huwelijk zonder sex

Scheten laten die stinken?

Dat meen je niet! Als dat geen redden is voor een scheiding.

Gelukkig ruiken jouw scheetjes vanzelfsprekend naar roosjes!

Los daarvan.Uit wat je schrijft blijkt dat je weinig tot geen keoite hebt gestopr in je seksuele relatie. Dat kun je je alleen zelf verwijten.

Je bent blijkbaar nooit echt seksueel tot hem aangetrokken geweest en nooit echt verliefd geweest. Toch ben je met hem getrouwd.Dat is, neem ik aan een bewuste ne volwassen keuze geweest. De situatie nu vloeit direct voort uit je eigen daden. Hou op met klagen, doe er wat aan of leer er mee leven!

Dapper,

Dat je dit op een forum durft te delen maar dat geeft ook de eenzaamheid weer aan. Zelf heb ik een gevoel van eenzaamheid doorgemaakt , wat nog steeds iets nasuddert. Dan merk ik ook hoe moeilijk het is een klankbord te vinden.
Soms denk ik dat het wordt beïnvloed door de overgang. Dat de hormonen mijn gevoelens negatief sturen. Waarom kon ik vroeger beter omgaan met stress uit onrechtvaardigheid, vraag ik mij dan af.
Dan kijk ik naar het huwelijk van mijn ouders en zie net als bij zoveel huwelijken van ouderen, hoe je ongemerkt uit een dal omhoog klimt ookal kan dit jaren duren.

Door de ontstane afstandelijkheid, merkte ik dat sex ook kan verbeteren want ik ben egocentrischer geworden en meer gefocused op wat ik wilde voelen; meer opeisende houding. Sex is best een fysiek gebeuren want ook de mensen die niet van elkaar houden of elkaar amper kennen, genieten met hun hele lijf van sex wanneer ze dat willen.

Wat stel je voor bij die grote liefde? Misschien heb je hem al bij je en laat je hem glippen.
Dat krabben, andere zeep of wasmiddel of lotion tegen droge huid na al dat sporten.
Boeren; sommige mannen gaan meer boeren wanneer ze meer bier drinken. Waarvan moet hij boeren?
Stinkende scheten; let op welke kruiden je gebruikt bij het eten bereiden.
Beperk de gerechten die hij zo gulzig eet.
Nagelbijten en pukkelen; tekens van onrust, mogelijk door de sfeer tussen jullie samen?
In plaats van het geknaag, kan je ook kijken wat eraan doen is waardoor het tussen jullie mogelijk beter gaat.

hier ook geen sex

Hoi, wij zijn ongeveer even lang samen als jij en je man en kinderen in dezelfde leeftijd als jullie. En ook zo'n 2 jaar geen sex meer. Verschil is wel dat ik ooit wel heel verliefd op hem ben geweest en de sex ook goed was. Nu voelt hij nog steeds hetzelfde voor mij als vroeger (zegt hij) en zou dus wel sex willen. Maar ik voel voor hem meer een soort huisgenoten-familiegevoel en wil dus niet meer.

Ik wissel in mijn gevoel/gedachten tussen 'we moeten toch maar uit elkaar gaan' en 'deze veilige situatie is op dit moment het beste voor iedereen (ook kinderen)'.

Soms denk ik ook dat we maar weer sex moeten gaan hebben, dat ik het misschien kan zien als een soort hobby activiteit. Maar ik heb ook geen zin meer in hem, terwijl hij er prima uitziet. Wat jij zegt over boeren en scheten en dergelijke: ik denk dat het bij mij niet zo is dat ik hem daarom niet wil. Meer dat omdat ik hem niet meer wil, ik me aan zulke dingen meer erger.

Overigens denk ik dat er best meer mensen samenleven die geen sex meer hebben. Of waarvan 1 van beiden er eigenlijk geen zin in heeft maar het doet om problemen/moeilijke gesprekken te voorkomen.

Mark

Ik vind je reactie niet vriendelijk en kort door de bocht. Het is moeilijk om in een relatief korte tekst je probleem uit te leggen. Als jij je ergert aan haar verhaal, reageer dan gewoon niet.

@geennaam

Jij vindt mijn reactie niet vriendelijk, dat is prima, zij was ook niet vriendelijk bedoeld. Het is niet mijn insteek hier om iedereen die hier een problem aankaart een vriendelijk aai over de bol te geven en te beamen dat ze het toch wel hel zwaar hebben en dat hun object van ergernis toch wel een heel slecht persoon/echtgeno(o)t(e) etc. is. Vooral als ik uit de posting meen te kunnen opmaken dat de poster zelf ook wel wat boter op zijn/haar hoofd heeft.

