Geldproblemen en niet eens over besteding geld

Ook kleine huisjes kosten geld

We hebben ons zelf ook eens verdiept in de kosten van een tweede huisje; er komt daar nogal wat bij kijken. Of het nu een oud huisje is of een project, je zit vaak met onverwachte kosten.
Je kan wel handig zijn, maar elke verbouwing ( denk aan veranda of verrotte rioleerbuis) gaat gepaard met de aanvraag van een vergunning of rekeningen.
Plywood en haar ex hebben vroeger zelf een tweede huis gehad, ze weet dat er meer bij komt kijken dan de aanschaf alleen.

En als Plywood te maken krijgt met extra kosten, heeft ze dan wel een buffer? De huidige buffer is voor de aanschaf van het huisje. De huur wordt deels betaald uit de alimentatie van haar ex. Zo te lezen heeft ze het ook weer niet heel breed. Maar als het huisje op haar naam staat, komen de rekeningen ook bij haar binnen. (Net als de verkeersboetes.)

Ik snap dat haar vriend het ziet zitten, maar zij loopt het financiële risico. We praten nu niet meer over verkeersboetes. (En die gingen al moeizaam.)
Ik hoop dat haar kennis van de Franse taal goed is, wanneer ze papieren tekent.

Flanagan, ze is francaise

Dus met dat frans komt het wel goed.....

Financiën en andere dingen

Het is een moeilijke vraag. Het is waar dat ik vind dat het lang duurt eer hij weer op zijn voeten terecht komt. Er zijn veel dingen misgegaan in zijn leven de afgelopen tussen 10 en 5 jaar geleden, en achteraf zijn veel van deze dingen misgegaan door zijn ADD en de keuzes dat hij gemaakt heeft. Hij moet veel moeite doen om weer op koers te komen. Het feit dat zijn kinderen (vooral zijn oudste) niet goed gaan maakt het extra zwaar. Ik kijk soms naar hem en naar zijn pogingen en ik moet denken dat ik het heel anders aan zou pakken.
Ik geloof dat hij in behandeling moet maar ik kan hem onmogelijk dwingen. Hij blijft geldproblemen noemen als reden om niet in behandeling te gaan maar ik geloof eigenlijk dat hij doodsbang is om de puinhoop van zijn leven de afgelopen 10 jaar onder ogen te zien. En ja ik hou van hem. Maar ja het is zwaar.
Plywood

Plywood

Maar is het dan wat om eens te praten over die onderliggende gevoelens?

Man

Plywood gaf aan dat vriend meer in de auto rijdt dan zij. Het is inderdaad rigoureus, maar wel doeltreffend. Geen boetes meer.

Maar oké, je hebt wel gelijk 😊

Zo zie je maar

Zelf ben ik niet zo’n financiële risico zoeker en zou dus echt niet zo snel een tweede huis tig km verderop kopen als ik maar ruimte heb om €50 per maand te sparen. Dat zou ik echt veel te tricky vinden. Lijkt mij echt een veel te dunne basis voor zo’n investering. Met een koophuis kun je zo miskleunen of onverwachte kosten hebben en dan zit je daar. En als je maar €50 marge per maand hebt moet je je spaargeld al aanspreken om alleen maar te gaan kijken naar die stormschade oid en dan heb je nog niks gerepareerd. Dat vind ik dus spannend klinken

Beide niet handig

Ik denk dat zowel Plywood als haar vriend niet echt handig bezig zijn met geld. Vriend niet door geen rekening te houden met Plywood, zoals de boetes niet betalen en geen geld voor de vakantie te hebben. Maar Plywood moest het afgelopen jaar af en toe wat van haar potje voor het huisje gebruiken om gaten te dichten. Plywood heeft dus verder geen buffer voor onverwachte zaken, maar gaat wel meerdere keren per jaar met vakantie. Nu naar Frankrijk, een keer alleen naar Italië en met haar kinderen naar New York, als ik me niet vergis tenminste. En nu wil ze ook nog een huisje in Frankrijk kopen, van het enige potje wat ze heeft. Lijkt mij dus ook niet een verstandig financieel besluit.

Yaron

Maar wat wel zo is, is als het geld in het Franse huis wordt gestoken, het niet meer aan allerlei andere zaken uitgegeven kan worden. Wat wel gebeurt als het op de bank blijft staan.

