huwelijk zonder sex
Mijn man en ik zijn 20 jaar bij elkaar waarvan 17 getrouwd. We hebben al twee jaar geen seks meer en praten daar niet over. Verder gaan we goed en vriendelijk met elkaar om, soms discussies, daar komen we altijd wel uit en het gezin loopt goed. We hebben twee pubers die dus over een paar jaar het huis zullen verlaten om te gaan studeren. Onze relatie is dus uitgemond in een huisgenoten- partner relatie. Af en toe heb ik nog wel het gevoel dat ik blij ben dat deze man bij me is, maar soms kan ik m ook wel schieten. Ik voel me niet meer seksueel aangetrokken, nooit echt zo enorm gehad, maar in de andere levensfase, voor de kinderen, me regelmatig tot seks aangezet, en dat ging ook best wel redelijk. Dat kan ik nu niet meer op brengen. Het feit dat hij er ook geen last van lijkt te hebben, is aan de ene kant wel lekker rustig, maar aan de andere kant baart het me ook zorgen: moet ik het hier niet over hebben, is dit normaal? Geeen seks hebben lijkt niet normaal of is het een taboe? Ik vind het niet erg genoeg om ons gezin overhoop te gooien, maar soms denk ik wel, is dit het nou?
Ik masturbeer wel af en toe en fantaseer daarbij over anderen, dus het is niet zo dat ik helemaal geen seksuele gevoelens heb, alleen niet voor hem. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die mij geeft wat ik nodig heb (tederheid, het gevoel dat ik bijzonder ben en de enige ben, verliefdheid) en denk ook niet dat ik dat ooit zal vinden, en dan vind ik het met hem wel veiliger dan alleen.. hij heeft ook zijn kwaliteiten. Ik ben alleen nu is de fase gekomen, dat zijn fysiek me afstoot. Hij heeft best een goed figuur, sport veel, maar heeft ook een aantal gewoontes die me enorm afstoten. Krabben, pulken, aan huid en pukkeltjes, voeten en nagels, nagelbijten, oprispingen omdat hij te gulzig eet, boeren, scheten laten die stinken. Ik heb hem al heel vaak verteld dat me me echt doet afknappen,maar hij doet er niets aan. Hij vind dat het bij hem hoort en dat ik het maar gewoon moet accepteren.
Er blijft bij mij vaak genoeg iets knagen. Is dit het dan? Als ik morgen dood neerval, of hoor dat ik ziek ben dan heb ik dus nooit die grote liefde meegemaakt. Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe ga je ermee om ?
Hier ook...
Fijn om te lezen dat we niet de enigen zijn..... Wij zijn ook 20 jaar bij elkaar inmiddels en ook ons seksleven stelt niet veel meer voor. We hebben wel met enige regelmaat seks maar niet echt frequent, is ook nooit geweest trouwens. Langste tussenpoos was een jaar ofzo, dus best lang... Ligt grotendeels aan mij, ik heb niet vaak zin.
Hier is het (sinds kort) wel onderwerp van gesprek en zoeken we naar manieren om het probleem (manlief mist het vrijen wel en ik niet) op te lossen. Maar heel makkelijk is dat niet, omdat onze behoeftes vrij ver uit elkaar liggen. Meer aandacht voor elkaar (intimiteit) en van mijn kant af en toe 'zin maken' helpt wel iets maar niet voldoende vinden we. Hoe verder weten we niet goed. Ik merk ook dat het 'praten over' enorm awkward en ongemakkelijk voelt. Zijn we van huis uit beiden ook niet gewend denk ik. Iemand nog tips?
Geen zin
Geen zin, dan maak je maar zin. Dat zei mijn moeder vroeger altijd toen we als kinderen zeurden dat we ergens geen zin in hadden.
Is het echt zo'n opgave om je af en toe tot een vrijpartij te zetten?
Doet jouw man ooknooit eens iets voor jou of iets dat jij wilt of nodig vindt waar hij zich toe moet zetten of waar hij geen zin in heeft/tegen op ziet?
Waarom veronachtzaam je je mans behoeften zo? Wat zou je er van vinden als zou blijken dat hij zijn behoeften bij een ander vervult?
Klaag je dan ach en wee?
The sex inspectors
Tip: kijk met humor naar een aflevering van the sex inspectors op you tube. Samen lachen is heel ontspannend.
Dus geen fake gelach in porno filmpjes aanhoren maar lachen om de knullige maar ook herkenbare situaties in de afleveringen van deze Britse serie.
