Relaties Relaties

Relaties

Man ziet ons niet staan?


Scriptos schreef op 13-12-2024 om 16:33:

Fijn he die feministen. Vroeger waren vrouwen allang blij als de man voor het gezin zorgde en zijn geld niet op zoop in de kroeg. .

Ah, the good old days! Nu komt de aap uit de mouw.

Vind jij dat vrouwen gelijke rechten hebben als mannen, Scriptos?

"Echt mijn vader was kostwinner en ik ben blij dat hij niet alleen maar stoeide en een rondje liep met me , nu heb ik gelukkig heel veel fijne herinneringen aan hem"

Kareltje zal dat vast ook hebben, fijne herinneringen aan zijn vader, ondanks of dankzij hij alleen "de leuke dingen" met Karelje doet. Ik twijfel daar niet aan. 

Moederkareltje schreef op 13-12-2024 om 17:28:

"Echt mijn vader was kostwinner en ik ben blij dat hij niet alleen maar stoeide en een rondje liep met me , nu heb ik gelukkig heel veel fijne herinneringen aan hem"

Kareltje zal dat vast ook hebben, fijne herinneringen aan zijn vader, ondanks of dankzij hij alleen "de leuke dingen" met Karelje doet. Ik twijfel daar niet aan.

Ik zou daar maar niet zo vanzelfsprekend op rekenen. Heb toch een aantal vergelijkbare situaties in mijn omgeving gezien, waarbij dat helemaal niet is. Zéker niet, omdat de moeder na een aantal jaren ook wel meer dan genoeg had van zo’n man en zichzelf meer waard vond dan enkel als huissloof. Na de scheiding had vader al helemaal geen oog meer voor zn kinderen.

RoodVruchtje schreef op 13-12-2024 om 17:36:

[..]

Ik zou daar maar niet zo vanzelfsprekend op rekenen. Heb toch een aantal vergelijkbare situaties in mijn omgeving gezien, waarbij dat helemaal niet is. Zéker niet, omdat de moeder na een aantal jaren ook wel meer dan genoeg had van zo’n man en zichzelf meer waard vond dan enkel als huissloof. Na de scheiding had vader al helemaal geen oog meer voor zn kinderen.

We weten nooit hoe de toekomst loopt. Ik vond het gewoon een nogal flauwe en stekende opmerking om nu al te zeggen dat karel geen fijne herinneringen aan zijn vader gaat hebben omdat hij alleen stoeit en ze samen naar buiten gaan maar niet hem in bad doet of naar bed brengt. Daarom reageerde ik. Natuurlijk is dat niet vanzelfsprekend en al zeker.

Moederkareltje schreef op 13-12-2024 om 17:28:

"Echt mijn vader was kostwinner en ik ben blij dat hij niet alleen maar stoeide en een rondje liep met me , nu heb ik gelukkig heel veel fijne herinneringen aan hem"

Kareltje zal dat vast ook hebben, fijne herinneringen aan zijn vader, ondanks of dankzij hij alleen "de leuke dingen" met Karelje doet. Ik twijfel daar niet aan.

Ik zeg niet dat kareltje er geen zal hebben, ik zeg dat ik er heel veel heb omdat mijn vader veel deed met mij/zijn kids en niemand weet hoe het leven loopt maar ik heb nog steeds fijne herinneringen aan mijn vader die niet alleen speelde maar ook verhaaltjes leesde voor het slapen, samen eten/koken, tandenpoetsen, mijn haren doen noem maar op de kleine dingen die ik als vanzelfsprekend zag maar die dat echt niet zijn blijkt maar wel in dit topic

kaatjecato schreef op 13-12-2024 om 17:27:

[..]

Ah, the good old days! Nu komt de aap uit de mouw.

Vind jij dat vrouwen gelijke rechten hebben als mannen, Scriptos?

Absoluut.

