huwelijk zonder sex

vlinder

"Jipox en Ad. Relax. Wat manlief het liefste wil, is niet wat wij daadwerkelijk doen."

Goed, zo. Keep him hungry

Lucerna

"Ik reageerde slechts op jouw formulering - alsof autisten per definitie niet leuk zijn cq geen sex willen of daar niet goed in zijn. Er zullen vast aantrekkelijke koelkasten zijn, maar ik had het over léuke autisten. Met wie je kunt lachen dus en kunt knuffelen en nog veel meer. Autist-zijn sluit dat niet per definitie uit "

Duidelijk. Mijn opmerking moet je zien in het kader van de steeds weer opduikende discussie over partners van vrouwelijke OO bezoekers die na ettelijke jaren huwelijk ineens blijken altijd autistisch te zijn geweest. Ik suggereer dan vaak dat de dames de betreffende mannen misschien autistisch hebben 'gemaakt'. (dan kan natuurlijk helemaal niet, maar ik betwijfel de diagnose die deze dames gesteld hebben)

Ad Hombre en Ex van een echte autist

Ad, jouw opmerking snap ik helemaal hoor Ik heb dat gevoel ook weleens gehad. Maar ik word er soms ook erg moe van, want er zijn écht best heel leuke attente lieve autisten. (En voor de goede orde, ik ben niet met een autist getrouwd, althans, bij mijn beste weten niet).

Ex van..., natuurlijk is dat gedrag jouw ex totaal killing, voor je libido en voor je relatie. Het is heel erg dat jou dat overkomen is en het is nog erger dat je ging denken dat het aan jou lag. Als die diagnose 20 jaar eerder was gekomen, was je wellicht niet hem getrouwd of had hij bepaalde dingen misschien toch wel ingezien - maar dat zullen we nooit meer weten. Hoe dan ook, ik vind het erg dat sommigen met zulk gedrag hun echtgeno(o)t(e) kapot maken. Zowel autisten als niet-autisten.

Ex van een ex....

Zoooo herkenbaar. Bijna eng. Mijn ex deed exact zo. Maar hij is nooit gediagnosticeerd.

Autist of normaal?

Het is best mogelijk dat de ex van 'de ex van...' een echte autist is, maar als je een willekeurige man 'drooglegt' en die vervolgens zo reageert zou ik dat persoonlijk niet als een bewijs van autisme interpreteren. Zo onmenselijk lijkt me die reactie nl. niet.

Dus dit bevestigt mij in mijn (voor)oordeel dat het onder vrouwen tegenwoordig bon ton lijkt om ongewenst mannelijk gedrag van het label 'autisme' te voorzien.

Ad Hombre

Mijn ex heeft de diagnose van een echte gediplomeerde psychiater. Lijkt mij niet aan jou om die dan in twijfel te trekken.
Als ik overigens jouw reacties zo gedurende de jaren lees, kan ik mij niet helemaal aan de indruk onttrekken dat bij jou ook wel wat kenmerken uit het spectrum aanwezig zijn. Ik zal er geen labeltje op plakken, want ik heb er niet voor geleerd, maar jij gaat ook uit van je eigen gelijk. En als iemand het waagt om dat in twijfel te trekken, dan ben je oh zo verbaal gewiekst om diegene met een ongemeende kwinkslag op zijn plaats te zetten. (Kans is natuurlijk groter dat het gewoon 'alleen maar' arrogantie is).

Nou Ad

Een man die een vrouw tot diep in de nacht belaagt om een gevoeld recht op sex af te dwingen is toch niet helemaal realistisch en zou ik toch geen ' mannelijk' gedrag willen noemen.
Dit soort de plank misslaan lijkt me wel een aanduiding van een bijzonder karakter. Denken dat er regeltjes zijn voor 'normaal' gedrag en dat dat met doorzetten af te dwingen is in een relatie. Dan heb je wel iets gemist of snap je iets echt niet.

Poeh Ad

Dat gedrag zal ongetwijfeld niet altijd direct op Autisme terug te leiden zijn, maar echt normaal en gezond vind ik het toch echt niet. Onmenselijk daarentegen wel.

Je partner tegen haar zin tot seks dwingen zou ik heel anders noemen....

Precies zoals ik zeg

Ongewenst gedrag is niet auomatisch een diagnose. En boos worden omdat je vrouw je sex weigert is niet hetzelfde als dwingen.

