook heel liefdevol naar mij.
Felle vrouwen en introverte mannen ziet 'van Zessen' vaak in zijn behandelstoel. Herkenbaar dus.
Wij waren voor de uitkomst zeer liefdevol. Altijd. Teder.
Dat we dan graag dingen voor elkaar deden zie ik niet als codependentie maar als elkaar graag zien en aanvullen. Want hij deed ook heel veel voor mij. Met mij ziekte bv was hij echt heel begripvol en lief, en deed alles. Ik wil hem niet goedpraten. Ik wil gewoon de waarheid schetsen zoals hij was. (Maar ik minimaliseer totaal niet wat hij deed. Ben en blijf boos!)"

Ik bedoel zelf niet dat Breiertje zelf niet lief is, maar ik zie nergens dat ze 'lievig' is. Ik ben een beetje bang dat dat haar aangepraat wordt. Blijft over wat je verder zegt en ik ben benieuwd hoe Breiertje daar zelf over denkt.

Thera, Waarom neem je maar één punt uit mijn betoog en wil je daar dan een polemiek over voeren? Codependentie is juist een complexe dynamiek die uit verschillende componenten bestaat, het isoleren van één feit doet de term geen recht. 

Ik vind Breiertje juist een hele sterke vrouw die kan vechten en veel introspectie toont. Maar juist dat willen en kunnen vechten, kan onderdeel zijn van de codependency. Heel veel juist sterke, pittige welbespraakte vrouwen komen in de valkuil van co-d terecht. Het waarom is nog aan voortschrijdend inzicht onderhevig. 

Maar aan de andere kant zijn er ook, onder meer, deze uitspraken van ts: "

Hij was mijn alles. …. Mijn grenzen heb ik niet aangegeven. Ik heb mezelf weggecijferd omdat ik zag dat hij niet goed in zijn vel zat. …. Maar ik zweeg, wou hem er niet mee belasten. …Wat hij niet kon heb ik altijd gecompenseerd. Hier thuis is er voor de kids een warm nest. Iedereen is er jaloers van. Ze moesten eens weten. Dat warm nest creëerde ik. Met hem. Maar dat is mijn verdienste. …Ik ben een vat vol intimiteit. Liefde teveel. Zie zo graag iemand graag…Ik heb een eigenschap, ik weet niet of het een goede of een slechte is. Vaak is gebleken dat het niet altijd makkelijk is met mijn eigenschap. …"

En misschien is ze niet co-d, en is het projectie van mij. Ik zag pas dat ik het wel degelijk was toen ik afstand nam van de relatie.  Het is zo'n complex gebeuren. Het is aan Breiertje zelf om het uit te zoeken, ieder geeft op een forum haar interpretatie van wat haar opvalt, en dit is de mijne. 

 "

Nou ik doe ook even een Theratje (een citaat eruit pakken); "Felle vrouwen en introverte mannen ziet 'van Zessen' vaak in zijn behandelstoel. Herkenbaar dus." Ja soms heb ik het idee dat via porno en seksverslavingen sommige mannen hun 'macht' terugpakken waar zij thuis niet genoeg weerwoord hebben. Mijn ex gaf dat zelfs toe, alsmede het feit dat ik te sensueel was en hij dat eng vond, hij wilde een vrouw die geen seksuele gevoelens had en waar hij dus alles kon bepalen, hij wilde wraak op mijn sensuele energie (zijn woorden). bah! (sorry even persoonlijke frustratie). neemt niet weg dat ik ook vergevingsgezind was en zag dat hoeveel pijn hij had door allerlei gebeurtenissen en daarom geduld had. Heel sterk eigenlijk. Maar mijn geduld werd zijn macht om het weer te doen.