Je kunt de rolverdeling ook prima omdraaien. Waarbij de vrouw de primaire kostwinner is. Tevens zie ik huishouden en de kinderen ook gewoon als een volwaardige taak. Wie dat ook doet.

Deze week de vierde dag op rij dat ik de kinderen naar bed breng en gekookt heb. Nadat ik zelf thuisgewerkt heb ook nog eens. En mevrouw Scriptos heeft een kerstborrel en neemt het er lekker van.  

Zo maar eens heel boos op de bank gaan zitten als ze thuis komt en morgen een tracker onder de auto. Want ze gaat als we de logica van een aantal dames hier mogen volgen vast nog vreemd ook!


Anoniemvoornu schreef op 13-12-2024 om 17:57:

[..]

Ik zeg niet dat kareltje er geen zal hebben, ik zeg dat ik er heel veel heb omdat mijn vader veel deed met mij/zijn kids en niemand weet hoe het leven loopt maar ik heb nog steeds fijne herinneringen aan mijn vader die niet alleen speelde maar ook verhaaltjes leesde voor het slapen, samen eten/koken, tandenpoetsen, mijn haren doen noem maar op de kleine dingen die ik als vanzelfsprekend zag maar die dat echt niet zijn blijkt maar wel in dit topic

Mijn vader was doordeweeks altijd aan het werk, maar hij stond er wel als dat belangrijk was. Geloof je echt dat een kind daar last van heeft? Of is het wellicht meer de moeder die de kinderen op loopt te jutten?

Scriptos schreef op 13-12-2024 om 18:34:

[..]

Absoluut.

Je kunt de rolverdeling ook prima omdraaien. Waarbij de vrouw de primaire kostwinner is. Tevens zie ik huishouden en de kinderen ook gewoon als een volwaardige taak. Wie dat ook doet.

Deze week de vierde dag op rij dat ik de kinderen naar bed breng en gekookt heb. Nadat ik zelf thuisgewerkt heb ook nog eens. En mevrouw Scriptos heeft een kerstborrel en neemt het er lekker van



Dat is mooi, Scriptos. Je weet toch wel dat dit betekent dat je feminist bent? 😊

Het gaat er natuurlijk om dat je daar samen afspraken over maakt, en ik neem aan dat jouw vrouw vantevoren liet weten dat ze niet thuis zou eten.

Dat is precies wat TO graag wil, een meer evenredige verdeling en communicatie over wanneer haar partner niet thuis eet. En natuurlijk dat hun kinderen hun vader ook regelmatig aan tafel zien en bij naar bed gaan.

Scriptos schreef op 13-12-2024 om 18:34:

[..]

Absoluut.

Gefeliciteerd,  je bent een feminist. 💕

Scriptos schreef op 13-12-2024 om 19:02:

[..]

Mijn vader was doordeweeks altijd aan het werk, maar hij stond er wel als dat belangrijk was. Geloof je echt dat een kind daar last van heeft? Of is het wellicht meer de moeder die de kinderen op loopt te jutten?

Dat kan jij toch alleen zelf beantwoorden? Ik zeg alleen dat mijn vader kostwinner was en ( alsnog ) veel deed met zijn kinderen waardoor ik veel fijne herinneringen aan hem heb en ik lees hier meerdere mensen die  mannen/vaders/opa's hebben die dat zo doen/deden. 

kaatjecato schreef op 13-12-2024 om 19:20:

[..]

Dat is mooi, Scriptos. Je weet toch wel dat dit betekent dat je feminist bent? 😊

Het gaat er natuurlijk om dat je daar samen afspraken over maakt, en ik neem aan dat jouw vrouw vantevoren liet weten dat ze niet thuis zou eten.

Dat is precies wat TO graag wil, een meer evenredige verdeling en communicatie over wanneer haar partner niet thuis eet. En natuurlijk dat hun kinderen hun vader ook regelmatig aan tafel zien en bij naar bed gaan.

