man delen met een ander?

Als je zelf de regie had

Zou je dit dan doen? Als je in bed ligt en fantaseert, is dit dan je scenario? Ik ben het met de rest eens: als jij hier ook voor had gekozen zou het anders zijn.

Een kennis van me is de bijvrouw van een man met vier kinderen. Al meer dan tien jaar. Ze hebben hetzelfde vakgebied en ik kan zeggen dat ze helemaal 'bij' zijn in hun vak want ze missen geen (buitenlands) congres. Samen. Zijn vrouw doet alsof ze het niet weet. Denk ik.
Een paar jaar geleden is het een jaar uit geweest. De reden was dat er een oude jeugdvriend van haar uit het buitenland was overgekomen en een avond bij haar had gegeten en op de bank was blijven slapen. Dat kon niet volgens de man met de vier kinderen en vrouw thuis. Na een jaar zijn ze toch weer bij elkaar gekomen.

Als ik erover nadenk vind ik wat jouw man doet eigenlijk nog misselijker. Zo in your face en je voor t blok zetten. Ik neem aan dat je met opgefrist bedoeld dat je vaker en anders seks hebt? Ja wat denk je waardoor dat komt? Zo zit de biologie in elkaar. En onbewust zul je echt nu harder je best doen voor hem want je gaat volgens mij toch een soort de competitie aan. Als jij dol bent op witlof uit de oven en hij niet zo ga jij hem dat nu echt niet meet voorzetten, wedden?

Ik heb niks tegen open relaties en polygamie, mits het vanuit alle betrokkenen vrijwillig is. En dat is het in dit geval overduidelijk niet. Ik denk dat als je voor je kinderen wilt kiezen je beter een soepele scheiding kunt kiezen waar jullie voorleven hoe je respectvol met elkaar omgaat. Jij laat je nu pijn doen en hij doet jou willens en wetens pijn. Ik vind het een slecht voorbeeld.

Sorry als ik hard ben, ik gun je dat je hem wakker kunt schudden en hij voor jiu kiest, op zijn blote knietjes zijn excuses maakt over deze onzin en je vergeving vraagt. Dat zal de boel pas echt opfrissen.

Iets te winnen

'Natuurlijk is het niet ideaal, maar als je accepteert wat haalbaar is, de goede kanten ziet en niet blijft hangen in boosheid en wrok, maar de ander ruimhartig en grootmoedig kunt gunnen wat hij kennelijk nodig heeft. Dat zou toch mooi zijn, als dat zou kunnen?'

Ik denk wel dat het zou kunnen. Maar, alleen als je er zelf iets voor terug krijgt. Wat dan ook; tijd en ruimte (fijn, hij is een paar dagen weg nu heb ik het rijk voor me alleen), vrijheid (hij kan 'iets' ongebruikelijks doen, ik dus ook), seksuele rust (platonische liefde is voor mij genoeg), of het geloof dat meer liefde, meer liefde geeft (hij is veel liever/fijner als hij weer bij mij is). Nou ja, als jij er iets bij te winnen hebt dus, wat dan ook.

Maar, dat lees ik bij jou niet. Jij wilt dit niet. En vraagt ons hoe je het tóch zou kunnen willen/gedogen/verdragen. Maar iets dat zó in gaat tegen wat jij wilt... dat kun je toch niet gáán willen?

O, het kan best wel eens een keer. Ik geef/gun mijn man ook wel eens iets wat ik eigenlijk niet wil, op sexueel gebied, een te dure vakantie met zijn vrienden. Maar, dat is dan eenmalig, een soort kadootje van mij aan hem omdat ik van hem hou.

In jullie geval is het een dagelijks voelbaar, steeds doorgaand, diepgaand groot iets wat van je gevraagd wordt. Wat Knap hierboven beschrijft lijkt mij wat er gaat gebeuren.

En je wilt je kinderen een scheiding besparen? Je geeft ze misschien geen scheidingsleed, maar wel iets anders wat mínstens zo ongewenst is lijkt mij: een diepongelukkige moeder die over haar grenzen heen laat gaan. En een vader die dat weet, en er toch voor kiest zijn vrouw, hun moeder, dit verdriet aan te doen. En, ja wel meer dagen bij jullie is, maar eigenlijk liever vaker bij z'n vriendin en haar zoontje is...