Jullie zijn vreselijk vaardig in het labelen van ongwenst mannelijk gedrag. En dat vind ik niet gezond.

Ex van...

"Mijn ex heeft de diagnose van een echte gediplomeerde psychiater. Lijkt mij niet aan jou om die dan in twijfel te trekken."

Dat doe ik ook niet (die diagnose schermde je direct al mee), ik trok de daaropvolgende discussie in twijfel waarin iemand haar man herkende in jouw verhaal en daar eigenlijk ook maar weer gelijk zo'n label op wilde plakken. Onder sommige vrouwen heerst een enorme emotionele behoefte om hun ex-en direct maar tot autist te bestempelen. Daarmee veeg je natuurlijk lekker je eigen straatje schoon. Daar verzet ik me tegen, en niet alleen hier maar ook als mannen dat soort simplistische verklaringen hanteren en hun vrouwen voor borderline (of vroeger: hysterisch) uitmaken. Makkelijke zelfgenoegzame verklaringen dienen altijd in twijfel getrokken te worden.

"Als ik overigens jouw reacties zo gedurende de jaren lees, kan ik mij niet helemaal aan de indruk onttrekken dat bij jou ook wel wat kenmerken uit het spectrum aanwezig zijn."

Het lijkt de communistenjacht van McCarthy wel.

"Ik zal er geen labeltje op plakken, want ik heb er niet voor geleerd, maar jij gaat ook uit van je eigen gelijk. En als iemand het waagt om dat in twijfel te trekken, dan ben je oh zo verbaal gewiekst om diegene met een ongemeende kwinkslag op zijn plaats te zetten. (Kans is natuurlijk groter dat het gewoon 'alleen maar' arrogantie is)."

Dat zijn allemaal hele normale eigenschappen. Toevallig is mijn vriendin psycholoog en die beweerrt bij hoog en laag dat ik echt geen autist ben. Een enkel symptoompje heeft iedereen wel. De meeste mensen zijn ook wel eens druk, maar dat maakt ze nog geen ADHD-ers.

Ik vind jou troouwens ook verbaal best agressief en gewiekst. Misschien moet ik ook maar eens een leuk labeltje voor je gaan zoeken

Als je me moet karakteriseren, zul je zien dat ik met name dingen in twijfel trek. Daar maak je je niet altijd populair mee. De meeste mensen vinden dat niet leuk. Maar ja, het is maar een forum. Als je daar al niet jezelf kunt zijn, waar dan wel?

jezelf zijn

'Maar ja, het is maar een forum. Als je daar al niet jezelf kunt zijn, waar dan wel?'

Zie wel wat in die uitspraak 'seks is 10% van het huwelijk, geen seks 90%'. Waarbij het trouwens wel uitmaakt of iemand niet wil of door gezondheidsredenen/zware vermoeidheid niet meer kan. Hoewel - er kan altijd wel íets. Wanneer is seks precies seks?

Tonny

"Zie wel wat in die uitspraak 'seks is 10% van het huwelijk, geen seks 90%'. Waarbij het trouwens wel uitmaakt of iemand niet wil of door gezondheidsredenen/zware vermoeidheid niet meer kan. Hoewel - er kan altijd wel íets. Wanneer is seks precies seks?"

Dat is ruimschoots de verstandigste uitspraak van deze draad. En inderdaad, je kunt op heel veel verschillende manieren aan sex doen maar op een of andere manier gaat het in dit soort draadjes meestal om twee uitersten:

Man wil recht op en neer
Vrouw wil helemaal niks

Hee, wacht eens, zouden ze allebei autistisch zijn...?

al 5 jaar

vanwege prostaatkanker waar echtgenoot hormonen toegediend krijgt. Al vijf jaar vrijwel een huwelijk zonder sex. En heel soms wel maar na zo'n tijd 'droog' te staan doet t pijn, veel pijn ondanks smeermiddelen.
En dan lees ik hier reacties dat man egoistisch zou zijn dat hij mij 't niet gunt om het eventueel buiten de deur te zoeken.
Bah, en au..reacties die pijn doen

nou boos worden....

Leuk geprobeerd Ad. Maar wat daar beschreven werd gaat wel wat verder dan boos worden. Seks is geen recht. En sex al helemaal niet. Seks afdwingen kan in mijn ogen niet. Nooit niet, maakt niet uit onder welke omstandigheden.