Geen zin
@ Mark74: zin maken doe ik wel, maar dat is ook niet echt de ideale oplossing vinden we beiden. Ik vind het geen probleem om me af en toe tot een vrijpartij te zetten, maar mijn man vindt het vervelend dat de 'zin' niet ook bij mij vandaan komt. En nee, dat laat ik natuurlijk niet overduidelijk merken, maar daar vraagt ie naar.
En Flanagan, dank voor je tip. Ik ga eens kijken wat sex inspectors is...
Een seksuoloog
kan ook helpen. Wie weet wordt het praten erover ook makkelijker. Probeer eens iets nieuws. Misschien een geurend masageolie ofzo.
Mijn tante zegt 'trouwen' is niet voor niets een werkwoord. Je zult eraan moeten werken. Op allerlei vlakken, anders komt de afgrond naderbij.
Paddington
Maar een zin als "wij zijn al 20 jaar getrouwd" klinkt wel erg als verleden tijd en niet echt als een activerende werkvorm als ik het hier en daar zo lees 
Verder helemaal met je eens hoor.
geen sex geen huwelijk?
Alle reacties gelezen en het lijkt erop dat de meeste mensen toch vinden dat een huwelijk zonder sex onmogelijk is. Stel, je bent 20 jaar samen, je hebt kinderen, je hebt een goed functionerend gezin/economische eenheid maar geen zin meer in sex. MOET je dan zin maken of scheiden? Waarom zou het niet zo kunnen zijn dat het niet ideaal is, maar gewoon de meest optimale situatie voor dit moment?
Nee, het MOET
niet als beide partners daar gelukkig mee zijn.
Dat is de reden dat het besproken moet worden.
Als dan een van de partners aangeeft er wel behoeft aan te hebben, dan zou een sexuologe uitkomst kunnen bieden.
goh
En als één van de partners door ziekte/ongeval totaal geen libido meer heeft of niet meer kan, en de andere partner mist het toch wel, dan zit er dus niets anders op dan scheiden, blijkbaar.
Armoe hoor, alsof seks het enige is dat mensen kan binden.
@Jippox
Dus als één van de partners geen libido meer heft dan meot de ander maar genoegen nemen met een seksloos leven?
Autist
Stel , je bent als voruw( of evt. man) getrouwd met een autistische man,die jouw geen enkel (emotionele) steun kan geven in de relatie, dieje geen steun kan geven bij de opvoeding van de kinderen. Dan moet je daar dus ook amar geneogen mee nemen?
Of mag je dan wel beslissen dat je niet verder wilt met het huwelijk?
Voor sommigen mensen is seks/intimiteit erg belangrijk voor hun welzijn/welbevinden. Jij vindt blijkbaar dat die mensen niet zo moeten zeuren.
Wellicht omdat seks niet zo belangrijk voor jou is, maar dat betekent toch niet dat jij dat maar voor een ander kunt beslissen?
inderdaad
maar jij kunt ook niet voor een ander beslissen dat het wèl zo belangrijk is. Dat is toch net zo goed gewoon maar jouw privé mening.
En ja, als je getrouwd bent met een autist hoef je van mij niet perse te scheiden. Er kunnen nog genoeg redenen zijn om toch bij elkaar te blijven (kinderen bijvoorbeeld, om er maar eens eentje te noemen)
@Jippox
Als jij als partner van, beslist dat jij seks maar niks vindt en daar geen moeite meer voor wilt doen, maar tegelijkertijd wel getrouwd wilt blijven dan beslis je dus feitelijk wel voor die ander dat het maar onbelangrijk is. Dat die ander niet zo moet zeuren en dat een huwelijk toch zo veel meer is dan alleen seks.
niet zo simpel Mark
Hee, en wat nou als je getrouwd met een autist van wie je inderdaad emotioneel geen steun krijgt en die andere dingen die jij zei in #72... en na jaren voel je dus geen behoefte meer aan sex met deze man. Maar je hebt die kinderen, die goedlopende gezinseenheid, vertrouwdheid...
Seks buiten de deur
Een partner die er geen zin meer in heeft, kan ook de ander vrij laten om het lichamelijke deel buiten de deur te zoeken. Net zoals de partner van een autist vrij is om een bepaald soort gesprekken en aandacht buiten de deur te zoeken. Maar daar rust dan weer geen taboe op.
Brunette,
Geen of een taboe?
Mark, je simplificeert
Natuurlijk zou het niet zo moeten zijn dat binnen een relatie gebrek aan of verdwijnen van libido bij de één een vrijbrief zou moeten zijn om de ander die nog wel behoefte aan seks simpelweg in de kou te laten staan met die behoefte. Er is dan een probleem waar naar gekeken, over gesproken en aan gewerkt moet worden.
