Geldproblemen en niet eens over besteding geld

gezien het verschil in salaris

lijkt het me logisch dat jullie niet hetzelfde bijdragen aan jullie gemeenschappelijke huishouden.

waarom

schrijf je dit nu toch niet met een nick. Je bent veel te bekend, denk ook eens aan je kind en je partner.

precentage

Ik zou inderdaad een soort verdeelsleutel maken zodat je partner naar verhouding van zijn salaris een eerlijk deel overmaakt aan de kosten, of dat nu voor de vakantie is, of voor het huishouden en de huur/hypotheek. Verder zou ik hem de vraag voorleggen die je hier ook stelt: wat als ik volgende maand geld nodig heb voor mijn zoon? Dan moet ik hem dus 'nee' verkopen omdat jij je betalingen niet in orde maakt?
Aan de andere kant snap ik ook het onverwachte 'buitenkansje' van de vakantie in Sicilie wel weer, zeker als hij het al zo lang wil en het misschien nu ineens net 'kan'. Maar ja, je vriend is misschien ook wel wat makkelijk, en gaat er vanuit dat jij wel flexibel zal zijn, maar je kan niet eeuwig meeveren met iemand die blijkbaar niet zo goed prioriteiten stelt. Ik heb altijd van huis uit geleerd dat je geen geld kan uitgeven wat je niet hebt, dus tja, in dat geval; je vriend heeft het geld niet (want hij heeft nog schulden bij jou) , dus kan het niet, hoe denkt hij het zelf trouwens terug te betalen ? (met vakantie erbij is het dan dus 1090 euro, een jaar lang 90 euro extra per maand betalen? Maar ja dan moet je er wel een jaar op willen/kunnen wachten)

Geen verrassing

Zolang je je vriend kent is hij er nog niet in geslaagd om zelfstandig zijn woon- en financiële situatie op orde te brengen. Je wist dus wat je in huis haalde.
Volgens mij heb je twee opties, dit accepteren want het gaat niet veranderen, of hem elders laten wonen.
Persoonlijk zou ik het niet erg vinden om meer te betalen als ik meer verdiende, maar ik verwacht van een partner wel dat hij voor zichzelf kan zorgen. Ik heb al twee kinderen, daar hoeft geen volwassen semi-puber bij die niets bijdraagt maar wel verwacht dat de bomen tot de hemel reiken.
Het zal vast onkunde zijn, en geen onwil, en hij is vast vreselijk lief en goed in bed, maar ik denk dat je meer last hebt dan gemak van je vriend.

Omdenken en een andere verdeling van kosten betalen laten zien.

Inkomen van mijn man is ook hoger dan mijn inkomen, altijd zo geweest.
Toen we samen een huis kochten als "jong"volwassenen kregen we van de bank het advies dat we ieder een gelijk bedrag op een e/o rekening zouden storten om alle gezamenlijke kosten van te betalen. Jong en onervaren als we waren hebben we dat zo geregeld. Ik wel met wat morren, want ik vond het niet eerlijk dat manlief dan bijna duizend gulden zak en kleedgeld over zou houden en ik maar een krappe 500.
Op de dag van de overdracht van het huis zaten we bij de oude grijze en zeer wijze notaris in ons dorp. De goede man kende mijn hele familie en er ontspon zich een zeer ontspannen gesprek over de nog levende en al overleden familie van mij die hij kende, over mensen in het algemeen die hem dankbaar waren voor zijn wijze adviezen (ook over andere zaken dan notariële dingen. Hij vertelde dat er mensen waren die hem tot op die dag dankbaar waren voor zijn wijze raad.
Er is een ding dat ik aan ieder koppel, dat hier komt voor de overdracht van een huis komt, vertel zei hij. De banken geven advies om beide partners gelijk te laten bijdragen aan de vaste lasten zei hij maar eigenlijk is dat heel oneerlijk. Dat is (als het huwelijk fout gaat) meestal heel nadelig voor de vrouw. Zij heeft procentueel meer bijgedragen aan het wonen en het huishouden dan de man. Ze heeft minder voor zichzelf kunnen sparen dan de man en begint na een huwelijksbreuk met een flinke financiële achterstand die ze nooit meer in kan halen.
Ik knikte instemmend en zei dat wij dit advies van de bank ook zo hadden gekregen en gingen uitvoeren maar dat ik dat eigenlijk niet eerlijk vond.
De oude notaris raadde aan om ieder een gelijk deel van ons salaris zelf te houden en hiervan te sparen, en een deel te gebruiken als zak en kleedgeld.
Het was nog voor 2000 dus een hoop geregel bij de bank, internetbankieren bestond nog niet.
Maar ook ik ben de man nog eeuwig dankbaar. Als ik altijd hetzelfde bedrag als man had moeten betalen aan de kosten van ons huishouden had ik inmiddels in lompen gelopen en geen hobby of sport meer kunnen hebben. Zijn inkomen is fors gestegen, mijne juist gedaald.
Onze inkomsten komen binnen op één rekening en van daaruit gaan we splitsen. Als ik met mijn moeder de stad inga kunnen we op mijn kosten lunchen op een terras en als de bodem van mijn schatkist in zicht is kan dat niet daar heeft man niks over te zeggen.