Seks is echter meer dan op en neer. Wat Tonny zegt is zo waar. Het gaat om de intimiteit. En dan kan er altijd wel iets. En als je dat niet hebt kom je in die 90% van de relatie.

Doenja/ Ex van een ...

"Zoooo herkenbaar. Bijna eng. Mijn ex deed exact zo. Maar hij is nooit gediagnosticeerd."

Voor mij helaas ook herkenbaar, hoewel ik het gelukkig niet gehad heb met tot 05.00 schreeuwen om te gaan sexen.

Ad Hombre

En Ad, nee, ook die van mij is niet gediagnosticeerd, maar omdat hij daar nooit al zal meewerken, betekent het dan in jouw ogen dat hij dus geen Asperger heeft?

"Onder sommige vrouwen heerst een enorme emotionele behoefte om hun ex-en direct maar tot autist te bestempelen. Daarmee veeg je natuurlijk lekker je eigen straatje schoon. "

Ik vind m.n. het woordje "direct" heel interessant. Hoe kom je daar toch bij?

Om het bij mezelf te houden: ik ben meer dan 25 jaar samen met mijn man. Heb jarenlang (vanaf dat de kinderen een paar jaar oud waren) een problematisch huwelijk gehad. Dingen liepen niet lekker, gesprekken waren niet mogelijk, hij wilde niet in relatietherapie. Heb van alles geprobeerd, ben alleen in therapie geweest (want dacht: misschien ligt het wel aan mij)...

Pas na een tip van een vriendin dat het Asperger zou kunnen zijn, welke gedacht ik eerst belachelijk vond, ben ik nog een jaar of langer bezig geweest (met lezen en herkenning vinden) om erachter te komen, dat dat inderdaad is, wat er met hem aan de hand is.

Ik denk dat er meer vrouwen zijn die helemaal niet "direct" hun (ex) man tot autist bestempelen, maar jaaaaren wisten dat er iets niet klopte.

En nee, ik veeg mijn straatje niet schoon. Kijk naar mezelf en probeer aan mezelf te werken. Ben niet perfect en zal dat ook nooit beweren. En wat ik lees van andere vrouwen met (vermoedens van) autistische mannen, is dat ook helemaal niet aan de orde. De vrouwen zoeken het juist jaaaaren bij zichzelf, tot ze er bijna aan kapot gaan en dan op het spoor van autisme/Asperger komen en - eindelijk - begrijpen wat er aan de hand is.

Je weet duidelijk echt niet waar je over praat. Gelukkig maar .

NB Inmiddels bevestigt mijn tienerdochter keer op keer dat mijn man "raar" reageert op allerlei situaties. Niet dat ik het nog nodig heb. En op mij heeft ze ook voldoende kritiek, maar zij ziet echt een verschil tussen mijn "gebreken" en die van mijn man.

FF zo

Nee, direct is geen gelukkige woordkeus, ik begrijp dat je na jaren van relatieproblemen het aangerijkte label van harte omarmt, maar 'direct' kun je dat niet meer noemen. Maar ik hoop dat je mijn punt begrijpt, nl, dat het gevaarlijk (maar aantrekkelijk) is om elk ongewenst gedrag van een ex te willen medicaliseren.

En als ik die ex-en van jullie zou uithoren? Hoor ik dan een vergelijkbaar zij het tegengesteld verhaal?

Waar twee vechten hebben er twee schuld en je moet natuurlijk altijd hoor en wederhoor toepassen. Het wemelt hier echt van de dames die hun huwelijk kapot hebben zien gaan, ongetwijfeld in de meerderheid van de gevallen deels hun eigen schuld. Vreemd genoeg is het onder die dames heel popuplair om de man dan maar voor autist uit te gaan maken waarmee hun schuld volledig verdampt. Lekker gevoel. En als je ze dan vraagt waarom ze dat in 's hemelsnaam niet door hebben gehad toen ze trouwden blijken die 'autisten' in staat tot indrukwekkende misleiding.

Nou kun je de definitie van autist natuurlijk oprekken totdat nagenoeg de hele mannelijke bevolking eronder valt. Wat een heerlijk gevoel. Alle relatieproblemen kunnen we voortaan aan autisme van de man wijten. Vrouwen hebben nooit meer ergens schuld aan en als een man in zijn wanhoop sex 'eist' is dat natuurlijk gelijk 'dwingen' en 'dwingen' is natuurlijk 'verkrachting'. Wie weet is er nog wel een sympathieke (vrouwelijke) rechter te vinden die het daarmee eens is. Probleem opgelost.

