Kerst valt in het water
Wij hadden met de hele familie in augustus al afgesproken dat wij eerste kerstdag met z'n alle kerst gingen vieren bij mij thuis. Iedereen was het daarmee eens en de plannen zijn getrokken. Nu heeft mijn stiefzus een nieuwe vriend gekregen (het is pas een maand of 2 aan) en ze willen samen kerst vieren. Helemaal prima. Wij kunnen makkelijk een extra stoel aan de tafel zetten. Maar stiefzus bedoelde eigenlijk dat zij met haar vriend samen met zijn familie kerst wilde vieren en je raadt het al dat moet op eerste kerstdag zijn.
Mijn moeder en stiefvader willen dolgraag met z'n alle kerst vieren en stelde voor om het dan tweede kerstdag te doen. Stiefzus kon dan wel. Maar ik en mijn man hebben dan al plannen om dan met zijn familie kerst te vieren. Nu is mijn moeder pissig op mij omdat ik niet flexibel genoeg ben.
Ik heb het zo gehad. Eerste kerstdag is afgesproken. Ik kan\wil de plannen met schoonfamilie voor tweede kerstdag niet veranderen. Heeft iemand hier nog tips?
FruitMoeder schreef op 02-12-2024 om 10:08:
[..]
Het maakt mij niet echt uit of ze komt of niet. Het probleem zit er meer in dat mijn moeder nu in de 5de versnelling is gesprongen om toch alles met z'n alle te vieren. En dat ik dan de schuld krijg. Dat ik mij niet flexibel genoeg opstel. Dat is het dilemma. Maar goed dit weekend heb ik er niks overgehoord waarschijnlijk pas na Sinterklaas weer. Ugh.
Je kunt natuurlijk ook zelf het gesprek aangaan met je moeder hierover: duidelijk aangeven hoe je kerst gaat vieren en daarbij gelijk het gesprek aangaan met je moeder dat zij haar verwachtingen aan moet passen over de " big happy famuly" zoals zij het blijkbaar wil maar wat niet in de praktijk werkt. Zoals Jonagold ook aangeeft.
Je komt in dilemma's terecht als je niet duidelijk je grenzen en mening aangeeft, dan blijft je moeder dit doen.
Gingergirl schreef op 03-12-2024 om 06:27:
[..]
Je kunt natuurlijk ook zelf het gesprek aangaan met je moeder hierover: duidelijk aangeven hoe je kerst gaat vieren en daarbij gelijk het gesprek aangaan met je moeder dat zij haar verwachtingen aan moet passen over de " big happy famuly" zoals zij het blijkbaar wil maar wat niet in de praktijk werkt. Zoals Jonagold ook aangeeft.
Je komt in dilemma's terecht als je niet duidelijk je grenzen en mening aangeeft, dan blijft je moeder dit doen.
Ja zeg gewoon "Stop met dingen regelen, de 25e is het bij ons".
Nou ja, er is natuurlijk niet gezegd dat als TO duidelijk laat blijken hier niet van gediend te zijn, dat haar moeder dan ook meteen stopt hè? Voor het zelfde geld bestaat de vooruitgang erin dat TO niet meer het idee heeft dat ze iets moet, maar dat ze zich gaat afvragen hoe ze zich minder gaat ergeren aan het gezanik van moeder over het teleurstellende familieleven. Dat is dan wel vooruitgang, maar geen complete oplossing.
Hopelijk breekt ooit fase 3 aan: moeder heeft geleerd dat zeuren geen zin heeft en houdt er dus mee op, maar garanties daarop zijn er niet 
Temet schreef op 03-12-2024 om 08:23:
Nou ja, er is natuurlijk niet gezegd dat als TO duidelijk laat blijken hier niet van gediend te zijn, dat haar moeder dan ook meteen stopt hè? Voor het zelfde geld bestaat de vooruitgang erin dat TO niet meer het idee heeft dat ze iets moet, maar dat ze zich gaat afvragen hoe ze zich minder gaat ergeren aan het gezanik van moeder over het teleurstellende familieleven. Dat is dan wel vooruitgang, maar geen complete oplossing.
Hopelijk breekt ooit fase 3 aan: moeder heeft geleerd dat zeuren geen zin heeft en houdt er dus mee op, maar garanties daarop zijn er niet
Klopt, maar je moet ergens beginnen. Als je je grenzen niet duidelijk aangeeft blijven mensen er zo wie zo heen gaan.
Kersje schreef op 02-12-2024 om 20:20:
[..]
Juist vetgedrukte ja! Ik had al eerder iets soortgelijks geschreven (pag 2), maar daar heeft Fruitmoeder niet op gereageerd.
Fruitmoeder: durf jij überhaupt weleens tegen je moeder in te gaan of ben jij net zo’n pleaser als zij blijkbaar is?
Ik vind het moeilijk. Mijn moeder kan heel goed mij woorden in mijn mond leggen. Daarnaast is de relatie met mijn vader niet erg goed en zie ik mijn moeder als mijn enige biologische ouder. Ik vind het erg moeilijk om haar dan teleur te stellen. Maar ze walst wel elke keer over mijn grenzen heen. En ik snap ook wel dat ze een leuk (samengesteld) gezin wil hebben. Dat is iets wat ze nooit met mijn vader had. Maar het wordt zo geforceerd.
Jonagold schreef op 02-12-2024 om 22:00:
[..]
Kan haar partner (het is NIET je stiefvader!) hier niet bij helpen? Van hem hoeft het ook niet zo nodig allemaal volgens mij...
Ik heb altijd het vermoeden dat hij het wel wil, maar het niet durft te zeggen.
FruitMoeder schreef op 03-12-2024 om 09:35:
[..]