Als jij er zo in zou staan Plywood, dan kan je man/vriend ook van zijn geld met zijn kind doen wat hij leuk vindt. En als er geen geld is op zijn rekening dan kan dat dus niet. Dan hoef je er ook geen ruzie over te maken.

Tsjor en meelezer

Het bedrag dat we uitgegeven hebben voor de vakantie samen hebben we ook v'o'or de vakantie samen afgesproken. We hebben een huisje gezocht dat goedkoop was, de boodschappen voor het eten gemaakt bij de hypermarkt in de buurt en niet bij de leuke winkeltjes etc. Het budgetteren hebben we dus samen gemaakt en de afspraak (samen gemaakt) was ook dat we de kosten evenredig zouden delen.
Wat het verdelen van de kosten betreft, buiten de vakantie om, is er al rekening gehouden met het inkomstenverschil: hij draagt minder bij aan huur, verzekeringen en eten dan ik. UIteindelijk houden we allebei ongeveer even veel aan " zakgeld" over.
Waar het enorm schuurt is het wat ik ervaar als op vakantie op mijn kosten willen gaan. Klopt dat ik de financieen in de gaten houdt, vriend is rommelig op dat gebied en heeft een kleine inkomen. Ik heb geen wereldsalaris maar een betere inkomen, daarnaast ontvang ik voor mijn zoon een zeer royale alimentatie van zijn vader waardoor ik alle kosten betaal (sport, kleding, schoolreizen etc) en het is al een enkele keer gebeurt dat ik dat geld moest aanspreken om een gat te dichten. Dat vond ik ontzettend vervelend.
Waar ik eigenlijk boos om ben is het niet op orde hebben van de prioriteiten: er moet nog een tandarts rekening betaald worden (als hij het niet doet heb ik geen problemen mee), de boetes moeten ook betaald worden (als hij niet betaald ben ik de klos omdat de auto op mijn naam staat - en het is niet op de A10 maar ergens bij zijn werk langs een vaart waar 50 gereden mag en hij altijd even te snel rijdt omdat hij vaak bijna te laat komt) en als hij zijn bijdrage aan de vakantie niet betaald doordat hij naar Sicilie gaat zal ik het potje van mijn zoon moeten aanspreken. Dat vind ik echt niet kunnen.
Plywood

Zouden

' de afspraak (samen gemaakt) was ook dat we de kosten evenredig zouden delen.' Er zijn verschillende functies van ' zouden', maar over het algemeen gaat het in de richting van ' wens' of 'belofte' of ' toekomst' of zoiets.
Dus volgende keer toch maar voor de vakantie het budget bij elkaar leggen.

Tsjor

Nooit

Nooit handelen met geld dat er niet is, geen zaken doen met hen die er een potje van maken.

Dus idd: het geld voor de vakantie geregeld en betaald hebben en anders niet of alleen op vakantie.