En hij geeft aan dat hij zich niet wenst te committeren aan haar regels. Maar in het boek van de nieuwe feministen kan dat niet en dient hij slaafs haar opdrachten uit te voeren. Daar staat het nieuwe feminisme voor, mannelijke onderdrukking.

De oude feministen waren heldinnen die veel belangrijke zaken bereikt hebben in de tot stand koming van gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. Op oerconservatieve religieuze figuren kan geen weldenkend mens daar iets op tegen hebben. Sterker nog het staat in onze Grondwet verankerd dat we dat dienen te respecteren . Heeft dus werkelijk niks met feminisme te maken als je dat als man ook gewoon voorstaat.

Scriptos schreef op 13-12-2024 om 19:56:

[..]

En hij geeft aan dat hij zich niet wenst te committeren aan haar regels. Maar in het boek van de nieuwe feministen kan dat niet en dient hij slaafs haar opdrachten uit te voeren. Daar staat het nieuwe feminisme voor, mannelijke onderdrukking.



Nu vul je echt van alles in. TO heeft geen regels, ze probeert op 1 lijn met haar man te komen. Een compromis te sluiten waarbij aan allebei hun behoeften voldaan wordt. Dit is relatieprobleem, tussen hen beiden, waar zij beiden mee aan de slag moeten. Zoals jij het voorstelt is het een soort wedstrijdje, wie bepaalt. Een relatie is toch wederkerig en kinderen krijg je samen, of niet?

Vind jij dat iemand in een relatie eenzijdig mag besluiten niet aan een belangrijk deel van het gezinsleven ( samen eten, kinderen naar bed brengen) deel te nemen, en dat de ander daar dan niet over mag beginnen, want dan onderdruk je de ander met regels?

Of zogezegd: Als jouw vrouw 4-5 avonden in de week weg zou blijven, zonder iets te laten horen, wat zou jij daar van vinden?

kaatjecato schreef op 13-12-2024 om 21:27:

[..]


Nu vul je echt van alles in. TO heeft geen regels, ze probeert op 1 lijn met haar man te komen. Een compromis te sluiten waarbij aan allebei hun behoeften voldaan wordt. Dit is relatieprobleem, tussen hen beiden, waar zij beiden mee aan de slag moeten. Zoals jij het voorstelt is het een soort wedstrijdje, wie bepaalt. Een relatie is toch wederkerig en kinderen krijg je samen, of niet?

Een tijd geleden heb ik geprobeerd een afspraak met hem te maken: zorg in ieder geval dat je dan ma-do op tijd voor het eten bent. Vrijdag is borrel avond en dat is prima. Maar zelfs op de andere dagen wil hij “niet vast zitten aan verplichtingen”. Als het gezellig is wil hij niet zomaar afhaken.

Zij zegt tegen hem ik wil dit zo gaan doen en hij zegt nee. Vervolgens doet hij wat hij wil en is zij boos. Dat is dus geen afspraak die je samen maakt of een compromis dat je hebt gesloten maar iemand die jou als een klein kind regels oplegt. Inclusief straf in de vorm van lelijk te doen als je thuis komt en je anoniem zwart maken op een forum.



Vind jij dat iemand in een relatie eenzijdig mag besluiten niet aan een belangrijk deel van het gezinsleven ( samen eten, kinderen naar bed brengen) deel te nemen, en dat de ander daar dan niet over mag beginnen, want dan onderdruk je de ander met regels?

Of zogezegd: Als jouw vrouw 4-5 avonden in de week weg zou blijven, zonder iets te laten horen, wat zou jij daar van vinden?

Dat mag ze zeker. Andersom ook.Autonomie is voor ons zeer belangrijk. Door de ander ruimte te geven krijg je in je hart en hoofd vanzelf plek voor de ander. 

Wie de kinderen naar bed brengt is bijzaak. Ik vind dat ook best een gezellige aangelegenheid. Verhaaltje voorlezen enz. Niks mis mee. Daarna tijd voor mezelf. 

