Kerst valt in het water

Je moeder legt onterecht de verantwoordelijkheid bij jou neer, omdat ze waarschijnlijk weet dat jij normaal de meest flexibele persoon bent. De dynamiek die AnnaPollewop beschrijft herken ik ergens wel van vroeger. Mijn zus kon zich als puber en jongvolwassene soms behoorlijk onaangepast gedragen thuis, maar daar mocht ik vooral niks van zeggen 'want anders komt ze misschien in de weekenden niet meer naar huis'. Nou dan blijft ze toch weg? Ook word ik nog steeds geïnstrueerd door mijn ouders om haar niet tegen het hoofd te stoten, want als zij besluit geen contact met mij te willen, dan zou dat mijn schuld zijn en dat zouden zij heel erg vinden. 

FruitMoeder schreef op 28-11-2024 om 07:39:

Bedankt voor jullie reacties. Het is inderdaad de stiefzus die ook zo bot op mijn verjaardag deed. Mijn moeder is echt zo'n vrouw die geleerd heeft dat de vrouw de lijm is die de familie bij elkaar wil houden. Ik denk ook dat ze het zielig vindt voor mijn stiefvader omdat hij zijn dochter dan niet met kerst ziet. Maar stiefvader is best stug dus durft dat weer niet te zeggen.

Wat ik zo erg vind is dat wij juist die datum hebben gepland zodat iedereen erbij kan zijn. En dan wordt het weer mijn verantwoordelijkheid om alles om te gooien. Ik heb al tegen mijn moeder gezegd dat wij op tweede kerstdag niet kunnen en eerlijk gezegd als wij wel konden weet ik zeker dat stiefzus dan ook niet zou komen. Mijn moeder probeert nog andere datums te vinden, maar man werkt gewoon op de 27ste en ik heb op de 24ste met vriendinnen afgesproken, dus iedereens agenda zit gewoon vol.

Ik word er erg pissig van dat mijn moeder's wil dan weer mijn probleem wordt. En ik weet bijna zeker dat mijn moeder erover gaat beginnen als wij toch kerst op de 25ste vieren met hun. Ik heb er nu al helemaal geen zin meer in.

Een repeterende langspeelplaat kan wel eens helpen bij dominante personen. Gewoon nergens op ingaan, steeds hetzelfde herhalen"we hebben de 25e afgesproken, en dat gaan we doen "Durf je het ook te laten merken dat je pissig wordt: ¨Ma,als je zo blijft zeuren dan blaas ik het helemaal af.¨

Jouw moeder meent de lijm te moeten zijn die de familie bijeenhoudt en jij doet je uiterste best aan haar wensen te voldoen. En stiefzus laat op een weinig elegante  manier merken zich geen onderdeel te voelen van die familie. ZIt jij zelf op haar gezelschap te wachten?

Bolmieke schreef op 26-11-2024 om 21:07:

Ik vier nooit kerst en mijn kinderen ook niet, mijn beste vriendin ook niet. Heerlijk! Toen mijn moeder en schoonouders nog leefden was het altijd een vreselijk gedoe met wie en welke dag.
Ik vind kerstmis een nepfeest met allemaal verkeerde verwachtingen, overconsumptie en irritaties.

Onze zoon is altijd vrij om te beslissen of kerst bij ons doorgebracht wordt of niet, het is geen verplichting. Wel van tevoren laten weten uiteraard zodat er rekening mee gehouden kan worden bij de boodschappen. Maar voor ons is kerst net zoals andere dagen hoor, wel lekker eten maar niet overdadig. Persoonlijk heb ik meer met oudjaar, het afsluiten van het jaar en de start van een nieuw jaar. 

Het vervelende is dat jullie allebei (jij en stiefzus) niet duidelijk uitspreken dat jullie geen behoefte hebben aan contact. Als jullie elkaar zien dan is dat prima en jullie kunnen best door een deur maar jullie zijn geen zussen. 