Maar goed, het zal vast kunnen dus, deze situatie, op voorwaarde dat jij goede kanten gaat zien aan de bijvrouw-situatie van je man. En naar die goede kanten ben je op zoek. Ik hoop echt dat je ze zult vinden. En als je ze niet vindt, je de eer aan jezelf zult houden. En ook je kinderen de situatie de situatie zult besparen.

Anemoon

"Hoe voelt het voor je kinderen dat hun vader ervoor kiest een significant deel van zijn tijd bij een ander kind door te brengen?"

Dat is nou net een argument dat niet relevant is.
Als TO haar grens trekt en een scheiding volgt dan zou het zomaar kunnen zijn dat haar dan ex-man bij bijvrouw met zoo the gaat wonen. Die situatie doet zich sowieso bij veel echtscheidingen voor.

Scheiding

Een scheiding is duidelijk voor alle betrokken partijen. Papa wil bij een ander zijn, mama is vrij om naar een ander om te kijken als ze dat wil, of niet als ze daar geen zin in heeft.
Een driehoeksverhouding is niet duidelijk. Alle vrouwen leven volgens een schema (ideaal) en zijn kwetsbaar want de man kan ieder moment beslissen dat hij liever toch naar de een of de ander gaat, vooral als er een ruzie is of onenigheid of als hij iets te eten krijgt wat hij niet blieft.
Voor de kinderen is het helemaal vreselijk, als zij de aanleiding (niet de oorzaak) zijn van de ruzie en papa vertrekt worden ze enorm afgewezen en zullen ze de conclusie trekken dat het aan hen ligt dat papa een ander gezin wil.
Dan zie ik in het belang van de kinderen toch liever een scheiding. Dan hoeven ze zich niet afgewezen te voelen. Financieel gaat man nu toch aan beide gezinnen bijdragen, of hij nou een driehoeksverhouding heeft of gescheiden is.

Sister Wives

Bij Sister Wives zorgen de vrouwen voor hun gezinsinkomen. Kody slaapt gewoon elke dag in een ander gespreid bedje. Het zou mijn keuze niet zijn, maar die vrouwen zien het als een huwelijk met vijf personen en zeggen niet anders te willen. Ze zorgen ook gezamenlijk voor de (20 of zo) kinderen.

Hoe meer ik er over nadenk

des te meer ik aanhik tegen de omstandigheden die jij beschrijft, Vera.

En dat heeft vooral te maken met, zoals anderen dat ook heel duidelijk benoemen, de ongelijkwaardigheid in de besluitvorming. Het is geen gedeeld besluit van jullie samen dat er ruimte is voor meerdere partners. Hij besluit en jij volgt. Dat laatste is op zich ook een besluit, dat weet ik ook. Maar jij beschrijft dat hij over jouw grenzen heengaat. En op dat gebied zijn eigen belang veel zwaarder laat wegen dan dat van jou en dat van jullie relatie met elkaar. Dat je vindt dat jullie het ondertussen ook goed hebben, daar kan ik niet bij. Dat is op basis van alles wat je verder beschrijft, in mijn ogen jezelf voor de gek houden.

Ik vind dat mensen hun leven moeten inrichten zoals ze dat willen. Als ze graag monogaam willen leven, prima. Als dat met meerdere relaties is, even prima. Belangrijk zou voor mij zijn dat het leven wordt ingericht met wederzijdse toestemming en dat het op basis van gelijkwaardigheid gaat.

Aagje

Vera,

dat voelt niet fijn; hij speelt gezinnetje met zijn vriendin en haar kind. Ontloopt daarbij zijn gezin met jou.
Wat maakt het dat het 'huisje boompje beestje' gevoel daar beter of leuker is? Bemoeit hij zich met haar kind? Of is hij daar puur voor zijn lusten?
Als dat laatste zo is, wat zijn dan in zijn ogen eventuele lAsten bij jou?
Jij bent dus 7 dagen per week bezig met jullie kinderen of hoe ga je om met je tijd als hij er is en juist niet is?