Bijzonder

. Kaaskopje: wat heb je aan bakstenen als je euro's nodig hebt om een andere wasmachine te kopen, de loodgieter in Frankrijk te betalen of gewoon de huur van je dure huis hier? Hoe kun je met droge ogen beweren dat het verstandig is om een vakantiehuis te kopen op zo' n afstand als je 600€ per jaar kan sparen waarbij dat bedrag dus ook weer wegvliegt?

Ik verbaas me elke keer weer over hoe mensen denken óver en omgaan mét geld, hier idd plywood en dan een vriend hebben die je de verkeerde kant op trekt ipv de goede op duwt. Hoe kun je leven op zo'n edge? Zeggen dat je aan weinig genoeg hebt met vakantie ( uitgaven eten) maar wel meermaals naar het buitenland gaat. Eten moet je in nl ook en dan toch zo weinig hebben dat je aan dat potje ' huis frankrijk' moet zitten. Veevolgens krijg je dus het advies om dat héle potje nu om te zetten in bakstenen ver weg?

Dat van die drie buitenland vakanties had ik gemist

Ik snap wel dat vriend Plywood niet goed doorziet hoe t financiële beleid voor haar in elkaar zit; zij gaat drie keer per jaar naar buitenland, wil tweede huis kopen in Frankrijk en er is geen ruimte om €300 voor te schieten of schenken zodat hij de moeizame relatie met zijn kind een boost kan geven. Dat is toch verwarrend?

Geld

Ook over de kosten van het huis heb ik nagedacht. Een hoop bakstenen is waar ik wil gaan wonen als ik met pensioen ben. Dat is een. Twee is, als zoon het huis uit ga, ga ik ook weg uit mijn leuke maar te dure huurhuis en ga ik kleiner en goedkoper wonen. Huur (ik heb dan 8 a 9 jaar woonduur opgebouwd via woningnet) of koop (hypotheekadviseur tijd geleden geraadpleegd over hoeveel is kan lenen als alleenverdienende). Genoeg voor een twee a driekamer woning, niet in mijn huidige woonplats maar wel vlakbij mijn werk.
En wie zegt dat ik tot op de laatste cent van mijn spaargeld in dat huisje ga plaatsen? Misschien heb ik ook daar over nagedacht?
Het lijkt dat sommige mensen op zoek zijn naar de fout om dan keihard te wijzen: zie je wel?
Daarnaast is de studie waar ik nu aan begin (eerste graad halen) ook bedoeld om mijn inkomen te vergroten.
Ik denk misschien niet goed genoeg na over de liefde maar over geld zeker weten wel.
Plywood

Yaron/Ely/triva

Buitenlandse vakanties (New York en Italie) heb ik betaald uit een ander potje, namelijk de erfenis van een vriendin die me wat geld had achtergelaten. Ze overleed tijdens mijn scheiding.
Maar nogmaals heb ik het idee dat jullie echt op zoek zijn naar het foutje om dan te kunnen wijzen dat ik het niet goed doe. En dat ik me dan moet gaan verdedigen.
Een huis in Frankrijk kan dom lijken maar voor mij is het geen vakantiehuisje maar een plek in mijn geboorteland, waar ik tzt ook terugwil. Het is een plek dat afbetaald is als ik met pension ga en waar ik redelijk zelfstandig en redelijk zelfvoorzienend hoop te kunnen leven zolang ik gezond blijf (moestuin, zonnepanelen, etc). Mijn ouderdomsdroom is niet een aanleunwoning ergens in een voorstad waar mijn kinderen me hopelijk een keer per week komen bezoeken maar hopelijk plotselijk lekker doodgaan midden van mijn kippen en mijn boontjes. Wie weet is het me gegeven? Ik woon al 30 jaar in NL en heb me enorm aangepast, zonder te veel moeite overigens. Maar ik wil echt terug, ik mis het steeds meer en het weggaan uit Frankrijk na elke zomervakantie is steeds moeilijker.
Plywood

Plywood

Als ik je in de verdediging heb geduwd spijt me dat, is zeker niet mijn bedoeling. Wat ik probeer te doen is aangeven dat je op verschillende manieren naar dit soort dingen kunt kijken, dat er ondanks dat er over geld wel een soort centrale-Nibud-zo-doe-je-dat manier in onze maatschappij hebt er nog steeds verschillende waarheden zijn en dat je daar ook gelukkig en wel mee kunt worden. Ook hoe er naar geld gekeken wordt is aan verandering onderhevig en persoonlijk. Zo zong het Klein Orkest al:
‘In de boot genomen door de zilvervloot, sparend voor later ga je later sparend dood’. Voor sommige mensen is dat een idiote uitspraak voor anderen een religieuze, allebei is waar en ok vind ik, zolang je anderen niet dupeert. En dat laatste is dus zo lastig te bepalen. Daar gaat mi dit draadje om