Ik begrijp je ergernis, maar ik begrijp bijna niets meer van hoe je liefhebt, want hij was het helemaal, maar eigenlijk ook helemaal niet, want er is wel veel mis aan hem.
Het lijkt of jullie pieken en dalen meestal niet gelijk zijn.
Je gaat deze man niet meer veranderen, jezelf ook niet. Dan wordt het toch een beetje slikken of stikken vrees ik. Of latten.

Aannemen dat

Plywood, ik vrees dat er twee verdedigbare standpunten zijn die met elkaar onverenigbaar zijn.
A: Jij neemt aan dat hij zijn deel zal bijdragen. Afspraak is afspraak en partners moeten zich daar zeker aan houden.
B: Hij neemt (misschien) aan dat jij hem de last wel kwijt zult schelden. Partners zijn tenslotte partners en offeren zich voor elkaar op.
Aanhangers van B zullen hooglopend moreel verontwaardigd zijn over aanhangers van A en omgekeerd. Maar een relatie is geen democratie. Wij kunnen met elkaar niet voor jou bij handopsteking beslissen wat in jouw geval redelijk is.
Je vertelt dat je vriend niet zo goed op de centjes let als jij.
Daar zal niks aan veranderen. Hem geld lenen (de vakantie betalen maar wel verwachten dat hij dat terug betaalt) helpt niet. Het zal zijn situatie alleen maar lastiger maken.
Heb jij wel een realistisch beeld van wat hij kan uitgeven? Misschien had hij helemaal niet op vakantie moeten gaan. Ook niet met jou.
Ik denk dat jij de indruk hebt dat hij best wel beter met zijn geld om zou kunnen gaan. Misschien heb je gelijk. Misschien zou jij dat kunnen.
Maar hij kan het niet.
Hou er rekening mee dat ergernis daaraan voor de relatie een dealbreaker kan zijn.

Die verkeersboetes

Die kun je overzetten.
Dat zou ik zeker doen.

En ja, ik zou ook ontploffen.
Als ik het goed lees verdelen jullie de kosten nu al niet gelijk. Dat is op zich misschien nog wel fair omdat jij en inwonend kind hebt.

Ik zou dit nooit meer zo aanpakken. Vind ook wel dat Phryne een beetje gelijk heeft, niet sexy zo'n financieel puberale man. Tijd voor een volwassen budget beheer. Hij kan er ook een krantenwijk bij nemen hè. Jij bent niet verantwoordelijk voor het sluitend maken van zijn begroting.

Als hij minder verdient dan jij kan hij ook minder bijdragen, maar je mag van een volwassen man toch wel verwachten dat hij een volwassen inkomen weet te vergaren en niet hoeft te teren op de zak van zijn vriendin.

Snap het

Ik zou er ook niet blij mee zijn. We verdienen bijna evenveel. Ik heb een groter vast inkomen maar man verdient meer bij via zijn freelance werk dus heeft over het jaar heen genomen meer te besteden.

We dragen allebei 50% bij aan de vaste lasten. Dat is voor mij gunstiger dan voor man omdat ik 2 kinderen hebben uit een eerder huwelijk. Dus eigenlijk zou ik iets meer aan water/gas/elektriciteit moeten betalen. En zeker meer aan de boodschappen. Ik heb dus aangeboden om het 60/40 te doen maar man vindt 50/50 goed. Dat hij alsnog iets meer besteedbaar inkomen over houdt maakt mij niks uit. Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen inkomen. Als ik meer geld wil dan moet ik er een extra baan bij nemen.

Ik ben het dus ook met jou eens. Als je vriend graag op vakantie naar Sicilië wil dan zal hij er voor moeten zorgen dat hij dat geld heeft. Hij zal eerst zijn schulden moeten afbetalen en dan kan hij op vakantie. Heeft hij dat geld niet dan zal hij zijn inkomsten moeten vergroten door middel van meer uren/een andere baan/een tweede baan. Hij is volwassen en is zelf verantwoordelijk voor zijn inkomsten en uitgaven. Het is niet jouw verantwoordelijkheid.