Op zoek naar een nieuwe man dan maar, op de relatiesites. He, geen normale man meer te vinden! Wat is de wereld toch oneerlijk...

Het lijkt een beetje op de logica in de voormalige Sovjetsamenleving. Het communisme is de heilstaat en iedereen die het daar niet mee eens is is dus niet goed bij zijn hoofd. Hop, naar de Goelag met die geesteszieken!

"If there's war between the sexes then there'll be no people left"
Real men -- Joe Jackson

ot: autisme re #109 Ad Hombre

Probeer nou even rustig te blijven joh

Meestal is het zo dat waar twee vechten twee schuld hebben. En als een vrouw na jaren ziet dat het gedrag van haar man waarschijnlijk met autisme te maken heeft, betekent dat niet dat 'alles zijn schuld is'. Integendeel juist! Zij heeft geprobeerd hem dingen uit te leggen die ze graag anders zou willen in de relatie en als het goed is heeft hij geprobeerd haar te begrijpen en die dingen te doen. Maar: dat lukte niet want hij ziet de wereld anders.

Autisme is geen scheldwoord dat gefrustreerde vrouwen op hun (ex)man plakken. De omgang tussen iemand met autisme en iemand die zogenaamd gewoon is, kan heel erg moeilijk zijn en zelfs onmogelijk. Jammer genoeg heeft degene zonder autisme daar vaak het meeste last van. En als na heel veel jaren proberen - want je houdt van hem - je uiteindelijk erachter gekomen bent dat dit niet KAN veranderen (geen schuld dus) is dat heel pijnlijk.

Hoe kan het dan dat je als vrouw met zo iemand getrouwd bent? Simpel: omdat mijn man niet alleen autisme heeft, maar ook een persoon is met kwaliteiten. Humor bijvoorbeeld. En hij is eerlijk, betrouwbaar. En vast nog veel meer moois. Maar het is iets totaal anders om een stel te zijn, waarbij je elk je eigen dingen kan blijven doen en sommige dingen samen, dan een gezin. Waarbij behoeften van de volwassenen vaak even moeten wachten tot de kinderen verzorgd zijn. Waarbij je als ouders moet overleggen, verantwoordelijkheid moet nemen, aan dingen moet denken. Als je dan ook nog kinderen hebt waarmee iets aan de hand is, komt er erg veel op je schouders. Mijn man doet alles wat ik hem vraag. Maar ik moet het wel altijd vragen. Ik denk aan alles, ik ben het opperhoofd. Dat was niet zo voordat er kinderen kwamen.

Waarschijnlijk ben ik zoals iedereen die verliefd is bepaalde eigenschappen van mijn man eerst niet gezien. Of ik had er geen last van omdat we geen gezin hoefden te runnen.

Wieb

Ik had beter niet kunnen gaan jij-bakken naar aanleiden van wat Ad Hombre schreef want nu ging de essentie van wat ik eigenlijk bedoelde een beetje verloren. Mijn eerste reactie was omdat Ad insinueerde dat autisten geen seks willen. Dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Autisten hebben best wel wat weg van normale mensen qua gevoelswereld en behoeften, alleen het komt er soms een beetje verrot uit. Mijn ex had/heeft (naar eigen zeggen en ik zie dat nu ook wel) een heel zwaar leven. Als er thuis dingen niet gingen zoals hij dat voor ogen had werd hij direct gestrest en/of verbaal agressief. In een gezin met kleine kinderen gaan er nog wel eens dingen anders dan je plant, dus vooral na de geboorte van ons kind ging het snel bergafwaarts. Op zijn werk liep hij tegen dezelfde problemen aan. Eigenlijk werkte hij met allemaal idioten en had hij altijd leidinggevenden die dat op miraculeuze wijze waren geworden en die allemaal intellectueel en qua vaardigheden zijn mindere waren. En die hadden dan wat over hem te zeggen, dat schuurde dus behoorlijk.
Maar goed, dwaal ik weer af. Ik schrik er wel een beetje van dat Ad het een normale reactie vindt dat iemand zijn partner nachtenlang wakker houdt en uitscheldt als die geen zin heeft in seks. Mijn ex zei altijd dat hij niet zou hoeven schelden als ik gewoon eens normaal deed. Zo kun je lang in een kringetje blijven draaien. Wat ik nog het ergst vind is dat ik er niet eerder uit gestapt ben. Ik ben maar blijven slikken en bijsturen en mijn best doen, omdat ik (schijnbaar) allang uit het oog verloren was dat dit geen normale manier van met elkaar omgaan is.

