Man ziet ons niet staan?

Jonagold schreef op 17-12-2024 om 19:38:

[..]

Jij vergeet hierbij voor het gemak alleen wel even dat een thuisblijfmoeder niet maar 8 uur per dag werkt, maar 24/7 aanstaat, alle dagen van het jaar. Dat is niet te vergelijken met welke zware baan dan ook. Dus nee, als thuisblijfmoeder ben je niet volledig verantwoordelijk voor huishouden en kinderen, je buitenshuis werkende partner is dat net zo goed. En nogmaals nee, als je kiest voor zo'n rolverdeling weet je van tevoren echt niet waar je aan begint. Je denkt allemaal dat je die kinderen 'er wel even bij doet'. En het is vreselijk frustrerend dat je op een dag al blij moet zijn als je zelf onder de douche bent geweest, de boodschappen zijn gedaan en er eten op tafel staat!

Ik heb daarom ook zo'n schurfthekel aan 'papadagen'. Want papa past dan alleen op, gaat lekker met de kinderen zwemmen, naar de speeltuin of dierentuin. En moeder kan in het weekend met de poetslap door het huis, want tja, daar heeft papa op zijn papadag geen tijd voor gehad natuurlijk.

En voor je daar tegenin gaat: ja, ik heb ervaring. Mijn man realiseerde zich pas hoeveel tijd en energie kinderen en huishouden kosten toen hij het een tijdlang in zijn eentje moest doen. Inclusief het denkwerk en organiseren rond dokter/tandarts/ortho/partijtje/lunchpakket en gymtas. Hij heeft toen met terugwerkende kracht begrepen hoe ik me regelmatig gevoeld heb. En met terugwerkende kracht heeft hij wel de waardering voor me gehad die ik in de jaren daarvoor zo vaak gemist heb. En ik was niet eens thuisblijfmoeder, ik werkte ook nog 3 dagen per week.

Ik ben daarom voor een regelmatige evaluatie. Want situaties en meningen veranderen. Eens gekozen blijft gekozen vind ik enorm kortzichtig en geen recht doen aan de ontwikkeling die mensen normaal gesproken in hun leven doormaken. In een goede relatie heb je oog voor elkaar, elkaars wensen, noden, energie en behoeften. En bespreek je regelmatig of ieder nog gelukkig is. Als man roepen dat je geen zin hebt om aan de behoeften van je vrouw en, nog erger, je kinderen, tegemoet te komen vind ik echt neigen naar egoïsme, egocentrisme en zelfs narcisme.

Als je zoals jij aangeeft drie dagen werkt is het al wat anders dan als je daadwerkelijk verder niks te doen hebt behalve huishouden en zorg voor de kinderen. Ik ben zovaak hele dagen bij onze zoons en dat zijn echt geen brave schoothondjes. Vind het wel gezellig. Huishouden doe ik er bij. Als je elke dag wat doet ben je daar ook geen uren zoet mee. Realiseer me hoe kort ze eigenlijk zo klein zijn en intens blij met een simpel bezoekje aan de kinderboerderij of krijspaleis. Daarbij heb ik duidelijke regels, iets waar ik het persoonlijk bij veel vrouwen ook nogal aan vind schorten. Mijn lieftallige vrouw inclusief. Die kan echt zeuren dat de kinderen niet luisteren naar haar maar ze heeft op die momenten ook vaak zelf geen positieve houding naar hun toe en laat teveel op het beloop.

Weet je zeker dat het niet eens kwestie is van misgunnen? Omdat je ook aangeeft een hekel te hebben aan papadagen. Dat is toch wel heel zuur hoor als je zo in het leven staat.

Voor mij zou een scheiding en co ouderschap verschrikkelijk zijn. Zou depressief worden dat ik die gasten niet meer elke dag zou zien.
Maar voor sommigen is het kennelijk wel aanlokkelijk want dan heb je tijd voor jezelf. En belangrijker je kerel heeft ze de helft van de tijd dus moet die ook echt aan de bak. Lekker voor m.
Bizar.

Oh Scriptos, je weet niet eens wat je allemaal uitkraamt. Je had het over vrouwen die niet werken.