Ik vind het moeilijk. Mijn moeder kan heel goed mij woorden in mijn mond leggen. Daarnaast is de relatie met mijn vader niet erg goed en zie ik mijn moeder als mijn enige biologische ouder. Ik vind het erg moeilijk om haar dan teleur te stellen. Maar ze walst wel elke keer over mijn grenzen heen. En ik snap ook wel dat ze een leuk (samengesteld) gezin wil hebben. Dat is iets wat ze nooit met mijn vader had. Maar het wordt zo geforceerd.
Kan het zijn dat jij (doordat je als kind zag dat je moeder het moeilijk had in de relatie met je vader en haar behoeften niet werden vervuld) het lastig vindt om je grenzen aan te geven als gevolg van parentificatie? Je 'stijgt' dan op en je gaat op een emotioneel vlak voor je moeder zorgen.
Als je die patronen bewust wordt, kan je gaan 'dalen' en de patronen doorbreken. In dat geval kan je je reddersrol die je aangepraat wordt (want Fruitkind heeft altijd laten zien dat zij de teleurstellingen van haar moeder opvangt of begripvol verzacht) aan je voorbij laten gaan. Je moeder zal om moeten leren gaan met haar eigen teleurgestelde gevoelens. Die mag je bij haar laten. Jij staat in je eigen 'bak'. Wat het je oplevert is heel veel, het leven wordt lichter, je houdt veel energie over voor de invulling van je eigen leven, zonder schuldgevoel.
FruitMoeder schreef op 03-12-2024 om 09:36:
[..]
Ik heb altijd het vermoeden dat hij het wel wil, maar het niet durft te zeggen.
Tijd dus om hem bondgenoot te maken in de strijd. Want jullie stevenen nu op een ongezellige kerst af omdat jullie geen van beiden tegengas durven geven. Ga samen met hem het gesprek met je moeder aan. Niet aanvallend, maar gewoon benoemen dat het niet realistisch is om te denken dat jullie nog een 'gezin' kunnen vormen. Dat kerngezin is er niet meer, en dat kun je niet opnieuw boetseren uit 2 gebroken gezinnen. Hoe graag misschien iedereen dat ook zou willen. Maar je stiefzus geeft in daden heel duidelijk aan er zeker geen behoefte aan te hebben. Jij hebt die behoefte ook niet. Alleen je moeder heeft een soort ideaalbeeld in haar hoofd dat niet haalbaar is. De enige oplossing is echt dat zij dat in gaat zien.
Kom voor jezelf op, en eigenlijk ook voor haar. Ze verlangt naar iets dat niet kan. Dat kan ze maar beter zo snel mogelijk inzien en accepteren. En gaan genieten van wat er wél is: een fijne nieuwe partner en kinderen die elkaar en de nieuwe partners in ieder geval accepteren. Van daaruit kun je heel langzaam misschien verder bouwen. Maar afdwingen dat er een nieuw gezin gevormd wordt gaat juist zorgen voor een explosie vroeg of laat, en dan valt er denk ik nog maar weinig te lijmen. Juist omdat jullie geen gezamenlijke historie hebben.
Denk je ook niet dat jij voor je moeder de veiligste persoon bent, zodat ze het gemakkelijker vind om de schuld bij jou te leggen? Jou raakt ze niet zo snel kwijt. Die dochter van haar man wel. En dat betekent voor haar gevoel misschien iets in de relatie?
Gingergirl schreef op 03-12-2024 om 06:27:
[..]
Je kunt natuurlijk ook zelf het gesprek aangaan met je moeder hierover: duidelijk aangeven hoe je kerst gaat vieren en daarbij gelijk het gesprek aangaan met je moeder dat zij haar verwachtingen aan moet passen over de " big happy famuly" zoals zij het blijkbaar wil maar wat niet in de praktijk werkt. Zoals Jonagold ook aangeeft.
Je komt in dilemma's terecht als je niet duidelijk je grenzen en mening aangeeft, dan blijft je moeder dit doen.
Ja daar ben ik helemaal mee eens. Je moeder is op een ouderwets vrouwelijke manier dwingend. Je moet duidelijk maken dat het zo niet werkt. Dat jullie niet een gezin zullen vormen. En ik denk dat je stiefzus er helemaal zo over denkt.
Zou je met stiefzus naar jullie ouders kunnen gaan? En dan zeggen dat jullie beide niet zitten te wachten op het gedwongen, gezellige samen zijn. Dat jullie prima door een deur kunnen als jullie elkaar tegenkomen op een verjaardag oid, maar dat het wat jullie betreft er niet meer is dan dat. Je stiefzus lijkt zich er wat makkelijker aan te onttrekken, maar vindt dat getouwtrek misschien ook wel vervelend.
Schemerlampje schreef op 04-12-2024 om 15:10:
Zou je met stiefzus naar jullie ouders kunnen gaan? En dan zeggen dat jullie beide niet zitten te wachten op het gedwongen, gezellige samen zijn. Dat jullie prima door een deur kunnen als jullie elkaar tegenkomen op een verjaardag oid, maar dat het wat jullie betreft er niet meer is dan dat. Je stiefzus lijkt zich er wat makkelijker aan te onttrekken, maar vindt dat getouwtrek misschien ook wel vervelend.
Als stiefzus zijnde zou ik daar absoluut geen zin in hebben, vind dit echt iets tussen TO en haar moeder. Dat ‘stiefvader’ het ook graag wil is ook maar een invulling van TO (en/of moeder?) en daarnaast heeft stiefzus inmiddels best genoeg seintjes afgegeven dat het voor haar allemaal niet zo nodig hoeft, toch? (Verjaardag TO, Kerst)
