Man ziet ons niet staan?

En wie zegt dat hij haar dat nooit gezegd heeft? Ik vind haar verhaal super tegenstrijdig en onvriendelijk, zeg maar respectloos naar hem toe. Dat hij laat thuis komt kun je wat van vinden maar de momenten dat hij er wel is is zij daar eigenlijk ook niet blij mee. Zij gaat regelmatig in de weekenden weg en dan let hij op de kinderen maar is blijkbaar ook weer niet goed want dan heeft hij het er moeilijk mee (volgens haar althans).

Je schrijft ( alweer ) nogal verongelukt dat het dat de verontwaardiging weer alleen opgaat voor wat de man doet. Maar volgens mij heb jij allang besloten dat het aan TO ligt allemaal. Ook net zo selectief, iets met de pot verwijt de ketel....

De waarheid zal ongetwijfeld in het midden liggen, je zit nooit in je eentje in een systeem of dynamiek, daar ben je altijd nog samen bij. 

Naar wat ik lees probeert TO haar grens aan te geven, of in ieder geval een gesprek op gang te brengen. Man van TO zou dit moment in ieder geval kunnen aangrijpen om te zeggen: 'Ik voel me ook doodongelukkig in deze relatie' of ' denk je dat ik zin heb om thuis te komen als ik bekritiseerd word zodra ik een voet over de drempel zet' of zelfs 'ik heb helemaal geen zin om me aan te passen voor jou en de kinderen en als dat je niet aanstaat dan moet je je conclusies maar trekken'.

Los van de inhoud, moet er toch gewoon een gesprek op gang komen? Zonder afbericht meerdere keren in de week niet komen opdagen voor het eten terwijl je gezin op je zit te wachten vind je zelf ook niet kunnen schreef je volgens mij eerder. 

Je bent niet alleen een partner, maar ook een ouder. TO en man van TO kunnen invloed uitoefenen op hun eigen gedrag en kiezen hoe zij met elkaar omgaan. De kinderen van TO en man zijn daarintegen weerloos. Zij moeten maar ondergaan wat hun ouders onderling uit te vechten hebben en kunnen geen enkele invloed uitoefenen op wat er gebeurt. En ja, daarom is het niet oké dat man zich eenzijdig onttrekt aan het gezinsleven. En misschien zou TO ook dingen anders kunnen doen, dat kan ik minder goed inschatten.

Je schrijft dat het gesprek niet zou moeten gaan over wie precies wat verkeerd doet en wanneer. Dat schrijf ik ook nergens, dat vul je voor me in. Daar ben ik het namelijk mee eens. Maar als er helemaal geen gesprek tot stand komt om de shit op tafel te krijgen, dan zal er ook nooit iets veranderen.

Thy schreef op 16-12-2024 om 21:43:

En wie zegt dat hij haar dat nooit gezegd heeft? Ik vind haar verhaal super tegenstrijdig en onvriendelijk, zeg maar respectloos naar hem toe. Dat hij laat thuis komt kun je wat van vinden maar de momenten dat hij er wel is is zij daar eigenlijk ook niet blij mee. Zij gaat regelmatig in de weekenden weg en dan let hij op de kinderen maar is blijkbaar ook weer niet goed want dan heeft hij het er moeilijk mee (volgens haar althans).

Je schrijft ( alweer ) nogal verongelukt dat het dat de verontwaardiging weer alleen opgaat voor wat de man doet. Maar volgens mij heb jij allang besloten dat het aan TO ligt allemaal. Ook net zo selectief, iets met de pot verwijt de ketel....

De waarheid zal ongetwijfeld in het midden liggen, je zit nooit in je eentje in een systeem of dynamiek, daar ben je altijd nog samen bij.

Naar wat ik lees probeert TO haar grens aan te geven, of in ieder geval een gesprek op gang te brengen. Man van TO zou dit moment in ieder geval kunnen aangrijpen om te zeggen: 'Ik voel me ook doodongelukkig in deze relatie' of ' denk je dat ik zin heb om thuis te komen als ik bekritiseerd word zodra ik een voet over de drempel zet' of zelfs 'ik heb helemaal geen zin om me aan te passen voor jou en de kinderen en als dat je niet aanstaat dan moet je je conclusies maar trekken'.