Supermooie toekomst droom heb je. Het beeld van dat aanleun woninkje hebben weinigen als droom denk ik en het is geweldig dat er wellicht een alternatief voor jou is weggelegd. Begrijp me niet verkeerd maar ik denk dat je vriend het alleen anders beleefd; waarschijnlijk denkt hij niet in ‘potjes’ zoals jij. Hij denkt waarschijnlijk ‘er is geld voor dit, voor dat en ook voor dat, dús ook voor mij.... zoiets. Maar nu vul ik ultiem in

Plywood

Uit ervaring kan ik zeggen dat een huisje in buitenland ook veel voordelen heeft. En ja dat is soms schipperen met de situatie waarin je nu zit. Je kan je geld maar 1x uitgeven.
Soms is het ff op de centen passen, maar aan de andere kant er staat wel een huis naar je wensen tegenover. Dus maakt weer een hoop goed.

Dat je over een buffer hebt nagedacht daar ga ik na dit draadje wel van uit.
Ik denk niet dat je onverantwoorde risicos neemt.

Wel zou ik de afweging gaan maken hoe je vriend in jouw financiele plaatje gaat passen. Je geld voor het huis in de schulden van je vriend steken en dat wellicht na een tijdje blijkt dat niks wordt dan kun je jezelf ook wel voor je hoofd slaan.

logisch

Ik snap dat je huisje wil voor je pensioen maar of dat nu handig is is wat ik me afvraag maar ik vind een buffer nú gewoon belangrijk omdat ik nú geen stress wil voor als er iets kapot gaat of wat dan ook. Dus met 50 euro per maand sparen en toch het geld voor het huisje moeten aanspreken is iets waar ik mij niet prettig onder zou voelen.

ik probeer het nog één keer,

Je plaatst jouw vraag in 'relaties', maar de laatste postings lijken alleen te gaan over hoe jij jouw financiën geregeld hebt voor nu en de toekomst. Dat heb je goed doordacht en dat is jouw zaak hoe je dat regelt en wat jouw wensen zijn, voor niemand hoef je jouw keuzes te verdedigen.
Wat mij een probleem lijkt is dat jij niet kan accepteren dat jouw vriend daar anders in staat. Waarom niet, welk gevoel roept dat bij je op? Maakt het je bang? Maakt het je boos, verdrietig? Pas als je dat weet kan je naar een oplossing denken volgens mij. Als zijn gedrag jou bang maakt bijvoorbeeld: wat is dan het ergste wat kan gebeuren? Dat je door hem al jouw geld verliest en jij jouw droomhuis niet kan kopen? Is dat een realistische angst? Heeft jouw vriend nog meer enorme schulden en zat hij financieel aan de grond toen je hem leerde kennen? Of kon hij zichzelf wel redden? Of maakt het je boos? Dat je vindt dat hij zich niet zo mag gedragen? En als hij dat wel doet, betekent dat dan dat hij niet van jou houdt? Als hij echt van je hield zou hij zich zo niet gedragen? Voor jou? Probeer eens wat dieper te graven in het waarom van jouw onrustige gevoel. Ik denk dat de oorzaak en de oplossing bij jouzelf te vinden is. Dan kan jij jouw vriend vertellen wat het met jou doet en kan je hem een ingang geven om jou te begrijpen. Herhalen hoe hij zijn financiën moet aanpakken gaat je niks opleveren.

Dopje

Waarom ligt de oorzaak en oplossing bij Plywood? In #67 heeft ze duidelijk aangegeven wat het met haar doet en dat hij over haar grens heen gaat.
Aan haar vriend om te kijken hoe hij daar mee om wil gaan.

En als hij daar dan in mee gaat dan is een gezamelijk plan om een gezamelijk doel te bereiken een pragmatische aanpak. Zeker voor een ADD-er.

Ik denk dat Plywood niet de vraag moet stellen of haar vriend wel genoeg van haar houdt, maar of zij wel genoeg om haar vriend geeft om haar doel (huisje in Frankrijk) te laten schieten. En eigenlijk heeft ze het antwoord zelf al gegeven door het als breekpunt op te geven.