Van de jaknikkers en ensycophanten die een poster per definite gelijk geven heb je er tenslotte al genoeg.

Me dunkt dat TO niet getrouwd is met een verschrikkelijk persoon en dat de bron van haar ergernis toch echt voor een groot deel uit haarzelf komt. Ze heeft zelf blijkbaar nooit veel passie voor haar man gevoeld, heeft weinig gedaan om daar iets aan te verbeteren en nu is hij de gebeten hond. Tja, dat vind ik nou oneerlijk. Naar de man van TO toe weliswaar.

TO post op een openbaar forum. Dat is haar goed recht, maar dan moet ze ook tegen kritiek kunnen.

Tenslotte, waar en op wat ik zelf reageer, maak ik gelukkig zelf nog wel uit. Maar goed, misschien moet je je eigen adviee ter harte nemen. Als jij je ergert aan mijn reacties stzaat het je vrij die volkomen te negeren.

@geennaam

Maar goed, jouw reactie is ook wel te begrijpen.

Jij stopt blijkbaar ook nul komma nul energie in je relatie met je man.Dat is ook een keuze. Een riskante, want je legt zo wel een bom onder je relatie en als die relatie nou alleen jou en je man zou aangaan zou dat tot daar aan toe zijn, maar je hebt blijkbaar ook kinderen. Lijkt mij een heel goede redden om aan je relatie te werken. Blijkbaar niet goed genoeg voor jou.

Het werkt

Eraan werken werkt. Ook al kun je het je niet voorstellen. Gevoelens komen terug. Vergeet alle zinnen waarin je zegt of denk Hij doet…. [wat dan ook] maar bedenk alleen maar wat je zélf zou kunnen doen. De man van TO heeft de hoop (op sex) maar opgegeven en nu ontdekt TO dat zij zelf geen sex wil maar dat ze wel graag wil dat haar man sex met haar wil. Dat ligt niet aan hem. Je kunt hem niet verwijten dat hij niet voldoet aan het ideaal plaatje waar je kennelijk al 20 jaar over fantaseert. Gooi dit niet weg, ga er vol voor zodat je straks, als de kinderen het huis uit zijn samen (ook) nog een fantastisch leven hebt!

maak er het beste van

ik vind wel dat Mark een punt heeft, ondanks dat hij misschien niet zo subtiel is.
Waar zit je eigenlijk precies mee? Dat het misschien abnormaal is dat je geen sex hebt? Of dat je op zich wel een lieve man hebt en alles goed gaat, behalve dat je hem nooit echt aantrekkelijk hebt gevonden. Dat is mooi suf. Denk nog eens aan de reden waarom je met hem bent getrouwd destijds, er moet toch iets zijn wat hem de moeite waard maakt? Als het toch niet zo'n goede reden was (medelijden, bang om over te blijven, dat soort dingen, waarom trouw je nou met een vent die je niet echt leuk vindt??) dan zou je eens goed bij jezelf te rade moeten gaan hoe dat komt. Misschien moet je wel in therapie om een beerput open te trekken om van een negatief zelfbeeld af te komen. Ik noem maar wat hoor.
En anders: heb je al eens met je man hierover gepraat? Je zegt dat hij 'er geen last van lijkt te hebben'; vraag het hem dan! Misschien is het gevoel wel wederzijds, en heeft hij ook niet meer zo'n zin in jou. Dan weet je meteen wat je te doen staat.

@Flanagan

Leg mij eens uit wat er dapper is aan om op een openbaar forum anoniem je eigen man af te kraken en je lot te beklagen?

Mijn definitie van dapperheid is toch echt een andere.

Dapper is niet zo zeer

het afkraken, maar wellicht juist het punt dat TS deze situatie eigenlijk niet wil en wil veranderen.

Ik denk ook dat je eraan moet gaan werken. Het komt niet vanzelf terug en zolang de andere zaken nog goed gaan, zou ik ervoor knokken. Maak het bespreekbaar en ga er samen aan werken!

Hulpvraag

Ondanks haar kritiek op haar man, las ik wel een vraag om hulp. Het is geen gemakkelijke vraag want het gaat niet over een probleem met school, buren of schoonmoeder maar over de relatie met je man.
Het is goed mogelijk dat ze die niet in haar eigen omgeving kan delen., mogelijk uit schaamte.

Dat ze dit hier naar voren legt, ( de manier waarop valt over te redentwisten) is een poging haar zaak/ probleem te kunnen plaatsen. Tenminste zo komt dat bij mij over. Ik geloof dat ze wel verder wilt met haar huwelijk.