Overigens was mijn eerste man ook enorm onverantwoordelijk met geld. Daar heb ik wel van geleerd om mijn eigen financiën zo goed mogelijk af te schermen zodat ik geen last had van zijn grillige uitgave patroon.

Wees eens eerlijk

Had jouw vakantie wel gekund zonder zijn bijdrage? Of had jij dan ook water bij de wijn moeten doen?

Je komt hier alleen maar uit als je voortaan alleen voor jezelf betaalt en hem zijn eigen deel laat betalen. Hij voelt zich overduidelijk niet financieel verantwoordelijk voor jou, en vindt dat andersom blijkbaar wel vanzelfsprekend.

Het kan niet zo zijn dat jij je zoons geld moet gebruiken om de begroting sluitend te maken.

Dit gaat niet veranderen

Ik moet aan mijn dochter denken. Zij is een beetje een 'jouw vriend'. Met haar dagelijkse uitgaven gaat ze best goed om, maar alles eromheen is chaos. Ze overziet het niet, neemt niet de stappen die nodig zijn, Ik word er mal van. Ik snap waarom het gebeurt, maar ik kan haar niet meer aanmoedigen dan ik doe. Ze is volwassen, net als jouw vriend. In haar geval is mijn conclusie dat zij het gewoon niet kan. Nu niet in ieder geval, wie weet komt het met de jaren.

Ik denk dat jij dezelfde conclusie moet trekken. Hij kan het niet. Jij zult dus de boekhouder moeten worden van jullie beiden. Spreek af wat hij af moet dragen, maak een berekening wat hij kan besteden, wat jij kunt besteden, in verhouding met het inkomen.

Je kunt drie dingen doen met de schuld die hij aan jou heeft: eraan vasthouden dat hij die tot de laatste cent moet afbetalen, afspreken dat hij op vakantie 'mag gaan', maar daarna een te overzien bedrag moet terugbetalen, of volledig je verlies nemen. Ik ben een zacht ei, dus ik denk dat ik voor optie 2 zou kiezen.

Wij doen het niet, dat wordt ook een beetje lastig bij ons, maar met de wijsheid die ik nu wel heb, zeg ik dat jullie inderdaad een bedrag moeten afspreken waar de ander niets over te zeggen heeft, maar ook dat bedrag hetzelfde moet zijn. Zo krijg je geen scheve gezichten. Wat jij meer op de rekening kunt zetten voor andere kosten dan je vriend, lijkt mij eigenlijk wel zo eerlijk.

Ik ben volledig met je eens dat hij de vakantie naar Sicilië eigenlijk niet had horen boeken, maar hij zit in een vervelende spagaat. Hij heeft de toezegging gedaan, daar heeft zijn zoon uiteraard op gerekend en naartoe geleefd. Als gescheiden vader met "nieuwe" vriendin, staat hij mogelijk al snel 6-0 achter in huize ex-vrouw, als hij zijn toezegging intrekt.

Kortom: er moeten betere afspraken gemaakt worden, die ná Sicilië in moeten gaan. Het is niet anders. Volgend jaar geen spontane ingevingen, geen mislukte boekhouding, dat doe jij en niet onbelangrijk: vooral goed overleg.

Gevoelige les

In kader van de relatie en de houdbaarheid ervan, kan je dit niet anders zien als een gevoelige les.
Je kan hen wel vertellen dat hij voor datum X de boetes dient te betalen omdat ze anders verdubbeld worden en je geen zin hebt van de weg geplukt te worden wegens openstaande boetes.
De rest wordt toch eerder pijn lijden; lesgeld.

Zo zal je volgend jaar kunnen stellen dat zijn zoon( en de rest) niet met jullie mee gaat omdat je niet voor hen wenst te betalen en bij jou ook geen kip rond loopt die gouden eieren legt.
Dat kan hij vanwege de royale alimentatie naast het hogere inkomen misschien wel denken, maar hij vergeet dat hij in een koopwoning zit en jij iedere maand je huur kan inleveren. Als jij je huis uit gaat, sta jij met lege handen I.t.t de vriend.
Het is zodoende best fair naar jou toe, als jij ook toe komt aan wat sparen voor een appeltje voor de dorst ipv zijn tekorten aanvullen.