Je kunt niet het 'houden van door iemand' laten afhangen van je eigen maatstaven. Door te stellen je spaart niet dus je houdt niet van me (even gechargeerd) is niet fair De vriend van Plywood laat op zijn manier zien of hij van haar houdt.
Aan Plywood de keuze of dit voor haar voldoende is of niet.

man

'Waarom ligt de oorzaak en oplossing bij Plywood?' Ze geeft in # 67 inderdaad aan dat ze zich onveilig voelt. Maar ik heb het gevoel dat ze meteen naar worst-case-scenario springt en een heleboel nuances niet ziet. Het onveilige gevoel wat de ongeveer 700 euro haar geeft resulteert in einde relatie. Als zij er achter kan komen waardoor ze zich onveilig voelt dan kan ze misschien meer en andere oplossingen vinden.
Dus hier ligt het bij Plywood: 1 gedrag vriend geeft haar onveilig gevoel- waarom? 2 onveilig gevoel betekent einde relatie. Als ze kan benoemen waarom ze zich onveilig voelt kan zijzelf daar vast iets aan doen. Weten waarom dit een onveilig gevoel geeft is misschien al voldoende. Als ze blijft roepen dat vriend anders met geld om moet gaan dan legt ze de oorzaak van haar onveilige gevoel steeds buiten zichzelf (hij doet het) en geeft ze zichzelf en haar vriend geen ingang om te helpen dit op te lossen.
"Je kunt niet het 'houden van door iemand' laten afhangen van je eigen maatstaven. Door te stellen je spaart niet dus je houdt niet van me (even gechargeerd) is niet fair " Precies dit bedoel ik Het zou helpen als Plywood zich afvraagt waarom ze dit stelt.

Dopje

"Als ze kan benoemen waarom ze zich onveilig voelt kan zijzelf daar vast iets aan doen. Weten waarom dit een onveilig gevoel geeft is misschien al voldoende. Als ze blijft roepen dat vriend anders met geld om moet gaan dan legt ze de oorzaak van haar onveilige gevoel steeds buiten zichzelf (hij doet het) en geeft ze zichzelf en haar vriend geen ingang om te helpen dit op te lossen."

Ik zie het meer als .... Vriend gaat over haar grens heen.
Als jn mijn ogen je partner aangeeft dat je over haar/zijn grens gaat dan is dat een feit. Enige die daar dan iets mee moet is haar vriend. Die zal moeten zorgen dat hij niet meer over haar grens dendert.

Haar onveilige gevoel komt door de vriend die over haar grens heen dendert. Nu kan ze het bij haarzelf zoeken en bepalen waarom die grens ligt zoals die nu ligt. En mogelijk kijken of die niet kan worden opgerekt. Maar waar ligt de grens dan? En wat als er dan weer overheen wordt gedenderd.

Dus ja snap je punt van zelf onderzoeken waar onveilige gevoel vandaan komt en daar wat mee doen. De vraag is alleen of dat haar helpt. Ze gaat dan haar grens verleggen.

Even een concreet wellicht knullig voorbeeld. Voor mij is een rokende partner een absolute no-go. Ik vind vies, stinken en een kus geven lijkt alsof je een asbak uitlikt. Nu kan ik bij mezelf te rade gaan... waarom vind ik vies, is dat wel realistisch moet ik er iets mee? Antwoord is nee. Ik wil er niks mee.. het is een grens.
Dus of partner stopt met roken of einde relatie.

Soms mag je best je grenzen stellen aan je partner en daar heeft hij/zij maar rekening mee te houden en zijn/haar gedrag daar op aanpassen.
Wil zij/hij dat niet... prima... maar dan einde relatie.

man

Ik vind het voorbeeld met iemand die rookt en niet rookt niet zo handig: roken is ongezond en vies.

Ik bedoel: waarom kan Plywood vriend geen vertrouwen geven dat hij haar gewoon terug betaald? Wat bedoelt ze met grens? Moet hij precies doen wat zij zegt en nu en anders is de 'grens' bereikt?
Ik kan het niet veel duidelijker uitleggen vrees ik. Ik heb zelf een periode gehad dat ik van bepaalde gebeurtenissen totaal in paniek raakte omdat ik meteen al een eind ramp scenario voor ogen had van allerergste wat kon gebeuren. Ik heb het gevoel dat ik dat hier ook zie: vriend pakt sommige zaken anders aan dan Plywood. Door haar angst gevoel vertrouwt ze vriend niet dat hij dat goed doet wat tot gevolg heeft dat zij haar droomhuis niet kan kopen en zelfs haar pensioen in rook ziet op gaan. Hoe realistisch is het dat dat gebeurt? Heeft hij haar in het verleden nooit terug betaald? Heeft hij overal vreselijk grote schulden? Heeft hij bewezen dat hij zich niet kan redden? Zijn er aanwijzingen dat hij haar nog meer geld afhandig gaat maken?
Als ze weet waarom ze zich angstig voelt, weet ze misschien ook waardoor dit komt- iets uit haar eigen verleden wellicht. Dan kan ze misschien inzien dat een deel van het probleem ook bij haar angst kan zitten en dat het niet alleen vriend zijn schuld is dat ze zich zo voelt. Misschien kan ze zich dan focussen op alle dingen die wel goed gaan en vertrouwen te hebben in een ander ipv te focussen op een doom-scenario.