Ff zo

Dat was ik niet. Hier geen tweede vrouw.

die sister wives

Bij de sister wives gaat het ook niet echt lekker. Vrouw nummer 1 was de enige die officieel getrouwd was met Kody. Zij zijn gescheiden, edelmoedig van haar, zodat hij kon trouwen met vrouw nummer 4 waardoor hij haar kinderen, uit een ander huwelijk, kan adopteren. Toch was het misschien wel edelmoedig van haar maar heeft het een hoop met haar gedaan. Zij is aan het internetdaten gegaan, is gecatfisht, moest met de billen bloot en nu is iedereen boos op haar. Inmiddels schijnt zelfs de hele harmonie weg te zijn tussen de vrouwen en Kody en zijn er barsten ontstaan.
Kody's inkomen zijn de inkomsten uit de uitzendrechten van TLC.

Om in het thema te blijven ...

Of deze natuurlijk ...

Stil houden

Ik zou het in ieder geval niet aan de kinderen vertellen. Dat is toch enorm genant als je in de puberleeftijd zit en je vader heeft 2 vrouwen. Dat je op een verjaardag komt en een tante vraagt: waar is papa? En puber moet antwoorden: bij zijn andere vrouw. Of moeten ze dan voor jullie liegen? En hoe moeten ze dat aan vriendjes en vriendinnetjes uitleggen? Gaan die kinderen over de tong op school? Durven ze straks niemand meer mee naar huis te nemen? En hoe gaan ze tegen jou aan kijken? Wat voor voorbeeld geef je ze? Dat het okay is voor een vrouw om als deurmat van de man te dienen? Dat zijn behoeften voorop staan? Dat daar alles om draait? Dat alles beter is dan alleen te zijn?
Als jullie (hij) het dan zo nodig zo willen, houd dan de kinderen erbuiten en vertel ze dat papa voortaan regelmatig in het buitenland zit voor zijn werk ofzo. Ten eerste om ze de schaamte te besparen, ten tweede om te zorgen dat ze nog een beetje respect voor jou houden. Al zal het ooit echt wel een keer uitkomen natuurlijk.

Je hebt de keuze

Nee, natuurlijk hoef je dit niet te pikken. Het wordt jou opgedrongen. Je hebt wel een keuze hierin. Een keuze voor jouw eigenwaarde en die van jullie kinderen. De keuze om hem voor het blok te zetten. De keuze om te zeggen: JIJ kunt dit wel willen, maar IK wil dit helemaal niet! Ik ga hier niet in mee. Je kunt mij hebben en houden, maar ik ga je niet delen. Ik ben de enige, of ik je gaat maar naar die ander. Kies maar.

doe hetzelfde

Beste Vera,

Ik zou lekker gaan tinderen in zijn bijzijn. Natuurlijk hoef je niet in het echt te gaan daten, maar dan speel je wat met tinder en dan zeg je dat je voor vanavond beet hebt en ga je weg. En dan ga gewoon naar een vriendin en kom je lekker laat thuis. Misschien kun je één vriendin in vertrouwen nemen, zodat ze weet waarom je langs komt en/of blijft slapen.
Eens kijken of hij dat wel zo leuk vindt dat je ook een bijslaap zoekt. Als hij het geen probleem vind dan weet je dat de relatie van zijn kant toch wat minder voorstelt. En als hij wel boos wordt dan begrijpt hij misschien wat beter hoe jij je voelt, want kennelijk ziet hij dat nu niet.

Zorg voor kinderen

Ik vind het ook heel raar dat elke week hij zomaar een paar dagen weggaat en de zorg voor de kinderen dus "gewoon even" aan jou laat. Kun jij ook elke week zomaar een paar dagen weg en de de zorg aan hem overlaten? Probeer het eens.

Niet gelijkwaardig

Op dit moment hebben jullie geen gelijkwaardige relatie.
Man besluit er een tweede gezin bij te nemen, jij hebt te slikken.
Man besluit er iedere week een paar dagen tussenuit te gaan, jij hebt het maar op te vangen.