Verder:
Als hij de boetes gaat betalen, ga je dan nog beginnen over de resterende ca €650 ( lesgeld) of laat je hem dan zo vrij om met zijn zoon naar Sicilië te gaan?

Je kan je vriend ook opperen zijn zoon meer kostgeld te vragen. Laat je jezelf niet gebruiken als melkkoe. En geef hem ook die ruimte niet. Goede voornemens voor de komende tijd!

Als hij je onredelijk vind, kan je hem haarfijn vertellen dat hij degene is die op de zak geld zit ( koophuis) en jij op een zak lucht.

Weet zijn zoon trouwens van die royale alimentatie?

Even een ander geluid

Er zijn heeeeel veel relaties met inkomensverschillen tussen partners. Alleen meestal is dat de vrouw. Als we eerlijk zijn, hoe kijken we naar de situatie als m/v omgedraaid was geweest?

En een ander punt; klopt het dat relatie vriend met zn oudste zoon wel een positieve boost kan gebruiken?

Ik denk dat je moet afstappen van ‘hoe het hoort’ (volwassen man, moet zijn bijdrage zelf kunnen verdienen, verstandige keuzes maken, etc) en je af wil vragen wie jij wil zijn en welk leven jij wilt hebben.
Misschien kom je er dan wel op uit dat je het hem zo gunt dat je hem die €300 cadeau doet als gebaar. En verder een duidelijke afspraak maakt over wat er moet met het andere bedrag. Misschien ook niet, misschien stel je andere prioriteiten, dat is ook ok. Beiden hebben impact op je relatie(s) en leven, geef het vorm vanuit de kern van wie jij bent, niet vanuit aannames over hoe het leven eruit zou moeten zien in een ideale wereld.

Stof om over na te denken

Waardevolle reacties, alleen Flanagan snap ik niet jouw verhaal van koopwoning en huurwoning. Vriend en ik wonen samen in mijn huurwoning.
Phryne: was die opmerking over goed in bed echt nodig?
Plywood

Wat is belangrijk

Ik ben het wel eens met Ely. Wat is belangrijk? Belangrijk is dat je goed samen verder kunt en dat je je niet tekort gedaan voelt. Bij ons vliegt het bijvoorbeeld alle kanten op, qua geld. We zijn arm en rijk geweest, mijn man trok blut bij mij in en nu verdient hij zes keer zo veel als ik. Verdelingen hebben we nooit gemaakt. Niet dat dat mijn tip is voor iedereen hoor, hier liep het gelukkig altijd goed maar het kan natuurlijk ook goed mis gaan als je alles maar in goed vertrouwen gaat betalen. Maar waar het om gaat is dat geld niet alles is en dat principes ook niet alles zijn. Wat vind je nu belangrijk, hoe wil je verder, welke afspraken wil je maken en hoe realistisch zijn die? Dat is denk ik waar het om gaat.

Hij is geen huisman

Die voor Plywood's kleine kinderen zorgt. Dus het samendelen argument vind ik wat mager.
Er zullen vast uitzonderingen zijn, maar doorgaans ben je in mijn ogen samen verantwoordelijk voor het inkomen.

Het lijkt toch echt dat de vriend van Plywood zich wat minder verantwoordelijk hiervoor voelt dan Plywood zelf.

Ik zou evt. ook overwegen om, mits de verkeersboetes betaald zijn, niet te moeilijk doen over deze vakantie, maar daarna dan wel met twee volledig gescheiden portemonnees of een grote hoop met mij als boekhouder. Ik zou hier anders echt stekeltjes van krijgen.

Kleine aanvulling

Samen verantwoordelijk als in samen ervoor zorgen dat er genoeg brood op plank komt. Als de één 3x modaal verdient hoeft de ander misschien niet zo hard meer te lopen.