Dus wil stiefzus komen met kerst dan is dat prima. Komt ze niet dan is dat ook goed. Fijn dat ze dat op tijd heeft laten weten. Plannen veranderen verder niet. Iedereen is nog steeds welkom op 1e kerstdag. 

Het wordt wel tijd om dit aan je moeder duidelijk te maken. Ook door je stiefzus. Anders blijf je dit soort dingen houden op verjaardagen, feesten, kerstdagen. Het is zo ongemakkelijk.   

Zoals de meesten aanraden, doe ik het ook. Ik neem de kerstdagen zoals ze komen (en ben blij als het achter de rug is). Mijn kinderen hebben beide een eigen vader + familie, waar aan beide kanten mensen werk hebben dat 24/7 doorgaat. Daarbij waren mijn ouders gescheiden en heeft mijn partner ook weer volwassen kinderen met schoonouders. Succes met die puzzel, dan is het eerder geluk dan wijsheid dat je je eigen kinderen en eigen familie op hetzelfde moment in huis kunt krijgen.
Dit jaar lijkt het erop alsof ik geen enkele kerstdag in mijn eentje zit. Dat vind ik dan ook wel weer een opgave, twee dagen lang gezellig doen en zorgen dat de harmonie blijft.

MMcGonagall schreef op 01-12-2024 om 12:11:

Dit jaar lijkt het erop alsof ik geen enkele kerstdag in mijn eentje zit. Dat vind ik dan ook wel weer een opgave, twee dagen lang gezellig doen en zorgen dat de harmonie blijft.

Het laatste deel van deze zin, dit klinkt als een verlangen naar de rust van corona...  

TineWinkel schreef op 01-12-2024 om 13:27:

[..]

Het laatste deel van deze zin, dit klinkt als een verlangen naar de rust van corona...

Ja, graag. Vond ik echt de beste bijwerking ervan. Geen sociale verwachtingen. Dat zou van mij als introvert zo weer terug mogen.

Heerlijk de Hema voor jezelf, nou ja bijna.

TineWinkel schreef op 01-12-2024 om 13:27:

[..]

Het laatste deel van deze zin, dit klinkt als een verlangen naar de rust van corona...

Nou nee, dat ook weer niet. Ik vond dat echt geen leuke periode, zeker het hele thuis werken niet en niet weten wanneer het eindigt. Het is nu even twee dagen mijn beste beentje voor en dan nog ruim een week vrij

TineWinkel schreef op 01-12-2024 om 13:27:

[..]

Het laatste deel van deze zin, dit klinkt als een verlangen naar de rust van corona...

Achteraf kijken veel mensen met plezier daarop terug, ik ook, maar dat is ook omdat we nu weten dat we na twee a tweeënhalf jaar van die lockdowns af waren. Als we acht jaar zo hadden moeten leven, hadden we waarschijnlijk anders gepiept. 

FruitMoeder schreef op 02-12-2024 om 10:08:

[..]

Het maakt mij niet echt uit of ze komt of niet. Het probleem zit er meer in dat mijn moeder nu in de 5de versnelling is gesprongen om toch alles met z'n alle te vieren. En dat ik dan de schuld krijg. Dat ik mij niet flexibel genoeg opstel. Dat is het dilemma. Maar goed dit weekend heb ik er niks overgehoord waarschijnlijk pas na Sinterklaas weer. Ugh.

Dan zou ik eens goed uit mijn slof schieten. Want er is helemaal geen dilemma voor jou. Kennelijk geeft ze niet alleen de schuld aan jou, maar voel je je ook schuldig en voel jezelf een dilemma. Zij gaat over jouw grenzen heen. Om dit heel duidelijk en stevig aan te geven, is het nodig dat je je woede (ja, dit klinkt misschien te sterk) hierover durft te voelen. 