Ik zie het als een probleem van samen, niet alleen van degene die geen zin meer heeft en ook niet van degene die nog wel naar seks verlangt. En in de zoektocht naar een oplossing hoort respect voor elkaar voorop te staan. Allebei de partners hebben recht op hun gevoel en op respect daarvoor. Jij lijkt de oplossing eenzijdig te zien in de gedachte dat degene die geen zin meer heeft, maakt maar zin moet maken, maar dat is te simpel. Net als de gedachte dat degene die geen seks meer krijgt zich zonder vragen neer zou moeten leggen bij de situatie.
Wat de oplossing van het probleem zal zijn, is niet voor iedereen hetzelfde. Er zullen mensen zijn die een compromis vinden (de een maakt wat meer zin en de ander neemt genoegen met wat minder dan idealiter gewenst), er zullen mensen zijn bij wie dat niet lukt. En dan moeten partners beslissen of ze hiermee kunnen leven of niet. En - geloof het of niet- er zullen ook mensen zijn die ondanks een gebrek aan seks, of zelfs het geheel ontbreken ervan kiezen om bij hun partner te blijven. Omdat ze genoeg van hem/haar houden en genoeg intimiteit op ander vlak om het gemis voor lief te nemen. Maar er zullen ook mensen zijn voor wie dat geen optie is.
Ik pleit niet voor een vooraf bepaalde kant en klare eenheidsworstoplossing (no pun intended), maar voor respect, communicatie, goede wil om elkaar serieus te nemen en inspanning om tot een oplossing te komen die voor beide partijen leefbaar is.
Aagje
Jippox
"Hee, en wat nou als je getrouwd met een autist van wie je inderdaad emotioneel geen steun krijgt en die andere dingen die jij zei in #72... en na jaren voel je dus geen behoefte meer aan sex met deze man. Maar je hebt die kinderen, die goedlopende gezinseenheid, vertrouwdheid..."
Waarom willen jullie in vredesnaam allemaal met die autisten trouwen? Neem liever een leuke vent zoals Mark en ik! 
(uit eerdere discussies heb ik overigens de indruk gekregen dat wat als autisme wordt omschreven vaak een reactie is van de man op een relatie die toch al niet lekker meer loopt, dus wat dan de oorzaak is, de vrouwelijke ijskast of de mannelijke autist, ik weet het zo net nog niet)
Feit is dat een huwelijk/relatie zonder sex vaak het begin van het einde is. Als je dat wilt en dat tegenover je kinderen kunt varantwoorden, be my guest...
Weet je hoe leuk veel autisten zijn? Net zo leuk als jij
Lucerna
Er bestaan ook zeer aantrekkelijke ijskasten. Caveat emptor!
ad hombre
Leuk dat je citeert, maar die tekst komt niet van mij. Volgende keer graag beter lezen maar.
ik dacht meer
Aan iemand die door ziekte niet meer kan, of totaal geen libido meer heeft bijv. door medicijn gebruik. Ga je dan ook maar scheiden, als zoiets je partner treft? Alleen om die seks dus, liefde doet er dan blijkbaar niet meer zo toe.
jippox
Als ik dit draadje lees krijg ik het idee dat het niet alleen om seks gaat maar om een totaal gebrek aan intimiteit.
Nee. Ik zou niet scheiden in jouw voorbeeld. Maar ik vind wel dat het bespreekbaar moet zijn. Wat is er dan wel mogelijk. Knuffelen etc. Zelfbevrediging. Films. Het buiten de deur zoeken?.
Gewoon een relatie seksueel laten doodbloeden en er nooit over beginnen vind ik apart.
Een jaar geen seks? Mijn man zou gek worden. Als het aan hem ligt doen wij het elke dag en in het weekend twee keer.
Jippox & vlinder
"Leuk dat je citeert, maar die tekst komt niet van mij. Volgende keer graag beter lezen maar."
Sorry Jippox, en ik ben ben nog te belazerd om te kijken wie het wel zei ook. Nou ja, wie de schoen past...
vlinder:
"Als ik dit draadje lees krijg ik het idee dat het niet alleen om seks gaat maar om een totaal gebrek aan intimiteit."
Je, als deel van de bekende vicieuze cirkel. Vrouw reageert op verslechterde relatie door de sexkraan dicht te draaien, waarop, surprise, surprise, de relatie nog slechter wordt.
"Nee. Ik zou niet scheiden in jouw voorbeeld. Maar ik vind wel dat het bespreekbaar moet zijn. Wat is er dan wel mogelijk. Knuffelen etc. Zelfbevrediging. Films. Het buiten de deur zoeken?."