Maar ik heb nu niet het idee dat Plywood het heel ruim heeft.

Verantwoordelijkheid

Als ik een uitstapje wil maken met een van mijn kinderen of met vriendinnen dan kijk ik of ik voldoende geld heb. Als ik het niet kan betalen dan ga ik niet. Ik zou nooit denken dat mijn man er dan maar verantwoordelijk voor is om voor mij te betalen. Ik ben een volwassen vrouw en ik ben financieel onafhankelijk. Als ik niet genoeg geld ergens voor heb dan is dat mijn verantwoordelijkheid. Ik ga dan echt niet iemand anders om geld vragen.
Natuurlijk als er iets serieus is of er een noodgeval is dan vraag ik mijn man wel om geld (en andersom hoop ik ook) maar zeker voor mijn pleziertjes zou dat echt niet bij me opkomen.
En het is ook niet nodig want ik weet hoeveel ik verdien, hoeveel ik uitgeef, wat ik kan besparen en hoe ik kan budgetteren voor leuke dingen.

Plywood

Je hebt gelijk, ik had dat niet hoeven zeggen (maar het paste zo mooi achter die zin Sorry.
Ik was ook wat negatiever en minder constructief als de rest, zie ik, maar ik vind het zo jammer voor je. Kennelijk een leuke man, en dan zo’n groot minpuntje. Dat hij minder verdient zou me echt niet storen, maar het gemak waarmee hij er vanuit gaat dat jij dan wel betaalt wel.
Ik denk dat ik die 650 euro zou laten zitten, maar nieuwe afspraken maken en duidelijk maken dat de noodzakelijke lasten eerst komen. En als hij dan nog geld heeft kan hij op vakantie. Net als iedereen zonder partner die bakken geld verdient.

Modaal

Ik moest kijken hoeveel dat is, onwetende ik. Ik zit er een beetje onder, dus bakken met geld om te verdelen nee...
Geld is an sich niet echt belangrijk voor mij, ik hecht niet veel aan dure spullen, merkkleding of dure vakantie. De samen gekozen bestemming was een vrij sober ingerichte “gite” bij een boer in de Auvergne, en ik had het alleen kunnen betalen (vraag van iemand) en was zonder mijn vriend ook die kant op gegaan.
Er speelt nog iets dat voor mij belangrijk is: na mijn scheiding had ik nog samen met mijn ex een huis in het buitenland, die in september vorig jaar eindelijk verkocht is. De winst dat ex en ik hebben gemaakt is verdeeld en met mijn deel heb ik net genoeg om een klein huisje in de Auvergne te kopen. Maar een paar keer sinds september heb ik vijftig of honderd euro’s ervan moeten snoepen om het einde van de maand af te wachten en het betalen van de salarissen. Ik heb een dure huurhuis maar wel eentje waar ik heel erg blij mee ben qua locatie en sfeer.
Toen mijn vriend bij mij introk wist hij dat onze samenwonen als gevolg had dat ik geen partneralimentatie meer zou ontvangen en dat mijn huur dus net te hoog zou zijn, en dat ik dan wel verwachtte dat de kosten naar eerlijkheid verdeeld zouden worden. Hij heeft naar zijn kunnen altijd zijn best gedaan, maar geld beheren is voor hem echt een drama. Daarnaast heeft hij enkele boetes opgelopen met mijn auto (vorig jaar enkelen en deze zomer ook nav nieuw geplaatse camera dat hij niet opmerkt). Lieve sul dat ik ben rij ik altijd 109 waar 110 is toegestaan en hij let er niet op.
Afin. Het blijft wen probleem tussen ons. Als hij meer geld zou verdienen en in zijn eentje de consequenties van zijn slecht beheer zou dragen zou het me weinig uitmaken. Nu wel, om allerlei redenen. Hij gaat wat dat betreft over mijn grenzen heen, dat was vandaag mijn belangrijkste boodschap.