Vergeet niet, heel veel mensen hebben geen echte vrienden of hechte familieband dat ze hun innerlijke strijd met een ander kunnen delen.
Door het hier te benoemen heeft ze wel een aantal tips gekregen, zonder dat haar vrienden of familie weet wat er bij hun aan de hand is. Dat is voor haar man ook wel prettig.

En Mark,

Ik heb het woord sycophant wel even moeten opzoeken. Gezien de betekenis voel ik mij niet aangesproken.
Als mensen een andere mening hebben dan jij, hoef je hen niet meteen een naam te geven. Je kunt het toch gewoon netjes houden.

Wie de schoen past trekke hem aan!

Ik heb jou geen sycophant genoemd, blijkbaar meen je toch dat het op jou betrekking had. Tja.

Hier ook geen sex meer

En ik vind het prima! Seks is eigenlijk enorm overrated en 'die grote liefde' dat is een illusie. Het is prettig om een veilige en rustige haven voor je gezin te hebben. Je weet wat je aan elkaar hebt en er kunnen tijden zijn dat de verliefdheid terug komt of niet.
Hier is het ook geen gespreksonderwerp want ik ben bang dat het er dan weer van komen moet terwijl ik er geen zin in heb. Misschien zijn we wel gehersenspoeld door de media dat alles en iedereen maar altijd veel en geweldige seks moet hebben. Het is wellicht een taboe om te stellen dat je er geen behoefte aan hebt. Goed dat je deze draad gestart bent!!!!!

overigens

Weet ik van een tante dat ze ongeveer net zo veel keer seks gehad heeft als dat ze kinderen heeft.

Miekemieke

Ik hoop voor jou dat je man er ook zo over denkt. Wat nu als je man wel seks wil en ontzettend ontevreden is? Lekker makkelijk vanuit je zelf geredeneerd.
Wat nu als je man je frigiditeit zo zat is dat hij een minnares neemt of de benen neemt? Klaag je dan moord en brand?

Inderdaad als hobby zien.

Als je je je man niet afstotelijk vindt (dus meer zoals geennaam dan als draadstartster) dan zou je je over je luiheid/gemakzucht/lustgebrek heen kunnen zetten en het als een soort sport kunnen zien waar je je man een groot plezier mee doet. Vaak krijg je halverwege toch nog zin.

Of,

Voor je eigen genot.

"Huisgenoten"

Het is na 20 jaar ook niet meer zo spannend. Je doft je nog eens op voor een feestje of een afspraak maar opdoffen voor jezelf of je man, hmmm, zelden tot nooit.
Een mooie lingerieset? Welnee, dat kost teveel, we gaan naar de v&d of nog erger, het kruidvat voor een paar anni rolfies.
De pubers kosten al geld zat.
Als het avond is trekken we onze wollen sokken en een fleecetrui aan en hangen voor de t.v. Ik heb dan al gedoucht en loop met piekerig haar en onopgemaakt nog even wat op te ruimen. Manlief zet het vuil naar buiten en laat de koffie pruttelen.
Het is gezellig, het is vertrouwd.

Dat had ik 20 jaar geleden niet kunnen bedenken. Eigenlijk veel te jong om al zo gemoedelijk voort te kabbellen, waar is de spanning? Die is verdwenen, door de gewenning, je neemt elkaar voor lief zoals je bent.
Nou kan ik dit mannelijk exemplaar wel inruilen, er zijn genoeg leuke mannen van mijn leeftijd single.
Maar die zijn bljkbaar ook ingeruild door hun exen. Hmm, zij zijn na een paar jaar ook niet meer spannend, boeren dan ook, laten ook scheten. Dus ik houd deze, al is hij niet meer zo spannend, het vertrouwde voelt toch ook wel erg fijn.
Dit draadje heeft ook mij weer aan het denken gezet, dat is goed. Je neemt elkaar na vele jaren als "vanzelfsprekend", dat is inderdaad wat saai. Ik ga me morgen mooi opdoffen, al is het maar om samen de boodschappen te gaan doen.