Als er geen gelijkwaardigheid en overleg mogelijk is, is de relatie ten dode opgeschreven volgens mij.

Tijdelijk

Als die relatie al eerer een lange tijd in de halt stond, is het nog maar de vraag of het nu wel blijvend is.
Is het een vreemde gedachte als die relatie omdat de vriendin eerder alles of niets wilde, op een gegeven moment niet genoegen kan nemen met drie dagen.
Er is moeilijk, maar je kan ook even de kat uit de boom kijken. Scheiden haalt ook je gezin overhoop.

Dank voor jullie reacties

Lieve mensen, wat een boel reacties, kennelijk maakt het veel los... Maar echt, alles wat jullie zeggen en aandragen heb ik ook al honderd keer bedacht (en tegen hem gezegd), en misschien is het heel onverstandig van me, maar op dit moment voel ik echt dat ik geen keus heb. Ik zou hem eventueel kunnen dwingen met die andere vrouw te breken, maar ik kan hem niet dwingen haar te vergeten of niet meer van haar te houden. En echt, we houden nog heel veel van elkaar, en willen ook echt niet bij elkaar weg. Dus ja, ik vind het geen fijn perspectief, zacht gezegd, ik vind het niet verstandig van hem, niet eerlijk, niet respectvol jegens mij, ik vind het puberaal gedrag van hem, etcetcetc, maar ik wil toch proberen ermee te leven. Kennelijk zijn er onder jullie geen mensen die een dergelijke situatie kennen (of daar zelf in leven of geleefd hebben) waarin het op een of andere, en voor de buitenwereld ongetwijfeld onbegrijpelijke, manier tóch werkte. Misschien kan het ook wel niet, ik weet het niet, maar het voelt voor mij op dit moment als het enige wat erop zit en er dan maar het beste van te maken, onder het motto: als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan.
Dank voor jullie meelevende reacties, die ik echt wel ter harte neem maar waar ik op dit moment, sorry, eigenlijk niet veel mee kan. Ik sluit niet uit dat ik later zal moeten toegeven dat jullie gelijk hadden, maar het zou ook kunnen dat wij het eerste stel zijn bij wie het wél werkt. Ik hoop het (maar ik hoop natuurlijk vooral dat de dame in kwestie zich eindelijk definitief terugtrekt of dat mijn man zelf tot de conclusie komt dat de prijs die de kinderen en ik betalen te hoog is – maar of dat ooit zal gebeuren weet ik niet).
Veel dank nogmaals voor jullie betrokkenheid. Ik zal hier zeker nog terugkomen. En als iemand dit leest en denkt: maar ik ken wél zo'n 'succesverhaal', houd ik me aanbevolen!
Hartelijke groet, Vera/Emmeken

Succes

Gelukkig geen ervaring hier met het dilemma waar jij voor staat. Ik wil je heel veel succes en wijsheid wensen en hoop voor jou en je man dat jullie in deze situatie beide oprecht gelukkig kunnen zijn en dat de kinderen er geen hinder van ondervinden maar de situatie (leren) nemen voor wat hij is. Wie weet wat voor moois de toekomst jullie brengen gaat.

succesverhaal

Dat kan alleen als er vanaf moment één sprak is van gelijkwaardigheid en openheid. Als het een gezamenlijke beslissing is om de relatie(s) zo vorm te geven. Het kan natuurlijk nooit een succesverhaal worden als de ene partner het de andere 'oplegt'.
Dus Emmeken, volgens mij houd je jezelf heel erg voor de gek als je denkt dat het 'vast wel went en misschien ooit wel gaat werken'.
En het is uiteindelijk jouw eigenwaarde waar niets van overblijft. Niet alleen omdat je partner geen rekening met je houdt, maar vooral toch omdat jij zo over jouw grenzen laat lopen.

hier wel enige ervaring

Emmeken, ik heb ook deel uitgemaakt van een soort van driehoeksrelatie, ook al zag mijn man dat anders. En precies daar wringt het: vaak hebben beiden andere behoeften en juist daaruit komt deze wijziging in de 'relatievoorwaarden' uit voort. Maar het is wel een eenzijdige wijziging en dat is niet hoe het in een goede relatie moet zijn. Zeg eens eerlijk: had jij dit zonder deze aanleiding ook vrijwillig voorgesteld? Dus zonder dat de andere vrouw al in beeld was?