Los van de inhoud, moet er toch gewoon een gesprek op gang komen? Zonder afbericht meerdere keren in de week niet komen opdagen voor het eten terwijl je gezin op je zit te wachten vind je zelf ook niet kunnen schreef je volgens mij eerder.

Je bent niet alleen een partner, maar ook een ouder. TO en man van TO kunnen invloed uitoefenen op hun eigen gedrag en kiezen hoe zij met elkaar omgaan. De kinderen van TO en man zijn daarintegen weerloos. Zij moeten maar ondergaan wat hun ouders onderling uit te vechten hebben en kunnen geen enkele invloed uitoefenen op wat er gebeurt. En ja, daarom is het niet oké dat man zich eenzijdig onttrekt aan het gezinsleven. En misschien zou TO ook dingen anders kunnen doen, dat kan ik minder goed inschatten.

Je schrijft dat het gesprek niet zou moeten gaan over wie precies wat verkeerd doet en wanneer. Dat schrijf ik ook nergens, dat vul je voor me in. Daar ben ik het namelijk mee eens. Maar als er helemaal geen gesprek tot stand komt om de shit op tafel te krijgen, dan zal er ook nooit iets veranderen.

Bijzonder hoe selectief jij kunt lezen. Waar zeg ik dat Ik dat alles de schuld van TO is?

Ik zeg dat ze samen moeten praten hoe dingen anders kunnen. Of het überhaupt zin heeft om zo verder te gaan. Ze wil hem het liefste niet thuis hebben geeft ze letterlijk aan, hoe kun je dan in hemelsnaam verbolgen zijn dat iemand vervolgens op zijn werk blijft plakken?

Mij is altijd geleerd dat je eerst naar jezelf moet kijken voor je anderen van allerlei zaken beschuldigd. Dat idee lijkt echter niet helemaal doordrongen bij TO want die focust liever op wat wij allemaal verkeerd doet. De focus zou op haar moeten liggen en wat zij kan veranderen in plaats van een klaagzang over haar man die nergens toe gaat leiden. Dat is sowieso het manco van de moderne vrouw. Kunnen de hand maar moeilijk in eigen boezem steken als er zich problemen voor doen.

Zolang jij het hebt over die zielige man die altijd op dit forum de schuld krijgt en die moderne vrouw die de hand niet eigen boezem kan steken, valt er niet echt te praten.
Ik probeer aan te geven dat er een gesprek moet plaatsvinden waarin alles op tafel komt en dat niet de één of de ander per definitie schuldig is. 
Je plaat blijft hangen en je blijft denken in goed of fout. 
Ik zal verder niet meer proberen om het gesprek met je te voeren.

kaatjecato schreef op 16-12-2024 om 22:52:

[..]

Mooie verspreking, Scriptos 😅

Wat in mij opkomt is iets met een splinter en een balk.....

En ik lees ook in deze reactie een heleboel schuld bij TO en de 'moderne' vrouw die zij voor jou representeert.

Dat klopt. Omdat behalve haar manier van communiceren nogal laakbaar is vanuit een neutraal standpunt. Maar veel erger haar kritiekpunten op hem totaal tegenstrijdig zijn. Die beste man van haar kan toch niks meer goed doen, dat staat er letterlijk. Als hij thuis is dan is ze teleurgesteld en als hij weg blijft ook. Wat wil je dan nu dat er gaat gebeuren, moet hij er zijn of wegblijven?

Maar dat tegenstrijdige zie jij en velen met jou niet eens meer. Die gaan zeuren over tikfouten en randzaken. Zullen goedbedoelde adviezen tussen staan maar het is trekken aan een dood paard als TO zelf al niet eens weet wat ze wil bewerkstelligen. En bovendien ook nog eens met de noorderzon vertrokken lijkt te zijn .