Ik was vrij braaf van mijzelf en met een moeder die overbezorgd was en teveel bezig in mijn eigen leven, ben ik een aantal keren heel woedend geweest. Die woede maakte mij ook vrij van haar tentakels en van de angst die ze aan mij overdroeg. Angst die oploste. Net zoals de schuld nergens over gaat. 

Ik vat het even samen:
- Augustus: jij + zus + moeder: Kerst wordt bij Jij op Eerste Kerstdag
- Zus krijgt nieuwe vriend
- Zus KIEST ervoor om Eerste Kerstdag met hem mee te gaan
- Moeder wil dat jij het verzet
- Maar dat kan niet want jij hebt al iets Tweede Kerstdag
- Conclusie: Kerst is op Eerste Kerstdag voor wie wil komen en wie ervoor kiest om ergens anders te zijn, gaat daarheen. 
- En jij gaat alleen nog tegen je moeder zeggen: Wat zullen we Eerste Kerstdag koken? of Wat zal ik Eerste Kerstdag maken? En als ze over zus begint, dan negeer je dat. 
Oefen het even met je man, laat hem je moeder spelen. Kan je nog lol hebben. 

Trouwens, is je zus niet blij dat ze er onderuit kan? Krijgen we straks een draadje: Ik wilde niet met Kerst bij mijn familie zijn, maar mijn moeder heeft net zolang bij mijn zus gezeurd, dat ze het diner verzet heeft en nu moet ik wel gaan. Hoe kom ik hier onderuit? 

Labyrinth schreef op 02-12-2024 om 18:48:

[..]

Dan zou ik eens goed uit mijn slof schieten. Want er is helemaal geen dilemma voor jou. Kennelijk geeft ze niet alleen de schuld aan jou, maar voel je je ook schuldig en voel jezelf een dilemma. Zij gaat over jouw grenzen heen. Om dit heel duidelijk en stevig aan te geven, is het nodig dat je je woede (ja, dit klinkt misschien te sterk) hierover durft te voelen.

Ik was vrij braaf van mijzelf en met een moeder die overbezorgd was en teveel bezig in mijn eigen leven, ben ik een aantal keren heel woedend geweest. Die woede maakte mij ook vrij van haar tentakels en van de angst die ze aan mij overdroeg. Angst die oploste. Net zoals de schuld nergens over gaat.

Juist vetgedrukte ja! Ik had al eerder iets soortgelijks geschreven (pag 2), maar daar heeft Fruitmoeder niet op gereageerd. 

Fruitmoeder: durf jij überhaupt weleens tegen je moeder in te gaan of ben jij net zo’n pleaser als zij blijkbaar is?

Kersje schreef op 02-12-2024 om 20:20:

[..]

Juist vetgedrukte ja! Ik had al eerder iets soortgelijks geschreven (pag 2), maar daar heeft Fruitmoeder niet op gereageerd.

Fruitmoeder: durf jij überhaupt weleens tegen je moeder in te gaan of ben jij net zo’n pleaser als zij blijkbaar is?

Dit inderdaad. Al pagina's lang krijgt TO advies om eens tegen haar moeder op te staan, maar daar reageert ze niet op...

TO, neem het advies hier ter harte. Dit is een mooi moment om te leren het probleem daar te laten waar het hoort: bij je moeder. Misschien zelfs aanleiding voor een goed gesprek met haar over de te grote verwachtingen die zij heeft over het 'een gezin vormen' met volwassen kinderen. Dat kan niet. Punt. Jullie hebben geen verleden samen, dus het is hooguit gezellig als je elkaar ziet, maar niet meer dan dat. En je stiefzus heeft er duidelijk al helemaal geen behoefte aan om 'happy family' te spelen. Je moeder kan dat niet op jou afwentelen. Ze moet haar eigen verwachtingen bijstellen. Of dat in ieder geval gaan leren. Kan haar partner (het is NIET je stiefvader!) hier niet bij helpen? Van hem hoeft het ook niet zo nodig allemaal volgens mij...