Ik vind het knap dat je zegt dat je er beiden mee kan leven. Vraag je alleen wel af of je echt bereid bent je man te delen, of dat je op dit moment genoegen wilt nemen met second best zijn uit angst te verliezen wat je hebt. Uiteindelijk is een kenmerk van een vaste en onvoorwaardelijke relatie dat je enige exclusiviteit hebt. Dat raakt ook aan basisvertrouwen, liefde en respect. Zonder vertrouwen en overgave wordt liefde heel moeilijk. Liefde en delen verhouden zich moeilijk tot elkaar.

Voor mij was het belangrijk om te begrijpen waarom mijn man dit deed. Twee relaties hebben is vaak een teken van iets zoeken wat niet in een persoon zelf ligt. daarom nogmaals mijn tip: lees erover. Niet om te veroordelen of te kiezen, maar louter om te begrijpen en zo dichter bij je eigen keuze te kunnen blijven. Vraag is namelijk niet of jij er mee kunt leven, vraag is of je het ook echt zo WILT.

Het is natuurlijk ook maar ...

waar je je geluk uit haalt!

keuze

"...maar op dit moment voel ik echt dat ik geen keus heb."

Fout. Je hebt wel een keuze.

Hou jezelf niet voor de gek dat je geen keuze hebt.

Je hebt wel een keuze, maar iets houdt je tegen.

Bedenk nou eens goed wat je tegenhoudt en probeer daar eerlijk over te zijn. Ik zeg niet dat je weg moet bij hem, maar het is wel goed als je eerlijk bent tegenover jezelf.

Ben je bang dat de kinderen het jou gaan verwijten als jij een grens trekt en je man kiest niet voor jou, dat dan dus een echtscheiding volgt?
Ben je bang dat als jij een grens trekt je man voor haar kiest en jij dus echt volledig door hem afgewezen wordt, terwijl je nu denkt dat hij toch nog van je houdt?
Ben je bang voor de financiële consequenties?
Ben je bang om echt alleen de kinderen te moeten opvoeden?

Misschien is het goed om, zolang je geen grens durft te trekken, je probeert sterker te worden en meer eigenwaarde te creëren voor jezelf door boeken te lezen als Niet morgen maar nu en De moed van imperfectie. Of andere boeken. Dat kan sowieso geen kwaad. Veel sterkte.

De andere waarheid

Ja dat verhaal was er ook. Door hun relatie naast de onze te accepteren hadden wij het samen goed. We verspilden onze tijd niet met geruzie. Als we samen waren hadden we het goed.En we hadden dus geen suffe burgerlijke relatie, maar iets bijzonders en spannends, wat anderen niet snapten. Dat versterkte de band ook wel. Bovendien - en dat was het allerbelangrijkste voor mij - waren wij verschrikkelijk goede vrienden. Die vriendschap, daar kon zij echt niet aan tippen.
Dat kun jij ook hebben. Je kunt een gave en sterke vrouw zijn, zijn vrienden zullen jaloers op hem zijn en je vriendinnen vol medelijdende bewondering. Oh en wees niet verbaasd als vrienden van hem toenadering zal zoeken. Voor de buitwereld hebben jullie dan gewoon een beetje excentrieke relatie en dat maakt jou ook interessant. Daar kun je ook van genieten.
Jij kunt je daarnaast ook nog optrekken aan het feit dat jullie samen kinderen hebben. Daar kan zij niet aan tippen en dat zal jullie voor altijd binden.
Dus: accepteren, niet meer smeken, neem het leven zoals het komt en negeer de pijn. Het kan echt een kick geven.
Vertel je kinderen dar jullie dit samen de beste oplossing vinden, dat jij papa's verdriet niet aan kunt zien en dat jij gewoon heel sterk bent en hier best tegen kunt. Ze zullen trots op je kunnen zijn en het fijn vinden dat het warme familieleven toch behouden blijft, al is het maar 2/3 van de tijd. Je kunt deze rol omarmen. Misschien past ie je goed.
Hoe het eindigt weet je niet. Je gaat gewoon zien hoe het gaat. Niet meer tobben, maar genieten. Trots zijn op jezelf en je uithoudingsvermogen. Trots zijn op je kinderen die straks natuurlijk ook uiteindelijk de situatie zullen accepteren.
Ja, zo kun je het ook beleven. Zo heb ik het ook beleefd. Maar dan zonder kinderen.
Als uiteindelijk de keuze op mij zou zijn gevallen, zou het het succesverhaal geweest zijn waar je op hoopte. Dat verhaal zou zijn huidige vrouw je kunnen vertellen.