Ik ga ik mijn tijd daar niet verder aan verdoen. Hoop vooral voor de kinderen in het verhaal dat TO en partner eindelijk gaan communiceren in plaats van elkaar afzeiken en weglopen en daarmee hun huwelijk op de rit krijgt en ik wens jou een mooie dag.

Scriptos schreef op 16-12-2024 om 17:24:

[..]

En wie zegt dat hij haar dat nooit gezegd heeft? Ik vind haar verhaal super tegenstrijdig en onvriendelijk, zeg maar respectloos naar hem toe. Dat hij laat thuis komt kun je wat van vinden maar de momenten dat hij er wel is is zij daar eigenlijk ook niet blij mee. Zij gaat regelmatig in de weekenden weg en dan let hij op de kinderen maar is blijkbaar ook weer niet goed want dan heeft hij het er moeilijk mee (volgens haar althans).

Het lijkt er toch sterk op dat het in deze fase van de relatie geen reet meer uit maakt wie wat doet maar dat ze elkaar niet kunnen luchten of zien.

Daar zou het gesprek imo over moeten gaan niet dat gehannes wie precies wat verkeerd doet en wanneer want de een gunt de ander het licht in de ogen niet. Zo te zien ontwijkt hij haar en zij doet ook niet echt lief. Zij is dan weliswaar met de kinderen thuis maar kan hem ook niet luchten of zien. Op deze manier kom je er samen nooit uit.

Bedoel stel hij komt vanaf vandaag elke avond keurig op tijd thuis, zit ze daar op te wachten? Wil ze überhaupt met hem verder?

Oja joh, en boos op de bank zitten als je partner thuis komt is geen passieve agressie? Ze communiceert minstens zo beroerd als hem!

De verontwaardiging gaat zoals altijd in dit soort topics alleen op voor wat de man doet. Selectief noemen ze dat.

Je klinkt ontzettend gefrustreerd, niet alleen in dit topic overigens, en neemt het nogal persoonlijk met je ‘wij mannen’! 

Jij zou toch als geen ander moeten begrijpen waarom deze TO inmiddels niet meer gezellig thuis op hem zit te wachten? Al is het onderwerp anders, maar doe jij niet precies hetzelfde in je eigen relatie? Ik weet dat het niet zo netjes is jouw eigen topic erbij te halen, maar het kan haast niet anders, omdat niemand het jou duidelijk lijkt te kunnen maken dat haar gedrag het resultaat is van zijn laakbaar gedrag.

TO schrijft het probleem al meerdere malen te hebben aangekaart, maar dan snoert hij haar mond door haar te melden ‘dat zij het niet snapt en niet weet hoe het eraan toegaat op het werk’. Dan heb je dus gewoon schijt aan je vrouw en je kinderen!

Een papa die liever 3-4 keer per week met zn collega’s borrelt ipv met hen eet, naar hun verhalen luistert en naar bed brengt. Vraag me serieus af waarom deze man überhaupt ooit voor kinderen heeft gekozen als hij enkel wat snel met hen wil stoeien en verder zijn verantwoordelijkheden niet wil pakken?

En als alle gesprekken inderdaad worden afgedaan met het gegeven dat zij er niets van snapt en hij toch zijn eigen plan blijft trekken, dan zou dat zéker ook ten koste gaan van mijn humeur.

In mijn ogen zijn er maar 2 opties: 

- er wordt professionele hulp ingeschakeld, zodat hun manier van communiceren eens flink onder de loep wordt genomen.

- TO gaat het helemaal alleen doen met haar 2 kinderen ipv met 3, al snap ik heel goed dat dit een hele rigoureuze stap is zonder optie 1 te hebben geprobeerd.

En Scriptos: als TO hier een man was geweest, zou mijn advies exact hetzelfde zijn geweest!

RoodVruchtje schreef op 17-12-2024 om 09:59:

[..]

Je klinkt ontzettend gefrustreerd, niet alleen in dit topic overigens, en neemt het nogal persoonlijk met je ‘wij mannen’!

En Scriptos: als TO hier een man was geweest, zou mijn advies exact hetzelfde zijn geweest!