Ik snap het nooit

Ik snap nooit dat mensen die krap bij kas zitten niet zulke simpele dingen als verkeersboetes vermijden. Dat is nou echt een voorbeeld van weggegooid geld.
Verder, Plywood, zou ik als ik jou was heel duidelijke afspraken maken over geld en zeker geen potjes die bestemd zijn voor jouw zoon aanspreken. Dat kan alleen maar ruzie met je ex opleveren.

Inderdaad

ik zou gewoon met je vriend afspreken dat hij elke maand zijn deel van de vaste lasten betaald en dat jij geen geld meer voorschiet voor leuke dingen. Verder is het dan aan hem om hier zelf om mee te gaan.
Success, ik weet dat het lastig is. Mijn eerste man was ook weinig verantwoordelijk op financieel gebied en dat was best moeilijk.

Verantwoordelijk

Ik zie het niet als weinig verantwoordelijk, maar onvermogen. Hoe intelligent iemand ook is, kan het karakter of een stoornis ervoor zorgen dat bepaalde dingen gewoon niet lukken. De stoornis zet ik er even bewust bij. Stampvoeten en van alles roepen als je moet dit en je moet dat, drukt hem dan alleen maar verder in dat onvermogen. Op financieel gebied ziet je vriend door de bomen het bos niet. Ik denk echt dat je de financiële administratie op je moet nemen, maak wel afspraken, maar jij regelt het.

Sarah-sarah

Op zich ben ik met je eens dat je met een krappe beurs geen boetes moet riskeren. Je kunt je dus zelfs afvragen of iemand met een krappe beurs een auto zou moeten willen bezitten.

Mijn dochter heeft een auto, wij niet. Laatst had ze zowaar een bekeuring wegens te hard rijden. Iets van 66 euro, dus dat viel mee, maar ze zei daarover dat zodra ze door had dat ze te hard reed, ze direct zachter was gaan rijden, maar verdikkie... toch betrapt dus. De mééste mensen gaan niet expres harder rijden om een bekeuring te mogen scoren lijkt mij. Sommige mensen zoeken de grens wel op. Op de een of andere manier denk ik dat de vriend van Plywood meer het verstrooide type is, die zómaar harder rijdt dan toegestaan is, hoe is het mogelijk, waar was dat bord met 100 km dan?? Maar ik kan me vergissen ).

Stoornis

Je kunt wel een labeltje op Plywood's vriend plakken, maar daar schieten we in de discussie niets mee op, want we zijn geen psychiaters. Verder vind ik dat een stoornis, wel of niet gediagnosticeerd, nooit een excuus is voor dit soort acties. Als je weet dat je geen geld hebt, moet je extra opletten als je auto rijdt. Want je hebt geen geld voor boetes.
En als hij niet met geld kan omgaan, dan kan hij of zijn geldzaken door Plywood laten doen, zodat zij het overzicht heeft en het hem kan vertellen, of doormodderen en geld dat hij niet heeft uitgeven aan vakanties, maar dan kan Plywood de keuze maken om de geldzaken strikt te scheiden.

Dat bedoel ik

Je had de goed in bed zin kunnen voorkomen door met een andere naam te posten.

Een man in jouw auto laten rijden die zich niet aan de snelheid kan houden moet je gewoon niet doen. Laat hem zijn eigen problemen oplossen.

Verder zou ik inderdaad eisen dat hij een krantenwijk neemt of gaat postbezorgen of fulltime gaat orderpicken of wat voor simpel baantje ook. Dan kan hij jou gewoon betalen.

Nooit meer voorschieten.

Kaaskopje: ik verbaas me om jouw begrip mbt je dochter en de man van Plywood. Nee het is geen onvermogen, het is onwil. Zet geld meteen apart op een rekening waar je niet bij kunt of verzin iets anders. Door maar te vergoeilijken los je het probleem niet op. Door te denken dat ze ouder moet worden ook niet. Sterker nog, ik vermoed dat jouw dochter niet echt een goed voorbeeld heeft gehad en dat je haar ook niet geleerd hebt om het anders te doen.

meelezer

"Je had de goed in bed zin kunnen voorkomen door met een andere naam te posten."

Oh.

Maakt dat uit dan?