Plywood

Het bericht was niet om je aan te vallen, maar uit veel van je berichten van de afgelopen jaren geef je aan dat je weinig budget hebt, vandaar dat ik sommige uitgaven niet snap. Als wij onze buffer niet hoog genoeg vinden gaan we bijvoorbeeld niet met vakantie, kopen we alleen de hoogstnodige dingen. We zijn dit jaar bijvoorbeeld voor het eerst weer met vakantie geweest, onze buffer is eindelijk weer ruim genoeg. Door ziekte en onverwachte kosten was de buffer aardig geslonken. Voor ons is 5000 euro het minimum, liever meer, maar als onze auto total loss is kunnen we nu zo een andere kopen, net als de wasmachine en andere zaken waar we niet zonder kunnen. Een vakantie is dan niet belangrijk genoeg om de buffer aan te spreken en extra potjes worden dan ook in de buffer gestopt en niet gelijk uitgegeven. Maar ik snap nu ook waarom dat huisje in Frankrijk belangrijk voor je is en je hebt een andere mening over een buffer dan ik.

Dopje

Daarom zei ik ook 'knullig voorbeeld'. Maar voor de bepaling van de grens maakt niet uit.

Snap je punt ook wel. En soms is veel beren op de weg zien ook niet effectief. Zeker als het niet realistisch is.

Plywood haar angst zit hem in het feit dat hij niet terug betaalt (zie OP). Schulden lopen op, wellicht nu nog te overzien maar als ze niet ingrijipt kan het wel eens grotere omvang gaan aannemen. Daar is ze bang voor denk ik.
En het potje aanspreken om die schulden te moeten betalen is iets wat ze pertinent niet wil.
Vriend heeft al aangetoond niet zo heel erg nauw te hebben met betalen en uitgaven. En dat is voor haar wel erg realistisch en geen angstgevoel denk ik.

Ben ook benieuwd wat de vriend doet naar het gesprek waarin beiden geschrokken zijn van het 'harde' standpunt.

En ben ook eens... soms moet de de ander vertrouwen geven en kijken naar dingen die wel goed gaan. En of die dingen dan opwegen tegen het mogelijk laten schieten van het huis.....sja.

dopje, en Plywood

Dopje, wat klink je idealistisch en daardoor wat naïef. Je mag niet refereren naar andere draadje maar het komt erop neer dat ik meer van Plywood (onder andere nick) heb gelezen en dat ze het maar beperkt bij zichzelf hoeft te zoeken.
Dit is een man met structurele geldproblemen.

Je schrijft:
"Hoe realistisch is het dat dat gebeurt? Heeft hij haar in het verleden nooit terug betaald? Heeft hij overal vreselijk grote schulden? Heeft hij bewezen dat hij zich niet kan redden? Zijn er aanwijzingen dat hij haar nog meer geld afhandig gaat maken?"
En dat kan ik niet voor Plywood beantwoorden, maar ik vermoed dat als ze eerlijk is, dat op die vragen (deels) bevestigend beantwoord kan worden.
Hij kon niet zelf ergens gaan wonen, stond op het punt dakloos te worden en woont dan nu maar bij haar in, vroeger samenwonen dan gewenst.

"Als ze weet waarom ze zich angstig voelt, weet ze misschien ook waardoor dit komt- iets uit haar eigen verleden wellicht."
Heel leuk bedacht, maar ik denk dat Plywood alle reden heeft om bezorgd te zijn over haar geld, bij deze man.