Hier sla je de spijker op zijn kop, RoodVruchtje!

Scriptos, jij maakt er een "mannen tegen de vrouwen" verhaal van, met heel veel generaliserende opmerkingen over vrouwen van tegenwoordig en mannen die onderdrukt wordt. Terwijl het hier gewoon om een relatieprobleem gaat tussen twee mensen, twee gelijkwaardige mensen, waarvan TO net zo goed een man had kunnen zijn. Ook in relaties tussen twee mannen of twee vrouwen kunnen dit soort problemen ontstaan.

Een forum is bij uitstek een plek waar je vrij je gedachten kunt delen over je partner, ook de wat minder mooie, om ze te spiegelen bij anderen zonder dat je iemand kwetst of de relatie het spel zet. Dat doe jij net zo, maar je beschuldig TO van het 'anoniem zwart maken' en 'minderwaardig' spreken over haar partner. Dat is met twee maten meten. Misschien moet je je eens afvragen waarom je je zo met twee maten meet en vastzit in de groef van de man die niks goed kan doen volgens zijn vrouw.

En verder ga ik hier ook geen woorden meer aan vuil maken. Ik hoop dat TO een idee heeft hoe ze dit met haar partner wil bespreken en het tij kan keren. Inderdaad denk ik dat relatie therapie heel belangrijk is om samen weer gelukkig en tevreden te worden in de relatie.

RoodVruchtje schreef op 17-12-2024 om 09:59:

[..]

Je klinkt ontzettend gefrustreerd, niet alleen in dit topic overigens, en neemt het nogal persoonlijk met je ‘wij mannen’!

Je noemt mij gefrustreerd maar terloops noem je de partner van TO het vierde kind. Waarschijnlijk spreek je vanuit eigen trauma anders is het toch onbegrijpelijk hoe selectief verontwaardigd je bent. 

Jij zou toch als geen ander moeten begrijpen waarom deze TO inmiddels niet meer gezellig thuis op hem zit te wachten? Al is het onderwerp anders, maar doe jij niet precies hetzelfde in je eigen relatie? Ik weet dat het niet zo netjes is jouw eigen topic erbij te halen, maar het kan haast niet anders, omdat niemand het jou duidelijk lijkt te kunnen maken dat haar gedrag het resultaat is van zijn laakbaar gedrag.

Wat?! Nee! Ik doe altijd respectvol tegen mijn vrouw. En dat is wederzijds. Ook weer typisch dat je op voorhand dondersgoed weet dat het eigenlijk niet zo netjes is om zaken uit een ander topic er bij te halen maar het vervolgens toch besluit te doen. Dat zegt e.e.a. over jouw fatsoensnormen. 

TO schrijft het probleem al meerdere malen te hebben aangekaart, maar dan snoert hij haar mond door haar te melden ‘dat zij het niet snapt en niet weet hoe het eraan toegaat op het werk’. Dan heb je dus gewoon schijt aan je vrouw en je kinderen!

Ja dus? Een verschil van inzicht/mening is in jouw realiteit gelijk iemand de mond snoeren?  Haar stem weegt net zo zwaar als die van hem. Je kan niet als een klein kind gaan zitten mokken als je partner niet precies doet wat jij wil wanneer jij dat wil.  

Een papa die liever 3-4 keer per week met zn collega’s borrelt ipv met hen eet, naar hun verhalen luistert en naar bed brengt. Vraag me serieus af waarom deze man überhaupt ooit voor kinderen heeft gekozen als hij enkel wat snel met hen wil stoeien en verder zijn verantwoordelijkheden niet wil pakken?

Hij blijft langer op de zaak en ik lees alleen dat de vrijdag zijn vaste borrelavond is. En vervolgens heeft hij ze regelmatig in de weekenden. Ook hier loop je weer feiten te verdraaien. Nog even en TO haar man is die vent die op zondag het vlees komt snijden en heeft tevens een alcoholprobleem. 