hier ook

een relatie van ongeveer 20 jaar, 17 getrouwd. Hier tiert de sex echter welig! Wij hebben uiteraard wel eens periodes gehad dat het iets minder was maar nooit langer dan een maand niet denk ik. Onze relatie is behoorlijk harmonieus; dat scheelt enorm natuurlijk. Maar toch, de dingen die je benoemt; scheten laten, boeren en een mindre mooi lijf...die zijn hier ook allemaal aan de orde. Maar jeetje dat zijn toch momenten?
Het klinkt bijna als smoes als je daardoor geen zin hebt in sex.
Het is na de overgang (ik wet niet hoe oud je bent) heb ik gehoord, wel een kwestie van doorgaan met regelmatig sexhebben. Als je na de overgang minder sex hebt dan is het net een vuurtje wat dooft en wat je nog moeilijk aan de gang krijgt. Krijg je het wel aan de gang dan komt er een vicieuze cirkel van wel zin in sex. Maar zo niet dan schijnt het zo te werken dat vooral bij vrouwen en vuurtje niet meer aan te wakkeren is. Dus...zin maken, kan echt helpen! Na al die tijd zal het in het begin wat onwennig zijn, maar als je de boel wilt redden....

Wil heeft gelijk

Je verwoordt t goed Wil.. Ooit las ik ergens eens een uitspraak die bij me is blijven hangen, omdat ik t een waarheid als een koe vind;

Seks is 10% van een huwelijk, maar geen seks is 90%

Het is dat unieke dat je met niemand anders deelt. Die uiting van intimiteit die jullie relatie speciaal maakt. Anders kun je ook met je beste vriendin gaan samen wonen.

moeilijk

Moeilijk, ik heb een zo goed als seksloos huwelijk achter de rug, heb er van alles aan proberen te doen maar was daarin de enige. Altijd de schuld bij mezelf gezocht en daardoor was mijn zelfbeeld uiteindelijk waardeloos geworden (ik kon blijkbaar niets doen om goed genoeg te zijn en op te vallen). Hij bleek na al die tientallen jaren gewoon nooit op me gevallen te zijn; lichamelijk niet en geestelijk niet.
Ik ben wel gescheiden, maar troost je, die ridders op het witte paard lopen niet gewoon over straat.
In 5 jaar ben ik nog nooit iemand tegengekomen, heb ik nog steeds geen seks gehad, ook geen relatie waar ik toch wel naar verlang. Seks om seks doe ik niet, daar ben ik het type niet voor en ben geen flirt, maar een relatie opbouwen lijkt me fijn.
Het gras is daarbuiten niet groener, het leven wordt niet makkelijker, je kunt bepaalde dingen niet afdwingen, maar je kunt wel proberen iets te doen aan je relatie.
Praten. Kijken of er iets aan de weerzin gedaan kan worden en dan kleine stapjes.
Niet zoals af en toe hier gezegd wordt: maak maar zin. Dat werkt toch niet, je kunt van afkeer geen zin maken en het jezelf maar laten gebeuren.
Ik zou me op een bepaalde manier verkracht voelen. Seks moet van twee kanten komen. Jezelf over laten halen is iets anders, maar dan moet degene wel zn best doen om dat te bereiken en niet even verwachten dat het met een aai over je bol wel goed komt. Want ook daar schort het nog wel eens aan, aan die overhaling.
Ook kun je je huisarts bezoeken. Maar als je beiden niet praat dan gebeurt er niets.
Dat is ook geen probleem, als je het allebei goedvindt.
En daar kom je alleen achter door te praten voor je gaat romantiseren over grote nooit ontmoette en hoogst waarschijnlijk niet bestaande of in elk geval niet-boerende liefdes.

@Mark74

#18Ik hoop voor jou dat je man er ook zo over denkt. Wat nu als je man wel seks wil en ontzettend ontevreden is? Lekker makkelijk vanuit je zelf geredeneerd.

Ik denk dat hij er ook zo over denkt. Overigens zal ik hem nooit weigeren als hij seks zou willen.
Je vind het lekker makkelijk vanuit mijzelf geredeneerd. Makkelijke is dat zeker niet want ik heb van jongs af aan geleerd om vanuit een ander te redeneren en mijzelf weg te cijferen.

taboe

Het is volgens mij echt een taboe: dat je ook een relatie kunt hebben zonder seks. Op de een of andere manier *moet* seks. En is er iets met je mis als je die behoefte niet meer zo hebt. Ik denk dat er veel en veel meer relaties zijn waar weinig meer gebeurt tussen lakens dan je afgaande op de reacties hier zou denken.

Er is meer in het leven dan seks. En ook zonder seks kun je je als partners verbonden voelen.

'even anoniem'

Nou, geloof me hier in het forum is het geen taboe. Je ziet het ook regelmatig in de scheidingsverhalen terug. "We hadden al jaren geen sex meer, maar het ging allemaal prima", totdat man of vrouw plotseling met de melding kwam dat hij of zij een ander heeft gevonden.