Je kunt alleen sexuele exclusiviteit claimen als er wat te claimen valt.
"Gewoon een relatie seksueel laten doodbloeden en er nooit over beginnen vind ik apart.
Een jaar geen seks? Mijn man zou gek worden. Als het aan hem ligt doen wij het elke dag en in het weekend twee keer."
Hmm, een man naar mijn hart, ik 'mag' niet vaker dan een keer per dag, behoudens bijzondere gelegenheden Het is ongelijk verdeeld...
ja maar ja maar...
"Mijn man zou gek worden. Als het aan hem ligt doen wij het elke dag en in het weekend twee keer."
Dat vind ik dan weer net zo 'overdreven' als maandenlang niet. Alsof er niets anders te doen is in het leven dan seks hebben. En zo heeft ieder dus zijn smaak/voorkeur/mening.
Maar ik ben het er wel mee eens dat je het binnen je relatie wel een beetje eens moet zijn (en er dus over moet communiceren) en dat je van twee kanten water bij de wijn moet doen zo niet. Net als met alles, eigenlijk
willen is niet hetzelfde als doen
Jipox en Ad. Relax. Wat manlief het liefste wil, is niet wat wij daadwerkelijk doen.
veranderingen
Wij, stel 40ers zijn 23 jaar samen, 17 jaar getrouwd. In die tijd is er veel veranderd. Van prille liefde en elkaar zoveel mogelijk bespringen tot maanden niets. We hebben in die tijd wel 1 ding geleerd, blijf praten. Juist in de tijd van geen (of weinig) sex. Je mist, vind ik, dan toch intimiteit.
Blijf elkaar aanraken en maak tijd voor elkaar.
Hier ook echt niet dagelijks sex (al had ik daar echt geen probleem mee), maar wel dagelijks een momentje samen en stappen we ook elke avond samen in bed!
Ad Hombre toch...
Ik reageerde slechts op jouw formulering - alsof autisten per definitie niet leuk zijn cq geen sex willen of daar niet goed in zijn. Er zullen vast aantrekkelijke koelkasten zijn, maar ik had het over léuke autisten. Met wie je kunt lachen dus en kunt knuffelen en nog veel meer. Autist-zijn sluit dat niet per definitie uit
Overigens is de tendens in deze draad volgens mij toch wel, dat zo er al een probleem is, dat vooral het verschil in behoefte of zin is. Wil geen van beide partners meer, dan is er ook geen probleem. Lusten ze er allebei pap van, dan is er ook geen vuiltje aan de lucht, Er is niet een goed of fout in dezen, denk ik. Alleen als er een (groot of groter wordend) verschil is in de zin in sex, dan heb je wel een probleem. En hoe dat probleem het best kan worden aangepakt, dat verschilt naar mijn idee per relatie. Soms is zin maken de oplossing. Soms werkt dat niet. Soms vindt de niet-meer-zin-hebbende partner het prima als de ander buiten de deur faat "sporten".
Ik hoor zelf in jouw "kamp". Ik kan me niet voorstellen hoe mijn relatie er zonder sex uit zou moeten zien. Ik ben bang dat ik er erg chagrijnig van zou worden.
Mooi citaat
Ik herhaal 'm nog maar eens: "Seks is 10% van een huwelijk, maar geen seks is 90%"
Voor mij betekent dat inderdaad dat als je niets zegt als je al een tijd geen seks meer wil je fout bezig bent. De ander, die wel wil, moet er dan blijkbaar over beginnen. Vreemd want juist die persoon zit al in een lastig parket. Juist het niet hebben van seks, ook al is het maar eens per maand, brengt je erg ver bij je partner vandaan. Als het goed is heb je die seks maar met één persoon (tenzij je allebei met meer wil) en het dus niet doen stelt je partner gelijk aan de rest van de wereld met een dito relatie.
Nou Jamie
dat vind ik dan ook wel weer een krasse uitspraak: als je geen seks meer wilt stel je je partner gelijk aan de rest van de wereld. Seks is één van de dingen die ik alleen met mijn man doe, maar echt niet het enige dat ik alleen met hem doe hoor. Ik stap bijvoorbeeld ook alleen met hem in bed en niet met de rest van de wereld. Dat betekent dat we dan nog gesprekken hebben van het soort dat ik met niemand anders heb. Dat heeft vaak niets met seks te maken maar alles met een andere vorm intimiteit. En zo zijn er nog een boel dingen die niets met seks te maken hebben en die ik toch alleen maar met hem doe....
Aagje