Autisme

Het kan handig zijn om het wel te beseffen dan kun je je bekwamen in andere manieren van communiceren. Voor de zaak helemaal vastgelopen is. Autisme wil niet zeggen dat zaken onoplosbaar zijn maar wel dat je naar ander gereedschap moet zoeken.
Ik wilde dat iemand mij eerder had kunnen informeren hoe dat in elkaar steekt. Dan hadden we mogelijk een betere kans gehad om het wel vol te houden.
Maar ook zonder etiketje kan het zinvol zijn om je te realiseren dat iemand niets heeft aan jou manier van communiceren en of dat niet anders kan en wat er eigenlijk aan scheelt dat de kwartjes niet vallen.
Maar ik zou zondermeer een gezond verstand houding blijven vasthouden. Ook in de intimiteit van een relatie.
In algemene zin communiceren vrouwen emotioneel anders dan mannen, dat kan wrijving geven. Die angel eruit halen kan soms helpen. Iemand letterlijk nemen kan helpen. Je realiseren dat er smoezen aan de gang zijn als je er je vinger niet op kan leggen, kan mogelijk zijn. Gebrek aan ruimte, rust en routine, voorspelbaarheid. Per slot ook zaken waar elke relatie mee te maken krijgt.

Geen rekening houden met

Hier ook een ex van een officieel gediagnosticeerde man. Met een psychiatrische aandoening, ons geval. En nee Ad, dan heb ik niet verzonnen. Geloof me, ik heb met hem tijdens ons huwelijk alle aspecten van de GGZ gezien!
Stukje van vorige ex verwoordt het heel mooi. Je begint ergens aan, jong nog, omdat je vindt dat die ander ook mooie eigenschappen heeft en je verliefd wordt. En dan blijkt dat die ander in de loop der jaren een aandoening ontwikkelt, of, als die er al was, veel meer laat zien. Een aandoening die er voor zorgt dat normaal inter-sociaal contact met partner, kinderen en andere naasten langzaam kapot gemaakt wordt.
Geloof me, iemand die overdag het meest met zichzelf bezig is, is dat 's avonds in bed ook. Daar is als vrouw, partner, echt helemaal niets aan. Daarnaast is de spanningsboog van overdag, het constante balanceren, het spitsroeden lopen om hem heen, echt niet weg als je 's avonds samen in bed ligt. Ik heb dan ook nooit echt een bevredigend seksleven gekend.
En ja Ad, normale mannen bestaan wel. Zelfs op relatie-sites trouwens. Gewone mannen, die ook hun dingetjes wel hebben, maar dan ook niet meer dan dat. 'Dingetjes'. Die voor mij echt niet meer van belang zijn. Dat is nou weer het voordeel van zoveel hebben meegemaakt. Mijn huidige, normale man wil mij gelukkig zien. Overdag en dus ook 's avonds in bed. Geweldig. Ik geniet er nog steeds dag (en nacht) van.

Ex van...

"Mijn eerste reactie was omdat Ad insinueerde dat autisten geen seks willen. Dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn."

Heb ik dat geinsinueerd?
Ik *denk* het niet eens!

Ex van...

"Mijn eerste reactie was omdat Ad insinueerde dat autisten geen seks willen. Dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn."

Heb ik dat geinsinueerd?
Ik *denk* het niet eens!

Te veel te vaak

Als ik vind dat gedrag geen amateurpsychiatrische diagnose waard is wil dat nog niet zeggen dat ik het goedkeur. Daar gaat het nou precies om. Alles wat afwijkt moet maar gemedicaliseerd worden en het lijkt wel of dat vooral een damesding is (of mijn perspectief moet vervormd zijn door een overdosis van dit forum).

Ik twijfel er niet aan dat er gevallen zijn die een diagnose waard zijn, maar ook de heren en dames psychiaters staan tegenwoordig wel erg snel klaar met diagnoses waar vooral zijzelf beter van worden.

Alleen in dit draadje heb ik al drie 'aha getuigenissen' geteld, van dames die er hun eigen man in herkennen die 'net zo doet'. Hoeveel moeten het er worden voordat jullie aan jezelf gaan twijfelen?