Hier ook een relatie van 28 jaar waar de sex (godzijdank) nog welig tiert. Je kun je als partners best *zonder* verbonden voelen, maar de vraag is of je dan verbonden genoeg bent om de stormen des levens aan te kunnen. Ongetwijfeld vaak wel, maar vaak genoeg heb je net die extra band nodig om het schip heel te houden.

Volg het 'na de echtscheiding' forum maar eens, vaak zijn dit soort verhalen het begin van het einde.

beiden oke

Als je het beiden oke vindt om geen sex te hebben, dan is er natuurlijk niet veel aan de hand, maar vaak is dit niet zo. Mijn ex wilde meer sex dan ik, en ik steeds minder.
Ik zat hier altijd erg mee, voelde me niet 'normaal' enz. Veel dingen geprobeerd, naar huisarts, reiki, psychotherapeut (die me eigenlijk de vraag stelde 'misschien vind je hem niet meer aantrekkelijk'?)
Ik wilde er eerst niet aan maar ben goed gaan nadenken en inderdaad was mijn liefde voor hem behoorlijk minder geworden. Hij was van gezellige man toch wel veranderd in iemand die aldoor achter de computer zat, amper aandacht gaf (ja aan anderen) maar een keer gezellig tv kijken met mij of samen eens uit, zat er niet in. Tja, en ik had al wel door dat het niet werkt om je vrouw de hele avond geen aandacht te geven en dan tegen 0.00 uur in bed ineens wel.... dan had ik er ook geen zin meer in.
Van alles geprobeerd, weekendjes weg (maar dan lag het er weer zo dik bovenop en was het ook niet echt leuk) wel samen filmpjes kijken enz.
Het ging eigenlijk niet meer, wat we geforceerd deden (elkaar aandacht geven) had vanzelf moeten gaan. (of in ieder geval heel veel meer vanzelf als dat het bij ons ging)
Ik dacht zelfs dat het alleen aan mij lag, was ik een soort van frigide? Type dat 'gewoon' niet van sex hield?
Enfin, na onze scheiding (hij had ineens een ander waar hij linea recta bij introk) kwam ik na een jaar een leuke man tegen waar het enorm mee klikt. Sex is super en heel erg frequent, weet niet wat me overkomt, wist niet dat ik dit in me had. Nu is het nog meer duidelijk dat mijn ex gewoon niet meer bij me paste (we waren totaal uit elkaar gegroeid) Ik vind sex toch zeker wel een bindmiddel, je voelt je zoveel meer 'samen' als je sex hebt gehad. Zou dat toch niet willen missen.

ad hombre

28 jaar? Hoe oud ben jij eigenlijk?

Geen sex maar intimiteit

Misschien gaat het hier niet zozeer om sex, maar om verlies van intimiteit. Sex hebben met iemand, en zijn of haar boeren en scheten ervaren zijn namelijk allemaal een vorm van intimiteit.

En - misschien kunnen we daar een overeenstemming in vinden - in een relatie heb je behoefte aan intimiteit. Het vertrouwen dat er toe leidt dat je jezelf kunt zijn in je fysieke behoeften en zwakheden. Als je dat niet kunt voelt de relatie niet als veilig en kun je je eenzaam voelen in je huwelijk.

Wat je naar mijn idee vaak ziet is dat de beide partners (misschien zelfs in een bepaalde van de fase) een ander soort intimiteit nodig hebben. De een sex, de ander meer begrip of troost. Zolang je hetzelfde wilt gaat het nog wel goed, maar als je iets anders wilt wordt het geven en nemen en met elkaar meegaan. Of uit elkaar gaan...

veranderen

Als je wilt dat de zaken veranderen moet je zelf beginnen. Doe wat je zelf zou willen dat HIJ zou doen. Daarmee kun je een vast patroon omdraaien en ook verandering bij hem bewerkstelligen. Je denkt dat hij ook geen behoefte meer heeft aan seks, dat betekent dat jullie er dus ook niet over gepraat hebben samen. Zijn lakse houding komt vast voort uit de dip waarin jullie relatie is gekomen. Dat voelt hij natuurlijk ook.

En voor Mark: je kunt elk probleem dat hier wordt aangedragen de TS onder de neus wrijven dat het de eigen schuld is en menen dat daarmee de kous af is. Dan kun je wel het hele forum opdoeken: "Jij wilde toch zelf kids? Eigen schuld dikke bult, lekker puh". Einde discussie.
Het lef dit topic te starten zit hem dus ook niet zozeer in het onderwerp, maar in de mogelijke reacties zonder enige vorm van empathie.