En als alle gesprekken inderdaad worden afgedaan met het gegeven dat zij er niets van snapt en hij toch zijn eigen plan blijft trekken, dan zou dat zéker ook ten koste gaan van mijn humeur.

Hier kan ik gedeeltelijk nog inkomen maar dan moet er wel eerst gekeken worden naar oorzaak en gevolg. Zij geeft aan pissig te zijn dat hij vaak weg is omdat zij met de kinderen zit en de kinderen papa niet zien, maar ze is ook pissig als hij er wel is en zelfs mee wil op de gezinsvakantie (hoe durft hij). Het is duidelijk dat die relatie voor geen meter loopt. En hoewel zijn gedrag van weglopen voor de problemen bijzonder zwak is ligt daar waarschijnlijk wel een oorzaak aan ten grondslag. Namelijk dat hij en zijn vrouw totaal niet meer door een deur kunnen. Vervolgens geeft hij haar wel ruimte en heeft hij de kinderen in de weekenden dus dat maakt hem niet per se een lul van een vent laat staan een waardeloze papa.

In mijn ogen zijn er maar 2 opties:

- er wordt professionele hulp ingeschakeld, zodat hun manier van communiceren eens flink onder de loep wordt genomen.

- TO gaat het helemaal alleen doen met haar 2 kinderen ipv met 3, al snap ik heel goed dat dit een hele rigoureuze stap is zonder optie 1 te hebben geprobeerd.

En Scriptos: als TO hier een man was geweest, zou mijn advies exact hetzelfde zijn geweest!

TO kan op dit moment helemaal niet voor zichzelf zorgen. Ze is afhankelijk van het inkomen van haar vierde kind. Dat is verder prima maar in zo'n geval mag je ook wel een toontje lager zingen in een relatie. Al die feministische dramaqueens vieren hun emotionele en financiële onafhankelijkheid maar het gros werkt niet of parttime en is al helemaal geen kostwinner. 

Scriptos schreef op 17-12-2024 om 13:59:

[..]

Je noemt mij gefrustreerd maar terloops noem je de partner van TO het vierde kind. Waarschijnlijk spreek je vanuit eigen trauma anders is het toch onbegrijpelijk hoe selectief verontwaardigd je bent.

Jij zou toch als geen ander moeten begrijpen waarom deze TO inmiddels niet meer gezellig thuis op hem zit te wachten? Al is het onderwerp anders, maar doe jij niet precies hetzelfde in je eigen relatie? Ik weet dat het niet zo netjes is jouw eigen topic erbij te halen, maar het kan haast niet anders, omdat niemand het jou duidelijk lijkt te kunnen maken dat haar gedrag het resultaat is van zijn laakbaar gedrag.

Wat?! Nee! Ik doe altijd respectvol tegen mijn vrouw. En dat is wederzijds. Ook weer typisch dat je op voorhand dondersgoed weet dat het eigenlijk niet zo netjes is om zaken uit een ander topic er bij te halen maar het vervolgens toch besluit te doen. Dat zegt e.e.a. over jouw fatsoensnormen.

TO schrijft het probleem al meerdere malen te hebben aangekaart, maar dan snoert hij haar mond door haar te melden ‘dat zij het niet snapt en niet weet hoe het eraan toegaat op het werk’. Dan heb je dus gewoon schijt aan je vrouw en je kinderen!

Ja dus? Een verschil van inzicht/mening is in jouw realiteit gelijk iemand de mond snoeren? Haar stem weegt net zo zwaar als die van hem. Je kan niet als een klein kind gaan zitten mokken als je partner niet precies doet wat jij wil wanneer jij dat wil.

Een papa die liever 3-4 keer per week met zn collega’s borrelt ipv met hen eet, naar hun verhalen luistert en naar bed brengt. Vraag me serieus af waarom deze man überhaupt ooit voor kinderen heeft gekozen als hij enkel wat snel met hen wil stoeien en verder zijn verantwoordelijkheden niet wil pakken?