Het zijn er gewoon te veel en te vaak. Als iedereen geestesziek is wat zegt een diagnose dan nog? Dat jullie beeld van wat een geestelijk gezonde man is niet klopt met enige werkelijkheid?

Zoals ze in de 19e eeuw massaal vrouwen voor hysterisch uitmaakten begint het nu de andere kant op te gaan:

https://en.wikipedia.org/wiki/Hysteria

In beide gevallen kun je je afvragen aan welke kant van de diagnose je de waan(zin) moet zoeken.

Vroeger kwamen mannen van Mars en vrouwen van Venus. Tegenwoordig zijn de mannen blijkbaar massaal ontsnapt uit een krankzinnigen gesticht.

Ad- diagnoses / waar is Tomaatje?

Nou Ad, het verbaast mij ook altijd wel hoe snel hier op het forum de diagnoses op tafel worden gelegd. Niet alleen mannen die autistisch zijn (mannen zijn nu eenmaal anders dan vrouwen), maar ook de kinderen/andere familieleden die worden doorgezaagd op dat punt. En gezien de hoeveelheid reacties die sommige mensen posten, denk ik wel eens: hebben die zelf niet gewoon een bepaalde afwijking?? Ik lees lang niet alles hier, maar toch besteed ik er meer tijd aan dan verstandig is Ik vermoed dat er best een aantal mensen zijn die hele dagdelen op dit forum doorbrengen en helemaal geen (sociaal) leven IRL hebben?

Maar waar is Tomaatje? Heeft ze al met haar man gesproken over het niet meer hebben van seks/intimiteiten?

Wat een vooroordelen weer over vrouwen die te maken hebben met gediagnostiseerde (!!!!!) autisten...

geen verwijt, wel een feit

Voor seks moet je zin hebben, en voor goeie seks is meer nodig dan dat. Kunnen afstemmen op elkaar, aanvoelen, empathie, van die dingen die veel autisten nou net niet hebben. Kan je ze niet kwalijk nemen. Ze leren het ook niet, misschien kunnen ze wat truukjes leren, waardoor er wel sprake is van seks (de platte vorm).

Op den duur is dat misschien niet meer genoeg, om allerlei redenen kan er behoefte ontstaan aan goeie seks, aan meer diepgang, aan meer werkelijk contact en verbondenheid. Als dat verlangen ontstaat, dan is het slecht seksen met een autist, die het alleen op zijn manier kan. Hij wil wel, het lukt echter niet. En erover praten is ingewikkeld, want het zit niet in de belevingswereld van de autist dat de ander het anders ziet. En ondanks de wil, en ondanks de inspanningen van beide partijen, zijn het vooral teleurstellende ervaringen.

Tsja. Wat doe je dan? Wie weet dat?

Ad Hombre

"Alleen in dit draadje heb ik al drie 'aha getuigenissen' geteld, van dames die er hun eigen man in herkennen die 'net zo doet'. Hoeveel moeten het er worden voordat jullie aan jezelf gaan twijfelen?

Het zijn er gewoon te veel en te vaak."

Hoezo moeten we aan onszelf gaan twijfelen?

En "het zijn er te veel en te vaak"?
Begrijp ik dat jij vindt dat er teveel dames op OO zijn die roepen dat hun (ex)man autistisch is? En dat dat dus gewoon niet waar kan zijn?

Is het nooit in je opgekomen dat die vrouwen wellicht bovengemiddeld vaak op OO zitten, juist omdat ze allerlei dingen niet met hun man kunnen bespreken? (en je ook niet aldoor je vriendinnen met allerlei dingen lastig wilt vallen)

Er zitten hier op OO ook bovengemiddeld veel ouders met zorgenkinderen. Als je geen (noemenswaardige) problemen met je kinderen hebt, kom je immers minder snel op zo'n forum. Dat betekent toch ook niet dat die ouders maar onzin verkondigen over zorgen met hun kinderen, terwijl dat gewoon aan de ouders ligt die hun kinderen niet goed opvoeden? (of denk jij dat ook?)

Jammer

dat dit draadje zo verzandt in praten over autisme, al dan niet gediagnosticeerd. Het ging over een huwelijk zonder seks, de mogelijkheid of onmogelijkheid daarvan. En nu gaat het geloof ik meer over wat het betekent om met een autist getrouwd te zijn (geweest) en over de vraag of een relatie met een moeilijke man betekent/kan betekenen dat er autisme in het spel is en over de vraag of dit benoemd mag worden.

Jammer!

Aagje