Het is heel mooi dat hij bij jou kan wonen Plywood, en dat jij meer bijdraagt aan gezamenlijke dingen. Het lijkt me een erg moeilijke situatie om elke keer te moeten bedenken: waaraan ga ik meer betalen, wat doe ik 'cadeau', en wat wil ik dat we samen betalen, of welk deel betaalt hij?
Ik vind het heel onfatsoenlijk dat hij je niet heeft terugbetaalt en alweer over een volgende lening begint.
Het kan dan wel een liefdesrelatie zijn waarin je elkaar alles gunt, maar dat betekent nog niet dat hij telkens vraagt. Het moet 'gunnen' blijven, voor af en toe. Ten minste, zo zou ik dat aanvoelen.
Ik zou de vanzelfsprekendheid dat hij telkens neemt van haar, onaanvaardbaar vinden.
Je kunt wel stellen 'maar het is toch niet zakelijk, het is toch een liefdesrelatie, dus dat gaat om gunnen', maar juist omdát het een liefdesrelatie is, doe je dat dus niet.

Voor mij zou het duidelijk zijn en ik zou een man die misbruik van me maakt niet meer willen. En het dus uitmaken. Best drastisch en heel pijnlijk, maar het zou voor mij duidelijk zijn, als hij zich zo gedraagt.

sorry

Terugbetaald met een d, sorry.

En dit was wat onduidelijk:
Je kunt wel stellen 'maar het is toch niet zakelijk, het is toch een liefdesrelatie, dus dat gaat om gunnen', maar juist omdát het een liefdesrelatie is, doe je dat dus niet.

Ik bedoel: zij moet hem kennelijk van alles gunnen, maar hij dan, dat moet hij toch niet doen als hij het als liefdesrelatie ziet?
Ik zou heel ernstig twijfelen aan zijn liefde. Het lijkt me niet dat hij genoeg van haar houdt om haar geld met rust te laten, haar droomhuisje in Frankrijk niet in gevaar te brengen, en het niet zo'n probleem vindt om haar veel extra zorgen te laten hebben door haar verkeersboetes te bezorgen die hij ook al niet direct wil betalen.

Heel duidelijk voor mij: exit relatie.

tot slot

Tot slot zou ik wel wachten tot hij afbetaald heeft. Ik zou hier geniepig en gierig van worden, van dit soort vreselijk inhalig gedrag.

Bosbes

Daar zit ze dan straks in haar eentje in haar huisje in Frankrijk...

Ja, of

Je hoofd koel houden en beter op je geld passen. De neiging om te royaal te zijn in een liefdesrelatie, als investering, kan je opbreken.
Gelukkig zijn er nu genoeg waarschuwingssignalen.
Als je auto rijdt komen er onvermijdelijk boetes. Je rijdt mee met een stroom die je niet af kunt remmen, je wordt al beboet met een hele kleine overtreding.
Zelfs keurige autorijders ontkomen er niet aan.
Als een partner die boetes niet op kan brengen en je wil het zelf ook niet dan zou ik overwegen om mijn auto niet meer ter beschikking te stellen omdat je dan niet zelf de geldstroom kunt beheersen.
Reken je niet rijk, maar houdt rekening met de beperkte verdiencapaciteit van je partner en anticipeer er op.
Deze situatie is een goede waarschuwing en je gaat van nu af duidelijker met je geld om. En geen vooruitsituaties meer laten optreden. Dan kan een feest gewoon niet doorgaan.

structurele geldproblemen

Plywood heeft zelf niet gezegd dat hij structurele geldproblemen heeft, dan zouden de reacties, en ook die van mij wel anders zijn waarschijnlijk. Ik zou haar dan vragen waarom ze tot deze man aangetrokken is, wil ze hem helpen? Daarnaast: los van de liefde moet je in een relatie ook kunnen samenwerken. Als één van hen structurele geldproblemen veroorzaakt dan lijkt me dat een moeilijke basis om op te kunnen samenwerken.
Maar goed, misschien wil Plywood er nog wat over zeggen? Ik ben nog steeds erg benieuwd naar vriend 's standpunt, is er nog een gesprek geweest of wil je dat niet met ons delen?

Er zijn structurele geldproblemen

Vorig jaar is er al een reeks boetes geweest dat ik betaald heb zonder het geld terug te vragen, gewoon omdat hij het niet had. Het waren echt hele domme fouten (2x door een een-richtingsverkeer straat om tijd te winnen, in een wijk dat helemaal opengebroken lag). Daarnaast heeft hij aan het begin van onze relatie een paar maanden geen inkomen gehad. Het is niet een nieuwe situatie. En eerlijk gezegd, door het hier op te schrijven merk ik dat mijn grens al gepasseerd is. Iemand die 58 is gaat niet meer veranderen ben ik bang. De vraag is: wil ik dat? En door die vraag te stellen ben ik bang dat ik het antwoord al aan het geven ben.
Plywood