Enige punt van kritiek vind ik dat je het wel even fatsoenlijk mag laten weten. Al weet ik niet precies hoe TO dat vooraf niks laten horen precies bedoeld. Niks laten weten als in ik app pas om half 5 dat ik later kom, of ik laat überhaupt niks weten en reageer niet op apps?  Dat tweede zou ik wel heel asociaal vinden omdat je tenslotte ook ergens in een sloot kan liggen met je wagen.

Er liggen zoals je terecht opmerkt diepere relatieproblemen aan het gedrag van beide ten grondslag. Ik geloof er geen zak van dat als hij eerder thuis komt zij gelukkig met hem is. Want ze geeft ook aan het wel lekker te vinden en te balen dat hij mee gaat op vakantie. Daar gaat los van wat hij wel en niet doet toch maar bar weinig liefde en respect van uit. Verder lees ik dat hij de kinderen ook regelmatig in de weekenden heeft en zij weg is. Dus het hele beeld dat zij schetst van de papa die er nooit is is en zijn kinderen laat zitten is imo al niet terecht.

Thy

Thy

13-12-2024 om 22:33


Scriptos schreef op 13-12-2024 om 19:56:

[..]

En hij geeft aan dat hij zich niet wenst te committeren aan haar regels. Maar in het boek van de nieuwe feministen kan dat niet en dient hij slaafs haar opdrachten uit te voeren. Daar staat het nieuwe feminisme voor, mannelijke onderdrukking.

De oude feministen waren heldinnen die veel belangrijke zaken bereikt hebben in de tot stand koming van gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. Op oerconservatieve religieuze figuren kan geen weldenkend mens daar iets op tegen hebben. Sterker nog het staat in onze Grondwet verankerd dat we dat dienen te respecteren . Heeft dus werkelijk niks met feminisme te maken als je dat als man ook gewoon voorstaat.

Mannelijke onderdrukking, tjongejonge. Om de dramadriehoek maar even uitvergroot in te zetten..

TO wil in gesprek over het feit dat haar man 3 tot 4 avonden in de week geen enkele moeite neemt om af te stemmen binnen zijn gezin. Er is geen ruimte voor overleg, man bepaalt en TO heeft zich gewoon te voegen. 

TO komt met een duidelijk voorstel, daar sla jij nogal op aan begrijp ik. Maar misschien is dit voorstel wel een startpunt en geen eindpunt. Op het moment dat TO met dit voorstel komt, zou man kunnen aangeven dat dit voor hem niet oké is en met een tegenvoorstel komen. Maar die ruimte voor een gesprek is er niet eens; ik doe wat ik zelf wil en daarmee uit.

Als TO zo'n vreselijk zeikwijf zou zijn zoals jij vermoedt, dan nóg zit je met z'n tweeën in een relatie en ben je ook samen verantwoordelijk voor diezelfde relatie. Dat betekent dat je probeert om er samen uit te komen, ook als de frustratie oploopt. Een gezin starten betekent ook consessies doen en niemand heeft ooit gezegd dat dat niet betekent dat je soms dingen moet doen die je misschien zelf niet helemaal fijn vindt. Alleen heeft TO daar geen keuze in, zij moet alleen eten met de kinderen en het organisatorische gedoe dat erbij komt maar gewoon oplossen. Haar man heeft hierin een keuze en die maakt hij ook. En daarmee wordt TO ook meteen een keuze ontnomen en dat is niet helemaal eerlijk.

En zelfs als je gelijk hebt en man van TO kan niet meer tegen het gedrag van TO, dan nog heeft hij de verantwoordelijkheid om dat tegen haar te zeggen. Dan kan er besloten worden of er ingezet gaat worden op verandering ( van wie dan ook ) of om de stekker uit deze relatie te trekken. Je eigen plan trekken, niet afstemmen, niet meer communiceren en je terugtrekken uit het gezinsleven vind ik eigenlijk gewoon een vorm van passieve agressie.