Het is met mij meer dan goed afgelopen. Ik ben heel gelukkig met man en kinderen. Ik vind mijn ex nu een uiterst onaantrekkelijke man.
Maar het verdriet is er nog steeds. Net als de liefde die ik ook nog steeds voor hem voel en waar ik niets meer mee kan. De vriendschap, voor mij het belangrijkste, was niet bestand tegen de breuk en de schaamte die hij voelde.

Ik herhaal mijn advies: laat je coachen of laat iemand met je meedenken om de schade voor jezelf en je kinderen te beperken.

een co-huwelijk

Als je toch voor deze situatie kiest zou het dan niet verstandig zijn om met de partijen om tafel te gaan zitten en de dagen te verdelen? Denk ook aan de feestdagen vakanties. De kind alleen dagen voor als jij weg moet of werkt. Ik zou een soort van co-huwelijksconvenant op laten stellen. En financieel, heeft het financieel nog consequenties?
Misschien een kaartje rond laten gaan naar familie en kennissen dat jullie huwelijk is uitgebreid met Truus en zoontje. Dan maar gewoon duidelijk zijn en doen alsof het iets leuks is.
Sterkte.

In mijn famile

komt een dergelijke constructie voor. Mijn tante is en blijft getrouwd, is in het weekend bij haar man. De dagen door de week is ze bij haar vriend. Kerstkaarten worden door 3 personen ondertekend: oom,tante en bij-man.
Ik zie ze nooit meer, dus weet niet hoe deze constuctie voor oom is. Ik weet wel dat mijn ouders en de rest van de familie de bij-man nog nooit hebben ontmoet, en daar ook niet op zitten te wachten. Ontmoetingen met tante worden ook schaars. Het lijkt mij persoonlijk dan ook schier onmogelijk om te leven in een dergelijke verscheurdheid in de relaties. Wellicht ben ik niet modern, maar in een relatie is mijn partner prioriteit, en geen optie. Op mijn beurt wil ik ook zijn prioriteit zijn. Maar misschien getuigt het wel van een heel ruim hart en groot mededogen om de liefde van je leven te kunnen delen met een ander. Etty Hillesum schrijft daar wel mooie dingen over in haar dagboek.

Vergeet daarbij niet ...

de te verrichten seksuele handelingen op elkaar af te stemmen. Anders wordt het toch nog saai voor hem!

Verplicht hem bovendien per geval aan jou te melden of de overige vrouwen met wie hij te maken heeft/krijgt een Truus betreft of een Geertruida. Anders loop jij nog het risico nodeloos lang te rivaliseren met vrouwspersonen die die 'eer' helemaal niet verdienen!

Dan wel eerlijk

Als je besluit het te accepteren, laat hem het dan wel eerlijk spelen. Laat hem het maar aan de buitenwereld vertellen. Dan mag jij ook een paar dagen per week voor jezelf, en blijft hij bij de kinderen. Dan mag jij er ook een minnaar bij als je dat (op termijn) wilt. Spreek dat nu af, leg het vast. Dan heb je kans op enige gelijkwaardigheid. Want echt, zonder gelijkwaardigheid kan dit niet. En momenteel is het heel, heel ongelijkwaardig!

Veilig vrijen

Ook geen slecht idee om vanaf nu alleen nog maar veilig te vrijen. Je weet niet met wie die andere mevrouw verder allemaal nog in bed ligt en heeft gelegen, en met wie die personen het allemaal doen.