Hij blijft langer op de zaak en ik lees alleen dat de vrijdag zijn vaste borrelavond is. En vervolgens heeft hij ze regelmatig in de weekenden. Ook hier loop je weer feiten te verdraaien. Nog even en TO haar man is die vent die op zondag het vlees komt snijden en heeft tevens een alcoholprobleem.

En als alle gesprekken inderdaad worden afgedaan met het gegeven dat zij er niets van snapt en hij toch zijn eigen plan blijft trekken, dan zou dat zéker ook ten koste gaan van mijn humeur.

Hier kan ik gedeeltelijk nog inkomen maar dan moet er wel eerst gekeken worden naar oorzaak en gevolg. Zij geeft aan pissig te zijn dat hij vaak weg is omdat zij met de kinderen zit en de kinderen papa niet zien, maar ze is ook pissig als hij er wel is en zelfs mee wil op de gezinsvakantie (hoe durft hij). Het is duidelijk dat die relatie voor geen meter loopt. En hoewel zijn gedrag van weglopen voor de problemen bijzonder zwak is ligt daar waarschijnlijk wel een oorzaak aan ten grondslag. Namelijk dat hij en zijn vrouw totaal niet meer door een deur kunnen. Vervolgens geeft hij haar wel ruimte en heeft hij de kinderen in de weekenden dus dat maakt hem niet per se een lul van een vent laat staan een waardeloze papa.

In mijn ogen zijn er maar 2 opties:

- er wordt professionele hulp ingeschakeld, zodat hun manier van communiceren eens flink onder de loep wordt genomen.

- TO gaat het helemaal alleen doen met haar 2 kinderen ipv met 3, al snap ik heel goed dat dit een hele rigoureuze stap is zonder optie 1 te hebben geprobeerd.

En Scriptos: als TO hier een man was geweest, zou mijn advies exact hetzelfde zijn geweest!

TO kan op dit moment helemaal niet voor zichzelf zorgen. Ze is afhankelijk van het inkomen van haar vierde kind. Dat is verder prima maar in zo'n geval mag je ook wel een toontje lager zingen in een relatie. Al die feministische dramaqueens vieren hun emotionele en financiële onafhankelijkheid maar het gros werkt niet of parttime en is al helemaal geen kostwinner.

Ja je behoort je nederig op te stellen natuurlijk als je geen hoofdkostwinner bent ... alsjeblieft hou toch op ..

Scriptos: er bestaan geen moeders die niet werken. Jij maakt de denkfout dat je als man vergeet dat de vrouw die de kinderen en het huis verzorgt, in feite voor haar man werkt. En nou en of dat werk is!

Pippeltje schreef op 17-12-2024 om 17:26:

Scriptos: er bestaan geen moeders die niet werken. Jij maakt de denkfout dat je als man vergeet dat de vrouw die de kinderen en het huis verzorgt, in feite voor haar man werkt. En nou en of dat werk is!

Ook jij vult weer van alles in. Waar zeg ik dat huishouden en kinderen geen hard werken is? Zijn werk zal ook hard werken zijn, verschil is dat zij klaagt over haar deel. Je weet verdomde goed waar je aan begint als je kiest voor een dergelijke rolverdeling. 

Anoniemvoornu schreef op 17-12-2024 om 17:18:

[..]

Ja je behoort je nederig op te stellen natuurlijk als je geen hoofdkostwinner bent ... alsjeblieft hou toch op ..

Als jij samen kiest voor een traditionele vorm van samenleven waarbij jij thuisblijfmoeder bent en hij zorgt voor inkomen dien je als niet-werkende partner het deel waar jij verantwoordelijk voor bent zonder gezeur voor je rekening te nemen. Hoef je niet gelijk nederig voor te zijn maar je moet ook niet constant zeuren over jouw deel of verwachten dat de werkende partner dat er maar even bij neemt naast zijn baan. 

Scriptos schreef op 17-12-2024 om 17:56:

[..]

Als jij samen kiest voor een traditionele vorm van samenleven waarbij jij thuisblijfmoeder bent en hij zorgt voor inkomen dien je als niet-werkende partner het deel waar jij verantwoordelijk voor bent zonder gezeur voor je rekening te nemen. Hoef je niet gelijk nederig voor te zijn maar je moet ook niet constant zeuren over jouw deel of verwachten dat de werkende partner dat er maar even bij neemt naast zijn baan.