Maar je zult het vast niet met me eens zijn 😉

Thy schreef op 13-12-2024 om 22:33:


[..]

Mannelijke onderdrukking, tjongejonge. Om de dramadriehoek maar even uitvergroot in te zetten..

TO wil in gesprek over het feit dat haar man 3 tot 4 avonden in de week geen enkele moeite neemt om af te stemmen binnen zijn gezin. Er is geen ruimte voor overleg, man bepaalt en TO heeft zich gewoon te voegen.

TO komt met een duidelijk voorstel, daar sla jij nogal op aan begrijp ik. Maar misschien is dit voorstel wel een startpunt en geen eindpunt. Op het moment dat TO met dit voorstel komt, zou man kunnen aangeven dat dit voor hem niet oké is en met een tegenvoorstel komen. Maar die ruimte voor een gesprek is er niet eens; ik doe wat ik zelf wil en daarmee uit.

Als TO zo'n vreselijk zeikwijf zou zijn zoals jij vermoedt, dan nóg zit je met z'n tweeën in een relatie en ben je ook samen verantwoordelijk voor diezelfde relatie. Dat betekent dat je probeert om er samen uit te komen, ook als de frustratie oploopt. Een gezin starten betekent ook consessies doen en niemand heeft ooit gezegd dat dat niet betekent dat je soms dingen moet doen die je misschien zelf niet helemaal fijn vindt. Alleen heeft TO daar geen keuze in, zij moet alleen eten met de kinderen en het organisatorische gedoe dat erbij komt maar gewoon oplossen. Haar man heeft hierin een keuze en die maakt hij ook. En daarmee wordt TO ook meteen een keuze ontnomen en dat is niet helemaal eerlijk.


Maar je zult het vast niet met me eens zijn 😉

En wie zegt dat hij haar dat nooit gezegd heeft? Ik vind haar verhaal super tegenstrijdig en onvriendelijk, zeg maar respectloos naar hem toe.  Dat hij laat thuis komt kun je wat van vinden maar de momenten dat hij er wel is is zij daar eigenlijk ook niet blij mee. Zij gaat regelmatig in de weekenden weg en dan let hij op de kinderen maar is blijkbaar ook weer niet goed want dan heeft hij het er moeilijk mee (volgens haar althans). 

Het lijkt er toch sterk op dat het in deze fase van de relatie geen reet meer uit maakt wie wat doet maar dat ze elkaar niet kunnen luchten of zien.

 Daar zou het gesprek imo over moeten gaan niet dat gehannes wie precies wat verkeerd doet en wanneer want de een gunt de ander het licht in de ogen niet. Zo te zien ontwijkt hij haar en zij doet ook niet echt lief. Zij is dan weliswaar met de kinderen thuis maar kan hem ook niet luchten of zien. Op deze manier kom je er samen nooit uit.

Bedoel stel hij komt vanaf vandaag elke avond keurig op tijd thuis, zit ze daar op te wachten? Wil ze überhaupt met hem verder? 



En zelfs als je gelijk hebt en man van TO kan niet meer tegen het gedrag van TO, dan nog heeft hij de verantwoordelijkheid om dat tegen haar te zeggen. Dan kan er besloten worden of er ingezet gaat worden op verandering ( van wie dan ook ) of om de stekker uit deze relatie te trekken. Je eigen plan trekken, niet afstemmen, niet meer communiceren en je terugtrekken uit het gezinsleven vind ik eigenlijk gewoon een vorm van passieve agressie.

Oja joh, en boos op de bank zitten als je partner thuis komt is geen passieve agressie? Ze communiceert minstens zo beroerd als hem!

 De verontwaardiging gaat zoals altijd in dit soort topics alleen op voor wat de man doet. Selectief noemen ze dat.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.