Jij vergeet hierbij voor het gemak alleen wel even dat een thuisblijfmoeder niet maar 8 uur per dag werkt, maar 24/7 aanstaat, alle dagen van het jaar. Dat is niet te vergelijken met welke zware baan dan ook. Dus nee, als thuisblijfmoeder ben je niet volledig verantwoordelijk voor huishouden en kinderen, je buitenshuis werkende partner is dat net zo goed. En nogmaals nee, als je kiest voor zo'n rolverdeling weet je van tevoren echt niet waar je aan begint. Je denkt allemaal dat je die kinderen 'er wel even bij doet'. En het is vreselijk frustrerend dat je op een dag al blij moet zijn als je zelf onder de douche bent geweest, de boodschappen zijn gedaan en er eten op tafel staat!

Ik heb daarom ook zo'n schurfthekel aan 'papadagen'. Want papa past dan alleen op, gaat lekker met de kinderen zwemmen, naar de speeltuin of dierentuin. En moeder kan in het weekend met de poetslap door het huis, want tja, daar heeft papa op zijn papadag geen tijd voor gehad natuurlijk.

En voor je daar tegenin gaat: ja, ik heb ervaring. Mijn man realiseerde zich pas hoeveel tijd en energie kinderen en huishouden kosten toen hij het een tijdlang in zijn eentje moest doen. Inclusief het denkwerk en organiseren rond dokter/tandarts/ortho/partijtje/lunchpakket en gymtas. Hij heeft toen met terugwerkende kracht begrepen hoe ik me regelmatig gevoeld heb. En met terugwerkende kracht heeft hij wel de waardering voor me gehad die ik in de jaren daarvoor zo vaak gemist heb. En ik was niet eens thuisblijfmoeder, ik werkte ook nog 3 dagen per week.

Ik ben daarom voor een regelmatige evaluatie. Want situaties en meningen veranderen. Eens gekozen blijft gekozen vind ik enorm kortzichtig en geen recht doen aan de ontwikkeling die mensen normaal gesproken in hun leven doormaken. In een goede relatie heb je oog voor elkaar, elkaars wensen, noden, energie en behoeften. En bespreek je regelmatig of ieder nog gelukkig is. Als man roepen dat je geen zin hebt om aan de behoeften van je vrouw en, nog erger, je kinderen, tegemoet te komen vind ik echt neigen naar egoïsme, egocentrisme en zelfs narcisme. 

Scriptos schreef op 17-12-2024 om 17:56:

[..]

Als jij samen kiest voor een traditionele vorm van samenleven waarbij jij thuisblijfmoeder bent en hij zorgt voor inkomen dien je als niet-werkende partner het deel waar jij verantwoordelijk voor bent zonder gezeur voor je rekening te nemen. Hoef je niet gelijk nederig voor te zijn maar je moet ook niet constant zeuren over jouw deel of verwachten dat de werkende partner dat er maar even bij neemt naast zijn baan.

Wat erbij neemt? Zijn kinderen?  , to hoor ik niet klagen over huishoudelijke taken maar die wil een man die 3 tot 4 van zijn vrije avonden doorbrengt met hun kinderen, lijkt me niet meer dan normaal hoor

Anoniemvoornu schreef op 17-12-2024 om 20:25:

[..]

Wat erbij neemt? Zijn kinderen? , to hoor ik niet klagen over huishoudelijke taken maar die wil een man die 3 tot 4 van zijn vrije avonden doorbrengt met hun kinderen, lijkt me niet meer dan normaal hoor

Normaal volgens wie of wat precies? Wist niet dat daar een standaard voor was.Heb jij je vent ook aan de halsband toevallig of mag hij zelf bepalen hoe hij zijn leven inricht?

Vervolgens gaat zij in de weekenden regelmatig de hort op en is hij bij zijn kinderen.